Verder na ontrouw - deel 8

Het is denk ik één van de lastige dingen dat het belemmerend kan zijn voor het verwerken als je niet weet van welke vrouw je afscheid moet nemen. Bovenop alle verdriet enzo ook nog het bevreemdende dat je haar helemaal niet meer herkent. Het lijkt een groot ongeluk waardoor alles ineens anders werd en wat niet terug te draaien is. 

Thera schreef op 21-10-2024 om 21:01:

Het is denk ik één van de lastige dingen dat het belemmerend kan zijn voor het verwerken als je niet weet van welke vrouw je afscheid moet nemen. Bovenop alle verdriet enzo ook nog het bevreemdende dat je haar helemaal niet meer herkent. Het lijkt een groot ongeluk waardoor alles ineens anders werd en wat niet terug te draaien is.

Ja gek genoeg maakt dat het voor mezelf juist makkelijker. Ik herken niks aan deze vrouw. Dat meen ik serieus. Voor deze vrouw was ik namelijk nooit gevallen. Dat maakt het makkelijker: Als dit het pad is dat ze kiest, dan heb ik daar wel vrede mee.

Het is meer dat ik me zorgen maak om mijn kinderen en hoe dit zich allemaal gaat ontwikkelen. Ze zijn heel erg bezig met dat gezinnetje in elkaar te drukken. En dat gaat ten koste van mijn meiden. Ik weet dat mijn meiden tegenover vriendinnetjes al gesproken hebben over een "Bonuszusje en bonusbroertje". En zijn kinderen hebben het al over hun "bonusmama". Na 2 week al. En dat vind ik wel zelf een beetje ziekelijk. Zeker ook omdat ze de meiden er over laat liegen. 

En die zijn niet gek natuurlijk. 1 van mijn meiden probeert steeds te vissen bij mij wat ik wel en niet weet, maar doet dat heel indirect. En het breekt echt mijn hart elke keer. 

Anna Cara schreef op 23-10-2024 om 09:28:

Elpisto, wat een hel voor je. Ik zie wel veel dat versnelling 10 in wordt gezet door 'verliefde' vreemgaanders'.

Vaar je eigen koers en de stabiele factor.

Misschien maar goed dat je je vrouw niet meer herkent.

Xxx

Ps: 5000 berichten tikken we hiermee in dit topic aan. Wat is vreemdgaan en gevolgen toch impactvol voor alle betrokkenen!

Ja het is wel echt vol gas er voor gaan, laten we het daar maar op houden.

En dat is tot op zekere hoogte prima hoor. Ze komt er vanzelf achter dat ze niet zo'n leuke gozer heeft als dat ze denkt. Maar dat vind ik prima. Ik had alleen nooit verwacht dat ze die kinderen daar zo snel onderdeel van zou laten worden. Zeker als ze ziet hoe moeilijk de oudste het er mee heeft.

Ik hou dan ook een beetje mijn hart vast wat er gaat gebeuren op het moment dat hij er bij in betrokken wordt. 

Maar inderdaad: Het van die kant bekijken, dat er niks is wat ik herken aan haar, maakt het voor mezelf wel makkelijker. Misschien is dit haar ware zelf, niet de vrouw die ik 13 jaar lang gekend heb. 

Ik doe inderdaad mijn ding en zorg dat ik er voor de kinderen ben, praat veel met ze, en hou me ver weg van de dingen die ik weet. Mijn meiden vissen wel heel erg wat ik weet, maar ik hou me zo ver mogelijk weg van dat gedoe. En blijf benoemen dat ik er altijd voor ze zal zijn en ze met alle problemen die ze hebben bij me kunnen komen en dat papa nooit boos zal worden over de waarheid. 

Elpisto schreef op 23-10-2024 om 10:20:

[..]

Ja het is wel echt vol gas er voor gaan, laten we het daar maar op houden.

En dat is tot op zekere hoogte prima hoor. Ze komt er vanzelf achter dat ze niet zo'n leuke gozer heeft als dat ze denkt. Maar dat vind ik prima. Ik had alleen nooit verwacht dat ze die kinderen daar zo snel onderdeel van zou laten worden. Zeker als ze ziet hoe moeilijk de oudste het er mee heeft.

Ik hou dan ook een beetje mijn hart vast wat er gaat gebeuren op het moment dat hij er bij in betrokken wordt.

Maar inderdaad: Het van die kant bekijken, dat er niks is wat ik herken aan haar, maakt het voor mezelf wel makkelijker. Misschien is dit haar ware zelf, niet de vrouw die ik 13 jaar lang gekend heb.

Ik doe inderdaad mijn ding en zorg dat ik er voor de kinderen ben, praat veel met ze, en hou me ver weg van de dingen die ik weet. Mijn meiden vissen wel heel erg wat ik weet, maar ik hou me zo ver mogelijk weg van dat gedoe. En blijf benoemen dat ik er altijd voor ze zal zijn en ze met alle problemen die ze hebben bij me kunnen komen en dat papa nooit boos zal worden over de waarheid.

Het is vast ook gewoon de vrouw die je kent, die echter ongezonde overlevingsstrategieën heeft, die opkomen in bepaalde situaties en die je slechts af en toe zult meemaken of in soms nooit. 

Mijn ex-schoonzoon bv ging het goed totdat de baby kwam. Dat triggerde zijn verleden. En daar rent hij nog steeds van en voor weg met de gekste oplossingen ipv het aangaan en mee (leren) omgaan. Ten koste van mijn dochter en zijn jonge kind. 

En weet je, ze nemen zichzelf altijd mee, dus ook in de volgende relatie gaat het waarschijnlijk mis. De kinderen zouden er alleen geen slachtoffer van mogen worden. Nu moet jij de stabiele ouder zijn en dat gaat deels ten koste van jezelf en de waarheid. Kop op, dwars door de storm en blijven staan. ( dat is "alles".)

Max88 schreef op 23-10-2024 om 14:24:

[..]

Het is vast ook gewoon de vrouw die je kent, die echter ongezonde overlevingsstrategieën heeft, die opkomen in bepaalde situaties en die je slechts af en toe zult meemaken of in soms nooit.

Mijn ex-schoonzoon bv ging het goed totdat de baby kwam. Dat triggerde zijn verleden. En daar rent hij nog steeds van en voor weg met de gekste oplossingen ipv het aangaan en mee (leren) omgaan. Ten koste van mijn dochter en zijn jonge kind.

En weet je, ze nemen zichzelf altijd mee, dus ook in de volgende relatie gaat het waarschijnlijk mis. De kinderen zouden er alleen geen slachtoffer van mogen worden. Nu moet jij de stabiele ouder zijn en dat gaat deels ten koste van jezelf en de waarheid. Kop op, dwars door de storm en blijven staan. ( dat is "alles".)

Naar voor je dochter Max! 

Over jouw bijna ex Elpisto, er is ook iets wat ik wel eens hoor over mensen met iets dat toch wel in ieder geval lijkt op een persoonlijkheidsstoornis (kun je zien als niet maar slechts overlevingsstrategiën hebben maar dat eigenlijk zelf geworden zijn) het nog wel een beetje goed doen bij mensen die evenwichtig zijn combineren met zelfinzicht hebben èn empatisch zijn. Dat zouden zelfs de enige mensen zijn waardoor ze zouden kunnen veranderen àls ze dat zouden willen. 

Het kan zijn, en is eigenlijk heel tragisch dat ze ergens ook weet dat ze haar goede zelf niet meer kan zijn als ze niet bij jou is. Dat dat naast nog liefde ook maakt dat ze verdrietig is soms. 

Sterkte, Elpisto.

Max88 schreef op 23-10-2024 om 14:24:

[..]

Het is vast ook gewoon de vrouw die je kent, die echter ongezonde overlevingsstrategieën heeft, die opkomen in bepaalde situaties en die je slechts af en toe zult meemaken of in soms nooit.

Mijn ex-schoonzoon bv ging het goed totdat de baby kwam. Dat triggerde zijn verleden. En daar rent hij nog steeds van en voor weg met de gekste oplossingen ipv het aangaan en mee (leren) omgaan. Ten koste van mijn dochter en zijn jonge kind.

En weet je, ze nemen zichzelf altijd mee, dus ook in de volgende relatie gaat het waarschijnlijk mis. De kinderen zouden er alleen geen slachtoffer van mogen worden. Nu moet jij de stabiele ouder zijn en dat gaat deels ten koste van jezelf en de waarheid. Kop op, dwars door de storm en blijven staan. ( dat is "alles".)

Naja dit vooral inderdaad.

Het gevoel van haar willen behoeden voor iets, hoe gek dat in deze situatie ook klinkt, is wel weg. Alle vriendinnen en ik zelf hadden de eerste 2/3 week echt zoiets van: Zie je dit nou echt niet? Hoor je de verhalen nou echt niet? Je speelt met vuur. Dat is er wel af: We hebben het geaccepteerd en nu is het toekijken, alles op zijn beloop laten en als er straks wel echt problemen komen met de kids, zal ik moeten ingrijpen. 

Aan de andere kant: Hij schijnt een verschrikkelijke narcist te zijn. Dus in dat opzicht passen ze wel heel erg goed bij elkaar denk ik. 

Ik moet zeggen: Ik kan het allemaal wel steeds beter handelen hoor. Het enige wat vervelend blijft, is dat 1 keer in de zoveel tijd er van haar weer wat komt. Dan heeft die kerel weer wat verzonnen ofzo dat die een verhaal gehoord heeft en dan krijg ik dat weer op mijn bordje. Dat is wel een dingetje waar ik nog niet heel erg goed mee kan handelen. Als het contact er verder maar niet is en ze me met rust laat en het enige contact over de kinderen gaat, dan doe ik het prima. Maar dat af en toe even uit haar plaat gaan, daar wordt ik wel doodmoe van. 

Thera schreef op 23-10-2024 om 21:24:

[..]

Naar voor je dochter Max!

Over jouw bijna ex Elpisto, er is ook iets wat ik wel eens hoor over mensen met iets dat toch wel in ieder geval lijkt op een persoonlijkheidsstoornis (kun je zien als niet maar slechts overlevingsstrategiën hebben maar dat eigenlijk zelf geworden zijn) het nog wel een beetje goed doen bij mensen die evenwichtig zijn combineren met zelfinzicht hebben èn empatisch zijn. Dat zouden zelfs de enige mensen zijn waardoor ze zouden kunnen veranderen àls ze dat zouden willen.

Het kan zijn, en is eigenlijk heel tragisch dat ze ergens ook weet dat ze haar goede zelf niet meer kan zijn als ze niet bij jou is. Dat dat naast nog liefde ook maakt dat ze verdrietig is soms.

Dat klinkt wel redelijk herkenbaar in de oren ja. Af en toe kwam dat hele heftige er bij haar wel uit in de relatie. Om soms hele, in mijn ogen, kleine dingen. Maar goed. Over het algemeen hadden we samen alles wel altijd op de rit in die zin. 

Ik kan wat beter rustig luisteren en analyseren. Zij zit eigenlijk altijd wel heel hoog in haar emotie. Dat merk je nu ook wel. Een vriendin van ons had haar vorige week donderdag gevraagd: Hoe gaat het? En voordat er een woord uit kon komen, barst ze in tranen uit. Om vervolgens een paar dagen later tegen een andere vriendin te zeggen dat het zo goed met haar gaat. 

Weet je, eigenlijk moet je blij zijn dat je hier vanaf bent. Niet meer op eieren lopen. Niet meer constant dat gedoe over hoe laat ik van de voetbal weer kom en als dat dan te laat is, de vraag krijgen waar ik geweest ben. Het was soms wel eens doodvermoeiend.

Maar voor wat betreft de kids vind ik het wel lastig allemaal. Ik heb her en der al wat informatie ingewonnen over hoe dit straks aan te pakken. En eigenlijk alle adviezen zijn: Eerst scheiding er door, kijken of het stof wat gaat liggen. Doet dat het niet, dossier opbouwen. Mails sturen met feiten en observaties, met de vraag of je daarover in gesprek kunt. Niks meer, niks minder. 

Elpisto schreef op 24-10-2024 om 09:05:

[..]

Dat klinkt wel redelijk herkenbaar in de oren ja. Af en toe kwam dat hele heftige er bij haar wel uit in de relatie. Om soms hele, in mijn ogen, kleine dingen. Maar goed. Over het algemeen hadden we samen alles wel altijd op de rit in die zin.

Ik kan wat beter rustig luisteren en analyseren. Zij zit eigenlijk altijd wel heel hoog in haar emotie. Dat merk je nu ook wel. Een vriendin van ons had haar vorige week donderdag gevraagd: Hoe gaat het? En voordat er een woord uit kon komen, barst ze in tranen uit. Om vervolgens een paar dagen later tegen een andere vriendin te zeggen dat het zo goed met haar gaat.

Weet je, eigenlijk moet je blij zijn dat je hier vanaf bent. Niet meer op eieren lopen. Niet meer constant dat gedoe over hoe laat ik van de voetbal weer kom en als dat dan te laat is, de vraag krijgen waar ik geweest ben. Het was soms wel eens doodvermoeiend.

Maar voor wat betreft de kids vind ik het wel lastig allemaal. Ik heb her en der al wat informatie ingewonnen over hoe dit straks aan te pakken. En eigenlijk alle adviezen zijn: Eerst scheiding er door, kijken of het stof wat gaat liggen. Doet dat het niet, dossier opbouwen. Mails sturen met feiten en observaties, met de vraag of je daarover in gesprek kunt. Niks meer, niks minder.

Exact. Ik zeg mijn dochter dat ze gered is en kleinkind voor 50% helaas. Ze kreeg veel commentaar op haar moederschap terwijl hij het probleem had en was. Dat heeft flink wat beschadiging opgeleverd. Bij therapie was hij de gladde prater en ze vielen er voor.

Wat Thera zegt: over de persoonlijkheidsstoornis: zeker weten. Dat speelt hier ook.

Ik vind het vreselijk om toe te moeten kijken; erger dan alle andere ellende van afgelopen jaar. 't Is je kind hè en je kleinkind..

Jij komt er wel, Elpisto, je bent een stabiele persoonlijkheid met je hart, normen, waarden en prioriteit op de goede plaats. Daarmee ben je de stabiele factor voor je kinderen en dat hebben ze nodig. 

Max88 schreef op 24-10-2024 om 10:32:

[..]

Exact. Ik zeg mijn dochter dat ze gered is en kleinkind voor 50% helaas. Ze kreeg veel commentaar op haar moederschap terwijl hij het probleem had en was. Dat heeft flink wat beschadiging opgeleverd. Bij therapie was hij de gladde prater en ze vielen er voor.

Wat Thera zegt: over de persoonlijkheidsstoornis: zeker weten. Dat speelt hier ook.

Ik vind het vreselijk om toe te moeten kijken; erger dan alle andere ellende van afgelopen jaar. 't Is je kind hè en je kleinkind..

Jij komt er wel, Elpisto, je bent een stabiele persoonlijkheid met je hart, normen, waarden en prioriteit op de goede plaats. Daarmee ben je de stabiele factor voor je kinderen en dat hebben ze nodig.

Ja dat toekijken is echt verschrikkelijk. Iedereen ziet wat voor clusterfuck er aan zit te komen en wil haar wakker schudden, maar het komt niet aan.

Het omdraaien is ook zo gemeen: Dat maakt me oprecht boos. Ik heb haar de vorige keer bij gestaan in alles, alles uit haar handen gepakt, zodat zij zich kon richten op haar herstel, haar issues, terwijl ik toen al wist dat ze in elk geval een emotionele affaire had, met sexting. En dat heb ik allemaal gedaan. Uit liefde. Ik vond het belangrijker, heb dat destijds ook een keer gezegd hier, dat mijn kinderen een moeder zouden hebben na afloop van het verhaal, dan dat ik nog een vrouw had. 

Het contact is de afgelopen dagen in die zin rustig, wat regel dingen, en dan toch tussendoor hele gemene dingen laten vallen: Zijn we eindelijk van elkaar af. Ik hoor wel dat je heel erg blij bent dat ik eindelijk de knoop doorgehakt heb. We gaan uit elkaar door jou, dat heeft niks met een ander te maken of met mij, maar met jezelf. Ook al is het makkelijker om mij en een ander de schuld te geven. 

Het is allemaal zo berekenend. Het is allemaal net gemeen genoeg om er toch een klein beetje verdriet van te hebben. Het gaat goed met me hoor. Ik slaap weer goed, ik heb goede vrienden, ik doe leuke dingen. Het gaat echt naar omstandigheden goed met me. Maar het voelt zo gemeen: Ze ontkend eigenlijk mijn verdriet hier in. Dat doet ze natuurlijk om zichzelf beter te laten voelen, of omdat ze er echt in geloofd op dit moment. Maar het is soms wel echt lastig. Ik heb dit niet gewild. Ik heb dit 2 jaar geleden ook niet gewild. En voor haar om dan het verdriet wat ik daar over heb te ontkennen en te downplayen. Ik vind het ongelooflijk gemeen. 

Maar goed: Dit gaat in de toekomst nog ongelooflijk veel shit opleveren en veel ellende voor mijn kids. En in dat verhaal heb ik haar wel nogmaals duidelijk gemaakt dat ik haar als moeder van mijn kinderen nooit in de kou zal laten staan. Hoe stom dat misschien ook is. Maar dat is dan in elk geval voor mijn eigen gevoel. Ik kan mezelf echt elke morgen in de spiegel aan kijken over wat voor man ik voor haar geweest ben en wat voor papa ik voor mijn kinderen ben. Er gaat een tijd komen, als de roze wolk weg is, de verliefdheid zakt, dat ze zal gaan voelen wat ze gedaan heeft en dan niet meer in de spiegel kunnen kijken in de ochtend. Ik hoop voor haar dat ze dan de juiste keuzes kan maken. 

Lijkt me topsport Elpisto: zien dat het niet klopt en destructief is, dan toch blijven kiezen voor het goede en dat terwijl je eigen proces en zorgen om je kinderen hebt. Je klinkt evenwichtig. Hoop dat je jezelf ook ruimte laat om op de juiste plek even ongenuanceerd boos en verdrietig te zijn. Wat een kutzooi.

Voor de geïnteresseerden een interessante podcast van Amber Stinissen (#79 op spotify) over codepency en vreemdgaan.
En idd al 5.000 berichten. Hoog tijd voor een feestje in de Jaarbeurs! Maar serieus: zo waardevol dat dit forum er is, heeft voor mij een belangrijke plek (gehad en nog steeds) in mijn proces. Thanks!

GekkeHenkie100 schreef op 24-10-2024 om 12:28:

Lijkt me topsport Elpisto: zien dat het niet klopt en destructief is, dan toch blijven kiezen voor het goede en dat terwijl je eigen proces en zorgen om je kinderen hebt. Je klinkt evenwichtig. Hoop dat je jezelf ook ruimte laat om op de juiste plek even ongenuanceerd boos en verdrietig te zijn. Wat een kutzooi.

Voor de geïnteresseerden een interessante podcast van Amber Stinissen (#79 op spotify) over codepency en vreemdgaan.
En idd al 5.000 berichten. Hoog tijd voor een feestje in de Jaarbeurs! Maar serieus: zo waardevol dat dit forum er is, heeft voor mij een belangrijke plek (gehad en nog steeds) in mijn proces. Thanks!

Zeker hoor. Ik zit in de week dat ik niet bij de kids ben bij mijn ouders. En heb veel goede vrienden. Daar kan ik lekker ongenuanceerd zijn en zeker is daar ruimte voor mijn verdriet. 

Ik vind het belangrijk om mezelf in de spiegel te kunnen kijken om mijn acties. Zo steek ik in elkaar. Doe een ander niet aan wat je zelf niet zou willen ervaren. En doordat ik zo in elkaar steek, kost het me geen moeite om evenwichtig te zijn en de tijd te nemen om over reacties na te denken. Zeker met betrekking tot de kinderen. Ik weet dat ik een goede papa ben en ik weet dat mijn ex-vrouw in essentie een goede moeder is. Dat komt vanzelf wel weer aan de oppervlakte als alle stof wat gedaald is. Tot die tijd: Er voor ze zijn en dan hoop ik dat ze er zo min mogelijk last van hebben. 

Nou, dat is snel. Het definitieve convenant zit al in mijn mail.....

Dus zoals het nu lijkt, maandag tekenen. En dan zijn we in 8 week van niks aan de hand, naar scheiding gegaan.....