Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 24-10-2024 om 10:48:
[..]
Het contact is de afgelopen dagen in die zin rustig, wat regel dingen, en dan toch tussendoor hele gemene dingen laten vallen: Zijn we eindelijk van elkaar af. Ik hoor wel dat je heel erg blij bent dat ik eindelijk de knoop doorgehakt heb. We gaan uit elkaar door jou, dat heeft niks met een ander te maken of met mij, maar met jezelf. Ook al is het makkelijker om mij en een ander de schuld te geven.
Ik zie dergelijke opmerkingen enkel als totale onmacht vanuit haar kant. Ook zij weet diep binnenin wel beter, maar hoopt daarop een reactie vanuit jou te ontlokken. Voorheen hielp haar dat ook, want deed je dat ook, nu niet meer en zeer terecht. Zij weet dondersgoed dat zij de grip op jou langzaam aan het verliezen is en dat zal haar woest maken.
En natuurlijk doen zulke uitspraken jouw pijn en is het gemeen, maar je zult écht merken dat het jou steeds minder gaat raken. Je doet het goed hoor Elpisto!!
Elpisto schreef op 24-10-2024 om 14:44:
Nou, dat is snel. Het definitieve convenant zit al in mijn mail.....
Dus zoals het nu lijkt, maandag tekenen. En dan zijn we in 8 week van niks aan de hand, naar scheiding gegaan.....
Fijn dat het definitieve convenant er is! En ja, hoe bizar dat iemands leven binnen 8 weken zo drastisch kan veranderen (helaas).
RoodVruchtje schreef op 24-10-2024 om 15:41:
[..]
Ik zie dergelijke opmerkingen enkel als totale onmacht vanuit haar kant. Ook zij weet diep binnenin wel beter, maar hoopt daarop een reactie vanuit jou te ontlokken. Voorheen hielp haar dat ook, want deed je dat ook, nu niet meer en zeer terecht. Zij weet dondersgoed dat zij de grip op jou langzaam aan het verliezen is en dat zal haar woest maken.
En natuurlijk doen zulke uitspraken jouw pijn en is het gemeen, maar je zult écht merken dat het jou steeds minder gaat raken. Je doet het goed hoor Elpisto!!
Onmacht misschien inderdaad. Ik begreep van een vrij ervaren scheidingsadvocaat dat ze dit wel vaker zien bij dit soort scheidingen: De verlater gaat in de aanval en op het oog geloofd die in zijn/haar eigen verhaal.
Het is wat het is. Ik weet wat ze voor me betekend, nog steeds. En daar verandert geen enkele uitspraak van haar wat aan.
Fijn (en tegelijkertijd heel naar) om jullie berichten te lezen. Een gevoel van herkenning, ik ben niet de enige.
Mijn man heeft nu zo'n 4 weken geleden toegegeven dat hij 8 jaar lang is vreemdgegaan (16 jaar samen). We hebben samen drie zoons en de oudste is nog geen eens 8 jaar. Ik ben er kapot van, totaal niet verwacht. Van de een op andere dag is mijn leven totaal anders. En dan de kinderen, verschrikkelijk om met zo'n enorme leugen aan kinderen te beginnen, dat zal ik nooit begrijpen. De affaire heeft voor mij te lang geduurd om verder te gaan, het vertrouwen is weg en er is alleen maar gelogen.
Wat naar voor je, Carmen. Veel sterkte. Waarom heeft hij het nu ineens dan verteld?
Oh meid, wat een nachtmerrie! Ik kreeg het te horen (godzijdank zijn er wel mensen die je als partner informeren!) en kwam er daarna achter in etappes dat mijn man al vele jaren een minnares had. Hokje sex. Zag hij los van houden van mij. Juist de vele leugens de vele jaren ervoor én vooral na het uitkomen zijn psychisch zwaar geweest. Ik leefde in een jarenlange leugen zo voelde het. Alles zag in ineens met andere ogen terugkijkend. Ik snap helemaal dat je deze relatie stopzet. Heel veel sterkte.
Waar kunnen wij je mee helpen?
Xxx
Carmen37 schreef op 26-10-2024 om 07:07:
Fijn (en tegelijkertijd heel naar) om jullie berichten te lezen. Een gevoel van herkenning, ik ben niet de enige.
Mijn man heeft nu zo'n 4 weken geleden toegegeven dat hij 8 jaar lang is vreemdgegaan (16 jaar samen). We hebben samen drie zoons en de oudste is nog geen eens 8 jaar. Ik ben er kapot van, totaal niet verwacht. Van de een op andere dag is mijn leven totaal anders. En dan de kinderen, verschrikkelijk om met zo'n enorme leugen aan kinderen te beginnen, dat zal ik nooit begrijpen. De affaire heeft voor mij te lang geduurd om verder te gaan, het vertrouwen is weg en er is alleen maar gelogen.
Wat verschrikkelijk! Ik begrijp zo wat je voelt. Mijn man ging 5,5 jaar vreemd tot ik het ontdekte. Al die momenten dat je dacht gelukkig te zijn met je gezin, zijn voor je gevoel een grote leugen. Hoe nu verder? De wanhoop vliegt je ws naar je keel! Toch raad ik je aan geen overhaaste beslissingen te nemen. Je zit in een shock fase. Ik kan alleen maar meegeven wat in mijn/ons geval is gebeurd. Als ik mijn haatgevoel gevolgd had was ik nu gescheiden. We hadden een een hele goede mediator (met SCHIPaanpak) en allebei een psycholoog via ons werk die alle 3 hetzelfde zeiden nl "neem 3 a 4 maanden rust"! Ga tijdelijk uit elkaar! En ga voelen en lezen en luisteren naar je hart! Niet vluchten en niet vechten!
Na 3,5 maand zijn we samen met een psycholoog in gesprek gegaan, mijn doel was vooral antwoorden krijgen op de grote WAAROM vraag en samen zo goed mogelijk ouderschap gaan vormgeven.
We zijn nu 15 maanden en allebei ontzettend veel levenservaring verder en hij woont sinds een paar weken weer thuis en vormen weer een gezin waarin de liefde het vertrouwen en passie weer is opgebloeid maar nog belangrijker, is versterkt !
Ik wil je heel veel sterkte toe wensen en als blijkt dat na rust de relatie niet meer gaat werken omdat er teveel kapot is gemaakt door hem, kan je de keuze weloverwogen maken. Het is nl een rouwproces!
Een leestip die beide kanten van de psychologie enigzins belicht deel ik hieronder maar waar mijn vooral man en ik ook veel aan hebben gehad is van relatiehuis Rijnmond. (heb ik al eerder gedeeld)
Carmen37 schreef op 26-10-2024 om 07:07:
Fijn (en tegelijkertijd heel naar) om jullie berichten te lezen. Een gevoel van herkenning, ik ben niet de enige.
Mijn man heeft nu zo'n 4 weken geleden toegegeven dat hij 8 jaar lang is vreemdgegaan (16 jaar samen). We hebben samen drie zoons en de oudste is nog geen eens 8 jaar. Ik ben er kapot van, totaal niet verwacht. Van de een op andere dag is mijn leven totaal anders. En dan de kinderen, verschrikkelijk om met zo'n enorme leugen aan kinderen te beginnen, dat zal ik nooit begrijpen. De affaire heeft voor mij te lang geduurd om verder te gaan, het vertrouwen is weg en er is alleen maar gelogen.
Wat afschuwelijk voor jou. Ik begrijp dat het voor jou te lang heeft geduurd. Zo sta ik er ook in. Ik noem dit ook geen affaire maar een parallelle relatie. Feitelijk heeft iemand daarbij een 2e relatie. Na zo'n lange periode met dezelfde persoon deel je meer dan alleen even snelle seķs. Je praat met elkaar, bespreekt zaken die je normaal met je partner deelt en gaat soms ook samen dingen ondernemen. Ik probeerde het nog even maar mijn respect voor de ander was weg. En daarnaast is herstel en een doorstart een jarenlang proces. Heel eerlijk? Ik had geen zin om nog jaren tijd en energie te moeten steken in iemand anders (de bedrieger). Die tijd geef ik liever aan mijzelf en mijn kinderen. Ik lees hier ook dat mensen nog jarenlang in dat proces blijven (met diverse terugvallen). Voor mij kon het proces afgesloten worden na de breuk. Natuurlijk is het verdrietig. Maar je wordt niet meer dagelijks met de ander geconfronteerd. En hoeft niet zijn verhalen en excuses (of redenen over een slechte jeugd etc) aan te horen. Daarbij wilde ik mijn kinderen laten zien dat er persoonlijke grenzen zijn en dat ik mij zo niet laat behandelen. Wij gaan nu overigens heel goed met elkaar om. Bijna vriendschappelijk. Maar dat kan alleen omdat ik niets meer van hem hoef. Geen triggers, geen afhankelijkheid geen wantrouwen. Heel veel sterkte!
Izza schreef op 26-10-2024 om 14:41:
[..]
Wat afschuwelijk voor jou. Ik begrijp dat het voor jou te lang heeft geduurd.
... Na zo'n lange periode met dezelfde persoon deel je meer dan alleen even snelle seķs. Je praat met elkaar, bespreekt zaken die je normaal met je partner deelt en gaat soms ook samen dingen ondernemen....
Izza, was je erbij? Wil je stoppen met framen? Dat jouw ex man het zo heeft beleefd als een tweede relatie geldt niet voor iedereen nl
Elpisto, ik kreeg deze podcast door gestuurd. Moest zo aan jouw verhaal denken. Deze vrouw vertoonde zo hetzelfde gedrag als jouw vrouw nu doet!
LifeEvent! schreef op 26-10-2024 om 21:19:
[..]
... Na zo'n lange periode met dezelfde persoon deel je meer dan alleen even snelle seķs. Je praat met elkaar, bespreekt zaken die je normaal met je partner deelt en gaat soms ook samen dingen ondernemen....
Izza, was je erbij? Wil je stoppen met framen? Dat jouw ex man het zo heeft beleefd als een tweede relatie geldt niet voor iedereen nl
Ik zie dat inderdaad zo. Bij mij was overigens zeker geen sprake van jarenlang (gelukkig maar). Maar niemand heeft toch seks zonder enig woord met de ander te wisselen?? Echt ongeloofwaardig. Vooraf of achteraf spreek je elkaar. En zo'n langdurig contact moet je ook onderhouden. Je bent geen machine. Stel dat iemand jarenlang continu verschillende contacten heeft. Of professionele contacten dan zou het nog kunnen. Maar als er sprake is van een vaste persoon wordt zo iemand onderdeel van je leven. Hoeft niets af te doen aan de gevoelens voor je vaste partner. Dit is iets dat erbij komt.
Hou ook in gedachten dat er talloze mannen zijn die dit willen. En veel minder vrouwen. Een man moet dus wel moeite doen en iets te bieden hebben wil hij een vrouw langdurig vasthouden.
Izza schreef op 26-10-2024 om 14:41:
[..]
Wat afschuwelijk voor jou. Ik begrijp dat het voor jou te lang heeft geduurd. Zo sta ik er ook in. Ik noem dit ook geen affaire maar een parallelle relatie. Feitelijk heeft iemand daarbij een 2e relatie.
Iedere situatie is anders natuurlijk. Als de affaire-mensen allebei seksverslaafd zijn en ook nog allebei getrouwd zijn, draagt het misschien niet zozeer de kenmerken van een relatie. Maar ik denk dat er maar weinig van dat soort koppels zijn en gaat men zich toch aan elkaar hechten.
Maar hoe dat ook zit, voor mij zelf zou ik zo'n langdurige nevenactiviteit naast mijn eigen relatie niet verdragen hebben, gezien het feit dat ik het al na een paar keer vreemdgaan ermee had gehad en mijn vertrouwen niet meer terug kwam (wel heel lang nog geprobeerd overigens)
Izza schreef op 26-10-2024 om 22:10:
[..]
Ik zie dat inderdaad zo. Bij mij was overigens zeker geen sprake van jarenlang (gelukkig maar). Maar niemand heeft toch seks zonder enig woord met de ander te wisselen?? Echt ongeloofwaardig. Vooraf of achteraf spreek je elkaar. En zo'n langdurig contact moet je ook onderhouden. Je bent geen machine. Stel dat iemand jarenlang continu verschillende contacten heeft. Of professionele contacten dan zou het nog kunnen. Maar als er sprake is van een vaste persoon wordt zo iemand onderdeel van je leven. Hoeft niets af te doen aan de gevoelens voor je vaste partner. Dit is iets dat erbij komt.
Hou ook in gedachten dat er talloze mannen zijn die dit willen. En veel minder vrouwen. Een man moet dus wel moeite doen en iets te bieden hebben wil hij een vrouw langdurig vasthouden.
Ja hoor, als eerste mijn exman.
Mijn ervaring is dat mannen heel goed seks kunnen hebben zonder verbinding. Op vrijdagochtend tussen 10 en 12 en hup weer door. Om maar wat te noemen.
