Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Sander2k24 schreef op 29-05-2024 om 08:55:
[..]
In mijn geval zal anoniem als snel bij mij uitkomen ben ik bang. Maar wat het lastig maakt is dat je niet weet wat voor relatie de ander heeft. Misschien hebben zijn wel een afspraak dat dit akkoord is...
Ik zou alleen iemand waarschuwen dat haar/zijn partner vreemdgaat, als ik de bedrogene goed zou kennen en dus ook zou kunnen inschatten of mijn informatie op prijs gesteld zou worden. In alle andere gevallen bestaat de kans dat de bedrogene je niet eens gelooft of dat er inderdaad misschien afspraken in die relatie zijn waar jij niks van weet.
In mijn geval waarschuwde mijn beste vriendin mij (en zij was overigens ook goed bevriend met mijn ex), en ik geloofde haar gelijk. Ik denk dat ik, als een vage kennis of bijvoorbeeld een schoolpleinouder mij had verteld dat mijn ex vreemdging, ik hem/haar niet eens geloofd zou hebben.
Je kan heel makkelijk zeggen ik zit met iets in mijn maag maar weet niet of jullue afspraken hebben over intimiteit. Dat wat je zou willen melden er anders bij zo ja, misschien niet toe doet. Dan merk je meteen wel of er monogamie afspraak staat.
Het is diep verdrietig dat mensen zeggen ik ken iemand niet goed genoeg dus laat maar lekker belazeren. Je gunt iemand toch gelijkwaardigheid. En vreemdgaan is niet gelijkwaardig. Voorgelogen worden is verschrikkelijk. En als ik open relatie zou hebben zou ik deze man wel waarderen. Dat hij mij respecteerde en mij de waarheid niet wilde onthouden. Overigens legio mannen die wel met mij wilde punikken maar hun vrouw nee die moest vooral trouw en braaf blijven. Bah.
Wat sorry zeggen betreft en lijken of het haar niet raakt, daarvoor kun je het beste in relatietherapie. Als het zo is kun je niet helen. Maar veel vaker is het zo dat er schaamte of chuldgevoel zit. En de manier waarop jullie praten dat haar in de weg zit.
Vreemdgaan is voor alle partijen een heftig traject.
Eens met Anna Cara!
En ook van mij: Proficiat met je verjaardag, Muppet81.
Anna Cara schreef op 29-05-2024 om 17:29:
Je kan heel makkelijk zeggen ik zit met iets in mijn maag maar weet niet of jullue afspraken hebben over intimiteit. Dat wat je zou willen melden er anders bij zo ja, misschien niet toe doet. Dan merk je meteen wel of er monogamie afspraak staat.
Het is diep verdrietig dat mensen zeggen ik ken iemand niet goed genoeg dus laat maar lekker belazeren. Je gunt iemand toch gelijkwaardigheid. En vreemdgaan is niet gelijkwaardig. Voorgelogen worden is verschrikkelijk.
Leg de verantwoordelijkheid nu niet bij iemand anders he!!!
Pippeltje schreef op 29-05-2024 om 19:37:
[..]
Leg de verantwoordelijkheid nu niet bij iemand anders he!!!
Als jij je fiets niet op slot zet en iemand anders neemt 'm mee, dan bij een grote sukkelt maar die ander is ook niet echt netjes.
Pippeltje schreef op 29-05-2024 om 19:37:
[..]
Leg de verantwoordelijkheid nu niet bij iemand anders he!!!
Wat is dit voor rare reactie. Met nog wel 3 uitroeptekens. Zeer teleurstellend.
elledoris schreef op 29-05-2024 om 19:56:
[..]
Als jij je fiets niet op slot zet en iemand anders neemt 'm mee, dan bij een grote sukkelt maar die ander is ook niet echt netjes.
Haha! Ik heb talloze berichten geprobeerd uit te leggen hoe ik het zie en jij weet het in 2 zinnen treffend te verwoorden. Al kan er tegen ingebracht worden dat dit niet opgaat omdat degene die jouw fiets gestolen heeft jou nooit heeft beloofd dat ie jouw fiets niet zou stelen 😉.
Maar hoe is het als iemand zegt: "kijk eens deze fiets staat niet op slot, je kan hem zo meenemen. Ja en thuis heb ik een fietsenhok, maar dat is een beetje versleten fietsenhok dus ik heb heel graag dat mijn fiets bij jou wordt gestald. Trouwens ik ga waarschijnlijk ook verhuizen dus dan heb ik eigenlijk helemaal geen fietsen hok meer. Ik zoek een heel nieuw fietsenhok"
MRI schreef op 29-05-2024 om 22:14:
Maar hoe is het als iemand zegt: "kijk eens deze fiets staat niet op slot, je kan hem zo meenemen. Ja en thuis heb ik een fietsenhok, maar dat is een beetje versleten fietsenhok dus ik heb heel graag dat mijn fiets bij jou wordt gestald. Trouwens ik ga waarschijnlijk ook verhuizen dus dan heb ik eigenlijk helemaal geen fietsen hok meer. Ik zoek een heel nieuw fietsenhok"
In dat verhaal ben je blij als je fiets gestolen wordt 😁. We kunnen ook nog beginnen over lekke banden, omafietsen, driewielers, fatbikes, roestende onderdelen, een kapotte bel. Ik vond het zowel treffend als grappig, maar je kunt er natuurlijk helemaal mee op hol slaan. Jouw reactie laat vooral (en terecht zien) dat er zoveel verschillende verhalen en perspectieven zijn.
Ter illustratie: ik luisterde nog een podcast waar iemand het niet wilde hebben over vreemdgaan. Want: als de relatie eigenlijk al voorbij is, dan is diegene die vreemdgaat verder in het proces. Dikke trigger omdat daarmee voor mij wordt rechtgepraat wat krom is. En het zo niet van toepassing is op ons verhaal. Maar kan inmiddels ook aanhoren dat anderen het zo beleven en daar vast ook goede redenen voor hebben.
GekkeHenkie100 schreef op 29-05-2024 om 23:08:
[..]
In dat verhaal ben je blij als je fiets gestolen wordt 😁. We kunnen ook nog beginnen over lekke banden, omafietsen, driewielers, fatbikes, roestende onderdelen, een kapotte bel. Ik vond het zowel treffend als grappig, maar je kunt er natuurlijk helemaal mee op hol slaan. Jouw reactie laat vooral (en terecht zien) dat er zoveel verschillende verhalen en perspectieven zijn.
en zo is het
Wat er ook van is, problemen in de oorspronkelijke relatie of niet, de ene die al verder is geëvolueerd of niet, het getuigt van groot egoïsme en disrespect voor de ander, eer er nu nog liefde is of niet, als er GELOGEN wordt daarover. Het is de weg van de minste weerstand, niet moedig en brengt grotere schade toe aan de ander, ook op lange termijn. Mijn leuze is: “SPAAR ME NIET MET EEN LEUGEN, DOE ME PIJN MET DE WAARHEID”. Waarom er gelogen wordt heeft meestal een egoïstische reden …. Schaamte (het niet eens zijn met de eigen daden, het niet in de spiegel durven kijken ), angst (om de basisrelatie kwijt te raken, bang zijn om keuzes te maken), imago (niet willen dat mensen/buitenstaanders weten hoe je echt bent…een bedrieger).
Het is nooit de schuld van de bedrogene dat er gelogen wordt. Welk aandeel de bedrogene ook mag hebben in het mislukken van de relatie, het liegen en bedriegen is volledig het aandeel van de vreemdganger die gewoon op dat moment alleen aan zichzelf denkt. Zelfs al hou je niet meer van je partner, heb dan tenminste het fatsoen om eerlijk te zijn. Zo denk ik erover.
Zo weet mijn man dat ik het kan aannemen als hij bijvoorbeeld nog eens verliefd zou worden of een zwak moment hebben, maar wat ik nooit meer zou aannemen is honderden leugens moeten aanhoren. Zo eenvoudig is het eigenlijk.
Inderdaad, ook ik heb autonomie, zelfs nu ik ernstig ziek ben. Dat maakt de relatie gelijkwaardig. En dat werkt. We zijn weer verliefd.
Pippeltje schreef op 29-05-2024 om 19:37:
[..]
Leg de verantwoordelijkheid nu niet bij iemand anders he!!!
Wordt jij nou nooit moe van jezelf?
Zoals een paar pagina’s eerder gepost ben ik een paar weken geleden erachter gekomen dat mijn vrouw begin dit jaar een ONS en chat contact heeft gehad met een ander. Dat zij vooral het contact bleef zoeken. En dat ze daarnaast het afgelopen jaar 2x met een ander heeft gezoend.
Mentaal heb ik het er enorm zwaar mee. By far, de zwaarste periode uit mijn leven (46). Het bedrog en het vertrouwen dat weg is valt heel zwaar.
Ik heb de afgelopen weken veel nagedacht. Ik begrijp waarom ze zich niet gelukkig voelde/voelt in ons huwelijk. Hierdoor zat ik al snel op het spoor van eraan werken en doorgaan. Misschien zelfs de oorzaak iets te veel bij mezelf zoekend. Of conflict-vermijdend en snel door willen.
Maar gisteren had ik een dag met totaal andere gedachtes. Hoe ze ons gezin/mij dit aan kon doen. Of er niet te veel gebeurd is om door te gaan. Waarom ze niet eerder is gestopt uit zichzelf. Waarom contact zoeken tijdens met de ander tijdens een weekend weg met je gezin. Etc. Boosheid, verdriet, alles kwam voorbij aan emoties gisteren.
Enerzijds ben ik verdrietig om wat er is gebeurd, maar ook een deel om het gedrag er na. Sinds het uit is gekomen. Haar leuke leven gaat door. Bedrijfsfeestje, uit eten met vriendin, Netflix met wijn op de bank. We hebben goede gesprekken en therapie maar dit neemt niet weg dat ik door bovenstaande het berouw, spijt, en andere schuldgevoelens niet echt bij haar terug zie.
Ze zag dat er iets was gisteren maar ik heb het er niet over gehad. Bang om opmerkingen te maken die later weer gerepareerd moeten worden. Dat ik de volgende dag er weer voor wil gaan en we weer op nul moeten beginnen.
Uiteindelijk moet ik een keuze maken. Ga ik ervoor. Accepteer ik dat de toekomst zwaar is. Leven met de angst dat het nog een keer gebeurt. Of is het onacceptabel, is ze tever gegaan met (1x) seks, proberen meerder keren af te spreken (niet gelukt), en (2x) zoenen met een anderen en ga ik alleen verder. Lastig.
Sander2k24 schreef op 01-06-2024 om 07:27:
Zoals een paar pagina’s eerder gepost ben ik een paar weken geleden erachter gekomen dat mijn vrouw begin dit jaar een ONS en chat contact heeft gehad met een ander. Dat zij vooral het contact bleef zoeken. En dat ze daarnaast het afgelopen jaar 2x met een ander heeft gezoend.
Mentaal heb ik het er enorm zwaar mee. By far, de zwaarste periode uit mijn leven (46). Het bedrog en het vertrouwen dat weg is valt heel zwaar.Ik heb de afgelopen weken veel nagedacht. Ik begrijp waarom ze zich niet gelukkig voelde/voelt in ons huwelijk. Hierdoor zat ik al snel op het spoor van eraan werken en doorgaan. Misschien zelfs de oorzaak iets te veel bij mezelf zoekend. Of conflict-vermijdend en snel door willen.
Maar gisteren had ik een dag met totaal andere gedachtes. Hoe ze ons gezin/mij dit aan kon doen. Of er niet te veel gebeurd is om door te gaan. Waarom ze niet eerder is gestopt uit zichzelf. Waarom contact zoeken tijdens met de ander tijdens een weekend weg met je gezin. Etc. Boosheid, verdriet, alles kwam voorbij aan emoties gisteren.
Enerzijds ben ik verdrietig om wat er is gebeurd, maar ook een deel om het gedrag er na. Sinds het uit is gekomen. Haar leuke leven gaat door. Bedrijfsfeestje, uit eten met vriendin, Netflix met wijn op de bank. We hebben goede gesprekken en therapie maar dit neemt niet weg dat ik door bovenstaande het berouw, spijt, en andere schuldgevoelens niet echt bij haar terug zie.
Ze zag dat er iets was gisteren maar ik heb het er niet over gehad. Bang om opmerkingen te maken die later weer gerepareerd moeten worden. Dat ik de volgende dag er weer voor wil gaan en we weer op nul moeten beginnen.Uiteindelijk moet ik een keuze maken. Ga ik ervoor. Accepteer ik dat de toekomst zwaar is. Leven met de angst dat het nog een keer gebeurt. Of is het onacceptabel, is ze tever gegaan met (1x) seks, proberen meerder keren af te spreken (niet gelukt), en (2x) zoenen met een anderen en ga ik alleen verder. Lastig.
Het is geen lekke band plakken en weer door, maar een proces van vallen en opstaan en dan zal blijken of het lukt of niet. En ook als het lukt of lijkt te lukken hoeft dat niet te betekenen dat het nooit meer bovenkomen, niet meer voorkomt.
Ook als je zou scheiden (nadat je jaren bleef), betekent dat niet dat je opgaf en ook geeft het geen garantie op geluk of een leven zonder verdriet.
Maar dit fix, beslis en verwerk je meestal niet in een paar weken.
Mijn man moest mij echt weer veroveren hoor. Wij waren dan wel uit elkaar.
Maar idd..het is niet zomaar iets wat je maar even verwerkt .
Vaak gepaard met stappen vooruit en dan weer stappen achteruit.
