Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Hi melancholie. Echt verdrietig hè! En mooi dat er nog een liefdesbasis is. Jouw verhaal is natuurlijk uniek en tegelijk zul je veel herkennen in de verhalen van anderen hier. Voor zoiets ingrijpends is 3 maanden helaas iets meer dan een begin. Het harde is: er ligt nog een hele moeilijke tijd voor je. Het hoopvolle is: het wordt echt beter!
Over jouw vraag wat te doen kunnen we veel ervaringen delen. Paar dingen waar je misschien iets aan hebt:
- lees, luister, voel - gewoon er veel mee bezig zijn hielp mij
- heb je niemand om mee te praten? Dat lijkt me niet te doen. Neem iemand in vertrouwen, kan ook een professional zijn. Het geheim sloopt je.
- klinkt alsof jouw man wel wat stappen extra mag zetten. Trek je voldoende grens voor jezelf en aan hem? Hij heeft jou voorlopig nog te volgen om dit te verwerken. Ik zie niet hoe ik verder had gekund zonder samen hulp te zoeken. Als hij met jou verder wil moet hij nu laten zien dat jij en jouw herstel prioriteit nummer 1 zijn. Leuke dingen doen en de pijn een beetje wegseksen zou ik zeker blijven doen (het zorgt voor verbinding). Maar het mag niet in de weg staan wat jullie verder te doen hebben.
take care!
Melancholie: wat verdrietig voor je. Sterkte! Ik heb ook veel toneel gespeeld. Op werk. Naar familie. Naar de kinderen. Ik was kapot maar moest enorm presteren op een project. Ik leefde een leugen. Ik heb veel profijt gehad van het delen met aantal die dichtbij stonden en een psychologe. Die had geen oordeel. Kun je daar niet een traject starten? Want je duwt een bal onder water. En die gaat echt omhoog komen. Want vergeven is een. Maar vergeten. En verwerken. Dat is iets anders. Verwerken daar hielp bij mij toch echt weer praten met hubby bij. Zou je opnieuw met je man kunnen praten? Want het lijkt toch op beetje trauma gedachtes? Niet beschuldigend maar onderzoekend naar waar je last van hebt. Wat ligt onder jouw emoties? Wat riep welke emo op?
En 3 maanden is niks. Mijn boosheid en verdriet kwam pas later naar boven. Denk bij jou ook.
Jouw man lijkt het vergeten. Is niet zo. Laat zijn burnout niet jouw burnout worden. Ga praten.
Xxx
elledoris schreef op 22-12-2023 om 19:28:
[..]
Wat kan je sommige (veel) dingen toch goed omschrijven. Ik vind 't lastig om te stoppen met proberen te begrijpen - ik ben gescheiden - zijn leven gaat gewoon door met z'n nwe vrouw en dat van mij ligt overhoop. Dat huwelijk van 30 jaar voelt soms zo enorm als verloren tijd.
Hoi Elkedoris, ik begrijp wat je bedoelt. Je hebt al die tijd geïnvesteerd en het is niet succesvol. Het is afgelopen.
Ik weet niet jouw verhaal, maar ik heb precies dezelfde gevoelens. Bij mij vertelde hij me dat alles aan mij lag en dat hij al jaren niet van me hield; dat verschilde steeds in ieder gesprek, soms 5, soms 10 of nooit van me gehouden heeft. En toen voegde hij daad bij woord en vertrok. Liet mij in vertwijfeling achter alle herinneringen van 20 jaar doorspittend. Niks is voor mij meer waarheid van onze tijd samen. Ik heb er geen goede herinneringen meer van over, ze zijn allemaal een leugen want ze zijn niet gebaseerd op samen zijn in liefde want hij wilde helemaal niet met míj zijn. Alles wat hij er later nog over kon zeggen is: ik wil gewoon dóór.
Nou bedankt, dat zal ik ook wel moeten..
Mensen zeggen dan tegen me dat ik zo niet moet denken, maar zo denk ik wel. 🤷🏽♀️ Jij ook?
Ze vertellen me er dan weer niet duidelijk bij hoe ik wel moet denken. Ze zeggen iets als: ja, maar dat zei hij maar in zijn slechtste moment. Dat is heus niet waar dat hij zoveel jaar met jou samen was en nooit van je gehouden heeft. Maar wanneer moet ik hem dan wel geloven? Toen hij ja zei bij ons huwelijk? Toen hij zei dan hij van me hield? Toen hij iedere nacht met zijn arm om me heen lag, maar allang vreemdging? Toen hij me een kus gaf voor hij naar zijn werk ging en daarna met de Truus afsprak? Toen hij van alles van me wilde om het gezelliger te hebben, maar als ik terugkijk zelf niks investeerde? Of toen hij zei dat hij nooit van me hield en vertrok? Alleen bij dat laatste kloppen voor mij de woorden bij de daden.
elledoris schreef op 22-12-2023 om 20:40:
[..]
Mooie jaren gehad? Met een man waar ik heel veel energie in heb gestoken maar die me vooral aan het lijntje bleek te houden? Wat is daar positief aan?
Je schrijft dat jullie 30! jaar samen zijn geweest. Ik neem aan en mag toch hopen dat niet al die jaren ellendig zijn geweest? Want dan was je hopelijk eerder gestopt. Er zullen ook goede momenten zijn geweest.
Los daarvan is het nu over. En moet je loskomen van hem en de lijn. Klinkt misschien hard maar je kiest er zelf voor waar je energie in wilt steken. En op dit moment is dat nog steeds in hem en het verleden. Richt je op jezelf en de toekomst.
Je bent gewoon verschrikkelijk bedrogen. Niet alleen door het vreemdgaan, maar ook doordat hij blijkbaar nooit eerlijk tegen je is geweest. Als hij nooit van je heeft gehouden dan heb je in een leugen geleefd. Het is logisch dat je daar boos en verdrietig over bent. Zomaar even anders denken gaat denk ik niet. Misschien helpt het om symbolisch afscheid te nemen van wat hij jou heeft aangedaan. Misschien kun je een soort afscheidsritueel voor jezelf bedenken hiervoor. Dat je aandacht hebt voor die door hem bezoedelde herinneringen en het verdriet dat je daarvan hebt, en dat je die daarna symbolisch loslaat. Misschien dat het dan ietsje makkelijker wordt om door te gaan en je te richten op nieuwe dingen.
Izza schreef op 22-12-2023 om 23:46:
[..]
Je schrijft dat jullie 30! jaar samen zijn geweest. Ik neem aan en mag toch hopen dat niet al die jaren ellendig zijn geweest? Want dan was je hopelijk eerder gestopt. Er zullen ook goede momenten zijn geweest.
Los daarvan is het nu over. En moet je loskomen van hem en de lijn. Klinkt misschien hard maar je kiest er zelf voor waar je energie in wilt steken. En op dit moment is dat nog steeds in hem en het verleden. Richt je op jezelf en de toekomst.
Tja dat is makkelijk gezegd, maar als dame van een zekere leeftijd heb je gewoon meer kans voorgoed alleen te blijven dan als je jonger bent of man. En dan begrijp ik heel goed dat het verdrietig voor Elledoris is dat zij alleen achterblijft en manlief na bedrog en het verloochenen van de tijd samen lekker doorgaat met de nieuwe vrouw.
En dan zeggen mensen "maar de buurvrouw van mijn neef is ook 60 (ik weet niet hoe oud Elledoris is hoor) en die heeft zo'n leuke verkering gevonden. Ja dat zal wel maar dat is dan ook de uitzondering die de regel bevestigt.
MRI schreef op 23-12-2023 om 08:14:
[..]
Tja dat is makkelijk gezegd, maar als dame van een zekere leeftijd heb je gewoon meer kans voorgoed alleen te blijven dan als je jonger bent of man. En dan begrijp ik heel goed dat het verdrietig voor Elledoris is dat zij alleen achterblijft en manlief na bedrog en het verloochenen van de tijd samen lekker doorgaat met de nieuwe vrouw.
En dan zeggen mensen "maar de buurvrouw van mijn neef is ook 60 (ik weet niet hoe oud Elledoris is hoor) en die heeft zo'n leuke verkering gevonden. Ja dat zal wel maar dat is dan ook de uitzondering die de regel bevestigt.
Wat mij betreft is loskomen van iemand wat anders dan op zoek gaan naar een nieuwe liefde. Ik weet ook niet eens of ze dat wil. Maar voor mij was dat echt een persoonlijk proces. Om geestelijk los te komen en uit te gaan van mijzelf en te genieten van het leven alleen en met de kinderen. Ik geloof dat je eerst gelukkig moet zijn met jezelf en het leven dat jij hebt voor je weer een ander volledig kunt en moet toelaten. Ik ben ook nooit op zoek gegaan. Wel genoeg mannen tegengekomen van alle leeftijden die graag wilden. Maar duidelijk zaken nog niet verwerkt hadden. Of een vervangster zochten. Nou nee bedankt! Ook genoeg mannen die wilden vreemdgaan overigens...
En ik geloof absoluut dat je ook op latere leeftijd weer iemand kunt treffen en gelukkig kunt worden. Als je dat wilt want bewust single zijn is ook prima. Wat mij betreft is het dus zeker geen uitzondering. Maar ik zie een relatie dan ook niet als een must. En ben ook als single gelukkig.
elledoris schreef op 22-12-2023 om 20:40:
[..]
Mooie jaren gehad? Met een man waar ik heel veel energie in heb gestoken maar die me vooral aan het lijntje bleek te houden? Wat is daar positief aan?
Het enige positieve is dat je dat nu weet en je je geen illusies meer hoeft te maken. De tijd draai je toch niet meer terug. En als je x of y anders zou hebben gedaan, zou hij niet opeens 180 graden zijn gedraaid qua gedrag.
Izza schreef op 23-12-2023 om 12:10:
[..]
Wat mij betreft is loskomen van iemand wat anders dan op zoek gaan naar een nieuwe liefde. Ik weet ook niet eens of ze dat wil. Maar voor mij was dat echt een persoonlijk proces. Om geestelijk los te komen en uit te gaan van mijzelf en te genieten van het leven alleen en met de kinderen. Ik geloof dat je eerst gelukkig moet zijn met jezelf en het leven dat jij hebt voor je weer een ander volledig kunt en moet toelaten. Ik ben ook nooit op zoek gegaan. Wel genoeg mannen tegengekomen van alle leeftijden die graag wilden. Maar duidelijk zaken nog niet verwerkt hadden. Of een vervangster zochten. Nou nee bedankt! Ook genoeg mannen die wilden vreemdgaan overigens...
En ik geloof absoluut dat je ook op latere leeftijd weer iemand kunt treffen en gelukkig kunt worden. Als je dat wilt want bewust single zijn is ook prima. Wat mij betreft is het dus zeker geen uitzondering. Maar ik zie een relatie dan ook niet als een must. En ben ook als single gelukkig.
Ja dat kan voor jou gelden maar Elledoris is iemand anders. Zij kan wel graag een relatie willen. En je kan het prima alleen hebben, maar alleen zijn terwijl je nog kinderen in huis hebt en genoeg aanbiedingen krijgt (en daardoor juist niet zo nodig hoeft) is een een ander verhaal dan dat je op leeftijd bent, de kinderen uit huis zijn en je kansen danig zijn gedaald. Maar goed, ik ben ook altijd geweest van 'je moet gelukkig alleen kunnen zijn'. En daar heb ik ook ruimschoots ervaring in (30 jaar in de afgelopen 45 jaar). Maar dan nog kan ik me indenken dan het voor Elledoris anders ligt.
MRI schreef op 23-12-2023 om 13:03:
[..]
Ja dat kan voor jou gelden maar Elledoris is iemand anders. Zij kan wel graag een relatie willen. En je kan het prima alleen hebben, maar alleen zijn terwijl je nog kinderen in huis hebt en genoeg aanbiedingen krijgt (en daardoor juist niet zo nodig hoeft) is een een ander verhaal dan dat je op leeftijd bent, de kinderen uit huis zijn en je kansen danig zijn gedaald. Maar goed, ik ben ook altijd geweest van 'je moet gelukkig alleen kunnen zijn'. En daar heb ik ook ruimschoots ervaring in (30 jaar in de afgelopen 45 jaar). Maar dan nog kan ik me indenken dan het voor Elledoris anders ligt.
Je schrijft het weer beter op dan ik zelf kan. Op zich ben ik nu wel zo ver dat ik t alleen zijn heb geaccepteerd. Wil niet zeggen dat ik blij ben met mijn zo goed als nonnenbestaan sinds m'n 30e. Intimiteit en huidcontact heb ik danig gemist - en nog steeds niet. Maar het is inderdaad totaal anders om nog (regelmatig) kinderen thuis te hebben als je gescheiden bent of helemaal alleen te zijn en je kinderen door de scheiding veel minder te zien..
Izza schreef op 22-12-2023 om 23:46:
[..]
Je schrijft dat jullie 30! jaar samen zijn geweest. Ik neem aan en mag toch hopen dat niet al die jaren ellendig zijn geweest? Want dan was je hopelijk eerder gestopt. Er zullen ook goede momenten zijn geweest.
Los daarvan is het nu over. En moet je loskomen van hem en de lijn. Klinkt misschien hard maar je kiest er zelf voor waar je energie in wilt steken. En op dit moment is dat nog steeds in hem en het verleden. Richt je op jezelf en de toekomst.
De lockdown periode - bijna 2 jaar 24/7 thuis zitten - maakte het niet makkelijker om een toekomst op te bouwen en nu met een chronische aandoening kom ik zowat nergens meer. Ik ben ondertussen bijna op de pensioenleeftijd.
GekkeHenkie100 schreef op 22-12-2023 om 21:24:
[..]
Het zou zomaar kunnen dat je gelijk hebt Izza. Maar als ik de verhalen duidt van de mensen die aan het posten waren gaat het om situaties waar dit niet het geval was. Ik lees verhalen van vreemdgangers die van zichzelf vervreemd zijn, die zouden willen dat ze het niet hadden gedaan. Als iemand een partner had die verscheurd is tussen 2 of meer liefdes dan zie ik de waarde van jouw bijdrage. Maar hier snap ik niet wat je beoogt. Blijf het gerust roepen, maar voor mij onderbreekt het een uitwisseling.
Ik moet hier toch even op reageren, want lees dit wel vaker hier al begrijp ik dat deels ook wel. Ik doel met mijn reactie dan ook niet op iemand persoonlijk hier, laat dat even duidelijk zijn ☺️
Het is geen nieuws dat zowat elke vreemdganger er, na ontdekking/opbiechting, zowat hetzelfde ‘riedeltje’ op nahoudt. Spijtbetuigingen, reacties als hoe hij/zij zo stom kon zijn etc. Zelfs reacties als ‘het betekende niks’, ‘als ik haar/hem op straat zou tegenkomen zou ik niet eens omdraaien’ tot ‘ik vond haar/hem niets eens aantrekkelijk ‘ aan toe. Ik schaar dit soort uitspraken onder de “sociaal wenselijke”, want in hoeverre is er binnen de relatie daadwerkelijk ruimte voor totale eerlijk-/openheid? Dat een vreemdganger naar alle eerlijkheid kan zeggen dat hij óók van die ander hield? Dat hij/zij die ander óók aantrekkelijk vond (en niet alleen qua uiterlijk)?
En natuurlijk zullen er uitzonderingen zijn, zoals met alle dingen in het leven, en zaken spelen als hechtingsproblemen/verlatingsangsten etc. Echter, niet iedereen met een hechtingsprobleem gaat vreemd, net zoals niet elke vreemdganger een hechtingsprobleem heeft. Mensen kunnen om meerdere redenen kiezen bij hun partner te blijven, maar daarnaast toch een soort van liefdesverdriet hebben van hun verbroken minnaarsrelatie. Ik ben even vergeten wie dit hier in dit topic schreef, dat er voor dát verdriet óók begrip, erkenning en ruimte was. Dat lees je echt niet vaak, want dat is te pijnlijk voor de bedrogene (en ja, uiteraard ook begrijpelijk).
Vandaar dat ik toch even reageerde op de gequote post van GekkeHenkie, want Izza heeft m.i. écht wel een punt en ben ik het daarom niet eens met vooral zijn laatste zin.
Dat kan ik goed volgen Roodvruchtje. Natuurlijk zijn er allerlei verlangens en gevoelens geweest. Ik heb geen behoefte mijn vrouw te verdedigen, maar ik kan het verhaal nu eenmaal als voorbeeld aanhalen. Zij vond deze man op dat moment echt leuk. Zij dacht echt dat het iets moois was. Ze dacht echt dat het haar iets bracht. En het gaf haar op dat moment echt een fijn gevoel. K*t, maar dat is wat het was. Voor het verhaal goed te weten dat het echt kortstondig was en zij er zelf een punt achter heeft gezet. Een tijd later heeft ze het opgebiecht.
Nu er afstand is, zij dichtbij zichzelf staat een heel traject heeft doorlopen om zichzelf te begrijpen kijkt ze er anders naar. Hoe heb ik dit kunnen doen? Hoe ben ik zo gevoelig geweest voor leugens en manipulatie? Hoe heb ik zoveel op het spel kunnen zetten? Hoe heb ik kunnen denken dat dit echt en mooi was? De inzichten laat ik hier achterwege.
Oftewel: de gevoelens die er toen waren zijn voor haar nu onecht. En de gevolgen zijn groot. Voor mij en ook voor haar.
Wat Izza doet is inbrengen dat mensen van meerdere mensen kunnen houden. Vast en zeker (al is de vergelijking met kinderen met bloedband niet te vergelijken). Maar dat is niet wat bij mijn vrouw en heel veel andere verhalen hier speelt. Mijn vrouw dacht inderdaad even dat ze van meerdere mensen kon houden, maar dat ziet ze nu gewoon niet meer zo. Wat ongepast is aan wat Izza doet is dat zij ons voorhoudt dat onze partner reële gevoelens had en heeft voor een ander. Terwijl ik dus ik verhalen hoor waarin de ontrouwe partners gewoon heel erg balen (spijt hebben?) dat ze gevoelens hebben gehad en hebben opgevolgd voor iemand terwijl ze met hun partner oud willen worden. Waarom zou je dan zo’n overbodig punt maken?
En ja, er zijn ook verhalen van vreemdgangers die geen spijt hebben of krokodillentranen huilen. Die het gerust nog eens doen. Ook dan is het maar de vraag of het gaat om houden van meerdere mensen of van mensen die heel andere problemen hebben.
Ik denk dat je het punt mist, namelijk het feit dat je van meerdere mensen tegelijk kunt houden. En natuurlijk is bloedband vwb kinderen anders, maar dat is niet hetgeen Izza(denk ik?) en ik bedoelen.
En dat diezelfde liefde ook weer kan overgaan is ook geen nieuws. Zoals ik ooit van bijv een ex hield, daar hou ik nu ook niet meer op díe manier van, al vind ik hem nog steeds een lieve, leuke man en hebben wij, na 30 jaar geen relatie meer te hebben, nog steeds goed contact. Liefde is niet gebonden aan 1 persoon, maar kan zeker (op vele manieren) worden gedeeld en naast elkaar bestaan. Of geloof jij ook maar in 1 ‘ware’ liefde?
Het gebeurt geregeld dat ik het punt mis 😁. Misschien dat we elkaar niet goed begrijpen?
Ik zeg meerdere keren dat het vast en zeker kan dat mensen van meerdere mensen houden. Mijn punt: ‘houden van’ in een leugenachtige, vervreemde en onechte interactie is niet hetzelfde als ‘houden van’ in een jarenlang huwelijk, samen kinderen opvoeden, tranen en vreugde. Gevoelens zijn niet hetzelfde als houden van. En daarmee wil ik niet zeggen dat je niet van meerdere mensen kunt houden, daar zeg ik alleen over dat het mijns inziens in deze verhalen niet opgaat en ik het ongevoelig en misplaatst vind. Alsof ik mijn vrouw niet moet geloven.
En nee, ik geloof niet in een ware liefde. Ik geloof in de uitleg van Brene Brown die een hele mooie definitie van liefde heeft. Het is niet iets wat je voelt of krijgt. Het is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden. En dat ik precies waarom ik ervoor kies om deze investering alleen in mijn relatie en niet met andere vrouwen te doen. Omdat het volgens mij heel menselijk is dat er dan gevoelens ontstaan.
