Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik heb in de eerste maanden een keer of twee met haar gebeld en enkele mails gewisseld. Van mijn kant uit beleefde mails om het één en ander te proberen begrijpen. Ze is nooit eerlijk geweest en heeft er alles aan gedaan om mij nog meer baar beneden te halen. Zij was boos op mij omdat mijn man meteen voor mij koos toen de bom barstte (toen ineens wel, veel te laat natuurlijk, maar er was ook sprake van opluchting bij hem, gedaan met dat dubbelleven). Enige wraakzucht was haar dus niet vreemd. Aan zulke gesprekken heb je dus niets. Integendeel, ze belasten het herstel. Ik heb haar dan inderdaad laten lopen. Iedereen begrijpt wel dat vergeven alleen kan als je met respect wordt behandeld. Dus nu bestaat ze echt niet meer. Het is met mijn man dat ik het heb moeten oplossen. En daar heeft hij zeer veel in geïnvesteerd. Mensen zijn mensen. Ze maken nu eenmaal fouten. Wie daar op termijn niet kan over stappen, en de ontrouwe partner blijft zien als een onbetrouwbare slechte mens die niet in staat is tot berouw, tja, die moet er inderdaad niet aan beginnen. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Theekannetje schreef op 10-12-2023 om 16:54:
[..]
Inderdaad, maar dat doet er niet toe. Los van de rol van de ontrouwe partner hierin, is zij in het huis gekomen dat ook het mijne is, door mijn laden gegaan, persoonlijke dingen besnuffeld, mijn foto’s bekeken en noem maar op. Iemand haalde het hier al eens aan … je voelt je letterlijk bloot gegeven. Zelfs al is ze binnen gelaten door mijn andere helft, maakt dat het nog niet goed. Ze hebben elk een rol hierin. En ik moet dat niet goed vinden. Het spijt me.
mwoah, ik vind dan weer dat het er alles toe doet. Als een anonieme dief door mijn spullen gaat, zal ik mij zeker gebruskeerd voelen hoor. Maar als mijn man hem of haar appt dat de kust veilig is en de spullen mee helpt naar buiten dragen en heeft uitgenodigd met het lokkertje dat er veel te halen viel en daarna poeslief bij mij aan het ontbijt zit, voel ik mij 1000x meer verraden. Gelegenheid maakt de dief zogezegd.
Safia schreef op 10-12-2023 om 12:52:
Het brein kan de egoïstische gevolgen en acties voeden terwijl je als persoon niet van nature zo bent
Ik denk dat je als mens het vermogen hebt zelf te kiezen. En dat doe je in eerste instantie met je denken, met je bewustzijn. Zelfs bij behoeftes volgen is er een moment van keuze. Daarom ben ik ook niet zo van de school van 'de verliefdheid overkwam me'. Nee er is altijd een moment waarop je het toeliet. En daar koos je voor.
Je kunt het wel 'niet leuk' vinden dat de derde partij zich niet schuldig voelt...maar het is wel de realiteit. Die derde partij heeft geen verantwoordelijkheid naar jou. Totaal niet, geen enkele. Een bepaalde verantwoordelijkheid in morele zin vind ik, persoonlijk zou ik wel hebben. In het algemeen: een relatie aangaan met iemand die in relatie zit, zoiets doe je niet.
Wat ik wel denk is dat de bedrogene vaak niet goed kwaad durft te zijn op de eigen partner en zich daarom maar afreageert op de derde. Dat is de gemakkelijkste weg; de partner is deels van zijn/haar schuld af: kon er niets aan doen want die ander had ook zulke bijzondere trucjes of wat voor smoes dan ook. Maar het is beslist niet reeel. Je bent door een iemand bedrogen: degene met wie je een afspraak had.
Dit gaat natuurlijk niet op als de derde een (goede) bekende van je is. Dan is het weer heel anders.
Pippeltje zo zie ik het dus ook. Mensen projecteren hun eigen waarden en normen op een ander (ik zou dat nooit doen, dat hoort niet etc). Daar hoeft een ander zich niets van aan te trekken.
Daarnaast het kijken naar de relatie en de eigen rol daarin.
Partners die komen met excuses dat ze het niet wisten, konden overzien of geen idee hadden dat ze zoveel pijn zouden veroorzaken etc. Kan ik niets mee. Ik geloof het gewoon niet. Of iemand kan dit daadwerkelijk niet en is daarmee te weinig intelligentie of empatische vermogens om dit te kunnen. In beide gevallen is dat niets voor mij.
Dat een ander vindt dat de bedrogene niets van de 3e mag vinden, daar kan en hoef "ik"(men) niets mee. Het gaat om het gevoel en het proces van de bedrogene en niet wat een ander overtuigend zegt en vindt wat die persoon mag voelen of vinden. Daarnaast sluit het ene het andere niet uit. Het is niet zo dat je de boosheid verplaatst naar een ander. Ik denk dat de mensen hier intelligent genoeg zijn om dat te kunnen bedenken.
Pippeltje schreef op 10-12-2023 om 19:31:
Je kunt het wel 'niet leuk' vinden dat de derde partij zich niet schuldig voelt...maar het is wel de realiteit. Die derde partij heeft geen verantwoordelijkheid naar jou. Totaal niet, geen enkele. Een bepaalde verantwoordelijkheid in morele zin vind ik, persoonlijk zou ik wel hebben. In het algemeen: een relatie aangaan met iemand die in relatie zit, zoiets doe je niet.
Wat ik wel denk is dat de bedrogene vaak niet goed kwaad durft te zijn op de eigen partner en zich daarom maar afreageert op de derde. Dat is de gemakkelijkste weg; de partner is deels van zijn/haar schuld af: kon er niets aan doen want die ander had ook zulke bijzondere trucjes of wat voor smoes dan ook. Maar het is beslist niet reeel. Je bent door een iemand bedrogen: degene met wie je een afspraak had.
Dit gaat natuurlijk niet op als de derde een (goede) bekende van je is. Dan is het weer heel anders.
Ja helemaal me eens
Dat is idd heel heftig door je spullen heen. Hadden ze naderhand geen enkele spijt van hun gedrag?
dubbel
dubbel
MRI schreef op 10-12-2023 om 18:20:
[..]
mwoah, ik vind dan weer dat het er alles toe doet. Als een anonieme dief door mijn spullen gaat, zal ik mij zeker gebruskeerd voelen hoor. Maar als mijn man hem of haar appt dat de kust veilig is en de spullen mee helpt naar buiten dragen en heeft uitgenodigd met het lokkertje dat er veel te halen viel en daarna poeslief bij mij aan het ontbijt zit, voel ik mij 1000x meer verraden. Gelegenheid maakt de dief zogezegd.
MRI schreef op 10-12-2023 om 18:20:
[..]
mwoah, ik vind dan weer dat het er alles toe doet. Als een anonieme dief door mijn spullen gaat, zal ik mij zeker gebruskeerd voelen hoor. Maar als mijn man hem of haar appt dat de kust veilig is en de spullen mee helpt naar buiten dragen en heeft uitgenodigd met het lokkertje dat er veel te halen viel en daarna poeslief bij mij aan het ontbijt zit, voel ik mij 1000x meer verraden. Gelegenheid maakt de dief zogezegd.
Neen, het doet er niet toe. Wat ik van de derde vind heeft niets te maken met wat ik van de bedriegende partner vind. Jullie doen precies of ik moet kiezen. Heel raar dit. Echt heel raar.
Pippeltje schreef op 10-12-2023 om 19:31:
Je kunt het wel 'niet leuk' vinden dat de derde partij zich niet schuldig voelt...maar het is wel de realiteit. Die derde partij heeft geen verantwoordelijkheid naar jou. Totaal niet, geen enkele. Een bepaalde verantwoordelijkheid in morele zin vind ik, persoonlijk zou ik wel hebben. In het algemeen: een relatie aangaan met iemand die in relatie zit, zoiets doe je niet.
Wat ik wel denk is dat de bedrogene vaak niet goed kwaad durft te zijn op de eigen partner en zich daarom maar afreageert op de derde. Dat is de gemakkelijkste weg; de partner is deels van zijn/haar schuld af: kon er niets aan doen want die ander had ook zulke bijzondere trucjes of wat voor smoes dan ook. Maar het is beslist niet reeel. Je bent door een iemand bedrogen: degene met wie je een afspraak had.
Dit gaat natuurlijk niet op als de derde een (goede) bekende van je is. Dan is het weer heel anders.
Jongens, jullie beginnen afgezaagd te klinken en bovendien lezen jullie niet wat er staat. Dus eerst begrijpend leren lezen en dan nog eens terugkomen 😄
Ik vond en vind heel veel van de derde. Ook had ik wraakneigingen (nooit iets mee gedaan). Niet boos durven zijn op eigen partner herken ik ook niet, ik was heel boos. Die boosheid had ik toen nodig om overeind te blijven en de pijn niet te hoeven voelen. Later kwam pas de rust om dingen te overzien en een plan te trekken hoe verder.
Zo op de lijn van theekannetje. Het staat naast elkaar: je bedrogen voelen door je partner en boosheid voelen op de derde. De derde heeft mij niets beloofd en heeft mij dus niet bedrogen. En met boosheid op de derde los ik niets op met mijn partner. Maar… ik maak graag deel uit van een wereld waarin mensen het goede met elkaar voorhebben. Samenleven is per definitie een beetje rekening houden met elkaar. Een affaire initiëren met iemand die een gezin heeft of meegaan in een affaire wetende dat de minnaar een gezin heeft, meedoen aan liegen en bedriegen, inbreken in de privé van iemand anders: het maakt deze wereld lelijker in plaats van mooier. Het eigen genot is belangrijker dan het verwoestende effect op anderen. In mijn ogen is dat lelijk, egoïstisch, immoreel, misdadig. Dat is waar mijn boosheid zit naar de derde en iedere andere derde.
Ja, er zijn vast allerlei situaties waar dit niet opgaat. En mensen kunnen fouten maken. Als ze daar verantwoordelijkheid voor nemen heb ik daar grote bewondering voor. En opnieuw: ik voel me geen beter mens en maak meer zelfgerichte keuzes dan ik zou willen. Maar vind dat we ons wel scherp mogen en moeten uitspreken tegen gedrag dat anderen beschadigt. Daar mag je best boos over zijn.
Theekannetje schreef op 10-12-2023 om 21:39:
[..]
[..]
Neen, het doet er niet toe. Wat ik van de derde vind heeft niets te maken met wat ik van de bedriegende partner vind. Jullie doen precies of ik moet kiezen. Heel raar dit. Echt heel raar.
Ik zeg nergens dat je moet kiezen hoor. Dat maak jij er van en dan ga je verontwaardigd doen over je eigen aanname. Tja.
Jij zegt dat de derde een dief is. En dat iedereen een dief in je huis vervelend vindt. Ik beaam dat. Dat vind ik ook. Maar ik voeg er aan toe dat ik een dief die uitgenodigd is door mijn partner nog vervelender vind. Een toevoeging slechts Is niet zo heel gek, toch?
