Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Theekannetje schreef op 10-12-2023 om 21:46:
[..]
Jongens, jullie beginnen afgezaagd te klinken en bovendien lezen jullie niet wat er staat. Dus eerst begrijpend leren lezen en dan nog eens terugkomen 😄
Nou... net of het verhaal van dat men kwaad mag zijn op de minnares niet tot in den treuren herhaald wordt.
Bovendien is helemaal niet gezegd dat Pippeltje op jou reageerde. Ze gaf gewoon een algemene mening over wat ze vindt over kwaad zijn op een derde in de relatiedriehoek. Dus om haar nou te gaan kapittelen over dat ze beter moet lezen is wat overbodig lijkt me.
Hier was de Truus inderdaad een bekende. Een oud-collega van man waarover we ons ontfermd hebben toen zij in een hele lastige scheiding zat. Ze is hier veel over de vloer geweest, ik heb haar nota bene zelf uitgenodigd voor het kerstdiner omdat ze het zo ellendig vond, voor het eerst zonder de kindertjes kerst te vieren. Stond ze in de keuken (waar ik met mijn rug naar toe zat, maar in het volle zicht van onze kinderen) een beetje te friemelen aan man. Bleh. Ook van man. Ik ben laaiend op hem geweest. Hij heeft dat letterlijk mogen voelen. Maar ik ben ook laaiend geweest op haar. Wát een laagbijdegronds gedrag zeg, om in mijn huis mijn man te bepotelen!
Achteraf heb ik van haar een uitgebreide excuusbrief gekregen. Dat deed me toch goed.
Ik ben het niet eens met Izza, Pippeltje en MRI dat de derde geen schuld heeft en dat je daar als bedrogene niet kwaad op zou mogen/moeten zijn. Natuurlijk ben je daar ook (!) kwaad op! Je eigen partner is de grootste boosdoener, maar ik zie de affairepartner toch echt als medeplichtige. In het Nederlands strafrecht is medeplichtingheid ook gewoon strafbaar, dus zo raar is mijn opvatting denk ik niet.
In mijn geval ben ik door beiden bedrogen, maar ook als de affairepartner geen bekende is weet diegene toch meestal wel dat er nog een gezin op de achtergrond bestaat. Dat gezin berokken je hoe dan ook schade als je een affaire begint met een iemand met een partner en kinderen. En dan vind ik het nog tot daar aan toe dat je de partner-van bewust zoveel pijn doet, maar zeker als er kinderen in het spel zijn vind ik het ronduit misdadig.
Pennestreek schreef op 11-12-2023 om 15:03:
Hier was de Truus inderdaad een bekende. Een oud-collega van man waarover we ons ontfermd hebben toen zij in een hele lastige scheiding zat. Ze is hier veel over de vloer geweest, ik heb haar nota bene zelf uitgenodigd voor het kerstdiner omdat ze het zo ellendig vond, voor het eerst zonder de kindertjes kerst te vieren. Stond ze in de keuken (waar ik met mijn rug naar toe zat, maar in het volle zicht van onze kinderen) een beetje te friemelen aan man. Bleh. Ook van man. Ik ben laaiend op hem geweest. Hij heeft dat letterlijk mogen voelen. Maar ik ben ook laaiend geweest op haar. Wát een laagbijdegronds gedrag zeg, om in mijn huis mijn man te bepotelen!
Achteraf heb ik van haar een uitgebreide excuusbrief gekregen. Dat deed me toch goed.
Ik ben het niet eens met Izza, Pippeltje en MRI dat de derde geen schuld heeft en dat je daar als bedrogene niet kwaad op zou mogen/moeten zijn. Natuurlijk ben je daar ook (!) kwaad op! Je eigen partner is de grootste boosdoener, maar ik zie de affairepartner toch echt als medeplichtige. In het Nederlands strafrecht is medeplichtingheid ook gewoon strafbaar, dus zo raar is mijn opvatting denk ik niet.
In mijn geval ben ik door beiden bedrogen, maar ook als de affairepartner geen bekende is weet diegene toch meestal wel dat er nog een gezin op de achtergrond bestaat. Dat gezin berokken je hoe dan ook schade als je een affaire begint met een iemand met een partner en kinderen. En dan vind ik het nog tot daar aan toe dat je de partner-van bewust zoveel pijn doet, maar zeker als er kinderen in het spel zijn vind ik het ronduit misdadig.
Ja maar in jouw geval Pennestreek, of als het bijvoorbeeld om iemands zus gaat, vind ik wel dat de derde een verantwoordelijkheid heeft. Dat heb ik ook al eerder gezegd. Een zus of een vriendin heeft ook een relatie met jou, ook al is die anders dan een partnerrelatie. Natuurlijk voel je je door haar bedrogen. Ik zou ook pislink zijn hoor.
En nee ik vind ook niet dat je met een getrouwd iemand het moet aanleggen als je een onbekende van de vrouw bent, maar puur omdat je dan dus al met een verrader gaat die zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn vrouw en kinderen niet neemt. Niet omdat jij verantwoordelijk bent voor het huwelijk van de ander. Maar goed, hier verschillen we van mening in. Dat is al een tijdje zo en zal denk wel blijven
Vandaag liep ik te denken dat het opmerkelijk is in dit draadje dat er een soort scheidslijn lijkt te zijn: zij die weg zijn bij de vreemdganger nemen het ook de minnares niet (meer) kwalijk. Zij die zijn gebleven zijn ook degenen die nog boos op haar lijken te zijn.
ik deel de mening ook dat de 3de partij ook zeker even veel fout kan zijn. Zeker in mijn geval ...je als vriendin binnen dringen in mijn leven en via mij omdat het niet goed met mij ging mijn man bespelen en ons tegen elkaar op gaan zetten .
Sommige gaan zo over grenzen om hun eigen genot te kunnen halen dat ze in mijn ogen bewust iemand dit aan doen. Je kunt mij niet vertellen dat je anders zo genaamd iemand zijn vriendin kunt worden en haar zo het gevoel gaat geven dat ze er voor je is , en zelf daar een andere doel bij hebben. Ze heeft mij gebruikt om bij mijn man in de buurt te komen 🤮
Dat neem ik me zelf echt kwalijk dat ik ook in haar mooie praatjes geloofde en haar zo dicht in mijzelf liet komen. Dat ik niet door had hoe giftig ze was... ik zie dat nu ook pas nu ik onze dagelijkse gespreken terug haal , ze was gewoon aan het vissen bij mij. En daar baal ik van dat ik niet door had wat ze aan het doen was. Zeker nu ik weet dat ze haar man al zoveel keer heeft bedrogen met andere mannen en dat ze gewoon iemand zocht dat haar leventje gewoon door kon gaan en dat ze er financieel niet op achter uit zou gaan.
Dus in bepaalde situaties is de 3de echt wel zeer fout.. er zijn natuurlijk ook situaties waar de 3 de idd kan worden voor gelogen en niet weet van het bestaan van het gezin enzo
Maar ik ben misschien nog wel veel kwader op haar als op mijn man. Wat ik van mezelf ook weer heel raar vind eigenlijk.
Maar ik haat haar zo erg en geloof ook niet dat dat ooit anders gaat worden.
MRI schreef op 11-12-2023 om 16:55:
[..]
Ja maar in jouw geval Pennestreek, of als het bijvoorbeeld om iemands zus gaat, vind ik wel dat de derde een verantwoordelijkheid heeft. Dat heb ik ook al eerder gezegd. Een zus of een vriendin heeft ook een relatie met jou, ook al is die anders dan een partnerrelatie. Natuurlijk voel je je door haar bedrogen. Ik zou ook pislink zijn hoor.
En nee ik vind ook niet dat je met een getrouwd iemand het moet aanleggen als je een onbekende van de vrouw bent, maar puur omdat je dan dus al met een verrader gaat die zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn vrouw en kinderen niet neemt. Niet omdat jij verantwoordelijk bent voor het huwelijk van de ander. Maar goed, hier verschillen we van mening in. Dat is al een tijdje zo en zal denk wel blijven
Vandaag liep ik te denken dat het opmerkelijk is in dit draadje dat er een soort scheidslijn lijkt te zijn: zij die weg zijn bij de vreemdganger nemen het ook de minnares niet (meer) kwalijk. Zij die zijn gebleven zijn ook degenen die nog boos op haar lijken te zijn.
Nee hoor, daar vergis je je heel erg in. Ik ben al heel lang niet meer boos op haar en ik ben oprecht blij voor haar dat ze intussen een leuke nieuwe man heeft gevonden en daar zelfs een kind mee heeft. Ze had nog een grote kinderwens toen haar man haar aan de kant zette, ik vind het heel fijn voor haar dat die droom is uitgekomen. Ik vond haar echt een heel erg leuk mens, waardeerde haar zeer en gun haar echt een goed leven. Het is met haar en met mijn man net als met je kinderen: je kunt hun gedrag soms echt heel naar vinden, daar ontzettend kwaad over worden of verdrietig, maar dat gedrag is niet wie ze zijn, van wie ze zijn hou ik gewoon. Voor mij geldt dat ook voor Truus. Niet dat ik haar nu graag weer over de vloer zou hebben, ik vind het prima dat we haar nooit meer zien, maar dat is meer omdat het gewoon ongemakkelijk zou zijn voor ons allemaal (niet in het minst voor de kinderen, die zich ook behoorlijk verraden hebben gevoeld door haar). Niet omdat ik nog boos op haar ben, of omdat ik bang zou zijn dat man nog/weer gevoelens voor haar zou krijgen.
Pennestreek schreef op 11-12-2023 om 17:02:
[..]
Nee hoor, daar vergis je je heel erg in. Ik ben al heel lang niet meer boos op haar en ik ben oprecht blij voor haar dat ze intussen een leuke nieuwe man heeft gevonden en daar zelfs een kind mee heeft. Ze had nog een grote kinderwens toen haar man haar aan de kant zette, ik vind het heel fijn voor haar dat die droom is uitgekomen. Ik vond haar echt een heel erg leuk mens, waardeerde haar zeer en gun haar echt een goed leven. Het is met haar en met mijn man net als met je kinderen: je kunt hun gedrag soms echt heel naar vinden, daar ontzettend kwaad over worden of verdrietig, maar dat gedrag is niet wie ze zijn, van wie ze zijn hou ik gewoon. Voor mij geldt dat ook voor Truus. Niet dat ik haar nu graag weer over de vloer zou hebben, ik vind het prima dat we haar nooit meer zien, maar dat is meer omdat het gewoon ongemakkelijk zou zijn voor ons allemaal (niet in het minst voor de kinderen, die zich ook behoorlijk verraden hebben gevoeld door haar). Niet omdat ik nog boos op haar ben, of omdat ik bang zou zijn dat man nog/weer gevoelens voor haar zou krijgen.
Nou ik zei ook "lijkt' he, want ik wist het niet zeker. Het is een over all indruk die ik krijg en er zullen inderdaad uitzonderingen zijn. Jij bent ook een heel mooi voorbeeld van hoe goed alles verwerkt is (med doordat je man ervoor ging) en daarmee misschien de uitzondering die de regel bevestigt. Maar ook dat weet ik niet zeker.
Ik denk wel nog steeds dat er een soort van link is tussen een mooie afsluitende verwerking en de mate van boosheid, of laat ik het noemen mate van 'zwaar oordeel vellend' over de truus.
En ik kan me ook voorstellen dat een en ander samenhangt met in hoeverre een truus nog een bedreiging vormt. Een truus die inmiddels getrouwd is of geëmigreerd zal verder uit het blikveld zijn dan de minnares die nog steeds op hetzelfde kantoor werkt of die je in een winkelcentrum tegen kunt komen.
Maar goed, afgezien daarvan ga je nu in op mijn laatste alinea, maar mijn boodschap was ook dat ik vind dat iemand die je vriendin of zus is wel degelijk verantwoordelijk als ze vreemdgaat met je man. En dat het niet slim is om met een getrouwde man te gaan want dat je al weet dat het een leugenaar is met een wat zwakkere gewetensfunctie
MRI schreef op 11-12-2023 om 16:55:
[..]
Vandaag liep ik te denken dat het opmerkelijk is in dit draadje dat er een soort scheidslijn lijkt te zijn: zij die weg zijn bij de vreemdganger nemen het ook de minnares niet (meer) kwalijk. Zij die zijn gebleven zijn ook degenen die nog boos op haar lijken te zijn.
In de meeste gevallen lijkt dit inderdaad zo op te gaan.
Maar ik denk dat het vooral gaat om hoe de verhoudingen met die 3e partij heeft gelegen, was het een onbekende of niet.
Ik ben gebleven, nadat kort achter elkaar uit kwam dat mijn partner het met minstens 2 vrouwen had aangelegd. Met de ene voel(de) ik geen enkele compassie. Zij gaf aan dat ze gewoon in zijn leven wilde blijven en er niet op uit was hem van mij los te weken, maar intussen ging ze hem steeds meer claimen.
Voor de andere vrouw voel(de) ik juist wel veel compassie, zij geloofde hem dat ik had ingestemd met een open relatie en was zich eigenlijk van geen kwaad bewust.
Daarnaast was ik ook erg nieuwsgierig naar de drijfveren van minnares Astrid en vind ik het jammer dat ze niet de kans heeft gekregen die andere kant van de driehoek te belichten.
Haaika schreef op 11-12-2023 om 17:27:
[..]
In de meeste gevallen lijkt dit inderdaad zo op te gaan.
Maar ik denk dat het vooral gaat om hoe de verhoudingen met die 3e partij heeft gelegen, was het een onbekende of niet.Ik ben gebleven, nadat kort achter elkaar uit kwam dat mijn partner het met minstens 2 vrouwen had aangelegd. Met de ene voel(de) ik geen enkele compassie. Zij gaf aan dat ze gewoon in zijn leven wilde blijven en er niet op uit was hem van mij los te weken, maar intussen ging ze hem steeds meer claimen.
Voor de andere vrouw voel(de) ik juist wel veel compassie, zij geloofde hem dat ik had ingestemd met een open relatie en was zich eigenlijk van geen kwaad bewust.
Daarnaast was ik ook erg nieuwsgierig naar de drijfveren van minnares Astrid en vind ik het jammer dat ze niet de kans heeft gekregen die andere kant van de driehoek te belichten.
Ja mee eens, het ligt er ook aan hoe de verhoudingen voor het vreemdgaan waren. En misschien ook of je het hele verhaal hebt gehoord. Jij hebt dat blijkbaar wel. Ik ook. Daardoor kon ik zien dat de truus ook maar een eenzame vrouw was die gemanipuleerd was. Ik vond het oprecht rot voor haar.
Maar als je een truus nooit gesproken hebt, weet je natuurlijk niet hoe het zit. Hoewel ik me ook kan voorstellen dat je daar geen zin in hebt, is er dan wel het risico dat je een karikatuur maakt van iemand die toch ook een eigen verhaal over de zaak heeft.
Daarom had ik ook graag het verhaal van Astrid gehoord.
Ook hier niet meer boos, niet meer op partner en ook niet op derde. Het loslaten van de boosheid had ik zelf nodig om verder te kunnen. Gelukkig van mij geen bekende, ik kan me voorstellen dat dit nog heftiger is, ook omdat je er dan een gezicht/eigen herinneringen bij hebt. Naar om te lezen dat enkelen van jullie dit er nog boven op hebben gekregen, lijkt me dubbel zo pijnlijk. @ MRI, ik denk ook dat een afsluitende verwerking bijdraagt aan het kunnen loslaten van boosheid.
MRI schreef op 11-12-2023 om 16:55:
[..]
Ja maar in jouw geval Pennestreek, of als het bijvoorbeeld om iemands zus gaat, vind ik wel dat de derde een verantwoordelijkheid heeft. Dat heb ik ook al eerder gezegd. Een zus of een vriendin heeft ook een relatie met jou, ook al is die anders dan een partnerrelatie. Natuurlijk voel je je door haar bedrogen. Ik zou ook pislink zijn hoor.
En nee ik vind ook niet dat je met een getrouwd iemand het moet aanleggen als je een onbekende van de vrouw bent, maar puur omdat je dan dus al met een verrader gaat die zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn vrouw en kinderen niet neemt. Niet omdat jij verantwoordelijk bent voor het huwelijk van de ander. Maar goed, hier verschillen we van mening in. Dat is al een tijdje zo en zal denk wel blijven
Vandaag liep ik te denken dat het opmerkelijk is in dit draadje dat er een soort scheidslijn lijkt te zijn: zij die weg zijn bij de vreemdganger nemen het ook de minnares niet (meer) kwalijk. Zij die zijn gebleven zijn ook degenen die nog boos op haar lijken te zijn.
Ook hier gaat dat niet op.
Daarnaast denk ik ook niet dat als je die partij medeverantwoordelijk houdt, dat niet inhoudt dat je daar dan per se de hele tijd mee bezig bent/over praat/aan denkt/alleen maar met die kant bezig bent/ je je man onschuldig verklaart/enz.
Ik kan iemand prima een ......mens vinden zonder dat dat ten koste van iets anders gaat.
Ik heb inmiddels ook geen last meer van boosheid. Als iemand mij vraagt hoe ik over de derde denk dan is dat niet positief. Maar het leven gaat door. Ik voel een afstandelijke verontwaardiging dat mensen dit soort dingen doen.
Ik word alleen heel boos als anderen zeggen dat ik niet boos mag zijn 😁. Even serieus: ik ben er vast wat fanatiek in. Maar dat is vooral voor degenen die er mee worstelen, met name kort na het uitkomen. Ik wil hen graag de boodschap meegeven dat je niets verkeerd doet als je ook boos bent op de derde (zolang het niet afleidt van het proces met je partner). Dat het ook wel minder wordt, juist als jezelf toestaat ook deze gevoelens te hebben.
GekkeHenkie100 schreef op 11-12-2023 om 18:26:
Ik heb inmiddels ook geen last meer van boosheid. Als iemand mij vraagt hoe ik over de derde denk dan is dat niet positief. Maar het leven gaat door. Ik voel een afstandelijke verontwaardiging dat mensen dit soort dingen doen.
Ik word alleen heel boos als anderen zeggen dat ik niet boos mag zijn 😁. Even serieus: ik ben er vast wat fanatiek in. Maar dat is vooral voor degenen die er mee worstelen, met name kort na het uitkomen. Ik wil hen graag de boodschap meegeven dat je niets verkeerd doet als je ook boos bent op de derde (zolang het niet afleidt van het proces met je partner). Dat het ook wel minder wordt, juist als jezelf toestaat ook deze gevoelens te hebben.
Vind ik ook altijd een beetje gek. Ik moet toch zelf weten of ik het een ongelooflijke paardelul vind?
Dat vond ik hem overigens al een jaar of 15 en dat hij zich weer opdrong maakt hem iets meer een paardelul dan 15 jaar geleden. Hij zou mij de touwtyfus kunnen krijgen, maar dat staat echt verder los van het gebeurde. Dat moet ik lekker kunnen vinden, vind ik
1980kim schreef op 11-12-2023 om 16:57:
ik deel de mening ook dat de 3de partij ook zeker even veel fout kan zijn. Zeker in mijn geval ...je als vriendin binnen dringen in mijn leven en via mij omdat het niet goed met mij ging mijn man bespelen en ons tegen elkaar op gaan zetten .
Maar ik ben misschien nog wel veel kwader op haar als op mijn man. Wat ik van mezelf ook weer heel raar vind eigenlijk.
Kwader zijn op haar dan op degene met wie je ooit beloftes uitwisselde, is inderdaad wel vreemd.
De vrouw met wie mijn ex-man mij bedroog, was ook een kennis van mij (ze was een vriendin van een vriendin); ze deed alle mogelijke moeite om in mijn leven binnen te dringen. Zogenaamd omdat ze mij zo leuk vond; ze wilde vriendschap sluiten. Ik vond haar niet zo leuk en vooral een beetje zielig, met haar grote verhalen over de getrouwde mannen die ze van hun vrouw had af weten te troggelen. Maar ze was ook een alleenstaande moeder die me nogal eenzaam leek, dus ik duldde haar in mijn vriendinnengroep.
Ik herinner me die keer dat we met een groep vrouwen een borrel hadden. De vrouw in kwestie zat uitgebreid te vertellen over haar minnaar, die zo'n leuke en lieve man was en een goede vader bovendien, maar getrouwd was met een enorm akelige carriere-bitch voor wie niks goed genoeg was. Later bleek dat ze het over mij en mijn ex-man had gehad. Ik herinner me ook die keer dat er een feestje was waarbij ook de partners waren, en dat ze toen mijn ex-man en ik binnen kwamen riep: "O, Persephone, daar is je man! Die moet ik even uitgebreid begroeten hoor!". Later bleek dat ze toen allang een affaire hadden.
Ze drong ons leven binnen, zelfs via mijn kinderen. Ik waarschuwde mijn man nog voor haar, toen ik zag dat ze haar pijlen op hem richtte: pas op, lief, dit is een uitgekookte vrouw. Mijn ex-man verzekerde mij dat ie dat heus wel zag maar dat hij totaal niet geinteresseerd was. Tja.
Toen alles uitgekomen was, heb ik haar een jurk van mij opgestuurd (2 maten kleiner dan haar maat) met een briefje erbij dat ze blijkbaar nogal dol was op mijn afdankertjes dus misschien vond ze deze jurk ook wel leuk. Daar had ik zeker wel 2 minuten lol van. Daarna heb ik eigenlijk nooit meer echt energie aan haar verspild. Ik vond haar een akelige vrouw, klaar. Maar mijn ex-man was degene met wie ik afspraken over huwelijkse trouw had gemaakt, dus op hem was ik wel erg woest.
Ik zette hem de deur uit, hij trok direct bij haar aan. Dat wilde hij niet, zei hij, maar ja: hij moest toch ergens heen. Ze zijn inmiddels al jarenlang samen en dat interesseert me oprecht niets meer.
Persephone schreef op 12-12-2023 om 08:53:
[..]
Toen alles uitgekomen was, heb ik haar een jurk van mij opgestuurd (2 maten kleiner dan haar maat) met een briefje erbij dat ze blijkbaar nogal dol was op mijn afdankertjes dus misschien vond ze deze jurk ook wel leuk. Daar had ik zeker wel 2 minuten lol van..
sorry, ik moest hier enorm om lachen
Ja, het was echt ENORM kinderachtig van me, maar zoals gezegd: ik heb er wel 2 hele minuten lol van gehad. Na die actie heb ik eigenlijk nauwelijks meer energie aan haar besteed. Ik ben ook bepaald niet afgunstig op haar: ze heeft een man waarvan ze weet dat hij in staat is tot zeeeeeer langdurig bedrog. Tja. Van mij mocht ze hem hebben; ik hoefde hem niet meer al had hij het winnende staatslot in zijn hand.
