Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


"Haha!
Hier nog zoiets. Ik was degene die een open relatie voorstelde. Niet vermoedend dat partner-lief ruim al een jaar zelf de relatie eenzijdig had open gegooid."

Goh Haaika, je bent serieus een sister
Zouden wij dezelfde man hebben? 

Anna Cara

Anna Cara

28-07-2023 om 08:09 Topicstarter

Izza. Dat zie ik anders. Je zegt als je eigenlijk niet wil of geen slechte bedoelingen hebt het 'zo' kan gebeuren? Nee. Ik nuanceer wel want elk vg verhaal is natuurlijk anders!

Het  vreemdgaan kenmerkt zich door keuzemomenten. Ik zie zelf wel verschil tussen met drank op one nigt stand of zoenpartij versus heel bewust -keer op keer- liegen voor geplande sex. Mijn man schetste het zo met flirten en daarna keuzemomenten. Keuze moment van zoenen. Keuzemoment van beffen. Keuzemoment van hotel boeken. Keuzemoment van deze hotelkamer instappen. En ... weer afspreken. Weer bewust liegen en weer hotel boeken etc. Inzoomen op wat maakt dat ik kies/koos voor .... is een interessante oefening. 

Anna Cara

Anna Cara

28-07-2023 om 08:20 Topicstarter

Spreuk van de dag: 

Richt je aandacht niet te lang op zorgen. Richt je aandacht op verlangens.

Precies Anna, als ik iets in de "rush-kick-verslavingswereld" heb geleerd is het wel dat je iedere dag een keus hebt.

Zo heb ik vorig jaar dat boek van Eva Edith Eger gelezen - De Keuze. Zoveel aan gehad, echt een voorbeeld voor mij hoe je iedere dag keuzes maakt.

Maar goed, zn uitkomst is ook een vernedering en ik zie het zo bij de meeste leugens of onwaarheden voeg je wat waarheid toe om geloofwaardig te zijn. Zo ook op datingsites, gesprekken etc etc. De mooie sprookjes verhalen over dat er thuis niks gedeeld kon worden. Nee mother fucker je hebt jezelf en andere een groot oplichters verhaal verteld.

En zoals ik zei je wilde je vrouw niet delen, niks meer, niks minder. 

Anna Cara schreef op 28-07-2023 om 08:20:

Spreuk van de dag:

Richt je aandacht niet te lang op zorgen. Richt je aandacht op verlangens.

Hahaha .

Ja, die keuzemomenten zijn zo als je er zo naar kijkt. Maar er zijn ook andere keuzemomenten. Er zijn mannen bij wie het alleen om de seks gaat, maar er zijn er ook waar het ook om andere dingen gaat. Mijn man ging ook andere dingen doen met die vrouw en loog daar ook over. Er zit meestal sowieso meer aan vast dan seks alleen.

Ik zie bijv ook keuzemomenten Bel ik vriendin of bel ik mijn vrouw. Probeer ik met mijn vrouw de dingen op te lossen of zoek ik een uitvlucht buiten de deur. Bij mijn man begon de affaire met bellen in de auto op weg naar zijn werk. Hij belde liever die gezellige collega dan mij, zijn vrouw die vond dat hij te hard werkte.

Ik ken 3 mannen die zijn vreemd gegaan. Bij 2 was het eenmalig, bij 1 een patroon. De laatste is 3x getrouwd en zelfs op het einde van zijn leven hield hij er allerlei vriendinnen op na. De laatste heeft het in zijn leven heel veel mensen heel moeilijk gemaakt, vooral vrouwen en kinderen.

Oh eens hoor Anna  er zit voor mij een groot verschil tussen een keer dronken zoenen in de kroeg of digitaal vreemdgaan. Of een daadwerkelijke affaire (meerdere keren of partners vallen hier ook onder). Dat laatste is einde oefening. Teveel bewuste keuzemomenten en alle mogelijkheden om een andere afslag te nemen. De redenen zijn wat mij betreft niet interessant. Zo iemand is het respect weg. En ipv te kiezen voor een ingewikkeld proces en therapie zou ik die aandacht beter op mijzelf en de kinderen richten. Dan tijd te besteden aan de ander. Dat mag hij/zij zelf gaan doen. Mensen blijven maar vasthouden aan het oude. Maar je relatie is definitief veranderd na zo'n gebeurtenis. In nieuwe contacten en relaties voer ik nu heel andere en bewuste gesprekken over relaties en monogamie. Sta daar dus echt anders in. En zie gewoon dat dit een culturele en religieuze norm is die is ingebakken in de maatschappij maar voor velen uiteindelijk niet werkt op de lange termijn (nog los van vreemdgaan trouwens). 

Izza schreef op 28-07-2023 om 09:27:

Oh eens hoor Anna er zit voor mij een groot verschil tussen een keer dronken zoenen in de kroeg of digitaal vreemdgaan. Of een daadwerkelijke affaire (meerdere keren of partners vallen hier ook onder). Dat laatste is einde oefening. Teveel bewuste keuzemomenten en alle mogelijkheden om een andere afslag te nemen. De redenen zijn wat mij betreft niet interessant. Zo iemand is het respect weg. En ipv te kiezen voor een ingewikkeld proces en therapie zou ik die aandacht beter op mijzelf en de kinderen richten. Dan tijd te besteden aan de ander. Dat mag hij/zij zelf gaan doen. Mensen blijven maar vasthouden aan het oude. Maar je relatie is definitief veranderd na zo'n gebeurtenis. In nieuwe contacten en relaties voer ik nu heel andere en bewuste gesprekken over relaties en monogamie. Sta daar dus echt anders in. En zie gewoon dat dit een culturele en religieuze norm is die is ingebakken in de maatschappij maar voor velen uiteindelijk niet werkt op de lange termijn (nog los van vreemdgaan trouwens).

Of zou dat voortschrijdend inzicht zijn, voor desbetreffende personen? Ik vind het zo raar dat je het benoemt als kers wat " de norm is", terwijl er hier volgens mij, vooral, onafhankelijke sterke vrouwen zitten, en af en toe een man, die prima voor zichzelf kunnen bepalen of ze wel of niet geloven in monogamie. Waarom dan steeds benoemen dat dat ingebakken zit in onze cultuur? 


Dat iets de norm is, wil zeggen dat het overgrote deel het op die manier doet. Niet dat er een goed of fout bestaat in die keuze. Monogamie is voor mij überhaupt nooit een issue geweest: mijn vrouw was leuk genoeg en duidelijk in haar wens om monogaam te zijn. ik heb me daar aan gecommitteerd, omdat ik haar dat waard vond. Maar ik ben open minded genoeg om het ook een kans gegeven te hebben, als ze gezegd had dat monogamie een issue voor haar zou zijn. Maar dat heeft wederom niks.met het topic ontrouw te maken: immers liggen er bij koppels die niet aan monogamie doen vaak hele duidelijke regels vast omtrent het niet monogaam zijn.


Ik moet dan ook een beetje gniffelen om je opmerking " dat het voor velen niet werkt" want een beetj onderzoek doen en je kunt vinden dat nog steeds 75% van de bevolking voor monogamie gaat. Misschien heb ik een andere beleving van "veel" dat kan natuurlijk.

MRI

MRI

28-07-2023 om 10:32

Izza schreef op 28-07-2023 om 07:08:

MRI om op jouw vraag terug te komen. Natuurlijk was het een heftige gebeurtenis. Het zet je hele leven op zijn kop. Ik zal nooit zeggen dat je daar zomaar overheen stapt. Het heeft veel tijd nodig. Maar in mijn geval ben ik gewoon niet het type dat jaren in zoiets blijft hangen. Zonde van mijn leven en tijd die ik in zoveel andere dingen kan steken. Ik ken in mijn omgeving situaties (ook los van vreemdgaan) waar mensen jarenlang als slachtoffer in blijven zitten. Uiteindelijk heb je daar alleen jezelf mee. En ik heb gemerkt dat je omgeving er ook wel een keer klaar mee is. Ik heb dus voor mijzelf gekozen en ben er prima weer uitgekomen. Veel gelezen en geluisterd en (online) op bijvoorbeeld datingsites gesproken met mannen die vreemdgaan of dat willen doen. Omdat ik echt wilde weten waarom ze zoiets zouden doen. En dat is de enige plek waar dat anoniem kan. Was heftig maar ook verhelderend. Heb gemerkt dat de eigen (ex) partner toch zelden het volledige verhaal zal vertellen. Er blijven losse eindjes vanwege schaamte en de schade beperkt willen houden. En ik ben dus ook wel wat anders naar relaties gaan kijken door mijn ervaringen en die van anderen. Heb gemerkt dat zelfs als iemand eigenlijk niet wil of absoluut niet de verkeerde bedoelingen heeft het zo kan gebeuren.

Hi fijn dat je geantwoord hebt. Ik vind het heel knap  dat je het vreemdgaan emotioneel achter je hebt kunnen laten. Ik kon dat niet maar dat kwam ook  omdat ik in een hele rare specifieke situatie zat met veel andere redenen om de relatie niet door te zetten. En ik heb ook gemerkt dat je het wel kunt willen, maar dat diepe emotionele lagen daar niet altijd naar luisteren. 

Je bent nog wel met die partner? Maar dan vraag ik me af: Ga je er dan van uit dat het weer kan gebeuren? En zo ja, kan je je dan nog als het ware helemaal open stellen voor je partner? In het kader van: dan zien we wel weer?  Ik denk dat de meeste mensen nog wel over het verleden heen kunnen stappen maar met de angst in hun lijf zitten dat het weer gebeurt. Dat als ze denken 'okay dit is gebeurt, ik blijf er niet in hangen hup we pakken het weer op' dat ze dan weerloos zijn als het weer gebeurt. Dus ze blijven 'guarded' en malen over het oude gebeuren. Heb jij dan nu een open relatie?

Je hebt inderdaad jezelf ermee als je er over blijft malen. Maar het is ook menselijk om die kwetsing weer te voelen, dat is niet altijd een keuze imho. Je kan zeggen: maak het dan uit. Maar dan moet je het uitmaken met iemand van wie je nog houdt. Dat is ook best moeilijk.

Met die partner heb ik het afgebroken. Hoeveel liefde en een leven je ook hebt. Iemand is nooit meer echt te vertrouwen zoals voorheen. En je blijft momenten houden dat het terug blijft komen. Daarnaast is je relatie toch veranderd door het gebeuren. Ik investeer mijn tijd dan liever in mijzelf en mijn kind. Dan door een heel gezamenlijk proces te moeten gaan. Daarna heb ik een relatie gehad met meer openheid (voor beiden uiteraard). Ik besef heel goed dat het niet voor iedereen is. Maar wat een verademing. Heel andere manier van communiceren en gewoon duidelijkheid en vertrouwen. Met daarin ruimte voor eigen behoeftes. De emotionele connectie hiervoor is ook echt wel anders. Relatie is daarna weer gesloten maar ik sluit niet uit dat hij ooit weer geopend zal worden. 

Ik denk dat tegenwoordig mensen tal van zaken in 1 persoon willen vinden (goede vader, leuke partner, sociaal, goed in bed etc etc) terwijl dat in de praktijk bijna onmogelijk is. Je hebt toch ook verschillende vrienden waarmee je verschillende dingen doet en die uiteenlopende kwaliteiten hebben. Maar van een partner verwachten wij dat wel. 

Izza schreef op 28-07-2023 om 13:43:

Met die partner heb ik het afgebroken. Hoeveel liefde en een leven je ook hebt. Iemand is nooit meer echt te vertrouwen zoals voorheen. En je blijft momenten houden dat het terug blijft komen. Daarnaast is je relatie toch veranderd door het gebeuren. Ik investeer mijn tijd dan liever in mijzelf en mijn kind. Dan door een heel gezamenlijk proces te moeten gaan. Daarna heb ik een relatie gehad met meer openheid (voor beiden uiteraard). Ik besef heel goed dat het niet voor iedereen is. Maar wat een verademing. Heel andere manier van communiceren en gewoon duidelijkheid en vertrouwen. Met daarin ruimte voor eigen behoeftes. De emotionele connectie hiervoor is ook echt wel anders. Relatie is daarna weer gesloten maar ik sluit niet uit dat hij ooit weer geopend zal worden.

Ik denk dat tegenwoordig mensen tal van zaken in 1 persoon willen vinden (goede vader, leuke partner, sociaal, goed in bed etc etc) terwijl dat in de praktijk bijna onmogelijk is. Je hebt toch ook verschillende vrienden waarmee je verschillende dingen doet en die uiteenlopende kwaliteiten hebben. Maar van een partner verwachten wij dat wel.

Hier verschillen wij toch van mening. Ik vertrouw mijn man nu weer net zoveel als voorheen. Omdat we ieder voor zich een enorme persoonlijke groei hebben doorgemaakt. En ook samen zijn we veranderd, beter geworden. Onze communicatie is enorm verbeterd. Dat wil niet zeggen dat we nu denken dat onze relatie per se voor eeuwig is. Maar juist omdat we nu veel beter commissie en veel opener zijn over onze gevoelens zal uit elkaar groeien of vreemdgaan zeker niet meer ‘zomaar’ gebeuren. We hebben ervaren hoeveel dat bij iedereen kapot maakt, ook bij de vreemdganger zelf. Mocht er eentje twijfelen of andere behoeften hebben dan praten we daar nu over. 

Wij zijn erg blij dat wij wél geïnvesteerd hebben in elkaar en de relatie. Naast in onszelf. Dat maakt niet dat ik denk dat dit voor iedereen mogelijk is; je moet wel beiden 120% willen en kunnen investeren. En bereid zijn om altijd met elkaar de pijn weer aan te gaan als een van beiden daar behoefte aan heeft. Maar zoals jij het stelt, dat iemand nooit meer echt te vertrouwen is, daar ben ik het echt niet mee eens.

Veel hangt daarnaast ook af van de situatie. Dat het in die tijd met onze oudste niet goed ging was voor ons reden om een doorstart te proberen. Dat heeft hier zeker een rol gespeeld.

Pennestreek schreef op 28-07-2023 om 14:06:

[..]

Hier verschillen wij toch van mening. Ik vertrouw mijn man nu weer net zoveel als voorheen. Omdat we ieder voor zich een enorme persoonlijke groei hebben doorgemaakt. En ook samen zijn we veranderd, beter geworden. Onze communicatie is enorm verbeterd. Dat wil niet zeggen dat we nu denken dat onze relatie per se voor eeuwig is. Maar juist omdat we nu veel beter commissie en veel opener zijn over onze gevoelens zal uit elkaar groeien of vreemdgaan zeker niet meer ‘zomaar’ gebeuren. We hebben ervaren hoeveel dat bij iedereen kapot maakt, ook bij de vreemdganger zelf. Mocht er eentje twijfelen of andere behoeften hebben dan praten we daar nu over.

Wij zijn erg blij dat wij wél geïnvesteerd hebben in elkaar en de relatie. Naast in onszelf. Dat maakt niet dat ik denk dat dit voor iedereen mogelijk is; je moet wel beiden 120% willen en kunnen investeren. En bereid zijn om altijd met elkaar de pijn weer aan te gaan als een van beiden daar behoefte aan heeft. Maar zoals jij het stelt, dat iemand nooit meer echt te vertrouwen is, daar ben ik het echt niet mee eens.

Veel hangt daarnaast ook af van de situatie. Dat het in die tijd met onze oudste niet goed ging was voor ons reden om een doorstart te proberen. Dat heeft hier zeker een rol gespeeld.

Vetgedrukt kan je dus niet bereiken als je meteen de handdoek in de ring gooit. Ik ben blij voor iedereen die dat binnen een relatie weet te bereiken. 

ik blijf er ook bij dat alle telefoontjes en foto's sturen en appen met elkaar het ook.door de jaren makkelijker gemaakt heeft vreemd te gaan. Toen ik mijn man 20 jaar geleden leerde kennen was hij verlegen en durfde amper met vrouwen te praten. Nu dmv whatsapp en makkelijk foto's naar elkaar sturen lijkt dat stukje verlegenheid voor veel mensen ineens weg te zijn... 

elledoris schreef op 28-07-2023 om 15:10:

[..]

Vetgedrukt kan je dus niet bereiken als je meteen de handdoek in de ring gooit. Ik ben blij voor iedereen die dat binnen een relatie weet te bereiken.

Dat kan je ook prima zelfstandig bereiken. Aan jezelf werken lijkt mij altijd verstandig ongeacht je keuze. En niemand gooit zomaar de handdoek in de ringen. 

ToSweet1989 schreef op 28-07-2023 om 16:35:

ik blijf er ook bij dat alle telefoontjes en foto's sturen en appen met elkaar het ook.door de jaren makkelijker gemaakt heeft vreemd te gaan. Toen ik mijn man 20 jaar geleden leerde kennen was hij verlegen en durfde amper met vrouwen te praten. Nu dmv whatsapp en makkelijk foto's naar elkaar sturen lijkt dat stukje verlegenheid voor veel mensen ineens weg te zijn...

Eens! De wereld is met de komst van mobiele telefoons totaal veranderd. En de mentaliteit ook dmv datingapps. Mensen hebben oneindige keuze uit alles wat maar denkbaar is. Sterker nog er zijn speciale sites die vreemdgaan gewoon toejuichen. De drempel is gewoon heel laag. Zeurende partner die alweer geen seks wil? Dan scroll je gewoon even. En alles kan volledig anoniem. 



Izza schreef op 28-07-2023 om 13:43:

 Daarnaast is je relatie toch veranderd door het gebeuren. Ik investeer mijn tijd dan liever in mijzelf en mijn kind. Dan door een heel gezamenlijk proces te moeten gaan. Daarna heb ik een relatie gehad met meer openheid (voor beiden uiteraard). Ik besef heel goed dat het niet voor iedereen is. Maar wat een verademing. Heel andere manier van communiceren en gewoon duidelijkheid en vertrouwen. Met daarin ruimte voor eigen behoeftes. De emotionele connectie hiervoor is ook echt wel anders. Relatie is daarna weer gesloten maar ik sluit niet uit dat hij ooit weer geopend zal worden.

Ik denk dat tegenwoordig mensen tal van zaken in 1 persoon willen vinden (goede vader, leuke partner, sociaal, goed in bed etc etc) terwijl dat in de praktijk bijna onmogelijk is. Je hebt toch ook verschillende vrienden waarmee je verschillende dingen doet en die uiteenlopende kwaliteiten hebben. Maar van een partner verwachten wij dat wel.


Als ik naar mijn situatie kijk, is de relatie 100% verbeterd. Ik ben veel blijer nu met hem dan voorheen. Het heeft onze relatie volwassener gemaakt. Maar het heeft wel even geduurd voor ik het zo beleefde.
Het ontbrekende stukje vertrouwen, dat zal ik bij elke man hebben. Ook voor mijn huidige partner, heb ik al eea mee gemaakt. 

In onze relatie was ook altijd ruimte voor eigen behoeftes, maar dat je beide zo in het leven staat wil dat echter nog niet zeggen dat de andere partij ook het hart ècht op zijn tong heeft liggen. En daar kom je pas achter als het kwaad al geschied is.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.