Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
miss1984 schreef op 28-07-2023 om 08:07:
"Haha!
Hier nog zoiets. Ik was degene die een open relatie voorstelde. Niet vermoedend dat partner-lief ruim al een jaar zelf de relatie eenzijdig had open gegooid."
Goh Haaika, je bent serieus een sister
Zouden wij dezelfde man hebben?
Nou he Miss, ik had ook altijd al het idee dat wij wel wat raakvlakken hebben! 😊
voor jou Haaika
Interessant deel uit artikel over vreemdgaan en steeds in emoties wisselen (gezien in ander draadje):
"Bij een relatietrauma kom je in een rollercoaster van emoties terecht. De eerste heftige reactie van woede en jaloezie botst op de angst om je partner te verliezen. Maar als je een poging doet om naar je partner toe te trekken, ervaar je weer de woede over wat hij je aangedaan heeft. Geef je toe aan die woede, dan ervaar je weer de angst dat je zelf de relatie opblaast. Je gaat rond en rond.
Dat al die emoties bij een relatietrauma zo heftig zijn en blijven, lijkt voort te komen uit een combinatie van factoren in één en hetzelfde moment, het moment van de ontdekking van wat er aan de hand was:
- Schending van vertrouwen. Dit is in de nasleep van vreemdgaan steeds de meest schadelijke factor.
- Bedreiging van existentiële veiligheid. Ons organisme ervaart het verlies van een liefdesrelatie als levensbedreigend. Verstandelijke relativeringen helpen daar (bij de meeste mensen) niets tegen.
- Bij deze twee elementen, op zich al heftig genoeg, komt een derde: de seksuele spanning die de partner nu met een ander deelt. Als degene die met hem of haar intiem samenleeft, krijg je die in zijn volle intensiteit mee.
Deze drie samen vormen een giftige mix. Iedere keer dat iemand teruggebracht wordt naar het moment waarop de nachtmerrie begon, ervaart hij de uitwerking bijna net zo heftig als toen.
Heel je welzijn is af gaan hangen van de ander en je hebt geen beheersing meer over je eigen emoties.
Je moet je dus eerst losmaken uit deze afhankelijkheid, en zelf zorg gaan dragen voor je eigen genezing.
Het begint erbij dat je durft los te laten, en wel op twee manieren. Durf ten eerste je relatie los te laten. Geen enkele relatie wordt veiliger of beter door krampachtig vasthouden. Ten tweede: laat de gedachte los dat je partner jou de veiligheid en vertrouwdheid terug moet geven die hij je afgenomen heeft. Je moet nu eerst weer leren om veiligheid en vertrouwen in jezelf te vinden. Je kon leven voordat je partner in beeld kwam, en dat kun je nog steeds. Vind eerst weer de rust in jezelf, de rest komt daarna."
Gehele artikel:
Alysa schreef op 13-08-2023 om 09:18:
Interessant deel uit artikel over vreemdgaan en steeds in emoties wisselen (gezien in ander draadje):
Mooi dat je hem hier deelt. Artikel heeft mij destijds heel erg geholpen om woorden te geven aan iets dat ik sterk voelde maar moeilijk kon vertellen. Voelde mij daardoor begrepen. De schrijver (Harald van Veghel) heeft ook een podcastreeks met de titel ‘op eigen koers’.
Dat loslaten is iets waar ik het meeste moeite mee heb.
Partner geheel weer loslaten als voor het vreemdgaan.
Vooral het niet gemerkt/ gezien/ doorgehad hebben. Dat zal mijn trauma dan zijn en ook dat iemand zo glashard iets kan verzwijgen en geheim houden om zijn huwelijk niet kwijt te willen.
Peet52! schreef op 13-08-2023 om 13:42:
Dat loslaten is iets waar ik het meeste moeite mee heb.
Partner geheel weer loslaten als voor het vreemdgaan.
Vooral het niet gemerkt/ gezien/ doorgehad hebben. Dat zal mijn trauma dan zijn en ook dat iemand zo glashard iets kan verzwijgen en geheim houden om zijn huwelijk niet kwijt te willen.
Ja ik vind iemand waarmee je jaren verbonden bent geweest, moeten loslaten ook eigenlijk niet te doen. Wie kan dat? Misschien ligt het aan mijn karakter maar het is óf alles afsluiten óf trachten met elkaar de verbinding te herstellen. Het klinkt heel abstract voor mij om een partner geheel los te laten en tegelijkertijd de deur open te houden.
MRI schreef op 13-08-2023 om 16:03:
[..]
Ja ik vind iemand waarmee je jaren verbonden bent geweest, moeten loslaten ook eigenlijk niet te doen. Wie kan dat? Misschien ligt het aan mijn karakter maar het is óf alles afsluiten óf trachten met elkaar de verbinding te herstellen. Het klinkt heel abstract voor mij om een partner geheel los te laten en tegelijkertijd de deur open te houden.
Ja..dat loslaten is sowieso ontzettend lastig. Ik was daar na het uitkomen 6 weken hard mee aan de slag geweest. Want ja..no way dat ik verder ging en hem terug nam. Maar ja toen een gesprek. En ik was niet boos meer. Voelde een eigen gevoel. Maar ja...wat wil je na 30 jaar. Is ook niet zo raar. En nu....betrap ik hem op een leugen of iets dergelijks dan is de deur gesloten. Maar dat heb ik altijd lastig gevonden in mijn relatie. Heel veel mensen kon ik zo achter me laten maar mijn partner..nee. dat lukte me nooit. Dus ja...hoeveel grenzen kun je verleggen. Veel dus.
Het loslaten nu...daar bedoel ik mee. Komen we ooit weer op het niveau van voor het vreemdgaan. Dus dat je iemand weer helemaal vrij laat. Dat blijf ik een lastige vinden. En dan vooral omdat ik niets doorgehad heb. Dat is dan mijn trauma waar ik mee blijf zitten.
Titiv schreef op 05-07-2023 om 12:21:
dankje peet, het is echt de moeilijkste beslissing die ik ooit heb genomen maar tegelijk sta ik er 1000% achter. Ik kon gewoonweg niet meer. Hoe t uiteindelijk eindigd weet ik nu niet want we zijn natuurlijk nog getrouwd maar dat ik dit nodig heb weet ik wel. Hij is gisteren vertrokken en t voelde echt ff heel naar maar eenmaal dat hij weg was ook zo bevrijdend. Hij was emotioneel bij t vertrek en wilde niet loslaten maar ja ik val er niet meer voor. Vanmorgen belde hij al dat hij dit niet wil... tja... ik heb hem maar gezegd dat hij dan maar had moeten nadenken, dat hij een 2de kans kreeg maar niet genoeg heeft gedaan. Hij gaat er alles aan doen nu zegt hij... ik weet niet wat ik daarmee moet, voor nu mag hij van mij van alles doen, mijn gevoel is weg op dit moment. Als dat gevoel niet terug komt dan kan hij doen wat hij wil maar dan is t echt voor niks.
Hoe is het de afgelopen tijd gegaan Titiv? Heeft je man inderdaad zijn best gedaan?
Peet52! schreef op 13-08-2023 om 13:42:
Dat loslaten is iets waar ik het meeste moeite mee heb.
Partner geheel weer loslaten als voor het vreemdgaan.
Vooral het niet gemerkt/ gezien/ doorgehad hebben. Dat zal mijn trauma dan zijn en ook dat iemand zo glashard iets kan verzwijgen en geheim houden om zijn huwelijk niet kwijt te willen.
Je denkt teveel. Je hebt geen garantie in het leven. Laat dat gedeelte nu eens los. Ik zat ook al te plannen over samen oud worden. Dat heb ik losgelaten. Kijk naar nu. Heb je het nu leuk met je man. Nou geniet ervan. Je weet niet of je oud met hem wordt. Laat ook deze gedachte los. Misschien gaat ie weer vreemd of gaat dood. Niemand die de toekomst kan vastleggen. Wees onafhankelijk, geef je grens aan en waar word jij gelukkig van. Leef ipv negatieve gedachtes te hebben. Zonde van je leven te verpesten. Kan jij wel iemand vergeven? Je blijft er na ruim 2 jaar in "hangen". Kies je pad/ kleur.
Ben je nu gelukkig of niet?
Ruud1971! schreef op 14-08-2023 om 09:45:
[..]
Je denkt teveel. Je hebt geen garantie in het leven. Laat dat gedeelte nu eens los. Ik zat ook al te plannen over samen oud worden. Dat heb ik losgelaten. Kijk naar nu. Heb je het nu leuk met je man. Nou geniet ervan. Je weet niet of je oud met hem wordt. Laat ook deze gedachte los. Misschien gaat ie weer vreemd of gaat dood. Niemand die de toekomst kan vastleggen. Wees onafhankelijk, geef je grens aan en waar word jij gelukkig van. Leef ipv negatieve gedachtes te hebben. Zonde van je leven te verpesten. Kan jij wel iemand vergeven? Je blijft er na ruim 2 jaar in "hangen". Kies je pad/ kleur.
Ben je nu gelukkig of niet?
Ja Ruud...maar daarom noem ik het ook een trauma. Was het maar zo makkelijk.
En ja..na ruim 2 jaar. Maar dat laat maar zien hoeveel tijd erover heen gaat om ontrouw te verwerken. En tuurlijk ben ik nu gelukkig maar er zijn ook soms twijfels. En daar is dit forum voor. Om deze te delen. Ik reageerde op het artikel waarin de vrouw steeds terug geworpen werd naar het moment dat ze de mails van haar man las. Ik ga daar dan over nadenken en benoem dan het deel dan waar ik nog last van heb. En dat is dus het stuk het vrijlaten van man zoals voor het vreemdgaan. Waarom kan ik dat nog niet loslaten. Omdat dit w.s. een trauma voor mij is. Out of the blue dit nieuws te horen krijgen. Het gemist hebben dat hij vreemdging. Dat is mijn trauma.
En vergeven..ja dat heb ik gedaan. Alleen vergeten is toch moeilijker. En onafhankelijk. Ja kan wel zeggen dat ik dat voor een deel ben. Maar ik was onafhankelijker voor het vreemdgaan. Door de verbinding die we nu samen hebben ben ik voor mijn gevoel afhankelijker geworden van onze relatie.
Fijn voor jou dat je het zo kan bekijken. Ben jij weer verder gegaan met je vrouw?
@Peet
Ik vind het heel begrijpelijk, het soms onverwacht teruggeworpen worden naar momenten uit het verleden, welke dan soms zowel positief of negatief kunnen zijn. Zou het niet zozeer een trauma willen noemen, maar een gebeurtenis die heel veel impact heeft gehad, juist omdat het soms ook iets positiefs zou kunnen zijn. Het is iets menselijks en hangt soms samen met je gemoedstoestand op dat moment, althans, zo ervaar ik dit soort dingen.
Zo hoorde ik bijv onlangs een liedje op de radio en moest ik opeens terugdenken aan een leuke periode uit mijn leven met een ex. Het heeft echt 2 dagen in mijn lijf en hoofd gezeten, voelde mij er zelfs een soort van verdrietig van, terwijl het zo’n mooie herinnering was. Hoort er allemaal bij en mag er ook gewoon zijn, het overvalt je soms……
In het artikel gaat het uiteindelijk over zelfrespect en zelfliefde. Heel veel mensen zitten vast in een mate van afhankelijkheid van hun partner. Niet alleen kunnen zijn, een ander nodig hebben voor sociale of mentale support etc. Liever een bedrieger in huis dan alles zelfstandig en alleen moeten doen. En na jaren zo verstrengeld zijn in elkaar dat je eigenlijk niet meer weet wie je zelf ook alweer was als mens.
Ik denk dat als je na 2 jaar of meer nog steeds met een trauma en herbelevingen zit waar je last van hebt het misschien raadzaam is om af te vragen of je nog steeds de goede keuze hebt gemaakt. Er zijn ook partners die niet bedriegen en waarmee een echte verse start mogelijk is. Zonder dat er altijd een smet zal blijven kleven op de relatie (en de persoon).
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het desbetreffende artikel niet heb gelezen, maar enkel reageerde op de post van Peet52 ☺️
nav de post van Izza kan ik zeker beamen, maar dat heb ik hier in dit topic al meerdere malen genoemd, dat je met voldoende zelfliefde en zelfstandigheid/onafhankelijkheid al heel anders naar bepaalde zaken kunt kijken of doorvoelen, juist makkelijker ook.
sorry izza maar dat vind ik kort door de bocht. Er staat geen tijd voor en ook al zou ik ervoor gekozen hebben te scheiden weet ik zeker dat ik er ook mee bezig zou zijn en me.dubbel verdrietig zou voelen over wat er gebeurd is maar dan komt er ook het verdriet van een.scheiding en alle.ellende daarvan erbij... elk verhaal is anders maar nu komt het net over dat als je een na 2 jaar nog verdriet van hebt iemand een verkeerde keuze gemaakt heeft...
ToSweet1989 schreef op 15-08-2023 om 07:47:
sorry izza maar dat vind ik kort door de bocht. Er staat geen tijd voor en ook al zou ik ervoor gekozen hebben te scheiden weet ik zeker dat ik er ook mee bezig zou zijn en me.dubbel verdrietig zou voelen over wat er gebeurd is maar dan komt er ook het verdriet van een.scheiding en alle.ellende daarvan erbij... elk verhaal is anders maar nu komt het net over dat als je een na 2 jaar nog verdriet van hebt iemand een verkeerde keuze gemaakt heeft...
Nou ik vind dat Izza in zoverre gelijk heeft dat als je ziet dat er geen voortgang is na een tijd, bij jezelf en ook niet bij je partner, dat je serieus moet gaan overwegen of je wel verder wilt. Je kan ook in een toestand terecht komen waarbij de pijn en het verdriet en het wantrouwen er nu eenmaal bij is gaan horen. Net als een zekere verwijdering tussen de partners. Terwijl het niet is wat je wilde en ook is waardoor je in eerste instantie getraumatiseerd raakte, ben je er aan gewend geraakt en heb je de pijn die steeds weer opsteekt een plaats in je leven gegeven.
Ik kan niet zeggen wanneer het omslagpunt is. Voor de een zal na twee jaar zijn voor de ander na een half jaar. Bij mij was het pas na vijf jaar, en ja achteraf gezien zou ik willen dat ik vier of vijf jaar eerder had kunnen afhaken.
En ja ook verdrietig dat het niet verder kon, maar eerlijker en beter tegenover mijzelf.
