Verder na ontrouw - deel 8

Gedoe,
Als Ik even voor mezelf spreek. Het maakte eerlijk waar niks meer voor mij uit, in wat hij ook zei, hoe hij het zei, of ik wel of niet met hem bij therapie was, ik geloofde helemaal niks meer van al zijn klets verhalen. Ik had mijn eigen waarheid gecreëerd.

Mijn halve leven was één grote leugen. Dit kwam wel pas na ongeveer vier maanden na de uitkomst. Toen begon het proces pas dat ik niks meer geloofde.
In het begin was ik nog zn achterlijk jetje dat ik alles geloofde wat hij zei. Tot ik met een " vriend en vriendin " ging praten en ging graven. Dus ik ben via andere wegen achter de waarheid gekomen.
En heel eerlijk het boeide mij helemaal niet meer wat hij zei omdat ik zo in boosheid zat.

En dat kan ik goed begrijpen.

Maar waar ik dan mee struggle, is hoe je na dat die boosheid gezakt is er mee omgaat dat er waarschijnlijk nog steeds stukken zullen zijn waar iemand over liegt. Het bagatelliseert. Of dingen verzwijgt. Ik snap de beweegredenen wel van dingen niet durven of willen vertellen. En het is misschien zelfs wel beter soms (vanwege die details en die film die zich dan afspeelt in je hoofd). Maar het gaat meer om het stukje eerlijkheid. Is iemand dan wel echt zo veranderd als diegene nog steeds niet volledig open durft te zijn? Ik meen te hebben gelezen dat jij ergens zei: er zijn vast nog veel dingen die ik niet weet of iets in die trant. Maakt dat je dan niet onrustig? Weten dat hij alsnog in je gezicht liegt of dingen achterhoudt? Vergeef je dat dan omdat je denkt het is goed zo? Dat is een lastig dilemma imo

Even terug denkend in de tijd, het heeft mij nog ongeveer een jaar bezig gehouden met het in twijfel trekken van wat hij zei ( dat speelde zich af in mijn hoofd ) maar ik vroeg dan vooral door in wat hij bedoelde en voelde op dat moment. 

En ik keek dan langzaam aan niet meer terug in de tijd en alleen nog maar naar het nu.
Ik denk ook doordat het kwam omdat ik letterlijk van dag tot dag leefde om de dagen door te komen... en eigenlijk zn vol hoofd had dat ik niet heel ver meer terug uit kon denken. Ik leefde ook in een soort roes. Geen tijdsbesef, ptss klachten.

Dat werden meer gesprekken als: Hoe zit je er vandaag bij? Hoe sta je erin? Zijn er nog dingen die er vandaag/deze week gebeurd zijn? Heb je behoefte aan de thrill? Heb je behoefte aan andere vrouwen? 

Maar om een eerlijk antwoord te geven ik denk dat mijn man in die periode ook heel veel informatie achter heeft gehouden maar ook heel veel niet meer wist. Dat was een serieus probleem. Kun je na gaan hoeveel het geweest is. 

Hij zei zelf in die tijd dat het leek alsof hij alleen maar vreemdging omdat hij het niet kon vertellen bij therapie maar ik zie het zoals een cocaïne verslaving. Het begint met één lijntje op een feestje en vervolgens heb je zoveel gram bij je.
Deze eye opener is zeer hard nodig geweest voor ons beide.

Misschien lijkt het over te komen alsof ik het goed praat, hoezo weet hij dat niet meer? Vroeg ik me dan af. Maak dat de kat maar wijs. 
Dus ja, ik begon hem op een gegeven moment dus wel te geloven en vond er berusting in. Als ik nu terug denk tijdens het posten van dit bericht heb ik zoals ik al eerder zei mezelf toe gesproken met: En nu is het afgelopen met niet meer lief zijn en boos blijven, hem niet meer geloven anders kappen we ermee of man.

Ik was altijd een fladerende blije vlinder, zo iemand die geld leent aan een vreemde bij de benzine pomp en dan vervolgens nog geloofde dat die gene dat netjes terug kwam betalen.
Ik moet nu lachen als ik dit post maar wat heb ik veel af gejankt in mijn leven zeg. Zo goed van vertrouwen. En toch is dat voor een groot deel terug gekomen maar ik ben nu niet meer naïef.

Heb je veel last van het verleden? Denk je dat je partner veel achter houdt omdat je het aan me vraagt?
Kun je het een plek geven dat hij dingen verzwijgt?

Lieve Miss, heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoorden. 

Je vraagt mij of ik last heb van het verleden. Ik kan dat niet ontkennen maar soms vraag ik mij af waarom. Antwoorden brengen mij niks goeds (meer), en daar ben ik mij bewust van. Maar.. Ik lees overal dat er wordt gezegd: ga er vanuit dat de waarheid veel erger en meer en lelijker is dan ze vertellen. En dat doe ik ook. Dus tegelijkertijd denk ik: is verder gaan met die wijsheid in pacht mogelijk zonder dat die waarheid wordt besproken? Hoe doen mensen dat? Steekt dat dan niet alsnog; weten (of sterk vermoeden) dat je partner alsnog niet de eerlijke versie van zichzelf kan zijn? Is die rauwe en harde en pijnlijke waarheid niet een vereiste om verder te gaan? 

Ik zie veel overeenkomsten in het verhaal van Elpisto. Vooral voordat de gehele lelijke waarheid op tafel kwam. Het verder gaan terwijl je wel vermoed dat er meer is gebeurd. Alleen bij mij denk ik niet dat er nog een onthulling volgt. Dus dit is waar ik het mee moet doen.

Ik kan gaan speuren tot ik er bij neerval. Maar ik wil dat niet. Deels omdat ik niet zo wil zijn, deels omdat ik ergens het idee het dat de waarheid ook niet echt meer iets toevoegt voor me. Het is verjaard. Ik wil vooruit kijken. Dus ergens wil ik het niet weten meer allemaal. Ik heb sinds het klaar is ook veel weerstand gevoeld om op zoek te gaan. Dus gevoelsmatig zeg ik nee. Het is goed zo. Ik hoef verder niks te weten. Het voelt alleen een beetje struisvogelig en soms maak ik mezelf gek met de eerder genoemde vragen..

Gedoe schreef op 14-01-2023 om 10:25:

Lieve Miss, heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoorden.

Je vraagt mij of ik last heb van het verleden. Ik kan dat niet ontkennen maar soms vraag ik mij af waarom. Antwoorden brengen mij niks goeds (meer), en daar ben ik mij bewust van. Maar.. Ik lees overal dat er wordt gezegd: ga er vanuit dat de waarheid veel erger en meer en lelijker is dan ze vertellen. En dat doe ik ook. Dus tegelijkertijd denk ik: is verder gaan met die wijsheid in pacht mogelijk zonder dat die waarheid wordt besproken? Hoe doen mensen dat? Steekt dat dan niet alsnog; weten (of sterk vermoeden) dat je partner alsnog niet de eerlijke versie van zichzelf kan zijn? Is die rauwe en harde en pijnlijke waarheid niet een vereiste om verder te gaan?

Ik zie veel overeenkomsten in het verhaal van Elpisto. Vooral voordat de gehele lelijke waarheid op tafel kwam. Het verder gaan terwijl je wel vermoed dat er meer is gebeurd. Alleen bij mij denk ik niet dat er nog een onthulling volgt. Dus dit is waar ik het mee moet doen.

Ik kan gaan speuren tot ik er bij neerval. Maar ik wil dat niet. Deels omdat ik niet zo wil zijn, deels omdat ik ergens het idee het dat de waarheid ook niet echt meer iets toevoegt voor me. Het is verjaard. Ik wil vooruit kijken. Dus ergens wil ik het niet weten meer allemaal. Ik heb sinds het klaar is ook veel weerstand gevoeld om op zoek te gaan. Dus gevoelsmatig zeg ik nee. Het is goed zo. Ik hoef verder niks te weten. Het voelt alleen een beetje struisvogelig en soms maak ik mezelf gek met de eerder genoemde vragen..

Ik herken zeker dingen die jij beschrijft. Vooral als ik hier meelees. Wat is er niet verteld. Ook omdat soms je gedachten met je aan de haal gaan. Het ene verhaal roept weer nieuwe vragen op. En dat is netzo met informatie die man dan geeft. Het roept weer nieuwe vragen op. Zo kan ik het me bijvoorbeeld slecht voorstellen dat er maar 1 keer sex is geweest. Maar ik heb het linksom gevraagd, rechtsom, boos, verdrietig, wanhopig. Het antwoord blijft hetzelfde. Hoe zou ik erachter kunnen komen als het anders is. NIET!!!!. Dus dan wordt het vertrouwen op wat man zegt...maar ja omdat dat vertrouwen beschadigd is is dat verrotte moeilijk 

Ik kon me wel vinden in wat miss zegt.

Acceptatie en berusting. Daar bevind ik me nu in.

En me richten op hoe het nu gaat.

miss1984 schreef op 13-01-2023 om 18:53:

Verloren vader, ik begrijp het echt maar ik ben het helemaal eens met mri.
Dit gaat ten koste van alles. Je houd haar voor de gek maar ook jezelf.
Waarom zeg je niet gewoon eerlijk dat je er zo in staat?
Het kan haar echt goed wakker schudden in dat het serieus menens is!

Heb het haar gisteren inderdaad maar verteld. 100% eerlijkheid moet inderdaad van beide kanten komen om dit een kans te gaan geven...

Toen ze zei dat ze hem een SOA test heeft laten doen voordat ze overgingen op onveilige seks ging ik ervanuit dat ze die resultaten met eigen ogen had gezien. Kwam er gisteren achter dat ze hem maar op zijn woord heeft vertrouwd. Ja, want iemand die z'n vrouw met 2 kinderen bedriegt is zo betrouwbaar. Alsof hij echt een paar honderd euro heeft uitgegeven om een SOA test te doen, met als risico dat z'n vrouw die resultaten ziet... Wist niet dat m'n vrouw zo ongelofelijk naïef kon zijn. Nu heeft ze een branderig gevoel bij het plassen en er ging nog steeds geen belletje rinkelen bij d'r. En dat is dan een verpleegkundige... Morgen maar bellen met de huisarts voor SOA testen voor onszelf.

Verloren Vader, heftig hè. Ook ik deed soa test. Hij zei ook dat hij het met deed. Maar hij bedoelde het klaarkomen. Soa kan je van van alles krijgen. Maar sws goed om te doen. Zéker nu bij klachten. Als het zo is, vergeet niet de vrouw van haar ex minnaar te informeren. 
Zie dat ook als hoe blind en naïef ze was. Mijn man was ook verbaast dat zijn Truus op dezelfde dag met haar man sex had en met hem. Er zijn meerdere in het spel bij vg....

Hoop van harte dat jullie een soa bespaard blijft. 

hier geloofde man dat mens ook op haar woord dus geen condoom gebruikt, toch kreeg ik hpv type 18...rara...
Het is gewoon te ranzig voor woorden he maar goed, gelukkig ben ik nu hpv vrij, maar t had ook evengoed baarmoederkanker kunnen worden, dat je me bedriegd en beliegd is al erg genoeg maar ook nog s mn gezondheid schaad, niet te vergeten dat in die tijd corona nog erg heerstte en dat rotmens tegen vaccinatie was brrrrrr, stom klein detail hoor maar hij vertelde t achteraf en op haar sociale media stonden allemaal videos enzo over complot dingen etc... ik snap dus hoe verraden je je voeld verlorenvader! En goed dat je eerlijk bent geweest over hoe je je voeld.
Hier zegt mn dat hij hem bij haar niet omhoog kon houden en dus nooit in haar is klaargekomen maar vocht is al genoeg voor een soa of infectie. Hij leerde haar kennen in juni en zag haar in juli terug maar heel augustus en september niet, eind september zag hij haar voor de laatste keer, dit weet ik 1000% zeker en volgens mijn gyn was de hpv infectie van ong. 6 maanden geleden toen ik een uitstrijkje liet doen in april (had wel al een soa test laten doen in oktober toen alles uitkwam maar hpv zie je dan niet, dat zien ze enkel bij een uitstrijkje, wist ik ook niet maar doordat ik bloedingen kreeg na de sex deed ik een uitstrijkje) dus reken maar uit, hij was dus niet haar enige bedpartner das duidelijk. 

miss1984 schreef op 13-01-2023 om 18:37:

"Details zijn niet handig, daar ben ik het mee eens. Maar hetgeen wat ik meer afvraag is: partners laten vaak delen van verhalen weg. Of ontkennen het. Of verzwijgen het. Lukt het jullie om daar vrede in te vinden? Weten dat je niet alles weet is 1 ding, maar weten/sterk vermoeden dat je partner informatie achterhoudt, ontkent of niet deelt? Hoe gaan jullie daar mee om? Dus het bijvoorbeeld veel minder erg maken dan het is en ontkennen dat er bepaalde dingen gebeurd zijn."

Gedoe,
Als Ik even voor mezelf spreek. Het maakte eerlijk waar niks meer voor mij uit, in wat hij ook zei, hoe hij het zei, of ik wel of niet met hem bij therapie was, ik geloofde helemaal niks meer van al zijn klets verhalen. Ik had mijn eigen waarheid gecreëerd.

Mijn halve leven was één grote leugen. Dit kwam wel pas na ongeveer vier maanden na de uitkomst. Toen begon het proces pas dat ik niks meer geloofde.
In het begin was ik nog zn achterlijk jetje dat ik alles geloofde wat hij zei. Tot ik met een " vriend en vriendin " ging praten en ging graven. Dus ik ben via andere wegen achter de waarheid gekomen.
En heel eerlijk het boeide mij helemaal niet meer wat hij zei omdat ik zo in boosheid zat.

Titiv,
Dat is wat ik ook steeds bij je leest, je bent zo " geobsedeerd" met hem bezig wat ik compleet begrijp maar begin er is mee die tijd in jezelf te steken. Je eigen ontwikkeling en groei. Ga eens beginnen met een nieuwe hobby, leuke lichte dingen, dingen waar je wel blij van word, wandelen, koop een huisdier, koop een mooi boek. Waar word jij blij van?
Ga je focus eens verleggen. En nogmaals heb je al proffesionel hulp?

Je denkt misschien dat je dit " allemaal wel alleen kan, ik heb echt niemand nodig " maar hulp vragen is geen schande. Het maakt je juist krachtiger.
En wat ik lees is dat je alleen maar gefocust op hem bent. Het werkt ontzettend giftig zoals ik het lees.
Het is een patroon wat je ontwikkelt hebt en niet " zomaar even mee op houdt".

Ben je ook bezig om hem constant te pleasen buiten het " controleren om"?

Je zou iedere dag in de spiegel tegen jezelf kunnen zeggen dat je het waard bent.

Laat niet alles aan hem af hangen, wat hij zegt, wat hij bedoelt, begin met zelf zorg. Ook om misschien wel het loskomen van hem te " trainen".
Ik lees dat je ook zegt dat er natuurlijk veel mooie momenten waren. Natuurlijk waren die er. Maar dat praat niet goed in de houding van hoe hij zich opstelt tegenover jou.

Ben je bang? Om alles te verliezen misschien? Zit er een angst onder je gedrag of zoek je een bevestiging om nu dan maar " weg te mogen"?

Je hoeft niet te antwoorden maar dat mag. Ik wil jou meer aan het denken zetten.

😘

Je hebt volkomen gelijk miss, dit is idd niet gezond meer, een cirkel die maar blijft gaan en gaan.

Ik heb een afspraak staan bij een psycholoog want ik kan dit niet meer alleen idd. Ik moet terug in mezelf geloven, mn eigen leven weer oppakken, nu draait idd alles om hem en dat klopt niet😪

Dat heb je goed gedaan Titiv 😘

Verloren vader, Zucht..... 
Snap helemaal wat je bedoelt...

Goed van je dat je eerlijk bent geweest. 
Sterkte deze dagen tijdens het wachten van de uitslag...

Heeft iemand hier wel eens een aanbod gekregen van hun partner om seks te hebben met iemand anders?

Mijn vrouw opperde het, dat het "wel zo eerlijk is als jij ook met iemand anders naar bed mag". Ik vond het nogal beledigend. Hoe kan iemand die zogenaamd van je houd er OK mee zijn dat je seks hebt met iemand anders? Het gaat geen van ons beter laten voelen over de situatie.

Of zou ze zich dan minder schuldig voelen? Heeft hier iemand dat aanbod ook gekregen? Ben je daarop ingegaan, en zoja, hoeveel erger heeft het de situatie gemaakt?

Peet52! schreef op 10-01-2023 om 09:47:

Wat ik me ook afvraag.
Als verder bent in je verwerking. Je partner is vreemdgegaan en in mijn geval is dat bijna 2 jaar geleden dat ik er achter kwam.
Hoe zit dat met het vertrouwen?
Ik heb wel het gevoel dat dat weer goed gaat komen.
Of ben ik nu weer naïef 😔

Ja, dat vertrouwen kan weer helemaal terugkomen. Ik weet heel zeker dat we hier geen herhaling van zetten zullen krijgen. Ik weet niet zeker dat we voor altijd en eeuwig samen zullen blijven, dat is wat anders. Maar ik weet wel dat wij allebei aan de bel zullen trekken als er iets aan de hand is, en dat we het daar dan over zullen hebben.

Max88 schreef op 13-01-2023 om 12:48:

[..]

En zelfs dan is het nog niet altijd de schuld van beiden. Mijn partner vertelde pas na 28 jaar relatie dat er nooit enige chemie of houden van was geweest. Het gokje "dat-t-wie-weet-kon-komen" vond partner goed genoeg. Ik had dan nooit getrouwd als ik dat had geweten, masr ik wist het niet.

Ik heb 28 jaar in mn eentje gestreden voor een goede relatie. Partner ontkende elke vraag vwb de relatie. Ik heb nooit een kans gehad en ik heb ook geweigerd verantwoording daarvoor te nemen. Ik vocht ( therapie, zelfhulpboeken want geen internet, gesprekken, heb mezelf "willen verbouwen" als bleek dat ik niet goed genoeg was enz) en het was kansloos. Ik heb er van geleerd, ben ruim 9 jaar gescheiden. Dat wordt me hier niet altijd in dank afgenomen, maar dat is dan maar zo😉.

Dat stuk van jouw verhaal kende ik niet, maar dat vind ik wel heel relevant. In ons geval was dat zeker niet zo, ik wist heel zeker dat mijn man wel oprecht van me hield en we hadden ook heel erg lang een fijne relatie. Daar hoefden we lang helemaal niet voor te vechten. En dat is ook precies waarom ik het niet zomaar op wilde geven toen man aangaf niet met me verder te willen.

Als je al 28 jaar in je eentje vecht, en je man gaat dan ook nog eens vreemd, dan is uit elkaar ook wel de enige optie lijkt mij.

Titiv schreef op 15-01-2023 om 12:08:

[..]

Je hebt volkomen gelijk miss, dit is idd niet gezond meer, een cirkel die maar blijft gaan en gaan.

Ik heb een afspraak staan bij een psycholoog want ik kan dit niet meer alleen idd. Ik moet terug in mezelf geloven, mn eigen leven weer oppakken, nu draait idd alles om hem en dat klopt niet😪

Wat goed van je! Leg de focus op jezelf, je eigen groei, je eigen ontwikkeling. Laat je geluk niet (meer) (alleen) van je man afhangen. Wordt zelfstandig(er) en ga weer in jezelf geloven. Als je meer met jezelf bezig bent heb je ook vanzelf minder aandacht voor hem. En is loslaten van alle negativiteit ook gemakkelijker. Ga leuke dingen doen, zoek een andere baan, waar je ook maar blij van wordt.

Succes!