Verder na ontrouw - deel 8

Anna Cara schreef op 13-01-2023 om 09:11:

In het begin wilde ik alles weten. Ging graven én 'vriendin' Truus kwam ongevraagd paar keer vertellen over de affaire. Later en zelfs tot nu aan toe heb ik vooral last van alle details. Maakt het uit of ze 20 x of 50x sex hadden? En waar en wanneer? Wat hij voor haar verjaardag kocht? Ik dacht van wel, maar ik leerde dat ik hierdoor meer schade heb opgelopen. Bepaalde data en locaties zijn voor mij triggers geworden. Zelfs fotos zijn daardoor verpest als zij daar ook zijn geweest. Texel, Efteling of bepaalde restaurants of kroegen. Zelfs mijn uitstapjes zijn verpest met terugwerkende kracht. Toen ik bij musical x zat, zat hij in haar.

Ik adviseer hier bedrogenen dan ook om geen details te vragen of te zoeken. Alleen als ze bewijs zoeken voor nieuw bedrog. Want het gaat wroeten bij velen.

Kun je rust vinden als je niet alles weet: ja. Ik vergelijk het met voorgaande relatie van mijn partner. Daar weet ik ook niet alles van en dat is prima voor mij.

Dat iedereen zijn eigen gevoel heeft bij vg en alles eromheen, is duidelijk. Ik zeg vaak hier: ieder verhaal is anders. Iedere persoon ook. Maar vreemdgaan maakt meer kapot dan je denkt ....

Details zijn niet handig, daar ben ik het mee eens. Maar hetgeen wat ik meer afvraag is: partners laten vaak delen van verhalen weg. Of ontkennen het. Of verzwijgen het. Lukt het jullie om daar vrede in te vinden? Weten dat je niet alles weet is 1 ding, maar weten/sterk vermoeden dat je partner informatie achterhoudt, ontkent of niet deelt? Hoe gaan jullie daar mee om? Dus het bijvoorbeeld veel minder erg maken dan het is en ontkennen dat er bepaalde dingen gebeurd zijn. 

miss, ja ik voel me ook een deurmat, ik voel me onbegrepen vooral, al een jaar sleur ik dit verdriet met me mee en dat mijn man maar gwn naar die plek blijft reizen waar hij vreemdging vind ik onbegrijpelijk terwijl hij zoiets heeft van ik kan overal vreemdgaan. Voor mij is die plek een trauma, zoals iedereen hier beschrijft zijn die plekken ook al zijn t maar plekken heel pijnlijk dus ik ben niet uniek ofzo dat ik dit voel maja de vreemdganger ziet dat natuurlijk niet zo... ergens wil hij ook niet toegeven zegt hij, hij is bang als hij nu zegt ok ik reis niet meer naar die plek dat we indezelfde shit belanden, omdat toen hij vreemdging kwam dit volgens hem vooral doordat ik zo claimde, en dat klopt, in die periode zat ik zelf niet goed in mn vel, ik had een burn out en begon idd te bellen om te kijken waar hij was en vragen te stellen, blijkbaar heeft hem dat in haar armen gejaagd, en hij wil dus niet hetzelfde gaan voelen als toen en dat snap ik ook wel ergens, maar toch is t voor mij te moeilijk om hem te vertrouwen op die plek dus zit ik eik nu weer in dezelfde situatie, burn out wil ik niet zeggen maar ben natuurlijk beschadigd en verdrietig en nog onzekerder dan toen dusja word dan maar eens leuker en liever, dat lukt me dus niet goed, maar aan de andere kant besef ik ook wel dat als ik ons wil redden dat ik wel moet, het is zo dubbel, toen gaf ik hem blijkbaar een opgesloten gevoel maar nu natuurlijk nog meer maar dat is zijn eigen schuld en dat geeft hij gelukkig ook wel toe maar ja hoe komen we hieruit, hoe word ik weer zeker van mezelf, van ons... ik wil graag weer die leuke vrouw zijn maar hoe... ik ga zeker eens je tips bekijken! Zelf lees ik ook veel hierover en ben ook vrij gelovig wat gelukkig ook wel houvast geeft maar op de een of andere manier kan ik nu nog niet zijn wie ik was voor dit alles... ik kan er enkel aan werken en ik hoop dat ik ook ooit kan zeggen dat we hier sterker zijn uitgekomen!

Anna, ja de details zijn echt vreselijk he terwijl t eik maar details zijn, die details zijn zij allang vergeten wss maar voor ons is t zo pijnlijk, mijn man zei in die tijd dat hij met haar omging een keer tegen mij ik ben opnieuw verliefd op je aan t worden maar de week daarop lag hij op haar! Achteraf bleek t volgens hem wel waar te zijn, hij begon toen te zien hoe goed ik was en hoe slecht zij was maar ja hallo, wrm ging je dan nog naar haar toe???? Die stomme dingen, die details zullen we nooit snappen. Hier ook echt bepaalde dingen en plekken die ik vermijd terwijl hij wss ook op bepaalde plekken kwam met exen maar ja dat is een ex, ik heb ook exen, dat is toch heel anders. 

Verloren vader, ik herken dat meteen, ook die opmerkingen, ik maakte ze ook, probeer dat niet te doen, je hebt enkel jezelf ermee, maar het is nog vers bij jou, geef toe aan je woede en verdriet, zij moet t maar doorstaan, mijn man heeft dit ook moeten doorstaan, eigen schuld.

VerlorenVader schreef op 13-01-2023 om 11:35:

Ze zei vandaag ook dat ze met hem aan het chatten was terwijl ze naast mij en onze dochter op de bank zat... Die kleine details die het allemaal nog net wat pijnlijker maken... Ik dacht dat het zoiets was van "out of sight, out of mind", dat ze dit misschien alleen kon doen op momenten dat ik niet in de buurt was.

We sliepen een tijdje apart, om en om in de logeerkamer, omdat onze dochter nog zo vaak wakker wordt s'nachts, en op die manier konden we om en om nog wel een nacht doorslapen. Voor haar het perfecte moment om te chatten, foto's uit te wisselen, facetimen. Ik dacht dat het daarbij bleef, en misschien op werk af en toe.

Maar blijkbaar was ze dus ook aan het chatten terwijl we naast haar op de bank zaten. Het maakt me nog bozer... Wat dat betreft heeft Anne wel gelijk, het weten van alle details doet veel meer pijn.

Ik denk ook dat ik alles wilde weten omdat ik nu wel eens wil weten met wat voor vrouw ik ben getrouwd. Blijkbaar had ik geen idee wie ze is en waar ze allemaal toe in staat is. Nu weet ik dat wel. En dan kan ik ervoor kiezen om met zo iemand door te gaan, of om ermee te stoppen.

Ik denk niet dat ik nog van haar hou. Ik zeg het wel nog steeds terug als zij het tegen mij zegt, maar ik merk dat ik het steeds minder meen. Die liefde die ik voelde is de afgelopen tijd echt afgestompt. Ze vind me attenter geworden de afgelopen weken. Ik doe alle was, het huishouden, ik kook bijna elke avond, ik leg die kleine elke avond op bed en hou de monitor bij me. Mijn vrouw denkt dat ik dat doe voor haar, zodat ze wat meer kan uitrusten. In werkelijkheid is het voor mijzelf een soort test om te zien of ik dit allemaal echt helemaal zelf zou kunnen doen, mochten we wel uit elkaar gaan. Want als we geen koophuis en kind hadden was het nu wel voorbij. Het gaat me prima af, dat geeft wel een soort rust. Het maakt die optie iets reëeler voor me.

Maar de gedachte dat ik 50% van het leven van m'n kind moet gaan missen... Nee. Dus therapie. Om die boosheid een plek te kunnen geven. Nu maar kijken of, als ik die boosheid een plek heb kunnen geven, die liefde na verloop van tijd weer terug kan komen.

Vind je niet dat zij dit moet weten (wat bold staat)? Nu 'lieg' jij in feite ook tegen haar. Begrijpelijk dat je vind dat je je eigen plan moet trekken en dat jouw 'leugen' veel minder erg is dan haar vreemdgaan en bedrog maar two wrongs don't make one right. 

En als je er eerlijk over bent, kan het wel eens een hele goede wake up call voor haar zijn. 

Titiv schreef op 13-01-2023 om 10:24:

miss, ja ik voel me ook een deurmat, ik voel me onbegrepen vooral, al een jaar sleur ik dit verdriet met me mee en dat mijn man maar gwn naar die plek blijft reizen waar hij vreemdging vind ik onbegrijpelijk terwijl hij zoiets heeft van ik kan overal vreemdgaan. Voor mij is die plek een trauma, zoals iedereen hier beschrijft zijn die plekken ook al zijn t maar plekken heel pijnlijk dus ik ben niet uniek ofzo dat ik dit voel maja de vreemdganger ziet dat natuurlijk niet zo... ergens wil hij ook niet toegeven zegt hij, hij is bang als hij nu zegt ok ik reis niet meer naar die plek dat we indezelfde shit belanden, omdat toen hij vreemdging kwam dit volgens hem vooral doordat ik zo claimde, en dat klopt, in die periode zat ik zelf niet goed in mn vel, ik had een burn out en begon idd te bellen om te kijken waar hij was en vragen te stellen, blijkbaar heeft hem dat in haar armen gejaagd, en hij wil dus niet hetzelfde gaan voelen als toen en dat snap ik ook wel ergens, maar toch is t voor mij te moeilijk om hem te vertrouwen op die plek dus zit ik eik nu weer in dezelfde situatie, burn out wil ik niet zeggen maar ben natuurlijk beschadigd en verdrietig en nog onzekerder dan toen dusja word dan maar eens leuker en liever, dat lukt me dus niet goed, maar aan de andere kant besef ik ook wel dat als ik ons wil redden dat ik wel moet, het is zo dubbel, toen gaf ik hem blijkbaar een opgesloten gevoel maar nu natuurlijk nog meer maar dat is zijn eigen schuld en dat geeft hij gelukkig ook wel toe maar ja hoe komen we hieruit, hoe word ik weer zeker van mezelf, van ons... ik wil graag weer die leuke vrouw zijn maar hoe... ik ga zeker eens je tips bekijken! Zelf lees ik ook veel hierover en ben ook vrij gelovig wat gelukkig ook wel houvast geeft maar op de een of andere manier kan ik nu nog niet zijn wie ik was voor dit alles... ik kan er enkel aan werken en ik hoop dat ik ook ooit kan zeggen dat we hier sterker zijn uitgekomen!

Anna, ja de details zijn echt vreselijk he terwijl t eik maar details zijn, die details zijn zij allang vergeten wss maar voor ons is t zo pijnlijk, mijn man zei in die tijd dat hij met haar omging een keer tegen mij ik ben opnieuw verliefd op je aan t worden maar de week daarop lag hij op haar! Achteraf bleek t volgens hem wel waar te zijn, hij begon toen te zien hoe goed ik was en hoe slecht zij was maar ja hallo, wrm ging je dan nog naar haar toe???? Die stomme dingen, die details zullen we nooit snappen. Hier ook echt bepaalde dingen en plekken die ik vermijd terwijl hij wss ook op bepaalde plekken kwam met exen maar ja dat is een ex, ik heb ook exen, dat is toch heel anders.

Verloren vader, ik herken dat meteen, ook die opmerkingen, ik maakte ze ook, probeer dat niet te doen, je hebt enkel jezelf ermee, maar het is nog vers bij jou, geef toe aan je woede en verdriet, zij moet t maar doorstaan, mijn man heeft dit ook moeten doorstaan, eigen schuld.

Praat jij al met iemand? Ik sta verbijsterd van de flauwekul die jij je laat aanpraten door die vreemdgaande snotneus. Het ligt allemaal aan jou, wat een goedkope, ordinaire, narcistische man staat er naast jou. Nouja, stond ie maar naast je.

Ik hoop dat je er niet langer intrapt, hij verkondigt praatjes. Sta op, recht je schouders, stel grenzen en eisen, laat je niet zo bepraten en zoek hulp.

Max88 schreef op 13-01-2023 om 12:08:

[..]

Praat jij al met iemand? Ik sta verbijsterd van de flauwekul die jij je laat aanpraten door die vreemdgaande snotneus. Het ligt allemaal aan jou, wat een goedkope, ordinaire, narcistische man staat er naast jou. Nouja, stond ie maar naast je.

Ik hoop dat je er niet langer intrapt, hij verkondigt praatjes. Sta op, recht je schouders, stel grenzen en eisen, laat je niet zo bepraten en zoek hulp.

Hele grote +1 dit ja. Ook ik kreeg die onzin naar me toegeschoven helemaal in het begin, toen ik alleen van het contact af wist. Maar dit is natuurlijk de grootst mogelijke onzin. Het een houd het ander in. Ook ik was volgens haar gigantisch achterdochtig. Maar dat werd ik pas op het moment dat er bepaalde zaken gingen opvallen. EN dat was achteraf al ver voorbij het punt waarop ze vreemd gegaan was.

Nooit, maar dan ook nooit is het vreemdgaan de schuld van de gene die bedonderd wordt. De relatie en de status van je relatie, daar zijn twee man voor nodig. Maar voor het vreemdgaan kun je op geen enkele manier verantwoordelijk zijn. Het is vanuit de partner namelijk het meest verachtelijke wat ze kunnen doen. 

Elpisto schreef op 13-01-2023 om 12:22:

[..]

Hele grote +1 dit ja. Ook ik kreeg die onzin naar me toegeschoven helemaal in het begin, toen ik alleen van het contact af wist. Maar dit is natuurlijk de grootst mogelijke onzin. Het een houd het ander in. Ook ik was volgens haar gigantisch achterdochtig. Maar dat werd ik pas op het moment dat er bepaalde zaken gingen opvallen. EN dat was achteraf al ver voorbij het punt waarop ze vreemd gegaan was.

Nooit, maar dan ook nooit is het vreemdgaan de schuld van de gene die bedonderd wordt. De relatie en de status van je relatie, daar zijn twee man voor nodig. Maar voor het vreemdgaan kun je op geen enkele manier verantwoordelijk zijn. Het is vanuit de partner namelijk het meest verachtelijke wat ze kunnen doen.

En zelfs dan is het nog niet altijd de schuld van beiden. Mijn partner vertelde pas na 28 jaar relatie dat er nooit enige chemie of houden van was geweest. Het gokje "dat-t-wie-weet-kon-komen" vond partner goed genoeg. Ik had dan nooit getrouwd als ik dat had geweten, masr ik wist het niet.

Ik heb 28 jaar in mn eentje gestreden voor een goede relatie. Partner ontkende elke vraag vwb de relatie. Ik heb nooit een kans gehad en ik heb ook geweigerd verantwoording daarvoor te nemen. Ik vocht ( therapie, zelfhulpboeken want geen internet, gesprekken, heb mezelf "willen verbouwen" als bleek dat ik niet goed genoeg was enz) en het was kansloos. Ik heb er van geleerd, ben ruim 9 jaar gescheiden. Dat wordt me hier niet altijd in dank afgenomen, maar dat is dan maar zo😉.

Max88 schreef op 13-01-2023 om 12:48:

[..]

En zelfs dan is het nog niet altijd de schuld van beiden. Mijn partner vertelde pas na 28 jaar relatie dat er nooit enige chemie of houden van was geweest. Het gokje "dat-t-wie-weet-kon-komen" vond partner goed genoeg. Ik had dan nooit getrouwd als ik dat had geweten, masr ik wist het niet.

Ik heb 28 jaar in mn eentje gestreden voor een goede relatie. Partner ontkende elke vraag vwb de relatie. Ik heb nooit een kans gehad en ik heb ook geweigerd verantwoording daarvoor te nemen. Ik vocht ( therapie, zelfhulpboeken want geen internet, gesprekken, heb mezelf "willen verbouwen" als bleek dat ik niet goed genoeg was enz) en het was kansloos. Ik heb er van geleerd, ben ruim 9 jaar gescheiden. Dat wordt me hier niet altijd in dank afgenomen, maar dat is dan maar zo😉.

Eigenlijk heeft jouw ex, zoals ik het zie, jou haar hele huwelijk bedrogen en was het vreemdgaan enkel een bevestiging hiervan, dubbel bedrog als je het mij vraagt! Ik snap dan ook heel goed dat je bent opgestapt, krachtig ook, want ook dat is heel moeilijk!

ik weet heel goed dat t niet mijn schuld is, en hij weet dat ook heel goed, hij heeft dat ook vaak gezegd t afg. Jaar maar idd hij is een ontzettend moeilijk mens, narcist denk ik ook wel een beetje ja, heel koppig en hard, altijd al geweest, maar vreemdgaan had ik nooit verwacht van hem. Dat ik een periode ook niet de leukste thuis was ja dat geef ik meteen toe, schaam me er niets eens voor en heb hem dat ook vaak duidelijk gezegd, dat ieder mens wel s door een dal gaat maar dan moet je als partner juist klaarstaan, steunen en die persoon de tijd geven en dat heeft hij niet gedaan en dat zal ik hem never nooit vergeven, weglopen en vreemdgaan was de domste keus die hij ooit gemaakt heeft. Ik weet dat velen me voor gek zullen verklaren en zullen roepen ga toch weg bij hem maar uiteraard hebben we ook mooie tijden gehad en ook nu doet hij dingen waaruit blijkt dat hij niet zonder mij wil maar die schrijf ik hier natuurlijk niet op, die vallen gwnweg nu niet op in mijn ogen omdat ik gewoon nog heel boos ben, toch zijn ze er wel. 

Max, wat een mega naar verhaal, 28 jaar, ik geloof dat dus niet he... er moet toch iets van liefde geweest zijn niet? En ik snap echt wel je reaktie hoor naar mij toe, ik denk er precies zo over en dat weet hij, ik doe echt wel mn mond open, toch heb ik nog vechtlust in me... en hij doet zoals ik zei toch uit onverwachtte hoek zijn best, ik vind t gwn moeilijk om dat in te zien, zijn bedrog overschaduwd dat. Eik passen we helemaal niet bijmekaar, nooit bijmekaar gepast, toch is er iets wat ons samenhoud en ik kan er niet van weglopen en hij ook niet, ik heb hem vaak die keus gegeven t afg jaar, hij kan ook niet weglopen.

Titiv schreef op 13-01-2023 om 15:19:

ik weet heel goed dat t niet mijn schuld is, en hij weet dat ook heel goed, hij heeft dat ook vaak gezegd t afg. Jaar maar idd hij is een ontzettend moeilijk mens, narcist denk ik ook wel een beetje ja, heel koppig en hard, altijd al geweest, maar vreemdgaan had ik nooit verwacht van hem. Dat ik een periode ook niet de leukste thuis was ja dat geef ik meteen toe, schaam me er niets eens voor en heb hem dat ook vaak duidelijk gezegd, dat ieder mens wel s door een dal gaat maar dan moet je als partner juist klaarstaan, steunen en die persoon de tijd geven en dat heeft hij niet gedaan en dat zal ik hem never nooit vergeven, weglopen en vreemdgaan was de domste keus die hij ooit gemaakt heeft. Ik weet dat velen me voor gek zullen verklaren en zullen roepen ga toch weg bij hem maar uiteraard hebben we ook mooie tijden gehad en ook nu doet hij dingen waaruit blijkt dat hij niet zonder mij wil maar die schrijf ik hier natuurlijk niet op, die vallen gwnweg nu niet op in mijn ogen omdat ik gewoon nog heel boos ben, toch zijn ze er wel.

Max, wat een mega naar verhaal, 28 jaar, ik geloof dat dus niet he... er moet toch iets van liefde geweest zijn niet? En ik snap echt wel je reaktie hoor naar mij toe, ik denk er precies zo over en dat weet hij, ik doe echt wel mn mond open, toch heb ik nog vechtlust in me... en hij doet zoals ik zei toch uit onverwachtte hoek zijn best, ik vind t gwn moeilijk om dat in te zien, zijn bedrog overschaduwd dat. Eik passen we helemaal niet bijmekaar, nooit bijmekaar gepast, toch is er iets wat ons samenhoud en ik kan er niet van weglopen en hij ook niet, ik heb hem vaak die keus gegeven t afg jaar, hij kan ook niet weglopen.

Je hoeft niet weg, dat is niet wat ik bedoel. Maar je mag opstaan en opkomen voor jezelf in hetgeen nog over is. Er zijn genoeg mensen die niet met en niet zonder elkaar kunnen, maar jij mag veel krachtiger gaan zijn omdat je het waard bent. De ik- boodschappen als in: ik vind, ik voel, ik zal of: als jij dit doet, voel ik mij....en: ik wil dit of dat nooit meer zien, anders/want. Wees je eigen beschermer en eigen beste vriend.

RoodVruchtje schreef op 13-01-2023 om 13:20:

[..]

Eigenlijk heeft jouw ex, zoals ik het zie, jou haar hele huwelijk bedrogen en was het vreemdgaan enkel een bevestiging hiervan, dubbel bedrog als je het mij vraagt! Ik snap dan ook heel goed dat je bent opgestapt, krachtig ook, want ook dat is heel moeilijk!

Ex heeft bij mijn weten/grondig uitzoeken niet daadwerkelijk een fysieke verhouding gehad, wel omgang met heel veel mensen van het andere geslacht en dat werd gescheiden gehouden, maar daar kwam ik achter. Ik ben een kei in speuren geworden.

Later, nadat er kinderen kwamen ( hoe dan..) zag ik veel bepaalde kenmerken tevoorschijn komen.

Om kort te gaan: ik denk ergens dat het er door een stoornis niet inzat: een relatie/diepgaand contact enz. Wat er niet inzit komt er niet uit. Maar als je weigert een diagnose te laten stellen omdat je " niet gek bent ofzo" of " ik heb er zelf geen last van" dan kan ik er niks meer mee. Dat was een denkfout, want daar had ik veel meer mee gekund. 

Alleen daarnaast pas na al die tijd de waarheid zeggen, toen wist ik dat al m'n inzet voor niets was geweest en dat betekende het einde van het huwelijk. 🙂

Max88 schreef op 13-01-2023 om 16:17:

[..]

Ex heeft bij mijn weten/grondig uitzoeken niet daadwerkelijk een fysieke verhouding gehad, wel omgang met heel veel mensen van het andere geslacht en dat werd gescheiden gehouden, maar daar kwam ik achter. Ik ben een kei in speuren geworden.

Later, nadat er kinderen kwamen ( hoe dan..) zag ik veel bepaalde kenmerken tevoorschijn komen.

Om kort te gaan: ik denk ergens dat het er door een stoornis niet inzat: een relatie/diepgaand contact enz. Wat er niet inzit komt er niet uit. Maar als je weigert een diagnose te laten stellen omdat je " niet gek bent ofzo" of " ik heb er zelf geen last van" dan kan ik er niks meer mee. Dat was een denkfout, want daar had ik veel meer mee gekund.

Alleen daarnaast pas na al die tijd de waarheid zeggen, toen wist ik dat al m'n inzet voor niets was geweest en dat betekende het einde van het huwelijk. 🙂

Ik begreep je al hoor, misschien was dat nog niet duidelijk genoeg 😉

Trekken aan een dood paard noem ik dat en dat zie ik bij Titiv ook heel erg duidelijk, maar wel op een andere manier. Zij lijkt te willen blijven vasthouden aan iets wat al heel lang niet meer is en dat vind ik heel pijnlijk te lezen. 

In heel veel verhalen en situaties in dit topic lees ik dezelfde fases van pijn en verdriet, maar wel met een opwaartse spiraal (tijd heelt alle/vele wonden) en juist dat mis ik bij Titiv. De strijd is al lang gestreden, enkel Titiv lijkt dit niet te willen inzien, zoiets.

Dan denk ik, aan wie wil jij je nou zo ontzettend bewijzen? Soms is weggaan even verantwoord en sterk  (zo niet beter) dan/als blijven!

"Details zijn niet handig, daar ben ik het mee eens. Maar hetgeen wat ik meer afvraag is: partners laten vaak delen van verhalen weg. Of ontkennen het. Of verzwijgen het. Lukt het jullie om daar vrede in te vinden? Weten dat je niet alles weet is 1 ding, maar weten/sterk vermoeden dat je partner informatie achterhoudt, ontkent of niet deelt? Hoe gaan jullie daar mee om? Dus het bijvoorbeeld veel minder erg maken dan het is en ontkennen dat er bepaalde dingen gebeurd zijn."

Gedoe,
Als Ik even voor mezelf spreek. Het maakte eerlijk waar niks meer voor mij uit, in wat hij ook zei, hoe hij het zei, of ik wel of niet met hem bij therapie was, ik geloofde helemaal niks meer van al zijn klets verhalen. Ik had mijn eigen waarheid gecreëerd.

Mijn halve leven was één grote leugen. Dit kwam wel pas na ongeveer vier maanden na de uitkomst. Toen begon het proces pas dat ik niks meer geloofde. 
In het begin was ik nog zn achterlijk jetje dat ik alles geloofde wat hij zei. Tot ik met een " vriend en vriendin " ging praten en ging graven. Dus ik ben via andere wegen achter de waarheid gekomen. 
En heel eerlijk het boeide mij helemaal niet meer wat hij zei omdat ik zo in boosheid zat.

Titiv,
Dat is wat ik ook steeds bij je leest, je bent zo " geobsedeerd" met hem bezig wat ik compleet begrijp maar begin er is mee die tijd in jezelf te steken. Je eigen ontwikkeling en groei. Ga eens beginnen met een nieuwe hobby, leuke lichte dingen, dingen waar je wel blij van word, wandelen, koop een huisdier, koop een mooi boek. Waar word jij blij van?
Ga je focus eens verleggen. En nogmaals heb je al proffesionel hulp?

Je denkt misschien dat je dit " allemaal wel alleen kan, ik heb echt niemand nodig " maar hulp vragen is geen schande. Het maakt je juist krachtiger.
En wat ik lees is dat je alleen maar gefocust op hem bent. Het werkt ontzettend giftig zoals ik het lees.
Het is een patroon wat je ontwikkelt hebt en niet " zomaar even mee op houdt".

Ben je ook bezig om hem constant te pleasen buiten het " controleren om"?

Je zou iedere dag in de spiegel tegen jezelf kunnen zeggen dat je het waard bent.

Laat niet alles aan hem af hangen, wat hij zegt, wat hij bedoelt, begin met zelf zorg. Ook om misschien wel het loskomen van hem te " trainen".
Ik lees dat je ook zegt dat er natuurlijk veel mooie momenten waren. Natuurlijk waren die er. Maar dat praat niet goed in de houding van hoe hij zich opstelt tegenover jou.

Ben je bang? Om alles te verliezen misschien? Zit er een angst onder je gedrag of zoek je een bevestiging om nu dan maar " weg te mogen"?

Je hoeft niet te antwoorden maar dat mag. Ik wil jou meer aan het denken zetten.

😘

Verloren vader, ik begrijp het echt maar ik ben het helemaal eens met mri. 
Dit gaat ten koste van alles. Je houd haar voor de gek maar ook jezelf. 
Waarom zeg je niet gewoon eerlijk dat je er zo in staat?
Het kan haar echt goed wakker schudden in dat het serieus menens is! 

Misschien troost het je te weten dat je echt niet alleen bent, mijn man lag dagelijks in ons bed met zijn gezicht naar mij gedraaid te appe met minnaressen en weet ik veel wie. Op oudjaarsavond jaren geleden was hij heel de avond online op de app zonder ik doorhad met wie, mijn man reed de auto totaall lossss en dat bleek ZIJ gedaan te hebben..  en zo kan ik er een boek over schrijven.... 

Daarom is het inderdaad goed verder niks meer te vragen. 

Sterkte