Vo en moedertaal

Ze hoeven helemaal niet verder te komen in hun moedertaal? Oke P. Er zijn belangrijke redenen waarom de moedertaaal belangrijk is en juist voorwaardelijk voor het aanleren van Nederlands. Wat heb je daarin gemist? Lees dit draadje nog eens.
Nog een reden. Het goed leren van de moedertaal helpt mensen zich ook economisch te ontwikkelen. Er zijn veel allochtone ondernemers die handel drijven met het land van herkomst. Soms op hoog niveau. Er zijn mensen die door hun meertaligheid ingezet kunnen worden in de internationale gemeenschap als bijvoorbeeld de diplomatieke dienst of in Brussel bij de EU.
Dat is geen reden om het Nederlands te negeren maar wel een reden om het eerst ontwikkelen van de moedertaal bloedserieus te nemen. Met een goed taalbegrip is het veel makkelijker om Nederlands te leren. Het is een misvatting dat alleen Nederlands leren kinderen gaat helpen om hun taalachterstand in te halen. Het negeren van de moedertaal creeert juist een taalachterstand bij kinderen.

En die allochtone ondernemers dragen bij aan het BNP van Nederland.

Annej

Jij zegt "Dan lijkt het me verstandig om deze ouders te adviseren om meer contact te hebben met hun kind met boekjes, video's, op youtube staan liedjes om mee te zingen en met het oefenen van letters op een schoolbord, dat soort dingen. Het is misschien ook leuk om spelletjes te doen uit het land van herkomst. Of alleen al de vraag stellen is haar beantwoorden. Als je ouders kunt uitleggen hoe ze het taalniveau van hun kinderen kunnen verbeteren geef je ze de kans om daar zelf over na te denken en oplossingen voor te verzinnen. "

Ik vind dat niet het belangrijkste nee vooral niet omdat je (zie Annet) iets wil wat niet thuis hoort in de cultuur. Als er een probleem is bij het Nederlands kun je dat het beste aanpakken door het kind zoveel mogelijk onder te dompelen in Nederlands en dus de leeskilometers maken met een Nederlandse buurvrouw.

Natuurlijk bedoel ik niet dat er geen aandacht geschonken moet worden aan de moedertaal maar je hoeft geen dingen uit de kast te halen die de ouders nu ook niet doen als het gaat om het Nederlands. Neem de kortste weg: het Nederlands dus!

Het is logisch dat het goed is als je veel voorleest en spelletjes doet vanaf de babytijd maar die tijd is al voorbij als het kind in groep 3 zit.

Ik geef op p

Paarlen voor de zwijnen denk ik.

Mijn ervaring

Als juf adviseer ik (allochtone) ouders van kinderen met een taalachterstand ook om thuis vooral veel Nederlands te praten. Doen ze vaak niet, ze praten steevast alleen de moedertaal, soms omdat ze gewoon (nog steeds) geen Nederlands kunnen. Dan denk ik wel: zou je dat niet eens gaan leren!
Dan krijg je dus: woordenschat in het Turks vrij goed, maar in het Nederlands belabberd, tja dat blijft dan moeilijk. Meer in de moedertaal gaan praten? Dat bevordert vaak helemaal niet die Nederlandse woordenschat.
Spelletjes en dat soort dingen worden vaak thuis niet gedaan. Kinderen spelen veel buiten en ouders doen weinig met hun kinderen is mijn ervaring. Oefenen thuis is moeilijk als ouders zelf geen Nederlands kunnen en niet snappen wat ik bedoel, een tolk erbij halen en jaja blijven knikken.
Schieten we allemaal bijzonder weinig mee op.
Stap 1 ouders op Nederlandse les. Stap 2 doe wat met je kinderen en stimuleer dat Nederlands. Waar een wil is, is een weg, maar ja de wil is er echt niet altijd.

I rest my case,

Wat voorlezen in een andere taal

Wat voorlezen in een andere taal betreft als het een 'vreemde' taal is tenminste ben ik het met voorgangers eens. Mijn man spreekt heel goed nederlands, heeft Ned. op Mavo niveau afgerond in een avondcurcus, hij leest het ook goed. Hij leest de krant en kijkt ned. televisie en soms leest hij bladen.Op zijn werk moet hij schrijven/typen en moet ook p.c. werk doen. Maar boeken is een ander verhaal...Hij léést wel eens een ned. boek, maar dat gaat moeizaam...laatst b.v. een roman met een voor hem interessant onderwerp. Maar daar komt hij amper doorheen. Terwijl hij wél elke avond digiboeken leest in zijn eigen taal.
Een leesboek heeft een véél rijkere woordenschat en ook de zinsopbouw is heel anders dan in spreektaal.
En ook weer totaal anders dan de taal die b.v. op het werk in verslagen staat (dat gaat hem dan makkelijker af). Er komen veel woorden voor (zeker in kinderboeken) die je in het dagelijks leven misschien járen niet uitspreekt of hoort (denk aan fee of fantasiealand) en als ik eerlijk ben....Ik heb ook géén idee hoe je fee zegt in de talen die ik toch echt wel machtig ben in lezen en schrijven. En dan moet je ook nog het verschil weten tussen een fee en een heks..Om het verhaal leuk te kunnen voorlezen.
Hier is wel eens voorgelezen in de taal van de ander. Zowel hij als ik. Dan was er een boek waar ze erg 'in' zaten en waar ze graag in verder wilden. Dus las papa voor in het ned. (of andersom) b.v. als ik er niet was.
Dat is nooit een succes geworden. Want papa leest het wel 'goed' voor (qua uitspraak enzo) maar niet interessant genoeg. Hij legt in zinnen de klemtoon net verkeerd of dikt aan met een verkeerde stem een stukje. En soms moet hij zelfs teruglezen omdat de clou 'm net ontgaat. Al snel verliest zo'n jong kind dan z'n aandacht en gaat naar het behang zitten staren i.p.v. geïnteresseerd te luisteren...met de mond open. Het 'boeit' niet.
Dat is heel anders als papa voorleest in zijn taal.
En het is ook anders als ik hetzelfde voorlees in het ned. Dat was de kinderen al snel duidelijk en dus wilden ze altijd in onze eigen taal voorgelezen worden en lagen er dus al snel 2 boeken klaar. Heel soms waagden ze nog een poging maar dat liep altijd op een teleurstelling uit.
Voorlezen is een kunst, die je denk ik niet snel machtig word in een andere taal die je later hebt geleerd. Misschien zou het man nu beter afgaan (weer 15 jaar verder). Maar voor écht goed voorlezen moet je denk ik héél veel jaren die taal dagelijks spreken of opgevoed zijn in beide talen. Dan kan het wel en kan je het écht boeiend.
Oudste kan wél mooi voorlezen aan kleintjes in man's taal. En ook in het ned.
Ik denk dus niet dat jonge kinderen ook maar iets leren van voorlezende ouders die amper het ned. machtig zijn.
Dat wil niet zeggen dat er niet voorgelezen hoeft te worden. Dat kan ook digitaal namelijk...Met koptelefoon op en de woorden op de p.c. toch?
Dan kunnen ze nog beter voorlezen in hun eigen taal, dan weten die kinderen in ieder geval dat er een fee als woord bestaat en wat het ong. is...Dat lijkt me altijd nog beter als dat je er nog nooit van gehoord hebt in geen enkele taal.
En roodkapje bestaat in alle talen. Ook in Marokko en ook in Turkije en ook in man's taal. Bij man is roodkapje roodhoedje. Ooit heeft jongste een hoofddoekje in man's taal 'hoedje' genoemd. Dat misverstand kwam uit roodkapje vandaan. Dat ze in beide talen voorgelezen had gekregen toen recent. Het duurde wel even voordat wij de clou doorhadden hoe jongste erbij kwam...
groeten albana

Annej

Je kunt beter in gaan op mijn argumenten.

Stel je nu eens voor dat jij in Brazilië gaat wonen voor het werk van jou of je partner, de kinderen gaan mee en in huis blijf je Nederlands praten en de kinderen gaan op school Portugees praten. Ze hebben moeite met het leren lezen.

Wat heeft het dan voor zin dat de leerkrachten jou iets willen laten doen wat totaal niet bij jou en je cultuur past en ook met een enorme omweg een heel klein beetje kan bijdragen in hun Portugees. Ga je dat doen?

Zou je niet veel eerder bijles zoeken van een native Portugees? Ga je werkelijk iets doen wat niet bij jouw cultuur past? Vind je dat echt een goed advies van de leerkracht?

Kiki

Ik begrijp je frustratie over niet goed Nederlands sprekende ouders, dat moet lastig werken zijn. Maar.
Stel dat jouw peuter bij een slecht Nederlands sprekende leidster op het kdv of psz zat. Zou je je dan niet afvragen welke verkeerde invloed dat had op de taalontwikkeling van je kind? Die verkeerde invloed heeft gebrekkig Nederlands ook thuis.
Bovendien heeft een arme taalomgeving een nadelige invloed op het vermogen om talen te leren. Welke taalomgeving is armer, denk je: die waar ouders in hun vertrouwde taal spreken, hoe weinig ze ook zeggen, of die waar ouders hun twintig Nederlandse woorden in de verkeerde volgorde en met de verkeerde uitspraak gebruiken?
Een brein dat op jonge leeftijd de eerste taal goed leert, absorbeeert makkelijker een tweede taal (zeker als die goed wordt aangeboden als het kind nog jong is).
Tweetaligheid op jonge leeftijd heeft een positieve invloed op taalverwerving op latere leeftijd.
Echt, de taalwetenschap geeft je ongelijk. Tweetaligheid is een zegen, geen handicap. De regel om op school maar een taal te spreken is dan ook niet om de taalverwerving, maar moet je zien als een schooluniform.

In ons geval is dat helemaal geen issue. We blijven ook in de jungle gewoon Nederlands spreken, maar doordat ik kinderen een rijke taal kan aanbieden, en ik weet hoe dat gaat met voorlezen, naar bedbrengen, samen spelletjes doen, praten, luisteren, kijken, hmmmm misschien ook nog de taal van vader in de jungle. Daardoor zal het even duren maar gaan ze vloeiend Portugees spreken. Gewoon op school en bij het huiswerk maken thuis.

Er zijn 2 punten:

1, het is heel belangrijk dat een kind 1 taal vloeiend en rijkelijk beheerst om daarna beter en sneller ook andere talen te leren.

2. Er moet voldoende aanbod gegeven worden in de doeltaal (dus de 2e taal die geleerd moet worden.

1 is heel belangrijk. Doe je dat niet dan krijg je kinderen met een taalachterstand in ALLE talen (dus Kiki, hou op met je rare advies tegen alle wetenschap in). Dus, als ouders weinig taligs doen met hun kinderen, dan kan het toch helpen om ze inzicht en methodes te geven hieraan te werken. Dat komt uiteindelijk ALLE talen ten goede.

2. Helemaal met je eens. Het is beter een buurvrouw of vriendig of zo te vinden om bijles te geven, dan zelf te gaan klooien in een taal die je armoedig beheerst.

Ik heb het dus vooral over mensen die vanuit hun cultuur weinig doen aan voorlezen, die zelf vaak hun taal lastig kunnen lezen/schrijven (berbers toch?), geen talige spelletjes doen etc. Deze mensen zullen gewoon communiceren met elkaar in hun moedertaal. Daar gaat het niet om.

Vervolgens ging het om kinderen die vanaf groep 3 leeskilometers moeten maken. Om dan bij problemen met het leren lezen de ouders nog te willen laten voorlezen en spelletjes doen in hun eigen taal is gewoon te laat. Veel beter is om DAN de kortste weg te nemen en dus die buurvrouw (bijv) in te schakelen. Ik denk dat het veel beter is dat de leerkracht daarmee aan de gang gaat en niet nog eens de ouders, die vanuit hun cultuur daar problemen mee hebben, over te halen dingen te gaan doen die ze nooit gedaan hebben.

Je kunt het uitleggen, vertellen dat het goed zou zijn en waarom maar neem vanaf groep 3 alsjeblieft de kortste weg.

Verder wil ik duidelijk maken dat ik het totaal niet eens ben met kiki en ik vind het dan ook niet zo leuk dat je mijn naam als onderwerp zet in een posting en in 1 adem je tot Kiki richt.

Leeskilometers p

Ik snap het wel P. Toch denk ik dat je dan de boot mist. DC legt het nog eens uit en Albana geeft voorbeelden. Natuurlijk zeg je op een gegeven moment: ga svp leeskilometers maken in het Nederlands. Maar je mist kansen als je dat niet ook uitlegt en aanbiedt in de thuistaal. Dat is de kortste weg namelijk.

Annej

Dat is het bij jou, dat is het bij mij, dat is het bij de meeste expats maar wellicht niet bij de Marokkanen van de eerste/tweede generatie die het Nederlands niet machtig zijn en vanuit hun cultuur weinig met kinderen en talen doen en vooral als je het hebt over kinderen die al in groep 3 zitten of later.

Lezen is iets heel anders dan spreken

Je kunt prima met je kind boekjes lezen in je gasttaal. De kans dat je bij boekjes lezen rare grammaticale vergisingen maakt lijkt me nogal klein. Ik heb met mijn kinderen altijd in beide talen gelezen, leeskilometers maken zijn nou eenmaal belangrijk.

Je vraagt je af of het niet beter is om de Marokkaanse taal, die dan toch al niet erg ontwikkeld is verder maar te laten en je te richten op de Nederlandse taal.

Nee annej

Je kunt het bespreken als leerkracht en beter nog websites aanraden met marokkaanse taalspelletjes en voorleesboeken als ze die niet hebben en je kunt het aanraden maar als je het gevoel hebt dat ze qua cultuur dat niet met de paplepel ingegoten hebben of zelf kunnen ingieten dan kun je beter je pijlen richten op de kortste weg: het Nederlands.

Niet mee eens p

Maar dat zal duidelijk zijn.

Maar

Ik snap iets beter hoe je tot zo'n keuze komt.

Triest voorbeeld van hoe het niet moet

Eind jaren veertig, begin jaren vijftig emigreerden Nederlanders met bootladingen vol naar Australie. In de jaren zestig en zeventig werden ze geprezen als ee ideale migranten, volledig geintegreerd, geen moeilijk gedoe met thuis een andere taal spreken...

In de jaren negentig bleek dat daar heel wat nadelen aan kleven. De volgende generaties nakomelingen van Nederlanders bleken veel minder hard op de sociale ladder te stijgen als bijvoorbeeld Grieken en Italianen (die WEL heel consequent hun eigen taal behielden. Tijdens mijn onderzoek begin jaren negentig sprak ik vierde generatie Italianen die uit de voeten konden in de streektaal van hun overgrootouders). Nederlanders en hun nakomelingen zijn heel erg blijven hangen in geschoolde arbeid...vergelijkbaar met veel Turken en Marokkanen in Nederland. De invloed van geen enkele taal echt in veel nuances beheersen (zoals bij de Nederlanders die hun kinderen in Steenkolenengels opvoedden) is groot en kan meerdere generaties beinvloeden.

Mensen als Kiki die met van enig taalkundig inzicht gespeende adviezen komen verergeren dat effect alleen maar.

Ik ben ook leerkracht, opgeleid in de tijd dat OETC nog bestond. Ik heb enkele jaren gewerkt op een school met +/- 60 Turkse leerlingen, en ongeveer 1% autochtone Nederlanders. Bij oudergesprekken adviseerde ik ouders om veel voor te lezen...aan hen de keuze in welke taal. Ik sprak overigens als dat nodig bleek gewoon Frans, Portugees of Engels met de ouders...ik vind communicatie belangrijker dan vasthouden aan Nederlands. En dan ontdek je soms onverwachte dingen...blijkt een redelijk zwijgzame ouder opeens universitair geschoold bijvoorbeeld...

Dirksmama, dankjewel!

Wat interessant! Jouw bijdrage over Australië voegt echt iets toe, dankjewel!
Gaandeweg dit draadje leerde ik al veel dat nieuw was voor mij. Zoals het belang van het oppikken van de rijke nuances van talen, of dit nu in je moedertaal, vadertaal of nieuwe taal is.
Vanuit vrijwilligerswerk heb ik met veel plezier projecten gedaan met kinderen van diverse afkomst. Vanuit hun scholen werd opgelucht gezegd dat ze blij waren dat ze met nog iemand dan de onderwijzer correct Nederlands spraken. Vooral voor begrijpend lezen, was er vaak een woordenschat probleem.
Maar kinderen kunnen dus ook thuis veel leren in hun eigen taal, dat is net zo belangrijk. Af en toe had ik ook contact met de moeders en die zeiden vaak: "Leren doen ze op school niet thuis. Dat kan ik niet." Terwijl hun bijdrage in hun eigne taal dus ook enorm waardevol is. Zo zonde, dat gebrek aan vertrouwen in hun eigen kunnen. Ook echt niet terecht, dat vond ik altijd al. Maar nu ik dit weet helemaal! Die moeders (en ook vaders) zouden dit ook moeten weten.

Dirksmama

Mijn tante en oom zijn ook begin jaren 50 geëmigreerd naar Australië en ik denk dat wat jij begin jaren 90 ziet nu al recht is getrokken.

Al mijn neven en nichten (ergens tussen de 43-55) spreken prima Engels want dat leerden ze op school en al zouden ze dat niet hebben gedaan omdat ze tussen teveel Nederlanders kwamen: HUN kinderen spreken perfect Engels. Die generatie is nu tussen de 15-35 jaar en daar is niets mis mee. De tweede generatie had waarschijnlijk een achterstand maar de derde dus echt niet meer.

Bij ons op school

Bij ons op school wordt voorschoolse educatie gegeven aan ouders en kinderen. Ook als de kinderen op school zitten kunnen ze een of twee middagen met hun ouder (meestal moeder) voor extra Nederlands komen. De ouders zijn vaak al lang in Nederland en beheersen op de een of andere manier toch de taal niet. De kinderen spreken echter prima Nederlands, ik merk aan hun weinig verschil met andere kinderen (m.u.v. degenen waarvan de ouders echt heel erg talig zijn).
Die buitenlandse ouders aanraden om Nederlands met hun kind te spreken slaat helemaal nergens op. Dat komt de taalbeheersing van het kind echt niet ten goede. Ik kreeg laatst een fonetisch gespeld smsje van 'de moder van...' die mededeelde dat haar dochter op ons 'fietsje' zou komen (feestje dus).

Sorry dirksmama het zijn twee verschillende dingen die ik bedoel

Dirksmama het zijn voor mij twee verschillende dingen:
1.
Kinderen van twee talige ouders (bijv meegemaakt: Russisch en Nederlands) die tweetalig worden opgevoed, super. Meisje sprak met vader Nederlands en met moeder Russisch, zeer consequent, op school Nederlands, en was in beide talen echt heel erg goed. Ik hoop dat ze dat blijven volhouden wat ze ook graag willen. Ze zeggen alleen wel: gaat het Nederlands achteruit, dan geven we het Russisch op, maar liever niet! Meisje zit nu in groep 5 en gaat heel goed...! Hier ben ik echt voorstander van!!
2.
Kinderen van wie beide ouders anderstalig zijn (bijv beide Turks) en thuis nooit Nederlands praten, zelf geen Nederlands kunnen, kind ook al niet echt talig aangelegd, heeft moeite met zich verbaal uiten (dus maar slaan) en met maken van zinnen en begrijpen van opdrachten.
Dat vind ik echt iets heel anders, snap je.
kiki

En kiki?

Waarom denk je dat het voor de 2e groep kinderen (de beide anderstaligen) dan beter zou zijn als de ouders thuis nederlands gaan praten?

Toevallig horen wij in deze groep thuis. Mijn man praat enkel frans met de kinderen, ik enkel nederlands en we wonen in Engeland. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om het engels van mijn kinderen proberen te verbeteren door met hen engels te gaan praten. En het is ook niet nodig. Mijn kinderen van bijna 7 en net 5 zijn allebei vloeiend in het engels. Enkel via school en vriendjes. Dus als de kinderen in jouw klas geen goed nederlands kunnen, dan zou ik mezelf achter de oren krabbelen en gaan twijfelen over mijn lesgeefcapaciteiten in plaats van dat wijzende vingertje naar hun ouders.

En nee, mijn kinderen zijn geen superbegaafde wonderkinderen. Dus wat zij kunnen, kan het gemiddelde turkse kind ook in nederland.

Fries

Onze kinderen worden friestalig opgevoed, net als wij zelf vroeger. Maar ze spreken, op de jongste van 3 na, allemaal vloeiend nederlands. En dat geldt toch wel voor de meeste kinderen hier in de omgeving. Op de peuterspeelzaal is de voertaal fries en op de basisschool nederlands, met voor de kleuters 1 dag per week de hele dag friestalig onderwijs. Het lijkt mij dat voor kinderen in gezinnen waar een andere taal dan de landstaal wordt gesproken hetzelfde geldt als bij ons.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Je haalt dingen door elkar kiki

Die Russisch-Nederlandse ouders doen wat in vaktermen OPOl heet, One Person One Language.
Die Turkse ouders doen wat MLAH genoemd wordt, Minority Language At Home.

Dat laatste doen wij met onze kinderen in het buitenland ook. Wij spreken heel consequent Nederlands met elkaar.

Je zegt dat het eerste gezin talig is en het tweede gezin niet.
Geloof jij dat het tweede gezin taliger gaat worden als er alleen nog maar (krom) Nederlands gesproken wordt? En gaan de kinderen minder met hun handen praten (slaan) als ze thuis alleen Nederlands horen? Hoe zit het dan met de vele Nederlandstalige taalzwakke gezinnen waar de kinderen hetzelfde nonverbale gedrag vertonen? Wat moeten die thuis gaan spreken?

Je verwart taalrijkdom met meertaligheid. Een kind in een weinig talige omgeving, of het nou een, twee of drie talen hoort zal altijd achterlopen op een kind dat in een rijke talige omgeving opgroeit, of dat nou met een of meerdere talen is.

School en straat moeten in principe voldoende zijn om een knd taalvaardig te maken. Dan zal een kind nog niet alle registers beheersen, maar hoeveel taalnuance kunnen ouders in een hun vreemde taal aanbrengen in hun communicatie met hun kinderen? Kunnen ze in het Nederlands bijvoorbeeld overbrengen wanneer je je rot voelt, of slecht, of gaat wel, of niet zo lekker, of maar zozo, of wat matigjes, of bereslecht of belabberd of klote?
Kun jij dat in een vreemde taal?

Nuance

dirksmama zegt: "School en straat moeten in principe voldoende zijn om een knd taalvaardig te maken. Dan zal een kind nog niet alle registers beheersen, maar hoeveel taalnuance kunnen ouders in een hun vreemde taal aanbrengen in hun communicatie met hun kinderen? Kunnen ze in het Nederlands bijvoorbeeld overbrengen wanneer je je rot voelt, of slecht, of gaat wel, of niet zo lekker, of maar zozo, of wat matigjes, of bereslecht of belabberd of klote?"
Precies dát is de clou....Ook al spreek je vloeiend die 2de taal (zoals man of ik) dit soort nuances blijven 'lastig'.En in onze eigen taal kunnen we het wél. Als we het hóren begrijpen we het óók wel. Maar als we het zelf zeggen kiezen we er 1 uit waarbij we zeker weten safe zitten. Daardoor is onze spreekvaardigheid dan beperkt tot pak 'm beet de helft van die woorden. We gebruiken alleen 'goed,niet zo en k*t' om de nuance aan te brengen.
Gisteren hadden we nog zo'n dingetje...Er was iemand overleden in fam van man(wel verre fam.). Daar moesten wij naar toe. Er is 1 algemeen woord om te condoleren. Gecondoleert dus. Maar er zijn in man's taal er nog een stuk of 5 voor verschillende familieleden afhankelijk van hoe 'na' zij de overledene staan. Zeg maar 1ste graad t/m 5 de graad. Ik beperk me dus altijd tot dat algemene woord...Dat vind niemand erg want ze zijn meestal al onder de indruk van mijn vloeiende 2de taal. Maar de kinderen die zijn half/half dus daarvan wordt het wel enigzins verwacht. Man dacht als ik ze nu alleen de 2 belangrijkste leer....dan zijn we al een heel eind.Dus hebben we in de auto geoefend. En de bedoeling was dat man zijn rondje maakte en de kinderen er meteen achteraan...dan konden ze zo papa nazeggen. En dan ook nog heb je voor de dames een andere uitgang op het gecondoleerd als voor de mannen. Onze opzet mislukte...kinderen werden i.v.m. de drukte een andere kant op gedirigeerd dan wij en dus kwamen ze pas condoleren toen wij dat allang klaar hadden. Oudste (die toch écht accentloos spreek en leesvaardig is) wist na 3 al niet meer wat ze nu moest zeggen...wie van de drie ongeveer. Ze ging gokken.Jongste koos dus maar na de vrouw van voor het algemene woord. Het leverde een beetje verbaasde blikken op. Missie mislukt.
Ja hallo zei ik op de terugweg...wát een gedoé zeg! Wat is er mis met gewoon 1 woord voor gecondoleerd???? In ned. hébben we maar 1 woord. En aangezien we niet vaak zulke situaties meemaken in man's taal hebben de kinderen hier ook géén ervaring in kunnen opdoen, toch? Ze kennen alleen zulke situaties in ned. Dus snappen die variatie in woorden amper...kunnen het niet invoelen wat het verschil is en waarom je dan dus dat zegt en tegen wie wel en niet. Dus man tegen oudste mopper de popper..."Je hebt dat toch wel geleerd toen met die curcus? Je was toch geslaagd met een 10???" "Ja hallo" zegt oudste...hoe kan ik woorden onthouden die niet eens 'bestaan' ?" En met dat laatste bedoeld ze dat ze in ned. niet bestaan...
Wij hebben het vaker meegemaakt. In het ned. zijn de nuances in taal vooral heel rijker in gevoelsleven en dingen (het weer, kleuren etc.) in man's taal zijn de nuances in 'officiele situaties' en sociale omgang weer veel rijker. En de nuances in die beide talen blijven altijd lastig voor mij en voor man.
Over het algemeen gaat het de kinderen makkelijker af. Behalve als het situaties betreft die ze nooit ervaren of meemaken.
Ik denk ook dat je op het eerste gezicht geen idee kunt hebben of iemand die wél of niet beheerst. Aan man hoort bijna niemand dat hij niet hier geboren is. Op een accentje in de 'sch' na. En tóch merk ik dat zijn nuance-vaardigheid minder is in het ned. dan de mijne en die van de kinderen. Ook al spreekt hij vloeiend ned.
Iemand die man oppervlakkig kent (leerkracht b.v.) heeft daar zeker geen idee van. Die merkt zoiets niet op in die korte 10 minuten gesprekjes en het korte contact 's morgens. Zou mijn woordenschat net zo als die van man zijn in het ned. dan zouden onze kinderen enorm veel nuances missen en ook gaan voor de gulden middenweg en de helft maar gebruiken.
En als je de helft maar kent...kan je in de andere taal die je later leert (b.v. op school) ook de helft maar onthouden. Die andere nuances zeggen je niks..hebben geen betekenis...dus vergeet je ze na een tijdje niet gebruikt te hebben. Dan leer je dus 2 talen die je maar half beheerst.
groeten albana

En hoe taalrijk zijn andere talen?

Ik snap ook niet goed waar het idee vandaan komt dat andere culturen géén 'taalrijke' dingen doen met hun kinderen? Wie zegt dat? Is daar een reden voor...of is dat gebaseerd op vooroordelen en aannames (dat denk ik dus).
Ik heb een halfbroer die na geschiedenis nog een taalstudie heeft gedaan en promoveerde op een onderzoek naar 'sprookjes en verhalen wereldwijd'. Ik vond dat toen wel interessant...dat onderwerp dan. En een paar dingen zijn mij bijgebleven. Dat overal ter wereld roodkapje bekend is b.v. en zo nog wat standaardsprookjes.
En dat in culturen die minder lezen dan wij er wél veel geleerd wordt aan kinderen in verhaaltjes, maar dan in gedichtvorm b.v. of opzegversjes of als fabel. Dus roodkapje in opzegvorm. Analfabetische oma die roodkapje uit haar hoofd verteld op schoot ook gewoon beginnend met: "Er was eens...."
Het kwam er op neer zo herinner ik mij dat overal ter wereld op een vergelijkbare manier ongeveer dezelfde verhaaltjes geleerd worden. Als het niet in boekvorm is, is het in spreektaal.
Bij man thuis worden er buiten het standaard werk (lezen, voorlezen, spelletjes) omdat ze erg verwesterd zijn óók veel gedichtjes geleerd aan jonge kinderen. Gewoon uit het hoofd. Iedereen kent ze...dingen als:
Ik heb een popje in een doos.
En dat popje dat heet Roos.
Ze heeft strikjes in het haar.
etc.etc.
En over bijna elk dier dat je in het bos ziet is wel een gedichtje. Van konijn tot haas en van ree tot vos.
Dat zijn oude gedichtjes...zo leren de jonge kinderen het verschil tussen al die bosdieren en welk geluid ze maken en welke kleur ze hebben of dat ze lange oren hebben. Net zo als dat wij ze uit een boek met plaatjes leren en de geluiden worden voorgedaan.
Mijn kinderen hebben ze ook geleerd. Van oma en van oom en soms van papa.
En als ze ze dan kennen wordt bij het eerste beste bezoek even getoont hoe goed pietje of jantje het gedichtje over het haasje kent. Inclusief applaus en lovende woorden.
Dat kennen wij in ned. helemaal niet.
En zo zie je dan erg jonge kinderen die amper nog goede zinnen uitspreken uit zichzelf wél zo uit het hoofd 10 gedichtjes opdreunen.
groeten albana