Steeds rigider moeten worden?
Ik ben al jaren docent op het HBO en het lijkt steeds noodzakelijker te worden om heel rigide met regels om te gaan. Dat is vervelend en onpraktisch. Ik verwacht van jullie geen oplossing, maar ben wel eens benieuwd hoe jullie als ouders daar tegenaan kijken.
We hadden altijd al regels, maar er waren altijd marges vanwege pech of bijzondere gevallen. Een voorbeeld (maar uitdrukkelijk slechts een voorbeeld, het gaat over veel meer dingen) is de starttijd van toetsen. Je kunt eens pech hebben met het OV of een lekke band, het is daarom toegestaan om tot een half uur na aanvang nog binnen te komen. Dat doe je alleen in noodgevallen en het kwam dus ook maar heel zelden voor. Maar sinds een paar jaar is die starttijd een soort “inloophalfuurtje” geworden. Bij toetsen is het gewoon geworden dat studenten een kwartier of 20 minuten later binnenkomen. Hartstikke storend voor anderen, dus we overwegen die soepelheid af te schaffen: starttijd is starttijd, wie niet binnen is heeft pech, en dat geldt voor alle toetsen en alle studenten.
Dat is dan weer ontzettend lullig voor die brave student die ver weg woont en nét die ene keer vertraging heeft en geen toets mag doen. En daardoor punten te kort komt en een bindend negatief studieadvies krijgt. Dat wil ik als docent helemaal niet, dat soort situaties. En het is ook onpraktisch, want je krijgt een lawine aan bezwaren, met allerlei gedoe rondom bewijzen van omstandigheden. Niet te doen, omdat het geen uitzonderingen meer zijn. Het is praktisch niet mogelijk om uit tientallen overtreders van de regels die éne te filteren wiens goede reden écht waar is, en van de rest te bewijzen dat hun verhaal kul is.
Het gaat dus niet alleen over starttijd van tentamens, maar ook over inlevertermijnen van werkstukken, fraude, te laat betalen van collegegeld, te laat komen in de colleges, omgaan met stages, slordigheden in verslagen, eten tijdens college, et cetera et cetera.
Vroeger was het “we hebben regels maar er zijn ook marges vanwege allerlei menselijk ongerief en pech”. Nu worden die marges maximaal opgerekt en maakt de helft van de studenten gebruik van de marges die er zijn. Dus we bewegen in de richting van steeds strakker en steeds meer rigide. Helaas dan voor de brave student die je een keer coulance gunt.
Overigens: het is verklaarbaar hoe het komt dat er zoveel meer misbruik van de regels is, we hebben nogal een speciale positie en speciale doelgroep. Daar wil ik niet verder details over geven omdat dan meteen duidelijk is waar ik werk. Maar e-learning, thuis toetsen en dergelijke zijn voor deze situatie geen oplossing. Het zou wel veel gezeik schelen, maar dan halen alleen die heel brave studenten nog studiepunten. De rest kun je afschrijven. Of je zou er superveel persoonlijke begeleiding op moeten zetten maar daar is geen geld voor.
Dus gaan we richting rigide regels. En zit je soms met huilende studenten.
Het is meer een stukje frustratie wegschrijven. Eigenlijk vind ik dat een aanzienlijk deel van onze populatie niet geschikt is om te studeren, maar de instelling heeft een politieke afspraak dat deze groep dat wel moet kunnen. En dus worden we strenger en strenger. Zucht.
Belang
Dat maakt het natuurlijk ook wel wat lastig als niet duidelijk is over welke leerlingen je spreekt.
Maar je doet belangrijk werk. Elke leerling die je wel weet aan te haken, te motiveren en op te voeden is er een die zelf een betere toekomst heeft en minder overlast voor de omgeving bezorgt.
Ik kan me voorstellen dat het een taai proces is. Waarin je kansen geeft. Maar het moet wel van twee kanten komen. En dat kun je op voorhand toch moeilijk beoordelen, dat is afwachten.
Eigenlijk begrijp ik nu nog minder wat je vraag is?
Denk je dat met rigiditeit er meer leerlingen slagen dan met kansen geven en educated modderen?
Oke helder
Je moet de doelgroep geven wat ie nodig heeft.
Wellicht heeft deze doelgroep vooral duidelijkheid nodig. Dat is wat anders dan rigiditeit.
Je zou de regel vast moeten houden. Niet de uitzondering. Ik vind het voorbeeld van het eten en drinken nog steeds tekenend. Als zij gaan marchanderen hoef jij niet mee te gaan. Wat is er mis met alleen eten en drinken in de pauzes, uitgezonderd die ene lange zware dag? Maar dat hoeft toch nog niet te betekenen dat je die ene student die echt bijna van zijn graad valt van de honger niet stiekem een hapje hoeft te gunnen. Af en toe ergens langskijken kan geen kwaad, maar dat hoeft dan toch niet meteen te betekenen dat iedereen maar altijd en overal moet kunnen eten?!
Zelfde geldt voor te laat komen. Op tijd komen lijkt mij een prima regel. Dit loslaten werkt blijkbaar niet. Maar dan nog kun je die ene die ongelooflijk veel pech heeft en het hard nodig heeft toch wel een keertje coulance gunnen. Dat is maatwerk. Daar zijn de besprekingsgevallen toch voor?
En je weet zelf toch wel ongeveer wie doorgaans te goeder trouw is en bij wie er een handje van heeft om een loopje te nemen met je?
Voorspelbaarheid
Ik denk dat met rigiditeit de valkuil is dat het binnen de kortste keren niet meer over het doel gaat, goede werk- en leerhouding en kennis opdoen, je ontwikkelen voor een vak, maar ook persoonlijk, waarmee je de kans vergroot zelfstandig in je onderhoud te kunnen voorzien en zelfvertrouwen op te bouwen.
Dan gaat het weer precies over datgene waar het aan ontbreekt namelijk de innerlijke motivatie die blijkbaar meer externe aansturing nodig heeft.
Maar voorspelbaarheid en duidelijkheid hoeft natuurlijk niet te betekenen dat iemand verwijdert wordt, afstroomt, niet meer mee mag doen, grote consequenties op kleine vergrijpen.
Komt iemand niet op tijd dan haal je dat later in. Zorg dat de consequenties passender zijn dan drama. Gericht op het doel.
Vraag ze wat ze zelf als oplossing zien voor zichzelf om zich aan de gang te houden.
Met moderne media kun je met een groepsapp werken zodat noodzakelijke informatie gedeeld wordt.
Een leerling die s morgens niet makkelijk op tijd komt kan ook opgehaald worden door een andere leerling als ze daar beiden voor open staan.
Dat vraagt veel uitdaging en gesprek en overleg.
En ik denk dat het ook echt een vak is waarin je hopelijk ook wat kunt experimenteren en niet al teveel in het korset van de politieke doelstellingen en protocollen zit.
Bij mijn dochter op school wordt elke klas elke ochtend eerst ontvangen door de mentor. Het meeste te laat komen is dan al weg. Het binnendruppelen is daar minder storend.
En een leerling met moeite om te komen wordt door mede klasgenoten opgehaald of door zijn ouder gebracht.
En ja, ik denk dat sociaal culturele programmering ook lastig is, een vorm van onmacht. Maar het gaat om de innerlijke motivatie en daar de energie uit halen om jezelf de goede kant uit te sturen. En als je daar een bijdragen aan kunt leveren is dat jou winst.
Goed voorbeeld
Ik denk dat je ook niet moet vergeten dat wat je nu goed doet misschien pas later een goed gevolg heeft.
Een jongvolwassene leren om zichzelf steeds weer een nieuwe kans te geven en zich daarvoor te herpakken en te motiveren, door jou houding en uitleg, zal uiteindelijk meer kans op een goed gevolg hebben, al is het soms later dan je zou wensen.
Voor 'Theekopje'
Je bent nu helder geweest, ik kan het eventueel ook weer weghalen als je dat wil?
Zo ja, mail mij even via 'contact forumbeheer' bovenaan.
Met vriendelijke groet,
Forumbeheer Ouders Online
Reactie
@Anne "Eigenlijk begrijp ik nu nog minder wat je vraag is?"
Uit mijn eerste posting:"Ik verwacht van jullie geen oplossing, maar ben wel eens benieuwd hoe jullie als ouders daar tegenaan kijken."
Ik heb reacties gehad, heb een beeld gekregen van hoe anderen er naar kijken, en verder is het, zoals je het noemde een soort educated aanmodderen.
Wat mij betreft is het daarmee wel zo'n beetje gezegd.
Ik vraag forumbeheer inderdaad weer wat postings weg te halen, vanwege de herkenbare situaties.
Anne J
Mee eens, en wat een goed idee, de mentor die elke dag als eerste een klas ontvangt.
Pieter (ot)
Dat is maar hoe je het bekijkt. Er is kwalificatieplicht. Daar wordt je door de gemeente echt op aangesproken als je bijvoorbeeld als 20 jarige een uitkering aanvraagt als je je baan kwijt raakt, en je opleiding is te laag. Dan krijg je die uitkering echt niet.
