Steeds rigider moeten worden?

Doel

van coulance niet vastleggen is natuurlijk dat studenten zich nergens op kunnen beroepen.

Recht op coulance wordt aangeleerd

Oudste in de brugklas word volop door ons gestimuleerd om zich aan de afspraken te houden. Maandag boekverslag inleveren is ruim op tijd beginnen en zorgen dat je op maandag kunt inleveren. Hulp om te plannen van ons nodig? Krijgt ze die hulp.
De vrijdag voor de inlevermaandag klopt het grootste deel van de klas aan bij de juf, dat er ook nog een verslag van nt en een boek voor engels gelezen moeten worden.
Krijgt de hele klas uitstel tot vrijdag, (gaf oudste ook een beetje lucht gelukkig) maar vreemd vind ik het wel. Nu deze discussie lezende denk ik dat de studenten van straks het nu al aangeleerd krijgen, als ik genoeg zeur en piep dan kan ik rekenen op coulance.
Naar mijn idee een fout signaal, afgegeven door het voortgezet onderwijs.

Op zich eens met regenboog maar....

Ik merk ook dat de leraren op het VO soms dramatisch plannen. Geen onderlinge coordinatie, plotse tussendooropdrachten geven, vaak geen idee hebben hoeveel tijd hun "leuke" werkstuk of collage oid kost. En dan ineens allemaal tegelijk, terwijl er ook nog net een toetsweek of sportdag of verplichte avondactiviteit voor kunst of muziek tussendoor komt.
Als het VO beter plande was er minder te zeuren. Gewoon een goede jaar of semesterplanning zou het aantal klachten al fors reduceren

Regenboog

Het hangt er wat mij betreft vanaf wat ze wanneer voor welke vakken opkrijgen, wanneer dat allemaal af moet zijn, en op welk moment ze gaan klagen.

Docenten stemmen proefwerken, boekverslagen etc. niet altijd met elkaar af. Dus soms kan het echt slecht uitkomen qua planning. Ik vind het dan goed als de leerlingen - op het moment dat er weer een opdracht/SO/proefwerk bijkomt aangeven: het is nu wat veel tegelijk. Kan dat wat later? Gebeurt bij mijn oudste soms. Volgens mij prima als docenten daaraan meewerken, het gaat er niet om om leerlingen overspannen te krijgen, toch?

Als ze het echter lang ervoor allemaal opgekregen hebben en pas vlak voor een deadline gaan klagen, terwijl het met goed plannen echt wel haalbaar was geweest, dan kan ik me voorstellen, dat een docent beter niet aan verschuiven mee kan werken. Maar ik weet bij jouw oudste de feitelijke situatie niet. En ik weet niet of een docent goed kan inschatten of het verzoek wel of niet redelijk is.

het gaat om verschillende zaken

De kwestie bijv. niet binnen x tijd je opleiding afgerond, dan moet je stoppen of krijgt geen stufi meer, versus de kwestie op tijd aanwezig zijn op je examen. Het gaat in dit geval om het laatste. En lijkt mij toch minder 'rigide' dan de eerste kwestie. Op tijd aanwezig zijn op je examen is iets waar iedereen z'n eigen verantwoordelijkheid in kan nemen, of je nou add of wat dan ook hebt. Als je weet dat dat lastig kan zijn, om wat voor reden dan ook, dan bouw je extra dingen in. Zet 2 wekkers i.p.v. 2, neem een trein/bus eerder, desnoods nog eerder, om te voorkomen dat vertragingen jou te laat op het examen laten komen. Zorg dat je plant een half uur eerder dan noodzakelijk aanwezig te zijn. Hoe moeilijk kan het zijn? Je weet zelf wat evt. struikelblokken kunnen zijn, dus zorg dat je hele ruime marges en maatregelen neemt. Dat moet kunnen. En je hebt altijd een uitwijk mogelijkheid: je meldt je ziek! Dus niks geen coulances omdat de trein te laat kwam, dat moet je incalculeren. Als je met dit soort simpele zaken, die je zelf kunt voorkomen door wat extra inzet (eerder op staan, meerdere wekkers, trein eerder enz) al coulances in gaat bouwen, dan wordt het leiden in last (of is het lijden....)

Endemisch

Die afstemmingsproblemen, die organisatorische aansluitingsdingetjes, soms klein ding met grote gevolgen, zijn endemisch geworden in het onderwijs. Echt, dat had je vroeger niet.
Zit hier een scholier op de bank vanmiddag van zo'n Amsterdam Zuid school die dacht dat het alleen op zijn school zo'n pan was.
Iedereen moet zich inschrijven voor een keuzevak na de zomervakantie. De meeste leerlingen weten dat al sinds de Kerstvakantie. Zijn klas hoorde het een dag voor de deadline. Zo gaan die dingen.
Hij gaf ook wel een mooi voorbeeld hoe dat werkt. Hij bedacht dat het leuk zou zijn om 'gaten' in het onderwijs, bijvoorbeeld iets programmeren, of een Duitse opdracht, leuk zou zijn om een keer tussendoor te kunnen doen. Totaal negerend dat het een enorme consequentie heeft qua planning en uitvoering. Men moet zich inschrijven. De IT moet daarop berekend zijn. Iedereen moet weten wannneer de inschrijving geopend is. En dan moet er iemand op toezien dat het uitgevoerd wordt en hoe het dan uitgevoerd wordt en of er geen gedoe ontstaat omdat er teveel of te weinig inschrijvingen zijn.
Zo bedacht, enorm complicerend in de dagelijkse praktijk.
En dan krijg je dit.
Vroeger was de structuur duidelijk. We gingen heus wel naar een toneelstuk of er was een muziekuitvoering op school, wedstrijden tussen de leerlingen onderling en de leerkrachten.
Maar verder kreeg je hetzelfde vak het hele jaar op dezelfde tijd op dezelfde dag. Daar kon je je blind op varen zodat er energie was om te leren.
Het is niet meer terug te draaien. Het hele leven is gefragmenteerd en geflits geworden, maar dat heeft wel consequenties.

boekverslag ruim tijd gehad

Mijn brugger had voor het boekverslag een maand de tijd, net als de rest van de klas. Er kwam een verslag van nt tussendoor met eerdere inleverdatum. Dat boek dat gelezen moest worden kwam nog daarna, voor een latere einddatum. Met goed plannen prima haalbaar. Dochter werkt soms met mijn hulp met prima planning dus is altijd op tijd klaar. Voor haar ook niet leuk dat er dan nog extra tijd gegeven wordt aan anderen. Gelukkig mocht ze via de mail een versie 2 inleveren, zodat ze een paar dingen nog wat kon uitbreiden/goed nakijken op taal en typfouten.

wat ik bedoel met verschillende zaken

is dat ik het er mee eens ben dat de planning van school, dingen die er tussendoor komen enz. niet altijd goed gaan. Daar ben ik het mee eens. Ondanks dat op onze school een jaarplanning wordt uitgereikt met daarop alle data waarop een proefwerk wordt gegeven, een werkstuk moet worden ingeleverd, een boekverslag af moet zijn enz. er nog veel onverwachte dingen tussendoor komen. Én veel leerkrachten alleen met hun eigen lesindeling bezig zijn en geen rekening houden met de totale jaarplanning van andere vakken die al aan het begin van het jaar bekend is. Dat kan beter en lopen ook kinderen zonder adhd e.d. tegen aan.
Maar........ dat staat voor mij een beetje los van het op tijd zijn op examens enz. Het hoofdpunt dat Theekopje aangeeft. Ik begrijp best dat dat voor een kind met bijv. adhd een stuk meer vergt, maar daar kun je wel op inspelen natuurlijk. Je (kind én ouder) weet dat dat enige organisatie en voorzorgsmaatregelen vergt, maar het gaat in principe op dat moment maar over 1 ding en dat is op tijd aanwezig zijn ivm het examen. Als dat betekent om 2 wekkers te zetten en/of ouder kind uit bed trommelt (of belt vanuit werk), dat spullen die mee moeten de vorige avond al klaar zijn gezet net zoals bijv. kleren klaar gelegd. Fietssleutel op vaste plek leggen, Zorgen dat je doelstelling is een half uur van te voren op school aanwezig te zijn (en niet bijv. de 10 minuten van te voren die school eist), zodat evt. missertjes gecompenseerd worden en je alsnog op tijd bent. Met enige organisatie, voorzorgsmaatregelen (ook door ouders gestuurd) én de doelstelling hebben een half uur eerder op school te zijn, dan kan het toch bijna niet mislukken?
Overigens zal het kind ten tijde van zijn werkzame leven óók op tijd moeten zijn. En als dat lastig is voor iemand, dan zit er niets anders op dan voorzorgsmaatregelen te nemen en een ruime marge in vetrektijd. Hoe lastig het ook is en wellicht minder vanzelfsprekend als bij iemand anders, als je weet dat dat moet en je daar moeite mee hebt, zul je er iets op moeten verzinnen.
Een argument als 'de bus kwam t laat' kan geen geldig argument zijn. Voor iedereen, wel of geen adhd, geldt dat je op tijd aanwezig moet zijn én dus het zekere voor het onzekere moet nemen en dus bijv. een bus eerder moet nemen. Iemand met adhd kan moeite hebben met plannen, of onverwachte wendingen, dat geloof ik direct, maar iemand met adhd is niet 'gek' en kan heel goed (evt met sturing van ouders) bedenken dat je dan maar een ruime marge moet nemen. Het is niet anders.

Bieb

Het gaat hier over hbo-ers begrijp ik. Grote kans dat die niet meer bij papa en mama wonen. Of dat die papa en mama het wekkerbeleid hebben losgelaten.

Voor de rest ben ik het wel eens met je argument dat er een grens is aan wat je kunt compenseren aan ADHDers. Maar dezelfde eisen opleggen en argumenten als later in de grote mensenwereld moet het ook, gaat allemaal niet werken.

En blijkbaar weet de school van Theekopje dit ook. Grote vraag vind ik altijd waar eindigt de ADHD en waar begint het loopje dat met mij genomen wordt. Lijkt me dat dat hier ook speelt. Ik leg de lat in zo'n geval dan toch net een beetje hoger en kijk dan waar het schip strand. Dan blijkt het toch vaak verrassend goed te gaan. Mijn ADHDer heeft namelijk nogal de neiging om altijd de grens op te zoeken, waar die ook ligt. Iets ambitieuzer insteken en de grenzen iets strakker stellen helpt dan. Dan hebben we weer iets om over te onderhandelen. En zij iets om naar toe te groeien.

Misschien dus dat de lat hier wat al te laag ligt?

ik weet het niet

Als het om HBO'ers gaan die wellicht niet meer thuis wonen, dan denk ik dat diegenen toch wel tot e.e.a. in staat zijn en het e.e.a. al hebben gedaan en ervaren. Dan lijkt mij dat het toch echt wel mogelijk moet zijn om voor een examen op tijd op school te zijn. Dan weet diegene ook wat de valkuilen zijn en welke voorzorgsmaatregelen hij kan en/of moet nemen. Misschien denk ik te simpel maar iemand met adhd is niet 'gek' en deze personen zitten inmiddels op het hbo. Daar kom je niet zomaar. Je zou het dan zelfs zo ver kunnen doortrekken dat iemand met adhd (maar i.i.g een behoorlijke intelligentie, want hbo) niet aan kinderen moet beginnen, want niet in staat ervoor te zorgen dat kind dagelijks op tijd op de bs is? Nou, dat lijkt mij niet. Dan heb je daar intussen echt wel je voorzorgsmaatregelen voor genomen. Of niet?

Bieb

Je zou je nog verbazen....

nou bieb

geen adhd hier, maar ADD en ik kan je garanderen dat ondanks alle voorzorgsmaatregelen het mij regelmatig niet lukt mijn kinderen op tijd op school te hebben.

Beetje vervelend alleen dat ik pas sinds een paar jaar weet dat het ADD genoemd wordt. En toen had ik al kinderen en een universitaire studie afgerond.

effe zo

ik ben dan terecht benieuwd hoe dat dan werkt. Ik begrijp uit je posting dat jij dus ADD hebt en het je vaak niet lukte je kinderen op tijd op school te krijgen?
Voor de duidelijkheid: ik bedoel het oprecht, zo moet je het dus ook lezen.
Jij hebt dus een universitaire studie afgerond. Dan neem ik aan dat jij dus ook heel wat examens e.d. hebt moeten doen. Dat zal dan best moeite gekost hebben om dat allemaal in structuur te krijgen (op tijd leren, opdrachten uitvoeren en op tijd aanwezig zijn op je examen), maar uiteindelijk is je dat dus wel gelukt. Heb je toen voor je zelf niet wat truckjes aangeleerd? Of dingen die ervoor zorgde dat je niet in de problemen kwam?
Gaat dat dan ook niet zo met je kinderen?

Nee

Leren is overzichtelijk. Wellicht soms met kunst en vliegwerk, maar met een beetje overmaatse intelligentie en wat improvisatietalent is dat nog wel te doen.

Kinderen op tijd op school krijgen is van een geheel andere orde. Dat vraagt plannen op de minuut, aansturen van onwillige wezentjes die van hot naar her schieten (erfelijk belast?) en een hoop gestress. Allemaal niet bevordelijk voor het overzicht. En het is dan niet zo dat we niet aankomen op school, maar het zijn dan toch iedere keer weer die 5 minuutjes...

Kortgezegd: studeren vraagt minder coping skills.

Oke ginny

Daar kan ik me op zich wel iets bij voorstellen. Ook zonder add....... En met add zal dat er zeker niet makkelijker op worde. Ik snap.
Maar.......
dat staat dan m.i. Toch een beetje los van op een examen op tijd aanwezig ziijn, waar her hier oorspronkelijk over ging. Dan zijn er geen kindjes die de noel in het water gooien. Dan is er maar 1 aandachtspunt. En niemand die je in principe in de weg staat. In die situatie kan je toch welzorgen voor voorzorgsmaatregelen?

Bieb, 1 aandachtspunt

Hét kenmerk van AD(H)D is het ontbreken/slecht ontwikkeld zijn van de executieve functies. In gewoon Nederlands en kort gezegd: het vermogen om te handelen en dingen te automatiseren. Dus (zeker de bovengemiddeld intelligente) AD(H)D-er weet in principe wel hoe het moet, maar om dan te komen tot handelen is echt een enorme sprong. En vaak haal je het dan toch niet...
Ook verschilt jouw perceptie van de graad van ingewikkeldheid van een handeling met die van een AD(H)D-er. Jij ziet 'op tijd de deur uit' als min of meer 1 handeling, voor een AD(H)D-er betekent het opstaan, douchen, aankleden (oh, deo vergeten, terug naar de badkamer), ontbijten (jammer, ik had gisteren brood moeten kopen. Nou ja, dan maar 2 plakken ontbijtkoek), tandenpoetsen, tas inpakken (oh ja, lunchpakket! Red ik dat nog?), jas aan (oeps, bijna de sleutels vergeten) en dan weg. Sjit, toch nog mijn telefoon en OV-kaart vergeten. Maar daar kom ik dan pas achter als ik bij de bushalte sta....
En dan moet ik eigenlijk alle stappen nog in delen ophakken, want halverwege die tas inpakken bedenk ik dat ik nog een lunchpakket moet maken (en doe dat meteen, anders vergeet ik dat weer), en vervolgens ben ik kwijt dat mijn tas nog maar half ingepakt was.
Snap je een beetje wat ik bedoel? Voor 'gewone' mensen zijn heel veel handelingen volkomen ingeprogrammeerd en logisch, gaat dus 'vanzelf'. Voor mij vergt elk (tussen)stapje aandacht en concentratie, en laat ik die nou heel snel kwijt zijn... En dus gaat het eigenlijk altijd wel ergens mis. Heel frustrerend. Om nog maar te zwijgen van de energie die het allemaal kost.

Ik hoop dat ik het een beetje heb kunnen verduidelijken voor je.

vallen en op staan

Engeltje geeft een heel goede beschrijving, alleen mist nog de helft van de "oeps vergeten" en "o, ja dat had ik nog moeten doen"s.

Ja, de theorie ken ik ook wel, al meerdere time management cursusen gehad. Maar de praktijk is toch heel anders. Dat in programmeren zoals Engeltje het noemt van routines, dat lukt niet. Want geen enkele dag is het zelfde.
Zeker niet als je kinderen hebt. Dan moeten ze weer dit mee, dan weer dat, dan hebben ze een studie-dag (terwijl je net die keer wel optijd bij school bent........)

Een studie volgen is toch heel wat minder complex, dan hoef je ook alleen aan jezelf te denken. En met een klasgenoot die hetzelfde deed ben ik de HEAO doorgekomen, maar de universiteit was behoorlijk wat lastiger, vooral ook omdat ik toen er naast werkte. Maar mijn man regelde het huishouden, en die is nogal gestructureerd en planmatig, dat helpt wel. Maar niet altijd thuis.

Ja en als je echt los bent

Schiet je op en neer van lunchtrommel, naar sleutels, naar telefoon zonder ook maar een van drieën geregeld te hebben.

Bieb ik nodig je uit om mijn dochter eens een ochtendje onder je hoede te nemen, dan hoeft niemand je meer iets uit te leggen. En ze is best slim dus leren gaat best aardig. Alleen die kleine zaken als: je sleutel iedere dag op een vaste plek neer te leggen etc. dat wil toch maar niet lukken....

nou

Ik ben eigenlijk wel verrast dit zo te lezen, want...... ik herken mezelf hier eigenlijk wel heel erg in (en ook m'n kind trouwens). Geen van beiden diagnose (überhaupt nooit over nagedacht), maar ik begin nu toch te twijfelen....
Kortom, eigenlijk herken ik hier veel in: met 10 dingen tegelijk bezig zijn en waar je mee bezig was, en niet afgemaakt, uiteindelijke weer vergeten... Zou ik ook een vorm van zoiets hebben? Het zou zo maar kunnen.
I.i.g. weet ik van mezelf dat het niet goed gaat als ik dingen niet voorbereid. Dus.... ik bereid ze voor, neem het zekere voor het onzekere én het geeft me rust. Met alles voorbereiden bedoel ik dus niet alleen alvast tas inpakken, kleren klaarleggen enz, maar ook alles op 1 plek leggen, checken of OV in m'n portemonaie zit (die ik dus ook alvast in de tas die mee moet stop), sleutel in m'n jaszak zit. Jas bovenop de tas leg, enz. enz. Alles de avond ervoor. Eerder opstaan, op een vroeger tijdstip, dan strikt noodzakelijk, de wekker zetten. Niet op 'gepaste' tijd weg, maar ruim van te voren.
E.e.a. staat even los van een kind erbij, het gaat nu even over een examen. Maar zo zou het toch moeten kunnen?

bieb

ja, dat doe ik ook allemaal, althans dat is de bedoeling, en grotendeels lukt dat ook wel. Maar dan gaat het alsnog mis want dan zit die ov in mijn tas en niet op zijn vaste plek en dan ie tie smorgens weer kwijt bv.
En die jas die bovenop lag hangt dan ineens weer aan de kapstok, want ik ruim wel op......
De focus is er gewoon niet om het eind te halen van de taak.

Als het interessant is dan wel, dan komt de hyperfocus en gaat het heel snel.

Ik ben wel blij

jullie verhaal maakt dat ik juist niet meer denk dat mijn jongste zoiets heeft!

hoezo barvaux?

Hoe gaat dat dan bij jouw jongeste?

tja

Wat ik hier zo lees heeft hij allemaal niet en daar komt bij dat hij eind groep 5 getest is voor dyslexie en dan kijken ze ook naar of er ADHD of iets dergelijks bij komt omdat het enkelvoudige dyslexie moet zijn.

Hij is heel snel afgeleid bij het samen huiswerk maken maar ik denk dat dat meer komt door een lange dag en een irritante broer. Hij vindt het lastig om teveel dingen tegelijk te horen als opdrachten (haal vak X, Y en Z, doe even gel in en leg je schoenen klaar) maar hij is verder feilloos in zich klaar maken voor school en al die andere zaken die ik hier lees.

Tja, die diagnoses.....

Dochterlief wordt ook knettergek als ik en passant even zeg dat ze 1 dezer dagen het konijnenhok moet schoonmaken, of niet moet vergeten dat ze morgen om x uur ergens moet zijn, terwijl ze bezig is met iets anders. Daarnaast absoluut een 'verstrooide professor'. En zeer zeker ook snel afgeleid. Tja, lastig, maar voor mij herkenbaar. Tegenwoordig hangen daar allerlei diagnoses aan. Het zal zo zijn, maar volgens mij zijn er meer mensen die daar last van hebben dan niet, al dan niet in meer of minderen mate, al dan niet gediagnostiseerd. C'est la vie denk ik dan wel eens. En als je verder een goed verstand hebt, dan kan je ook wel oplossingen bedenken.
Eigenlijk is het net zoiets als behoorlijk verlegen zijn. Ook dat kan je erg in de weg staan. Maar ja, wat doe je eraan?

Tja Barvaux...

Ik ben niet zo onder de indruk van de diagnose skills van dat soort testen. Mijn zoon is 18, mijn dochter 15, en weten sinds een half jaar dat ze asperger hebben...alle leuke testen voorheen ten spijt.

bieb

Mijn zoon en dochter hebben wel baat bij de diagnose autisme, het zorgt voor meer begrip en hulp op school, en het helpt hen om zichzelf te begrijpen, door er over te lezen en zodoende zaken te plaatsen en te begrijpen.

En hier kan ik heel erg boos om worden

'En als je verder een goed verstand hebt, dan kan je ook wel oplossingen bedenken.'

Fijn dat dat bij jullie zo goed lukt Bieb, maar wees daar dan eens een beetje nederig dankbaar voor in plaats een hele groep weg te zetten met wil niet genoeg en doet niet goed genoeg zijn best. Bah wat kun jij bagataliseren.

Je hebt geen idee waar je over spreekt.

Ginny

Ik wil niemand tegen de schenen schoppen. Dat is totaal niet mijn bedoeling. En het is zeker niet de bedoeling te zeggen dat anderen niet genoeg hun best doen.
By the way, je opmerking dat het bij ons zo goed lukt, is totaal niet waar en heb ik ook niet gezegd. En of dat nou in onze situatie ligt aan evt. adhd, enige vorm van autisme, extreme verlegenheid, of een mix en/of gewoon karakter, het zal zo zijn. Maar nee, makkelijk is het niet en wij hebben hier op allerlei fronten veel problemen. Wellicht weer anders dan bij jou. Ook daar heb jij geen enkel idee van.
En misschien vind jij mij bagatelliseren, maar ik ga in op de topic, niet over jouw specifieke situatie of kinderen. Daar weet ik verder niets van. Ik ga in op de topic, HBO studenten, geen kleine kinderen meer én met een behoorlijke intelligente dus, en inmiddels wel wat levenservaring. En dan denk ik, dat je (nogmaals HBO studenten, dus niet dom) wel een beetje kunt weten wat je valkuilen zijn en wat je voor voorzorgsmaatregelen kunt nemen. En, wederom nogmaals, ik heb het niet over kleine kinderen die e.a. (nog) totaal niet kunnen overzien. En ook niet over jouw specifieke situatie, want daar weet ik niets van.