School kosten aanrekenen?!

Allereerst ik herken je gevoel. Wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt met het ziekenhuis. Onze dochter heeft daardoor onnodig lang geleden (helse pijn, verzwakt, niet reagerend) en uiteindelijk heeft te laat handelen gezorgd voor een lange ziekenhuis opname. Ons gezin is aan deze hele situatie bijna ten onder gegaan. Ik heb er zelfs een trauma aan opgelopen.

Er zijn dagen dat ik er heel boos om ben. Alles dat mij is ontnomen. De zorgen die ik heb gehad. De onnodige kosten die we gemaakt hebben. De tijd die het gekost heeft. Ik heb ook wel eens gedacht ik klaag ze allemaal aan, want ze moeten er voor boeten.

Alleen ik doe het niet. Want wat hier boven al geschreven werd, je gaat er nog meer tijd en energie is stoppen. Tijd die je dan dus opnieuw niet kan steken in dingen waar je wel plezier uithaalt. 

De kans op succes is ook heel klein. Want ze hebben waarschijnlijk wel de richtlijnen gevolgd (Ze gaan zeggen dat op voorhand ze uit zijn gegaan van andere signalen). Om kosten terug te vorderen moet je eerst in gebreke stellen en een redelijke termijn geven om het alsnog op te lossen. (heb je waarschijnlijk niet aan gedacht). 

Als je er echt iets mee wil omdat je dat nodig hebt om het af te sluiten. Dan zou ik denk ik een brief sturen wat dit traject voor jullie betekent heeft. Dat je hoopt dat er lering uit getrokken wordt, omdat dit geen enkel ander gezin zou moeten treffen.

Heel veel sterkte! Ik hoop dat op termijn de boosheid plaats kan maken voor blijdschap dat je dochter op een fijnere plek zit.

Ik snap dit niet. 

Jullie hadden vermoedens en een hulpvraag maar wisten het ook niet zeker. 
Het is niet aan de school om allerlei diagnoses te stellen. Dit is aan de professionals en aan de ouders om daar achter aan te gaan. 

Er waren dus geen concrete diagnoses begrijp ik, dus waarom wachten op de school die daar niet voor verantwoordelijk is? Daar hadden jullie echt zelf achteraan moeten gaan. 
Pas met een concrete diagnose kan je een school vragen om begrip te hebben met wat er aan de hand is, maar ze zijn geen behandelaar of therapeut of een instelling die je diagnoses kan laten stellen.

kerstbeer schreef op 15-07-2024 om 12:55:

Ik snap dit niet.

Jullie hadden vermoedens en een hulpvraag maar wisten het ook niet zeker.
Het is niet aan de school om allerlei diagnoses te stellen. Dit is aan de professionals en aan de ouders om daar achter aan te gaan.

Er waren dus geen concrete diagnoses begrijp ik, dus waarom wachten op de school die daar niet voor verantwoordelijk is? Daar hadden jullie echt zelf achteraan moeten gaan.
Pas met een concrete diagnose kan je een school vragen om begrip te hebben met wat er aan de hand is, maar ze zijn geen behandelaar of therapeut.

Exact dit!  Pas als jij en kind officieel heb laten diagnosticeren is aanpassing van lesmateriaal of infant met de leerling mogelijk.

Met jouw vermoedens kan/mag de school niks. Soms komt de school met een suggestie: kan je je kind laten checken op dyslectiee/slechtziendheid/onvoldoende motorische vaardigheden en pas als er een diagnose is heeft je kind recht op aanpassingen. 

Als jij afwacht tot de school iets gaat doen met jouw al of niet uitgesproken vermoedens ben je zelf ook niet echt proactief betrokken.  Nu nog kosten verhalen is sowieso een no-go.

Voor mij ook herkenbaar; hoge kosten voor de Rt-er, onvrede met school en uiteindelijk overplaatsing op andere school waar het een stuk prettiger verliep omdat kind zich toen welkom voelde naast de begeleiding van de leerkracht met het leerprobleem. We overwogen een klacht in te dienen. Al was het maar om de inspectie te attenderen op de angstcultuur binnen het team en het effect op het onderwijs. Maar kind gaf aan rust te willen en die schooltijd achter zich te willen laten want de wonden waren nog heel vers. 
We hebben voldaan aan die wens omdat het welzijn van je kind belangrijker is dan de stress die het opstarten van klachten oude met zich mee brengt. Kinderen voelen dat.

De nieuwe school viel ook onder dezelfde stichting. Het feit dat het op de nieuwe school wel goed ging en de meester schreef dat er helemaal niets met de leerling aan de hand was, zoals de oude school het bestuur wilde doen laten denken, heeft uitgepakt tot ziekmelding van de directeur van de oude school en jaar later tot vervroegd pensioen. Genoegdoening kent meerdere gezichten. Haal je kind uit die mierennest, laat het los.

To een school heeft een inspanningsverplichting geen resultaatverplichting. Ze kunnen en hoeven geen enkele garantie geven op het resultaat. In de basis moeten ze alle kinderen toewerken naar de einddoelen voor basisonderwijs. Maar het behalen daarvan is niet afdwingbaar. En dat is ook onmogelijk. 

Daarnaast lees ik dat jullie als ouders niet op een lijn zaten. Jij wilde direct actie terwijl jouw partner dat niet wilde en dus hebben jullie zaken niet vanaf het begin opgepakt en laten gaan. Heel begrijpelijk logisch maar dat is school niet aan te rekenen. En alle tijd die jij erin hebt gestopt. Dat hoort bij je taak als ouder. Uiteindelijk is jullie kind in eerste plaats jullie verantwoordelijkheid en daarna die van school. Het stond jullie vrij eerder hulp in te schakelen. Dat kan ook via de huisarts, een wijkteam of particulier. In mijn familie heeft iemand een kind met een handicap. Alle 24/7 hulp komt (op wat kleine vergoedingen na) voor hun rekening. Dat is gebruikelijke zorg. Heel oneerlijk want ik heb die zorg niet en kan dus meer werken en hoef geen extra kosten te maken. Maar dat is hoe het werkt. 

HGP schreef op 15-07-2024 om 11:52:

Veel geouwehoer, 0 resultaat... neem de orthopedagoog in kwestie: zo'n kind verdient iets van 5000(+) per maand, kwam niet verder dan beamen wat een ander zei, wat opmerkingen doen als "ja jaaa...dat is misschien ook wel een mogelijkheid"
Voor dik 5000 p/m en zo'n zittend baantje zou ik hemel en aarde bewegen

Eens met wat eerder gezegd is en verder: wat je ook doet, laat in vredesnaam deze tekst er uit. Het klinkt niet alleen overge-emotioneerd, het klinkt vooral ontzettend onbenullig. Daar schiet je niks mee op.

Toevoeging: het is sowieso ook niet waar. Volgens https://www.nationaleberoepengids.nl/salaris/orthopedagoog verdient een orthopedagoog tussen de 2800 en 5200 euro. Als jij het hebt over 'zo'n kind' dan is het vermoedelijk een jong iemand, nog niet zo lang afgestudeerd, die zit eerder bij de onderkant dan bij de bovenkant van die range. Maar emotioneel gaan doen over 'ze verdient zoveel en ze doet niks' brengt mensen zelden in een stemming om te zeggen 'goh misschien heeft die man een punt, laten we eens kijken of we steken hebben laten vallen'. Een feitelijke klacht met zoveel mogelijk objectieve beschrijving kan dat mogelijk wél doen.

Ik wil je dringend aanraden eens een uurtje op stevig op een boksbal te rammen terwijl je je inbeeldt dat het die prutsers zijn, en het dan te laten rusten. Deze school past niet bij jullie, dus move on. Een school is bovendien geen bedrijf. Er valt geen geld te halen. Wel neem je ze geld af door je kind te laten verkassen, dat is misschien een beetje genoegdoening.

Wees verstandig en richt je blik op de toekomst. 

HGP schreef op 15-07-2024 om 17:04:

@Izza
"To een school heeft een inspanningsverplichting geen resultaatverplichting."

Leuk, maar in het normale, echte leven komt niemand daar mee weg.
Het toeval wil dat ik mij in het normale, echte leven begeef, school komt daar bij mij dus niet mee weg.
Dat gezegd hebbende: een inspanningsverplichting en geen resultaatverplichting doet mij héél erg sterk denken aan "no cure no pay". Toch? Dan hoeft school dus ook niet betaald te worden, de ingeschakelde "deskundigen" hoeven dan ook geen cent te zien.

En als 't wel zo werkt dan ben ik toe aan een nieuwe baan als zzp-er in het onderwijs.
Met een vork facturen schrijven, 0 resultaat boeken en je komt er nog mee weg ook!

"En alle tijd die jij erin hebt gestopt. Dat hoort bij je taak als ouder."
Nee! Nogmaals, ik wil best wat doen, echt geen probleem...
Maar school zet wat "deskundigen" in waarvan ik verwacht dat ze doen waarvoor ze betaald worden...dat is onder andere ons als ouders het werk uit handen nemen.
En met o.a. die overbetaalde deskundigen heb ik me alleen maar meer werk op de hals gehaald omdat ze niks voor elkaar krijgen.

Dan heb hij wel hele vreemde verwachtingen van een school.  Primair onderwijs leert jouw kind lezen en rekenen en ze signaleren problemen als die er zijn. Wat je daar verder mee doet is aan de ouders. 

In de zorg voor een kind ben jij op alle vlakken de eerst verantwoordelijke. Niet de school. Als er dingen onderzocht moeten worden die alleen jouw kind aangaan dan doe je dat als ouder zelf.

Jou als ouder wel uit handen nemen gebeurt echt niet, jouw verwachtingen liggen veel te hoog.

TO, volgens mij herken ik je van eerdere berichten op dit forum, klopt dat? Ik ben blij om te lezen dat de nieuwe school een betere match lijkt te zijn. 

Zoals hierboven ook benoemd is er geen garantie dat begeleiding vanuit school of een traject bij de orthopedagoog leidt tot een resultaat. Dus de school aansprakelijk stellen voor kosten oid lijkt me erg lastig worden. Een klacht indienen kan wel; ik denk dat het belangrijk is om de juiste toon te vinden als je voornemens bent een klacht in te dienen. Een feitelijke beschrijving van wat er volgens jou is misgegaan zal dan het beste werken. 

Ik hoop ook echt dat het lukt om met je vrouw op één lijn te komen, daar heeft je dochter ook baat bij. En ik hoop wel dat je open staat voor input van de nieuwe school. Je komt in je reacties hier erg verongelijkt over en dat kan het moeilijk maken om met de school samen te werken terwijl jullie toch een gezamenlijk belang hebben om het voor jullie dochter zo goed mogelijk te regelen. 

Ik snap waar  je vandaan komt,  heb hetzelfde meegemaakt met mijn kind (inmiddels is ze 20, dus het is even geleden).  Maar ik heb het altijd wél als mijn taak gezien om voor het welzijn van mijn kinderen te zorgen en daar hoort dit ook bij. Ook de opmerking "Ik ben geen filantropische instelling" vind ik in dezen wonderlijk.   Het gaat om je kind,  en kind kost geld en tijd.  Deze bijzonder emotionele reactie en houding gaat je niet verder helpen,  dat kan ik je wel meegeven. 

ik krijg een beetje een ‘dit heb ik eerder gelezen’ gevoel bij deze topicstarter. Niemand deugde, denigrerende opmerkingen en ook niet op 1 lijn met de partner. 
Kies een andere school en kijk vooruit. 

‘Leuk, maar in het normale, echte leven komt niemand daar mee weg.’
HGP, wordt toch wakker en stop met je hakken in het zand draaien. Je kind is leerplichtig en gaat naar school. Overheid controleert de school en zolang de school over de gehele linie na behoren functioneert, heb je geen poot om op te staan. Dat is het echte leven, dat is de realiteit.
En nu kappen met dat kinderachtige gedram want je krijgt je geld niet terug; een school krijgt hoogstens een waarschuwing of aantekening. 

School stelt geen diagnoses, dat mogen ze niet. Ze mogen wel problematiek signaleren en mensen doorverwijzen. Soms is het zoeken naar wat er nu precies aan de hand is.
Jij had een vermoeden, dat bleek blijkbaar juist. Maar het is ook niet per se verkeerd om breder te kijken. Als een kind ondersteuning nodig heeft die een school niet kan bieden en die ook niet hun expertise is, is het de verantwoordelijkheid van de ouders om dat daadwerkelijk te organiseren.

Laat die rancune achter je en focus je op de toekomst en het welzijn van je dochter.
En stel je verwachtingen bij aan de realiteit. Je komt niet over als een prettig persoon om zaken mee te doen.