Kinderen met diagnose in de toekomst
Ik zit hier zo te lezen en zie de laatste draadjes: bestaan er citotoetsen voor kinderen met adhd; en apart verkeersexamen voor dyslectici; en ook het een en ander over kinderen met ass.
Hoe zal dat moeten met al die kinderen met een of andere diagnose als ze volwassen zijn? Kunnen ze in hun latere baan ook rekenen op extra tijd om rapporten door te nemen omdat ze dyslectisch zijn bijvoorbeeld? Of op een handleiding van collega's waarin staat hoe om te gaan met mensen met asperger? Of krijgen deze kinderen later allemaal géén baan, omdat ze niet voldoende zijn voorbereid op het 'echte leven' zonder aanpassingen?
Het gaat toch om best wel veel kinderen tegenwoordig (steeds meer, lijkt het! ik heb echt het idee dat dat de laatste jaren een vlucht neemt).
Hier dezelfde ervaring als annej
Na de diagnose (die door een multidisciplinair team, zeer zorgvuldig gesteld is) kregen wij kind met etiket weer mee naar huis. Boodschap was: het is autisme, dus daar is niets aan te doen. Maakt niet uit welke training je deze kinderen laat volgen.
O ja, en ik mocht nog wel op gesprek komen, dan konden ze tips geven. En nee, daarvoor hoefden ze echt mijn kind niet te leren kennen.
En dit is dus een zeer goed aangeschreven GGZ in het midden van het land.
Net als Annej zijn we zelf op zoek gegaan en bij Autimaat terecht gekomen. Hele waardevolle training gehad en thuisbegeleiding, en vanuit de thuisbegeleiding begeleiden we zoon nu zelf.
Daarnaast krijgt zoon PMA coaching en daarmee zien we met de dag het autisme steeds meer naar de achtergrond gaan, en is er ruimte voor zoon om te ontwikkelen en te groeien.
Annej ot
Hoe heeft dat kaartspelletje om spreekwoorden te oefenen? Daar ben ik benieuwd naar, is misschien ook iets voor dochter.
Spreekwoordenspel
http://www.educatheek.nl/Het-Spreekwoordenspel-_2832.html
Het leek op dit spel. We deden er geen ingewikkelde dingen mee. Gewoon raden en dan voorbeelden bedenken, even bespreken in het begin, en op je eigen stapel kaartjes leggen. Wie het meeste heeft aan het eind. En dan dochter laten winnen.
http://www.grotespellen.nl/spel-kleed-spreekwoorden-gezegdenspel.html
Dit spel kleed lijkt me ook leuk. Dat is een soort ganzebord met dobbelen.
Zoon had overigens een moppenboekje
http://www.intertoys.nl/speelgoed/boeken-moppenboekjes-568308.html
Dan leerde hij meer symbooltaal en kon scoren met de grappen.
Emoties
http://www.trendyspeelgoed.nl/Lekker-in-je-vel-spel-p-17198.html
Het verkennen van emoties en woorden daaraan geven is ook goed om te doen.
Ik kan ook hier 'ons' spel niet meer vinden maar het was iets dergelijks. Misschien is er inmiddels wel meer aanbod. Bij ons was het te krijgen via de kinderboekenwinkel maar ook lagen er spelletjes in de boekwinkel in de buurt.
Bij ons
jaren zitten zoeken naar allerlei hulp maar niets hielp. uiteindelijk bij een vrijgevestigde 2e lijns psychologenpraktijk terecht gekomen. Ze hebben alles in huis, psychiater, orthopedagoog, psycholoog.
Dochter heeft daar veel onderzoeken gehad, concentratietesten, op school geobserveerd (IQ al in het verleden). Toen kwam het etiketje ADHD/dysthyme stoornis eruit.
het etiketje heeft voor ons wat deuren geopend, school kan nu een rugzakje aanvragen, ze hebben ons aangeraden eens voor een PGB te kijken. De psychologe blijft ons helpen, dochter blijft in behandeling, ze is met school komen praten. Ik kan altijd bellen als we met iets zitten. Dat is wel een fijn gevoel.
Het etiketje verandert niet wie dochter is, het helpt ons echter wel om passende hulp voor haar te krijgen en dat is het belangrijkste op dit moment
Bedankt
Fijn om te horen dat er toch een heel aantal kinderen goede behandeling en begeleiding hebben gekregen. Het overgrote aantal medewerkers in de GGz werkt daar vanuit een grote betrokkenheid bij hun patiënten. De grootste uitdaging in het werk is dat je vaak werkt tegen onmacht die de stoornissen meebrengen. Maar dat weten de ouders van deze kinderen als geen ander.
Spuit elf
Onze zoon had geen vertrouwen (meer) in volwassenen, daarom hebben wij gekozen voor vrijgevestigde eerste lijns en later tweede lijns hulp. Wij waren bang voor een grote instelling en multi-disciplinaire teams, omdat onze zoon daar zeer afwijzend tegenover stond. Hij kan dan helemaal op slot gaan en niets meer zeggen. Wij waren bang dat hij dan een verkeerde diagnose zou krijgen. Het was niet zo'n jongetje dat vol vertrouwen en openheid een behandelkamer binnen huppelt. Dat hadden wij al ervaren bij de logopedie die hij heeft gevolgd, vandaar. Voor zijn medicatie gaat hij naar een kinderarts die gespecialiseerd is in adhd. Dat is zo'n arts, die op de wereld gezet lijkt, om goede gesprekken met kinderen te voeren. Geweldig.
We hebben heel veel gehad, aan gesprekken die wij als ouders hadden, met zijn behandelaars. Omdat hij zelf niet open stond voor therapie, kregen wij daar coaching om hem therapeutisch (op een amateuristische wijze, dat wel) te benaderen. Dat werkte erg goed. Therapie op afstand!
Heks ot
Oh ik geloof best dat de mensen bij GGZ werken met een grote betrokkenheid enzo. Maar als ik al een half jaar moet wachten op een intake, die notabene per telefoon gaat...op een voor mij onverwacht moment....
Men belt je namelijk zomaar onverwacht een keer op, en dan moet je dus direct die intake gaan voeren. Daarna wordt je kind besproken in een heel team, zonder dat men kind ooit ontmoet heeft....en dan pas mag je een keer langskomen om aan te horen wat men vindt dat goed is voor jouw kind. Nee dankjewel.
Juwelen in de stal
Het lijkt wel paarlen voor de zwijnen gooien, om Mamahippie iets te vertellen over dat waar je zo kwetsbaar in bent, want het lijkt erop dat ze niet de moeite neemt er nog op te reageren.
Ja jammer
Jammer, maar wie weet is Mammahippie lekker vakantie aan het vieren zonder wifi 
.
