je kind helpen

ik weet het niet zo

Poldep, ik vind je nogal tegenstrijdig klinken. De ene keer zeg je 'ik zorg voor alles' (?) en de andere keer klinkt het alsof het wel meevalt wat je doet. ?
Zelf vind ik het juist geen probleem dat je eenmalig iets voor ze doet, of huiswerk overneemt waarvan jij de zin niet ziet. Maar ik zie de zin dan ook niet zo van zinloos werk. Mijn kinderen doen uiteraard ook zinloos werk, op school, maar daar is nu eenmaal weinig aan te doen. Kan me er iets bij voorstellen dat je huiswerk overneemt, er in sommige situaties voor kiest dingen te laten zoals ze zijn en het zo makkelijk op te lossen. Als het even kan stimuleer ik ze wel iets aan de situatie te doen. Want het klopt natuurlijk niet dat je dochter pluswerk krijgt dat niet aanslaat. Of je dochter is echt uitzonderlijk slim, of het pluswerk deugt echt niet. Zoon hier is vrij slim, maar het plus huiswerk sloot vaak toch wel aan, ik had vaak wel het gevoel dat hij er iets van opstak.

Emmawee

Mijn zoon is zo eerlijk dat ook dat hem regelmatig een onvoldoende heeft opgeleverd. Daar heeft hij van geleerd dat soms een leugentje om bestwil helemaal niet zo verkeerd is. Altijd eerlijk zijn wordt niet altijd beloond.
Van overleggen wordt een 1 vaak een 5 of 6, maar zeker geen 9,5.

Ik maak geen schoolwerk voor mijn zoon, hij ploetert al jaren en wil ondanks tegenslagen alles het liefst zelf doen. Hulp vragen is falen. Geloof me, het leven wat eenvoudiger maken geeft ook ontspanning. Hulp bieden, wat hij wel doet en hulp ontvangen is ook menselijk.

Dus, kijken naar je kind. Als mijn zoon mij nu vraagt om zijn boekverslag te maken heeft hij pas echt iets overwonnen. Dat hij het ook zelf kan weet ik wel.

wil

Poldepdochter zou er echt veel meer van geleerd hebben om dit ene dingetje zelf op te lossen: gesprek met de leerkracht, toch nog eerder op tijd beginnen, eens een keer een onvoldoende halen, de klas laten zien dat ook zij feilbaar is maar nee... poldep haalt dat allemaal weg en doet het even zelf: 9,5

Volgens mij heeft poldep nu de grootste levensles in de brugklas die haar dochter had kunnen krijgen afgenomen!

lui

ik ben een luie moeder. oudste zit in de 2e en die help ik nauwelijks. Als ze vraagt om te overhoren (bv geschiedenis) dan doe ik dat meteen, maar dat is hooguit 1 keer per 3 maanden. De rest doet ze allemaal zelf, ze oefent met wrds en maakt haar eigen verslagen.
ik had vooral vorig jaar in de brugklas verwacht dat ik haar zou moeten helpen hoe ze die grote berg huiswerk moest plannen, stress bij de proefwerkweken etc maar nee, niks. ik heb het enigszins in de gaten gehouden, het ging prima.
ik vind het heel goed van haar, ze leert er zo veel van om alles zelf in te plannen en te doen. dat is een belangrijke les, zoals hierboven al wordt gezegd.

verder poldep

Ga je niet in op mijn posting #67 waarom haar niet een onvoldoende laten halen voor die boekbespreking? En waarom leest ze vijf boeken in de week en was ze te laat voor die boekbespreking?

Emmawee

Mijn zoon zou idd niet blij geweest zijn met die "onverdiende" 9,5. Hij zou het zien als een enorme leugen. Maar een ander kind zal misschien blij en opgelucht zijn. Gered door moeder, thanks!
Ik weet niet wat beter is, de toekomst zal leren hoe poldeps dochter hier in ontwikkelt, als mens.

Gezag

Zoals gezegd ik ben nog vrij ouderwets. Tenzij de leerkracht zijn gezag zou misbruiken wil ik dat mijn kinderen gewoon doen wat er gevraagd wordt. Vragen wat het nut er van af is vind ik wel wat brutaal hoor voor een kind. Als de ouders eindeloos er over zouden komen praten zou ik daar ook niet blij mee zijn. Ik zou het als juf niet prettig vinden als mijn autoriteit zo in twijfel zou worden getrokken. Ik ben dan ook blij dat ik geen leerkracht ben met al die assertieve ouders tegenwoordig die gelijk op de stoep staan en kinderen die ook hun mond voor aan hebben. Daar moet je een speciaal talent voor hebben en dat heb ik niet.
Mijn kinderen moeten gewoon doen wat de leerkracht opgeeft aan huiswerk ook als het saai en stom is.
Ik ga regelmatig naar de school om problemen te bespreken als die er zijn maar tegenover mijn kinderen ga ik het gezag van de leerkracht niet ondermijnen. Maar goed ik ben ouderwets en zo.

poldep

Kijk, ik vind het gewoon in HAAR situatie zo vreemd dat je het hebt gedaan, zo'n opdracht krijg je niet de dag ervoor dus ze heeft zelf ergens een steek laten vallen en juist bij haar zou ze er wat van leren. Ze leert dan dat ze ook wel eens een fout mag maken, klasgenoten zien dat zij ook wel eens wat niet doet maar dat neem je haar af. Jij bent er toch ook tijd aan kwijt? Tijd die jij beter aan je pleegzoon kan besteden, net zoals die tijd op vrijdagmiddag aan het rekenen van je andere dochter.

Een kind wat al moeite heeft om al het huiswerk te doen en je helpt dan eens bij een opdracht vind ik stukken logischer want dat is het verschil tussen 1 onvoldoende meer of meer. Bij jouw dochter liep ze het risico op haar eerste onvoldoende terwijl je al zegt dat dat risico er niet eens was.

Je had haar beter kunnen leren hoe ze in een kwartier werk een vijf had kunnen halen en haar dus beschermen tegen een uur werken voor een acht.

Boekverslagen en zo

Ik heb mijn zoon wel vaak geholpen met verslagen en werkstukken maar ik heb het nooit helemaal voor hem gemaakt. Echter zeker de eerste verslagen/werkstukken die hij moest maken was zijn bijdrage nog redelijk klein maar in de loop der jaren werd dat steeds groter en nu kan hij het redelijk zelfstandig maken hoewel hij af en toe nog wel wat hulp bij de planning kan gebruiken. Hij heeft ADHD dus raakt wat vlugger dan de meeste kinderen van zijn leeftijd het overzicht kwijt.
Ik heb hem altijd heel intens begeleiding gegeven en ook echt heel veel geholpen. Dat is ook een goede investering geweest want ik zie hem steeds zelfstandiger worden en het beter zelf kunnen. Ik heb er ook geen enkele moeite mee om te helpen zolang het inderdaad voorkomt uit onvermogen en niet uit luiheid of geen zin hebben. Dan heb ik namelijk ook geen zin meer. Maar als ze iets niet kunnen dan wil ik graag helpen.

Helpen

Vind ik inderdaad iets anders dan het helemaal voor een kind doen. Eigenlijk valt dat gewoon onder fraude. Ik ben docent en ik heb zelf ook twee pubers die ik echt wel eens help/hielp, maar een opdracht voor een cijfer helemaal doen voor een kind zou ik dus niet doen.
Ik herken veel in het verhaal van Nur, ouders bemoeien zich met steeds meer dingen, tot aan de normering voor toetsen toe! Vragen stellen prima, meedenken ook, maar het gaat soms wel heel ver. Het is een verademing dat er ook ouders zijn als Nur.
En voor de duidelijkheid, ik vind mezelf niet een rigide docent die niet met kritiek kan omgaan, ben ook echt bereid om dingen te veranderen/ herstellen/toe te geven waar nodig.

Volmondig nee

Nee, ik heb nog nooit een (boek)verslag of werkstuk of powerpoint voor mijn kinderen gemaakt. Ze hebben het mij niet gevraagd, ik heb het niet aangeboden. Mijn kinderen zouden daar helemaal niet blij mee zijn en het opvatten als valsspelen. Dochter heeft in V4 na een proefwerk met een jongen bij de docent Engels moeten komen. Wie van de 2 had afgekeken want de werken waren identiek. Dochter was helemaal geschokt a dat de leraar dacht dat zij had afgekeken b dat er afgekeken was bij haar, ze had niets gemerkt. c dat er uberhaupt was afgekeken. Gelukkig bekende de jongen meteen.
Ik begeleid ze alleen, laat zien waar ze info kunnen vinden, lees het eventueel op verzoek na. Inmiddels kunnen ze het allemaal prima zelf en is mijn hulp bijna niet meer nodig.
Een ding snap ik niet. Dat je een 8 halen op haar beek laten gaan vindt. Nu heeft ze een 9,5 door jouw verslag, anders had ze minimaal een 8 gehad zeg je en was het maar een uurtje werk voor haar. Dan had ik het wel geweten. Maak het zelf en als je een 9,5 wil, begin dan op tijd. Maar goed, ik sta hier heel anders in, merk ik. En mijn kinderen ook. Mijn zoon zou in ieder geval een gat in de lucht springen met een 8 in ieder geval en dat niet zien als op zijn bek gaan.

Nur en juf

Zo sta ik er ook in. En Nur, ik heb ook een zoon met adhd en ik heb hem in het begin ook intensief begeleid en nu plukt hij daar de vruchten van.
En ja, ik heb ook wel eens mijn bedenkingen maar bespreek die niet met mijn kinderen maar met juf. Bovendien van saai en vervelend werk leer je ook. Als ik alle dingen die in mijn ogen saai, nutteloos en vervelnd waren, dan was ik niet ver gekomen.

Poldep

Ik maak ook wel eens een verslag hoor. Zeker als het om iets gaat wat in mijn ogen alleen maar tijdverspilling is.
Mijn dochter leert makkelijk en is gemotiveerd. Het enige vak waar ze echt moeite mee heeft is geschiedenis. Dit is saai, de lesstof is gortdroog en het begrijpen van de teksten kosten haar veel moeite. Aankomende maandag heeft ze een toets die 3x meetelt. Daar zit ze elke dag op te zwoegen. Nou moet ze aankomende week ook een uitgebreid verslag schrijven over een boon die hier ontkiemt is. Ze heeft voor mij de punten waar het omgaat opgeschreven. Ze begrijpt de stof, ze heeft nu alleen geen tijd om er een mooi verhaal bij te maken. Dus heb ik net een mooi verslagje geschreven.

Als ik nou een kind zou hebben die bio niet snapte of liever achter haar pc zou hangen, dan zou ik het niet doen. Maar dat is dus niet zo.
Als ik een kind zou hebben die moeite heeft met leren zou ik ook helpen. Want de cijfers tellen hard op het VO. En ik wil graag dat mijn kind een diploma haalt.

Ik smeer trouwens 's avonds ook de lunchpakketjes voor mijn dochter en man. Ik pomp banden op, ik plak ze ook als ze lek zijn. Ik ruim eens in de zoveel tijd de kamers van de kinderen grondig op. En als ik dan vieze was onder het bed van dochter vind gooi ik het in de wasmachine.
Allemaal dingen die mijn kinderen heus wel zelf kunnen. En ik denk dat ze als ze de deur uitgaan echt zelfstandig kunnen functioneren.

Gelukkig maar

dat wij niet de enigen zijn die nog brood smeren voor de pubers. Iedere avond 2 grote trommels vol, iets na 7 uur 's morgens zitten ze weer op de fiets (4 en 5 VWO). Met schoolwerk helpen we wel, af en toe, als het gevraagd wordt. Ongevraagd wordt al snel als ongewenste bemoeienis gevoeld. Op de BS hebben we wel - af en toe - geholpen met werkstukken, maar dan vooral het opzoeken en ordenen van informatie, en wegwijs maken in powerpoint. Meer niet, het maken van de presentatie wilden ze vooral helemaal zelf doen. Ook overhoren deden we uiteraard (vooral topo en geschiedenis op de BS), en nog af en toe (vooral woordenschat, en af en toe duits of grieks). In de onderbouw bestond het helpen vooral uit aansporen op tijd eea te beginnen, en dus ook zelf via magister het huiswerk en vooral toetsen in de gaten te houden. Wiskunde uitleg lukte toen ook nog wel. Nu in de bovenbouw lukt dat ook niet meer, alleen talen en scheikunde kunnen we nog inhoudelijk bij helpen. Ik had me ooit voorgenomen om samen met jongste de economie boeken door te nemen, om hem evt te kunnen helpen indien nodig maar vooral om er zelf wat van te leren, maar dat is er nooit van gekomen... geen tijd (of geen prioriteit).

niet eerlijk

Wat ik nog mis in de eerdere reacties: ik vind het grotendeels overnemen van schoolwerk door ouders niet eerlijk tov andere kinderen. Mijn zoon knutselt zelf helemaal alleen met veel plezier een surprise in elkaar, maar die kan niet tippen aan de 'semi-professionele' surprises gemaakt door ouders.
Hetzelfde voor een werkstuk/boekverslag gemaakt door een ouder: krijgt mijn kind met zijn volledig zelfgemaakte werkstuk een lagere cijfer, want ' andere kinderen kunnen iets veel mooiers/beters maken' ?
Helpen en ondersteunen, prima. Maar het werk overnemen, nee.

Ippel

Een surprise is niet hetzelfde als een boekverslag hoor Voor die surprise komt geen cijfer en dat huiswerk is meer een dingetje van het voortgezet en de surprise van de basisschool. Appels en peren.

Barvaux

Appels en peren? Nee hoor, in beide gevallen gaat het er om: hoe verhoudt het werk van de kinderen zich tot elkaar? Als ouders een belangrijke bijdrage leveren is dat een soort ' concurrentie-vervalsing' . Nou ja, zo lelijk bedoel ik het niet. Maar het gemiddelde resultaat gaat, onterecht, omhoog.
En dat geldt voor een surprise net zo goed als voor een werkstuk of boekverslag. Kinderen wiens ouders niet kunnen/willen helpen, komen er minder goed vanaf.

Ippel

Als het gaat om de surprise: ik kan niet al die ouders niet veranderen, dat kan alleen de school doen en ik weet zeker dat school daar geen zin in heeft. Ik gebruik geen printer voor de surprises dus dan kom je al ergens in het midden uit.

Boekbesprekingen en werkstukken zijn nog steeds voor een cijfer en op de middelbare, dat ga je toch niet vergelijken met een surprise op de basisschool?

Ik heb overigens het idee dat werkstukken etc die thuis gemaakt worden hier vaak geen tienen opleveren maar ergens max een 7.5 of een 8 ofzo. Ook vallen daar geen dikke onvoldoendes (tenzij niet ingeleverd).

Heel veel verschillen

Natuurlijk zijn er heel veel verschillen tussen surprises en werkstukken. Maar het gaat Ippel nu net even om de overeenkomst. Bij beide is het zo dat een mooi en goed exemplaar wordt beloond. En wat er dan mooi en goed is, wordt vooral bepaald door wat er als gemiddeld wordt gezien. Er zit daarom iets oneerlijks aan ten opzichte van de zelfstandige ploeteraars, als de norm kunstmatig - door toedoen van al te behulpzame ouders - omhoog gaat. Nou vind ik dat met surprises een stuk minder erg dan met werkstukken. Maar je kunt niet zeggen dat het geen rol speelt.
Zelfgemaakt is een 6, of een lauwe reactie uit de groep. Uitbesteed aan papa of mama is een 8 (of een 9,5), of dagje de koning van de klas.

Maar goed, open kaart nu. Ik heb vorig jaar begin december met veel plezier samen met mijn zoon (toen groep 7) een prachtige gitaar in elkaar geknutseld. We hadden een goed idee, het was voor mijn zoon net iets te moeilijk en bovendien vond ik dat hij wel een kleine populariteits-boost kon gebruiken. Met succes. Applaus en complimenten. Hij had er echt heel wat zelf aan gedaan, maar het was wel veel meer mijn project geworden dan dat ik eigenlijk de bedoeling vind. Vorig jaar heb ik meteen met hem afgesproken dat ik verwachtte dat hij in groep 8 zelf zijn surprise zou maken. En zo is het gegaan.

Spreekbeurten en boekbesprekingen maken we hier in groep 3, 4 en 5 samen en ook daarbij wilde ik e.e.a. nog wel eens een niveautje hoger tillen dan strikt noodzakelijk. Gewoon omdat ik dat dan zelf leuk vind en omdat ik hoop dat ze er iets van opsteken. Ik doe het terwijl ze erbij zijn. Bovendien doe ik er elke wat minder aan. En ik maak ook duidelijk dat het HUN project is.

Dus nee, helpen door over te nemen, dat is tot nu toe niet voorgekomen. Wel vind ik dat ik hier en daar wel een iets te groot stempel heb gedrukt op een presentatie.

Huiswerk krijgen ze nauwelijks en als ze dat krijgen, help ik ze met de planning en ik help ze verder als ze vastlopen.

Verder smeer ik 's morgens ook boterhammen en maak ik een groenten-/ fruit-hap. Dat blijf ik volgend jaar (oudste zoon naar brugklas) gewoon doen.

Groeten, Maw.

Grijs gebied

Er zit een groot grijs gebied tussen zelf doen en uitbesteden. Of het nu een surprise is of een werkstuk of een boekverslag. Of het uit tijdnood gebeurt of om een beter cijfer of een dagje ster van de dag. In de meeste gevallen van " samenwerking" doet een kind een duit in het zakje. Het denkt ook mee, het leert van de vragen en de terugkoppelingen van keuzes of stukjes tekst. Het leert van de aanpak en de gekozen lay-out. Het leert van de momenten dat de ouder vraagt wat het kind ervan vindt of in geval van boekbespreking of het kind een andere mening heeft en welke. De eerste keren goed begeleiden maakt dat een kind begrijpt wat er van hem/ haar verwacht wordt. Vaak is de begeleiding vanuit school een schriftelijke opsomming. Maar een kind leert juist van het uitwisselen van gedachten met een ouder, ook qua planning.
Dus daarom wederom; doe wat je hart je ingeeft. Begeleid tot het steeds minder nodig is en je kind zo behept is met de aanpak dat ie je hulp niet meer wenselijk vindt.

Dat is met broodjes smeren net zo. Eerst doe je het omdat je wilt dat het op tijd op school komt en toch de tijd neemt voor een ontbijtje ter voorkoming dat je hoort dat je kind als lunch een zak chips bij de supermarkt heeft gekocht. Maar er komt een dag dat ze het niet meer eens zijn met jouw keuze broodbeleg en zelf hun brood smeren. Of roepen: "Mam, alleen op de spelling letten en niets anders."

toch

Ik vind al die blabla niet opgaan voor een surprise. Dat is voor ons iets wat 1 maal per jaar gebeurt en bij oudste in zijn leven 4 maal is gebeurd. Als je kind 4 maal in zijn leven zijn eigen boterhammen zou moeten smeren ga je dat je kind toch ook niet aanleren? Daar gebeurt het te weinig voor.

Dat je er voor kiest om het je kind zelf te laten doen is natuurlijk prima maar wijs niet naar ouders die dat niet doen. Er zijn gewoon kinderen die daar niet zo handig in zijn dan anderen en ik vind het niet nodig om mijn kinderen daar steengoed in te laten worden.

Verder vind ik al die uitgeprinte surprises maar maf. Ja leuk, je geeft een DonaldDuck als surprise: een rechte doos met daarop in A3 formaat een vergroot en uitgeprint exemplaar van een Donald Duck. Ik noem dat ook geen surprise hoor ook al ziet het er nog zo gelikt uit.

Kwaliteit surprises en werkstukken

Ik help mijn kinderen ook bij het maken van surprises en werkstukken, waarbij het er vaak genoeg op neer komt dat ik het meeste of alles doe, maar ik zorg er wel voor dat het er ongeveer zo uit ziet alsof mijn kind het gemaakt heeft. Al was het maar dat het streven wel is dat het kind het zelf (voortaan) doet en het verschil tussen door mama gemaakt en zelfgemaakt dan niet zo groot moet zijn.

skik

precies skik

Dat is inderdaad ook mijn doel.

Surprises e.d.

vind ik inderdaad ook niet te vergelijken met werkstukken e.d. Daarin ben ik het wel eens met Barvaux.