je kind helpen

Oneerlijk

De wereld zit vol ongelijkheid en oneerlijkheid. Het is vrijwel onmogelijk om je daaraan te onttrekken. Maar het is wel een factor die een rol speelt bij dit onderwerp.
Mijn nichtje van 15 heeft laatst behoorlijk veel vrije tijd gestopt in een werkstuk voor biologie, hetgeen werd beloond met een 6. Twee vriendinnen haalden resp. een 8 en een 9. Zij vertelden haar zonder enige gêne dat hun moeders de werkstukken had gemaakt. Mijn nichtje snapt gelukkig wel dat zij trotser mag zijn op haar zelf verdiende 6, maar een beetje oneerlijk voelde het wel.
Verder is school geen wedstrijd en is hulp geen doping. Bijles ook niet. Citotraining ook niet. Maar ik denk wel dat je je af kunt vragen in hoeverre je je kind echt helpt met je hulp. En ik denk ook dat je je bij jezelf kunt afvragen in hoeverre het nog eerlijk is wat je doet, t.o.v. je kind en ook t.o.v. andere kinderen. En dat kun je waarschijnlijk zelf het best beoordelen. Al heb ik het zelf ook wel eens verkeerd ingeschat, toen mijn zoon naast vele complimenten voor zijn spreekbeurt ook van de juf te horen kreeg dat hij het een volgende keer toch meer zelf moest doen. Nou, hij had het echt zelf gemaakt, maar inderdaad wel met veel hulp.

Maar Poldep, ik vraag me gewoon af, hoe belangrijk was het voor jou dat je dochten die 9,5 kreeg? Waarom heb je dat cijfer eigenlijk genoemd? Het wekt de indruk dat je echt hebt geprobeerd iets geweldigs van te maken en dat je daarin bent geslaagd. Maar mogelijk zit het heel anders.

Groeten, Maw.

Bibi, soms is het nodig

School was een prima school voor mijn kind. Hij kreeg alle ruimte om allerlei interessante dingen te leren. Aan de basis werd echter minder aandacht besteed.
Ik vond dat prima. Uitdaging op school is ideaal. Zo bleef zoon gemotiveerd om te leren. De basisleerstof heb ik zelf met zoon bijgewerkt in de vorm van citotraining.
Cito zegt nergens dat de essentie is dat leerlingen de stof op school moeten leren. Ik ben tevreden met de uitdaging op school en de basis thuis. Dat werkte voor ons prima.

het is allemaal niet eerlijk

een werkstuk/boek/surprise voor je kind maken, bijles en citotrainingen buiten school om: ik vind het allemaal niet eerlijk. Het een is wel van een andere orde dan het andere.

Het eerste vind ik niet eerlijk t.o.v. je eigen kind -het leert er niets van, ook al kan het misschien allang zelf schitterende powerpoints maken. Want dan schijnt het wel te mogen volgens sommige mensen, iets wat het kind állang kan (hoelang? misschien al 1 of 2x gedaan?) hoeft het niet meer zelf te doen. Toch raar: als je kind later groot is krijgt het er echt wel problemen mee dat hij/zij altijd is gered door mama of papa.

En t.o.v. andere kinderen die het gewoon zelf hebben gedaan is het ook niet eerlijk. Gelikte presentaties - of minder gelikte die doen voorkomen dat het kind het toch zelf heeft gedaan - krikken toch de norm naar een hoger niveau.

Wat betreft het kopen van bijles en citotrainingen: dat is niet eerlijk in het kader van gelijke kansen. Mensen met geld kopen het succes wel even in voor hun kind, zou niet moeten mogen. En waarom zou je je kind citotraining laten volgen als het toch niet een niveau hoger komt door zo'n training, dan is dat zonde van het geld toch? Of zou het toch uitmaken?

Nu nog een antwoord op je vraag:
Mijn kinderen zijn nog niet zo oud (de oudste zit in groep 6) dus veel werkstukken en surprises zijn er nog niet geweest. Het enige wat we tot nu toe hebben geholpen is het samen maken van een surprise (dat was vooral ook gezellig - en ik knutsel heel graag en zoon moet daarin wat op gang geholpen worden) en aansporen, adviseren en uitleggen bij spreekbeurt en boekbesprekingen. Dus zoon op gezette tijden aan het werk zetten en op gang helpen, leren hoe powerpoint werkt, en een beetje bijsturen als het de verkeerde kant opging, zo van 'zou je niet beter zus of zo doen?'. Dat soort dingen. Zelfs het gedichtje bij de surprise dit jaar heeft hij op 1 regel na -daar kwam hij niet uit- toch maar mooi zelf gedaan.

Margret

Dat zijn jouw woorden niet de mijne.

poldep

"Om eerlijk te zijn ben ik al heel blij met een voldoende."
Nou ben ik je weer kwijt.
En juist als je kind hoogbegaafd is, is het juist goed te kijken waarom je dochter in tijdnood kwam en hoe ze dat een volgende keer anders kan doen. Mijn hoogbegaafde dochter is daar in de bovenbouw op onderuit gegaan. Een enorme valkuil, ook voor andere slimme kinderen. Je krijgt minder proefwerken die over veel meer stof gaan. Op tijd beginnen is dan belangrijk. En herhaling. Dus niet een keer doorlezen maar echt leren, samenvattingen etc. En dat deed mijn dochter niet want ze vertrouwde op haar intellect. En daar kwam ze ver mee maar niet ver genoeg. Ze heeft het geleerd door een jaar doubleren. Nu pakt ze het anders aan, hoewel ik haar soms weer even moet wakkerschudden.
Daarom is het belangrijk niet t werk voor haar te doen, juist niet. Laat haar maar trucjes verzinnen hoe ze wel de boel afkrijgt. Daar ligt haar uitdaging. En dat is ook helpen maar constructief.
En daarom hamer ik daar steeds op en daarom vraag ik ook steeds waarom de 8 die ze zelf gehaald had, ook als ze het had afgeraffeld, minder is. Ik hoop daar nog antwoord op te krijgen.

Poldep

Nou, als je dan met je hulp kunt bewerkstelligen dat je kind beter in haar vel zit en geen slaapproblemen meer heeft, dan mag je er wel vanuit gaan dat je hulp haar goed doet.
Ik kan je eerlijk gezegd ook niet heel goed volgen en je geeft wat selectief antwoord, maar goed, je hebt hier niet om onze mening gevraagd, Je was benieuwd hoe andere mensen hulp bieden. Je hebt kunnen lezen hoe dat bij mij gaat.
Succes!
Maw.

forum

hb-kind-forum.nl
Maar ga nou niet alles op hoogbegaafdheid gooien. En over de rest denk ik nog even na wat betreft mijn reactie.

hoogbegaafd

Voor veel hoogbegaafde kinderen is school niet helemaal passend, en voor sommigen is het een slechte combi. Als ouder is het dan vaak kiezen tussen kwaden. Het kan best zijn dat (incidenteel!) iets overnemen van je kind juist positief kan werken. Bij hoogbegaafde kinderen is het grootste risico vaak toch verlies van motivatie, als dat gebeurt ben Je nog verder van huis. En omdat de stof vaak niet aansluit is het helemaal geen ramp voor kind om iets niet te doen.
Het komt vaak nauw, iets wel of niet overnemen en dat valt soms lastig te beschrijven. Wat mij betreft mag er wel wat meer vertrouwen zijn naar Poldep dat ze de dingen goed inschat.

Steeds minder

en dan weer een beetje meer. Dat helpen. Van brugklas t/m 3e klas steeds minder geholpen. In het begin vooral elke dag met plannen, wat heb je voor huiswerk gekregen, wanneer kun je het maken/leren. Vakken als AK en GS samen leren (het formuleren van goede antwoorden oefenen, want dochter is nogal kort door de bocht). In de 3e soms de planning controleren en op verzoek hulp of overhoren.
Nu in de 4e zakten de cijfers omdat ze het erg moeilijk vindt zich ertoe te zetten huiswerk te maken. Waar zij eerst nog wel wegkwam met op het laatst 'stampen' is dat nu door de hoeveelheid en diepgang van de stof niet meer mogelijk. Mijn hulp nu is dus voornamelijk er zijn en precies vertellen wat er nu moet gebeuren (de planning oplepelen dus) ook al is de toetsdatum pas over 4 dagen. Tijdelijk de externe motivatie dus.

dat is toch niet 'je kind helpen'?

(sorry, niet alles gelezen!)

Werk(stukken) voor je kind maken is, plat gezegd, de kluit belazeren; je kind leert en niet bijster veel van, behalve dat mama haar schooltijd overdoet en leuke cijfers haalt.

Je kind helpen is goede randvoorwaarden scheppen, de juiste vragen stellen (en dat gaat verder dan 'heb je je huiswerk af?') en soms streng zijn in het op afstand zetten van internet/tv/smartphone en eventuele andere vormen van verstrooiing.

poldep

Dat is een plotselinge en onverwachte wending. Ik hoop dat je wel begrepen hebt dat ik je niet wilde aanvallen of zo maar met mijn vragen je tot denken aan wilde zetten. Het was in ieder geval constructief bedoeld. Ik zal hier ook niet meer reageren, tenzij jij toch nog hier post.

is het dan ook niet gerechtvaardigd

Ik twijfel ook wel eens of ik er goed aan doe om zoveel te helpen met werkstukken. De werkstukken zijn bij jongste zoon(2e klas kader, flink concentratiegebrek)) waarschijnlijk het verschil tussen overgaan of niet. Hij heeft zijn tijd zo hard nodig voor zijn gewone maakwerk en de toch wel aardig veel proefwerken die hij iedere week heeft.
Zou hij beter af zijn met niet zoveel helpen en dan nog een niveau lager, terwijl iedere docent vindt dat hij (minstens) op kader thuis hoort?

Ps: verkijken niet veel schrijvers zich hier op wat een vmbo inhoudt? Als ik zinnen lees met "beetje timmeren en fröbelen" denk ik van niet, het komt op mij in ieder geval heel denigrerend over. Mijn zoon krijgt dit jaar iets meer praktijk dan vorig jaar (2 uur in de week) maar verder is het ook gewoon aardrijkskunde geschiedenis wiskunde natuurkunde scheikunde duits engels nederlands, dus heel veel tijd om te "fröbelen" is er niet. En denk niet dat deze vakken niets inhouden. Mijn andere zonen zitten op het vwo dus ik kan aardig inschatten wat het verschil is tussen fröbelen en leren.

Oneerlijk

Of het nu gaat om surprises, werkstukken, powerpoint presentaties, als je het werk van je kind overneemt vind ik het oneerlijk ten opzichte van andere kinderen. En dan helemaal ten opzichte van de kinderen die van hun ouders helemaal geen hulp krijgen, met niets.
Hier stonden 5 december de mooiste surprises in de klas, kaptafels voor meisjes, laptops, een fototoestel heel duidelijk dat ouders daar het meeste aan gedaan hadden. Mijn zoon had zijn surprise zelfgemaakt met wat hulp maar er was ook een kind dat zonder hulp niet verder was gekomen dan een papieren zak van Sinterklaas. De gever van die zak, en de ontvanger hadden geen leuke ochtend. De gever kon met haar mogelijkheden nooit tegen al die gelikte dingen op, ook al had ze een ander/beter idee gehad, als ouders helemaal niet helpen, surprises maken maar onzin vinden komt er niets van terecht. De ontvanger was de enige in de klas die geen surprise kreeg die op haar wensen/hobby/persoonlijke situatie was afgestemd.
75 procent van de surprises was door ouders gemaakt, 20 procent van de kinderen had het met hulp zelf gedaan en 5 procent had het alleen moeten doen. Die overgrote meerderheid maakt het voor kinderen die het zelf moeten doen steeds moeilijker om de "juiste" surprise te maken, wat ze ook maken, het kan niet tippen aan die door ouders gemaakte juweeltjes. Heel zielig dus voor de kinderen die niet geholpen worden.

Hulp bij een werkstuk, spreekbeurt, boekbespreking moet ook niet meer zijn dan hulp bij het vinden van de juiste informatie, weetjes van word of powerpoint laten zien, het kind aansporen om nog eens naar de spelling of zinsbouw te kijken.
Ouders die teveel voor hun kind overnemen zorgen er ook hier voor dat de kinderen die het met weinig hulp of helemaal geen hulp moeten doen, laag scoren.
De leerkracht leest alle werkstukken en vult het beoordelingsformulier in, aan de hand van die formulieren wordt bepaald welk cijfer past bij de beoordeling. Heeft de hele klas onvolledige of geen literatuur lijsten dan was dat waarschijnlijk niet goed uitgelegd en telt het minder mee. De leerkracht weet heus wel dat kinderen die alles perfect voor elkaar hebben meer hulp hebben gehad maar weet niet exact wie de meeste hulp heeft gehad. Ook hier zijn er kinderen die het helemaal alleen moeten doen en dus minder scoren dan de anderen.

Dus nogmaals helpen? Ja! Overnemen? Nee!

Handicap

Bedenk nu dat ik voor mijn zoon, in verband met zijn handicap wel meer overneem dan ik voor zijn zus ooit heb gedaan.
Gisteren zaten we op een website te zoeken naar een plaatje dat nog in zijn werkstuk moest. Ik zat naast hem en zag hem vier keer met de muis over een goed plaatje gaan maar hij klikte het niet aan.
Na een, mam help eens, heb ik het maar aangewezen, hij is ernstig kleurenblind en heeft in sommige boeken, op sommige websites moeite om de juiste informatie/plaatjes te vinden, omdat hij ze door zijn beperkt kleuren zien niet herkent als het goede. Zo ook bij werkjes die met kleuren gemaakt moeten worden, zoek ik de goede viltstiften of potloden op. Hij heeft een kleurdoos met gemerkte potloden maar die is altijd niet waar hij nodig is. O, ligt nog op school, hoor ik hier regelmatig.

twin

Waarom voel jij je zo sterk verbonden aan de andere helft dat je nu niet één geheel bent eigenlijk? Last van een minderwaardigheidscomplex ?

'Die overgrote meerderheid maakt het voor kinderen die het zelf moeten doen steeds moeilijker om de "juiste" surprise te maken, wat ze ook maken, het kan niet tippen aan die door ouders gemaakte juweeltjes. Heel zielig dus voor de kinderen die niet geholpen worden.'

Probleem is dat ALS alle kinderen het zelf zouden doen met een heel klein beetje hulp dit kind nog steeds zou afsteken bij de rest. Er zijn namelijk zat kinderen die wel zelf goed kunnen knutselen en er zijn ook zat ouders die wel helpen maar niet zo dat het er uit ziet alsof de surprise het kado is.

Als je echt wat wil veranderen kun je beter die 5% bij je thuis uitnodigen en samen die surprise maken zodat ze er er nog wat van leert.

Wil je echt die 95% verbieden te helpen omwille van die ene 5%? In dat geval kun je nog beter de surprises afschaffen.

Nogmaals: surprises gaan niet over een cijfer en een surprise kunnen maken die boven het gemiddelde uitstijgt zie ik niet als iets wat mijn kinderen moeten kunnen.

twin

Waarom voel jij je zo sterk verbonden aan de andere helft dat je nu niet één geheel bent eigenlijk? Last van een minderwaardigheidscomplex ?

'Die overgrote meerderheid maakt het voor kinderen die het zelf moeten doen steeds moeilijker om de "juiste" surprise te maken, wat ze ook maken, het kan niet tippen aan die door ouders gemaakte juweeltjes. Heel zielig dus voor de kinderen die niet geholpen worden.'

Probleem is dat ALS alle kinderen het zelf zouden doen met een heel klein beetje hulp dit kind nog steeds zou afsteken bij de rest. Er zijn namelijk zat kinderen die wel zelf goed kunnen knutselen en er zijn ook zat ouders die wel helpen maar niet zo dat het er uit ziet alsof de surprise het kado is.

Als je echt wat wil veranderen kun je beter die 5% bij je thuis uitnodigen en samen die surprise maken zodat ze er er nog wat van leert.

Wil je echt die 95% verbieden te helpen omwille van die ene 5%? In dat geval kun je nog beter de surprises afschaffen.

Nogmaals: surprises gaan niet over een cijfer en een surprise kunnen maken die boven het gemiddelde uitstijgt zie ik niet als iets wat mijn kinderen moeten kunnen.

oneerlijk

Als je het oneerlijk vindt half a twin zou je ook niet moeten helpen. Dat is ook oneerlijk tov de kinderen die geen hulp krijgen.
Maar het zijn wel kringetjes waar we in draaien. Ouders helpen zoveel tegenwoordig dat het oneerlijk voor je eigen kind wordt als je niet helpt.
Overigens zou ik het niet weten met surprises, ik kom de klas niet in dus zie alleen de surprise van eigen kind.
(Heb zelf een heel zelfstandige dochter en dat is me heel veel waard, dan wordt het maar minder op waarde geschat momenteel, ooit zal ze er profijt van hebben. Maakt wel dat ze met surprise ed vaak in gtote tranen is als iets misgaat. Dochter kan dus wel hulp vragen bij ons maar wil dat vaak niet)

Blanc

Helemaal met je eens (over dat timmeren en fröbelen)... dat kwam hier ook hard aan, maar daar is ook al op gereageerd al was dat voornamelijk om uit te leggen dat er pas in de derde op basis/kader getimmerd wordt en dat je 'fröbelen' ook doet bij handvaardigheid op het VWO.

Scholen

Wat vinden scholen er eigenlijk van, dat ouders soms of vaak in grote mate helpen? Dat moeten zij toch ook zien? Misschien moeten we maar weer terug naar handgeschreven werkstukken, dan kan er ook niet meer zo makkelijk gesjoemeld worden.

skik

skik

Hier wilden ze juist een versie online verstuurd zodat ze die makkelijk door de plagiaatscanner kunnen halen... ja docenten zijn ook lui!

Op school gelegenheid

Op de basisschool van mijn kind was na schooltijd gelegenheid voor kinderen om een surprise te maken, met een beetje hulp van actieve ouders/ behulpzame leerkrachten, geheel vrijblijvend. Er was een lokaal ingericht met materialen ed. Vond ik wel symphatiek.

Dat lokaal wordt ook gebruikt voor het naaiclubje, taallessen Nederlands, koffie en theemomenten tussen ouders en oudercontactpersoon, etc.

kijk eens aan brandweervrouw

Dat vind ik nou weer zo leuk dat ik DAAR nou graag aan zou meehelpen als ouder. Beter dan vele andere dingen waar ze hulp voor nodig hebben.

overigens

Overigens zou ik ook graag hulp willen geven aan kinderen die moeite hebben met de taal, met leren, met plannen etc en dan mogen ze meteen hun surprises meebrengen

Heb alleen nog geen idee hoe ik dit moet invullen. School heeft natuurlijk wel een duur instituut in de arm genomen dus daar hoef ik niet aan te kloppen denk ik zo.

Helpen

Ik help mijn kinderen, de ene anders dan de andere. Ik help ze op weg, zeg maar. Ik help ze het zelf doen.
Dochter maakt geweldige presentaties en boekbesprekingen, dat kan ze echt helemaal zelf. Plannen is voor haar een ramp, dus ik help met een planning maken, en herinner haar aan die planning.

Zoon weet precies wat hij wil, ziet het in zijn gedachten voor zich, maar dan... Dus hem help ik daarmee, het geheel in stukjes hakken.

Meestal doe ik dat door aan de kinderen te vragen hoe en wat, zodat ze zelf gaan denken. Ook wel door een stukje voordoen, helpt ook. Dan verder zelf afmaken.

Mijn kinderen zetten grote ogen op toen ik vroeg wat ze ervan zouden vinden als ik een opdracht helemaal zou maken. Speelt hier niet dus.
Maar ik zeg nooit nooit, want ik kan me zeker situaties voorstellen waarbij ik dat wel zou doen, alleen zijn ze (nog) niet voorgekomen.

Timmeren

Met het timmeren en fröbelen bedoelde ik niets denigrerends. Het is nu eenmaal wat mijn dochter het leukst vindt maar ik zie ook wel dat het VMBO-leerwerk voor haar veel te makkelijk is. Vraag is of je er dan ongelukkig van wordt als je ver onder je niveau moet werken. Ik denk van niet, of in ieder geval niet meer dan van leerwerk op niveau. Overigens vindt mijn zeer intelligente oudste het fröbelwerk op het vwo ook het leukst. Als ik zie hoeveel tijd en aandacht ze aan haar werkstukken besteedt, zou ik willen dat ze met zoveel plezier leert voor ANW (algemene natuurwetenschappen, een gruwel voor degenen met een M-profiel).

Kant en klaar

Zwoegende ouders, het kan nog makkelijker. Op zoek naar iets anders kwam ik dit tegen:
https://www.rabobank.nl/images/1219_rabo_spreekbeurt_bank_29546834.pdf?ra_resize=yes&ra_width=800&ra_height=600&ra_toolbar=yes&ra_locationbar=yes

Hoef je zelf niet te googlen en te typen.

skik

ik denk

dat er echt veel geholpen wordt. Ik merk in mijn omgeving bijv dat vriendinnen van dochter niet af mogen spreken vanwege schoolwerk. Terwijl de school van dochter nauwelijks huiswerk geeft. Verbaasde me altijd want ik laat dat aan dochter over om te plannen hoe ze een werkstuk maakt buiten afspraakjes om. (Gaat heel goed maar zou ook heel leerzaam zijn als dat eens misliep) En de meeste vriendinnen van dochter doen het harstikke goed op school. Ook merk ik dat ouders thuis oefenen, ook bij kinderen die altijd a's scoren. Tsja.
Ik denk dat school achter de feiten aanloopt (zoals gewoonlijk) en dat het tijd wordt om andere structuren, werkwijzen in te gaan zetten om kinderen zelfstandig (zonder ouderhulp) te kunnen beoordelen. Ik weet ook dat veel kinderen werkstukken knippen en plakken, tegenwoordig zou je bijna gek zijn dat niet te proberen.