je kind helpen

katniss

Je kunt dat echt niet weten, het kan zijn dat ze op havo X meer moeten dan op VWO Y en het kan zo zijn dat VWO Y meer werk heeft dan havo Z en ga zo maar door.

Algemeen zou je een uur per dag huiswerk moeten hebben als je op je niveau zit, elke dag, dus ook in de korte vakanties. Sommige mensen rekenen zelfs met 1,5 uur.

bizar!

geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om een boekbespreking te gaan maken voor mijn kind, omdat het in tijdnood komt. Natuurlijk: 'waarschijnlijk is ze er nog beter in dan mij'.... (dan ik!) hou eens op met jezelf voor de gek houden: dan had je dochter een 10 moeten hebben als ze het zelf had gedaan zeker. Bekruipt je dan niet ergens het gevoel dat zoiets niet deugt? En het pluswerk maken voor je kind, wat is daar de zin van? Dat de leerkracht wel een positief beeld van haar heeft, zodat ze vooral een vwo-advies krijgt?

Hier had zoon (9 jaar-groep 6) laatst een boekbespreking, waarvoor hij niets anders heeft gedaan dan het boek gelezen. Hij vond het niet nodig om een samenvatting te maken, iets op te schrijven etc. We hebben wel geprobeerd hem ervan te overtuigen dat hij wellicht wat meer moest doen ervoor, maar hij vond van niet. Nou, dan moet hij het maar ondervinden, een kind moet ook leren hoe het is om op je bek te gaan. Uiteindelijk viel het nog mee, want hij had een voldoende gekregen (was blijkbaar nog een moeilijk boek wat hij had gelezen - dat had hem gered).

Verder: een kind helpen met een surprise vind ik niet zo schokkend (wel suf als het kind er zelf helemaal niets aan doet): als er geen (leuke) surprise komt stel je ook een ander teleur. En helemaal zelf een gedicht schrijven is nog best moeilijk als je 9 bent en dat niet eerder hebt gedaan.

Tijdnood?

Kan je dan al in groep 8 in tijdnood raken zodat je geen boekbespreking kan schrijven? Daar kan ik niet bij hoor. Die boekbespreking krijg je toch al lang van tevoren op?
Ik zou hooguit helpen herinneren dat ze eraan moet gaan beginnen en dat dan begeleiden. Meer niet.
Pluswerk maken voor je kind zou ik ook niet doen. Wat is er verkeerd aan dat je kind een goede werkhouding leert? Eerder kreeg ze geen huiswerk, nu wel en volgend jaar veel. Dan is het toch goed dat ze een beetje went aan huiswerk maken.
Surprises deels of helemaal maken voor je kind vind ik dan weer geen probleem. Hier maak ik ook de surprise voor zoon, hij helpt hooguit met iets knippen en plakken o.i.d. Maar hij is helemaal niet van het knutselen. Bij het gedicht mag hij steeds de rijmende zin verzinnen, dus ik doe de eerste zin en hij rijmt daarop met de tweede zin. Worden altijd hele grappige tekstjes.
Zoon help ik overigens wel heel erg met spreekbeurten en boekbesprekingen omdat hij dyslectisch is en zelf echt niet duidelijk iets op papier kan zetten. Dat doe ik dus. En de powerpoint maakt zijn ouders zus. Dat is ook heel erg. Het enige dat hij nog moet doen is de tekst zo goed mogelijk in zijn hoofd krijgen zodat hij het op school kan vertellen. En dat is al lastig genoeg voor hem.
Dochter in de tweede klas VMBO-T help ik met plannen, overhoren en linkjes zoeken als ze een werkstuk o.i.d. moet maken. Soms schrijf ik een klein stukje voor haar, maar het meeste doet ze toch echt zelf. Zij is daar juist weer heel handig in.

wat heeft je dochter daar aan?

Straks heeft ze als ze geacht wordt op eigen benen te staan een dijk van een probleem in de vorm van levensangst. Schijnt een heel groot aandeel van het aantal depressies, burn-outs e.d. te veroorzaken onder jongeren en jong volwassenen. Ze hebben nog nooit 'gefaald' dus het leven is doodeng.

Een kind helpen met schoolwerk (begeleiden in het zelf doen) is wat anders dan het schoolwerk voor je kind maken. Ga je later ook -ik noem maar wat- de sollicitaties doen voor je kinderen? Daar kunnen ze ook geweldig op hun bek gaan namelijk.

op je bek gaan

Mijn oudste dochter heeft nergens zoveel van geleerd als van op haar bek gaan. Was dat niet gebeurd, dan zou ze nu nog steeds overal de kantjes van af lopen maar nu weet ze dat ze op tijd moet beginnen of er wat meer aan moet doen. Bij haar is het op de bek gaan zelfs zo ver gegaan dat ze is blijven zitten. Dat hadden wij nooit gedacht van een 3 x A en citotoets 550 leerling. Maar ze heeft nu de boel in orde. En dat zou niet gebeurd zijn als ik haar uit de brand had geholpen. Ik begeleid alleen en reflecteer: waar ging het mis, hoe kan je dat voorkomen, wat ging goed etc.
Poldep, vertel me eens eerlijk, tot hoelang denk je dergelijke dingen voor je dochter te gaan doen? 2e klas? 4e klas? 6e klas? Profielwerkstuk?
En zoals al eerder gezegd, mijn kinderen zouden helemaal niet blij zijn met een 9,5 die ze niet zelf hebben gehaald. En ik zou me er ook niet goed bij voelen. En misschien is goed om met je dochter naar timemanagement te gaan kijken. Boekbesprekingen weet je meestal veel eerder dan de dag ervoor. En als je tijd al in de war loopt in de brugklas, dan is het goed om te kijken hoe alles efficienter kan aangepakt worden.

Ik zie nu

Dat die boekbespreking in de brugklas was, dat is dan weer wat anders. Maar ook dan weet je het w.s. wel ruim van te voren. Een boekbespreking dan helemaal maken zou ik dan nog niet doen. Wel helpen met opzet maken, informatie zoeken etc.

Op je bek gaan.

Het schijnt zinloos te zijn, door schade en schande groot worden, op hun bek laten gaan, wie niet horen wil enz.
Door positieve ervaringen groei je, geestelijk ook.
Loslaten en eigen keuzes maken is wat anders dan onderuit laten gaan.
Ik ben er ook nog niet helemaal uit wat beter is.

poldep

Hoe help je die dyslectische pleegzoon dan precies?

Je dochter mag niet falen

Althans, zo kom je op mij over. Ik hoop dat het op je dochter anders overkomt. Ik geloof echt dat je het goed bedoelt, maar ik word er en beetje verdrietig van.
Maar dat komt misschien ook omdat ik net een heel verdrietig jongetje naar bed heb gebracht die voortdurend ervaart dat hij faalt omdat iedereen alles sneller en beter kan dan hij. Ik heb hem gezegd dat het zo jammer is dat er geen boekjes zijn voor het vak "doorzetten", want voor dat vak zitten anderen nog maar in boekje 2 of 3 en zit hij al in boekje 10.
In welk boekje zit jouw dochter voor het vak "doorzetten"?
Ik vind ook dat je je kinderen niet gek hoeft te maken en een foutje in de planning een keer opvangen vind ik geen ramp. Maar juist een kind bij wie alles blijkbaar heel makkelijk aan komt waaien neem je echt een leerkans af (om het zo maar te noemen) als je het dan overneemt. En nee, het is niet leuk als je kind stress heeft omdat het op zijn / haar bek gaat. Het is gewoon rot. Je moet zoeken naar iets wat ligt tussen geruststellen en oppeppen, terwijl je moederhart bloedt.
Ik heb overigens nogal wat vrienden van vroeger die fluitend door basisschool en middelbare school zijn gefietst en volledig zijn gestrand op de universiteit of HBO. Van hun 20e tot hun 30e (of langer) hebben lopen modderen en ja, inclusief psychische gezondheidsellende. Dat kwam niet omdat hun moeders hadden geholpen, maar wel omdat ze maar weinig ervaring hadden met doorzetten als het moeilijk wordt.
Groeten, Maw.

Poldep

Helpen natuurlijk, dat zullen alle ouders zeggen. Maar jij levert ook kant en klaar werk af. Van mij mag je, maar dat roept wat meer kritiek op. Ook hoef je je niet te verdedigen. Je mag van mij helpen zoveel je wilt.

Emmawee

Als je kind op school niet leert doorzetten omdat cognitief alles aan komt waaien, zijn er andere momenten waarop je kind leert doorzetten. Leren veters strikken, fietsen, zwemles, sportclubje en wandeltochten met zere voeten. Levenservaring opdoen gebeurt gelukkig niet alleen op school.

ja maar wil

Ze is de beste op het gym. Ik denk dat ze meer had geleerd van een onvoldoende dan nu van die 9,5 dat leermomentje heeft poldep afgepakt. Net zoals ze dat doet bij de dochter in groep 8.

Helpen wel

Ik wil best helpen maar ik ga niet alles voor ze doen. Onder helpen versta ik iets anders. Bij helpen ligt de leiding nog steeds bij de persoon die kwam met de hulpvraag. Ik sta die persoon bij met iets kleins of iets groters.
Bijvoorbeeld een surprise maken voor het kind zou ik nooit doen. Maar als een kind heel veel moeite heeft met een idee te verzinnen of met dat idee uit te voeren of met knutselen dan wil ik best helpen daarmee. Ik doe het dus niet zelf maar ik ga het samen en in overleg met kind doen. Kind heeft hierbij de leiding en ik adviseer en geef praktische hulp. Het gaat mij er niet om dat het maken van een surprise nu zo belangrijk is om te kunnen maar wel dat iemand gewoon zelf de verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen verplichtingen. En hulp zoeken als je iets moeilijks vind is natuurlijk prima. Als het kind onverschillig zou zijn en het allemaal niks zou interesseren omdat hij knutselen niet leuk vindt en surprises maken zonde van de tijd dan zou ik wel boos worden. Met zo'n mentaliteit zou ik heel veel problemen hebben. Met een kind wat zegt ik kan niks verzinnen of wil je me helpen met knutselen zou ik geen moeite hebben. Dan help ik en dan leert het kind hopelijk ook wat.

Schoolwerk precies hetzelfde. Ik wil best helpen met alles maar ik verwacht van de kinderen wel dat ze zelf ook een bijdrage leveren en dat help ook echt hulp is. Dus niet ik heb geen zin dus doe jij het maar ik weet niet hoe het moet wil je helpen.

De hulpvraag komt voor uit onvermogen en uit iets niet kunnen. Een hulpvraag die voorkomt uit geen zin hebben zou ik niet beantwoorden.

Rekenpuzzels

Ik zou echt geen rekenpuzzels gaan maken omdat een kind die saai vindt om te maken en het te veel tijd kost. Dat mogen ze dan mooi zelf doen en als ze het niet doen dan wordt de juf boos en dan heb je pech. Ik ben nog wat ouderwets wat dat betreft. Ik vind dat je in principe gewoon te doen hebt wat de leerkracht vraagt. En als je saai of niet leuk werk moet maken dan doe je dat gewoon. Doorzettingsvermogen, zelf discipline en hard werken vind ik belangrijke kwaliteiten.

Wil40

Ik ben het helemaal met je eens dat je levenservaring niet alleen op school op doet.
Alleen is het wel zo dat geen van de voorbeelden die je noemt een jaren lang durend, dagelijks terugkerende situatie is. Dat is school en later werk wel.
Schade en schande en op je bek gaan enzo zijn van zichzelf niet heilzaam, dat ben ik met je eens. Maar je kind helpen door dingen over te nemen is dat ook niet. Het ligt er maar erg aan met welke boodschap je dit doet. De boodschap "ik wil geen onvoldoendes zien" (in #1) vind ik geen fijne. Als de boodschap is "kind, kan gebeuren, ik mats je een keer", ligt het voor mij alweer heel anders.
Groeten, Maw.

Poldep

Bedankt, ik geloof ook dat hij er wel komt. Waar dan ook. Ik zou hem alleen gunnen dat de weg er naar toe wat makkelijker was. Maar dat zul jij met je pleegzoon ook wel ervaren.

Groeten, Maw.

Poldep

Ik geloof best dat die rekenpuzzels geen enkel nut hebben. Er is wel meer op school wat ik geen enkel nut vind hebben. Ze krijgen hier ook wel eens opdrachten/huiswerk mee waarvan ik me afvraag of het nou bezigheidstherapie is of dat ze er wat van zullen leren. Maar toch ga ik het niet voor ze doen. Want dit moet nu eenmaal van school en dus doe je dat gewoon. De leerkracht is de autoriteit op school en zolang de leerkracht niet de grenzen van die autoriteit te buiten gaat verwacht ik dat mijn kinderen gewoon doen wat gevraagd wordt. En soms is dat iets wat heel saai, veel tijd kost en/of weinig nut heeft. Dat is dan jammer maar ik verwacht toch dat ze het gewoon doen. Ik denk inderdaad dat het belangrijk is dat je ook leert om dingen te doen die niet leuk zijn en geen direct nut dienen maar die gewoon moeten.

Nutteloos werk

Mijn kinderen mogen van mij met de leerkracht in gesprek gaan als ze opdrachten nutteloos vinden. Ik help ze daar ook bij (dat wil zeggen, dat ik dan bij dat gesprek aanwezig ben). Iets alleen maar doen "omdat het moet" vind ik onzinnig en ik vind dat een leerkracht op zijn minst in staat moet zijn om uit te leggen wat het doel is van een bepaalde oefening / opdracht. Bij ons op school doen ze dat trouwens goed hoor.
Maar ik geloof direct dat er straks in het VO (mijn oudste volgend jaar) wel eens iets moet gebeuren wat gewoon "moet" en waarvan een leraar dan toch niet heel goed het nut heeft kunnen uitleggen. In zo'n geval zou ik zoeken naar een manier om dit zo te doen dat het zo min mogelijk tijd / moeite kost. En daar zou ik best bij willen helpen.
Groeten, Maw.

Barvaux.

Ze had ervan kunnen leren dat ze misschien eerder had moeten beginnen aan dat boekverslag. Ze had misschien tot diep in de nacht kunnen doorwerken om het toch zelf te kunnen maken, misschien leer je dan doorzetten. Misschien had ze gewoon een 1 moeten krijgen en na een goed gesprek met de docent een herkansing.
Maar als dit meisje normaal wel goed kan plannen, zaken op orde heeft, goed leert, huiswerk maakt. Kortom, een prima werkhouding heeft, wat leert ze er dan van?

een 9,5

Maar Wil, je dochter een 9,5 bezorgen is toch iets anders dan haar behoeden voor een 1 ?
En wat is er gebeurd met eerlijkheid? Of is dat nu ouderwets? Dochter kan toch tegen een leraar vertellen dat je een fout in haar planning heeft gemaakt? Vragen of ze uitstel kan krijgen? En als dat niet kan, kan ze toch kijken hoe ver ze komt zonder gelikte presentatie? Ik ga er in elk geval van uit dat dochter wel een boek had gelezen. In haar geval lijkt me een 5 of een 6 best haalbaar.
En wat ze dan leert? Dat fouten maken en een onvoldoende halen geen ramp is. Dat leraren en ouders snappen dat je niet perfect bent, alleen maar omdat je veel kunt.
Het gaat niet om schade en schande. Het gaat meer om eerlijk en realistisch zijn. Mensen maken fouten. Niet per sé om van te leren. Maar ze maken fouten, halen onvoldoendes, lopen tegen muren op en stappen in valkuilen.

Emmawee

Bij sommige zijn de opgenoemde dingen wel jarenlange projecten. Kunnen schoolse zaken beinvloeden, kosten bij sommige kinderen meer energie dan school.

Ik ben het met je eens dat de boodschap "ik wil geen onvoldoendes zien" stress en faalangst kunnen veroorzaken. Maar dat ligt aan je kind,, in dit geval de dochter van poldep. Misschien wordt ze er niet warm of koud van en is ze zeer zelfverzekerd.