Afstromen wegens ziekte?
Bij voorbaat excuus voor dit lange en complexe verhaal. Ik zit erg in mijn maag met deze onverkwikkelijke situatie waar vooral mijn zoon onder lijdt en ik wil als het kan deze situatie in goede harmonie met school oplossen.
Mijn (hb)zoon van 13 zit in 3 Gymnasium; een Gymnasium+ dat enkele jaren geleden opgezet is door een reguliere scholengemeenschap voor meer- en hoogbegaafde kinderen. Hij is door school enthousiast binnengehaald als voorbeeldleerling voor dit specifieke Plus-Gymnasium. Hij doet het redelijk goed, ondanks zijn ADHD en problemen met executieve vaardigheden. Hij is geen studiebol maar haalt met minimale moeite zessen en zevens en enkele achten. Alleen wiskunde is een probleem; daar staat hij een onvoldoende voor. Met extra studiebegeleiding en steun van zijn wiskundedocent verwacht men echter wel dat hij het zal kunnen; zeker wiskunde A. Hij kreeg en krijgt extra begeleiding en ondersteuning van de leerlingbegeleider (zoon heeft een rugzakje) en we hadden/hebben prima en warm contact met school. Daarnaast loopt hij bij een kinderpsychiater voor zijn ADHD en andere zaken.
Vanaf het begin van dit schooljaar was hij erg moe, had hij vaak hoofdpijn, was hij misselijk en niet lekker; hierdoor moest hij vaak verzuimen. Uiteraard had dit invloed op zijn prestaties en cijfers; zijn eerste rapport was dan ook niet zo goed als anders maar toch nog verbazingwekkend redelijk. Zijn gezondheidsklachten werden steeds erger; na bloedprikken bleek begin december dat hij Pfeiffer had, al langere tijd (vermoedelijk opgelopen in de zomervakantie; zijn tante heeft het ook en zij zijn samen op vakantie geweest). Hierdoor en omdat hij er al zo lang mee rondgelopen had inclusief hard trainen met selectievoetbal, zou het herstel lang kunnen duren. De huisarts zei dat hij echt goed de tijd moest nemen om te herstellen. Dus stoppen met voetbal en niet naar school gaan. Dit hebben we op school verteld en die begreep het volkomen. Hij kon thuis blijven zolang hij nodig zou hebben.
Maandelijks hadden we een evaluatiegesprek op school. Omdat hij zoveel achter liep en in het belang van zijn gezondheid heeft school na de Kerstvakantie duidelijk gemaakt dat zoon dit jaar zou moeten doubleren. Jammer maar begrijpelijk; dat vond zoon ook.
Begin vorige maand voelde zoon zich weer iets beter en wilde hij wel weer naar school. Hij is altijd met plezier naar school gegaan. In overleg met school is er een aangepast, beperkt rooster gemaakt zodat hij weer zou kunnen wennen. Dit bleek echter nog iets te veel van het goede en vroeg teveel van zijn gezondheid; hij had nog steeds vaak hoofdpijn en bleef oververmoeid. Dus hij kon dat rooster helaas niet volhouden. School begreep dit; het was ook nu weer geen enkel probleem.
Anderhalve week geleden hadden we weer een gesprek en nu zei school opeens dat we er niet van uit moesten gaan dat zoon op ditzelfde niveau zou mogen blijven; afstromen naar het Atheneum of zelfs het Havo zou er waarschijnlijk in zitten. Omdat hij dit jaar niet zou kunnen laten zien dat hij het huidige niveau zou aankunnen. Dit zou besloten worden in de eindvergadering; als twee-derde van de docenten tegen blijven zitten op het huidige niveau zou stemmen, zou hij moeten afstromen. Omdat men dus zou twijfelen of hij qua gezondheid de werkdruk aan zou kunnen (volgend schooljaar). Aan zijn motivatie, inzet en cognitieve capaciteiten wordt niet getwijfeld. Het staat als volgt op zijn tweede rapport dat we anderhalve week geleden meekregen: "Doubleren is wel een feit. Maar op welk niveau? Laat maar zien de komende periode".
Dit viel ons heel rauw op ons dak; zoon en ik waren sprakeloos. Zoon is heel verdrietig en gefrustreerd en ik ben heel boos en bovenal teleurgesteld. Ik heb contact opgenomen met 5010 en daar zei men dat deze afstroomverplichting om deze reden zeer onredelijk en discutabel zou zijn; ik zou dit kunnen aanvechten en een klacht kunnen indienen. Zover willen we het natuurlijk liever niet laten komen. School zou volgens 5010 eventueel wel afstromen mogen adviseren (alhoewel de reden discutabel zou zijn) maar niet verplichten.
Zoon en ik hebben uitvoerig gepraat en hebben sowieso besloten dat hij stopt met (dit) Gymnasium en Atheneum gaat doen. Omdat hij o.a. graag Spaans en Duits wil houden. Latijn en Grieks vindt hij erg leuk en het gaat hem best goed af maar omdat hij E&M wil gaan doen, zijn de moderne vreemde talen handiger. Daar heeft hij toch ook iets meer affiniteit mee. We hebben het ook even gehad over een andere school maar hij wil heel graag op deze school blijven. Daarnaast zijn de andere scholen hier niet echt goed ingespeeld op zorgleerlingen en/of hb kinderen. Ik heb school onze beslissing gemaild; het lijkt hun een goede beslissing maar ze zeggen uiteraard niets toe en blijven op de vlakte. Die Havo hangt dus nog steeds als een molensteen om zijn nek.
Er is nu weer een aangepast, beperkt rooster zodat zoon vanaf maandag langzaam weer kan wennen. Maar vorige week is ook gebleken dat zoon verziend is dus dit verklaart (een deel van zijn) chronische hoofdpijn, vermoeidheid en wazig zien. Hij krijgt dus volgende week een bril. Hopelijk gaat het dan beter en kan hij dan ook weer volledig naar school. Wat sowieso zwaar is omdat hij natuurlijk geen conditie meer heeft, nog snel moe is en een heel ander ritme heeft gekregen. Dus het is erg wennen. Maar school verbindt dit dus kennelijk als voorwaarde om te stellen: "je kan weer gewoon naar school, je bent dus volledig hersteld en kan dus ook het Atheneum aan". Hij mag van school ook pas mee met schoolreisje eind mei als hij voor die tijd volledig naar school is gegaan. Zoon verheugt zich al twee jaar op dit reisje van drie dagen en zeker nu hij stopt met het Gymnasium zou dit de laatste kans zijn. Toen zoon dit hoorde, zei hij meteen: "zie je wel, ze willen gewoon van me af". In het licht van de gebeurtenissen behoorlijk to the point.
Wij moeten zoals het er nu voor staat dus wachten tot de eindvergadering op het definitieve besluit. En die onzekerheid is killing voor zoon. Voor hetzelfde geld moet hij van school toch naar het Havo. En dat past totaal niet bij hem. Daar is iedereen die hem kent, inclusief de kinderpsychiater, het over eens. Hij wil het ook absoluut niet.
Maar nu het opvallendste: de afgelopen jaren blijken er meer kinderen te (hebben) moeten afstromen vanwege allerlei vage en discutabele redenen. Wij kennen er nu al 10. Allemaal kinderen zoals mijn zoon; zeer slimme kinderen met bijbehorende en bijkomende problematieken. Kinderen voor wie dit Gymnasium in eerste instantie is opgezet. Ik heb contact gehad met een aantal ouders (een aantal van deze kinderen waren/zijn vriendjes van zoon) en onze ervaringen en verhalen komen schrikbarend overeen. Al die ouders zijn boos en teleurgesteld en een aantal ouders heeft hun kind dan ook uiteindelijk van deze school gehaald en op een andere school gedaan. Wij denken dat school deze leerlingen gewoon kwijt wilt om zo het imago van dit Gymnasium op te poetsen en zich met mooie cijfers en statistieken te profileren. Doubleren staat niet goed, dan maar afstromen. En zo schiet dit Gymnasium zijn doel voorbij; juist de leerlingen voor wie het bedoeld zou zijn, zijn de dupe. School legt de schuld bij de kinderen terwijl het overduidelijk is dat school nog niet genoeg kennis en capaciteiten heeft om deze vorm van onderwijs aan te kunnen bieden. Daar hebben wij tal van bewijzen voor.
Waar het om gaat is dat onze kinderen hier onder lijden. En wij zijn vooral heel erg teleurgesteld. Dit Gymnasium zou de oplossing zijn voor heel slimme kinderen; kinderen die vaak al hele nare ervaringen hebben gehad op het basisonderwijs en die snakken naar er- en herkenning, peers en uitdaging.
Wij willen binnenkort als ouders met elkaar om de tafel zitten en een gesprek over dit alles met school aangaan en indien nodig verdere actie ondernemen. Juist ook om te voorkomen dat toekomstige leerlingen van dit beleid de dupe gaan worden.
Maar ondertussen weet ik niet wat ik nu het beste kan doen. Wat zoon en ik feitelijk willen en wat zoon vooral nodig heeft is nu een toezegging van school dat hij Atheneum kan gaan doen. Ongeacht of hij nu wel of niet volledig naar school kan gaan de komende periode (die bijna niets meer voorstelt). Zoon wil nog steeds gewoon naar school ondanks deze rotsituatie(!). Hij heeft zelfs al zijn docenten gemaild om te vragen wat hij kan doen aan leer- en lesstof. Maar hij heeft natuurlijk erg veel stress door dit gebeuren. Zijn kinderpsychiater vindt deze hele gang van zaken ook belachelijk en niet in het belang van mijn zoon zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid. Hij wil hier op korte termijn met school over praten. Dit heb ik ook aangegeven op school en school vindt dit prima. (Zucht, ze vinden alles maar prima en lijken fantastisch mee te werken maar ondertussen...)
Kortom, zoon heeft het behoorlijk voor zijn kiezen gehad dit schooljaar. Pfeiffer, stress, verziendheid, moeten stoppen met zijn geliefde voetbal, moeten doubleren en nu wellicht zelfs naar het Havo. Terwijl hij toch gemotiveerd is gebleven en blijft; zijn best blijft doen. Hij is de laatste tijd veel zelfstandiger en wijzer geworden. Wat hij heeft gepresteerd dit jaar ondanks alles is heel knap. En dan zou hij daar nu gewoonweg voor gestraft worden? Om wat eigenlijk? Wij gaan ervan uit, net als de kinderpsychiater en de huisarts, dat zoon na de zomervakantie gewoon weer helemaal hersteld is en prima Atheneum kan doen. Alleen de onzekerheid en stress nu is hem funest; net als wat er van hem gevraagd wordt in de komende (te korte) periode. Hij weet het even niet meer. Het klopt niet. Bovenal, dit mag volgens mij (en anderen) niet.
Wat vinden jullie? Wat is wijsheid? Laat ik voorop stellen dat ik ten eerste zou willen dat zoon de komende tijd zonder stress en onzekerheid naar school kan gaan en ten tweede dat dit wordt opgelost in goede harmonie. Ik wil het liever niet op de spits drijven tenzij noodzakelijk. Ik heb me al op Internet suf gegoogelt naar vergelijkbare zaken, onderwijs wet- en regelgeving, jurisprudentie en ik heb de schoolgids en bestuursreglementen van voor tot achter doorgeplozen maar zo'n school dekt zich natuurlijk van alle kanten in. Begrijp ik ook wel. Maar hier moet hoe dan ook iets aan gedaan worden; niet alleen in het belang van mijn zoon als ook in het belang van al die andere kinderen.
wil40 en Elisa
'Mijn mening is dat mijn kind eerst gezond op zijn fiets naar school moet kunnen en een normaal dagrooster moet kunnen doorstaan. Om dit lichamelijk en geestelijk vol te kunnen houden is een lager niveau helemaal geen rare optie.'
Wil40, wat jammer dat je niet op mijn postings reageert. Lees ze eens door.
Voor het voltooien van school is helemaal niet nodig om altijd het reguliere programma helemaal te volgen. Het is een waanidee dat daar op school altijd zulke heel belangrijke dingen gebeuren. Thuiswerken kan ook. En is veel efficienter. En als je ziek bent, dan heb je geen keus en kun je maar het beste zoveel mogelijk thuiswerken. Geen acht uur per dag of zo hoor. Gewoon wat je aan kan. Met een uur of twee per dag kom je al een heel eind.
Elisa: waarom gaat je zoon niet gewoon rustig thuis aan het werk? Begin met een of twee vakken, die hij het leukst of het belangrijkst vindt, en kijk hoe dat gaat. Benader dan de betreffende leraar voor wat hulp.
Maar echt, beginnen met schoolwerk thuis kun je zelf. Sla het boek open, begin met lezen, maak de opgaven. Raadpleeg daarna voor vragen de leraar.
Overdrijf niet, laat hij gewoon rustig doen wat hij aankan.
protesteren
Als ik nooit geprotesteerd had bij school, dan was mijn zoon ongetwijfeld via het SBO naar VMBO basis of kader gegaan, inplaats van een VWO-CITO-score te halen. Dus dat een school iets vindt, zou bij mij zeker niet doorslag geven. Zeker bij een kind met "iets" moet je nu eenmaal vechten. Je kind is een risico voor de mooie cijfertjes van de school, dus je kan nooit zomaar aannemen dat school het beste met je kind voorheeft.
Ik ben het dus eens met Elisa. Al die goedbedoelde verhalen over "het niveau dat nu eenmaal bij hem past"...tja, dat zien we pas achteraf. Ondertussen zal ik ook vechten om mijn kinderen zo hoog mogelijk te krijgen.
M Lavell
De leerplicht is totaal niet in het gedrang, Elisa`s zoon heeft al jaren een speciaal pakket met hulp en nu hij ziek is krijgt hij een aangepast, beperkt rooster. Elisa heeft heel bewust gekozen voor deze school omdat zij fantastisch zouden zijn met zorgleerlingen. Ze komt er nu achter dat het Atheneum niveau serieus in gevaar komt en vindt dat het lang duurt voordat docenten terug mailen met de juiste informatie. Vreemd, er is constant een maandelijks evaluatie gesprek geweest. Ze was al snel op de hoogte dat doubleren een optie was vanuit school en enkele vakken stond hij reeds onvoldoende. Bijlessen zijn in de strijd gegooid en nu is haar zoon behoorlijk ziek. Niet in de zin van "paracetamolletje en morgen gezond weer op" maar chronisch oververmoeid en depressief. Dat er al niet een bezoek bij de GGD arts geweest is vind ik ook vreemd, daar heb je hier al een afspraak na minimaal zoveel ziekteuren.
"Hoe kom je trouwens aan deze conclusie? "Zeker wel, maar vaak lukt het door omstandigheden ( ziekte, veel uitval, veel achterstand ) niet om op het niveau te blijven wat passend is bij de leercapaciteiten."
Op vele scholen zitten horden kinderen die door ziekte, stoornissen, lichamelijke en geestelijke gebreken, leerproblemen, gedragsproblemen, een niveau volgen beneden hun capaciteiten. Dus ja, die conclusie is niet moeilijk te trekken. Misschien leert en werkt half Nederland wel beneden zijn/haar iq niveau.
"Ik heb het over de verantwoordelijkheid van de school. Het is evident dat daar nogal wat is blijven liggen."
Als Elisa dat ook vindt is het haar goed recht om op de barricade`s te klimmen meldde ik reeds. Ik schilder haar nergens om af, integendeel, alle respect voor een moeder tijgerin. Hoe kom je erbij dat ik dat veroordeel? Het is een keuze die je maakt, je kan ook een andere keuze maken toch? Nogmaals, het heeft mijn prioriteit niet, zo belangrijk is school helemaal niet toch?
Ook ontsla ik school niet van zijn verantwoordelijkheden. Dat is onderwijs aanbieden dat ook tijdens de herstelperiode van een kind passend is. Daarom adviseerde ik om contact op te nemen met de mentor en zien of je samen achterstallig werk in kaart kunt krijgen. Als dit niet lukt door gewoon de school te bezoeken dan moet dit via thuisonderwijs. Dat ben ik met je eens, maar daarvoor hoef je toch de school niet in gebreke te stellen? Elisa`s zoon zit nog niet eens in de herstelperiode, hij is ziek. Dat hij intussen wel een bijbaantje heeft, hij is pas 13, verbaast mij wel. Maar goed, laten we dat dan maar er buiten laten en aan de GGD arts overlaten.
"Als het over onderwijs gaat zijn er wetten die prioriteiten neerleggen."
Prima, dan komt het helemaal goed volgend schooljaar, Atheneum 3 gaat het worden. Ik hoop dat Elisa ons op de hoogte houdt.
GGD arts?
Waarom zou een kind naar de GGD arts moeten als die eigen behandelaars heeft?
Onder dwang misschien, hier geen medewerking van school zonder bezoek aan de GGD arts, maar ik denk toch dat je de kortste weg moet kiezen. Kind leert hoe dan ook, thuis of op school. Het rondbreien van zo'n programma en dat haalbaar is voor kind heeft je allergrootste prioriteit. Recht op je doel af. Hoe meer mensen je erbij betrekt hoe stroperiger het wordt en hoe langer het duurt.
Maak zelf een plan en wacht niet op al die mensen .
Update
De zaak ligt nu o.a. bij ZieZon en Onderwijsconsulenten. Volgens hen heeft school op zijn zachtst gezegd flink wat steken laten vallen waar het gaat om zorgplicht en handelt en reageert school zeer merkwaardig en niet in het belang van de leerling. Dit soort verhalen en ervaringen komen ze helaas maar al te vaak tegen waar het gaat om zorgleerlingen. Zie ook http://www.onderwijsconsulenten.nl/aanmelden/aanmeldcriteria.dot
De ondersteuning door onderwijsconsulenten is trouwens kosteloos; ook voor een school.
De onderwijsconsulent gaat contact opnemen (met mijn toestemming) met zowel school als behandelend artsen om zo te proberen deze situatie zo goed mogelijk op te lossen. De onderwijsconsulent is ook aanwezig bij het gesprek dat wij na de meivakantie hebben met school. Met als doel een op maat gesneden zorg- en leerplan voor de komende periode (en in de toekomst) en dat zoon 3 Atheneum mag gaan doen.
Dank Miriam voor de informatie over ZieZon; daarvoor wist ik niet van deze zorgplicht en instantie af.
GGD arts
Ook hier ontkom je niet aan de GGD arts bij langdurige ziekte/uitval. Maar die bemoeit zich echt niet met het al dan niet hebben van een bijbaantje, weet ik uit ervaring.
Rust en zorgplicht
Mirjam, het antwoord van de minister ging met name over kinderen die tijdens een onderzoeksperiode die mogelijk zal leiden tot ander onderwijs nog gewoon onderwijs moeten krijgen. Jij stelt dat het ook voor andere zieke kinderen opgaat. en dan noem je een aantal evidente problemen.
Als het duidelijk is dat er iets aan de hand is met een kind moet de school zorgen vor een aangepast programma. Maar wat ik begrijp is, dat het bij de zoon van Elise allemaal niet zo duidelijk was: pfeiffer is nu niet direkt een diagnose waardoor je onmiddellijk weet dat een kind maandenlang uit de roulatie zal gaan. Sterker nog, mijn huisarts wilde zoon niet eens testen op pfeiffer, 'omdat iedereen dat wel heeft.' Was ook een hele domme huisarts. De volgende huisarts testte wel, hij had pfeiffer gehad en had al die tijd doorgewerkt, maar het verklaarde wel de vermoeidheid en de vele onduidelijke 'griepjes'.
Met andere woorden: het verloop van de ziekte kon op voorhand niet voorspeld worden, zeker niet dat de uitval zo lang zou duren en het terugkomen zo problematisch zou gaan.
Dan was het advies van de huisarts: rust. Hoe moet je als school daar dan mee omgaan, zodat je toch nog onderwijs aanbiedt? Een werkgever mag geen werkzaamheden opdringen, als je rust nodig hebt om te herstellen. Zelfs geen thuiswerk. Daar zijn processen over gevoerd.
Het enige wat je kunt doen is kontakt houden, dat is gebeurd. En zodra het ook maar enigszins kan een aangepast programma aanbieden, ook dat is gebeurd.
De zorgplicht van de school kan ook betekenen dat de school het kind niet belast met schoolse zaken, als het kind rust nodig heeft om te herstellen.
Tsjor
Tja pfeiffer
Het probleem met pfeiffertesten is dat als je daarop een groep gezonden prikt een heel groot deel van de mensen een positieve test hebben. Een heeeeeeeeel klein deel heeft een acute pfeiffer. Het grootste deel heeft een positieve igG . Dat wil alleen maar zeggen dat ze ooit het pfeiffervirus in hun likf hebben gehad. Je weet niet wanneer. En meestal dus zonder dat ze ergens last van gehad hebben.
Dat kan al jaaaaarengeleden zijn. igG en dus Ooit pfeiffer gehad verklaart meestal niet de huidige klachten. Dat is een grote misvatting die artsen prima weten en snappenaar die er voor patienten vaak moeilijk te begrijpen ofvte accepteren zijn
Kortsluiting
Jamaar jemig, tsjor! De minister krijgt de vraag of een evident niet zieke groep leerlingen die op een lgf indicatie wacht en zonder onderwijs thuis zit omdat geen school ze wil hebben, ook onder de regeling voor zieke leerlingen valt. Daar komt antwoord op (het antwoord is ja)
Vervolgens roept dat antwoord bij jou de vraag op of zieke kinderen er dan ook onder vallen. Van dat soort vragen krijg ik kortsluiting in mijn hoofd. Hoe kom je erop? Hoe moeilijk wil je het leven maken?
Ik weet zeker dat in dit geval de school geen moment getwijfeld heeft aan het ziek zijn, niet fit zijn voor school. Was dat wel zo geweest, dan was de leerplichtambtenaar al langs geweest. Daar bestaat gewoon een procedure voor namelijk. Dat meeschrijvers op dit forum twijfelen aan de ziekte en de noodzaak tot niet het rooster volgen, moet je volgens mij voor lief laten.
Verder is onderwijs geen werk natuurlijk en wordt onderwijs niet opgedrongen maar aangeboden. Maar als er dan helemaal nog twijfel is, dan kun je (dat schreef ik al) de GGD arts als tussenpersoon tussen school en thuis/behandelend arts gebruiken.
Overigens hebben organisaties als Ziezon heel veel ervaring in dit soort kwesties en hebben zij meestal geen GGD arts nodig om te zien wat genoeg is of teveel aan aanbod.
Weet je waar ik nou zo benieuwd naar ben? Waar zit jouw kortsluiting? Waarom zie jij alleen maar negatieve dingen in de oplossing die voorhanden is?
Als de school had gedaan wat men had moeten doen, dan waren alle keuzes in overleg genomen. Naar school of niet en hoe vaak dan? Bijbaantje of niet en wanneer dan? Op niveau blijven of niet en hoe lang dan?
Hoe kun je tegen zijn?
Hoe kun je voor zijn?
'Als de school had gedaan wat men had moeten doen, dan waren alle keuzes in overleg genomen. Naar school of niet en hoe vaak dan? Bijbaantje of niet en wanneer dan? Op niveau blijven of niet en hoe lang dan?
Hoe kun je tegen zijn?
Hoe kun je voor zijn? Als ouder wil ik zelf kunnen beslissen of mijn kind een bijbaantje neemt of niet. Ik heb net zo'n soort conflict gehad met school en geloof mij: als ouder ga ik daar over.
Wat betreft het overleg, dat is er maandelijks geweest: tussen ouders en school. Is er een plicht om een onderwijsconsulent van Ziezon in te schakelen, als beiden, tijdens de maandelijkse overlegrondes het met elkaar eens zijn? Bij moeder en school was er geen twijfel over de aard van de ziekte en de noodzaak van rust. En een aangepast programma bij herstel. Alleen is er nu verschil van mening over de uitkomst van het gevolgde traject: school wil kind laten zitten of van het gym af, moeder was/is daar boos over.
Tsjor
Manja
Je hebt helemaal gelijk, alleen mensen die er niets van merken zullen niet naar de huisarts gaan met klachten als chronische vermoeidheid etc. Mensen die bij een huisarts komen met klachten zijn erbij gebaat als ze weten dat ze pfeiffer hebben of hebben gehad. Het geeft geen oplossing, maar wel een verklaring voor de klachten. Als iemand met klachten bij de huisarts komt en de huisarts weigert dan om zoiets te onderzoeken, dan dump ik die huisarts.
Tsjor
Naief
tsjor:"Als ouder wil ik zelf kunnen beslissen of mijn kind een bijbaantje neemt of niet. Ik heb net zo'n soort conflict gehad met school en geloof mij: als ouder ga ik daar over."
Ben wel benieuwd naar de aard van dat conflict dan, maar je hebt bovendien ongelijk zolang het kind nog leerplichtig is. Sterker nog: die leerplicht heeft juist tot doel om te zorgen dat kinderen niet werken.
Dat wil overigens niet zeggen dat je niks te vertellen hebt of dat school alles te vertellen heeft en dat kinderen helemaal geen bijbaantje mogen hebben, maar daar waar bijbaantjes de gang naar school in de weg zitten - een suggestie die in dit draadje gewekt is - verliezen ouders het.
Overigens is daarvan in het geval van Elisa geen sprake want ook dan had de leerplichtambtenaar al lang op de stoep gestaan.
Ziezon is een onderwijsinstelling die leerkrachten levert. Het zijn leerkrachten die zieke kinderen thuis of in het ziekenhuis bezoeken. Scholen zijn niet verplicht ze in te schakelen. De school mag ook de eigen leerkrachten langs sturen.
Tsjor:"Wat betreft het overleg, dat is er maandelijks geweest: tussen ouders en school."
Maar over onderwijs heeft men het niet gehad. Dat had wel gemoeten. Een ziezon leerkracht komt wekelijks (minstens 1 x per week).
"En een aangepast programma bij herstel. Alleen is er nu verschil van mening over de uitkomst van het gevolgde traject: school wil kind laten zitten of van het gym af, moeder was/is daar boos over."
Inderdaad. Onenigheid die niet kan ontstaan als je gewoon onderwijs blijft geven en dat kind daarin gewoon wekelijks laat volgen.
'vergeten'
Elisa is begrijpelijk blij met de inzet van een onderwijsconsulent. Die onderwijsconsulent helpt haar omdat haar zoon (nog) een rugzak heeft, anders doen ze niets.
En dan?
'Onenigheid die niet kan ontstaan als je gewoon onderwijs blijft geven en dat kind daarin gewoon wekelijks laat volgen.' En hoe komt het kind dan aan die rust toe? Elke week een leerkracht sturen, terwijl het kind duidelijk oververmoeid etc. is lijkt mij eerder een geval van kindermishandeling.
Bijbaantje
Mirjam, er zijn wel meer wetten dan alleen die op de leerplicht. Er zijn ook wetten over kinderarbeid etc. Wanneer kinderen wel en niet mogen werken.
Of een baantje school in de weg staat, dat is soms heel duidelijk: werken onder schooltijd mag niet. Eerder weg gaan uit de les omdat je moet werken mag niet. Geen huiswerk maken omdat je moet werken mag niet. Maar de school heeft geen volledige zeggenschap over alle tijd van een kind. Buiten school is er ook nog een leven en dat is niet van de school.
Wat wil je dan? Dat school zich gaat bemoeien met het voetballen, omdat er teveel geblesseerde kinderen zijn die daardoor geen onderwijs volgen? Of met het uitgaan, omdat er teveel vermoeide kinderen zijn op maandagmorgen? Zullen we dan helemaal staatsopvoeding via de scholen doen?
Tsjor
Geen gym
tsjor, de gymleerkracht komt niet langs. Je hoeft dus niet bang te zijn voor de Cooper test.
Inschakelen
Het inschakelen van Ziezon kun je ook als ouder doen, dat hoeft niet via de school te lopen. Ik vraag me alleen wel af wanneer je dat dan zou doen. Iets kan beginnen als een klein probleem en later een langdurig proces blijken te zijn. Achteraf is het altijd wel makkelijker om te zeggen wat er had moeten gebeuren, makkelijker dan vooraf.
Tsjor
Mirjam
Denk je echt dat alleen gymnastiek inspanning vraagt?
Tsjor
tsjor
Het probleem is nou net dat een positieve pfeiffertest met igG helemaal geen verklaring voor de klachten hoeft te zijn! Ooit Pfeiffer gehad kan wel tien jaar terug zijn. Er is meestal juist helemaal geen relatie met huidige vermoeidheid. Dus als je mensen die bij de dokter komen met klachten van vermoeidheid prikt op Pfeiffer en de igG is Positief mag je dat absoluut niet als verklaring voor de vermoeidheid gebruiken. WEL als de IgM positief is. Dus acute pfeiffertest zeg maar. Dan heb je echt actueel een Pfeiffer. Maar dat is gelukkig niet zo vaak zo.
Ook als je zou prikken op allerlei andere virussen zullen daarvan een flink aantal een positieve igG test geven. Want je loopt in je leven tegen allerlei virussen aan terwijl je daar helemaal niet ziek van wordt. Maar wel krijg je er natuurlijke afweer tegen en dat zie je met de IgG.
Rustig aan
Dat moet wel een flinke ruzie zijn geweest tsjor. Je bent er nog emotioneel van.
Lees nog eens wat ik schreef.
Dat jij niet alles te vertellen hebt over het werk van je kind, betekent niet dat school wel alles te zeggen heeft.
Boek lezen
Tsjor, mag dat kind ook geen boeken lezen? Wat stel je voor, een zwarte kamer en een bijbaantje voor de nodige variatie?
Ik, emotioneel?
helemaal niet. Het enige waar ik emotioneel van word is dat iemand die zich altijd terecht verzet tegen elke schijn van staatsopvoeding nu plotseling de school ruim baan geeft om in te grijpen in het leven van kinderen.
Tsjor
en voor de duidelijkheid
de IgG wordt altijd bepaald, samen met de IgM. IgM is dus nu Pfeiffer. IgG is ooit, mogelijk wel 20 jaar geleden Pfeiffer gehad. Kan ook 3 maand geleden zijn. Maar dat weet je niet.
Manja
In mijn situatie: een assistente gaf het advies: als je vaker dit soort klachten hebt (even niet nader omschreven), dan moet je je eens laten testen op pfeiffer. Daar was al een hele hectische situatie aan vooraf gegaan, die levensbedreigend was. Als dan vervolgens de klachten blijven, dan vind ik het logisch om die test te doen. Het had ook kunnen zijn dat de arts had gezegd: pfeiffer is wel logisch, want dat heeft iedereen, maar we gaan nu verder zoeken naar oorzaken van die klachten. Dan was het ook goed geweest. Maar niets doen, terwijl iemand langdurige klachten heeft, dat gaat er bij mij niet in. Gelukkig ook niet bij de huisarts die ik daarna heb gevonden. Of is chronische vermoeidheid geen beeld waarmee je naar de huisarts moet gaan?
Tsjor
Ik ga daar niet over
'Tsjor, mag dat kind ook geen boeken lezen? Wat stel je voor, een zwarte kamer en een bijbaantje voor de nodige variatie?' Hé, ik ga daar niet over. En school ook niet. Herstel van oververmoeidheid, overbelasting, pfeiffer, etc. dat is een kwestie van arts, kind zelf en ouders. Persoonlijk zou ik mijn kind zeker adviseren om 100 jaar eenzaamheid van G.G. Marquez te lezen, maar als het kind helemaal hoteldebotel wordt van alle Aurelio's en Arcadio's, dan gaat het boek weg. En dat wil ik als ouder kunnen beslissen, als het gaat om de gezondheid en het herstel van het kind.
Tsjor
Ah dus toch
Toch wel emotioneel dus.
Ik vrees dat je al die jaren niet zo goed hebt opgelet.
Ik vrees dat dat wat plotseling is, in jouw perceptie moet zitten.
Nu plotseling meen je dat de school ruim baan heeft in te grijpen in het leven van kinderen.
Volgens mij was dat al die tijd al zo en bovendien heeft het niet bieden van onderwijs aan zieke leerlingen voor die leerlingen ingrijpende gevolgen; zitten blijven, afstromen etc.
Het wel bieden van onderwijs aan zieke leerlingen is niet ingrijpender dan het bieden van onderwijs.
Ik heb inderdaad niet goed opgelet
'Nu plotseling meen je dat de school ruim baan heeft in te grijpen in het leven van kinderen. Volgens mij was dat al die tijd al zo...'
Ik dacht inderdaad dat je daar een tegenstander van was, maar blijkbaar ben je daar dus een voorstander van. Ik heb niet goed opgelet.
'Het wel bieden van onderwijs aan zieke leerlingen is niet ingrijpender dan het bieden van onderwijs.' Of dit is zo'n open deur, dat het maar beter is om deze zin van je te negeren. Of je bent werkelijk van mening, dat onderwijs volgen op wat voor manier dan ook geen enkele invloed heeft op de belastbaarheid en de conditie van een kind. Dat het zoiets is als lucht, voedsel, of zelfs nog minder dan dat, want ook lucht en voedsel hebben invloed op de conditie van een kind. Dan is onderwijs gewoon helemaal niets.
Tsjor
Tikje opgeblazen
tsjor, lees even #73 uit deze draad.
Ik krijg de indruk dat je een wat overtrokken beeld hebt van de belasting die onderwijs is.
Pleidooi
Bedoel je het pleidooi voor een onverschillige houding van de school? Of bedoel je dat kinderen ook zonder school gymnasium B kunnen halen met achten en negens, en geldt dat dan voor alle kinderen?
Heb je nog enig argument over, waarom school zieke kinderen dan met onderwijs zou moeten belasten?
Tsjor
Pfeiffer
De zoon van Elisa heeft helemaal geen Pfeiffer gehad maar CMV, zoals ze zelf in een draadje in Gezondheid schreef. Die infectie geeft zelden klachten, nog minder vaak dan Pfeiffer, en is ook in het uitzonderlijke geval dat het wel vermoeidheids- of hoofdpijnklachten geeft minder heftig en minder gevaarlijk van Pfeiffer. Maar voor school maakt het helemaal niet uit waarom Elisa's zoon te vermoeid is om naar school te gaan, het feit dat het zo is is genoeg om daar een oplossing voor te vinden. Dat kan zijn om te besluiten helemaal niet met school bezig te zijn, dus ook niet thuis aan de slag, om helemaal tot rust te komen. Het kan ook zijn door wel thuis te werken, al dan niet met begeleiding en ondersteuning, of door een aangepast rooster te volgen. Maar er moet wel iets geregeld worden wat haalbaar is in de bestaande situatie.
Dat doubleren een goede c.q. onvermijdelijke keuze was hadden Elisa en haar zoon zelf ook al bedacht. De gymnasiumvakken laten vallen idem. Dat school nu 'dreigt' met afstromen naar de havo vind ik niet proportioneel. Hij blijft nu zitten omdat hij veel school gemist heeft, dan is het heel redelijk en opportuun om hem dat over te laten doen. Mocht het bij de tweede keer de derde klas op vwo-niveau niet lukken, dan kan er altijd nog afgestroomd worden.
Ik heb het idee dat school een excuus zoekt om een weg te bewandelen die ze eerder al in gedachten hadden en nu een stok gevonden hebben om mee te slaan. En dat is niet fair, ze hadden eerder open kaart kunnen spelen en eerder samen met Elisa naar een oplossing kunnen zoeken.
Elisa, ik denk dat school jouw aan het lijntje heeft gehouden, zeker op het gebied van wiskunde. Als zij zeggen dat ze er op vertrouwen dat het allemaal goed zal komen als het kwartje valt, dan leggen ze het falen of slagen op wiskundegebied buiten zichzelf. Ook buiten je zoon trouwens. Alsof er bij volle maan iets magisch moet gebeuren, 'het vallen van het kwartje'. Maar na zoveel bijles en ondersteuning gaat dat kwartje niet ineens meer vallen lijkt me. Het lijkt me eerder een eufemisme voor 'misschien gebeurt er een wonder'.
Ergens is er in de communicatie wat mis gegaan. Het zenden van de boodschap, het ontvangen ervan, waarschijnlijk een combinatie. Als ik jou was zou ik nu inzetten op doubleren op atheneum niveau. Ik zou opportunistisch genoeg zijn om het zaterdagbaantje op te offeren om bij school in een gunstiger daglicht komen te staan. En ik zou de strijd tegen de werkwijze in het algemeen (af laten stromen of wegwerken van leerlingen bij wie het de school teveel moeite kost om ze in de gym+ klas te houden ondanks al hun toezeggingen) laten voor wat hij is, laat anderen de wereld maar redden, jij gaat er voor zorgen dat je zoon volgend jaar zit waar hij volgens jou zou moeten zitten.
skik
