Afstromen wegens ziekte?
Bij voorbaat excuus voor dit lange en complexe verhaal. Ik zit erg in mijn maag met deze onverkwikkelijke situatie waar vooral mijn zoon onder lijdt en ik wil als het kan deze situatie in goede harmonie met school oplossen.
Mijn (hb)zoon van 13 zit in 3 Gymnasium; een Gymnasium+ dat enkele jaren geleden opgezet is door een reguliere scholengemeenschap voor meer- en hoogbegaafde kinderen. Hij is door school enthousiast binnengehaald als voorbeeldleerling voor dit specifieke Plus-Gymnasium. Hij doet het redelijk goed, ondanks zijn ADHD en problemen met executieve vaardigheden. Hij is geen studiebol maar haalt met minimale moeite zessen en zevens en enkele achten. Alleen wiskunde is een probleem; daar staat hij een onvoldoende voor. Met extra studiebegeleiding en steun van zijn wiskundedocent verwacht men echter wel dat hij het zal kunnen; zeker wiskunde A. Hij kreeg en krijgt extra begeleiding en ondersteuning van de leerlingbegeleider (zoon heeft een rugzakje) en we hadden/hebben prima en warm contact met school. Daarnaast loopt hij bij een kinderpsychiater voor zijn ADHD en andere zaken.
Vanaf het begin van dit schooljaar was hij erg moe, had hij vaak hoofdpijn, was hij misselijk en niet lekker; hierdoor moest hij vaak verzuimen. Uiteraard had dit invloed op zijn prestaties en cijfers; zijn eerste rapport was dan ook niet zo goed als anders maar toch nog verbazingwekkend redelijk. Zijn gezondheidsklachten werden steeds erger; na bloedprikken bleek begin december dat hij Pfeiffer had, al langere tijd (vermoedelijk opgelopen in de zomervakantie; zijn tante heeft het ook en zij zijn samen op vakantie geweest). Hierdoor en omdat hij er al zo lang mee rondgelopen had inclusief hard trainen met selectievoetbal, zou het herstel lang kunnen duren. De huisarts zei dat hij echt goed de tijd moest nemen om te herstellen. Dus stoppen met voetbal en niet naar school gaan. Dit hebben we op school verteld en die begreep het volkomen. Hij kon thuis blijven zolang hij nodig zou hebben.
Maandelijks hadden we een evaluatiegesprek op school. Omdat hij zoveel achter liep en in het belang van zijn gezondheid heeft school na de Kerstvakantie duidelijk gemaakt dat zoon dit jaar zou moeten doubleren. Jammer maar begrijpelijk; dat vond zoon ook.
Begin vorige maand voelde zoon zich weer iets beter en wilde hij wel weer naar school. Hij is altijd met plezier naar school gegaan. In overleg met school is er een aangepast, beperkt rooster gemaakt zodat hij weer zou kunnen wennen. Dit bleek echter nog iets te veel van het goede en vroeg teveel van zijn gezondheid; hij had nog steeds vaak hoofdpijn en bleef oververmoeid. Dus hij kon dat rooster helaas niet volhouden. School begreep dit; het was ook nu weer geen enkel probleem.
Anderhalve week geleden hadden we weer een gesprek en nu zei school opeens dat we er niet van uit moesten gaan dat zoon op ditzelfde niveau zou mogen blijven; afstromen naar het Atheneum of zelfs het Havo zou er waarschijnlijk in zitten. Omdat hij dit jaar niet zou kunnen laten zien dat hij het huidige niveau zou aankunnen. Dit zou besloten worden in de eindvergadering; als twee-derde van de docenten tegen blijven zitten op het huidige niveau zou stemmen, zou hij moeten afstromen. Omdat men dus zou twijfelen of hij qua gezondheid de werkdruk aan zou kunnen (volgend schooljaar). Aan zijn motivatie, inzet en cognitieve capaciteiten wordt niet getwijfeld. Het staat als volgt op zijn tweede rapport dat we anderhalve week geleden meekregen: "Doubleren is wel een feit. Maar op welk niveau? Laat maar zien de komende periode".
Dit viel ons heel rauw op ons dak; zoon en ik waren sprakeloos. Zoon is heel verdrietig en gefrustreerd en ik ben heel boos en bovenal teleurgesteld. Ik heb contact opgenomen met 5010 en daar zei men dat deze afstroomverplichting om deze reden zeer onredelijk en discutabel zou zijn; ik zou dit kunnen aanvechten en een klacht kunnen indienen. Zover willen we het natuurlijk liever niet laten komen. School zou volgens 5010 eventueel wel afstromen mogen adviseren (alhoewel de reden discutabel zou zijn) maar niet verplichten.
Zoon en ik hebben uitvoerig gepraat en hebben sowieso besloten dat hij stopt met (dit) Gymnasium en Atheneum gaat doen. Omdat hij o.a. graag Spaans en Duits wil houden. Latijn en Grieks vindt hij erg leuk en het gaat hem best goed af maar omdat hij E&M wil gaan doen, zijn de moderne vreemde talen handiger. Daar heeft hij toch ook iets meer affiniteit mee. We hebben het ook even gehad over een andere school maar hij wil heel graag op deze school blijven. Daarnaast zijn de andere scholen hier niet echt goed ingespeeld op zorgleerlingen en/of hb kinderen. Ik heb school onze beslissing gemaild; het lijkt hun een goede beslissing maar ze zeggen uiteraard niets toe en blijven op de vlakte. Die Havo hangt dus nog steeds als een molensteen om zijn nek.
Er is nu weer een aangepast, beperkt rooster zodat zoon vanaf maandag langzaam weer kan wennen. Maar vorige week is ook gebleken dat zoon verziend is dus dit verklaart (een deel van zijn) chronische hoofdpijn, vermoeidheid en wazig zien. Hij krijgt dus volgende week een bril. Hopelijk gaat het dan beter en kan hij dan ook weer volledig naar school. Wat sowieso zwaar is omdat hij natuurlijk geen conditie meer heeft, nog snel moe is en een heel ander ritme heeft gekregen. Dus het is erg wennen. Maar school verbindt dit dus kennelijk als voorwaarde om te stellen: "je kan weer gewoon naar school, je bent dus volledig hersteld en kan dus ook het Atheneum aan". Hij mag van school ook pas mee met schoolreisje eind mei als hij voor die tijd volledig naar school is gegaan. Zoon verheugt zich al twee jaar op dit reisje van drie dagen en zeker nu hij stopt met het Gymnasium zou dit de laatste kans zijn. Toen zoon dit hoorde, zei hij meteen: "zie je wel, ze willen gewoon van me af". In het licht van de gebeurtenissen behoorlijk to the point.
Wij moeten zoals het er nu voor staat dus wachten tot de eindvergadering op het definitieve besluit. En die onzekerheid is killing voor zoon. Voor hetzelfde geld moet hij van school toch naar het Havo. En dat past totaal niet bij hem. Daar is iedereen die hem kent, inclusief de kinderpsychiater, het over eens. Hij wil het ook absoluut niet.
Maar nu het opvallendste: de afgelopen jaren blijken er meer kinderen te (hebben) moeten afstromen vanwege allerlei vage en discutabele redenen. Wij kennen er nu al 10. Allemaal kinderen zoals mijn zoon; zeer slimme kinderen met bijbehorende en bijkomende problematieken. Kinderen voor wie dit Gymnasium in eerste instantie is opgezet. Ik heb contact gehad met een aantal ouders (een aantal van deze kinderen waren/zijn vriendjes van zoon) en onze ervaringen en verhalen komen schrikbarend overeen. Al die ouders zijn boos en teleurgesteld en een aantal ouders heeft hun kind dan ook uiteindelijk van deze school gehaald en op een andere school gedaan. Wij denken dat school deze leerlingen gewoon kwijt wilt om zo het imago van dit Gymnasium op te poetsen en zich met mooie cijfers en statistieken te profileren. Doubleren staat niet goed, dan maar afstromen. En zo schiet dit Gymnasium zijn doel voorbij; juist de leerlingen voor wie het bedoeld zou zijn, zijn de dupe. School legt de schuld bij de kinderen terwijl het overduidelijk is dat school nog niet genoeg kennis en capaciteiten heeft om deze vorm van onderwijs aan te kunnen bieden. Daar hebben wij tal van bewijzen voor.
Waar het om gaat is dat onze kinderen hier onder lijden. En wij zijn vooral heel erg teleurgesteld. Dit Gymnasium zou de oplossing zijn voor heel slimme kinderen; kinderen die vaak al hele nare ervaringen hebben gehad op het basisonderwijs en die snakken naar er- en herkenning, peers en uitdaging.
Wij willen binnenkort als ouders met elkaar om de tafel zitten en een gesprek over dit alles met school aangaan en indien nodig verdere actie ondernemen. Juist ook om te voorkomen dat toekomstige leerlingen van dit beleid de dupe gaan worden.
Maar ondertussen weet ik niet wat ik nu het beste kan doen. Wat zoon en ik feitelijk willen en wat zoon vooral nodig heeft is nu een toezegging van school dat hij Atheneum kan gaan doen. Ongeacht of hij nu wel of niet volledig naar school kan gaan de komende periode (die bijna niets meer voorstelt). Zoon wil nog steeds gewoon naar school ondanks deze rotsituatie(!). Hij heeft zelfs al zijn docenten gemaild om te vragen wat hij kan doen aan leer- en lesstof. Maar hij heeft natuurlijk erg veel stress door dit gebeuren. Zijn kinderpsychiater vindt deze hele gang van zaken ook belachelijk en niet in het belang van mijn zoon zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid. Hij wil hier op korte termijn met school over praten. Dit heb ik ook aangegeven op school en school vindt dit prima. (Zucht, ze vinden alles maar prima en lijken fantastisch mee te werken maar ondertussen...)
Kortom, zoon heeft het behoorlijk voor zijn kiezen gehad dit schooljaar. Pfeiffer, stress, verziendheid, moeten stoppen met zijn geliefde voetbal, moeten doubleren en nu wellicht zelfs naar het Havo. Terwijl hij toch gemotiveerd is gebleven en blijft; zijn best blijft doen. Hij is de laatste tijd veel zelfstandiger en wijzer geworden. Wat hij heeft gepresteerd dit jaar ondanks alles is heel knap. En dan zou hij daar nu gewoonweg voor gestraft worden? Om wat eigenlijk? Wij gaan ervan uit, net als de kinderpsychiater en de huisarts, dat zoon na de zomervakantie gewoon weer helemaal hersteld is en prima Atheneum kan doen. Alleen de onzekerheid en stress nu is hem funest; net als wat er van hem gevraagd wordt in de komende (te korte) periode. Hij weet het even niet meer. Het klopt niet. Bovenal, dit mag volgens mij (en anderen) niet.
Wat vinden jullie? Wat is wijsheid? Laat ik voorop stellen dat ik ten eerste zou willen dat zoon de komende tijd zonder stress en onzekerheid naar school kan gaan en ten tweede dat dit wordt opgelost in goede harmonie. Ik wil het liever niet op de spits drijven tenzij noodzakelijk. Ik heb me al op Internet suf gegoogelt naar vergelijkbare zaken, onderwijs wet- en regelgeving, jurisprudentie en ik heb de schoolgids en bestuursreglementen van voor tot achter doorgeplozen maar zo'n school dekt zich natuurlijk van alle kanten in. Begrijp ik ook wel. Maar hier moet hoe dan ook iets aan gedaan worden; niet alleen in het belang van mijn zoon als ook in het belang van al die andere kinderen.
pushen
Je kind gaat allerminst fluitend door zijn opleiding. ( buiten het ziek zijn) Wiskunde loopt niet, moeite met verhaaltjessommen, maar wel Wiskunde A in het profiel, want b is niet haalbaar... bijles. extra ondersteuning van leerkrachten ( wiskunde wel voldoende om over te gaan?) Nederlands is ook niet het sterkste vak. Op dit niveau kan hij niet de vakken volgen die zijn interesse hebben. (NT profiel)
-Omdat hij dit jaar niet zou kunnen laten zien dat hij het huidige niveau zou aankunnen. Dit zou besloten worden in de eindvergadering; als twee-derde van de docenten tegen blijven zitten op het huidige niveau zou stemmen, zou hij moeten afstromen. Omdat men dus zou twijfelen of hij qua gezondheid de werkdruk aan zou kunnen (volgend schooljaar).Aan zijn motivatie, inzet en cognitieve capaciteiten wordt niet getwijfeld-
Dus de leerkrachten gaan koffiedik kijken hoe de gezondheid van je kind volgend jaar is?
Is het niet een verborgen boodschap dat je kind het cognitief wel aan kan, maar dat HB zijn niet voldoende is.? Misschien moeten jij en/of je kind wat doelen bijstellen. Ik zie een moeder die werkelijk alles uit de kast trekt om (samen?) met haar kind veel te bereiken. Is hij wel gelukkig?
zozo enzo
Ben het wel met je eens. Er is ook meestal een reden waarom iemand zo lang ziek blijft van een virus als Pfeiffer. Al niet happy zijn, overbelast zijn geestelijk of lichamelijk is niet goed voor je genezing.
EN inderdaad, in eerdere draadjes beschreef Elisa een jongen die het liefst NT wilde doen, maar dat niet kon omdat de cijfers dat niet toelieten. En wiskunde was al langer een probleem.
Gezien de eerdere draadjes hierover snap ik de school best.
Tja
Mijn kind, heel slim met ook iets, is afgestroomd van gymnasium naar havo en dat heeft wel heel goed uitgepakt. Doet nu een leuke HBO opleiding en zit lekker in zijn\haar vel. Dit was heus geen makkelijke beslissing, iets wat we zomaar even deden. Maar als je naar de toekomst kijkt, moet je ook kijken naar wat je kind aankan en uiteindelijk kan met een opleiding.
Nogmaals ik zou inzetten op het VWO, maar tegelijk niet zo'n drama maken van een mogelijke stap naar de havo.
Even ter overweging
Je geeft aan dat hij het liefst het NT profiel zou kiezen, maar dat hij dat cognitief niet aan kan. De kans dat hij dit op havo wel aan kan is best groot. Wat maakt dan dat je toch blijft vasthouden aan vwo? Ik zou er van uit gaan dat hij op met een NT profiel op havo toch wel voldoende uitdaging krijgt. Je opmerking mbt de peers snap ik wel, maar weegt dat zwaarder dan niet het juiste profiel kunnen kiezen?
Overigens zou iets langer huiswerk maken ook nog wel eens verschil kunnen maken. Als hij naast dat halve uurtje ook iedere dag nog een half uurtje wiskunde zou doen, zou best wel verschil kunnen maken. Ter vergelijk: mijn oudste, ook 3 vwo, plusklas, gaat straks voor het dubbelprofiel NT-NG. De betavakken gaan hem makkelijk af, maar met een half uurtje huiswerk per dag zou hij het echt niet redden.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat hij zo het onderste uit de kan haalt. Vaak hebben leerkrachten dat ook wel door. En inzet wordt vaak hoger gewaardeerd dan aanleg.
Hij in de laatste alinea
Moet zijn : jouw zoon.
En mij oudste is ook hb.
Reactie
De keuze voor NT profiel hebben we een tijd geleden laten varen. We hebben dit toen nog uitgebreid besproken met zijn (fantastische!) wiskunde docente. Alhoewel zij nog steeds gelooft dat het wiskunde-kwartje nog wel gaat vallen zal wiskunde B waarschijnlijk te hoog gegrepen zijn en de vraag is of dat kwartje op tijd zal gaan vallen, dus voordat zij het wiskunde A of B advies moet geven. En stel dat dit kwartje valt, begrijpt en kan hij dit zo ten volle toepassen dat hij er ook goed mee uit de voeten kan vwb natuurkunde, scheikunde etc. Cognitief gezien (rekenen, cijfermatig en qua formules) zou hij volgens haar geen problemen met wiskunde hebben; het zit hem in de vraagstelling, toe te passen strategieën en het binnen de tijd netjes op papier zetten. Allemaal zaken waar aan gewerkt kan worden en waar nu ook aan gewerkt wordt.
Zij gaf aan dat wiskunde A voor zoon uiteindelijk echt redelijk te doen moet zijn; dat hij in ieder geval een voldoende zou kunnen scoren.
Daarnaast had zij een goed punt door je af te vragen of het wel verstandig is om zo een zwaar profiel te doen waarbij zoon heel hard aan dat wiskunde zal moeten trekken met als gevolg dat andere vakken er misschien onder gaan lijden.
En met NT profiel zal hij nog steeds een van beide moderne vreemde talen moeten laten vallen en dat wil zoon niet. Wij hadden hier voorheen eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan. Hij wil dus E&M profiel gaan doen met Aardrijkskunde, Spaans en Duits. Hoe je het ook wendt of keert, hij heeft meer affiniteit met economie en talen dan met de exacte vakken ook al vindt hij zaken als astronomie, natuurkundige principes en alles wat daarbij komt kijken heel interessant. Maar om je vast te leggen op iets qua vakken-, studie- en beroepskeuze vraagt meer van je dan alleen iets interessant te vinden.
Nederlands is ook niet zijn beste vak (ook niet zijn favoriete vak) maar op wiskunde na staat hij voor alle vakken (ruim) voldoende tot goed.
Zoon doet overigens veel huiswerk al op school. Dus dat halfuurtje huiswerk geldt alleen voor thuis.
Hij heeft de afgelopen periode natuurlijk veel kunnen nadenken over wat hij wel en niet wilt; wel en niet kan. Hij krijgt een steeds beter beeld van wat hij later wilt gaan doen en dat heeft uiteraard invloed op de profiel- en vakkenkeuze. Maar goed, hij heeft nu een jaar extra de tijd om te zien hoe en wat en we gaan er vanuit dat dit op het Atheneum gaat gebeuren.
Nou, dat weet ik niet hoor
Mijn dochter is geen beta en kiest (dus) volgend jaar een CM-profiel. Ik heb liever dat ze een vwo-diploma haalt met CM, dan een havo-diploma met wat meer exacte vakken.
Voor Elisa zou ik inzetten op overstappen naar het atheneum, wat meer energie steken in huiswerk, en pas een baantje als de cijfers op orde zijn. Sowieso vind ik het een beetje overdreven om dat kind al op zijn 13e een baantje, anders dan een keertje folders lopen, te laten hebben. Zeker gezien alle (medische) ballast die hij er al bij heeft. Laat hem gewoon eens lekker een tijdje met rust en aan zijn schoolwerk, hij is al zoveel jaren van hot naar her en arts naar arts gesleept.
elisa
Op de school van mijn kind wordt op vwo wiskunde B aangeraden bij Em als een (economische) universitaire studie beoogd wordt.
Katniss
Dat bijbaantje (waar hij zelf mee kwam) is op dit moment zijn hobby en afleiding en geeft hem het zelfvertrouwen wat hij nu zo hard nodig heeft. Alsook de motivatie; ook voor school. Zowel zijn baas als ik hebben heel duidelijk gemaakt dat er pas meer gewerkt mag worden als hij volledig naar school gaat en het daar goed gaat. Zoon kijkt nu reikhalzend uit naar de zaterdagmiddag en dat hij zo superblij en enthousiast is, is geweldig. Hij wordt ook in snel tempo zelfstandiger en verantwoordelijker. Dit heeft hij gewoon nodig; dit doet hij dolgraag. Die paar uurtjes kan hij wel missen; fysiek stelt het niet veel voor en geestelijk is het heel goed voor hem. Ik ga hem dit plezier niet afnemen. Er is hem al genoeg afgenomen en hij verdient het.
Elisa,
Ik ben wel benieuwd wat je vind van wat ik schrijf (en anderen met wat meer tegengeluid)?
Snap de school niet zo
Ik snap de redenatie van de school eigenlijk niet echt. Je zoon deed het altijd goed op school. Hij haalde ruime voldoendes. Nu blijkt dat hij ziek is en veel school heeft moeten missen en dus het jaar niet goed kan afmaken. Dat kan gebeuren. Logisch dus dat hij moet blijven zitten. Maar ik snap werkelijk niet waarom de school dan wil dat hij afstroomt. Hij heeft toch allang bewezen het niveau aan te kunnen? als hij volgend jaar weer volop mee kan doen dan is er toch geen enkele aanwijsbare reden waarom hij niet gewoon op VWO niveau zou kunnen blijven?
Ik zou inderdaad toch echt weer in gesprek gaan met de school om te proberen er achter te komen waarom zij havo eventueel een optie vinden. Ik kan zelf geen reden bedenken tenzij de conditie van je zoon chronisch is en de verwachting is dat hij ook de komende jaren maar deels mee kan doen. In dat geval zou afstromen begrijpelijk zijn. Maar als hij straks gewoon weer mee kan doen en alle energie heeft dan kan hij volgend jaar toch prima het jaar over doen zonder enig probleem. Waarom verwacht de school dat hij het niveau nu opeens niet meer aankan?
Omgaan met teleurstellingen.
"Er is hem al genoeg afgenomen en hij verdient het."
Ik haal uit deze zin dat je misschien nog meer moeite hebt om met teleurstellingen om te gaan dan je zoon. Er is hem niets afgenomen. Hij is ziek geworden, heel vervelend, vooral als het je kind betreft. Dat begrijpt iedere moeder. Daardoor lukt het sporten op hoog niveau niet meer. Dat is jammer, maar je zoon is toch nog wel welkom bij een team op een lager niveau? Op school lukt het niet om het Gymnasium niveau te handhaven. School is gewoon school, of je nu Gym doet, Atheneum, HAVO, TL en zo verder. School neemt je kind niets af, hij is over enkele uren weer van harte welkom.
Ik volg altijd je draadjes, al jaren, ook omdat er in de kern veel gelijkenis zit in jou zoon en de mijne. Ik herken de intelligentie, de interesses, de sociale omgang met anderen, allemaal gelijkenissen.
Mijn zoon is ook heel belangrijk voor me, mijn grootste liefde. En liefde betekent ook loslaten, niet overal bovenop zitten, zijn leven willen sturen, zijn toekomst uitstippelen,maar hem zelf keuzes laten maken. Als je zoon naar het Atheneum wilt dan moet hij zorgen dat hij daar komt. Mijn zoon is het niet gelukt, we hebben samen gebaald, een bak thee gedronken, nog even gebaald en toen de schouders weer rechtop. Dat is misschien makkelijk denken, maar het maakt het leven van mijn kind ook veel makkelijker. Hij zit niet met het gevoel dat hem dingen worden "afgenomen", hij realiseert zich dat niet alles in het leven loopt zoals hij had bedacht.
Als ik nu in jou schoenen stond zou ik nog geen nacht wakker liggen van welk niveau mijn kind volgend jaar zou doen. Geen mails naar school, geen gesprekken met ouders in de OR. Totaal oninteressant en onbelangrijk. Je zoon is nog steeds niet genezen van de Pfeiffer,heeft depressieve klachten, ADHD,gebruikt medicatie, is klein en heeft ondergewicht, dat rijtje zou ik van wakker liggen.
Haal je kind eens van dat voetstuk, hij vindt het geen prettige plek. Als ik mijn verhaal zo overlees klinkt het misschien best wel hard. Daarvoor mijn excuses, ik schrijf vanuit mijn gevoel, waarschijnlijk komt het toch niet over. Jij denkt alleen:"Ze begrijpt er niets van, ze kent mijn kind niet, ik weet wat het beste voor hem is, hij wil dit zelf ook al zijn hele leven, hij wordt diep ongelukkig op een lager niveau,hij is intelligent en heeft de uitdaging nodig, het ligt aan de school, het ligt aan het voetbalteam, het ligt aan de medicatie, het ligt aan alles en iedereen maar niet aan mij."
Als de gezondheid van je zoon over enkele weken niet beter is zal het waarschijnlijk aan de dokter liggen. Hij is 13, niet alle uren aanwezig op school, dus hij kan zeker niet werken. Over en uit met werken voorlopig. Dat kan hij misschien over enkele weken wel weer oppikken. Daar hoeft zijn zelfvertrouwen echt niet onder te lijden, hij is slim genoeg om te begrijpen dat hij weer kan gaan werken als hij weer helemaal gezond is en volledig naar school. Dat heeft niets met zelfvertrouwen te maken. Wel een teleurstelling dat werken even van de baan is, maar het werk wordt hem niet afgenomen. Dat mag hij nog doen tot zijn 70e. Nu even niet, hij is ziek.
Kernvakken
Om te beginnen ben ik mordicus tegen de ontwikkeling van het snelle afstromen: leerlingen moeten wat mij betreft de mogelijkheid hebben een keertje "gewoon" te blijven zitten. Maar goed, de praktijk is nu eenmaal anders. Als school zou ik, op basis wat ik gelezen heb, geen uitzondering maken en zoon in de rapportvergadering bespreken. Twee kernvakken verlopen moeizaam, waarbij een al niet op een voldoende uitkomt. Het lijkt wel een heel zware weg naar het eindexamen te worden zo. 2/3 van een docentenvergadering is veel, als zo een groot deel van zijn leraren denkt dat atheneum onverstandig is, lijkt me dat een duidelijk signaal. Dat bijbaantje vind ik echt heel vreemd: je kunt imo als leerling niet voor een baas werken als je te ziek bent het voor jezelf te doen.
Wil40
Mooi geschreven. Dat is zo'n beetje wat ik bedoelde met mijn korte bijdragen.
Baantje
Ik zou hem het baantje zeer beslist niet afnemen. Het doet hem in alle opzichten goed en dat is dus heel belangrijk voor hem.
Blijf het ook raar vinden
Ik snap het niet zo goed. Aan de ene kant zeg je dat je zoon niet het zware NT kiest, Want dat zou met de moeite met wiskunde te zwaar worden. Hij wil ook nog een taal en met nederlands heeft hij moeite.
Aan de andere kant zeg je dat hij een half uur huiswerk per dag doet! Dat is bijna niets in vwo 3!
Waar zit hem dan het zware in??? Ik denk dat het gros van de 3 vwoers veel meer tijd aan hun huiswerk besteedt.
Kan hij gewoon niet elke dag gewoon meer tijd aan zijn huiswerk besteden?
Het komt een beetje raar over. Je wil laten weten dat hij het met gemak doet, goede cijfers haalt zonder inspanning en tegelijkertijd heb je het over een zwaar profiel en moeite met bepaalde vakken bij een vwo 3 leerling die slechts een half uurtje huiswerk per dag maakt?! Ik zou als docent dan zeggen: ga eens wat meer tijd aan je huiswerk besteden. Elke dag een half uur nederlands en wiskunde bijvoorbeeld
Eens met Wil40
En je posts blijven voor mij bevestigen dat ik niet wilt inzien dat je zoon een holistisch wezen is, bestaande uit talenten en beperkingen. Hij zou wiskunde B kunnen als: 'het kwartje valt', leert hoe met bepaalde vraagstelling om te gaan en zijn executieve vaardigheden kan verbeteren. Maar als dát allemaal lukt, dán zou hij wiskunde B zomaar kunnen. Maar hij kan het niet want los van zijn inzicht mist hij drie dingen, en die drie dingen zijn net zo belangrijk. En jij houdt je vast dat die ontwikkelaar zijn maar wat vraag je daarmee aan je dertien jarige? Ik vind het nogal wat. Mag hij dan niet kind zijn en zijn eigen weg volgen? Hij is nog hartstikke jong en heeft nog zoveel te leren.
Mijn advies is en blijft dat jij iets moet leren - wat je dan onmiddellijk hem leert doordat je het voorleeft: accepteren dat het leven niet maakbaar is en dat iemand een mix is van eigenschappen, talenten en uitdagingen. En dat kansen daardoor bepaald worden met daarin nog een belangrijke factor: omstandigheden waar je geen invloed op hebt.
Ook al is hij hoogbegaafd en gedreven, hij is niet meer of minder mens dan een ander die ook hiermee moet (leren) dealen. En zijn uitdagingen zijn fors, begrijp ik uit het lijstje van Wil40, die hef je niet op met iq en gedrevenheid. Dat blijkt nu toch wel?
Accepteren is de enige weg naar verandering. Accepteer dat hij meer is dan zijn positieve punten alleen, net als jij en ik. Of laat ik zeggen: dan ik en iedereen die ik ken. Misschien ben jij wel superwoman die opvoeding, huishouden, werken, sociaal allemaal perfect combineert. Dat weet ik niet.
kritiek
En toch maar kijken of het niet Elisa is die iets fout doet. Jammer is dat. Elisa doet haar best om hier met zoveel mogelijk argumenten en tips balans aan te brengen. Ze geeft openheid van zaken en toch moet er doorgehamerd worden op een kind dat ziek is kan niet werken, HAVO kan een oplossing zijn.
Jammer is dat. Ik zou zeggen Elisa, neem eruit wat je kunt gebruiken, er zijn hier hele goede tips gegeven.
Als je een kind hebt met 'uitdagingen' kun je die nooit wegvlakken en je zoekt de balans in wat je denkt dat je kind kan en niet meer kan, en dat blijft tot op zekere hoogte een sprong in het duister, het is geen wiskunde. Maar ik vind het wel kloppen.
Nee, niet stoppen met werken. Die paar uur kunnen alles betekenen voor de energie die een kind voor de rest van de week heeft, ook als het lichamelijk ziek is.
Nee, niet naar de HAVO als de aanpassingen die een kind nodig heeft, daar ook gelden en er weer nieuwe ontstaan.
Ik kan me voorstellen dat je een beetje duizelig wordt van het gepuzzel van Elisa, maar ik kan het nog steeds volgen. Dat wil niet zeggen dat de rest van de dag Elisa haar kind teveel pusht, maar dat ze met argumenten haar kind zo goed mogelijk helpt een moeilijke schoolgang door te komen. Want school valt niet mee voor sommige kinderen, dus je doet er alles aan in de hoop dat ze het zolang mogelijk volhouden.
grens
- Want school valt niet mee voor sommige kinderen, dus je doet er alles aan in de hoop dat ze het zolang mogelijk volhouden.-
Waar ligt de grens van het volhouden? Misschien vindt school wel dat de grens in zicht is?
De grens
Uiteindelijk als moeder ben ik de grens. Ik heb het overzicht, de regie en het meeste en beste contact met kind.
Als ouder is het belangrijk om zo goed mogelijk voor het belang van je kind op te komen zoals jij dat ziet. School ziet maar een klein stukje van je kind en heeft ook eigen belangen.
En natuurlijk neem je school ook serieus, soms tref je mensen met een geweldige feeling voor je kind. Die neem je serieus.
Kritiek?
Hoezo AnneJ is het niet ok dat de rol van Elisa zelf ook besproken wordt? Ik kreeg uit jouw postings juist de indruk dat ook jij gelooft dat de wijze waarop je als ouder naar je kind en de wereld eromheen van grote invloed is, zowel bewust als onbewust. Zo ook bij Elisa. Een mens is nooit te oud om te leren. Opvoeden is continu in de spiegel kijken en bijschakelen, eerlijk zijn tegenover jezelf en naar je kind.
Ik denk dat het pas oneerlijk zou zijn tegenover Elisa als haar rol buiten beeld bleef en iedereen alleen haar maar naar de mond zou praten.
jezelf
Dat is ook waar Moos en het kan zeker helpen om het zicht op jezelf te krijgen. Jammer is dat het meer stellend dan vragend is en dat kan iemand dan juist ook in de verdediging zetten. Vooral omdat ik denk dat de argumenten van Elisa kloppen. Dan ga je er niet meer inhoudelijk op in en je steunt haar niet. Die kritiek dat ze een pushende moeder is zal ze wel vaker krijgen. Dat is ook een gevoelig punt.
Anne
Dat wil niet altijd zeggen dat je dat als ouder ook goed doet..... Ik vind dat je ook open moet staan voor de ideeën van anderen. Elisa is volgens mij tot nu toe tevreden geweest met de school van haar kind en nu dezelfde school van het door haar uitgestippelde pad afwijkt deugt er niets meer.
Elisa vraagt om advies, maar ik vraag me af of ze nadenkt over de reacties die ze krijgt. Oogkleppen.
De lange weg
Ik had gelukkig van een collega al lang voor ik dit gezin had gehoord dat 'dit soort' kinderen vaak een lange route hebben, zo ging dat vroeger. Van de LOM school naar de universiteit. Tegenwoordig proberen we toch de beperkingen in beeld te krijgen en een kind daarmee om te leren gaan of het, soms tijdelijk, aan te passen. Daar zit zeker een grens in. Maar je blijft altijd puzzelen en dat kan intensief zijn.
Ik heb die 'slogan' dan ook altijd aan mijn kinderen uitgelegd en in dat opzicht zijn we blij met alle successen die er behaald zijn, ondanks drama's op diverse scholen.
Zoon gaat, mits hij nu slaagt natuurlijk, volgend jaar een HBO-opleiding doen. Fantastisch gewoonweg. Zal blij zijn als hij de HAVO gehaald heeft. Dat heeft wat puzzelen gekost. Gelukkig kreeg ik daar van school goede hulp bij. Ik zat net nog te denken hoe ik die mensen zo tegen het einde van het jaar kan bedanken voor al die jaren. Er is wat met me mee gepuzzeld. Zo hebben we zoon het puzzelen geleerd.
Want puzzelen blijft het. Kun je jezelf nauwelijks voorstellen.
Misschien ben ik wel een hoop vergeten maar ik ben toch echt een stuk eenvoudiger door die middelbare school gerold. Weinig tekst bij nodig gehad.
Niet luisteren
Ik heb nou juist niet de indruk dat Elisa niet luistert. Het advies om het eenvoudig te houden en dat te bespreken met school was direct op vruchtbare bodem.
Het is zo makkelijk om maar te concluderen dat het niet goed gaat met je kind want moeder pusht teveel, luistert te weinig, zit er teveel bovenop. Je kunt vaak niet anders als je een kind hebt dat zo in elkaar steekt. Omdat al die voor relatieve buitenstaanders kleine 'dingetjes' wel opgelost moeten worden voor je kind en samen met je kind. Loslaten en negeren helpt gewoonweg niet. Dan loopt de zaak alsnog vast omdat het ze zelf niet lukt en omdat de omgeving soms de feeling mist om het klein te houden en snel bij te draaien. Daar zijn ze bij mijn dochter op school weer een kei in.
Maar voor een gemiddelde ouder kan dat als geneuzel overkomen dat snap ik wel. Maar zelf heb ik ook de ervaring dat je je met meer zaken bezig moet houden en voortdurend balans moet zoeken tot je kind het zelf kan want je draagt er namelijk thuis ook de consequenties van in een ongelukkig kind. En natuurlijk leer je je kind ook relativeren maar echt, ik ben niet geboren als neuzelaar maar heb het toch echt moeten worden voor mijn kinderen.
Doe je dat niet dan laat je je kinderen aan hun lot over. Dat kan.
wel geven
Ook als de kritiek wel hout snijdt kan het ook gewoon even duren voor het kwartje valt. En natuurlijk kan het jezelf als ouder helpen om uit een tunnelvisie te komen. Maar ik zou niet te snel concluderen dat Elisa niet naar kritiek luistert. Uiteindelijk gaat zij erover. Zij overziet het hele veld.
reactie
AnneJ, misschien het het dan handiger als Elisa zelf reageert i.p.v. dat jij dat voor haar doet. Wat vindt zij van de hier genoemde suggesties? Wat ze ermee doet is uiteraard aan haar, maar het is helemaal niet erg om soms van je vooruit gestippelde pad af te wijken als dat beter zou zijn.
Ook ik 'ken' haar al jaren en zij is altijd heel positief geweest over haar school die speciaal in het leven zou zijn geroepen voor kinderen zoals haar zoon. En nu zouden ze haar laten barsten? Is dat echt zo, of wil de school niet doen wat zij voor ogen heeft?
Mijn advies zou zijn: leg de prioriteit bij zijn gezondheid, zorg dat hij snel weer fit genoeg is om full time naar school te gaan. Als dat betekent even niet werken, dan is dat wellicht beter. Een 13 jarige hoeft niet te werken, die moet naar school en zou hij hier fysiek niet toe in staat zijn dan is er toch echt iets mis. Wellicht is er meer met hem aan de hand dan de Pfeiffer, heeft hij het wel naar zijn zin op school, wordt er te veel druk op hem gelegd?? Ik weet het niet, maar dat zou ik uitzoeken.
geloofwaardigheid
Ik ben het hartelijk met de post #43 van Wil40 eens.
Weet je, het is gewoon niet geloofwaardig. En dat is raar, want het is misschien wel waar. Maar je hebt nu eenmaal te maken met een school waar je van afhankelijk bent. En die school moet het juiste beeld van je zoon krijgen. Als er dan tegenstrijdige dingen zijn, die moeilijk te geloven zijn, heeft school moeite met het vormen van dat beeld. En wat gaan ze dan doen: zelf dingen invullen. Het is dus heel erg belangrijk dat je geloofwaardig bent. Als ik het al tegenstrijdig vindt, zal school dat zeker vinden. Want bij mij heb je een natuurlijke voorsprong. Ik ben een medemoeder, mijn zoon lijkt in bepaalde opzichten op die van jou en zorgenmoeders krijgen van mij sowieso het voordeel van de twijfel. Gewoon omdat ze het verdienen.
Ik zou: alles op alles zetten, om hem op school te hebben. Ieder uurtje is meegenomen. Ook de moeilijke vakken. Juist de moeilijke uren. Door afwezig te zijn, ook al ben je ziek, verlies je het contact met school. Ze hebben het nodig om de kinderen te zien. Ik vind het niet altijd terecht, maar het is wel een werkelijkheid waar je mee zult moeten leven.
Geen buitenschoolse activiteiten (bijbaan, schoolreis) als hij niet 100% naar school kan. Die bijbaan zal misschien hartstikke goed voor hem zijn, maar je haalt je geloofwaardigheid gewoon helemaal onderuit ermee. Ik heb altijd de neiging om de ouder gelijk te geven, maar ik vind dit werkelijk onbegrijpelijk. Hij is 13, hij is ziek, en hij werkt? Heel apart.
Duidelijk en geloofwaardig zijn over zijn huiswerk. Het klinkt heel raar, als iemand moet doubleren, omdat hij zo'n achterstanden heeft (dat komt door ziekte, maar dat doet er niet toe) en dan maar een half uur per dag aan zijn huiswerk besteed. Waarom werkt hij niet aan die achterstanden? Wat houdt hem tegen? Vindt hij het moeilijk om zich te concentreren? Is hij niet gemotiveerd? Hij kan gewoon zijn boeken pakken en verder gaan waar hij gebleven is. Daar heb je geen hulp van leerkrachten bij nodig in principe. Als hij het niet snapt, kan hij na de les uitleg vragen.
En hoe kan het dan, dat hij voldoendes staat? Hebben ze de toetsen die hij niet gemaakt heeft, niet ingevuld. Hier krijg je dan een 1,1 voor die toetsen, dus dan sta je zeker geen voldoende meer.
Er zijn geen makkelijke profielen. Dat zou ik niet meer zeggen. Voor mijn beta's is NT vele malen makkelijker dan CM. (als onze zoon geen NT op vwo kan doen, kan hij beter NT op havo doen. Want CM op vwo gaat hem zeker weten nooit lukken.) In termen van moeilijk en makkelijk moet je niet eens denken.
Elise
Kan het niet zijn dat je zoon school vermijdt omdat hij angstig is?Angstig om weer te falen bij Wiskunde, Nederlands. Hij haalt al langer slechte cijfers (<4) voor wiskunde, dat moet hem dwars zitten.. aangezien het jou overduidelijk ook dwars zit. Dat voelt hij heus wel aan. Schuldgevoel, faalangst neemt dan de overhand met als resultaat het vermijden van school.
Wellicht ligt het heel simpel en kan hij het niveau cognitief gewoon NIET aan. Dat is niet erg, het wordt echter wel erg als JIJ het erg vindt.
Maar AnneJa
Slechts een enkeling heeft het over pushen. De reacties verder zijn eerder coachend (bedoeld) om Elisa uit te dagen te kijken wat zij nog meer kan doen. En dat is niet of/ of. Het is en/en. Ze kan kan én het gesprek op school voeren én kritisch bij zichzelf te rade gaan. Dat bijt elkaar niet.
Verder ben ik intussen dus ook wel benieuwd wat Elisa hier zelf van vind.
