Cabin fever (of: ik ben corona-moe)...
Eerst een disclaimer: ik doe niets dat mijn gezondheid of van andere mensen in gevaar kan brengen. Maar... ik begin het zat te worden. Waar ik een week geleden nog enorm kon genieten van de rust, begin ik kriegel te worden. Niet zo zeer van het thuiswerken hoewel ik het heel erg leuk zou vinden om leerlingen weer in het echt te zien. Maar van de sociale distancing, de moeite dat het kost, het nadenken over alles. Voorbeeld: ik ging gisteren naar de winkelstraat van mijn dorp een paar echt nodige dingen te halen: neusdruppels want verstopte neus door hooikoorts, gist (broodbakken) etc. Goed en dan begint het ballet. De meeste mensen doen voorzichtig waardoor een soort van menselijk Tetris ontstaat op de stoep. Jij links ik langs iemand anders rechts... in de winkel heb je duidelijk degene die sch hebben aan de maatregels en door gaan en het arme meisje van 16 die daar werkt gaat er natuurlijk niets van zeggen.
Ik mis mijn vrienden en de activiteiten: bioscoop en pizza met vriendin X elke week in de leuke bioscoop van Haarlem, sportschool en kletsen met vriendin U. Het studeren en samen eten met medecursisten elke donderdag. Ik voel me eenzaam doordat ik geen partner heb en in de weken dat zoon bij zijn vader is zit ik of te videobellen met een paar vrienden of te werken. Maar ik heb er nog geen modus vivendi in gevonden waarin ik me compleet senang voel. En nogmaals het is eenzaam.
Kortom: de eerste weken kwam ik tot rust en nu is het vooral een oefening in zen blijven. Blijkbaar ben ik er niet zo goed in. Hoe ervaren jullie het allemaal, en zijn er nog meer gevallen van cabin fever?
Sini
Sociale contacten
Ik ontmoet gelukkig soms nog wel mensen. Op de stoep of over de sloot een praatje met de buren. En het mooiste: de 2 meter afstandborrel op het tuinterras. Niet meer dan 2 genodigden hoor.
Yep
'Die tuin, jeugddroom van mij maar voor sommigen een gruwel qua onderhoud.'
Voor mij dus. Toen de kinderen klein waren, was de tuin heel fijn omdat ze konden buitenspelen zonder dat ik er steeds bij moest blijven. Badje in de tuin, klimtoestel, glijbaan. Maar ze spelen niet meer in de tuin. In de tuin eten willen ze niet, want dan koelt het eten te snel af (?). Voor ons zou een ruim balkon dus zeer welkom zijn.
Ach Mijntje
Wat verdrietig dat je je jongste niet kan zien. Heeft hij het er zelf ook moeilijk mee? Ik hoop dat je hem snel weer mag bezoeken.
skik
Och Mijntje
Mag/kun je je jongste niet zien? Wat ontzettend naar...sterkte met alles, gelukkig is je vader opgeknapt. Maar je kind niet kunnen bezoeken of naar huis halen is erg verdrietig.
Wat ik absoluut niet meer te verteren vind
Zijn al die spotjes op tv met zogenaamde lieve beelden: pasgeboren baby op facetime, oma op balkon. De reclamejongens worden rijk van corona. Dit soort filmpjes vind ik een paar keer te verdragen maar je kan geen tv meer openzetten zonder getekend hartjes achter ramen en mensen die het toch gezellig hebben samen maar op afstand.... de mise en scene van het huidige leven vind ik toch wel heel bijzonder en na een paar dagen walgelijk. Daarom kijk ik steeds gerichter en mestal via uitzending gemist. Kan ik tenminste die k..l films doorspoelen... Franse TV dat im via de app van Ziggo bekijk is even erg. Ik weet niet of de BBC ook meedoet met de overdose aan zoetsappige spotjes maar ik krijg er steeds meer moordneigingen van. Nah ja. Bij wijze van spreken dan.
Sini (cynisch...)
Sinilind
Vreselijk. Ik heb dit ook altijd met Kerst en nóg meer met moederdag. Ik word licht onpasselijk van die opgelegde saamhorigheid en dankbaarheid.
Alles wat je nu ook op je raam moet plakken of ervoor moet zetten om je behulpzaamheid, burgerzin, dankbaarheid, waardering, saamhorigheid en betrokkenheid te etaleren. Brrrr... Ik krijg er jeuk van. ik begrijp dat heel veel mensen het allemaal echt steunend en hartverwarmend vinden, maar het werkt bij mij volkomen averechts.
Ik kijk al niet zoveel tv, maar ja... Facebook, de radio, de krant. Het is overal.
En ja, ik waardeer wel dat mensen moeite doen om er wat van te maken en al helemaal wanneer zij daarbij niet eerst en alleen aan zichzelf denken. Maar van mij mag de hartverwarming wel weer een beetje naar kamertemperatuur. Zeker in de meer commerciële uitingen. "Kerstboom eruit, kamerplant erin" is mijn meest geliefde reclamecampagne.
Sinbad's vrouw
Ach wat erg voor jullie. Heel veel sterkte.
Ik hoorde van iemand, zwager van de overledene, dat het deurbeleid bij het uitvaartcentrum zacht gezegd belabberd verliep. Collega's zaten binnen, directe familie mocht er nier meer in, want meer dan 30. Als de uitvaart van je schoonvader nog moet plaatsvinden kán dat dus een punt van aandacht zijn.
Emmawee
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die grincherig wordt van.. inderdaad, opgelegde saamhorigheid is de beste definitie.
Sini
Hier ook
Ik word gek van de #daslief-reclames. Laat de regering gewoon zorgen voor persoonlijke beschermingsmiddelen in verpleeghuizen, in plaats van amateuristische acties met bloemen, applaus en serenades te promoten.
Sire
Da's lief is toch van Sire? Stichting ideële reclame. Volgens mij is dat iets van de reclamemakers en bedrijven zelf.
https://sire.nl/donateurs
Overheids'reclame' gaat, voor zover ik het binnenkrijg, alleen over: houd afstand en was je handen.
Tsjor
Klopt
De regering heeft hier niets mee te maken.
Gelukkig niet!
Sinbad
nog gecondoleerd met het verlies van je schoonvader. Het lijkt me extra moeilijk in deze periode omdat je de uitvaart in veel gevallen niet kunt regelen zoals dat het liefst gewenst zou zijn.
Mijn vader is begin december overleden en omdat we het allemaal konden regelen zoals hij gewenst had, geeft dat toch troost. Vandaar dat ik het zo moeilijk vind dat dit nu bij veel uitvaarten niet het geval kan zijn door alle maatregelen.
Bij uitvaart hier
Stond een van de familieleden bij de deur om iedereen te ontvangen.
Die kan bepalen wie bij de 30 genodigden hoort en wie niet. De uitvaartleider is er dan voor om iedereen die niet tot de directe genodigden behoort de deur te wijzen.
Oei
'De regering heeft hier niets mee te maken.'
Dat vind ik eigenlijk nog erger. Dat de regering mij aanspoort om mijn afval te scheiden en netjes met vuurwerk om te gaan, kan ik me nog voorstellen. Dat gaat om het algemeen belang. Maar dat een stelletje commerciele reclamemakers het Nederlandse volk gaat vertellen hoe ze moeten leven, daar word ik oprecht misselijk van.
Heerlijk reclame's.
Ideale momenten om een kop koffie te pakken of een wasje uit de machine te halen, vaak in combinatie met een toiletbezoekje
Ik word ook doodmoe van de reclame's met de "ideale bleu band gezinnetjes". Overslaan die hap.
Sydney
Meen je nu werkelijk dat je liever zou hebben dat dit vanuit de overheid zou komen? Brrr... Daar zou ik pas echt boos van worden.
Gewenning
Ik ben inmiddels wel gewend aan deze toestand, mis alles wat we niet meer mogen of kunnen nu minder dan in de eerste twee weken. Da's gewenning en acceptatie. Het is niet anders. Dit is voor onbepaalde tijd de nieuwe werkelijkheid. Saai is het wel.
In de eerste twee weken waren er veel leuke initiatieven van alle kanten, die zijn inmiddels verwaterd. Al mijn goede voornemens om klussen in en om huis aan te pakken, dagelijks te sporten en alle andere idealistische onbereikbare doelen heb ik ook aan de wilgen gehangen. Ik zag ergens een quote: if you don't come out of this with a new skill, time was never the excuse. Nee, klopt, ik heb gewoon niet zoveel discipline. Wat ik wel vermoedde maar nu heel duidelijk wordt is dat ik het beste functioneer als ik geleefd wordt, verplichtingen heb en enigszins onder druk sta. Dit is dus niet mijn tijd om te floreren en ga ik dus niet eens proberen. Mijn tijd komt wel weer als dit ooit eens over is. Ook goed.
skik
Blijken van medeleven
Dank jullie wel. Doet toch goed.
Mijn schoonvader wordt in stilte gecremeerd, dus geen gedoe met deurenbeleid en het aantal aanwezigen.
Later in het jaar/volgend jaar dan willen wij een herdenkingsdienst houden met de familie. Waarschijnlijk op het moment dat hij bijgezet wordt bij mijn schoonmoeder in het graf.
Nogmaals dank voor de blijken van medeleven.
Sindbads vrouw.
gaat prima
Alleen de zorgen om mijn man, die onbeschermd naar patiënten toe moet, vreten aan me.
Vandaag
86 mensen overleden. De piek lag op 246. Als we gewoon door waren gegaan, was dat aantal waarschijnlijk nog groter. Toch indrukwekkend als je bedenkt dat we per dag minstens 160 mensenlevens besparen door de genomen maatregelen. Elke dag even tot 160 tellen, dan weet je weer waarvoor we dit doen.
Tsjor
Vraag me af
Ik vraag me wel af hoe het totaalplaatje aan het eind van het jaar zal zijn. Of onder de streep het totaal zoveel meer zal zijn dan in andere jaren.
Even voor de duidelijkheid, ik neem het bloedserieus!!
Maar bijv mijn oude tante die al jaren volkomen dement in een verzorgingstehuis zat is dit weekend toch vrij onverwacht overleden. Had sinds woensdag symptomen van corona. Maar de kans was wel groot dat ze ergens dit jaar zou overlijden, asngezien ze al ontzettend broos was.
Kort door de bocht Tsjor
'Toch indrukwekkend als je bedenkt dat we per dag minstens 160 mensenlevens besparen door de genomen maatregelen. '
Dat is wel heel kort door de bocht. Diverse medici en andere deskundigen waarschuwen voor extra doden dóór de maatregelen. Misschien zijn dat er wel meer dan 160 per dag? We weten het niet.
En toch
We kunnen die oude mensen toch niet nog een jaar zonder bezoek in het tehuis laten zitten? Mijn tante woont er nu tijdelijk omdat de dagbesteding dicht is. Daar wordt ze niet beter van (het is een zeventiger met psychische klachten) want ze zit alleen op een kamer vanwege besmettingen in het tehuis, en alle activiteiten zijn gecanceld. Mijn moeder heeft al weken geen fysio meer gehad, geen sportclub meer op het revalidatiecentrum. Ze krijgt dan nog wel af en toe bezoek omdat ze dat zelf graag wil. Lijkt me beter dan een jaar later overlijden na maandenlange afzondering.
Dat klopt wel
Voor een deel van die 160 mensen zal het slechts beperkte winst zijn.
Het gaat ook met name om de fitte ‘70er en ‘80er. Die gun je toch een ander levenseinde.
En al die jongere mensen, al dan niet met onderliggend lijden.
Mijn collega komt net uit de chemokuur. Die bespaar ik graag Corona.
Ginny
'Mijn collega komt net uit de chemokuur. Die bespaar ik graag Corona.'
Bij een vriendin van mij is de behandeling van haar borstkanker stilgelegd vanwege de corona. Geen idee of dat nog in te halen is als ze over een paar weken opnieuw met de behandeling mag starten.
Dendy
als het deze week zo ontzettend hoog is moet het aan het einde van het jaar wel opvallen maar als het nu zo rap blijft dalen komt het wel goed gemiddeld.
ik begrijp je wel hoor
Hier hetzelfde: kind zit door het virus al zes weken ergens anders. Ik zit al zes weken in isolatie doordat ik tot een risico groep behoor. Dus ook geen afspraken irl. Geen familie of partner, wel wat vrienden om te bellen. Maar ja dat is echt anders dan gezellig een kopje koffie drinken irl. Je hebt ook steeds minder te vertellen. Dus ja, hele dagen alleen. Ik kijk maar niet te veel nieuws, alleen af en toe site RIVM.
Ik mis onwijs mijn werk (workshops geven en muziek maken met kleine kindjes).
Ook hier pijn door onbehandelde klachten en specialisten die afzeggen.
En waar ik ook sacherijnig van word zijn die mensen die het zo goed voor je weten: ga iets leuks doen, klusjes, hobbies etc. mediteren etc
Maar ze vragen niet wat ik al doe. Dan zouden ze weten dat ik al train en dans(youtube) elke dag schrijf, elke week een sonnet, een kort verhaal en een rondeel publiceer, een uur per dag mediteer, teken en schilder, boetseer, schoonmaak, klusjes doe.
Maar op een gegeven moment mis je gewoonweg menselijk contact. En ik snap dat je als je ineens de hele tijd op elkaar zit, er irritaties ontstaan. Maar tot nu toen hoor ik van iedereen "oh het is best gezellig hier hoor met elkaar" fijn, wrijf het er maar in 
Aan de andere kant: ik ben nog vrij gezond, kan dingen doen, heb te eten. Fijn balkon voor in de zon. En de wifi doet het. Dus roep mezelf ook weer tot de orde en probeer er het beste van te maken en dat is vaak best fijn.
Maar begrijpen doe ik het zeker
De les lezen
Waar ik ook moe van word is media die vertelt hoe slecht we met de regels omgaan. Zie je een kop "mensen voortdurend naar buiten" en in de tekst hoe mensen telkens de regels overtreden, met een foto van een praktisch lege weg met één fietsend stelletje. Normaal zou op zo'n mooie dag die weg bomvol geweest zijn en volgens mij is het niet verboden om naar buiten te gaan. En de reacties erbij, die de fietsende mensen dood wensen.
Ik probeer ze te vermijden zulke berichten, maar dat valt niet mee.
Maro
Ja herkenbaar. En dan heb ik nog het geluk een kind te hebben om de week. Dat is heel erg fijn. Nu is hij vandaag naar zijn pa vertrokken dus weer een week alleen waarin ik veel ga werken en ook de gang behangen (mijn slaapkamer is namelijk af!)
Sini
Lamlendig
Ik word een beetje lamlendig. Van het geen mensen zien misschien, of juist van het te veel zien van mijn huisgenoten, of van het niet werken.
Het is niet zo dat ik niets doe. Ik knap de tuin op, mest kasten uit, maak alles schoon, veel schoner dan eerst, en ik kook gerechten van Ottolenghi die fantastisch smaken. Verder beweeg ik elke dag; lopen, fietsen, buikspieroefeningen, yoga.
En ik schrijf elke dag een haiku. Maar het voelt alles bij elkaar nog niet heel nuttig moet ik zeggen. Ik word ook wat stekelig in de omgang.
