Cabin fever (of: ik ben corona-moe)...

Hier ook

Ik houd me ook braaf aan de maatregelen, maar ik word vooral kribbig van het nieuws. Of beter gezegd, van het 'rupsje nooit genoeg' nieuws. Het aantal bezette IC-bedden daalt, maar we moeten vooral niet denken dat het beter gaat. Anderhalve meter aanhouden, maar voor sporters moet het nog veel méér zijn. Mensen raken hun banen en inkomsten kwijt, maar of we de ticketkosten voor een afgelast evenement vooral niet willen terugvragen. Verwacht niet dat grote evenementen na 1 juni doorgaan, maar verwacht niet van de regeting dat ze daar duidelijkheid in scheppen voor de organisatoren. Er wordt van alles verwacht (soms onuitgesproken), mensen moeten vooral zelf nadenken, maar owee als ze daarbij tot de verkeerde beslisding komen.

Nou ben ik allergisch voor ongeschreven regels en onuitgesproken verwachtingen sinds ik daar een burnout door heb opgelopen. En dan is deze tijd van 17 miljoen meningen over wat goed en slecht is, niet ideasl.

Fysieke pijn

Hoewel diy-man echt zijn best heeft gedaan en nog doet om mijn fitness apparaten na te bootsen met katrollen en emmers grind vervangt het toch niet de fysio-fit uren die ik normaal 2x per week bezoek. 4 weken quarantaine eist zijn tol. Mijn (Ik mag nog niet geopereerd) versleten heup doet nu echt pijn. Ik sta iedere dag op mijn balance-board trek aan mijn gewichten met de benen in zelf gehaakte banden maar het is te weinig. De social distancing lukt hier tijdens het boodschappen doen goed.

Huis is inmiddels goed schoon, iedere avond wordt er met passie gekookt gisteren zelf brood gebakken voor Pasen. Een taart is ook gemaakt en nu ben ik nog bezig aan ijs (zoute karamel eigen recept) en soep. We maken het met het gezin echt gezellig dit weekend.
Ik heb genoeg contact met de familie en buren, voel me dus niet eenzaam maar die pijn........
Ik hoop echt dat de fysio weer open mag na 28 april.

Pijnstilling werkt een beetje

Dank voor je medeleven Sini.
Bij een goed gewricht glijden kop en kom soepel langs elkaar, er zit een gladde laag kraakbeen op/in.
Bij mij is dat weg.
Als ik sterke spieren heb dan beweeg ik min of meer soepel.
Nu mijn spierkracht afneemt voel ik af en toe de ruwe delen langs elkaar schuren, ook met pijnstilling.
Zo'n piepend krijtje op het bord, jou wel bekend denk ik.

Een beetje

Rondom huis gaat het wel. Genoeg aanspraak aan de buren. Wij wonen best prettig. In huis merk ik dat ik wat eigen tijd mis om bijv. rustig mijn eigen series op tv te kunnen volgen. Het is rommelig in huis en daar wordt ik nu ook wat iebelig van. Terwijl mijn vuiltollerantiegrens echt heel hoog ligt😁
Ik merk wel dat boodschappen doen mij erg irriteert. Inderdaad het tetris-gevoel ( geweldige uitdrukkig) en dan die bijna-ouderen ( de babyboomers) met hun plastic handschoentjes die vinden dat ze hun eigen regels wel kunnen volgen. Ik ben helemaal niet boosaardig aangelegd, maar heb afgelopen week al erg onaardig gedaan tegen zo iemand. Zulk onbeschoft gedrag, idd ook tegen de vakkenvullers. Ik mis in de winkels ook de oudere werknemers/chefs die de jeugd hierbij helpt.

Heb ik ook

Net als Hangkous hoop ik heel erg dat althans de tweede lijns gezondheidszorg, zoals fysio en andere therapieën, pedicure en de tandarts, weer open gaat. Dat ik niet naar de kapper kan, ach.. ik had nog wat haarspeldjes liggen van lang geleden en anders wordt het gewoon steeds meer haargel/lak om de boel nog enigszins in bedwang te houden. Maar niet naar de fysio kunnen vind ik wel erg!

Net als het missen van mijn kinderen (beiden uit huis); ik heb ze al in geen weken meer gezien. En het saaie aaneen rijgen van de dagen.. ik werk niet meer en al mijn andere activiteiten buitenshuis zijn afgezegd. Manlief kan niet (thuis) werken en zit nu dus ook noodgedwongen hier binnen. Dat was in het begin wel leuk, soort van heeel lang weekend, maar ondertussen hebben we alle hobby's wel zo'n beetje gezien. Hij is beter in binnen blijven en zich op de hobby zolder opsluiten dan ik. Ik ben een sociaal klepdier en ik vlieg op een gegeven moment tegen die schutting op.. en dan hebben we dus gelukkig nog een tuin.

Ik troost me met het idee dat anderen het nog veel beroerder hebben. Ik ben niet eenzaam, er zijn -in dit geval gelukkig- nog geen kleinkinderen die we kunnen missen. Er is ook niemand die we kennen ziek. En mijn moeder, die in een verzorgingshuis woonde, is gelukkig al een tijdje geleden overleden. Die hoeft dit goddank niet meer mee te maken. Andere ouders hebben we al lang niet meer.

Neemt niet weg dat ik onlangs met tranen in mijn ogen naar de uitgestalde gourmetschotels in de supermarkt stond te kijken.. 'lekker gezellig rond de tafel met pasen'.. Sini, ik leef met je mee!

Na een week hard werken

Met vanalles online dacht ik nu in het paasweekend lekker te kunnen ontspannen, maar ik merk dat ik u toch ook de vrolijkste niet ben.
Mijn dochter is afgelopen week verhuisd van een eenzaam studentenflatje naar een kleine woongroep. Vanwege besmettingsgevaar is ze verhuisd met zo min mogelijk hulp en omdat ik het toch druk had met mijn werk werd het beperkt tot broer, vader en nieuwe huisgenoten.
En hoewel het vrij vanzelfsprekend is dat je als nieuwsgierige ouder op afstand wordt gehouden, voel ik me nu een buitenstaander in het gezin. Onder normale omstandigheden had ik misschien ook niet kunnen of mogen helpen, maar toch voelt het eenzamer dan normaal.

fysio

Ik baal ook vreselijk dat de fysio en de tandarts zijn gestopt. Krijg echt serieuze klachten nu met dat suffe thuiswerken. Een telefonisch consult is toch iets anders dan een behandeling zeg maar.

Straks ga ik met vriend een ijsje eten, ijssalon is open!!!!! Hoera! Ik ben zo blij, pfff... kan je bedenken hoe mijn moeder zich voelde toen de oorlog voorbij was.

Hier ook

Het begin van flinke irritatie. Vooral in het weekend alleen maar fietsen of wandelen en verder niets. We gingen bijna elke zondag naar een museum en ik mis dat echt.

Ook lijken de mensen allemaal behoorlijk geïrriteerd, snauwen in de supermarkt, schreeuwen dat je ergens langs fietst en de ergste van alles, man werkt in een winkel en veel mensen nemen het niet zo nauw meer en moeten echt gevraagd worden om afstand te houden.

Ook de herrie in de tuinen, jemig , iedereen thuis dus overal herrie en geur enzo...

Wij willen ook dingen in huis veranderen, maar we mogen niet samen de bouwmarkt in om dingen uit te kiezen dus helaas, kortom wij zijn het ook zat, maar ik hou me er braaf aan.

Ik ben geen goed voorbeeld

Toevallig was mijn haar vóór de maatregelen als in zeer korte zomercoupe gegaan, ben ik blij als ikd e tandarts kan uitstellen, zijn de kinderen al langere tijd uit huis en heb ik wellicht toch wel enig talent voor een kluizenaarsbestaan (mits wifi etc.). Door de week zijn mijn dagen nu zo mogelijk nog voller met afstandswerken (-leren), ik haat huishouden, dus in het weekend verzin ik van alles om dat vooral niet te hoeven doen; waarna alsnog allerlei noodzakelijke klussen blijven liggen en ik steeds het gevoel heb toch te weinig tijd te hebben.
Maar Sinilind, ik denk wel dat 'verveling' makkelijker oplosbaar is dan een mogelijk nieuwe uitbraak.
Bijvoorbeeld: je bent goed in schrijven. Kun je geen brieven gaan schrijven met een van je vriendinnen? en dan kan het gaan over alledaagse dingen, maar je kunt ook afspreken dat je ieder bijvoorbeeld een deel van een fictief verhaal gaat schrijven. Deel af, opsturen, vriendin schrijft volgende deel.
Of: met vriendin afspreken samen dezelfde film te kijken en naderhand onder het genot van een glaasje water met elkaar video-bellen en napraten.
Vanmorgen hoorde ik dit in de Taalstaat: https://www.nporadio1.nl/de-taalstaat/onderwerpen/534627-wilde-taalplannen-verzet-je-zinnen. Via facebook verhaaltjes schrijven,van uitgeverij Querido, verzorgt ook een online-cursus creatief schrijven (nu vol).
Ik hoop dat je de verveling en het gebrek aan sociale contacten creatief kunt bestrijden, het is gemakkelijker dan het virus.

Tsjor

Om eerlijk te zijn

Om eerlijk te zijn: ik houd het nog wel een tijdje uit zo.
Een paar jaar geleden dit grote huis/megatuin gekocht met het oog op veel toekomstig thuiszitten.
En dat verschil merk je nu. Iedereen heeft binnen genoeg ruimte en buiten ook, bovendien voelt het als een park buiten.
En thuiszitten gaat me goed af, zelfs wat visite in de tuin kunnen ontvangen.
Indien nodig houd ik dit wel een jaar vol.

Pirata

Klinkt goed. Heb je al een moestuin aangelegd in je park?

Dat was de bedoeling, via jouw leverancier.
Maar ik ben nog niet verder gekomen dan aardappels en kruiden. De rest, dat komt, maar dat tuindeel is nog een drama.

Ik ook wel

Beetje go with the flow, beetje opruimen in huis en wat in de tuin werken.
En daarnaast nog een heleboel werken.

Pirata

Als je een park hebt vind ik zo'n tuinkas ook wel een mooie aanwinst. Ik keek net even voor de lol op zo'n site, en jawel! Ook daar hebben ze het extra druk vanwege Corona. Blijkbaar gaan mensen nu ook ineens meer kassen kopen!

Ja ...

Dat wordt nog een uitdaging: hoe niet collectief te verworden tot kasplantjes.

Rode krullebbol

Geduld is een schone zaak

Wie overweegt een trampoline, fitnessapparaat of kasje aan te schaffen, doet er goed aan die impuls nu even te onderdrukken en de stortvloed op Marktplaats volgend jaar af te wachten.

Groeten,

Temet

Familie

Hier als Pirata, we hebben de ruimte binnen een buiten, ik kan goed werken, alles loopt door een we hebben het gezellig met zn allen. Ik kan mijn sporten ook nog prima doen en de rust hier en op straat is heerlijk. Maar nu, met Pasen, zijn we normaal gesproken met de hele familie bij elkaar. Wandelen, spelletjes, samen eten, eieren zoeken. Dat mis ik nu echt.

Sinilind

Ik snap je wel hoor. Misschien kun je met iemand afspreken voor een afstandsborreltje in je tuin?
Echt, daar fleur je van op! Net nog gedaan, 2 m afstand is ook gezellig!

Gemis kent twee kanten

Vanavond kan ik niet naar de kerk en dat is jammer. Niet, omdat ook nou zo gelovig ben maar om het hele plaatje. Als ik naar de kerk ga ga ik voor de muziek die al 50 jaar bij mijn leven hoort. Mijn ouders die zingen in het koor en sinds mijn vader met pensioen is, heeft hij meer tijd om te repeteren en zingt hij soms Gregoriaanse solo's.
Wanneer kan ik weer naar ze luisteren? Dat gewauwel van de jonge pastor met een, van internet geplukte, nietszeggende preek neem ik dan voor lief. Daar mis ik niks aan.

Geen brunch met de families is een gemis aan de ene kant. Missen van het gezellig samenzijn onder het genot van lekkere hapjes en drankjes.
Aan de andere kant kan ik het missen als kiespijn. Hoera dit jaar geen gezeur over te flauwe soep en te harde broodjes. Ik hoef dit jaar ook niet lief glimlachend afscheid te nemen en het "compliment" over mee heen te laten komen zonder boos te worden. Je hebt goed je best gedaan maar thuis eet ik toch het lekkerst is waar het ieder jaar op neer komt, vriendelijk verpakt in steeds andere woorden maar de inhoud verschilt niet veel.

Dus twee kanten aan het gemis. Sommig Gemis is erg, ander gemis mag nog wel even duren. Nu eten we met smaak met het eigen gezin van alles wat ik heb gemaakt tijdens mijn hobbymiddagen gisteren een vandaag. Ik hoefde geen rekening te houden met de smaak van de familie.

Ik ben ook Corona-moe

Ik ben er namelijk al 4 weken ziek van. Ik ben er klaar mee maar het is blijkbaar nog niet klaar met mij. Rotvirus 😷🤧🤒

Ai sterkte Laetitia.

Das vervelend. Dan is mijn gezeur maar flauw.

Moe

Moe en corona moe. Werkzaam als verpleegkundige in de wijk en in de verslavingszorg. Moet 24/7 beschikbaar zijn. Werk veel en veelal zonder beschermende materialen. Wel in het deel van Nederland waar weinig besmettingen zijn geconstateerd. Ontzettend vervelend van hooikoorts en slijtage rug maar fysio kan nu even niet.
Partner werkt ook alle dagen volop, gaat naar zijn werk. 90 % van de collega's werkt thuis. Het gaat om de overheid. Iemand van ICT die nu zorgt voor faciliteiten voor thuiswerken is het opgevallen dat een fiks aantal mensen in de ochtend inlogt en om 17 uur uitlogt en dat er vervolgens nul komma nul dataverkeer is de hele dag. Mijn partner krijgt normaal gesproken 50-80 mailtjes per dag. Nu hooguit 4. Er is verder wat gekeken, wat blijkt, diverse mensen zijn gewoon hele dagen bezig hun huis en tuin op te knappen. Er wordt dus dankbaar gebruik van gemaakt.

Wat ik dan best bitter vind is dat mijn partner lange dagen maakt en dan een vakantiedag opneemt voor afgelopen maandag een klusje thuis terwijl dus het overgrote deel van het personeel thuis werkt en deze klusjes in de tijd van de baas doen.

Het zal ook absoluut vermoeidheid zijn dat ik me erger. Het is gewoon pittig, elke dag werken.

Bestdruk

Heftig verhaal, vooral mbt het gebrek aan beschermende kleding en je constante bereikbaarheid. En je chagrijn tov mensen die thuis niet doen wat ze moeten doen, snap ik volkomen.

Sterkte

Her gaat op zich wel,

maar... Ik mis dat ik kan toegeven aan spontane opwellingen, zoals even bij de kringloop aanwippen, of traditiegetrouw rondscharrelen in winkels voor paasspulletjes. Het stelt niks voor, maar het hoort er zo bij. De kinderen komen heel af en toe, dan blijf ik op afstand, maar toch even leuk. Het is rond de tuin wel levendig. Op een prettige manier. Sommige kinderen blijven iets meer onder toezicht van een ouder. In het weekend stonden en zaten mensen die elkaar kennen vlakbij bij te praten. Ze waren duidelijk ook blij met de aanspraak, want ze namen er de tijd voor. Ik was ondertussen paprika-zaailingen aan verpotten en heb die mensen getrakteerd op een potje. Ik had kennelijk zelf ook behoefte aan een sociaal momentje 😅. Die sociale momentjes met andere mensen mis ik onderhand wel. Ik vraag me ook echt af of dat er in sommige gevallen nog van gaat komen. Ik zit sinds december op een koor. Door de gemiddelde leeftijd, kun je het een ouderenkoor noemen. Er is één uitschieter naar beneden, een man van ongeveer 30, de rest is (veel) ouder dan ik. Ik vermaak me daar kostelijk. Kibbelende oude mannen over pietluttigheden, hun die tot de orde geroepen worden door de dirigente, vrouwen die al zo oud zijn dat de aandacht erbij houden moeilijk is geworden, maar daar is begrip voor. Ik pas er wel tussen met mijn slechte oogjes, ook daar is begrip voor. Maar als we weer mogen repeteren zijn de oudsten er of komen de meest warrige dan nog wel? Bizar idee.

Maar welbeschouwd zit ik in een luxe positie. Ik heb een man, waar ik mee kan praten, een hond die mij ook aan moet horen en een kat die wijs is en meer buiten is dan binnen én ik heb een tuin. Ik heb genoeg ruimte in de buitenlucht, heb daar ook lichaamsbeweging en maak soms een praatje met een kind. Je zal maar in een verpleeghuis zitten, achter de geraniums...

Hangkous

Ja, het is naar. En ook nog lang niet klaar. Nog steeds koortsig en benauwd. Maar het goede is dat ik niet zo ziek was dat ik naar het ziekenhuis hoefde.

Maar hier geldt wat voor mij overal geldt: ieder voelt de eigen sores het meest.

Laetitia

Sterkte, ik hoop dat de uiteindelijke schade mee gaat vallen.