Gebitsellende dochter...het houdt niet op

RosaMontana schreef op 16-09-2023 om 17:01:

Ik zou eerst bij de juf checken wat er is gebeurd. Afhankelijk daarvan kun je opschalen naar de directeur. Maar ik zou vooral investeren in een goed gevoel voor zowel je dochter als jezelf, over dat het ok is om autisme te hebben en dat je je daar niet voor hoeft te schamen en dat je het ook niet geheim hoeft te houden. Echt, iedereen ziet dat er iets aan de hand is met iemand met autisme, het is niet zo dat als je het niet vertelt dat het er niet is. En dan helpt het alleen maar dat mensen het kunnen plaatsen en weten hoe ze met je om moeten gaan. Dat kweekt begrip ipv dat mensen zich afvragen waarom je zo anders reageert dan anderen.
Dat je dochter zo heftig reageert lijkt me mede een gevolg van hoe jullie met het al dan niet vertellen om gaan. Vertel haar dat het helemaal prima is en ze zich nergens voor hoeft te schamen. Want waarom raakt ze in paniek als haar klasgenoten weten dat ze autisme heeft? Het is zoals het is, ze mag zijn wie ze is en het is handig dat anderen weten hoe ze met haar moeten omgaan zodat zij zich daar goed bij voelt. Veel ingewikkelder zou ik het niet maken. En voor jezelf zou ik ook hulp zoeken over hoe je hier relaxter mee kunt omgaan, want wat een drama's spelen er zich bij jullie thuis af. Ik gun jullie echt dat je er met elkaar relaxter over kunt zijn.

Op 04-09 schrijft TO dat ze het gedeeld heeft met school. De school gaf aan autisme niet direct bij haar dochter herkent te hebben.

De vraag is dan of het  serieus genomen wordt.

Eerst maar rustig navragen wat de juf heeft gezegd en waarom op deze manier. De opmerking over "normaal doen begint met normaal zijn" vind ik een heftige uitspraak, vooral tegen een jong kind. Zeker niet gepast. 
Je dochter reageert boos en is direct lang van slag, dat telt ook voor jou. Alle heftige emoties wat temperen zou iedereen ook rust geven. Die heftige emoties kosten enorm veel energie en gaan niet helpen voor de toekomst. 
Leuk of niet leuk, mensen maken opmerkingen, hebben een mening en een oordeel. Van een leerkracht mag je meer professionaliteit verwachten, maar daar kan je over praten. 

Het zegt wat mij betreft niets over de juf. Kinderen met ass in mijn omgeving hebben geen woedeaanvallen of doen zichzelf pijn. Laat staan dat ik, een volwassene, ze rustig moet zien te krijgen door hun te knijpen omdat ze daarvan rustig worden. Nog nooit van gehoord dat dit een oplossing zou zijn.
Woedeaanvallen zijn lastig en moeilijk om goed op te reageren. De juf heeft de Pabo gedaan, is leerkracht,  geen psycholoog of psychiater. Het is regulier onderwijs.  Ze moet ook de overige kinderen beschermen tegen een woedende, huilende klasgenoot. Het klinkt toch als bijzonder hysterische buien. 
Evengoed vind ik haar opmerking ongepast, daar zou ik zeker over praten. 

Ook ik zou eerst bij de juf navraag doen hoe het allemaal verlopen is.Wat niet wegneemt dat het vervelend overgekomen is bij je dochter.

MamaE schreef op 16-09-2023 om 19:42:

Laat ik voorop stellen dat we tot nu toe nooit problemen hadden met school. Er was altijd begrip en medeleven voor dochter bij alle nare dingen die ze al heeft moeten doorstaan. Dat de school niet direct aan autisme heeft gedacht neem ik ze niet kwalijk, want we hadden zelf ook een behoorlijke plank voor onze kop. Het ligt er ook niet enorm dik bovenop, omdat dochter in het sociale verkeer met leeftijdsgenootjes geen problemen ervaart. En tegelijkertijd interacteert het ook nog met haar trauma's.

Ik ga er wel vanuit dat school het serieus neemt. Zo kwam het tijdens dat gesprek begin deze maand wel over.
Ik vind het ook stom dat dochter en ik beide lang kunnen blijven hangen in boosheid/verdriet, maar dat is helaas wel zo. We hebben haar wel beloofd dat we er op school over gaan praten, maar zo lang dat niet gebeurd is en er is geen oplossing, dan blijft ze daar mee bezig in haar hoofd (helaas herkenbaar van mezelf). We bieden haar wel afleiding en dat doet haar wel goed.

Ik zou heel graag willen dat we er ontspannen mee om zouden kunnen gaan. Dat zijn we aan het leren, maar we staan nog aan het begin van dat traject. Het grote pijnpunt in dezen is dat de juf heeft bepaald of, wanneer en hoe dit verteld werd en niet wij/dochter. Dochter heeft veel behoefte aan autonomie en controle. Dat zagen we in het ziekenhuis en in de nasleep ervan ook. Haar gedrag werd godsonmogelijk als je haar die autonomie en controle afpakte en draaide heel snel bij als je haar die verantwoordelijkheid weer teruggaf. Het is allemaal niet zo typisch en standaard en best een zoektocht naar wat voor ons werkt.

En die woedeaanvallen, zichzelf pijn doen en geknepen willen worden om rustig te worden...het voelt voor ons allerminst prettig. Ze doet het niet expres. Het is geen oplossing, maar soms moet je in het moment iets. We zijn er mee bezig om andere oplossingen te vinden.
Dochter is overigens niet fysiek tegen andere kinderen. Tijdens zo'n bui schreeuwt of snauwt ze eerst en loopt vervolgens overstuur en huilend de klas uit omdat ze zich naar voelt over het verliezen van haar zelfbeheersing.
Haar vorige juf heeft dat heel goed opgepakt toen het een keer nodig was.
Wij snappen ook wel dat het regulier onderwijs is en dat de juf geen psycholoog of therapeut is en ook dat ze niet de helft van de tijd aan dochter kan besteden. Dat hoeft ook niet.

Maar zoals je zelf ook geregeld aangeeft in je posts....het leven is niet altijd maakbaar. Jullie hadden het graag anders gezien maar het is anders gelopen. Dat gebeurd soms.

Ik zou het gesprek aangaan met de juf hoe e.e.a. gelopen is. Dan heb je het beeld duidelijker. Misschien heeft ze niet goed begrepen dat jullie het stil wilde houden of ontstonden er vragen in de klas n.a.v. afwezigheid dochter dat ze het noodzakelijk vond om het uit te leggen, misschien wel omdat ze wilde voorkomen dat klasgenootjes je dochter zouden bevragen. De opmerking naar dochter vind ik vreemd maar check vooral hoe het gegaan is.

Annaniem2023 schreef op 16-09-2023 om 23:41:

[..]

Ik kan jouw redenering over de beweegredenen van de juf niet beamen.

- Waarom is E er niet, juf?

- Omdat ze naar de dokter moest.

Zo simpel had het kunnen zijn. Daarnaast geloof ik niet dat achtjarigen in een klas met minstens 25 kinderen bezig zijn met wie er wel en niet is.
en als ze bang was dat de kinderen E gingen vragen waar ze was, dan had E toch zelf antwoord kunnen geven. Of de waarheid of een smoes.
Maar ik snap niet zo goed waarom jij vermoedt dat de juf wil voorkomen dat klasgenoten dat aan E vragen.

Zoals gezegd: het is handig dat ze het aan de juf gaan vragen hoe e.e.a. gegaan is. Dat is voor ons alleen speculeren.

De juf weet dat E er zelf niet over wil praten. Dat heeft MamaE duidelijk aangegeven.

Kinderen zijn op die leeftijd, groep 5, juist wel heel erg bezig met wie er wel of niet is en waarom, is mijn ervaring. Dit is juist de leeftijd waarop ze alles willen weten en wijsneuserig zijn.

 Daar komt bij dat E voor geruime tijd deze therapie/ begeleiding gaat volgen en dus geregeld ( een dagdeel) afwezig is. Het af doen met een simpele doktersafspraak werkt dan niet dan krijg je juist vragen in de klas, want ze heeft al veel doktersafspraken en dit komt er bij. MamaE gaf ook aan dat dochter al een paar keer een woede uitbarsting heeft gehad op school en de klas is uit gerend....klasgenoten valt dat gedrag ook op, en gaan zelf van alles er van maken.

" juf waarom is E er niet/ gaat E eerder weg"?

" omdat ze naar de dokter moet"

" o zeker omdat ze zo raar doet de laatste tijd"

Zo zou het ook gegaan kunnen zijn.

 In die context bedoelde ik het dus; wellicht bedoelde de juf dit alleen maar goed om te voorkomen dat E vragen op zich af krijgt, / er roddels ontstaan,  zij zit al hoog in haar emotie. Bij vragen van klasgenootjes kan het bij E een emotie uitbarsting veroorzaken en dat wil een juf wellicht voorkomen, ook omdat het voor de klasgenootjes vervelend is om hysterische buien/ woede uitbarstingen mee te moeten maken. Bij begrip creeeren is een stukje uitleg wenselijk en soms ook echt noodzakelijk.

E is zelf nog niet op het punt dat ze het uit kan en wil leggen. Tja en een smoes verzinnen lukt haar op zo'n moment ook niet (denk ik).

Los van dat alles: hoe het ook gegaan is; is het niet handig verlopen. Juf had eerst toestemming moeten vragen, waarom ze dit niet gedaan heeft komt hopelijk in het gesprek op tafel.

Hebben jij en je man besloten om het erbij te laten want bv omdat het toch reeds gebeurd is en het niet terug gedraaid kan worden? Willen jullie de komende week eerst aankijken, zien of je dochter het heeft kunnen loslaten?

MamaE schreef op 17-09-2023 om 09:22:

Over hoe dit precies gegaan is, dat is inderdaad speculeren. Ik begrijp dat een juf graag vragen uit de klas wil beantwoorden, maar ze heeft nu vertrouwelijke informatie gedeeld zonder toestemming van de mensen die daar over gaan. Daarmee heeft ze ons vertrouwen, maar vooral ook dat van dochter beschadigd.
Bij een eerste bezoek had ze best een doktersafspraak kunnen noemen. En daarna aangeven van 'hee, ik merk dat ik best wat vragen uit de klas krijg over waar jij op dagdeel x bent, hoe kunnen we dat samen aan de klas uitleggen op een manier die ook voor jou prettig is?'. Dan geef je dochter mede de regie. Dat is belangrijk voor haar.
Ik snap best dat je geen half jaar geheimzinnig kunt blijven doen. En ook dat het leven niet maakbaar is, want dan hadden we er wel wat anders van gemaakt.

Er is al vaker iets uitgelegd aan de klas, n.a.v. vragen van kinderen. Dochter vindt die vragen vervelend waarbij haar primaire reactie is 'wil ik niet over praten' of 'bemoei je er niet mee'. Dan houd je vragen in stand en gaan mensen zelf dingen invullen. Wij leren haar dus ook om dingen gewoon te benoemen zoals ze zijn. En dat ze ook best mag zeggen dat ze het zelf ook niet leuk vindt of er moeite mee heeft. Want ze kan best kortaf doen en snauwen in zulke situaties en dat is natuurlijk niet zo aardig naar goedbedoelende mensen toe.
Dat lukt steeds beter, maar als je haar voor het blok zet, raakt ze in paniek en blokkeert. Dan komt er eerder een boze bui dan een heldere uitleg uit.

Die buien van dochter zijn op school nog helemaal niet zo vaak gebeurd. Toevallig nu twee keer kort achter elkaar in een periode waarin er ook enorm veel speelt.
Het is ongetwijfeld vervelend voor haar klasgenoten, maar het is minstens zo vervelend voor dochter. Ze wil dit helemaal niet, het overkomt haar. Ze doet het niet expres en ook niet om aandacht te krijgen.

Dochter is inmiddels weer wat rustiger, maar ze heeft wel nog een hele verdrietige blik in haar ogen. Mijn man gaat vanmiddag met een vriend mountainbiken en ik ga lekker met dochter op pad.

Ik ben het volledig met je eens hoor, ze hoort dat niet zomaar te doen. De reden waarom ze dat wel heeft gedaan mag ze zeker uitleggen aan jullie. 

Gingergirl schreef op 17-09-2023 om 08:02:

[..]

Zoals gezegd: het is handig dat ze het aan de juf gaan vragen hoe e.e.a. gegaan is. Dat is voor ons alleen speculeren.

De juf weet dat E er zelf niet over wil praten. Dat heeft MamaE duidelijk aangegeven.

Kinderen zijn op die leeftijd, groep 5, juist wel heel erg bezig met wie er wel of niet is en waarom, is mijn ervaring. Dit is juist de leeftijd waarop ze alles willen weten en wijsneuserig zijn.

Daar komt bij dat E voor geruime tijd deze therapie/ begeleiding gaat volgen en dus geregeld ( een dagdeel) afwezig is. Het af doen met een simpele doktersafspraak werkt dan niet dan krijg je juist vragen in de klas, want ze heeft al veel doktersafspraken en dit komt er bij. MamaE gaf ook aan dat dochter al een paar keer een woede uitbarsting heeft gehad op school en de klas is uit gerend....klasgenoten valt dat gedrag ook op, en gaan zelf van alles er van maken.

" juf waarom is E er niet/ gaat E eerder weg"?

" omdat ze naar de dokter moet"

" o zeker omdat ze zo raar doet de laatste tijd"

Zo zou het ook gegaan kunnen zijn.

In die context bedoelde ik het dus; wellicht bedoelde de juf dit alleen maar goed om te voorkomen dat E vragen op zich af krijgt, / er roddels ontstaan, zij zit al hoog in haar emotie. Bij vragen van klasgenootjes kan het bij E een emotie uitbarsting veroorzaken en dat wil een juf wellicht voorkomen, ook omdat het voor de klasgenootjes vervelend is om hysterische buien/ woede uitbarstingen mee te moeten maken. Bij begrip creeeren is een stukje uitleg wenselijk en soms ook echt noodzakelijk.

E is zelf nog niet op het punt dat ze het uit kan en wil leggen. Tja en een smoes verzinnen lukt haar op zo'n moment ook niet (denk ik).

Los van dat alles: hoe het ook gegaan is; is het niet handig verlopen. Juf had eerst toestemming moeten vragen, waarom ze dit niet gedaan heeft komt hopelijk in het gesprek op tafel.

Van een leerkracht mag je toch gewoon verwachten dat ze weten hoe ze met vragen van kinderen om kunnen gaan en dat ze privacy zelf ook hoog hebben zitten? Ik vind dit dus echt wel sneu voor die dochter van mamaE, kind wordt hiermee in de klas afgeschilderd alsof ze niet normaal is door nota bene de juf, die zou zich heel diep moeten schamen en zich maar eens bedenken of ze überhaupt wel geschikt is voor dit vak. Echt m’n broek zakt er vanaf.

Ik zou een mailtje sturen met de boodschap: dochter kwam overstuur uit school. Zij heeft me dingen verteld die maken dat ik me ernstig zorgen maak [ maar zeg niet wat dat dan precies was, dat bewaar je voor het gesprek] Mijn man en ik willen graag in gesprek met u, juf, samen met de intern begeleider om eventuele misverstanden uit de weg te ruimen, en te bespreken hoe we samen kunnen zorgen dat dochter met plezier naar school gaat. 

Je laat dan de mogelijkheid open dat het allemaal op misverstanden berust. Dat is altijd mogelijk, en als je nu al meteen zou beginnen met hardop uitspreken dat juf hier ernstig heeft misgekleund dan gaat het gesprek alleen nog maar over dat jij te snel hebt geoordeeld en dat het niet zo was bedoeld. 

Ga inderdaad samen met je man (een behandelaar meenemen kan ook maar die moet maar net beschikbaar zijn - je kan dat ook nog voor later achter de hand houden). En vraag die intern begeleider erbij want die is er voor de extra zorg. En zo laat je ook meteen zien dat er wat jou betreft iets heel serieus aan de hand is. 

De kans is natuurlijk groot dat nooit precies duidelijk zal worden wat juf heeft gezegd en gedaan, maar in elk geval wordt haar dan hopelijk duidelijk dat ze in de toekomst geen onzin moet roepen als 'normaal zijn begint met normaal doen'.