Gebitsellende dochter...het houdt niet op
Niet dat jullie hier iets mee kunnen, maar ik moet het gewoon even kwijt.
In de nacht van zondag op maandag kwam dochter bij ons dat ze pijn had in haar mond aan 'kiezen die er niet meer waren'. Pijnstiller gegeven en bij ons gelegd, maar maandagochtend zat er een flink abces, dus met spoed naar de tandarts. Foto's gemaakt en er bleek een fikse ontsteking te zitten onder haar nieuwe kiezen die nog in haar kaakbeen zitten en aan de andere kant ook een beginnende ontsteking. Uiteindelijk met spoed doorgestuurd naar de kaakchirurg want dit hadden ze nog niet eerder gezien. Gistermiddag is dochter geopereerd en naast de ontstekingen zijn ook alle vier haar kleine volwassen kiezen in de bovenkaak verwijderd. Deze waren dusdanig slecht van kwaliteit dat ze niet meer te redden waren volgens de kaakchirurg. We wisten al van eerdere foto's dat deze kiezen ook geen goed glazuur hadden, maar hadden wel nog goede hoop dat ze te redden zouden zijn. Niet dus...Was een flinke klap voor ons, zelfs mijn man heeft flink gevloekt en gehuild.
Dochter had uiteraard veel pijn en was ontzettend boos dat ze alweer zoveel pech heeft. En bang voor de operatie, dikke paniek vooraf en ze viel terug op zichzelf pijn doen.
Na de operatie was het niet veel beter. Heel veel boosheid, paniek, zichzelf slaan en knijpen. Ze heeft veel pijn aan haar mondje, huilt veel, wil niks, weigert te eten en drinkt wel heel minimaal omdat ze anders een infuus moet.
Vanochtend kwam de kaakchirurg bij haar om uit te leggen dat haar volwassen kiezen helaas verwijderd zijn en haar reactie was heel heftig. Ze begon te huilen en te schreeuwen en zichzelf pijn te doen en riep dat hij beter gewoon alle tanden uit haar mond had gehaald zodat ze een kunstgebit kreeg en nooit meer naar de tandarts hoefde en nooit meer beugels hoefde te dragen. Sindsdien is er geen land meer met haar te bezeilen. En dat snap ik, ze is pas acht en heeft al zo veel ellende doorstaan. Maar wij weten het ook gewoon niet meer. Niet wat te zeggen, niet wat te doen. Ze zit ontzettend met zichzelf en alle ellende in de knoop, maar ondertussen wil ze helemaal niks. Bij alles wat wel écht even moet, is het weerstand en intens huilen. Ze krijgt wel pijnstilling maar ze geeft niet goed aan wat het doet. Als je er naar vraagt wordt ze boos.
Ze voelt zich ook heel schuldig dat onze vakantie nu niet doorgaat. Ze heeft ook al gezegd dat we maar gewoon moeten gaan en haar maar gewoon achter moeten laten, omdat ze toch alleen maar boos is. Ik vind het heel verdrietig dat ze zo naar over zichzelf denkt. Echt iedereen zou hier het heen en weer en erger van krijgen, de moed verliezen en het even compleet niet meer weten.
Ik weet eigenlijk niet hoe hiermee om te gaan. Ik ben zelf moe en verdrietig, maar voor haar moet ik sterk zijn. Ik ben zo bang dat we terugvallen op onze oude, giftige dynamieken, dat we elkaar kwijtraken in onze emoties. Ik weet ook wel dat dochter nu geenszins toerekeningsvatbaar moet zijn, dat ik begrip moet hebben voor haar en voor alles wat ze voelt en uit, maar ik ben bang dat het me niet lukt. En waar mijn man normaal altijd het vertrouwen houdt dat we er samen wel doorheen komen als gezin, zie ik nu dat hij het ook niet meer weet en dat vertrouwen even kwijt is.
Compliment voor je dochter! Ik was waarschijnlijk dichtgeklapt en had niks gezegd. Ja, een half uur later …
Zucht...vandaag een afspraak bij de tandarts en ortho op de planning. Er moet weer eens een hoop gebeuren. Dochter heeft het ondanks boosheid en verdriet toch goed gedaan. Ze werkte mee, deed zichzelf geen pijn, oordeelde niet over zichzelf.
Maar heeft wel heel erg zoiets van 'waarom altijd ik?' en 'wanneer gaat het eindelijk een keer meezitten?'. En dat snap ik. Toch is het haar gelukt om mee te denken over de planning qua behandelingen. Hoe vaak, dag en tijd, wat voor haar fijn is.
In de auto werd ze even héél erg boos. Ik heb haar stevig vastgehouden en ze heeft een paar minuten heel hard gebruld, maar daarna werd ze weer wat rustiger en kon ik naar huis rijden met een snikkend meisje op de achterbank.
Thuis wilde ze bij me liggen. Traantjes over haar wangen en de woorden 'ik ben gewoon zo moe mama... en zo ontzettend klaar met alles'.
Ik snap het. En ik merk dat ik zelf qua prikkels ook best wel klaar ben voor vandaag.
Maar ik wil haar niet het idee geven dat ze 'te veel' is of dat ze mij verdriet doet.
Dat valt dan allemaal weer zo tegen natuurlijk, jullie hopen er klaar mee te zijn en dan weer wat behandelingen. Ik zou daar bij momenten ook boos om worden.
Oh MamaE, wat zwaar!
Hoop dat jullie een beetje bij hebben kunnen komen. Wees maar lief en mild voor jullie.
Dochter was maandag echt wel even van slag en emotioneel en in de nacht heeft ze zichzelf wakker geslagen en was ze helemaal overstuur. Ik ben bij haar gaan liggen en heb haar stevig vastgehouden. Druk geven werkt blijkbaar goed.
Ze gaf dinsdagochtend al aan dat ze niet heel lang boos wilde blijven over alles en tot nu toe lukt dat aardig.
Volgende week heeft ze een controle en meting bij de oogarts en dan moet ze ook een nieuwe bril gaan uitzoeken. Haar ogen waren deze zomer al een beetje achteruit gegaan, maar na de operatie kan het weer iets veranderen, daarom was het advies van de oogarts om dat na de operatie te doen. Maar nu komen er wel veel afspraken omtrent 'anders zijn' bij elkaar.
Ze kan het vast dragen, dapper en sterk als ze is. Maar soms spoken er toch angstscenario's door mijn hoofd. Dat haar veerkracht een keer op is. Dat ze uit pure frustratie zich énorm gaat afzetten tegen ons of haar behandelaren, dat ze haar toevlucht gaat zoeken in de verkeerde dingen, helemaal ontspoort, ons dit allemaal verwijt. Maar misschien is het ook wel helemaal omgedraaid en zegt ze 'het was heel klote en loeizwaar allemaal, maar jullie waren er wel voor me en dat was fijn'.
MamaE schreef op 21-11-2024 om 13:18:
Dochter was maandag echt wel even van slag en emotioneel en in de nacht heeft ze zichzelf wakker geslagen en was ze helemaal overstuur. Ik ben bij haar gaan liggen en heb haar stevig vastgehouden. Druk geven werkt blijkbaar goed.
Ze gaf dinsdagochtend al aan dat ze niet heel lang boos wilde blijven over alles en tot nu toe lukt dat aardig.
Volgende week heeft ze een controle en meting bij de oogarts en dan moet ze ook een nieuwe bril gaan uitzoeken. Haar ogen waren deze zomer al een beetje achteruit gegaan, maar na de operatie kan het weer iets veranderen, daarom was het advies van de oogarts om dat na de operatie te doen. Maar nu komen er wel veel afspraken omtrent 'anders zijn' bij elkaar.
Ze kan het vast dragen, dapper en sterk als ze is. Maar soms spoken er toch angstscenario's door mijn hoofd. Dat haar veerkracht een keer op is. Dat ze uit pure frustratie zich énorm gaat afzetten tegen ons of haar behandelaren, dat ze haar toevlucht gaat zoeken in de verkeerde dingen, helemaal ontspoort, ons dit allemaal verwijt. Maar misschien is het ook wel helemaal omgedraaid en zegt ze 'het was heel klote en loeizwaar allemaal, maar jullie waren er wel voor me en dat was fijn'.
Misschien toch eens een verzwaringsdeken proberen; wellicht helpt het je dochter beter te slapen in tijden van stress wat dat ook weer het dragen van het leed verlicht.
Gingergirl schreef op 21-11-2024 om 14:21:
[..]
Misschien toch eens een verzwaringsdeken proberen; wellicht helpt het je dochter beter te slapen in tijden van stress wat dat ook weer het dragen van het leed verlicht.
Ik ga dit inderdaad toch eens overwegen. Het confronteert me wel enorm met 'zie je wel dat ze best wel heel erg autisme heeft', maar dat is mijn probleem.
Voor haar is het gewoon belangrijk dat dingen werken en helpend zijn voor haar.
Ik heb wel ooit gelezen dat het nadeel van een verzwaringsdeken kan zijn dat iemand aanleert om alleen nog maar onder zo'n deken te slapen. Maar goed, dan zou je dat ding kunnen inzetten in periodes dat je dochter het extra moeilijk heeft.
Zag ze laatst bij Action liggen voor een paar tientjes, dus uitproberen hoeft je de kop niet te kosten
Gingergirl schreef op 21-11-2024 om 14:21:
[..]
Misschien toch eens een verzwaringsdeken proberen; wellicht helpt het je dochter beter te slapen in tijden van stress wat dat ook weer het dragen van het leed verlicht.
Exact wat ik dacht toen ik dat las. Mijn zoon heeft er een en hij gebruikt die lang niet altijd. Maar bij periodes wel.
Zijn die dingen eigenlijk erg warm? Dochter is net een wandelende kachel en heeft het snel warm. Zeker in de zomer.
Bij ons thuis slaapt iedereen onder een verzwaringsdeken, omdat we het fijn vinden. Ik heb er ooit eentje voor mezelf gekocht, maar die werd steeds door de kinderen gestolen. In de zomer alleen de verzwaringsdeken, dan valt het qua warmte ook wel mee. En als het heel warm is zonder de deken, dat kan ook nog steeds hè.
Je kunt ze gewoon bij de Hema of action kopen, dus zo bijzonder is het ook niet meer.
En wat betreft die nieuwe bril: kan ze niet gewoon haar oude montuur houden? Dan hoeft ze die niet nieuw uit te zoeken, dat scheelt misschien een beetje?
Tijgeroog schreef op 21-11-2024 om 15:41:
Bij ons thuis slaapt iedereen onder een verzwaringsdeken, omdat we het fijn vinden. Ik heb er ooit eentje voor mezelf gekocht, maar die werd steeds door de kinderen gestolen. In de zomer alleen de verzwaringsdeken, dan valt het qua warmte ook wel mee. En als het heel warm is zonder de deken, dat kan ook nog steeds hè.
Je kunt ze gewoon bij de Hema of action kopen, dus zo bijzonder is het ook niet meer.
En wat betreft die nieuwe bril: kan ze niet gewoon haar oude montuur houden? Dan hoeft ze die niet nieuw uit te zoeken, dat scheelt misschien een beetje?
Dat kan denk ik wel. Maar ik denk ergens ook dat de pijn niet zit in een nieuw montuur, maar in het besef dat haar ogen achteruit zijn gegaan, dat ze nieuwe glazen moet, gedoe, naar de opticien. Simpelweg ermee bezig moeten zijn dat ze 'anders' is op een manier waar ze niet zelf voor kiest. Het klinkt allemaal een beetje zwaar zo, maar ze kan soms in haar hoofd dingen enorm groot maken, terwijl dat nergens voor nodig is.
Niet onaardig bedoeld trouwens, mocht dat zo overkomen. Het is gewoon zoals het is.
Vorige keer hebben we haar - na een ontploffing en een enorm drama over niks - zelf de regie gegeven over wanneer we een nieuwe bril gingen uitzoeken en dat ging toen heel goed en zonder verder drama of gedoe.
MamaE schreef op 21-11-2024 om 15:28:
Zijn die dingen eigenlijk erg warm? Dochter is net een wandelende kachel en heeft het snel warm. Zeker in de zomer.
Valt mee, mijn zoon sliep er heel goed door en kreeg het er niet warmer van. Wel sliep hij uitsluitend in zijn boxershort en hebben wij altijd het raam open ook in de winter. Gewenning aan zo'n deken valt ook erg mee in de praktijk, aan de andere kant; iedereen heeft op een gegeven moment zo zijn vaste slaapgewoonten. Hier werkte die van de Hema goed.
MamaE schreef op 21-11-2024 om 15:28:
Zijn die dingen eigenlijk erg warm? Dochter is net een wandelende kachel en heeft het snel warm. Zeker in de zomer.
Nee, helemaal niet, hij is gevuld met glasbolletjes en een klein beetje zachte vulling. Het is eerder een zomerdeken. Nu het koud is, kan hij gewoon op haar normale deken/dekbed.
MamaE schreef op 21-11-2024 om 16:04:
[..]
Dat kan denk ik wel. Maar ik denk ergens ook dat de pijn niet zit in een nieuw montuur, maar in het besef dat haar ogen achteruit zijn gegaan, dat ze nieuwe glazen moet, gedoe, naar de opticien. Simpelweg ermee bezig moeten zijn dat ze 'anders' is op een manier waar ze niet zelf voor kiest. Het klinkt allemaal een beetje zwaar zo, maar ze kan soms in haar hoofd dingen enorm groot maken, terwijl dat nergens voor nodig is.
Niet onaardig bedoeld trouwens, mocht dat zo overkomen. Het is gewoon zoals het is.Vorige keer hebben we haar - na een ontploffing en een enorm drama over niks - zelf de regie gegeven over wanneer we een nieuwe bril gingen uitzoeken en dat ging toen heel goed en zonder verder drama of gedoe.
Nee hoor, komt absoluut niet onaardig over. 
Ik vind zelf een nieuw montuur uitkiezen altijd ingewikkeld. Keuzestress, onzekerheid, en bij m'n laatste bril ook heel veel gedoe en stress voor ie eindelijk goed stond.
Als je dat los kunt halen van het "m'n ogen gaan weer achteruit" maakt dat het misschien wat minder beladen.
