Vakanties en 'oppassen'
hoi allen,
Wij zijn bezig met het ouderschapsplan opstellen. Ik ben benieuwd naar jullie meningen over de volgende 2 dingen:
1. Vakanties. Ik werk in het onderwijs, waardoor ik de schoolvakanties ook vrij heb. Mijn as ex gaat ervan uit dat ik de kinderen opvang in de vakanties, ik ben dan tenslotte vrij. Ik ben het daar zelf niet mee eens. Als er één ding was waar ik dacht een voordeel uit een scheiding te kunnen halen, is het wel dat ik in sommige vakanties echt even tijd voor mezelf heb en ook op vakantie kan zonder de kinderen. Mijn man kan buiten de schoolvakanties op vakantie, ik niet, dus ik ben daarin echt gebonden. Ik wil week op week af, soms betekent dat dat ik de kinderen heb in de vakantie, en soms niet. Daarnaast zal de zomervakantie gesplitst worden. Maar hij brengt het zo dat ik me schuldig voel hierover.
2. Oppas: mijn as ex heeft niet zo'n groot netwerk om zich heen. Ik daarentegen heb genoeg mensen om me heen waar ik een beroep op kan doen. Mijn ex heeft nogal wat werkafspraken buiten werktijd om. Dat ging natuurlijk altijd prima toen we samen waren. Hij verwacht dat we er op die manier straks ook nog voor elkaar zijn, dat hij de kinderen opvangt als ik iets heb, en andersom.
Ik heb daar ook een andere mening over: je zorgt eerst zelf voor oppas, en alleen in het uiterste geval of noodgeval, regel je je ex.
Tuurlijk vang ik mijn kinderen met liefde op, het zijn mijn kinderen. Maar ik heb straks ook echt afstand nodig als dit allemaal afgerond is. Dat lukt mij niet als we alsnog zo vaak een beroep op elkaar doen. We moeten ten slotte toch uiteindelijk apart van elkaar en loskomen van elkaar.
Hoe hebben jullie dat afgesproken, of hoe kijken jullie daar tegenaan?
Ben benieuwd naar jullie kijk hierop.
Hartelijk dank
Hij wil toch ook wel met zijn kinderen op vakantie? Dan kan hij ook alleen maar in de schoolvakantie. Ik zou gewoon splitten, dus hij drie weken en jij drie weken.
Als hij ook zonder kinderen nog op vakantie/dagjes weg/klussen etc. wil, dan kan hij buiten de schoolvakanties om wel vrij nemen. Maar jij niet. Als je alle vakanties de kinderen hebt, kun jij nooit zonder de kinderen iets doen.
Ik ben dus team week op-week af.
En ruilen kan in overleg. Dus niet dat je de kinderen bv een week ‘overneemt’, maar dat je tegelijkertijd een andere week afspreekt dat hij ze extra heeft.
Ik snap eerlijk gezegd ook niet zo goed wat het probleem is. Jij bent toch vrij? Als jullie niet gescheiden waren, had je de kinderen toch ook altijd gehad? Nu heb je door de verdeling al best veel tijd voor jezelf.
Als kind van gescheiden ouders kan ik je vertellen dat het gesteggel over wie wat allemaal doet/ opvangt/ betaalt een behoorlijke wissel trekt op je zelfbeeld. Terwijl ouders zich vastbijten in “het gaat om het principe”, is het overheersende gevoel bij kinderen toch vooral dat ze teveel zijn. Dat ze een last zijn, die er nou eenmaal is, maar die wel eerlijk verdeeld moet worden, want poepoeh….
Als je kiest voor kinderen krijgen, is wat mij betreft de enige morele plicht dat je ze het gevoel geeft dat ze gewenst zijn. En helaas voor jou zit hem dat in dit soort dingen. Ik zie ook andere draadjes waarin kinderen niet zonder meer bij hun biologische ouder terecht kunnen omdat stiefouders daar geen zin in hebben, want gedoe etc. Tegen al die mensen zeg ik: ouder ben je 24/7. Ook als de andere ouder verzaakt en je het ‘niet eerlijk’ vindt.
Oog schreef op 17-01-2025 om 13:45:
Ik snap eerlijk gezegd ook niet zo goed wat het probleem is. Jij bent toch vrij? Als jullie niet gescheiden waren, had je de kinderen toch ook altijd gehad? Nu heb je door de verdeling al best veel tijd voor jezelf.
Als kind van gescheiden ouders kan ik je vertellen dat het gesteggel over wie wat allemaal doet/ opvangt/ betaalt een behoorlijke wissel trekt op je zelfbeeld. Terwijl ouders zich vastbijten in “het gaat om het principe”, is het overheersende gevoel bij kinderen toch vooral dat ze teveel zijn. Dat ze een last zijn, die er nou eenmaal is, maar die wel eerlijk verdeeld moet worden, want poepoeh….
Het punt is dat Annieniem vraagt hoe ze de regeling het best kunnen vastleggen. Daarin zou ik strikt zijn. Duidelijk zijn bij wie welke verantwoordelijkheid ligt en wie wanneer welke problemen oplost.
Als dat loopt, kun je dan in de praktijk natuurlijk een stuk soepeler zijn. Het gaat erom dat de ex van Annieniem ook zijn verantwoordelijkheden oppakt en niet alle verantwoordelijkheid klakkeloos bij haar dumpt.
Oog schreef op 17-01-2025 om 13:45:
Ik snap eerlijk gezegd ook niet zo goed wat het probleem is. Jij bent toch vrij? Als jullie niet gescheiden waren, had je de kinderen toch ook altijd gehad? Nu heb je door de verdeling al best veel tijd voor jezelf.
Als kind van gescheiden ouders kan ik je vertellen dat het gesteggel over wie wat allemaal doet/ opvangt/ betaalt een behoorlijke wissel trekt op je zelfbeeld. Terwijl ouders zich vastbijten in “het gaat om het principe”, is het overheersende gevoel bij kinderen toch vooral dat ze teveel zijn. Dat ze een last zijn, die er nou eenmaal is, maar die wel eerlijk verdeeld moet worden, want poepoeh….
Als je kiest voor kinderen krijgen, is wat mij betreft de enige morele plicht dat je ze het gevoel geeft dat ze gewenst zijn. En helaas voor jou zit hem dat in dit soort dingen. Ik zie ook andere draadjes waarin kinderen niet zonder meer bij hun biologische ouder terecht kunnen omdat stiefouders daar geen zin in hebben, want gedoe etc. Tegen al die mensen zeg ik: ouder ben je 24/7. Ook als de andere ouder verzaakt en je het ‘niet eerlijk’ vindt.
Ik had het niet zo goed kunnen omschrijven, zo raak dit .Het is niet realistisch dat je als gescheiden ouder ineens 50 % kinderloze tijd denkt te hebben en al helemaal niet als de andere ouder daarvoor ook al zijn of haar verantwoording niet nam en dan kun je gaan stampvoeten dat het niet eerlijk is of er zijn voor je kinderen voor wie het nog veel rotter is dat ze een ouder hebben die hun niet op nummer 1
ik val echt heel erg over het zinnetje waarop je wijst dat je het als voordeel ziet om zonder de kinderen te zijn. Waarom ben je dan begonnen aan het krijgen van kinderen?
IMI-x2 schreef op 17-01-2025 om 13:16:
[..]
Dat kan ik zeker begrijpen, zeker als je toch thuis bent.
Maar als Annieniem zelf plannen heeft of op reis wil wanneer ze vakantie heeft, moet ze dat dan maar niet doen of zelfs annuleren omdat vader liever werkt tijdens de zomervakantie? Nee toch?
Nee maar serieus op Vakantiepark lgaan zonder je kinderen? Kan me dat sinds mijn zwangerschap gewoon niet voorstellen.
Decembermamma schreef op 17-01-2025 om 16:08:
Nee maar serieus op Vakantiepark lgaan zonder je kinderen? Kan me dat sinds mijn zwangerschap gewoon niet voorstellen.
Dat jij je iets niet kunt voorstellen, betekent niet dat het niet kan of niet wenselijk is natuurlijk. Er zijn zoveel dingen die ik me ook niet kan voorstellen dat ik het ooit zou willen, maar die andere mensen toch echt graag doen.
Maar kun je je echt niet voorstellen dat iemand graag met goede vrienden, een nieuwe partner of alleen op vakantie gaat als de kinderen 3 weken bij hun andere ouder verblijven?
IMI-x2 schreef op 17-01-2025 om 16:13:
[..]
Dat jij je iets niet kunt voorstellen, betekent niet dat het niet kan of niet wenselijk is natuurlijk. Er zijn zoveel dingen die ik me ook niet kan voorstellen dat ik het ooit zou willen, maar die andere mensen toch echt graag doen.
Maar kun je je echt niet voorstellen dat iemand graag met goede vrienden, een nieuwe partner of alleen op vakantie gaat als de kinderen 3 weken bij hun andere ouder verblijven?
Ik vind dat er wel verschil zit tussen, graag willen dat je kinderen er niet zijn zodat je weg kan of ze zijn er helaas toch niet dus probeer ik er ook wat van te maken als bijv afleiding.
Je kan ook weekend weg op andere momenten als ze wel bij hun vader zijn
Decembermamma schreef op 17-01-2025 om 16:08:
ik val echt heel erg over het zinnetje waarop je wijst dat je het als voordeel ziet om zonder de kinderen te zijn. Waarom ben je dan begonnen aan het krijgen van kinderen?
[..]
Nee maar serieus op Vakantiepark lgaan zonder je kinderen? Kan me dat sinds mijn zwangerschap gewoon niet voorstellen.
Je bent niet de enige, de meeste mensen die ik hoor is dat juist de vervelende kant van het scheiden hun kinderen moeten missen. Zelf zou ik het ook afschuwelijk vinden
oh jeetje, dit roept veel verschillende reacties op!
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben wel echt een moeder die haar kinderen heel graag ziet, maar ook weet dat ze met de nodige rust en ruimte een veel betere moeder is.
Ik heb ook regelmatig zonder de kinderen en partner een uitstapje gemaakt, een korte reis oid. Net zoals mijn ex deed. We wisselden elkaar af.
Dat wil niet zeggen dat ik wilde scheiden en dat dit als geroepen komt. Maar ik merk wel iets anders. Sinds de zwangerschap van de jongste verkeer ik in een overlevingsstand. Dat was namelijk het moment dat mijn toen man een affaire is gestart. Dat kwam pas later uit natuurlijk, maar merkte ik wel. We hebben vervolgens heel hard gewerkt om hier uit te komen. Dat ging echt heel moeizaam. En uiteindelijk na 2 jaar had mijn ex toch andere verwachtingen van 'er samen uitkomen' en heeft er de brui aan gegeven. Het voelt alsof ik al jarenlang in de overlevingsstand sta en voel sinds kort weer wat ruimte, ook al woon ik nog niet in een ander huis.
Toen de beslissing om te scheiden allemaal vers was wilde ik dit absoluut niet, want ik wilde mijn kinderen niet missen. Maar heel eerlijk: het voelt nu vaak ook als een verademing om even weg te zijn van alles.
Wellicht als het dadelijk allemaal geland is, voelt het weer anders.
Het gaat mij niet zozeer om dat ik de kinderen kostte wat het kost niet wil zien als het zijn verantwoordelijkheid is. Wel dat ik mijn grenzen aangeef en dat ik ook de tijd heb voor mezelf, wat we voorheen dus ook al deden. En aangezien ik alleen maar in de vakanties kan, is dat wel belangrijk voor me.
Bedankt voor jullie reacties, ik hoor enkele goede tips om dit op te pakken met ex.
Ik zou zeker ook tijd voor mezelf claimen. Het is echt anders om zes weken met kinderen te zijn als er ook een vader bij is dan zes weken 24/7 alleen met de kinderen. En als jij ander werk zou hebben zou je ook geen zes weken vrij kunnen nemen, dus dan zou hij ook gewoon drie weken de kinderen hebben. Ik zou inderdaad 3 om 3 of 2-2-1-1 oid afspreken en als jij verder geen plannen hebt kunnen de kinderen altijd nog extra naar jou toe. Maar zeker als je een nieuwe partner krijgt is het echt wel fijn om daarmee ook een weekje weg te kunnen, of gewoon met een vriendin of alleen. Laat vader maar gewoon zijn verantwoordelijkheid nemen, niks mis mee.
Anoniemvoornu schreef op 17-01-2025 om 17:12:
[..]
Je bent niet de enige, de meeste mensen die ik hoor is dat juist de vervelende kant van het scheiden hun kinderen moeten missen. Zelf zou ik het ook afschuwelijk vinden
Dat is waar, maar het is ook waar dat het heel fijn is om even te kunnen uitblazen zonder kinderen. Dat bestaat bij mij tenminste naast elkaar.
je bent nog niet gescheiden. Je weet dus nog niet hoe het gaat voelen zonder je kinderen. Je hebt straks als ze de week bij vader zijn alle avonden en weekenden al voor jezelf. Ik denk dat de krekels dan al zullen schreeuwen en mn hart zou bloeden. Maargoed ik zou dus ook nooit scheiden met co ouderschap. Ik wil maar zeggen misschien vind je dat al superheftig en denk je na een of twee weken zelf vakantie al waaaaah ik mis mijn kinderen waar zijn ze....
wij hadden als regel dat de week vakanties in 2 gingen, de verlenging van de ouder waar ze het eerste weekend waren. Wissel op woensdag, kon voor of na het eten zijn afhankelijkof je iets ging doen diedag. Zelfde voor 2 weken alleen dan de wissel op zaterdag.
Zomer vakantie was just niet 3 om 3 weken maar op verzoek van zoon 2+1 en dat kon wisselen of toch 3 weken. Wel al in november duidelijk welke weken bij welke ouder zodat je ook vakantie kon boeken.
Wij maakten in november een jaarschema.
Voor oppas hadden wij sls regel dat je eerst de andere ouder vroeg voor je andere oppas vroeg, of alle kinderen moesten naar die oppas gaan, denk dan aan opa of oma.
Als de andere ouder zei: kan niet ik heb al plannen, dan een andere oppas.
Ook mijn ex werkte heel veel en veel dienstreizen, maar heeft zijn schema er wel echt op aangepast.
Wij hielden in de vakanties gewoon het normale schema aan, met uitzondering van de weken dat ze met de andere ouder op vakantie waren. Qua oppas bij calamiteiten regelde ik de maandag en dinsdag, ex de donderdag en vrijdag, en de woensdag wisselde per week dat de kinderen bij die ouder waren. De reguliere regeling was de ene week woensdag na BSO tot vrijdagochtend bij vader en de andere week donderdag na BSO-zondagmiddag (later maandagochtend, vanaf de middelbare).
Ik zou beslist een verdeling voor de zomervakantie willen, maar het is me niet helemaal duidelijk of daar nu het probleem zit.
Vakanties 50/50 gaat eigenlijk nooit zonder iets voor opvang te regelen omdat je nooit zoveel vakantiedagen hebt. Behalve dus als je zelf in het onderwijs werkt. Dus misschien is een idee: zomervakantie delen, kerstvakantie delen en de overige schoolvakanties bij jou?
Invallen als oppas tijdens 'zijn' week, daar zou ik absoluut niet aan beginnen, want dan komt hij natuurlijk om de haverklap bij jou aankloppen. Jammer dat hij geen groot netwerk heeft, aan hem de taak om er eentje op te bouwen. Laat je daarover geen schuldgevoel aanpraten. Kaats die bal gewoon terug, hij is ook ouder.
En laat je ook geen schuldgevoel aanpraten over het verlangen naar kindvrije tijd.
Als over enige tijd blijkt dat hij zijn verantwoordelijkheid gewoon pakt dan kun je altijd nog bekijken in hoeverre je hem verder tegemoet wil komen, maar vage afspraken nu zijn een recept voor ergernis en frustratie staks (lees ook het draadje 'overdracht').