Vakanties en 'oppassen'
hoi allen,
Wij zijn bezig met het ouderschapsplan opstellen. Ik ben benieuwd naar jullie meningen over de volgende 2 dingen:
1. Vakanties. Ik werk in het onderwijs, waardoor ik de schoolvakanties ook vrij heb. Mijn as ex gaat ervan uit dat ik de kinderen opvang in de vakanties, ik ben dan tenslotte vrij. Ik ben het daar zelf niet mee eens. Als er één ding was waar ik dacht een voordeel uit een scheiding te kunnen halen, is het wel dat ik in sommige vakanties echt even tijd voor mezelf heb en ook op vakantie kan zonder de kinderen. Mijn man kan buiten de schoolvakanties op vakantie, ik niet, dus ik ben daarin echt gebonden. Ik wil week op week af, soms betekent dat dat ik de kinderen heb in de vakantie, en soms niet. Daarnaast zal de zomervakantie gesplitst worden. Maar hij brengt het zo dat ik me schuldig voel hierover.
2. Oppas: mijn as ex heeft niet zo'n groot netwerk om zich heen. Ik daarentegen heb genoeg mensen om me heen waar ik een beroep op kan doen. Mijn ex heeft nogal wat werkafspraken buiten werktijd om. Dat ging natuurlijk altijd prima toen we samen waren. Hij verwacht dat we er op die manier straks ook nog voor elkaar zijn, dat hij de kinderen opvangt als ik iets heb, en andersom.
Ik heb daar ook een andere mening over: je zorgt eerst zelf voor oppas, en alleen in het uiterste geval of noodgeval, regel je je ex.
Tuurlijk vang ik mijn kinderen met liefde op, het zijn mijn kinderen. Maar ik heb straks ook echt afstand nodig als dit allemaal afgerond is. Dat lukt mij niet als we alsnog zo vaak een beroep op elkaar doen. We moeten ten slotte toch uiteindelijk apart van elkaar en loskomen van elkaar.
Hoe hebben jullie dat afgesproken, of hoe kijken jullie daar tegenaan?
Ben benieuwd naar jullie kijk hierop.
Hartelijk dank
Oog schreef op 20-01-2025 om 17:30:
Dankjewel Linn, je reactie doet me goed!
Nog even voor alle duidelijkheid: natuurlijk is het niet oké als een ouder zich aan alle afspraken onttrekt. En natuurlijk is het zwaar als de andere ouder dat moet oplossen. Maar mijn punt: bij dit soort ouders kún je dat helemaal niet aan de voorkant regelen of denken dat je dat wel bij de kinderen weg kunt houden.
Je poot stijfhouden omdat je ‘in je recht staat’ kan misschien rechtvaardig voelen voor jezelf, maar bij het KIND blijft vooral plakken: er wordt ruzie gemaakt over wie mij moet hebben. Mijn vader gaat liever werken/ feesten/ iets anders en mijn moeder is niet blij met mijn onverwachte komst.
Nogmaals: het staat los van of de andere ouder zich als een lamzak gedraagt. Maar het is een utopie om te veronderstellen dat je dit gesteggel zogenaamd buiten je kinderen kan houden. Dat kan niet. En de schade die het kind daardoor oploopt, gaat langer mee dan de hele omgangsregeling ooit zal duren. Kies maar wat je belangrijk vindt.
Goed verwoord, niets aan toe te voegen.
Jonagold schreef op 20-01-2025 om 17:53:
Wat een prachtige post Peach! Ik vind het een extra compliment waard omdat je zo kort na je scheiding al met zoveel wijsheid, afstand en respect voor alle partijen kunt schrijven.
dank je 😊
Gingergirl schreef op 20-01-2025 om 16:00:
[..]
Het is daarom belangrijk dat de ouder bij wie ze zijn, ervoor zorgt er ook daadwerkelijk te zijn voor de kinderen tijdens de afgesproken dagen/ weken. Dat is het duidelijkst voor iedereen.
Want laten we eerlijk zijn; echte noodgevallen komen niet zo heel veel voor. Het probleem is vaak dat de ene partij van veel dingen vindt dat het een "noodgeval" is waar de ander dan met een vanzelfsprekendheid voor moet opdraaien. En daar gaat het fout wat inderdaad niet fijn is voor de kinderen.
Ligt toch echt aan de kinderen, je kind kan medisch ook iets hebben he.. mijn broer heeft heel zwaar astma meerdere ziekenhuisopnames door heftige aanvallen en mijn ouders een vechtscheiding , en als kind doodsbang huilend vraagt om moeder reken maar dat het er inhakt dat moeder uit is met nieuwe vriend en niet wilt komen omdat papa er toch al is.
Temet schreef op 20-01-2025 om 15:27:
Aan de andere kant is het risico enorm dat als moeder nu maar roept dat vader wel een beroep op haar kan doen als het nodig is, vader zijn verantwoordelijkheid niet pakt en moeder dus de komende jaren elke keer de gaten dicht mag lopen die vader laat vallen. Omdat vader met succes een beroep op haar schuldgevoel heeft gedaan.
Ik denk echt dat sommige ouders (meest moeders) soms actief in verzet moeten tegen pogingen om ze een schuldgevoel te bezorgen zodat ze een onevenredig groot deel van de zorgtaken op zich nemen. Tuurlijk, je moet goed voor je kinderen zorgen, tuurlijk, je moet niet alles op een goudschaaltje wegen, maar als dit soort ouders (meestal het soort zonder y-chromosoom) alles maar goed vindt omdat het anders zo zielig is voor de kinderen, zijn ze gewoon serieus de klos. Terwijl: als je begint met duidelijke grenzen, kan je altijd nog bijstellen als het voor de kinderen daadwerkelijk slecht blijkt (wat iets anders is dan lijkt) uit te pakken.
En dat kinderen af en toe naar een oppas moeten is niet het einde van de wereld hè? En als vader dan probeert om moeder alsnog de zwarte piet toe te spelen met een 'ja kindertjes, jullie kunnen niet bij mama terecht omdat zij niet voor jullie wil zorgen' dan kan je ook proberen tegengas te geven met 'ja sorry, mama had wat andere dingen te doen en daar had ze al afspraken voor gemaakt omdat jullie toch bij papa zouden zijn'
Met verbazing blijf ik zulke reacties lezen. In verzet komen....ja fijn voor die kinderen ook. Heel jou post straalt een gevecht tussen de ouders uit en als klap op de vuurpijl ga je ook nog de kinderen erbij betrekken door dit gevecht goed te praten tegenover de kinderen.
Het interesseert de kinderen geen reet welk excuus de vader of de moeder heeft. Ze hebben geen zin in gezeik tussen de ouders.....in alle omstandigheden. Ze hebben daar last van.
Daar word volledig aan voorbij gegaan in dit topic.
Als ouders net in een scheidingsprocedure zitten zijn ze allebei kwetsbaar omdat er nog heftige emoties spelen, zulke reacties zoals die van jou zijn voer voor vechtscheidingen en slechte communicatie tussen de ouders.
Valt me op in dit topic dat respectvolle communicatie tussen de ouders totaal niet als handvat of advies word gegeven.
IMI-x2 schreef op 20-01-2025 om 15:25:
[..]
Weldenkende ouders houden dat regelwerk bij hun kinderen weg.
Jij hebt hoogstwaarschijnlijk geen ex die jou misbruikt om zijn slechte planning keer op keer te redden en die zijn eigen pleziertjes steevast belangijker vindt dan de kinderen waar hij verantwoordelijk voor is, zodat jij op het allerlaatste moment je plannen moet omgooien.
Nogmaals, flexibiliteit is zeker het doel, maar dat is alleen vol te houden als beiden hun verantwoordelijkheid nemen en de flexibiliteit van beide kanten komt.
Hij kan toch gewoon eerst andere ouder vragen ?
Als ze echt niet kan, dan kan ze gewoon nee zeggen moet hij wat regelen. Als je wel kan waarom er dan zo'n probleem van maken ookal komt dit vaker voor
Misschien valt het allemaal ook wel mee, en als je niet kan kan altijd nee zeggen
Wat me opvalt is dat TO aangeeft zelf ook zonder de kinderen op de vakantie te willen en om die reden vakanties bij helfte wil verdelen. TO werkt in het onderwijs en heeft ongeveer net zoveel vakantiedagen als de kinderen hebben. Ik ga voor het gemak even uit van 12 weken vakantie.
Ex van TO werkt niet in het onderwijs, hoeveel vakantiedagen hij heeft weten we niet. Maar het zullen geen 12 weken zijn. Wettelijk is 4 weken, met mazzel krijg je er vijf van je werkgever.
Als TO haar zin krijgt heeft zij dus 6 weken vakantie met en 6 weken vakantie zonder de kinderen waarin zij op vakantie kan zonder de kinderen. Haar ex die in de opinie van TO de helft van de vakantiedagen van de kinderen moet dragen komt 1 of 2 weken tekort. Hoezo kan hij zelf zonder de kinderen buiten de vakanties nog weg? Die dagen heeft hij helemaal niet bij een verdeling door de helft.
Misschien kan TO wat ze zichzelf gunt ook haar ex gunnen? Een verdeling maken met vader waarin zowel zij zelf vakantie zonder de kinderen kan vieren en haar ex ook? Kinderen hoeven dan door een tekort aan vakantiedagen van vader niet naar de opvang of ergens anders ondergebracht omdat pappa niet genoeg dagen heeft, maar mamma graag heel veel dagen zonder ze doorbrengt.
Ik snap dat TO graag ook tijd aan zichzelf heeft. Dat zal vader ook prettig vinden. En dat doet niks af aan hoeveel ze van hun kinderen houden. Maar bij co ouderschap heb je dat sowieso al.
ik snap vader ook dat hij het voorstel van TO niet eerlijk vindt. Waar hij 1 of 2 weken tekort komt om sowieso de kinderen op te vangen laat staan nog zelf echt op vakantie te kunnen krijgt TO 6 weken zonder de kinderen.
Mijn advies, ga met elkaar in gesprek en verdeel eerlijk. Dat is in mijn optiek niet door de helft, maar op basis van de hoeveelheid vrije dagen die jullie als ouders hebben. Als TO twee weken zonder kinderen vakantie wil hebben dan zou vader dat ook moeten kunnen hebben. Zeker wanneer je co ouderschap afspreekt en je de rest van de tijd evenredig voor de kinderen zorgt.
Wenda schreef op 22-01-2025 om 13:07:
Wat me opvalt is dat TO aangeeft zelf ook zonder de kinderen op de vakantie te willen en om die reden vakanties bij helfte wil verdelen. TO werkt in het onderwijs en heeft ongeveer net zoveel vakantiedagen als de kinderen hebben. Ik ga voor het gemak even uit van 12 weken vakantie.
Ex van TO werkt niet in het onderwijs, hoeveel vakantiedagen hij heeft weten we niet. Maar het zullen geen 12 weken zijn. Wettelijk is 4 weken, met mazzel krijg je er vijf van je werkgever.
Als TO haar zin krijgt heeft zij dus 6 weken vakantie met en 6 weken vakantie zonder de kinderen waarin zij op vakantie kan zonder de kinderen. Haar ex die in de opinie van TO de helft van de vakantiedagen van de kinderen moet dragen komt 1 of 2 weken tekort. Hoezo kan hij zelf zonder de kinderen buiten de vakanties nog weg? Die dagen heeft hij helemaal niet bij een verdeling door de helft.
Misschien kan TO wat ze zichzelf gunt ook haar ex gunnen? Een verdeling maken met vader waarin zowel zij zelf vakantie zonder de kinderen kan vieren en haar ex ook? Kinderen hoeven dan door een tekort aan vakantiedagen van vader niet naar de opvang of ergens anders ondergebracht omdat pappa niet genoeg dagen heeft, maar mamma graag heel veel dagen zonder ze doorbrengt.
Ik snap dat TO graag ook tijd aan zichzelf heeft. Dat zal vader ook prettig vinden. En dat doet niks af aan hoeveel ze van hun kinderen houden. Maar bij co ouderschap heb je dat sowieso al.
ik snap vader ook dat hij het voorstel van TO niet eerlijk vindt. Waar hij 1 of 2 weken tekort komt om sowieso de kinderen op te vangen laat staan nog zelf echt op vakantie te kunnen krijgt TO 6 weken zonder de kinderen.
Mijn advies, ga met elkaar in gesprek en verdeel eerlijk. Dat is in mijn optiek niet door de helft, maar op basis van de hoeveelheid vrije dagen die jullie als ouders hebben. Als TO twee weken zonder kinderen vakantie wil hebben dan zou vader dat ook moeten kunnen hebben. Zeker wanneer je co ouderschap afspreekt en je de rest van de tijd evenredig voor de kinderen zorgt.
Ik snap de redenering, want tijdens het huwelijk had vader natuurlijk ook niet alle vakanties vrij. Echter, vakanties door de helft kan ook betekenen dat je bijvoorbeeld de herfstvakantie en voorjaarsvakantie opdeelt in tot en met woensdag bij moeder en dan donderdag en vrijdag bij vader. Stel hij neemt één dag vrij, dan hoeven de kinderen maar één dag naar de BSO of andere opvang. Dat lijkt me heus te overzien. Misschien is thuiswerken nog een optie?
In de zomer zou je eventueel ook 4 om 2 weken kunnen doen. Dan heeft vader ook nog ruimte voor een week kerstvakantie (waarin ook feestdagen vallen), een week meivakantie, en nog wat losse dagen voor overige vakanties.
Wenda schreef op 22-01-2025 om 13:07:
Wat me opvalt is dat TO aangeeft zelf ook zonder de kinderen op de vakantie te willen en om die reden vakanties bij helfte wil verdelen. TO werkt in het onderwijs en heeft ongeveer net zoveel vakantiedagen als de kinderen hebben. Ik ga voor het gemak even uit van 12 weken vakantie.
Ex van TO werkt niet in het onderwijs, hoeveel vakantiedagen hij heeft weten we niet. Maar het zullen geen 12 weken zijn. Wettelijk is 4 weken, met mazzel krijg je er vijf van je werkgever.
Als TO haar zin krijgt heeft zij dus 6 weken vakantie met en 6 weken vakantie zonder de kinderen waarin zij op vakantie kan zonder de kinderen. Haar ex die in de opinie van TO de helft van de vakantiedagen van de kinderen moet dragen komt 1 of 2 weken tekort. Hoezo kan hij zelf zonder de kinderen buiten de vakanties nog weg? Die dagen heeft hij helemaal niet bij een verdeling door de helft.
Misschien kan TO wat ze zichzelf gunt ook haar ex gunnen? Een verdeling maken met vader waarin zowel zij zelf vakantie zonder de kinderen kan vieren en haar ex ook? Kinderen hoeven dan door een tekort aan vakantiedagen van vader niet naar de opvang of ergens anders ondergebracht omdat pappa niet genoeg dagen heeft, maar mamma graag heel veel dagen zonder ze doorbrengt.
Ik snap dat TO graag ook tijd aan zichzelf heeft. Dat zal vader ook prettig vinden. En dat doet niks af aan hoeveel ze van hun kinderen houden. Maar bij co ouderschap heb je dat sowieso al.
ik snap vader ook dat hij het voorstel van TO niet eerlijk vindt. Waar hij 1 of 2 weken tekort komt om sowieso de kinderen op te vangen laat staan nog zelf echt op vakantie te kunnen krijgt TO 6 weken zonder de kinderen.
Mijn advies, ga met elkaar in gesprek en verdeel eerlijk. Dat is in mijn optiek niet door de helft, maar op basis van de hoeveelheid vrije dagen die jullie als ouders hebben. Als TO twee weken zonder kinderen vakantie wil hebben dan zou vader dat ook moeten kunnen hebben. Zeker wanneer je co ouderschap afspreekt en je de rest van de tijd evenredig voor de kinderen zorgt.
Zo mee eens , even realistisch zijn er echt ouders met kinderen die 3 weken aan een stuk alleen zonder hun vakantie hebben gescheiden of niet...