Scheiding zonder dialogen, dreigingen en manipulatie

Als je geen vertrouwen hebt in de mediator moet je of een andere mediator zoeken (en neem er een die ook advocaat is), of een eigen advocaat.

Wat je niet moet doen is nu maar akkoord gaan terwijl je het niet vertrouwt, want dan ga je later bij alles wat tegenvalt denken dat je benadeeld bent. En dat geeft spijt, frustratie en kwaad bloed tüssen partijen. Want als jij over 4 jaar ofzo roept dat je minder hebt gekregen dan waar je eigenlijk recht op had, dan is je ex weer verbaasd, want jullie waren er toch samen uit gekomen, dus wat zeur je nou?

Beter meer vertraging en gedoe in deze fase van het proces dan achteraf.

Overigens kan je ook met een eigen advocaat op enig moment op een punt komen dat je moet bedenken: probeer ik precies datgene te krijgen waar ik recht op heb, of laat ik dingen liggen omwille van een vlotte afwikkeling? Maar als je voor dat laatste kiest na rustig overdenken, op basis van volledige informatie door een deskundige in wie je vertrouwen hebt, dan is dat in de jaren daarna een stuk beter te verteren dan als je het gevoel hebt dat je je hebt laten belazeren.

Het zegt wel iets, voor zover ik kan zien zijn het wel mediators en coaches etc., maar geen familierechtelijke advocaten. Ik zou daarvoor kiezen, want vanaf het begin is duidelijk dat deze mediator geen goed zicht heeft op de juridische aspecten, daarom eigen brouwsels gaat fabriceren en dat werkt dan contraproductief.

Tsjor

'Hier ga je er wel vanuit dat beide partijen zich een beetje redelijk opstellen en wat realiteitszin hebben.'
Bij een scheiding kan en mag je uitgangspunt zijn, die niemand hier ervaring mee heeft, dat niemand dit graag doet, dat er zware emoties meespelen, zoals boosheid, verdriet en vooral ook angst voor verlies en angst voor de toekomst.
Dat is je beginpunt. Dan staan er twee mensen tegenover elkaar, eigenlijk twee beschadigde mensen op een naar moment in hun leven. Behalve de zeer harmonieuze scheidingen (waarvan je denkt, waarom dan?) heeft elke scheiding daarna conflicten. 
Er is nu al enige tijd over en weer gesteggeld. Hij was niet coöperatief, Angel88 ook niet echt. Maar als je nu de balans op gaat maken, dan zijn er veel dingen waarover ze het eens zijn:
- er komt een scheiding;
- de zorgverdeling wordt 50/50
- hij wil in de woning blijven, als dat kan (maar dat is niet haar zorg);
- zij wil een nieuwe woning betrekken (dat is wel haar zorg en daar kan ze veel voor doen)
- berekeningen over alimentatie kunnen gemaakt worden met een boekhoudkundig programma, dus daar hoef je weinig over te discussiëren;
- hij wil alle spullen, zij wil dat niet, maar kan daarvoor een financiële vergoeding eisen;

Dan blijven er nog relatief kleine dingen over, zoals de bankrekening voor de kinderalimentatie, wel of geen kindrekening opzetten (die zij dan vooral zal moeten vullen, o.a. met de kinderalimentatie), afspreken wie de niet-alledaagse kosten van het kind betaalt (ik stel voor: degene die KA, KB, kindgebonden toeslag en fiscale voordelen heeft, is een aardig bedrag per maand bij elkaar).

Dan moeten de vakanties nog besproken worden. En verder?

Als je dat zo op papier zet hoor je wel waar de ander het niet mee eens is en kun je daarover verder praten.Tenzij de ander eigenlijk geen scheiding wil, dan moet je weer opnieuw beginnen.

Tsjor

Angel88 schreef op 14-04-2024 om 10:41:

[..]

Mediator is geregistreerd ADR (familie) mediator en scheidingsspecialist.

En dus kennelijk geen advocaat. Daar komen regelmatig juridische brokken van. Als je bij een scheiding wilt dat het ook juridisch goed geregeld is  (en dat wil je), neem dan een mediator die ook advocaat is.

Of neem zelf een aparte advocaat naast een mediator, dat kan ook.

Mediators die geen advocaat zijn werken vziw vaak samen met een advocaat die het uiteindelijke scheidingsverzoek bij de rechtbank indient (dat kan namelijk alleen een advocaat doen). Maar die advocaat gaat niet het werk van de mediator dunnetjes overdoen, dus als er dingen niet, of raar, geregeld zijn zal die advocaat daar hoogstwaarschijnlijk niet over aan de bel trekken.

tsjor schreef op 14-04-2024 om 11:59:

'Hier ga je er wel vanuit dat beide partijen zich een beetje redelijk opstellen en wat realiteitszin hebben.'
Bij een scheiding kan en mag je uitgangspunt zijn, die niemand hier ervaring mee heeft, dat niemand dit graag doet, dat er zware emoties meespelen, zoals boosheid, verdriet en vooral ook angst voor verlies en angst voor de toekomst.
Dat is je beginpunt. Dan staan er twee mensen tegenover elkaar, eigenlijk twee beschadigde mensen op een naar moment in hun leven. Behalve de zeer harmonieuze scheidingen (waarvan je denkt, waarom dan?) heeft elke scheiding daarna conflicten.
Er is nu al enige tijd over en weer gesteggeld. Hij was niet coöperatief, Angel88 ook niet echt. Maar als je nu de balans op gaat maken, dan zijn er veel dingen waarover ze het eens zijn:
- er komt een scheiding;
- de zorgverdeling wordt 50/50
- hij wil in de woning blijven, als dat kan (maar dat is niet haar zorg);
- zij wil een nieuwe woning betrekken (dat is wel haar zorg en daar kan ze veel voor doen)
- berekeningen over alimentatie kunnen gemaakt worden met een boekhoudkundig programma, dus daar hoef je weinig over te discussiëren;
- hij wil alle spullen, zij wil dat niet, maar kan daarvoor een financiële vergoeding eisen;

Dan blijven er nog relatief kleine dingen over, zoals de bankrekening voor de kinderalimentatie, wel of geen kindrekening opzetten (die zij dan vooral zal moeten vullen, o.a. met de kinderalimentatie), afspreken wie de niet-alledaagse kosten van het kind betaalt (ik stel voor: degene die KA, KB, kindgebonden toeslag en fiscale voordelen heeft, is een aardig bedrag per maand bij elkaar).

Dan moeten de vakanties nog besproken worden. En verder?

Als je dat zo op papier zet hoor je wel waar de ander het niet mee eens is en kun je daarover verder praten.Tenzij de ander eigenlijk geen scheiding wil, dan moet je weer opnieuw beginnen.

Tsjor

Tsjor, lees de opening nog eens. Hij liegt, bedreigt, gooit spullen naar haar en sluist geld weg. Daarmee valt niet te praten, tenzij je een hele sterke mediator hebt. En ik zou zeker niet zelfstandig, zonder voldoende kennis, afspraken op papier gaan zetten. Dat zal elke advocaat ook afraden in deze situatie. 

Ts ik zit in de OP dat je al een advocaat hebt, luister daar naar.

'Hij liegt, bedreigt, gooit spullen naar haar en sluist geld weg.' Daarvoor is een heel goede oplossing: scheiden.
Er is geen enkel scheidingsproces mogelijk, waarin je ervoor kunt zorgen dat hij niet meer liegt etc. Het gaat er ook niet om hem te straffen voor zijn gedrag. Je moet nu zo goed mogelijk de scheiding organiseren. En daarvoor moet je vooral ook zakelijk denken.
Je hoeft niet met hem in gesprek te gaan, je hoeft zijn toestemming niet te hebben, hij gaat niet meer voor jou zorgen, dus je moet het echt zelf doen. Het enige gesprek over de echtscheiding wat je met hem voert is bij de mediator/advocaat. Wees sterk en dapper en ga staan voor waar je voor wil staan (verschuil je niet achter kinderen).
Dus je organiseert een taxatie van het huis (kun je zelf organiseren); je praat met de bank (kun je zelf doen); je inventariseert de inboedel (ook de bankrekeningen) en hangt daar een prijskaartje aan (kun je zelf doen). Vervolgens zet je op papier waar jullie het allemaal wel over eens zijn, dat vul je aan met jouw wens om de woning te verlaten, termijn waarop jij wil dat de hypotheek op zijn naam staat (en de overwaarde dus overgemaakt kan worden), de 50/50 verdeling van het kind en jouw wens om de kinderalimentatie te laten berekenen volgens de tremanormen. Dat papier stuur je op naar de mediator (liefst iemand met juridische bagage dus) en naar je ex, en daar praat je pas over bij de mediator. Je praat dan niet eens rechtstreeks tegen hem, maar vooral tegen de mediator.

Tsjor

'Wordt de kinderalimentatie automatisch van de bankrekening afgeschreven? Of moet een van de ouder zelf het bedrag overmaken?'

Een bedrag betalen moet je zelf regelen. Het kan dat je dat elke keer zelf overmaakt, je kunt ook een automatische betaalopdracht afgeven. Maar dat moet je zelf regelen bij je eigen bankrekening. 
Als iemand het dan naar een kindrekening wil overmaken geldt hetzelfde: je kunt het zelf doen, maar je kunt ook een automatische overschrijving maken. 
Wel even opletten: de automatische overschrijving moet je aanpassen als de kinderalimentatie geïndexeerd is.

Tsjor

tsjor schreef op 14-04-2024 om 17:38:

'Hij liegt, bedreigt, gooit spullen naar haar en sluist geld weg.' Daarvoor is een heel goede oplossing: scheiden.
Er is geen enkel scheidingsproces mogelijk, waarin je ervoor kunt zorgen dat hij niet meer liegt etc. Het gaat er ook niet om hem te straffen voor zijn gedrag. Je moet nu zo goed mogelijk de scheiding organiseren. En daarvoor moet je vooral ook zakelijk denken.
Je hoeft niet met hem in gesprek te gaan, je hoeft zijn toestemming niet te hebben, hij gaat niet meer voor jou zorgen, dus je moet het echt zelf doen. Het enige gesprek over de echtscheiding wat je met hem voert is bij de mediator/advocaat. Wees sterk en dapper en ga staan voor waar je voor wil staan (verschuil je niet achter kinderen).
Dus je organiseert een taxatie van het huis (kun je zelf organiseren); je praat met de bank (kun je zelf doen); je inventariseert de inboedel (ook de bankrekeningen) en hangt daar een prijskaartje aan (kun je zelf doen). Vervolgens zet je op papier waar jullie het allemaal wel over eens zijn, dat vul je aan met jouw wens om de woning te verlaten, termijn waarop jij wil dat de hypotheek op zijn naam staat (en de overwaarde dus overgemaakt kan worden), de 50/50 verdeling van het kind en jouw wens om de kinderalimentatie te laten berekenen volgens de tremanormen. Dat papier stuur je op naar de mediator (liefst iemand met juridische bagage dus) en naar je ex, en daar praat je pas over bij de mediator. Je praat dan niet eens rechtstreeks tegen hem, maar vooral tegen de mediator.

Tsjor

Waar het om gaat is dat hij een handtekening moet zetten onder een convenant dat recht doet aan hen beiden. En die kans is met zijn opstelling en een slechte mediator vrijwel 0. Hoeveel voorwerk je ook doet en hoeveel je zelf ook al regelt. 

Pief, dat weet je niet. Als je zo denkt kom je natuurlijk nergens, omdat je dan bij voorbaat al op je rug gaat liggen. Het kan ook zijn dat hij blij is dat hij het huis mag overnemen, de spulletjes mag houden, 50/50 voor de kinderen kan zorgen en een redelijk bedrag aan alimentatie moet gaan betalen (want daar zit voor mannen meestal de grootste vrees).
Zijn gedrag kun je niet veranderen. Je kunt wel jezelf aanpakken en zorgen dat er van jou uit iets op tafel ligt waar jij zelf achter staat, waarvan je denkt dat het redelijk is en waar een ander ook zijn mening over mag geven, zodat er een redelijk midden uit kan komen. Door steeds te roepen 'ja, maar hij....' leg je alle verantwoordelijkheid voor je leven bij hem, zet je jezelf neer als willoos en machteloos slachtoffer en genereer je vooral medelijden en andere mensen die het dan voor jou moeten opknappen.

Tsjor

Tsjor, hoe jij er altijd weer bij komt dat vrouwen slachtofferih doen vind ik heel bijzonder. Hoezo is een eigen advocaat nemen op je rug gaan liggen en ja maar hij roepen? Hei lijkt mij het tegenovergestelde.

Ik heb dit zelf meegemaakt. Een slechte mediator en een onwillige ex. Ik ben daar veel te lang mee doorgegaan omwille van een goed nahuwelijk en en een snelle afhandeling. Het duurde alleen maar langer. 

In zo"n situatie kun je veel beter je eigen advocaat hebben. Dat is niet op je rug liggen dat is het tegenovergestelde ervan.  Dat is het heft in handen nemen en stappen zetten. Je hebt bij een scheiding met eigen huis en kinderen echt wel goede ondersteuning nodig en aan de mediator heeft ze niks. Sterker nog, die staat een goede oplossing in de weg, want die moet ze ook nog overtuigen van hoe het moet. Dat gaat alleen maar langer duren en meer kosten. 

Ik zou willen dat het eens ophield met die ongegronde angst voor juridische procedures en voor advocaten. Ik denk trouwens dat Tsjor dat me me eens zou zijn. 

Er is nu een raar soort ideaalbeeld van hoe een scheiding zou moeten verlopen: gezellig samen naar de mediator, gezellig er samen uitkomen, even de scheiding langs de rechter sturen voor een stempeltje , goede maatjes blijven en ze leefden nog lang en gelukkig. 

Prachtig voor die 5 stellen per jaar voor wie dat zo werkt, veel geluk gewenst (en net als Tsjor vraag ik me dan wel eens af: waarom moest die scheiding dan, maar goed, dat zijn mijn zaken niet), maar in de meeste gevallen is het niet leuk en gezellig. Want als het leuk en gezellig was, was er geen scheiding. Er zijn dus twee partijen en elk van die partijen heeft een eigen belang. En om dat eigen belang volledig tot zijn recht te laten komen is het in veel gevallen erg handig om een eigen advocaat in de arm te nemen. Dan kan je best daarnaast ook nog mediation doen  - dat kan vooraf, dat kan gedurende de scheidingsprocedure.

Laat het idee los van de mediation en de goede harmonie en de vlotte afwikkeling, neem een eigen advocaat, hij ook een eigen advocaat, helemaal prima, en vervolgens kijken over welke punten jullie het wel eens kunnen worden en over welke niet. En over die laatste rij punten doet de rechter dan een uitspraak, daar is hij/zij namelijk voor. En dat is allemaal niet leuk, maar dat komt omdat het een echtscheiding is, niet omdat er dan twee advocaten en een rechter in zitten.