Scheiding zonder dialogen, dreigingen en manipulatie
Beste mensen,
Sinds medio december probeer ik de scheiding te regelen via de mediator met mij to be ex man. Hij is afstandig, manipulatief, agressief en let erg op de centjes. Tijdens deze periode heb ik erg veel meegemaakt: leugens over geld en uitgaves, gaslichting, afspraken m.b.t. het kind worden niet serieus genomen of helemaal niet nagekomen (bvb junkfood onbeperkt aan het kind geven, computer onbeperkt laten spelen, geen tijd besteden aan kind, enz), bedreiging dat hij mij op audio opneemt en naar de rechtbank gaat, geweld in de vorm van spullen op mij gooien of mij uit de kamer duwen, er werd dagelijks gezegd dat ik geen recht op het huis heb, geen recht op inboedel, enz., er werd geheimelijk een onderhandse lening aangemaakt met zijn familielid met de afspraak dat ik na de scheiding de helft terug ga betalen. Hij probeert steeds nieuwe manipulatie te bedenken en ziet dat het niet meer werkt. Nu zegt hij leugens over mij aan ons kind (met name dat ik voor niks betaalt wat onwaar is) en probeert tijd te rekken om de scheiding uit te stellen naar volgend jaar. Hij zegt dat dan de huizenprijzen beter worden 
Hij wil mij uitkopen op basis van woz waarde of dat ik een korting geef zodat hij het huis kan betalen. Wij verdienen beide goed en ongeveer hetzelfde
Ik heb eigen advocaat, maar heb wel een poging gedaan om het snel via de mediator te doen. Nu moeten wij de kinderkosten op een rij zetten en later een keuze maken voor de kinderrekening of alimentatie. Mediator raad ons een kinderrekening te openen, advocaat raadt om daar niet aan beginnen. Mijn berekening van kinderkosten vindt mij ex absurd en te duur en onrealistisch. Ex wil heel graag de kinderrekening en dat wij alles 50/50 gaan betalen en 5050 bijleggen voor om te sparen voor de toekomst van kind. Ook werd er gezegd dat hij niet meer wil bijbetalen als hij straks hogere loon krijgt, hij vindt dat alles 50/50 moet.
Het is onmogelijk met mij ex te communiceren, de hele scheiding ligt aan mij schouders, hij zoekt steeds aandacht van de andere omdat hij volgens hem een slachtoffer bent, de afspraken m.b.t. de scheiding worden niet nagekomen en ik word voor alles beschuldigd.
Hebben jullie tips voor mij m.b.t. de kinderrekening of alimentatie? Ook waar moet ik extra opletten?
Pief! 'Maar zij hadden jouw ex niet, toch?' Wat klets je nou? Je kent mijn ex niet en ik deel hier miijn rampverhalen niet. En je kent de ex van Ange88 niet, behalve dan uit de verhalen van zijn ex (=Angel88) en dat is meestal niet de meest betrouwbare bron (zoals ik dat ook niet ben over de verhalen van mijn ex.).
Ik roep Angel88 vooral op om zelf aan de slag te gaan. Als zij voor een kind wil zorgen zal ze zelf toch dingen moeten ondernemen, zoals het zorgen voor een woning, voor inboedel en voor financiële middelen.
Ik heb al iin een heelv roeg stadium aangegeven dat ik niet veel vertrouwen heb in deze mediator, ik zeur altijd over de VFAS als je een enigszins betrouwbaar criterium wil hebben.
En ik geef ook altijd aan dat het de moeite waard is om te investeren in het eens worden over het proces (dus wel of geen andere mediator dan wel eigen advocaten.
Als mogelijke tussenstap kan Angel88 nog haar plan op papier zetten, eventueel na advies van een eigen advocaat, en dat op tafel leggen. Daar kan dan iets instaan als de taxatiewaarde van de woning en het bedrag van de uitkoop, de wijze waarop KA wordt berekend en de eis dat het op haar rekening wordt gestort (vanwege LBIO), waar het kind ingeschreven wordt en wat dat betekent voor de kosten van het kind.
Zo'n papier moet niet geheel gevuld worden met 'mijn belangen', maar moet een afspiegeling zijn van wat jij denkt dat redelijk is. Dat wil zeggen dat je daar rekening houdt met ieders belang.
Wat is jouw oplossing? Neem de tijd om dat uit te zoeken, op papier te zetten, vraag advies aan een advocaat en leg het voor bij de mediation. Vermijd ondertussen thuis gesprekken daarover: het is jouw voorstel.
Tsjor
tsjor schreef op 16-04-2024 om 07:38:
Pief! 'Maar zij hadden jouw ex niet, toch?' Wat klets je nou? Je kent mijn ex niet en ik deel hier miijn rampverhalen niet. En je kent de ex van Ange88 niet, behalve dan uit de verhalen van zijn ex (=Angel88) en dat is meestal niet de meest betrouwbare bron (zoals ik dat ook niet ben over de verhalen van mijn ex.).
Ik roep Angel88 vooral op om zelf aan de slag te gaan. Als zij voor een kind wil zorgen zal ze zelf toch dingen moeten ondernemen, zoals het zorgen voor een woning, voor inboedel en voor financiële middelen.
Ik heb al iin een heelv roeg stadium aangegeven dat ik niet veel vertrouwen heb in deze mediator, ik zeur altijd over de VFAS als je een enigszins betrouwbaar criterium wil hebben.
En ik geef ook altijd aan dat het de moeite waard is om te investeren in het eens worden over het proces (dus wel of geen andere mediator dan wel eigen advocaten.
Als mogelijke tussenstap kan Angel88 nog haar plan op papier zetten, eventueel na advies van een eigen advocaat, en dat op tafel leggen. Daar kan dan iets instaan als de taxatiewaarde van de woning en het bedrag van de uitkoop, de wijze waarop KA wordt berekend en de eis dat het op haar rekening wordt gestort (vanwege LBIO), waar het kind ingeschreven wordt en wat dat betekent voor de kosten van het kind.
Zo'n papier moet niet geheel gevuld worden met 'mijn belangen', maar moet een afspiegeling zijn van wat jij denkt dat redelijk is. Dat wil zeggen dat je daar rekening houdt met ieders belang.
Wat is jouw oplossing? Neem de tijd om dat uit te zoeken, op papier te zetten, vraag advies aan een advocaat en leg het voor bij de mediation. Vermijd ondertussen thuis gesprekken daarover: het is jouw voorstel.
Tsjor
Hoezo kletst Pief? Het gaat Pief helemaal niet over jouw ex, Tsjor. Het gaat over al die mensen om TO heen die roepen dat ze vooral geen advocaat moet nemen. Terwijl die mensen er niet voor staan, en TO wel.
Dat “iedereen om je heen” iets zegt maakt het nog niet waar, dat is juist een goede reden om ergens anders je licht op te steken. En dat doet TO, nl hier, en ik heb nul ervaring maar mij lijkt het advies om voor een advocaat te gaan een heel goed advies zodra er wat wrijving ontstaat, en die wrijving is er. Ook als het TO zelf zou zijn die de kwade pier is, is het nog steeds een goed advies om voor een advocaat te gaan en niet voor een mediator.
Angela, laat je niet weerhouden door de angst dat het lang en duur wordt. Daar ben je zelf bij, en als het nu al niet loopt wordt het zonder een advocaat zeker lang en duur.
tsjor schreef op 16-04-2024 om 07:38:
Pief! 'Maar zij hadden jouw ex niet, toch?' Wat klets je nou? Je kent mijn ex niet en ik deel hier miijn rampverhalen niet. En je kent de ex van Ange88 niet, behalve dan uit de verhalen van zijn ex (=Angel88) en dat is meestal niet de meest betrouwbare bron (zoals ik dat ook niet ben over de verhalen van mijn ex.).
Ik roep Angel88 vooral op om zelf aan de slag te gaan. Als zij voor een kind wil zorgen zal ze zelf toch dingen moeten ondernemen, zoals het zorgen voor een woning, voor inboedel en voor financiële middelen.
Ik heb al iin een heelv roeg stadium aangegeven dat ik niet veel vertrouwen heb in deze mediator, ik zeur altijd over de VFAS als je een enigszins betrouwbaar criterium wil hebben.
En ik geef ook altijd aan dat het de moeite waard is om te investeren in het eens worden over het proces (dus wel of geen andere mediator dan wel eigen advocaten.
Als mogelijke tussenstap kan Angel88 nog haar plan op papier zetten, eventueel na advies van een eigen advocaat, en dat op tafel leggen. Daar kan dan iets instaan als de taxatiewaarde van de woning en het bedrag van de uitkoop, de wijze waarop KA wordt berekend en de eis dat het op haar rekening wordt gestort (vanwege LBIO), waar het kind ingeschreven wordt en wat dat betekent voor de kosten van het kind.
Zo'n papier moet niet geheel gevuld worden met 'mijn belangen', maar moet een afspiegeling zijn van wat jij denkt dat redelijk is. Dat wil zeggen dat je daar rekening houdt met ieders belang.
Wat is jouw oplossing? Neem de tijd om dat uit te zoeken, op papier te zetten, vraag advies aan een advocaat en leg het voor bij de mediation. Vermijd ondertussen thuis gesprekken daarover: het is jouw voorstel.
Tsjor
Tsjor, jouw voorstel (vetgedrukt), klinkt heel redelijk, maar is het dat ook als de ex niet zo redelijk is als degene die dit voorstel doet?
Wat bij onderhandelingen vaak gebeurt is dat de man zakelijker is dan de vrouw, en ik praat dus over man en vrouw, maar het kan ook andersom, en het kan ook in man-man of vrouw-vrouw situaties.
Stel de man moet geld en partneralimentatie aan de vrouw geven. De man wil 20 geven, de vrouw wil 100 hebben. De man houdt alleen met zijn belangen rekening en zegt: ik wil 20 geven. De vrouw doet redelijk en houdt ook met zijn belangen rekening, dus zij zegt dat ze 60 wil geven (20+100=120:2).
Dan liggen dus op tafel voorstel van man: 20 en voorstel van vrouw: 60.
En dan komt het vervolgens vaak halverwege uit op 45.
Want de vrouw wil voor de lieve vrede er toch uitkomen, de mediator zegt: ja, ieder moet water bij de wijn doen.
Waarom moet de vrouw toegeven als je er goed uit wilt komen, waarom moet de man niet evenveel toegeven? Waarom wordt het 45 in plaats van, ik noem maar wat 75 of 135?
Dus Angel, hou dit in je achterhoofd als je gaat onderhandelen.
Ik zou bovendien vooral kijken waar je wettelijk op uitkomt. Als je volgens de wet recht zou hebben op 100, waarom zou jij dan minder moeten krijgen dan 100? Waarom zou de man dan niet meer moeten betalen dan 100? Dus waarom kom je dan niet uit op 100?
Je zou verwachten dat als de rechter op 100 zou uitkomen (als alles zwart-wit is zouden advocaten en mediators dat zo kunnen zeggen, bij grijze situaties is het logisch er anders mee om te gaan) je ook in overleg (met advocaten erbij) of bij een mediator op 100 uitkomt en niet lager.
Helaas lees en hoor ik veel te vaak dat de vrouw er bekaaid vanaf komt. Angel, ik zou je adviseren dat niet te laten gebeuren. Want je ex is gewoon onredelijk (en op basis wat ik lees is dat mild omschreven), dus zelfs als jij toegeeft zal hij niet opeens redelijk worden. Zorg goed voor jezelf.
Sterkte, geen makkelijke situatie waar je in zit.
AnnaPollewop schreef op 16-04-2024 om 08:12:
[..]
Hoezo kletst Pief? Het gaat Pief helemaal niet over jouw ex, Tsjor. Het gaat over al die mensen om TO heen die roepen dat ze vooral geen advocaat moet nemen. Terwijl die mensen er niet voor staan, en TO wel.
Dat “iedereen om je heen” iets zegt maakt het nog niet waar, dat is juist een goede reden om ergens anders je licht op te steken. En dat doet TO, nl hier, en ik heb nul ervaring maar mij lijkt het advies om voor een advocaat te gaan een heel goed advies zodra er wat wrijving ontstaat, en die wrijving is er. Ook als het TO zelf zou zijn die de kwade pier is, is het nog steeds een goed advies om voor een advocaat te gaan en niet voor een mediator.
Angela, laat je niet weerhouden door de angst dat het lang en duur wordt. Daar ben je zelf bij, en als het nu al niet loopt wordt het zonder een advocaat zeker lang en duur.
Ik zou niet bij 'wat wrijving' meteen naar een advocaat stappen, maar wel bij deze enorme wrijving, agressie, manipulatie en onredelijkheid waar Angel mee te maken heeft.
Overigens kan je met 2 advocaten erbij er proberen met zijn vieren uit te komen, maar met een ex als die van Angel is de vraag zeer of dat gaat lukken. Dan moeten die advocaat van ex heel goed zijn om zijn/haar cliënt mee te krijgen om wel redelijk en meewerkend te gaan handelen. De vraag is of dat lukt en hoe lang dat duurt.
Als alles zwart-wit is dat verdeeld moet worden (spaargeld, overwaarde huis, pensioen) en de partneralimentatie ook helder is, dan zou het wel eens sneller kunnen gaan om naar de rechter te gaan. Soms kan je aankondigen naar de rechter te gaan, een echtscheidingsverzoek al indien, waardoor zo'n niet redelijke ex dan wel bereid is in overleg met de advocaten erbij snel tot een goede oplossing te komen.
Als er meer 'grijze' situaties zijn, dan is de vraag of het bij de rechter sneller gaat en je er beter uitkomt.
Maar ik zou het met je advocaat bespreken.
" Ik zou niet bij 'wat wrijving' meteen naar een advocaat stappen, maar wel bij deze enorme wrijving, agressie, manipulatie en onredelijkheid waar Angel mee te maken heeft."
Ik ben het wel met Tsjor eens dat we natuurlijk niet weten hoe agressief en manipulatief deze ex werkelijk is. Iemand anders zou met deze meneer misschien wel helemaal geen moeite hebben, en denken 'je pruttelt maar, kereltje, ik trek mijn eigen plan'.
Maar het maakt niet uit. TO heeft er geen vertrouwen in, TO voelt zich in de hoek gedreven, TO heeft het idee dat haar ex erop uit is haar een loer te draaien. Dan moet ze een eigen advocaat hebben, zodat ze wel het gevoel heeft dat er iemand is die zorgt dat zij er niet te bekaaid afkomt.
Overigens zou het vziw niet zo moeten zijn dat een mediator telkens in het midden gaat zitten tussen de voorstellen van beide partijen. Het doel van een mediator is, zo heb ik begrepen, dat er uiteindelijk een resultaat komt waar beide partijen achter kunnen staan. Als iemand bij het onderhandelen meteen al begint met het eindbod dan kan dat. Alleen moet je dat wel zeggen, en ook stug blijven volhouden "nee, er kan niet nog een stukje af, verder dan dit ga ik niet"
Een meer gebruikelijke onderhandelingsstrategie is om iets of veel hoger te zitten dan waar je hoopt uit te komen, zodat de ander er wat af kan pingelen. Maar de eerste tactiek is niet fout en hoeft op zich ook geen probleem te zijn icm mediation.
Temet schreef op 16-04-2024 om 09:58:
Als iemand bij het onderhandelen meteen al begint met het eindbod dan kan dat. Alleen moet je dat wel zeggen, en ook stug blijven volhouden "nee, er kan niet nog een stukje af, verder dan dit ga ik niet"
Een meer gebruikelijke onderhandelingsstrategie is om iets of veel hoger te zitten dan waar je hoopt uit te komen, zodat de ander er wat af kan pingelen. Maar de eerste tactiek is niet fout en hoeft op zich ook geen probleem te zijn icm mediation.
Het probleem hierbij is dat je de insteek van de tegenpartij moet kennen/kunnen voorspellen. Weet je die niet, dan ben je haast gedwongen voor de tweede aanpak te gaan.
Punt daarbij is dat vrouwen gemiddeld gezien vaker voor de eerste insteek gaan (redelijk voorstel), en mannen voor de tweede. Daardoor komen vrouwen er gemiddeld gezien vaker bekaaid vanaf.
IMI-x2 schreef op 16-04-2024 om 10:17:
[..]
Het probleem hierbij is dat je de insteek van de tegenpartij moet kennen/kunnen voorspellen. Weet je die niet, dan ben je haast gedwongen voor de tweede aanpak te gaan.
Punt daarbij is dat vrouwen gemiddeld gezien vaker voor de eerste insteek gaan (redelijk voorstel), en mannen voor de tweede. Daardoor komen vrouwen er gemiddeld gezien vaker bekaaid vanaf.
Dat klopt wel, maar dat komt dan ook doordat de vrouwen kennelijk uiteindelijk toch door de knieën gaan omwille van de lieve vrede.
Als ik zou denken dat de andere kant mij niet goed gezind is, dan zou ik altijd voor tactiek 2 gaan: hoger inzetten zodat je nog iets kan toegeven. Dan heeft de andere kant namelijk het idee dat hij iets gewonnen heeft.
Vroeger moest ik beroepshalve nogal eens onderhandelen en dan was mijn uitgangspunt ook altijd "nooit een eerste bod accepteren". Maar daar heb ik wel eens een keer tegen gezondigd toen het eerste bod - dat ook uitdrukkelijk werd gepresenteerd als het eindbod - zo buitengewoon redelijk was dat ik mezelf en degene voor wie ik optrad tamelijk belachelijk zou hebben gemaakt als ik nee had gezegd.
'Stel de man moet geld en partneralimentatie aan de vrouw geven. De man wil 20 geven, de vrouw wil 100 hebben. De man houdt alleen met zijn belangen rekening en zegt: ik wil 20 geven. De vrouw doet redelijk en houdt ook met zijn belangen rekening, dus zij zegt dat ze 60 wil geven (20+100=120:2).Dan liggen dus op tafel voorstel van man: 20 en voorstel van vrouw: 60. En dan komt het vervolgens vaak halverwege uit op 45.'
Er zijn objectieve berekeningen te maken, je hoeft helemaal niet zo te onderhandelen. Die berekeningen worden door derden gemaakt en dat is het dan. Klaar.
'Het probleem hierbij is dat je de insteek van de tegenpartij moet kennen/kunnen voorspellen. Weet je die niet, dan ben je haast gedwongen voor de tweede aanpak te gaan.'
Ik heb hier al opgeschreven wat ik weet van de tegenpartij, zonder dat ik de persoon ken, wat belangrijk is in verband met de echtscheiding: hij wil scheiden, hij wil de woning overnemen, hij wil de inboedel, hij wil 50/50 zorg.
Dan zijn er dingen waar hij moeilijk over doet, dat gaat vooral over geld, maar de meeste dingen kun je vast laten stellen door derden: de waarde van het huis (taxatie door een makelaar, kun je zelf al doen); alimentatie (berekening laten maken); zij zou 50% van de vaste lasten moeten betalen zolang ze in de woning woont (lijkt mij redelijk); en dan nog waar het kind ingeschreven wordt (volgens mij zit daar wel degelijk een bedrag aan vast).
Dat laatste punt is echt nog een struikelpunt, want daarover verschillen beiden.
Temet: 'TO heeft er geen vertrouwen in, TO voelt zich in de hoek gedreven, TO heeft het idee dat haar ex erop uit is haar een loer te draaien. Dan moet ze een eigen advocaat hebben, zodat ze wel het gevoel heeft dat er iemand is die zorgt dat zij er niet te bekaaid afkomt.'
Ik hoop nog steeds dat TO in staat zal zijn om zelf ervoor te zorgen dat ze er niet bekaaid af komt. Er is nog zoveel wat ze zelf kan doen om haar eigen positie beter in te schatten en van daaruit goede voorstellen te doen. En het is niet erg om redelijk te zijn, wat jij dan zelf redelijk vindt.
Tsjor