Scheiding zonder dialogen, dreigingen en manipulatie

Ik zou voorlopige stoppen met die mediator. Helaas lijkt dit advocatenwerk te worden. Zeker geen kinderrekening, dat lijkt me in deze omstandigheden helemaal niet werkbaar.

Als ik het zo lees wil je echt geen kindrekening maar gewoon 'ouderwets' alimentatie, van hem aan jou te betalen.
Dan ben jij verantwoordelijk voor alles rond het kind en kun je nog steeds op verzoek een stuk aan hem betalen. Bv als hij kleding gaat kopen die bij jullie beiden gebruikt gaat worden: winterjas, schoenen.
Jij kunt dan niet bij hem aankloppen voor een extra bijdrage voor een beugeltraject, dure fiets of die laptop die op school nodig is, daar zul je voor moeten reserveren. 

en de hoogte berekenen op basis van Trema berekening. Wel is het zo dat idd de alimentatie dan alleen omhoog gaat volgens de wettelijke indexering en dat als hij ineens veel meer gaat verdienen je kind dat niet ziet via de alimentatie. 

Het doel van mediation is om bij de rechter aan te tonen dat je mediation geprobeerd hebt. Dus vraag die mediator om een schriftelijk verslag, doe er een strik om, geef het aan de rechter, klaar.

Waar opletten? Probeer zoveel mogelijk vast te leggen. Zelfs als je dingen samen wilt oplossen (bijv. vakantieplanning), leg dan toch een 'standaardoplossing' vast waar je in onderling overleg van af kunt wijken.

Wie zorgt voor het kind op studiedagen of als het kind ziek is op een schooldag? Wat is het tijdstip van overdracht als er op zo'n dag een overdracht plaatsvindt? 

Wie gaat er wanneer brengen en wanneer halen? Hoe ga je dat doen als er iemand verhuist? Hoe ga je dat doen als ze naar de middelbare school gaan? Houdt er rekening mee dat als jij het huis verlaat, dat je op een tijdelijke plek terecht komt en dat je later (als je hypotheekvrij bent etc) nog een keer zult willen verhuizen.

Via welk kanaal gaan jullie communiceren met elkaar? Hoe lang van te voren moet je vragen om ruilen of om bepaalde vakantieweken? Als je vraagt om bepaalde vakantieweken en de ander reageert niet met toestemming of met een concreet tegenvoorstel, na hoeveel tijd is je voorstel dan stilzwijgend geaccepteerd en daarmee onveranderlijk geworden? Of - dat kan ook - gaan jullie alle feestdagen en schoolvakanties voor de 'even' en 'oneven' jaren nu al onveranderlijk vastleggen?

Houdt er rekening mee dat je kind ouder wordt. Als de ene ouder alleen weekenden gaat doen en de andere ouder wordt de verzorgende ouder, dan kun je juridisch niet tegenhouden dat de weekend-ouder verder weg gaat verhuizen. En dan gaat het kind 'aarden' in de omgeving van de verzorgende ouder: hij gaat daar vriendschappen en activiteiten in de buurt opbouwen. Hoe ouder het kind wordt, hoe belangrijker die omgeving wordt. Dus zorg dat je oudere kind voldoende tijd in weekenden en vakanties bij de verzorgende ouder kan zijn, want daar liggen zijn contacten. 

Houdt er rekening mee dat je misschien een nieuwe relatie krijgt. En dat dat misschien een verhuizing naar betere omstandigheden mogelijk maakt. Laat elkaar zoveel mogelijk 'vrij' tijdens de 'eigen tijd'. Doe geen bepalingen als 'als je niet persoonlijk voor kind kunt zorgen moet je eerst de andere ouder vragen voor je een oppas mag regelen'. In de praktijk is het de verzorgende ouder die het meeste last heeft van 'wederzijds' afgesproken restricties. Een verhuisverbod tegen een weekend-ouder, dat gaat de rechter echt niet afdwingen, maar tegen een verzorgende ouder wel.

Uitkopen doe je het best obv de overwaarde in de maand dat een van de partners het huis verlaat (dus getaxeerde waarde - hypotheekschuld) plus een afgesproken vergoeding voor het verhuizen en het daarbij niet meteen hypotheekvrij zijn, maar onder strikte voorwaarden dat de partner die achterblijft binnen 12 maanden de hypotheek op zijn naam zet en dat hij die 12 maanden alle hypotheeklasten, VvE-kosten en eigenaarsbelastingen tijdig betaalt. En je legt ook precies vast wat er bij schending van die voorwaarden gebeurt: dan heeft de vertrekker automatisch recht op een nieuwe taxatie op kosten van de blijver en recht op de helft van de waardestijging sinds vertrek. Hoe langer de blijver dwarsligt, hoe langer de vertrekker geen nieuwe woning kopen, hoe meer nadeel de vertrekker ondervindt van prijsstijgingen op de woningmarkt, dus dan is het alleen maar fair dat dan alsnog de helft van de waardestijging van de woning na vertrek krijgt. Ik zeg bewust waardestijging sinds vertrek ipv overwaarde, want wat er met de hypotheekschuld gebeurt na vertrek is de verantwoordelijkheid van de blijver. En lag vast dat als er onverhoopt toch door de vertrekker hypotheeklasten of belastingen betaald zijn, dat dit wordt opgeteld bij de afkoopsom.

Zeker geen kinderrekening.
Wat wordt de verdeling van de zorg?  Co-ouderschap? 
Hoe oud zijn de kinderen (ongeveer)?

'Tijdens deze periode heb ik erg veel meegemaakt: ...' Het gedrag van iemand tijdens een echtscheiding is nu eenmaal niet het beste van iemand. Dat komt omdat er in die periode verdriet, boosheid, ongeloof en/of angst afwisselend de boventoon kunnen voeren.
Het ligt er ook aan wie de echtscheidingsmelding heeft gedaan en of de ander dat begrepen heeft; en hoe snel iemand overgaat tot het definitief regelen van dingen, terwijl de ander nog aan het verwerken is. 
Ik vind een periode vanaf december niet heel erg lang eerlijk gezegd. Je schrijft: 'Ik heb eigen advocaat, maar heb wel een poging gedaan om het snel via de mediator te doen.' Dat is vreemd. Als mediation wil slagen zal het toch op basis van beide partners instemming moeten gebeuren. Mediation door een van de twee om alles snel te kunnen regelen is een vreemde stap. Tenzij je erop uit bent om het te laten mislukken, zodat je bij de rechter kunt aantonen dat je het hebt geprobeerd. Maar dat lijkt me wat manipulatief.
Er zijn wel veel dingen die nog onduidelijk zijn. Je schrijft dat jullie allebei evenveel verdienen en dat hij de woning niet kan overnemen (zonder korting). Maar dan zou jij dat ook niet kunnen. Wat dan? Gaan jullie de woning verkopen? Heb je je al ingeschreven voor een andere woning of heb je al zicht op eventuele overwaarde en de kans op het kopen van een andere woning?  Is er al een taxatie geweest?
Wat betreft boedelscheiding, een goede regel is dat degene die het huis verlaat de eerste keuze heeft om iets mee te nemen. Maar als jullie allebei de woning moeten verlaten zul je toch samen moeten verdelen.
Kinderalimentatie en/of partneralimentatie kun je het beste via een officiële berekening laten uitrekenen.
Het is wel belangrijk waar een kind wordt ingeschreven, want diegene krijgt kinderbijslag, kindgebonden budget en fiscale voordelen. Houd je daar rekening mee? 
Je bent een berekening aan het maken voor de kosten van een kind en jouw berekening komt veel hoger uit dan de zijne. Kan het zijn dat je erop rekent dat hij dan de helft daarvan betaalt of is het zo dat jij veel meer wil investeren in je kind, zijn het de kosten die jij voor je rekening wil nemen? Overigens is het maken van zo'n lijstje aantoonbaar bron voor een voortdurende vechtscheiding, zo bleek uit onderzoek. Je kunt ook een berekening laten maken volgens de tremanormen en daarmee alle discussies vermijden.
Zoals het nu gaat gaat het niet goed. Ik denk dat je die conclusie hardop moet zeggen. Mijn advies zou zijn om even te stoppen met advocaten en mediators en gesprekken, even rust nemen, even alles laten bezinken en daarna eerst met elkaar afspreken hoe je het proces wil gaan doen. Mocht jullie een mediator willen, zoek dan een goede, een die ook advocaat is en verstand van zaken heeft (eventueel aangesloten bij de vfas).

Tsjor

Als je co-ouderschap hebt hoeft niemand in principe kinderalimentatie te betalen, omdat je dan allebei de helft van de kosten hebt. Er is wel één persoon die bijvoorbeeld kinderbijslag, kindgebonden budget en de fiscale voordelen kan ontvangen. Dat geld kun je op een kindrekening storten, zodat je daarvan bijvoorbeeld kleding kunt kopen. Je kunt ook afspreken dat één persoon dat geld houdt en daarvan kleding koopt, of een fiets. Andere dingen zijn voor ieders eigen rekening.
Het is niet zo dat als iemand later meer gaat verdienen, dat die persoon dan meer moet gaan betalen aan de ex-partner. Mocht iemand dan meer geld willen uitgeven aan het kind dan kan iemand daar zelf over beslissen, bijvoorbeeld een vakantie of mooie schoenen.
Dus: ex hoeft niet per definitie aan kind te betalen, laat dat los. Oftewel, hij moet dat net zoveel als jij dat moet. Als jij berekend hebt wat een kind minimaal kost dan zul je daarvan de helft zelf moeten betalen. Het zou niet eerlijk zijn als jij dat niet hoefde of als je ex dat aan jou zou moeten betalen. Dan betaalt hij dubbel: hij heeft het ouderschap voor de helft van de tijd en moet daarvoor alles zelf betalen en hij moet de moeder betalen. Ik neem aan dat je toch wel ook enig zelfrespect hebt en ook zelf voor je kind wil zorgen, zeker nu jullie allebei ongeveer evenveel verdienen en evenveel voor het kind gaan zorgen. Je kunt KB, kindgebodnen budget en eventuele fiscale voordelen op een kindrekening zetten, zodat jullie daar allebei aan kunnen. Berekeningen worden overigens gemaakt volgens de trema-normen. Een fatsoenlijke mediator zou dat moeten weten. Maar deze mediator en advocaat sturen jou het bos in. Recht op een verkeerde redenering en een onterecht oneerlijk gevoel en een (langdurende) strijd.
Hebben jullie de financiën al gescheiden? Dan maakt het jou niets uit van wie hij geld leent of waar hij het aan uit geeft. Het is niet meer jouw geld.

Tsjor

In ieder geval zou ik zeker geen kindrekening nemen! Daar krijg je in jullie geval gezeur mee. 
Nibud geeft alleen adviezen, daarvan 'moet' niets.

tsjor schreef op 01-04-2024 om 16:26:

Als je co-ouderschap hebt hoeft niemand in principe kinderalimentatie te betalen, omdat je dan allebei de helft van de kosten hebt. Er is wel één persoon die bijvoorbeeld kinderbijslag, kindgebonden budget en de fiscale voordelen kan ontvangen. Dat geld kun je op een kindrekening storten, zodat je daarvan bijvoorbeeld kleding kunt kopen. Je kunt ook afspreken dat één persoon dat geld houdt en daarvan kleding koopt, of een fiets. Andere dingen zijn voor ieders eigen rekening.
Het is niet zo dat als iemand later meer gaat verdienen, dat die persoon dan meer moet gaan betalen aan de ex-partner. Mocht iemand dan meer geld willen uitgeven aan het kind dan kan iemand daar zelf over beslissen, bijvoorbeeld een vakantie of mooie schoenen.
Dus: ex hoeft niet per definitie aan kind te betalen, laat dat los. Oftewel, hij moet dat net zoveel als jij dat moet. Als jij berekend hebt wat een kind minimaal kost dan zul je daarvan de helft zelf moeten betalen. Het zou niet eerlijk zijn als jij dat niet hoefde of als je ex dat aan jou zou moeten betalen. Dan betaalt hij dubbel: hij heeft het ouderschap voor de helft van de tijd en moet daarvoor alles zelf betalen en hij moet de moeder betalen. Ik neem aan dat je toch wel ook enig zelfrespect hebt en ook zelf voor je kind wil zorgen, zeker nu jullie allebei ongeveer evenveel verdienen en evenveel voor het kind gaan zorgen. Je kunt KB, kindgebodnen budget en eventuele fiscale voordelen op een kindrekening zetten, zodat jullie daar allebei aan kunnen. Berekeningen worden overigens gemaakt volgens de trema-normen. Een fatsoenlijke mediator zou dat moeten weten. Maar deze mediator en advocaat sturen jou het bos in. Recht op een verkeerde redenering en een onterecht oneerlijk gevoel en een (langdurende) strijd.
Hebben jullie de financiën al gescheiden? Dan maakt het jou niets uit van wie hij geld leent of waar hij het aan uit geeft. Het is niet meer jouw geld.

Tsjor

Dit klopt vziw niet. Ook bij een 50-50 verdeling kan er sprake zijn van kinderalimentatie. 

DAt kan zijn, maar dan moet je de tremaberekeningen volgen. Het principe is echter vreemd: beiden verdienen ongeveer evenveel, beiden gaan 50/50 voor de kinderen zorgen. Het enige verschil is dat 1 van de 2 de kinderbijslag krijgt, kindgebonden budget en de fiscale voordelen. 
De vaste lasten, alledaagse kosten zijn voor beiden gelijk: beiden zullen een woning moeten betalen waarin ook ruimte is voor het kind, met alle alledaagse kosten die daarbij horen. Alleen de extra kosten, zoals kleding, schoenen, fietsje, later schoolspullen etc. komen extra, maar daar kun je met KB etc. een heel eind komen.
Vervolgens kun je afspreken dat ieder uit eigen portemonnee bijdraagt wat ieder denkt dat nodig is. Dus als iemand vindt dat er een bepaald stuk speelgoed moet komen (in eigen huis) dan betaalt iemand dat zelf. Je geeft ieder dan de ruimte om naar eigen inzicht goed voor een kind te zorgen, maar ook dat ieder de eigen verantwoordelijkheid neemt voor bepaalde wensen en niet wensen heeft die betaald moeten worden door een ander.
Er zijn enkele beginselen , ook in de tremanormen, waar ik het niet helemaal mee eens ben. Bijvoorbeeld de gedachte dat het welvaartsniveau voor een kind gelijk moet zijn aan wat er voor de scheiding was. Dat klinkt mooi, maar voor de scheiding had het kind niet twee slaapkamers (bijvoorbeeld), ging het niet twee keer op vakantie met ouders etc. etc. Met andere woorden: het is niet te vergelijken. Het leven ziet er daarna anders uit.
Volgens de tremanormen krijg je eerst een draagkrachtberekening en daarnaast een berekening van de kosten van het kind. Maar dan gebeurt er wel iets vreemds: er wordt toch uitgegaan van een adres waar het kind verblijft (met extra inkomsten, daar wordt rekening mee gehouden) en dat lijkt dan ook meteen de ontvangende partij te zijn. De gevende partij die 3 dagen zorgt mag daarvoor 30% aftrekken van de eigen bijdrage. Dat is vreemd: 3,5 dag is 50%. Dus dan zou de betaler tegelijkertijd 50% voor het kind moeten zorgen (zonder KB etc.) en de andere partij ook nog eens 20% extra aan geld moeten geven, voor de kosten die iemand zelf ook heeft (eten drinken en onderdak).

Overigens worden de kosten van een kind niet berekend volgens het wensenlijstje van een van de ouders. Daar zijn weer andere berekeningen voor.

Tsjor
 

Hij kan je niet eens uitkopen, maar hij wil wel allemaal eisen gaan stellen aan waar jij moet gaan wonen?
Hij wil een gemeenschappelijke rekening maar hij wil en kan helemaal niets betalen?

Mijn tip zou zijn om niet zo druk bezig te zijn met wat hij allemaal wil, want daarmee ga je in de verdediging, en zijn wensen zijn zo absurd, die verdienen al die aandacht niet. Zet op een rijtje wat jij wil. Kun je hem uitkopen? Dan wil je dat waarschijnlijk ook. Stel dat dan gewoon voor. Kun je hem niet uitkopen? Dan wordt je voorstel dat het huis verkocht wordt, want jullie hebben allebei niet de middelen om elkaar uit te kopen.

Wil jij graag 50/50? Niet in theorie, als ideaalplaatje, maar wil je 50/50 met hem? Verwacht je dat hij - qua tijd, verzorging en kinderopvang - ook echt die 50% gaat leveren? En hebben jullie beide voldoende financiele middelen en spaarzaamheid? Want een 50/50 regeling stelt nu eenmaal hogere eisen aan de woonruimte (ruimte voor het kind in beide huizen) en de afstand tot elkaar dan een weekendregeling. 

Sluit de mediation zo snel mogelijk af. Dat je ex niet betaalt is een goede reden om dat te doen. Je moet zo snel mogelijk - via je advocaat - de financiëen gescheiden krijgen. Want je ex heeft al aangegeven op zoek te zijn naar loose-loose scenario's (werkloosheid, etc.) waarin het hem niet kan schelen hoe erg hij zichzelf beschadigt, als 'ie jou daar ook mar mee beschadigt. 

" Er zijn enkele beginselen , ook in de tremanormen, waar ik het niet helemaal mee eens ben. Bijvoorbeeld de gedachte dat het welvaartsniveau voor een kind gelijk moet zijn aan wat er voor de scheiding was."

Volgens mij ligt het zelfs nog anders en is het uitgangspunt dat idealiter het kind door de scheiding niet slechter af moet zijn dan het zonder de scheiding was geweest, wat meebrengt dat inkomensstijgingen na de scheiding kunnen leiden tot een verhoging van de behoefte van het kind en de eventuele daarmee samenhangende alimentatie.