Partner alimitatie
Hallo lezers,
Ik zit met iets in mn maag.
We hebben bij de mediator al een berekening van de alimentatie te horen gekregen. Deze zou mn man aan mij moeten betalen. Thuis zouden wij daar verder over praten. Nu heb ik aangegeven dat we voor 2 optie 's kunnen gaan 1. De max die berekend is voor als ik over 1 jaar 70% salaris ontvang ivm uitkering . 2. voor als ik werk heb met hetzelfde salaris of meer. ( ik zit nl nog in de ziektewet)
Puur om er samen uit te komen. Volgende week zouden we dit gaan voorleggen bij de mediator.
Nu heeft mn man ineens allerlei vragen zoals hebben ze wel naar mijn vaste lasten gekeken?
Mijn man wil in het huis blijven wonen en kan het huis net betalen. Ik wordt dan uitgekocht. Vandaag bedacht hij ineens maar ik krijg een deel van de overwaarde, waarom moet hij dan alimentatie betalen ik heb dan geld zat.
Ze kunnen mij wat dat betreft alles wijs maken ( nu helemaal want was aan het herstellen van een burnout) dus ben benieuwd naar ervaringen deskundige.
Als ervaringsdeskundige op het gebied van scheiden, kan ik je vertellen Tsjor, dat je na twee maanden niet de headspace, de focus en de rust hebt om na te denken over een eventuele studie of vrijetijdsbesteding. Je staat dan vol in de overlevingsmodus en je bevindt je midden in de scheidingsprocedure.
Je advies is ongetwijfeld goedbedoeld maar TO heeft er nu niet zoveel aan heeft. Wat ze dus ook aangeeft. Terwijl jij gewoon blijft doorgaan met het benoemen van nogal open deuren van advies. Respecteer even haar signaal alsjeblieft.
Er zijn meer ervaringsdeskundigen Dweedldee. En ik ben bekend met adviezen waar je nu niets aan hebt, maar op een dag worden ze je houvast.
Tsjor
Als niet gescheiden vrouw, ook rond de 60 en 35 jaar getrouwd adviseer ik totaal iets anders.
Ik hoop dat Jolay gaat voor het maximale, optie 1.
"1. De max die berekend is voor als ik over 1 jaar 70% salaris ontvang ivm uitkering ."
Ze zit in de ziektewet, haar baan staat op de tocht, ze weet nog niet waar ze komt te wonen, is 60 jaar jong en mentaal nu niet sterk.
Ik zou eerder gaan rekenen wat ik kan betalen met aow en pensioen tegen die tijd. Werken lukt vast weer in de toekomst maar haar hoofd zal niet bezig zijn met omscholing en cursussen.
Nu het maximale, advies van mediator volgen en over enkele jaren situatie herzien. Waarom moet zij rekening houden met zijn vaste lasten? Verkoop van de woning brengt haar vast meer op. Ook een optie voor hem om aan zijn verplichtingen te voldoen.
Dweedledee schreef op 13-12-2024 om 08:34:
Als ervaringsdeskundige op het gebied van scheiden, kan ik je vertellen Tsjor, dat je na twee maanden niet de headspace, de focus en de rust hebt om na te denken over een eventuele studie of vrijetijdsbesteding. Je staat dan vol in de overlevingsmodus en je bevindt je midden in de scheidingsprocedure.
Je advies is ongetwijfeld goedbedoeld maar TO heeft er nu niet zoveel aan heeft. Wat ze dus ook aangeeft. Terwijl jij gewoon blijft doorgaan met het benoemen van nogal open deuren van advies. Respecteer even haar signaal alsjeblieft.
Het vervelende van dit moment is dat je dat wel MOET, want dit is de contractuele afhandeling van het huwelijkscontract.
Haar as-ex wil full-speed door. Dus moet TO nu deze financiele afwegingen wel maken en daarvoor moet je wel bepalen wat je toekomst zal zijn, zodat je jezelf niet in de vingers gaat snijden. Maar ook om te zorgen dat je wel echt los van elkaar komt en dan die emotionele transitie in rust kan gaan maken.
Er is helaas geen tijd om eerst de emoties te doen en dan het zakelijke deel.
Dat is mijn punt niet.
Dweedledee schreef op 13-12-2024 om 11:26:
Dat is mijn punt niet.
vrije tijds besteding of een studie kosten geld, dus vallen wel degelijk in de zakelijke afweging om te bepalen hoeveel je nodig hebt om je leven voort te kunnen zetten.
Helemaal in de complexe situatie waar deze TO in zit: zal ze volledig herstellen of niet, dat is onbekend, maar dan moet je er wel rekening mee houden dat dat niet zo zal zijn en wat wil je dan? Omscholen of toch niet, en hoe ga je dat financieren.
Nogmaals. Dát is mijn punt niet. Mijn punt gaat over het veelvuldig herhalen van adviezen, waar TO niet op zit te wachten, zoals zij ook al heeft aangegeven.
Dweedledee schreef op 13-12-2024 om 13:18:
Nogmaals. Dát is mijn punt niet. Mijn punt gaat over het veelvuldig herhalen van adviezen, waar TO niet op zit te wachten, zoals zij ook al heeft aangegeven.
Ik denk dat ze dat bewust doen, want het is op dit moment eigenlijk de enige route om tot voor jezelf de beste uitkomst te komen. Hoe naar die boodschap ook is om te krijgen.
Het uithuilen en verwerken is een ander proces en als je daar in deze fase in blijft hangen of eigenlijk nu niet parkeert heb je grote kans dat je later op de blaren zit. En dat probeert Tjor juist te voorkomen.
Ik heb al die jaren geleden juist heel veel aan de herhalende boodschappen van Tjor gehad. Daardoor heb ik het scheidingsproces omgedraaid, ik had beter in de gaten wat er geregeld moest worden dan mijn ex en in wat er voor mij in zou kunnen zitten en waar ik gewoon het gevecht niet aan moest gaan. Ik ben letterlijk ingeruild voor een jonger exemplaar, mijn ex is 7 maanden na het uitspreken van de scheiding hertrouwd. Achtergelaten met een kind dat de 1e verjaardag nog moest vieren. Dus ik moest ruim 18 jaar vooruit kijken bij het maken van de afspraken. Ik had ook nog rekening te houden met het onzekere verhaal op gezondheidsgebied van mijn ex, volgens de statistieken had hij al jaren overleden moeten zijn. Ik was nog aan het ontzwangeren en ben van het ene moment op het andere aan de kant gezet. De dag ervoor hadden we het nog over proberen voor een 2e!
Door de berichten van Tjor en ook anderen die ik toen echt bikkelhard vond heb ik dat wel voor elkaar gekregen. Het uithuilen en verwerken kwam daarna, ook daar heb ik hulp bij gehad.
Maar voor het regelen van een scheiding moet je echt je zakelijke bril opzetten en je emoties die er zeker zijn even parkeren.
> Dus ik moest ruim 18 jaar vooruit kijken bij het maken van de afspraken.
Jolay moet ook vooruit kijken, maar dan naar de datum dat zowel zij als ex de pensioenleeftijd bereikt hebben. Dat scheelt.
> Door de berichten van Tjor en ook anderen die ik toen echt bikkelhard vond heb ik dat wel voor elkaar gekregen.
Maar dat bikkelharde gehamer op 'onafhankelijkheid', dat snap ik niet. Als Jolay nu meteen kei- en keihard gaat werken aan haar 'onafhankelijkheid' dan kan ze misschien nog 25% extra pensioeninkomen opbouwen bovenop wat ze al opgebouwd heeft. Dat is niet te vergelijken met de situatie van een 30'er.
(Tsjor) > Als je accepteert dat de alimentatie is zoals die afgesproken wordt bij de scheiding en je accepteert dat je daarna voor jezelf moet zorgen, dan hoeft er geen afhankelijkheid meer te bestaan.
Met de aanvulling dat de partneralimentatie waarschijnlijk doorloopt tot aan Jolay's pensioen, of tot slechts zeer kort daarvoor. Dat "voor jezelf zorgen" wordt dus: uitgavenpatroon aanpassen aan een toekomstig pensioeninkomen dat nu al grotendeels vaststaat.
(Jolay) > Nu heeft mn man ineens allerlei vragen zoals hebben ze wel naar mijn vaste lasten gekeken?
Ex wil dat jij zo snel mogelijk het huis verlaat, en wil je dan vervolgens voor de rest van je leven vastpinnen op de vaste lasten die je hebt in een tijdelijke woonsituatie die qua locatie, comfort, aantal vierkante meter en privacy vele malen inferieur zal zijn aan wat hij voor zichzelf wil. Voor zichzelf gaat hij erop vooruit naar dubbel zoveel vierkante meter per persoon als nu. En het geld dat 'ie daarbij "uitgeeft" aan het opbouwen van eigen vermogen in het huis wil hij aanvoeren als reden om jou niet te geven waar je recht op hebt?
Absoluut niet OK. Neem waar je recht op heb, dat is al weinig genoeg, want bij een scheiding gaan alle partijen er op achteruit. Misschien dat ex in het huis kan blijven wonen door over te gaan op een aflossingsvrije hypotheek (misschien, want grote kans dat ze dan gezien zijn leeftijd z'n pensioeninkomen pakken ipv z'n huidige inkomen). Misschien is 'ie zelfs al oud genoeg voor een opeethypotheek. Dat moet jij trouwens allemaal niet voor hem gaan berekenen, je bent z'n moeder niet... Het is meer voor jezelf, dat je moet snappen hoeveel mogelijkheden je ex heeft om het op een nette manier op te lossen naar jou toe. Na een scheiding in z'n eentje in een groot huis blijven met een annuiteitenhypotheek is een hele dure keuze die jij niet hoeft te subsidiëren.
Doe die berekeningen, zowel voor alimentatie als ook op je pensioen. En mocht uit je berekeningen blijken dat waar je recht op hebt op korte termijn hoger uitvalt dan op lange termijn, ga daar dan zeer verstandig mee om, want die lange termijn is dichterbij dan je denkt.
En neem een eigen advocaat die goede berekeningen kan maken. Mediators willen daarin nog wel eens een steekje laten vallen.
Syboor, jij maakt er 'nu meteen' van. En dan ga je daar tegen tekeer. Veel plezier.
Tsjor
In een convenant kun je veel zelf zetten, in de wet is ook al veel bepaald. In deze situatie kan de partneralimentatie langer dan 5 jaar duren, dus dat kun je opnemen. Je kunt ook opnemen dat er een herberekening volgt als je buiten je eigen schuld je inkomen uit werk verliest vanwege arbeidsongeschiktheid en aangewezen bent op een uitkering. Dan maak je nu een berekening en herzie je dat als je weet wat je uitkering uit de WIA wordt.
Ik zou er wel even over nadenken hoe je het formuleert, want het kan zijn dat je aanstaande ex pensioengerechtigde wordt voordat jij zover bent en dan komen de inkomens en de rechten weer anders te liggen.
Voer voor specialisten.
Tsjor
Dweedledee schreef op 13-12-2024 om 08:34:
Als ervaringsdeskundige op het gebied van scheiden, kan ik je vertellen Tsjor, dat je na twee maanden niet de headspace, de focus en de rust hebt om na te denken over een eventuele studie of vrijetijdsbesteding. Je staat dan vol in de overlevingsmodus en je bevindt je midden in de scheidingsprocedure.
Je advies is ongetwijfeld goedbedoeld maar TO heeft er nu niet zoveel aan heeft. Wat ze dus ook aangeeft. Terwijl jij gewoon blijft doorgaan met het benoemen van nogal open deuren van advies. Respecteer even haar signaal alsjeblieft.
Wat is dat toch dat we de laatste tijd alleen maar mogen reageren in een topic zoals een to wenst , als een advies je niet aanstaat doe je er niets mee/reageer je er niet op. Zolang het "netjes " blijft zul je toch andere meningen moeten accepteren of een dagboek kopen
Allerseerst heel veel sterkte. Ik zit in dezelfde situatie. Alleen zit ik niet in de ziektewet.
Even over het huis. Je man kan stellen " maar dan kan ik het net aan betalen", maar jullie kunnen ook het huis verkopen en dan hebben jullie allebei vermogen op de bank. Is zijn eigen keuze om daar te blijven wonen. En laat je niet wijsmaken dat je het geld krijgt. Je hebt er recht op.
Ook wanneer hij je uitkoopt krijg je misschien minder. Want in deze tijd wordt er ook veel overboden.Hebben jullie dit ook meegenomen in je uitkoop prijs.
Wat betreft allimentatie. Tja daar heb ik wel een mening over. Ik ben zelf van mening dat je misschien de eerste tijd wat hulp nodig hebt. Er komt zoveel op je af. De paniek reactie die dit veroorzaakt kan groot zijn vooral als de andere partij heel snel wilt. Gun je zelf echt even de tijd om dit te laten landen. Is je man het daarmee niet eens dan kan hij misschien tijdelijk even ergens anders wonen. En ik ben ook een voorstander van uit eindelijk op eigen benen te staan. Maar je hebt wel rechten als je een bepaalde tijd getrouwd bent geweest.
Zo zijn wij 28 jaar getrouwd geweest dus ik heb recht op het maximale aantal jaren allimentatie. Maar vind het persoonlijk echt wel een beetje niet meer van deze tijd. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
Als ik echt uitga van waar ik recht op heb hou ik uiteindelijk meer over onder aan de streep dan a.s. ex. En ja dat kan zuur voelen voor de andere partij. Namelijk je a.s ex man.
Nu zegt mijn a.s. ex man ik help je bij alles dus dat is voor mij een geruststelling.
Maar ik wil voor hem ook het beste en dat hij gewoon rond kan komen.
Zoals zijn pensioen. Ik heb straks recht op de zijne. En hij op de mijne. Maar misschien maak ik daar geen gebruik van. Is voor mij nu een keuze want stel dat hij nu komt te overlijden dan is het geld weg. Maar hij heeft al die jaren fulltime time gewerkt en ik niet. En ik heb daar ook van genoten dus ik accepteer ook dat ik dan minder heb. Is ook mijn keuze geweest. En tuurlijk een keuze voor de kinderen maar we hadden ook beide een dag minder gekund. Had op hetzelfde neergekomen maar ik persoonlijk vond deze keuze heel fijn. Ik vind ook niet dat mijn a.s. ex op moet draaien voor het feit dat ik bijv . Deze uren blijf draaien in de toekomst.Want in principe kan ik nu ook wel meer uren gaan draaien. Is mijn eigen keuze als ik dat niet wil. Om welke reden dan ook. Misschien straks in de toekomst wel weer als alles hier ook een beetje gedaald is.
Ik denk dat je voor jezelf moet nagaan. Waar zie jij jezelf over bijv .2 jaar. Het is uiteindelijk echt heel fijn om zelf je boontjes te doppen. Het geeft ook heel veel zelfvertrouwen als je uiteindelijk kan zeggen. Ik kan het zelf. Kan mijn eigen keuzes maken.
Zo krijg ik straks ook vermogen uit het huis. En heb al bedacht dat ik het ga gebruiken voor wat extra dingen. Dus de leuke dingen in het leven. Bijv dat je dan per maand wat extra te besteden hebt.
Een paar weken geleden dacht ik nog grootst..ik ga 3 maanden onbetaald verlof nemen..ik ga op reis etc. Etc. Maar die gedachten zijn alweer veranderd naar de meer praktische kant en de lange termijn gedachten.
Suc 6 met wat je ook beslist. Maar bedenk goed. Dat jou a.s. ex zelf in het huis wil blijven en daardoor net alle vaste lasten kan betalen. Hij kan ook andere keuzes maken. Waar ik het niet mee eens ben ( persoonlijke keuze ) dat een man / vrouw krom moet liggen om de andere partij nog jaren te onderhouden. Maar in het begin zeker ondersteuning zou ik wel voor gaan.
beste TO, ik zou vooral kiezen voor je gezondheid en dus ook zo min mogelijk stress.
Bij mij is de situatie andersom. Ik was door een ongeval Iva afgekeurd. Maar door het besluit van mijn partner om te vertrekken , ben ik meer dan fulltime gaan werken om mijn hoofd boven water te houden en financieel onafhankelijk te kunnen worden. Maar met mijn situatie wordt door geen advocaat of mediator rekening gehouden. Ze gaan uit van mijn inkomen nu. Ook al weet ik niet hoelang en of ik dit vol kan houden. Nu is het vanuit een overlevingsstand, maar ook die komt een keer ten einde