Partner alimitatie
Hallo lezers,
Ik zit met iets in mn maag.
We hebben bij de mediator al een berekening van de alimentatie te horen gekregen. Deze zou mn man aan mij moeten betalen. Thuis zouden wij daar verder over praten. Nu heb ik aangegeven dat we voor 2 optie 's kunnen gaan 1. De max die berekend is voor als ik over 1 jaar 70% salaris ontvang ivm uitkering . 2. voor als ik werk heb met hetzelfde salaris of meer. ( ik zit nl nog in de ziektewet)
Puur om er samen uit te komen. Volgende week zouden we dit gaan voorleggen bij de mediator.
Nu heeft mn man ineens allerlei vragen zoals hebben ze wel naar mijn vaste lasten gekeken?
Mijn man wil in het huis blijven wonen en kan het huis net betalen. Ik wordt dan uitgekocht. Vandaag bedacht hij ineens maar ik krijg een deel van de overwaarde, waarom moet hij dan alimentatie betalen ik heb dan geld zat.
Ze kunnen mij wat dat betreft alles wijs maken ( nu helemaal want was aan het herstellen van een burnout) dus ben benieuwd naar ervaringen deskundige.
Izza schreef op 10-12-2024 om 14:17:
Het punt is dat je met alimentatie gewoon nooit van elkaar afkomt. Je blijft financieel verbonden en daar kan nog jarenlang gezeur over ontstaan. Over jouw bestedingen, over nieuwe partners, over dat jij bijvoorbeeld niet goed werkt aan je herstel. En dan is er weer indexering en herberekening vanwege een gewijzigde situatie. Echt zorg dat je financieel los komt van elkaar.
indexering is wettelijk geregeld, herberekening anders dan door inkomensstijging van de ontvanger zou je idd niet moeten doen.
Wat wij hebben gedaan is ook de indexering los gelaten en er een afbouwschema van gemaakt.
Dat geeft je gelegenheid je uitgavenpatroon aan te passen. Want met indexatie gaat de alimentatie omhoog en aan het eind valt het in 1x weg. Die aanpassing is veel lastiger dan de kaasschaafmethode waarbij de alimentatie elk jaar wat lager wordt. Want 1 ding is zeker: alimentatie is eindig.
Ysenda schreef op 10-12-2024 om 15:50:
[..]
indexering is wettelijk geregeld, herberekening anders dan door inkomensstijging van de ontvanger zou je idd niet moeten doen.
Wat wij hebben gedaan is ook de indexering los gelaten en er een afbouwschema van gemaakt.
Dat geeft je gelegenheid je uitgavenpatroon aan te passen. Want met indexatie gaat de alimentatie omhoog en aan het eind valt het in 1x weg. Die aanpassing is veel lastiger dan de kaasschaafmethode waarbij de alimentatie elk jaar wat lager wordt. Want 1 ding is zeker: alimentatie is eindig.
Ik heb me een tijd lang ook beroepshalve met alimentatie beziggehouden - toegegeven, dat is al weer meerdere jaren geleden - maar ik heb nog nooit van zo'n afbouwschema gehoord. Maar dat is eigenlijk best een slim idee, om precies de reden die jij beschrijft. Het maakt het ook makkelijker voor de betalende partij om akkoord te gaan met een bedrag dat wat aan de hoge kant is, als dat toch al snel gaat dalen.
Maar goed, voor Jolay is het misschien in deze situatie niet zo heel handig.
Wat betreft de betogen van Tsjor en Izza over veerkracht en financiële onafhankelijkheid: in principe vind ik het helemaal prachtig. Maar een nobel streven moet er naar mijn idee nou ook weer niet toe leiden dat je jezelf regelrecht de schuldsanering in werkt. Dus een beetje realistisch begroten kan geen kwaad.
Hier heeft Ex nog nooit de wettelijke indexeren betaald.
En ja leuk om te roepen dat je moet proberen je niet afhankelijk te maken van allimentatie. Maar in sommige gevallen kan het gewoon niet anders.
Hier hadden we een 70/30 regeling en dat houd ook in dat er niets word geregeld door papa op mijn dagen. Dus ja meer werken dan ik al doe gaat bv echt niet. Nu is het bij mij al gestopt maar ik bedoel meer te zeggen dat het ook afhangt van welke band je met de vader van je kinderen hebt.
Izza schreef op 10-12-2024 om 14:17:
Het punt is dat je met alimentatie gewoon nooit van elkaar afkomt. Je blijft financieel verbonden en daar kan nog jarenlang gezeur over ontstaan. Over jouw bestedingen, over nieuwe partners, over dat jij bijvoorbeeld niet goed werkt aan je herstel. En dan is er weer indexering en herberekening vanwege een gewijzigde situatie. Echt zorg dat je financieel los komt van elkaar.
Waarom blijf je dit steeds maar herhalen? Er zijn situaties waarin partneralimentatie wel gewenst/nodig/logisch zijn. To vraagt daar advies over en niet of ze überhaupt partneralimentatie zou moeten willen krijgen.
Als je accepteert dat de alimentatie is zoals die afgesproken wordt bij de scheiding en je accepteert dat je daarna voor jezelf moet zorgen, dan hoeft er geen afhankelijkheid meer te bestaan. Dat kan best. Zeg ik uit ervaring.
'Dus een beetje realistisch begroten kan geen kwaad.' Maar een alimentatieberekening is niet gebaseerd op je begroting. Was het maar zo'n feest. Het is ook lastig, bijvoorbeeld: lager inkomen, hogere zorg/huurtoeslag etc. Meer verdienen, lagere toeslagen. Bedenk het maar vooraf.
Tsjor
tsjor schreef op 10-12-2024 om 19:16:
Als je accepteert dat de alimentatie is zoals die afgesproken wordt bij de scheiding en je accepteert dat je daarna voor jezelf moet zorgen, dan hoeft er geen afhankelijkheid meer te bestaan. Dat kan best. Zeg ik uit ervaring.
'Dus een beetje realistisch begroten kan geen kwaad.' Maar een alimentatieberekening is niet gebaseerd op je begroting. Was het maar zo'n feest. Het is ook lastig, bijvoorbeeld: lager inkomen, hogere zorg/huurtoeslag etc. Meer verdienen, lagere toeslagen. Bedenk het maar vooraf.
Tsjor
Een alimentatie berekening kan wel degelijk op een begroting worden vastgesteld.
Je kunt kiezen voor een berekening via trema normen, je kunt ook gezamelijk voor iets heel anders kiezen. Als beide partijen het daarmee eens zijn kijkt de rechter er verder niet naar. Dat doet die alleen maar als 1 van de partijen daarom verzoekt.
Als het gevraagde volgens begroting lager is dan de ruimte die er is, dan zou ik deze route zeker aanbevelen omdat de betaler dan niet het idee heeft het vel over de neus gehaald te worden. Is de ruimte lager, dan is dat het maximum wat er beschikbaar is. En die ruimte kun je bepalen via de trema berekening.
Wij hebben zelfs voor de kinderalimentatie niet eens de tremanorm gebruikt.
elledoris schreef op 10-12-2024 om 17:37:
[..]
Waarom blijf je dit steeds maar herhalen? Er zijn situaties waarin partneralimentatie wel gewenst/nodig/logisch zijn. To vraagt daar advies over en niet of ze überhaupt partneralimentatie zou moeten willen krijgen.
Het is niet voor niets dat partneralimentatie door de overheid intussen grotendeels aan banden is gelegd. En in de toekomst waarschijnlijk zal verdwijnen. Het is namelijk niet meer van deze tijd. Of het gewenst of nodig is maakt dan niet uit. Je gaat uit elkaar. Dan moet je afhankelijkheid niet meer willen. Het zorgt voor conflicten, controle en ook problemen waar de kinderen last van hebben. Los van dat het wat doet met eigenwaarde. En zoals hier zegt. Uiteindelijk is het voorbij. En wat ga je dan opeens doen?
Als jij weer een sterke vrouw/man wilt worden moet je op eigen benen leren staan. Ook als dat financieel lastig is. Of je daardoor een ander leven krijgt. Eigen verantwoordelijkheid over je eigen leven.
Izza schreef op 11-12-2024 om 12:13:
[..]
Het is niet voor niets dat partneralimentatie door de overheid intussen grotendeels aan banden is gelegd. En in de toekomst waarschijnlijk zal verdwijnen. Het is namelijk niet meer van deze tijd. Of het gewenst of nodig is maakt dan niet uit. Je gaat uit elkaar. Dan moet je afhankelijkheid niet meer willen. Het zorgt voor conflicten, controle en ook problemen waar de kinderen last van hebben. Los van dat het wat doet met eigenwaarde. En zoals hier zegt. Uiteindelijk is het voorbij. En wat ga je dan opeens doen?
Als jij weer een sterke vrouw/man wilt worden moet je op eigen benen leren staan. Ook als dat financieel lastig is. Of je daardoor een ander leven krijgt. Eigen verantwoordelijkheid over je eigen leven.
Ik vind partneralimentatie juist wel gewenst. Als je eea tijdens het huwelijk zo organiseert dat de een financieel afhankelijk is van de ander, is het goed dat de een de ander een tijd na het huwelijk ook nog onderhoudt. Anders draait de samenleving op voor die keuze en dat vind ik eerder ongewenst. Dat je samen zulke afspraken maakt dat er een van tweeën niet financieel zelfstandig is is weer een ander verhaal, daar zou ik zelf nooit voor kiezen.
Izza schreef op 11-12-2024 om 12:13:
[..]
Het is niet voor niets dat partneralimentatie door de overheid intussen grotendeels aan banden is gelegd. En in de toekomst waarschijnlijk zal verdwijnen. Het is namelijk niet meer van deze tijd. Of het gewenst of nodig is maakt dan niet uit. Je gaat uit elkaar. Dan moet je afhankelijkheid niet meer willen. Het zorgt voor conflicten, controle en ook problemen waar de kinderen last van hebben. Los van dat het wat doet met eigenwaarde. En zoals hier zegt. Uiteindelijk is het voorbij. En wat ga je dan opeens doen?
Als jij weer een sterke vrouw/man wilt worden moet je op eigen benen leren staan. Ook als dat financieel lastig is. Of je daardoor een ander leven krijgt. Eigen verantwoordelijkheid over je eigen leven.
Wel eens van tunnelvisie gehoord?
RosaMontana schreef op 11-12-2024 om 13:58:
[..]
Ik vind partneralimentatie juist wel gewenst. Als je eea tijdens het huwelijk zo organiseert dat de een financieel afhankelijk is van de ander, is het goed dat de een de ander een tijd na het huwelijk ook nog onderhoudt. Anders draait de samenleving op voor die keuze en dat vind ik eerder ongewenst. Dat je samen zulke afspraken maakt dat er een van tweeën niet financieel zelfstandig is is weer een ander verhaal, daar zou ik zelf nooit voor kiezen.
Uiteindelijk draait iemand zelf op voor zijn eigen keuzes. En de situatie is na de scheiding natuurlijk anders. Dus van eerder gemaakte afspraken is geen sprake meer. Daarnaast is het tegenwoordig nog maar zeer beperkt mogelijk (gelukkig) omdat mensen zelf een eigen inkomen kunnen of moeten verwerven. En je krijgt natuurlijk toeslagen als alleenstaande ouder.
Vaak zie je mensen na het wegvallen van de alimentatie in de problemen komen omdat ze jarenlang op de ex partner hebben geleund. Nog los van alle problemen tijdens het betalen ervan. Dat moet je niet willen. Zoveel onderling gedoe vanwege financiële afhankelijkheid. Ook voor eventuele kinderen niet goed.
elledoris schreef op 11-12-2024 om 14:30:
[..]
Wel eens van tunnelvisie gehoord?
Of misschien je eigen tunnelvisie eens onder de loep nemen.
Garfield77 schreef op 11-12-2024 om 17:43:
[..]
Of misschien je eigen tunnelvisie eens onder de loep nemen.
Noem je genuanceerd naar verschillende situaties kijken een tunnelvisie?
elledoris schreef op 11-12-2024 om 17:46:
[..]
Noem je genuanceerd naar verschillende situaties kijken een tunnelvisie?
Jij noemt dat genuanceerd naar verschillende situaties kijken waar in jouw optiek partneralimentatie gewenst, nodig of logisch is. Terwijl er ook genoeg andere opties zijn en het wenselijk is verantwoording te nemen voor je eigen leven anno nu. Waarom denk je dat het aantal jaren steeds verder teruggedraait wordt door de overheid, het is grotendeels achterhaald. Een stukje overgangsalimentatie van max een jaar zou prima zijn. Iemand die partneralimentatie wil ontvangen kan alles wel gewenst, logisch of nodig vinden.
Izza schreef op 10-12-2024 om 14:17:
Het punt is dat je met alimentatie gewoon nooit van elkaar afkomt. Je blijft financieel verbonden en daar kan nog jarenlang gezeur over ontstaan. Over jouw bestedingen, over nieuwe partners, over dat jij bijvoorbeeld niet goed werkt aan je herstel. En dan is er weer indexering en herberekening vanwege een gewijzigde situatie. Echt zorg dat je financieel los komt van elkaar.
Dat is ook zeker mijn insteek en mijn doel. Maar voorlopig dus niet. Daarbij zal het max 5 jaar zijn.
In de basis is er geen samen meer. Geen afspraken of toekomst. En ja de toekomst gaat er financieel totaal anders uitzien in sommige gevallen. Natuurlijk is dat zuur. Maar geen reden om daarom in het verleden te blijven hangen. Wat ga je na die 5 jaar dan doen? Dan is de geldkraan dicht en kom je wellicht in de problemen want dat geld is op. En dan? Beter pak je alles nu aan nu je leven toch moet veranderen.