Met de nieuwe vriendin kan ineens alles wel.... herkenbaar?
Na 20 jaar huwelijk heb ik er een punt achter gezet. Mijn ex was jaren thuis voor de kinderen, trok zich echter meer en meer terug. Hij was huisman, maar huishouden had hij eigenlijk weinig zin in al die jaren. Regelmatig kon ik in mijn vrije dagen het huishouden runnen, ondanks mijn drukke alleenverdienersbaan, waarvoor ik dagenlang van huis was. De opvoeding van de kinderen liet te wensen over; de kids zaten dagenlang in hun kamer te gamen. Dit werd niet begrenst en ze werden niet gestimuleerd buiten te spelen of op sport te gaan. Er kwam van mijn kant meer en meer ergernis; het niet gedaan worden van het huishouden, opeenstapeling van klussen in huis, het niet willen werken toen de kinderen naar school gingen.
De scheiding verliep in het begin goed. We hadden overeenstemming over de opvoeding van de kinderen dmv co ouderschap, we zouden bij elkaar in de buurt blijven wonen. Tot mijn ex tegen het einde van de scheiding aan ging dringen op vrijheid en verhuizing naar het midden van het land. Ik vermoedde niets, vond het wel vreemd. Het ouderschapsplan waar eigenlijk al voor 90% overeenstemming was, moest aangepast worden want mijn ex wilde ineens de kinderen niet meer samen opvoeden maar het was "of jij of ik". Waarbij "ik" voor de hand lag, want ik had een betaalde baan en zou in het koophuis blijven wonen. Ik bood aan om de kinderen zo lang op te vangen tot hij een baan had gevonden, met de verwachting dat we over zouden gaan op het afgesproken co ouderschap.
April 2024 was de scheiding definitief. Van snel een baan zoeken kwam weinig; mijn ex genoot van de vrijheid en kocht nieuwe kleren, ging uitgebreid op vakantie. Van mijn verdiende spaargeld, wat hij na de scheiding royaal meenam (want helaas getrouwd in gemeenschap van goederen). Ik had het daarentegen krap; mijn deel van het geld zat in het huis wat diende als stabiele basis voor de kinderen. De kinderalimentatie betaalde ik in mijn eentje. In juli werd mij per email meegedeeld dat hij al sinds januari een nieuwe vriendin had met wie hij ging samenwonen. Maar liefst 100 km verderop. Het co ouderschap wat op papier was afgesproken trok hij zich weinig van aan, ook de verhuisregels werden geschonden. Reactie op mijn telefoontjes of email om een nieuwe regeling af te spreken kwam er nauwelijks. Een nieuwe regeling voor de kinderen staat overigens nog steeds ter discussie. Zelf neemt hij daar geen initiatief in; hij ziet de kinderen 4 dagen per maand waar hij vrede mee heeft.
Inmiddels zijn we 7 maanden verder na de scheiding. Mijn ex heeft sinds korte tijd een baan; iets waar hij tijdens het huwelijk geen enkele zin in had. Hij heeft gekozen voor zijn nieuwe leven en de afspraken uit het ouderschapsplan worden slechts nagekomen als het voor hem past. De kinderen regelmatig zien, wat tijdens de scheiding prioriteit nummer 1 was, is niet meer belangrijk. Hij ziet ze 4 dagen per maand en dat is voldoende. Tussendoor wordt er niet of nauwelijks gebeld of geappt met de kinderen. Het co ouderschap is er niet en gaat er ook niet komen. Mijn ex is ineens een leuke vader geworden; waar hij de laatste 10 jaar van het huwelijk nors, boos en horkerig omging met ons gezin is hij nu de vrolijkheid zelve. Winkelen, waar hij nooit zin in had, wordt met de nieuwe vriendin en de kinderen maandelijks gedaan. De kinderen gaan elk bezoek mee naar een leuke activiteit, waar mijn ex tijdens het huwelijk geen zin in had. Er wordt blijkbaar elke avond een spelletje gespeeld als mijn kinderen daar zijn, iets wat mijn exman tijdens het huwelijk met grote tegenzin deed. Met de nieuwe vriendin zit hij gezellig samen in de tuin bij de vuurkorf, waar hij tijdens ons huwelijk ervoor koos om zich achter zijn computer te verschuilen. In de tuin zat hij nooit.
Ik voel me heel erg verscheurd. Enerzijds ben ik voor de kinderen enorm blij dat ze nu een vader hebben die goed gehumeurd is en die leuke dingen met ze doet. Ik had daar 15 jaar tevergeefs voor geknokt tijdens het huwelijk. Ik gun de kinderen maandelijks een leuk en gezellig weekend met hun vader.
Boos ben ik ook; hij maakt nu alle verwachtingen waar, die ik tijdens het huwelijk aan hem had maar waaraan hij geen enkele invulling gaf. Met de nieuwe vriendin kan het ineens allemaal wel; werken, winkelen, gezellig doen, spelletjes doen, op vakantie gaan naar een warm land, activiteiten met de kinderen ondernemen. Maar wat vooral opvalt: hij is nu blij, vrolijk en gelukkig. Tijdens het huwelijk was hij gefrustreerd, nors en had een enorm kort lontje. Hij is nu de man/echtgenoot waar ik al die jaren naar heb verlangd en dat doet pijn. Begrijpen kan ik het ook niet; de nieuwe vriendin en haar kinderen staan nu op plek 1 en zijn eigen kinderen zijn minder belangrijk.
Als vader komt hij zijn verplichtingen nauwelijks na; wat betreft opvoeding, school, alimentatie sta ik er grotendeels alleen voor.
Er is ook een deel in mij wat bang is dat de kinderen uiteindelijk voor mijn exman kiezen; gevoeld ben ik degene die nu structuur en strengheid bied, terwijl het bij mijn exman leve de lol is; het is daar gezellig, ze gaan veel uit en weg. Terwijl ik in mijn eentje knok om het koophuis met enorm veel achterstallig onderhoud (waar mijn ex geen zin in had tijdens het huwelijk) op te knappen, financieel rond te komen (want doordat hij geen werk had betaalt hij nauwelijks wat aan alimentatie, mijn hypotheek is veel hoger door hem uit te moeten kopen), de opvoeding van de kinderen op poten te krijgen (want in opvoeding had mijn ex de laatste jaren weinig zin, net zoals het huishouden). Ik probeer een goede moeder te zijn, maar door mijn boosheid, teleurstelling en verdriet in combinatie met de zware taak om alles alleen te moeten doen ben ik niet altijd de vrolijkheid zelve.
Het voelt heel oneerlijk, deze scheiding, ook al koos ik er zelf voor en ben ik onder de streep blij dat ik er een punt achter heb gezet.
Is dit verhaal voor iemand herkenbaar? En dan vooral het stukje dat met de nieuwe partner ineens alles kan, waar tijdens het huwelijk geen zin/tijd/energie voor was? Hoe pakken jullie de boosheid en teleurstelling aan die daardoor ontstaat? Ik zou graag ervaringen delen met lotgenoten.
To dat je het jammer vind dat vader zijn kids die hij maar 4 dagen per maand ziet, om 8 uur s avond op je verjaardag komt ophalen dat komt gewoon een beetje over als zoeken bij mij, je bent vast terecht boos maar mischien moet je proberen die boosheid niet te "voeden" door je dus druk over dit soort kleine dingen te maken
Vliegerd schreef op 01-12-2024 om 02:05:
[..]
Misschien wel ja. Ik ga er eens over nadenken.
Voor mij voelde het beroerd om de kinderen de hele kerstweek te hebben; ik vul dan automatisch in dat de kinderen wel 1 dag naar papa zullen willen. ik faciliteer inderdaad wel erg veel; zowel mijn ex als mijn kinderen, als ik erover nadenk.
Mijn ex doet dit niet; die heeft van de week op mijn verjaardag de kinderen stipt om 20:00 opgehaald. Hij had ook kunnen aanbieden om ze een dag later op te halen. Dat laatste zou ik uit mezelf aangeboden als het zijn verjaardag was geweest.
Maar heb je als ouder niet de plicht om het contact met de andere ouder te stimuleren? Hoe ziet de rest dit? Zouden jullie stoppen met een online dagboek als je ex zich er niet aan houdt? (Dagboek was overigens een afspraak uit het ouderschapsplan die ik netjes nakom....). Zouden jullie de kids lekker voor jezelf houden op beide kerstdagen en de kinderen op de verjaardag van je ex stipt om 20:00 ophalen?
Nou ja, ik weet niet hoe oud de kinderen zijn maar je zou ze ook eens kunnen vragen wat ze willen met kerst. Niet met een gesloten vraag (willen jullie naar papa) maar gewoon losjes: wat willen jullie met de Kerst?
Dat van je verjaardag vind ik een no brainer: dat had je gewoon moeten vragen. Sommige mensen denken niet zoals jij doet, jij zou dat zo voorstellen voor je ex, maar dat betekent niet dat hij dat ook zo doet. Daar zit wel een crux denk ik van je balen in het algemeen: je neemt misschien te veel dingen op je, faciliteert anderen te veel en daardoor ga je meer balen.
Heb je de plicht om contact met de andere ouder te stimuleren? Ja vond ik ooit ook en deed dat ook. Maar kids hebben meer door dan je denkt hoor. Die merken heus wel hoe papa is en hoe graag moeder de verbinding in stand wil houden terwijl de ander dat niet doet. Inmiddels vind ik dat je je ex niet moet afvallen (tenzij hele erge dingen) geen kwaad over hem moet spreken, belangstellend vragen en luisteren naar hun tijd daar, maar daar houdt het ook mee op. Afhankelijk van de leeftijd. Zo'n verslagje is ook belangrijker als ze klein zijn dan als ze zelf kunnen communiceren. Het is ook leuk voor jezelf om later terug te lezen. Maar mèn ik vind het nogal wat hoor, jij over 26 dagen voor meerdere kinderen dat schriftje doen, terwijl hij niets doet en de kans groot is dat hij het niet leest. Ik vind dit een lastige. Ik zou eerst vragen aan hem of hij het wel leest. Geen antwoord, dan zou ik me afvragen of ik het voor mijzelf nuttig en leuk voor later vind. Niet? Ophouden.
Vwb de Kerst zou ik het laten afhangen van wat de kinderen willen, als ze dat al kunnen aangeven. Of ik zou bij hem wel informeren wat hij wil als ze nog klein zijn. Als ze groter zijn, in het schema valt dat ze bij jou zijn en hij zegt er niks over: kinderen bij jou. Als hij het wel aangeeft of de kinderen geven het aan, altijd meewerken natuurlijk. Zijn verjaardag: hij zegt er niets over: gewoon om 20;00 ophalen. Echt hoor, ik zou eens gaan kijken waar jij anderen te veel faciliteert. Ik begrijp het, heb het ook gedaan, maar er gaat zoveel energie zitten in verbindingen bij elkaar willen houden terwijl mensen zelf er geen moeite voor doen. Daar word je grumpy van. En dat is ook niet goed voor de kids.
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het faciliteren, wat ik heel veel doe, is confronterend en herkenbaar. 😳. Ik wil het graag voor iedereen goed regelen, maar misschien werkt dat wel averechts.....en vul ik ook deels voor anderen in wat zij zouden willen...... Daar ga ik wat aan doen (er zoveel mogelijk mee stoppen).
Ik denk ook dat mijn verwachtingspatroon bijgesteld moet worden; Het verwachten dat ex spontaan aanbied de kids een dag later op te halen op mijn verjaardag en daar boos over zijn is misschien inderdaad wel zoeken naar dingen om boos over te worden.
Als ik jullie reacties lees en over mijn eigen situatie nadenk dan verwacht ik veel dingen van mijn ex en waarover ik teleurgesteld ben als ze niet waargemaakt worden. Dat faciliteren wat ik doe verwacht ik wel een beetje van anderen naar mij toe, denk ik 😬🫢🤔. Ik zal komende tijd eens kijken of ik wat "neutraler" met afspraken om kan gaan en mijn ex op normale toon zonder verwijten kan aanspreken als afspraken niet worden nagekomen.
tot nu toe bedankt voor alle tips en reacties; ik kan er wat mee 🙏👍.
Vergeet niet dat niet iedereen nadenkt over wat uberhaubt prettig of fijn voor iemand anders is. En in dat geval komt dat gewoon helemaal niet in hem op dat jij het prettig zou vinden de kinderen op je verjaardag te houden. Dat wil niet zeggen dat hij het jou perse niet gunt.
Pippeltje schreef op 01-12-2024 om 13:08:
Vergeet niet dat niet iedereen nadenkt over wat uberhaubt prettig of fijn voor iemand anders is. En in dat geval komt dat gewoon helemaal niet in hem op dat jij het prettig zou vinden de kinderen op je verjaardag te houden. Dat wil niet zeggen dat hij het jou perse niet gunt.
Dit, het zou niet in mij opkomen want ik geef niets om volwassen verjaardagen of kerst , mijn man ook niet dus geen van beide zou in het geval van een scheiding hier aan denken maar als je er wel om geeft is het aan jezelf om hier iets voor te regelen en om dat van een ex te verwachten zonder het af te spreken of het te bespreken is wel veel gevraagd sterker in een relatie is het al geen doen om te verwachten dat een ander precies denkt en doet als jij , dat is onrealistisch, spreek je verwachtingen uit
Vliegerd schreef op 01-12-2024 om 12:40:
Ik zal komende tijd eens kijken of ik wat "neutraler" met afspraken om kan gaan en mijn ex op normale toon zonder verwijten kan aanspreken als afspraken niet worden nagekomen.
Wat ook kan helpen: hem helemaal niet meer aanspreken op afspraken die niet worden nagekomen, tenzij er echt problemen van komen. Als je er al vanuit gaat dat hij de afspraken toch niet nakomt, scheelt dat een hoop ergernis. En uiteindelijk doet iedereen het op zijn eigen manier, dat hoeft niet per se erg te zijn.
Vliegerd schreef op 01-12-2024 om 12:40:
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het faciliteren, wat ik heel veel doe, is confronterend en herkenbaar. 😳. Ik wil het graag voor iedereen goed regelen, maar misschien werkt dat wel averechts.....en vul ik ook deels voor anderen in wat zij zouden willen...... Daar ga ik wat aan doen (er zoveel mogelijk mee stoppen).
Ik denk ook dat mijn verwachtingspatroon bijgesteld moet worden; Het verwachten dat ex spontaan aanbied de kids een dag later op te halen op mijn verjaardag en daar boos over zijn is misschien inderdaad wel zoeken naar dingen om boos over te worden.
Als ik jullie reacties lees en over mijn eigen situatie nadenk dan verwacht ik veel dingen van mijn ex en waarover ik teleurgesteld ben als ze niet waargemaakt worden. Dat faciliteren wat ik doe verwacht ik wel een beetje van anderen naar mij toe, denk ik 😬🫢🤔. Ik zal komende tijd eens kijken of ik wat "neutraler" met afspraken om kan gaan en mijn ex op normale toon zonder verwijten kan aanspreken als afspraken niet worden nagekomen.
tot nu toe bedankt voor alle tips en reacties; ik kan er wat mee 🙏👍.
Ik als KOPP kind zoals ze dat dan noemen heb heel erg de neiging om van alles te willen regelen en doen om gezelligheid te bereiken, en nee niet beinvloed door insta maar mijn huis is nooit opgeruimd genoeg in mijn ogen, zoals de meeste hier al weten mijn man kreeg een zwaar auto ongeluk tijdens mijn zwangerschap en ik heb echt een hoop los moeten laten van hoe het hoort en moeten kijken naar wat werkt voor ons als gezin , ik lees zoveel ergernissen van vooral vrouwen over hoe het huis hoort te zijn terwijl een robotstofzuiger en een grote mand om troep te dumpen soms ook goed genoeg is, de vaatwasser en wasmachine doen het meeste werk
12 en 16: zij hebben nog flink wat begeleiding nodig. Ze hebben voor de scheiding niet geleerd om huiswerk te maken, in huis mee te helpen of brood te smeren; daar zit ik nu flink achteraan.
To een kind van 12 dat geen brood kan smeren , dit kun je niet op je ex zijn bord gooien he .... kom op je zegt geen spijt te hebben maar als je kinderen echt zo achterlopen in hun ontwikkeling dat ze geen broodje kunnen smeren met 12 ! Mijn peuter van 1,5 oefent al zelf.. Dan heb je toch beide als ouders steken laten vallen dus of je overdrijft ergens een beetje of JULLIE hebben er samen een potje van gemaakt als ouders
Ik vermoed zomaar dat deze kinderen prima in staat zijn om een boterham te smeren, maar dat ze niet gewend zijn om brood klaar te maken om mee naar school te nemen.
Temet schreef op 02-12-2024 om 08:06:
Ik vermoed zomaar dat deze kinderen prima in staat zijn om een boterham te smeren, maar dat ze niet gewend zijn om brood klaar te maken om mee naar school te nemen.
Dat kan maar dan wordt er toch een beetje overdreven? Om nou te gaan zeggen dat de ouders van pubers die hun brood niet meenemen naar school geen goede opvoeding hebben gehad is wel vergaand , maar als je met 12 geen brood kan smeren is er wel iets mis in mijn ogen. En nogmaals ex zal er vast een potje van gemaakt hebben maar op elke slak zout leggen helpt to en haar kinderen al helemaal niet
hetzelfde als niet willen helpen in huis , kids zijn 12 en 16 , dat hoeft echt niets met opvoeding te maken te hebben het kan ook met puberen te maken te hebben en echt ik blijf me verbazen over hoe groot sommige dat opruimen maken, wonen jullie in kastelen ofzo?
Als het andersom was geweest en een man hier neergezet had mijn ex heeft mijn kinderen niet opgevoed , het zijn pubers en ze ruimen niets op, vergeten hun brood mee te nemen , hadden de reacties heel anders geweest
Anoniemvoornu schreef op 02-12-2024 om 08:29:
hetzelfde als niet willen helpen in huis , kids zijn 12 en 16 , dat hoeft echt niets met opvoeding te maken te hebben het kan ook met puberen te maken te hebben en echt ik blijf me verbazen over hoe groot sommige dat opruimen maken, wonen jullie in kastelen ofzo?
Anoniemvoornu, ben je op een persoonlijke kruistocht of zo? Ts heeft al gezegd dat ze te veel faciliteert ook voor haar kinderen en dat ze daar op gaat letten en naar kijken. Dat laat onverlet dat haar ex maar 4 van de 30 dagen de kids heeft waar co ouderschap was afgesproken, dat hij zich niet houdt aan afspraken gemaakt in het ouderschapsplan, dat hij 100 km verderop woont en de mental en practical load op TS neerkomt enz enz. Dan kan je wel gaan wijzen op een paar boterhammen en dan heb je ook nog gelijk maar dat is echt nitpicken ihkv het onderwerp van dit draadje: ex laat het er bij zitten.
Lexus schreef op 02-12-2024 om 09:47:
[..]
Anoniemvoornu, ben je op een persoonlijke kruistocht of zo? Ts heeft al gezegd dat ze te veel faciliteert ook voor haar kinderen en dat ze daar op gaat letten en naar kijken. Dat laat onverlet dat haar ex maar 4 van de 30 dagen de kids heeft waar co ouderschap was afgesproken, dat hij zich niet houdt aan afspraken gemaakt in het ouderschapsplan, dat hij 100 km verderop woont en de mental en practical load op TS neerkomt enz enz. Dan kan je wel gaan wijzen op een paar boterhammen en dan heb je ook nog gelijk maar dat is echt nitpicken ihkv het onderwerp van dit draadje: ex laat het er bij zitten.
Nee geen persoonlijke kruistocht ,sterker in mijn eerdere reacties heb ik juist meerdere malen aangegeven dat ze alle reden heeft om boos te zijn op haar ex maar ik ben wel realistisch dat er echt een paar dingen zijn die wel heel ver gezocht zijn van to en vooral de opvoeding van je eigen kinderen slecht noemen en compleet afschuiven op 1 ouder , ja daar ga ik slecht op en zo hard zijn mijn reacties nou niet hoor ik houd het ook heel algemeen en benadruk bij meerdere dingen dat to echt niet de enige is die zo over dingen denkt maar dat sommige dingen of je nou wel of geen gelijk hebt je niet verder helpen en vooral dingen als niet gedane wasjes en stof zijn echt je frustraties niet waard
Anoniemvoornu schreef op 02-12-2024 om 10:04:
[..]
Nee geen persoonlijke kruistocht ,sterker in mijn eerdere reacties heb ik juist meerdere malen aangegeven dat ze alle reden heeft om boos te zijn op haar ex maar ik ben wel realistisch dat er echt een paar dingen zijn die wel heel ver gezocht zijn van to en vooral de opvoeding van je eigen kinderen slecht noemen en compleet afschuiven op 1 ouder , ja daar ga ik slecht op en zo hard zijn mijn reacties nou niet hoor ik houd het ook heel algemeen en benadruk bij meerdere dingen dat to echt niet de enige is die zo over dingen denkt maar dat sommige dingen of je nou wel of geen gelijk hebt je niet verder helpen en vooral dingen als niet gedane wasjes en stof zijn echt je frustraties niet waard
Maar wel veel en ze gaf het al toe.