Zo'n spannende tijd! leven jullie een beetje mee?
Hallo geliefd forum,
Zoals sommigen van jullie al weten (omdat ik het al in sommige draadjes heb aangegeven) is het zo'n spannende tijd hier: mijn transgendere kind gaat voor de klas uit de kast komen. Hij is geboren als meisje en gaat woensdag voor de klas zeggen dat hij zich jongen voelt, puberteitsremmers gaat krijgen en voortaan als jongen gaat leven. Hij neemt dan ook zijn nieuwe naam aan. Hij krijgt de hulp van professionals bij de voorlichting (transvisie). Het is ook echt de tijd ervoor (ook volgens de psychologen en psychiaters) maar hij is pas elf! Ach gut, daarnet toen ik hem naar bed bracht, moest hij huilen 'omdat het zo veel is allemaal, maar wel ook heel fijn'.
Jeetje, dan moet ik woensdag dat kind naar school laten gaan, wetend dat hij een van de belangrijkste dingen van zijn leven gaat doen. Het is zo'n teergevoelig joch, mijn hart knijpt samen als ik er aan denk. Het voelt als Daniel in de leeuwenkuil.
En zelf zit ik ook in een emotionele achtbaan: wennen aan de nieuwe naam, dat best moeilijk vinden maar het niet aan je kind willen laten blijken, die is immers alleen maar blij dat hij zijn meisjesnaam kwijt is. Bijna alles moeten regelen rond het naamfeest dat we gaan geven. Ruzie met ex, die ik een mail had gestuurd met de uitnodiging voor de ouders maar die niet reageert. Mail moest snel eruit, hij wordt boos als ik hem ergens aan herinner dus ik heb het maar zonder zijn naam gedaan (en dat deed me pijn, dat wil ik niet). Ik kan immers niet voor hem ondertekenen maar nu is hij weer boos dat hij er niet onder stond (had al twee dagen gewacht op antwoord.
Maar ook ontroering: ouders van de klas zijn een cadeau voor mijn zoon aan het organiseren. Een paar moeders komen spontaan met beschuit met blauwe muisjes, mensen bieden aan bij het feest te helpen, mensen vragen wat ik voor kraamcadeau wil 
En ik, ik loop over, van emotie en ook wel van spanning maar ik heb nauwelijks mensen om dit mee te delen. Dus vandaar: leven jullie een beetje mee?
liefs, MariaR
Heel bijzonder!
Wat fijn dat alles zo goed is gegaan. Wat dapper van je zoon! Tranen hier!
Nogmaals alles gelezen en ...
Weer met tranen in mijn ogen door alle steun die we hier krijgen. Dank! Vandaag waren we in het academisch ziekenhuis. De deskundigen hebben het officiele sein voor de puberteitsremmers gegeven en officieel erkend dat mijn zoon transgender is. Volgende week wordt er begonnen. Ik hoop dat hij er niet al te veel last van gaat hebben of van de weeromstuit toch ongesteld wordt (dat schijnt voor te komen).
Ook wel weer een speciale ervaring, samen met je zoon in de overgang zijn. De energierekening zal flink dalen van alle opvliegers hier in huis.
Dus het blijft spannend!
Wat fijn voor jullie dat alles bij zijn 'coming out' zo ontzettend goed verlopen is, heel bijzonder! En nu dus het echte 'werk', ook weer heel spannend. Ik ga duimen dat die ongesteldheid jullie bespaard blijft. Het is sowieso al butnatuurlijk, dat hele ongesteld worden, maar al helemaal als je al hard op weg bent een man te worden 
.
Veel succes jullie!
Engeltje
Valentijn
Ik neem aan dat je de documentaire 'Valentijn' wel kent? Enorm sucesverhaal, van redelijk dichtbij gezien.
