Zo'n spannende tijd! leven jullie een beetje mee?
Hallo geliefd forum,
Zoals sommigen van jullie al weten (omdat ik het al in sommige draadjes heb aangegeven) is het zo'n spannende tijd hier: mijn transgendere kind gaat voor de klas uit de kast komen. Hij is geboren als meisje en gaat woensdag voor de klas zeggen dat hij zich jongen voelt, puberteitsremmers gaat krijgen en voortaan als jongen gaat leven. Hij neemt dan ook zijn nieuwe naam aan. Hij krijgt de hulp van professionals bij de voorlichting (transvisie). Het is ook echt de tijd ervoor (ook volgens de psychologen en psychiaters) maar hij is pas elf! Ach gut, daarnet toen ik hem naar bed bracht, moest hij huilen 'omdat het zo veel is allemaal, maar wel ook heel fijn'.
Jeetje, dan moet ik woensdag dat kind naar school laten gaan, wetend dat hij een van de belangrijkste dingen van zijn leven gaat doen. Het is zo'n teergevoelig joch, mijn hart knijpt samen als ik er aan denk. Het voelt als Daniel in de leeuwenkuil.
En zelf zit ik ook in een emotionele achtbaan: wennen aan de nieuwe naam, dat best moeilijk vinden maar het niet aan je kind willen laten blijken, die is immers alleen maar blij dat hij zijn meisjesnaam kwijt is. Bijna alles moeten regelen rond het naamfeest dat we gaan geven. Ruzie met ex, die ik een mail had gestuurd met de uitnodiging voor de ouders maar die niet reageert. Mail moest snel eruit, hij wordt boos als ik hem ergens aan herinner dus ik heb het maar zonder zijn naam gedaan (en dat deed me pijn, dat wil ik niet). Ik kan immers niet voor hem ondertekenen maar nu is hij weer boos dat hij er niet onder stond (had al twee dagen gewacht op antwoord.
Maar ook ontroering: ouders van de klas zijn een cadeau voor mijn zoon aan het organiseren. Een paar moeders komen spontaan met beschuit met blauwe muisjes, mensen bieden aan bij het feest te helpen, mensen vragen wat ik voor kraamcadeau wil 
En ik, ik loop over, van emotie en ook wel van spanning maar ik heb nauwelijks mensen om dit mee te delen. Dus vandaar: leven jullie een beetje mee?
liefs, MariaR
Ik wel!
Wat dapper van je zoon! Ik zal woensdag aan hem denken. En aan jou, volgens mij heeft hij het met je getroffen.
Las het in een ander draadje
moedig hoor, zowel van jou als van je kind. Het lijkt me echt een lastige situatie, maar als je kind hier gelukkig van wordt, zichzelf wordt eigenlijk, dan is dat prachtig! Succes er mee! Ook voor je zoon!
Wat fijn
dat je zoon jou als moeder heeft en dat hij niet langer dan nodig is hoeft te worstelen.
Het is spannend, het zal niet makkelijk worden maar uiteindelijk is hij er gelukkiger door.
Ik zal aan jullie denken woensdag.
Spannend hoor!
Ik hoop dat het een hele fijne dag voor hem wordt!
O zeker!
Krijg tranen in mijn ogen van je berichtje(s)! Zoveel liefde en acceptatie van jou, zoveel moed en doorzettingsvermogen van hem, mag ik het rijkdom noemen, jullie als gezin?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Wat mooi!
Ook ik zit met tranen in mijn ogen. Ik loop hier al lang mee en kan me eerdere draadjes herinneren van jou.
Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon!
En wat mooi dat andere ouders dit zo goed oppakken. Die beschuit met muisjes is een geweldig idee!
Veel sterkte met alle spanning en sensatie en vooral veel geluk gewenst met je zoon!
Mooi!
Maria, ik ben onder de indruk van je verhaal en leef zeker mee! Wat fijn dat anderen in de omgeving het zo goed lijken op te pakken, dat zal een hele steun voor jullie zijn!
Dit doet zo goed!
Dank jullie voor de lieve woorden en steunbetuigingen. Ze verwarmen mijn hart!
Meeleven? ja hoor!
De tranen rollen over mijn wangen, Maria! Ik vind het zo mooi hoe jij/hij ermee omgaan, zo knap!
Ik leef wel mee, hoor!
liefs,
Jons
Tuurlijk
Ik wens jullie een positieve dag om nooit te vergeten! Je zoon boft met je.
Gefeliciteerd
Wat een geweldig kind heb jij, MariaRosa, en wat heeft hij een geweldige moeder. In de loop der jaren begreep ik uit verschillende draadjes dat je een transgender kind hebt. Ik ken meerdere transgendere mensen (via mijn werk, maar ook één privé), en kan me een beetje voorstellen wat er allemaal bij komt kijken. Niet alleen qua "fysiek", maar vooral ook emotioneel.
Het klinkt heel erg fijn en veilig zoals jij het aanpakt, en ik vind je zoon erg moedig.
Natuurlijk denk ik woensdag aan jullie, maar voor nu: alvast gefeliciteerd! (en ook sterkte met alle emotionele spanning die het ook met zich meebrengt)
Gefeliciteerd!
Nu jullie samen al zo lang 'in verwachting' zijn geweest!
Spannend
Spannende tijd inderdaad en dan ook nog gedoe met je ex....
Even een vraagje: is dit echt volstrekt nieuw in de klas van je zoon? Of bedoel je de definitieve stap die niet bekend is?
Mariar
Wat een dapper kind heb jij!!! Ik kan me voorstellen dat je zenuwachtig wordt nu het feestje naderbij komt, hoe lang jullie hier ook naar toe hebben geleefd.
Hopelijk staat je ex ook achter alles, kan me voorstellen dat hij zich gepasseerd voelt, niet iedereen checkt elke dag z'n mail en dan is een telefoon pakken misschien handiger geweest. Maar daar heb je niks meer aan, hopelijk kan je het goed uitpraten en is hij straks ook van de partij.
Spannend!
Ik leef met jullie mee woensdag.
Een beetje?
Zie de lengte van dit draadje; we leven heel erg mee!
Met de klas gaat het helemaal goedkomen als ik hoor dat de ouders van de klasgenoten zo positief reageren. Beschuit met blauwe muisjes, wat lief! Je zoon zal best wel eens minder begripvolle mensen tegenkomen, maar met jou als moeder, en wonend in een land waar dit gelukkig kan, komt het zeker goed. Laat je weten hoe het is gegaan op school?
skik
Een zoon!
Allebei gefeliciteerd. Wat goed dat hij het op deze leeftijd kan doen. De ex-man-nu-vrouw die ik ken is er te laat mee begonnen en heeft het niet makkelijk gehad om haar draai te vinden. Al had dat ook andere oorzaken, maar goed.
Maak er een mooi feest van!
Meeleven
Natuurlijk, al weet ik niet zo heel goed hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik hoop dat het allemaal een beetje soepel verloopt, dat de buitenwereld het niet als hoge drempel ervaart dat zij nu definitief hij blijkt te zijn. Het kan wel, weet ik ook uit een ervaring uit mijn naaste omgeving. Daar ging het allemaal veel soepeler en vloeiender dan de transgender zelf van tevoren verwacht had. Ik wens het jullie ook!
Ja ik leef mee!
Het ontroert me om te lezen hoe jullie beiden dit proces doormaken. En volgens mij gaat het woensdag helemaal goedkomen.
Heeft je zoon nog broertjes of zusjes? Ben wel benieuwd hoe zij in dit proces staan!
n@nny
Mooi
Heel mooi en ontroerend om je verhaal te lezen! Dat wordt een spannende dag woensdag, veel sterkte en geluk!
Ontroerend
Wat een mooi bericht heb je geschreven MariaR! Er spreekt heel veel liefde uit voor je zoon. Ik hoop dat het een mooi feest wordt en dat hij straks gelukkig is in zijn nieuwe lichaam. Veel geluk samen!
Jongen/meisje meisje/jongen
in de klas van mijn dochter zat ook een transgender kind. Toen ik dit draadje las, moest ik nadenken, hoe was het kind ook al weer geboren, en hoe ging het later verder? Van jongen naar meisje, van meisje naar jongen? Zo kan het dus voelen als ouder van een klasgenoot. Niet van belang. Zo is er op school ook mee omgegaan. Het kind mocht per jaar zelf kiezen welke kleedkamer het nam. De klas zelf haalde de schouders een beetje op toen er een brief kwam dat het kind definitief overging op een andere naam. Dat zat er al die jaren toch al aan te komen? Niets bijzonders. Ik wens jou en je kind toe dat het ook zo mag gaan: dat de klas reageert met 'wat een heisa, voor zo iets normaals'.
11 jaar
Ach wat fijn voor jou&zoon! Kan me best voorstellen dat je toch iets als een officiële overgang nodig hebt, en dat is dus woensdag. Ik vroeg net aan mijn zoon van 11 wat hij ervan zou vinden als het iemand in zijn klas betrof, en hij zei dat hij wel zou schrikken maar dat hij niet zou lachen, omdat hij het zelf niet zou durven zeggen als het om hem ging. hij zou het wel cool vinden als iemand dat wel durft. Nou, ik vind het ook cool hoe jullie het aanpakken! Veel succes en plezier.
Wat bijzonder maria
Ik ken niemand die transgender is van zo dichtbij dat ik het proces ooit meegemaakt kan hebben en zoals ik het nu van je zoon lees, lijkt het mij een zeer emotionele periode te worden voor jullie. Blijdschap voor wat eindelijk gaat gebeuren, misschien toch ook rouw om de dochter die je had en nu defnitief zal verdwijnen. Moeilijk, maar mooi. Gefeliciteerd dus, maar ook sterkte.
Oh maria
De tranen springen me spontaan in de ogen bij de het lezen van de support die je krijgt van de ouders van de klas. Wat mooi dat ze dit zo oppakken.
Zo fijn!
Zo heerlijk, jullie reacties, ik laaf me er aan, ik drink ze in! En dat terwijl ik vanmiddag een hele onprettige confrontatie had: een vriendin ging zeggen dat ze al twee dagen met het gevoel wakker werd dat mijn kind toch echt nu niet verder mocht gaan met het proces want dat hij te jong was. Ze zegt dat ze met zo'n soort droom wakker werd en ja, ze moest toch naar haar gevoel luisteren en het zeggen. Ik merk echter al een tijdje langer dat het proces haar tegenstaat en probeer er begrijp voor op te brengen dat dit een onbegrijpelijk iets is en haar niet te overladen met info maar mijn gevoel is weer dat er veel projectie bij zit. Ze begreep niet wat ik bedoelde met projectie. Het bleek ook dat ze helemaal niet wist dat het kind nu aan de remmers gaat die de puberteit stoppen maar altijd nog terug gedraaid konden worden. Oh dat scheelde al weer... Ik was best defensief, jeetje vraag dan ook eerst iets voor je met je mening komt. Toen zei ik dat er zulke ampele overwegingen zijn geweest maar dat bij deze mate van genderdysforie je bijna geen keuze hebt als ouder: 1 op de 2 onbehandelde transgenders is suicidaal. Daar wilde ze het niet over hebben want ze had al mensen verloren (niet aan zelfmoord overigens). ja, pijnlijk maar ik ook: vier vriendinnen en een man verloren, ik wil ook mijn kind nog niet eens verliezen. Maar goed dit laatste zei ik niet tegen haar.
Al met al was het het een slag, zo vlak voor de voorlichting.
Maar alle opbeurende berichten van jullie doen me ontzettend goed. Dank jullie wel!
"Even een vraagje: is dit echt volstrekt nieuw in de klas van je zoon? Of bedoel je de definitieve stap die niet bekend is?"
Nee, iedereen kent hem al als een heel jongensachtig meisje. Ik denk dat niemand raar opkijkt.
Rafelkap
"Hopelijk staat je ex ook achter alles, kan me voorstellen dat hij zich gepasseerd voelt, niet iedereen checkt elke dag z'n mail en dan is een telefoon pakken misschien handiger geweest"
Oh maar hij had het wel gelezen hoor, het had alleen geen prioriteit.
N@nny
"Heeft je zoon nog broertjes of zusjes? Ben wel benieuwd hoe zij in dit proces staan!" Ja dat heeft hij wel maar dat zijn oudere halfbroer/zusjes. Zij staan er welwillend in. Zijn broer is discjockey op het feest.
Bellefleur
De klas zelf haalde de schouders een beetje op toen er een brief kwam dat het kind definitief overging op een andere naam. Dat zat er al die jaren toch al aan te komen? Niets bijzonders."
Eigenlijk verwacht ik dat het voor het overgrote deel hier ook zo zal zijn
