Wel of geen melding maken
Ik heb laatst ergens een feestje gehad en verbaasde me wederom over het smerige huishouden. Niet zomaar een beetje vies, gewoon echt adembenemend ranzig.
Zodra je binnenkomt wordt je overvallen door de stank van kattenpis, zo erg dat je adem gewoon ff stokt.
De vloer is smerig, overal liggen kruimels en andere viezigheid. De moeder is praktisch alle dagen thuis, dus het is geen kwestie van tijd tekort. Kind is inmiddels 4, kan niet praten alleen een soort van oerwoud geluiden maken en af en toe haal je er iets van een woord uit. De vader werkt zich een slag in de rondte. Kind loopt nog in een luier, krijgt geen zindelijkheid training en zag er zeer onverzorgd uit.
Het is daar altijd wel viezigheid geweest, maar het lijkt steeds extremer te worden. We waren met zijn allen eigenlijk best wel overdonderd en willen het eigenlijk melden in belang van het kind.
Heb net gekeken bij veilig thuis, maar zij lijken voornamelijk over mishandeling en geweld te gaan.
Vind het zo sneu voor dit jochie.
" hij gaat binnenkort wel naar school, maar naar medisch onderwijs". Net als anderen denk ik dat dit betekent dat er a) iets van zorg of hulp in dit gezin zit, want op dat soort onderwijs kom je niet zomaar en b) dat er straks mensen zijn die gewend zijn een oogje op kinderen te houden.
Wat betreft de viezigheid bedacht ik me nog iets. Ik vind het heel invoelbaar dat deze vrouw een hulpaanbod van schoonmoeder afslaat. Want als schoonmama (en eventuele andere schoonfamilie) komt helpen met schoonmaken en organiseren dan is dat ten eerste vervelend en ten tweede zit de koude kant dan met hun neuzen in jouw spullen. Ik zou het ook niet willen.
Wat je zou kunnen proberen is of je met de familie geld bij elkaar kan leggen om iemand van buiten in te huren om de boel eens door te werken, zodat het gezin weer in een schoon huis kan beginnen. Dan zijn het tenminste professionals die aan je spullen zitten en die zie je dan niet bij een volgende verjaardag de boel eens kritisch bekijken.
Temet schreef op 07-09-2022 om 12:43:
" hij gaat binnenkort wel naar school, maar naar medisch onderwijs". Net als anderen denk ik dat dit betekent dat er a) iets van zorg of hulp in dit gezin zit, want op dat soort onderwijs kom je niet zomaar en b) dat er straks mensen zijn die gewend zijn een oogje op kinderen te houden.
Wat betreft de viezigheid bedacht ik me nog iets. Ik vind het heel invoelbaar dat deze vrouw een hulpaanbod van schoonmoeder afslaat. Want als schoonmama (en eventuele andere schoonfamilie) komt helpen met schoonmaken en organiseren dan is dat ten eerste vervelend en ten tweede zit de koude kant dan met hun neuzen in jouw spullen. Ik zou het ook niet willen.
Wat je zou kunnen proberen is of je met de familie geld bij elkaar kan leggen om iemand van buiten in te huren om de boel eens door te werken, zodat het gezin weer in een schoon huis kan beginnen. Dan zijn het tenminste professionals die aan je spullen zitten en die zie je dan niet bij een volgende verjaardag de boel eens kritisch bekijken.
Hele goeie tip Temet! Inderdaad, het idee dat je schoonfamilie jouw huis wel even op orde zal maken en en passant met zijn handen en neus in jouw spullen zit, veel erger kan het niet!
(Voor de mensen die weten dat mijn zoon en zijn vriendin heel af en toe help: ik vind dat altijd weer rete ingewikkeld. Ik doe het op hun eigen verzoek, en ik vraag altijd of ze van tevoren zoveel mogelijk alles wat ze echt privé vinden weg willen stoppen. Maar dat is voor jongen mensen die nog moeten leren een huishouden te runnen toch anders dan wanneer je al jaren je eigen huishouding hebt en je schoonfamilie van alles vindt van jou en hoe je je leven inricht. Hoe goed bedoeld ook. Ik had ook altijd moeite met hulp van mijn schoonmoeder, hoe fijn het ook was dat ze af en toe spontaan de strijk had gedaan.)
Bijtje, wat een lastige situatie. Ik zou toch eens, zonder tussenkomst van je moeder, een gesprek met je broer aangaan. En dan heel eerlijk zeggen dat je je zorgen maakt over je neefje (ik zou dat huishouden er in eerste instantie buiten laten, ze gaan er vast niet (snel) dood van, van een niet schoon huis...). Dat je niet snapt dat hij naar medisch onderwijs moet/gaat zonder diagnose. En dat je graag mee wilt denken. De weg in hulpverlenersland is erg ingewikkeld, het kan fijn zijn als jij mee kunt denken. En dan zou ik kiezen voor de route huisarts en dan eventueel een wijkteam of zo. Maar de huisarts is degene die de juiste weg kan wijzen, naar de goede onderzoeken en verdere hulpverlening. Die kent de sociale kaart van de gemeente waar je broer woont.
Temet schreef op 07-09-2022 om 12:43:
" hij gaat binnenkort wel naar school, maar naar medisch onderwijs". Net als anderen denk ik dat dit betekent dat er a) iets van zorg of hulp in dit gezin zit, want op dat soort onderwijs kom je niet zomaar en b) dat er straks mensen zijn die gewend zijn een oogje op kinderen te houden.
Wat betreft de viezigheid bedacht ik me nog iets. Ik vind het heel invoelbaar dat deze vrouw een hulpaanbod van schoonmoeder afslaat. Want als schoonmama (en eventuele andere schoonfamilie) komt helpen met schoonmaken en organiseren dan is dat ten eerste vervelend en ten tweede zit de koude kant dan met hun neuzen in jouw spullen. Ik zou het ook niet willen.
Wat je zou kunnen proberen is of je met de familie geld bij elkaar kan leggen om iemand van buiten in te huren om de boel eens door te werken, zodat het gezin weer in een schoon huis kan beginnen. Dan zijn het tenminste professionals die aan je spullen zitten en die zie je dan niet bij een volgende verjaardag de boel eens kritisch bekijken.
Dat begrijp ik ook maar al te.goed hoor, daarom bied ik zelf ook niet aan om schoon te maken. Mijn moeder wel, maar dat doet ze bij mij ook als ze een stapeltje was ziet liggen of er een beetje afwas staat.
Ik heb ooit een schoonmaakster gehad op aandringen van ex. Niet omdat het perse vies was, maar het huis te groot om tussen het werk door bij te houden. Dus waren we steeds in het weekend hele dagen bezig.
Hij wilde graag een vriendin van een vriend. Dat wilde ik niet, zulke zaken moet je apart houden. Je krijgt dan toch altijd praatjes binnen de vriendengroep, dat.moet je niet willen. Uiteindelijk kwam er een andere vrouw, maar alleen op de dagen dat ik zelf ook thuis was. Ik voelde me zo ongemakkelijk.
Dus ik ben voorzichtig met het opdringen van schoonmakers. En met schoonmaken alleen ben je er eigenlijk nog niet. Die vloer zou vervangen moeten worden, want de kattenpis is echt in en tussen het laminaat getrokken. Je bent daar niet klaar met een dagje schoonmaken.
Wat school betreft ben ik het wel met je eens. Of misschien hoop ik wel dat zij aan de bel gaan trekken. Maar zij zullen hem niet onverzorgd de deur uit sturen. Buiten de deur zijn ze wel altijd verzorgd. Dus blijkbaar weten ze wel hoe het hoort naar de buitenwereld toe. Alleen achter de voordeur is het mis. Als je dat weet te verbloemen, dan zul je nooit ergens op de eadar komen.
Ik zou de school van jouw kinderen er ook buiten laten. Die hebben er niks mee te maken en ze kunnen er ook niks mee. Dat kind woont een uur rijden verderop, staat niet ingeschreven op de school van jouw kinderen, ze kennen het kind niet, ik zie niet wat begeleiders daar ermee zouden moeten/kunnen.
Ik denk overigens dat ze jou en je kinderen inmiddels wel kennen, je oudste zit al in groep acht. Dus over beeldvorming ten aanzien van jouw gezin zou ik me niet zo'n zorgen maken. Meer het idee dat het niet hun verantwoordelijkheid is en ze hun tijd beter kunnen besteden aan het begeleiden van hun eigen leerlingen.
Ik zou wel concreet hulp aanbieden die je wel wil en kan bieden.
Want ik snap de zorgen wel. Is het kind verder gezond?
miss1984 schreef op 07-09-2022 om 12:30:
Wauw. Je kijkt echt door een compleet andere bril dan ik. Je image mag niet beschadigt worden.
Om het beeld wat school misschien "wel niet van jou gaat denken en dat van je kinderen"(?) dan zou ik de poh of de gemeente vragen.
Ik wens je veel wijsheid toe en ga het hierbij laten, merk dat ik er een beetje opstandig word van, "ik wil wel hulp bieden maar poeh poeh het mag mij niet teveel moeite kosten." Dat vind ik altijd zn dooddoener.
Iedereen staat erbij en kijkt ernaar gevoel. Een huis brand af, maar ach ja wat erg toch.
Tuurlijk moeten hun vanuit eigen kracht hulp zoeken. Maar je kunt absoluut een helpende hand aanreiken. Samen voor een mooiere wereld, begin bij jezelf.
Sterkte.
Je mag als naaste ook echt wel op je eigen grenzen passen. Ik vind het ook niet voor de hand liggen om heel diep in het problematische gezinsleven van een naaste te duiken. Professionele hulp heeft ook voordelen omdat je persoonlijke relaties dan gelijkwaardig blijven en je er niet in verwikkeld raakt. Nog los van het feit dat je met werk en gezin vaak al genoeg hebt aan de taken op je eigen bordje. Het is zoeken naar wat je wel en niet kan doe maar ik vind terughoudendheid zeker niet alleen maar slecht of onaardig! De gecompliceerde hulp zou voor professionals moeten zijn, de recht-toe-rechtaan (kind eens opvangen, eens een keer een dagje mee opruimen of schoonmaken) kan familie doen. Maar zo lang geen hulp wordt geaccepteerd en kind niet enigszins handelbaar is, is dit niet door lieve leken op te vangen. Ik snap dus heel goed dat Bijtje zich oriënteert en probeert te sparren over wat haar bijdrage kan zijn.
Jonagold schreef op 07-09-2022 om 12:51:
[..]
Hele goeie tip Temet! Inderdaad, het idee dat je schoonfamilie jouw huis wel even op orde zal maken en en passant met zijn handen en neus in jouw spullen zit, veel erger kan het niet!
(Voor de mensen die weten dat mijn zoon en zijn vriendin heel af en toe help: ik vind dat altijd weer rete ingewikkeld. Ik doe het op hun eigen verzoek, en ik vraag altijd of ze van tevoren zoveel mogelijk alles wat ze echt privé vinden weg willen stoppen. Maar dat is voor jongen mensen die nog moeten leren een huishouden te runnen toch anders dan wanneer je al jaren je eigen huishouding hebt en je schoonfamilie van alles vindt van jou en hoe je je leven inricht. Hoe goed bedoeld ook. Ik had ook altijd moeite met hulp van mijn schoonmoeder, hoe fijn het ook was dat ze af en toe spontaan de strijk had gedaan.)
Bijtje, wat een lastige situatie. Ik zou toch eens, zonder tussenkomst van je moeder, een gesprek met je broer aangaan. En dan heel eerlijk zeggen dat je je zorgen maakt over je neefje (ik zou dat huishouden er in eerste instantie buiten laten, ze gaan er vast niet (snel) dood van, van een niet schoon huis...). Dat je niet snapt dat hij naar medisch onderwijs moet/gaat zonder diagnose. En dat je graag mee wilt denken. De weg in hulpverlenersland is erg ingewikkeld, het kan fijn zijn als jij mee kunt denken. En dan zou ik kiezen voor de route huisarts en dan eventueel een wijkteam of zo. Maar de huisarts is degene die de juiste weg kan wijzen, naar de goede onderzoeken en verdere hulpverlening. Die kent de sociale kaart van de gemeente waar je broer woont.
Dat is ook wel een beetje hoe ik het aan wil pakken. Mijn moeder hou ik niet tegen hoor, die geeft altijd ongevraagd haar ongezouten mening. Ik kan haar ook lang niet alles vertellen, want het is echt een natte krant en ze brengt het heel vaak verkeerd.
Heb intussen bericht terug van VT. Of nou ja, eigenlijk heb ik niks. Ze gaan niet in op mijn vragen of het bericht zelf.
"Wat goed dat je melding hebt gemaakt bij VT. "
Euh nee, ik heb geen melding gemaakt, ik stelde vragen over een situatie.
"Er stond geen telefoonnummer bij je bericht dus bel ons maar even".
Ik ben niet zo dol op bellen.. Wil liever alles kunnen schrijven, teruglezen, herformuleren en dan versturen. En bij een antwoord kunnen terugvallen op dat bericht. Zodat ik zeker weet dat wat zij zeggen ook juist binnenkomt.
Maar goed, na wat hiervoor allemaal al geschreven is twijfel ik of ik VT nog wel moet bellen of de hulpvraag elders moet uitzetten. Of gewoon moet afwachten wat het schooltraject uithaalt. En hoe lang moet ik dan nog wachten?
Haha niemand hoeft in mijn straatje te praten. Ik gaf je gewoon een tip richting professionals. Het hoeft niet, het mag. Het kwam zo op mij over in je andere post. Maar bij deze dan heb ik je misschien anders gelezen dan je bedoelde.
In ieder geval kun je op google gigantisch veel instanties vinden die jou tips kunnen geven. Veilig thuis zal misschien met tips komen maar dat zie ik somber in.
Goede tip Temet!
MamaE schreef op 07-09-2022 om 13:02:
Ik zou de school van jouw kinderen er ook buiten laten. Die hebben er niks mee te maken en ze kunnen er ook niks mee. Dat kind woont een uur rijden verderop, staat niet ingeschreven op de school van jouw kinderen, ze kennen het kind niet, ik zie niet wat begeleiders daar ermee zouden moeten/kunnen.
Ik denk overigens dat ze jou en je kinderen inmiddels wel kennen, je oudste zit al in groep acht. Dus over beeldvorming ten aanzien van jouw gezin zou ik me niet zo'n zorgen maken. Meer het idee dat het niet hun verantwoordelijkheid is en ze hun tijd beter kunnen besteden aan het begeleiden van hun eigen leerlingen.
Ik zou wel concreet hulp aanbieden die je wel wil en kan bieden.
Want ik snap de zorgen wel. Is het kind verder gezond?
Ja, het kind is verder helemaal gezond.
Precies dat bijtje. Ik heb vaker met hun bijltje gehakt. Poh of je gemeente is de next step...
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 12:58:
[..]
Dat begrijp ik ook maar al te.goed hoor, daarom bied ik zelf ook niet aan om schoon te maken. Mijn moeder wel, maar dat doet ze bij mij ook als ze een stapeltje was ziet liggen of er een beetje afwas staat.
Ik heb ooit een schoonmaakster gehad op aandringen van ex. Niet omdat het perse vies was, maar het huis te groot om tussen het werk door bij te houden. Dus waren we steeds in het weekend hele dagen bezig.
Hij wilde graag een vriendin van een vriend. Dat wilde ik niet, zulke zaken moet je apart houden. Je krijgt dan toch altijd praatjes binnen de vriendengroep, dat.moet je niet willen. Uiteindelijk kwam er een andere vrouw, maar alleen op de dagen dat ik zelf ook thuis was. Ik voelde me zo ongemakkelijk.
Dus ik ben voorzichtig met het opdringen van schoonmakers. En met schoonmaken alleen ben je er eigenlijk nog niet. Die vloer zou vervangen moeten worden, want de kattenpis is echt in en tussen het laminaat getrokken. Je bent daar niet klaar met een dagje schoonmaken.
Wat school betreft ben ik het wel met je eens. Of misschien hoop ik wel dat zij aan de bel gaan trekken. Maar zij zullen hem niet onverzorgd de deur uit sturen. Buiten de deur zijn ze wel altijd verzorgd. Dus blijkbaar weten ze wel hoe het hoort naar de buitenwereld toe. Alleen achter de voordeur is het mis. Als je dat weet te verbloemen, dan zul je nooit ergens op de eadar komen.
Natuurlijk kom je dan wel op de radar, met dingen die ertoe doen: taalontwikkeling, zindelijkheid, mogelijk sociale of medische problemen. Dat kan je niet verbloemen met een douche en schone kleding.
Ik zou wachten op het schooltraject, hij zit waarschijnlijk ook al in de molen anders kom je niet op zo’n school terecht.
Mija schreef op 07-09-2022 om 13:03:
[..]
Je mag als naaste ook echt wel op je eigen grenzen passen. Ik vind het ook niet voor de hand liggen om heel diep in het problematische gezinsleven van een naaste te duiken. Professionele hulp heeft ook voordelen omdat je persoonlijke relaties dan gelijkwaardig blijven en je er niet in verwikkeld raakt. Nog los van het feit dat je met werk en gezin vaak al genoeg hebt aan de taken op je eigen bordje. Het is zoeken naar wat je wel en niet kan doe maar ik vind terughoudendheid zeker niet alleen maar slecht of onaardig! De gecompliceerde hulp zou voor professionals moeten zijn, de recht-toe-rechtaan (kind eens opvangen, eens een keer een dagje mee opruimen of schoonmaken) kan familie doen. Maar zo lang geen hulp wordt geaccepteerd en kind niet enigszins handelbaar is, is dit niet door lieve leken op te vangen. Ik snap dus heel goed dat Bijtje zich oriënteert en probeert te sparren over wat haar bijdrage kan zijn.
Dank!
Soms kan een ander dingen een stuk beter verwoorden.
Misschien omdat je toch de verdediging in schiet.
Battle-Royale schreef op 07-09-2022 om 13:12:
Ik zou wachten op het schooltraject, hij zit waarschijnlijk ook al in de molen anders kom je niet op zo’n school terecht.
Misschien dan idd even afwachten. Maar hoe lang?
Natuurlijk Mija, hun kunnen dit niet dragen! Zoals gezegd een helpende hand aanreiken en kijken of er meer mogelijkheden zijn in professionele hulp.
Sparren word er gedaan. Welke instantie zou jij aanraden?
Bijtje82 schreef op 07-09-2022 om 13:15:
[..]
Misschien dan idd even afwachten. Maar hoe lang?
Maand of 2? En misschien kun je intussen ook de band met je broer en zn vrouw een beetje aanhalen zodat ze je wat meer vertrouwen.
