Wanneer begint de opvoeding?
N. a. v. een ander topic dat helaas vroegtijdig en om onduidelijke redenen werd gesloten, vraag ik me af: Wanneer begint volgens jou de opvoeding van je kinderen?
TO trapt af.
Als je pas in de puberteit begint met opvoeden en nadenken over wie je zelf bent en hoe je het beste met je kind kunt omgaan, dan ben je rijkelijk laat.
De basis van zo'n beetje al het gedrag wordt gelegd in de eerste 7 jaar van het leven van kinderen.
Peiling
Wanneer begint de opvoeding?
Julali schreef op 26-08-2021 om 17:00:
Typisch dat alleen het gedrag van de moeder wordt bekritiseerd in die theorie. Er is weer geen spoor van de vader te bekennen.
En dan zijn het nog wel onderzoekers die zelf vaak ook gewoon vader waren, maar nee hoor het is allemaal de schuld van de moeder
Weer? Dit is een aloude theorie hoor. Ontkracht ook. Wel heel naar voor de moeders.
Julali schreef op 26-08-2021 om 17:00:
Typisch dat alleen het gedrag van de moeder wordt bekritiseerd in die theorie. Er is weer geen spoor van de vader te bekennen.
En dan zijn het nog wel onderzoekers die zelf vaak ook gewoon vader waren, maar nee hoor het is allemaal de schuld van de moeder
Niet alleen kille moeders maar ook afwezige vaders kregen de schuld van het autisme bij kinderen.
BeertjeColargol schreef op 26-08-2021 om 17:03:
[..]
Niet alleen kille moeders maar ook afwezige vaders kregen de schuld van het autisme bij kinderen.
De term is toch koelkastmoeder?
Mevrouw75 schreef op 26-08-2021 om 17:01:
[..]
Weer? Dit is een aloude theorie hoor. Ontkracht ook. Wel heel naar voor de moeders.
Ja dat weet ik, maar dit soort theorieën kwamen vaker voor. Tegenwoordig zie je het nog wel terug in de manier waarop veel mensen over de opvoeding denken en dan specifiek over de rol van de moeder en de rol van de vader.
MamaE schreef op 26-08-2021 om 16:50:
[..]
Gedrag is een keuze. Je kiest ervoor om iets te doen of juist niet. Het is te makkelijk om verkeerd gedrag af te schuiven op aanleg. Ja, er kan een aanleg zijn tot neiging tot bepaald gedrag of bepaalde eigenschappen die je hebt waardoor je meer geneigd bent tot bepaald gedrag, maar het blijft een keuze. Stel je bent heel verlegen en bent eerder geneigd om geen gedag te zeggen tegen mensen. Dat betekent niet dat je het niet kan. Je kunt de keuze maken om het wel te doen, jezelf daartoe te zetten en je er in te trainen. Zelfde geldt voor agressie en destructie. Stel je wordt snel boos en hebt daarbij de neiging om met spullen te gooien. Dan is het zaak dat je leert om jezelf te beheersen omdat dat gedrag onwenselijk en schadelijk is. Dat kun je niet af doen met 'is genetische aanleg, vader had dat ook, kan ik niks aan doen'. Dat vind ik ook te makkelijk.
Leesvoer: De Vrije Wil Bestaat Niet van Victor Lamme. Alles is veel minder een keuze dan jij denkt.
Die begint vanaf de geboorte. Veel heb je natuurlijk niet in eigen hand, zoals bijvoorbeeld de genetische eigenschappen van je kind en de omgeving. Maar 'n deel heb je wel in eigen hand. Daar kun je dus het beste zo snel mogelijk mee beginnen en da's meteen na de geboorte.
Angela1967 schreef op 26-08-2021 om 16:53:
[..]
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koelkastmoedertheorie
De koelkastmoedertheorie is een theorie die in de loop der tijd gebruikt is om hechtings- en/of ontwikkelingsproblemen bij kinderen in het geval van autisme te verklaren als het gevolg van onvoldoende genegenheid van hun ouders. De term is afkomstig van Leo Kanner, maar is bekend geworden door Bruno Bettelheim. (...) Na de publicatie van Rimland in 1964 kwam er steeds meer kritiek op de koelkastmoedertheorie. In 1969 probeerde Kanner in een toespraak voor de autismegemeenschap in Amerika zijn rol in de creatie, bevestiging en verspreiding van de ‘koelkastmoeder’mythe goed te praten. Hoewel enkele van zijn artikelen uitdrukkelijk de schuld leggen bij ouderlijk gedrag, worden de woorden van Kanner in 1969 gezien als de genadeslag voor de ‘koelkastmoeder’mythe. Sindsdien heeft de meerderheid van mensen betrokken bij het autismeonderzoek de stekker uit de koelkastmoeder getrokken.
Je kan koelkasterig overkomen als je kind met autisme helemaal geen lichamelijk contact met anderen wil/aankan. Kip en ei.
Ik sprak mijn kinderen al streng toe als ze me te hard zaten te schoppen in de baarmoeder, dus ik denk dat mijn kinderen vinden dat ik er al voor hun geboorte mee begonnen ben! 
Over het algemeen worden problemen met kinderen vooral de moeder aangewreven. Want stel dat de vader een enorme eikel is, dan is het alsnog haar schuld. Want had een betere partner moeten kiezen, meer voor de kinderen op moeten komen enz. Als moeder doe je het zelden goed.
Terwijl vaders voor simpele dingen al snel opgehemeld worden, zoals de papa-dag, oppassen op zijn eigen kinderen en meer van dit.
Over het algemeen hebben vaders weinig te zeggen over de opvoeding van de kinderen.
skik schreef op 26-08-2021 om 17:19:
[..]
Je kan koelkasterig overkomen als je kind met autisme helemaal geen lichamelijk contact met anderen wil/aankan. Kip en ei.
Precies. Heel pijnlijk voor jezelf als je je kind niet kan troosten door te knuffelen.
Ik weet nog dat ze (dochter met autisme) wakker werd na het plaatsen van buisjes in haar oren. “U mag haar wel even knuffelen hoor” moedigde de verpleegkundige mij aan. Ik twijfelde nog. Deed het toch, of althans een poging en werd beloond met een paar forse meppen. Wist ik eigenlijk wel. Dus ging ik weer verder met over haar rug kriebelen, want dat kon wel.
Hoe pijnlijk als je dan, naast je eigen verdriet om je lege armen, nog even een sneer krijgt dat je een “koelkastmoeder” bent.
BeertjeColargol schreef op 26-08-2021 om 17:27:
Over het algemeen hebben vaders weinig te zeggen over de opvoeding van de kinderen.
Nee hoor. Misschien bij 'jouw algemeen' maar niet bij 'mijn algemeen'.
gr Angela
BeertjeColargol schreef op 26-08-2021 om 17:27:
Over het algemeen hebben vaders weinig te zeggen over de opvoeding van de kinderen.
Oh?
goh.
weer wat geleerd
Zusterclivia schreef op 26-08-2021 om 17:26:
Over het algemeen worden problemen met kinderen vooral de moeder aangewreven. Want stel dat de vader een enorme eikel is, dan is het alsnog haar schuld. Want had een betere partner moeten kiezen, meer voor de kinderen op moeten komen enz. Als moeder doe je het zelden goed.
Terwijl vaders voor simpele dingen al snel opgehemeld worden, zoals de papa-dag, oppassen op zijn eigen kinderen en meer van dit.
De moeder kiest in principe toch ook wie de vader wordt? Helemaal fair is het niet om de moeder alles aan te wrijven, want je weet natuurlijk nooit zeker of iemand een goede vader is. Je kunt hoogstens signalen waarnemen en beoordelen, maar zeker weten doe je het niet.
Verder heeft in veel gevallen de moeder wel een grotere invloed op de opvoeding dan de vader.
skik schreef op 26-08-2021 om 17:19:
[..]
Je kan koelkasterig overkomen als je kind met autisme helemaal geen lichamelijk contact met anderen wil/aankan. Kip en ei.
Ik wil vooral de stelling blijven corrigeren van 'beertje' dat autisme na geboorte zou ontstaan door schuld van niet-knuffelende ouder....
Ik snap wel dat iemand met achterhaalde kennis zoals 'beertje' jouw voorbeeld aan kan halen als "oorzaak" (zie je wel ze slaat je dus je hebt niet genoeg geknuffeld), maar laten we hopen dat die domheid niet vaak voorkomt. ...?
gr Angela
