Vrouwen taken
Ik kan eigenlijk niet de juiste rubriek vinden, dus maar even hier.
Laatst op m’n werk vertelde een vrouwelijke collega dat ze nog een berg strijk had liggen en dat ze daar nu echt aan moest beginnen, maar dat ze er een enorme hekel aan had. Waarop een andere vrouwelijke collega, die altijd bovenop emancipatie zaken zit, zei: En waarom doet jouw man dat niet dan? In dit geval kon die ander collega haar direct pareren door te zeggen: er zijn een aantal klussen waar we allebei een pokkehekel aan hebben en die hebben we onderling verdeeld.
Ik vond het hele voorval op zich wel grappig omdat de tweede collega in haar emancipatie bubbel direct een oordeel had en de eerste collega dit direct kon pareren en aangeven dat het niks te maken had dat zij als vrouw vanzelfsprekend de strijk zou moeten doen.
Maar het bracht mij wel op het volgende punt: In de niet geëmancipeerde tijd, was de strijk ‘vrouwenwerk’, simpelweg omdat de man buitenshuis werkte en de vrouw meestal niet of nauwelijks. Dus logisch dat huishoudelijke taken meer bij de vrouw lagen. Tegenwoordig is dat allemaal niet meer vanzelfsprekend en terecht. In ieder geval: als een stel ervoor heeft gekozen om bijv allebei 4 dagen te werken, dan zul je alle andere taken rondom huis en zorg moeten verdelen. Hoe je dat doet hangt van van alles af: als de 1 een hekel heeft aan boodschappen doen en de ander niet, dan doet die ander dan meestal, en zal de een weer andere taak op zich nemen waar de ander een hekel aan heeft. Of in praktische zin: Als de 1 redelijk op tijd thuis is zal diegene door de weeks vaker koken als de ander een stuk later thuis is. Enz enz. En dan zullen er taken over blijven die je allebei vervelend vindt. Ook daar kun je een modus in vinden: om de beurt, of de 1 die vervelende taak en de ander de ander. Ik vind het daarom heel bijzonder en eigenlijk zelfs idioot om dan nog steeds over ‘vrouwentaken ’ te spreken. En vind dan eigenlijk ook als iemand zo’n opmerking maakt, de plank heel erg mis slaat en zelfs het emancipatie principe onderuit haalt. Hoe zien jullie dat?
En natuurlijk, ik weet dat het nog altijd zo is, dat mannen gemiddeld meer buitenshuis werken dan vrouwen. Maar dat is dan uiteindelijk een eigen keus, maar belangrijker in dit verhaal, in dat geval is het ook logisch dat de vrouw meer huishoudelijks doet. Maar in feite is dat dan ook een logische verdeling van taken, want als de vrouw meer buitenshuis werkt, dan zal de man meer huishoudelijke taken moeten doen. Logica m.i. In ieder geval zou je het, vanuit geëmancipeerd oogpunt, geen vrouwen of mannen taken moeten noemen, maar taken die moeten gebeuren en je onderling verdeelt.
bieb1963 schreef op 21-09-2024 om 22:08:
[..]
We ergeren ons als we ‘klappen’ voor mannen als ze huishoudelijke klussen doen, maar we vinden het normaal om een vrouw erop te wijzen dat haar man ook die huishoudelijke klus kan doen (alsof ze achterlijk is en alsof die ander weet hoe ze de klussen precies verdeeld hebben en waarom enz). Maw: als we het als volkomen normaal moeten beschouwen dat een man de was doet, moeten we het ook als volkomen normaal beschouwen als de vrouw de was doet. Anders klopt er iets niet.
Speek niet in de wij vorm want ik ben het niet met je eens. Mijn man leeft niet meet maar ik heb me never nooit aan hem heergrd.Zoek het uit met je eigen man en doe niet alsof dit bij alle mensen speelt. Weet je Bieb, bij veel mensen gaat het wel goed
Poezie schreef op 21-09-2024 om 22:20:
Ik woon alleen dus zowel de vrouwen- als mannenklussen doe ik zelf. Krijg ik nu applaus?
Van alleenstaande vaders wordt het knapper gevonden dat ze alles alleen doen dan van alleenstaande moeders.
Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Twee collega’s van mij, vrouwen, hebben een weekendregeling met hun kinderen. Dat vind ik erger voor ze dan ik het voor mannen vind, gevoelsmatig. Het is in hun geval ‘logisch’ omdat de kinderen 15+ zijn en de exen nog in het oude huis wonen, maar toch…
Ysenda schreef op 21-09-2024 om 22:47:
[..]
Ja, dat is het ideale plaatje, maar helaas zijn we daar nog niet, behalve in jouw bubbel waar dat al wel zo is en alles eigen keuze is.
Ja soms heb ik wel eens het idee dat sommige vrouwen beweren dat alles zo goed afgesproken is thuis omdat ze heel goed weten dat met manlief in onderhandeling gaan over een eerlijke verdeling niet im frage is. Omdat hij gewoon zijn schouders ophaalt en het niet oppakt. Ik zeg niet dat mensen dat hier doen. Dat kan ik niet weten. Ik zie het in mijn omgeving waar je gewoon ziet dat de dame veel meer doet maar beweert dat het helemaal okay is, omdat hij wel eens een plankje ophangt. Hetzelfde geldt voor seksistische mannen: je kan als vrouw moeilijk Johan Derksen een eikel vinden om de kaarsverkrachting als je man er keihard om zit te lachen naast je. En het is ook best een slim op een bepaalde manier: je hoeft thuis niet de strijd aan te gaan en het is toch niet te bewijzen dat zo'n vrouw een ongelijkheidsmodel aan het verdedigen is omdat er geen beginnen aan is en hij "toch wel lief is en een leuke vader voor de kinderen". (en dat kan ook een keuze zijn natuurlijk) Mensen in zo'n positie willen voor zichzelf niet eens toegeven dat er sprake is van ongelijkheid dus zeker niet als een ander ze er op wijst. Sterker nog als je dat vermoeden uitspreekt ogv observatie ( dus niet over mensen hier, nogmaals) heb jij het gedaan.
Ik zie huishoudelijk werk niet als werk en zeker niet als een taak. Tenzij iets vervuilt, wat de laatste tijd wel het geval was omdat ik bezeten was van een hobby. Dus dan denk ik: nu écht de wastafels eens goed poetsen want er zit een laagje groezeligheid op. Een ander zou zelfs dit niet als een dringende reden zien om hun spons en zeep uit de kast te halen. Maar het gaat mij wel storen.
Ik heb nooit verschil van mening gehad met een partner. Het was altijd "fantastisch dat je dit gedaan hebt". Daar deed ik kennelijk veel voor. 
Anderzijds vind ik nu dat partner veel tolereerde. Maar goed; gedane zaken nemen geen keer.
Maar zie je het werk allebei als een klus, heb je gelijkelijk een hekel aan alles, spreek dan een taakverdeling af. Of besteed het uit.
Ik doe niet zo aan regels; dat is het eigenlijk. Iedereen doet wat hij/zij het leukste of nodigste vindt en voor de rest komt er wel een oplossing.
NightNurse schreef op 21-09-2024 om 19:18:
En je kan als vrouw ook gewoon besluiten om je er niets van aan te trekken wat mensen van jou of je huishouden of je taken vinden. Zo hoor ik vaak dat vrouwen zich schuldig voelen als ze niet kunnen helpen op de school van hun kinderen. Ik heb daar nog nooit een man over gehoord. Toen ik dat doorhad, ben ik me wat dat betreft ook gaan gedragen als een man. Kan ik helpen en is het iets dat ik leuk vind, dan help ik. Zo niet, dan maak ik me daar geen seconde druk over.
En toch vind ik dat laaste lastig als ze dan niet genoeg hulpouders vinden en een extra oproepje doen. Dan probeer ik als het enigszins kan toch maar iets te schuiven in mijn agenda, terwijl man inderdaad zijn schouders ophaalt als hij niet kan ivm werk. Maar is dat dan echt puur en man - vrouw verschil of zit dat meer in het karakter van een persoon? Ik vind het dan sneu voor de kinderen als het uitje niet door kan gaan. Maar soms worden er echt logistiek onmogelijk te combineren dingen gevraagd door school.
Vroeger was het verschijnsel hulpouders onbekend. Er waren (zielige, vond ik) overblijfkinderen die kennelijk niet naar huis konden. Ik dacht: tjee, wat erg dat je daar moet blijven, terwijl ik lekker vers brood ging halen en dat thuis met anderen ging opeten.
Je had dan even tijd om de Donald Duck te lezen, van het zonnetje te genieten, nog langs V&D te gaan, en om twee uur kwam je hijgend maar fris aanrennen om je 's middags weer op te offeren door te luisteren naar een leraar. Saaaai.
"Moeder" had niets te maken met "school" of je moest een moeder als lerares hebben. Eens per jaar werden sommige ouders opgeroepen om te komen praten. Ik kan me dit niet herinneren.
Ysenda schreef op 21-09-2024 om 22:47:
[..]
Ja, dat is het ideale plaatje, maar helaas zijn we daar nog niet, behalve in jouw bubbel waar dat al wel zo is en alles eigen keuze is.
Wiens ideale plaatje? En wiens bubbel?
watertoren schreef op 21-09-2024 om 22:50:
[..]
Speek niet in de wij vorm want ik ben het niet met je eens. Mijn man leeft niet meet maar ik heb me never nooit aan hem heergrd.Zoek het uit met je eigen man en doe niet alsof dit bij alle mensen speelt. Weet je Bieb, bij veel mensen gaat het wel goed
Huh? Ik ben toch niet degene die zegt dat het bij mij thuis niet goed gaat? En IK ben degene die dit toppic gestart is met de opmerking dat ik het idioot vind dat iemand een opmerking maakt tegen een vrouw omdat ze het over strijken heeft. Klappen voor mannen komt niet bij mij vandaan, maar blijkbaar ervaren andere vrouwen dat zo. En dus zeg ik dat ik het idioot vind je daar aan te ergeren, maar het wél normaal te vinden als een vrouw wordt aangesproken over een huishoudelijke taak. De zgn ‘ideale’ wereld is toch om het samen te doen?
MMcGonagall schreef op 21-09-2024 om 23:27:
[..]
Van alleenstaande vaders wordt het knapper gevonden dat ze alles alleen doen dan van alleenstaande moeders.
Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Twee collega’s van mij, vrouwen, hebben een weekendregeling met hun kinderen. Dat vind ik erger voor ze dan ik het voor mannen vind, gevoelsmatig. Het is in hun geval ‘logisch’ omdat de kinderen 15+ zijn en de exen nog in het oude huis wonen, maar toch…
Precies, zo kom je tot de kern wat zich hier afspeelt: we vinden van alles, maar voelen het anders. Dit moet eerst met elkaar rijmen. En het zou zo maar kunnen dat er dan toch wat in het plaatje geschoven moet worden.
MRI schreef op 22-09-2024 om 00:49:
[..]
Ja soms heb ik wel eens het idee dat sommige vrouwen beweren dat alles zo goed afgesproken is thuis omdat ze heel goed weten dat met manlief in onderhandeling gaan over een eerlijke verdeling niet im frage is. Omdat hij gewoon zijn schouders ophaalt en het niet oppakt. Ik zeg niet dat mensen dat hier doen. Dat kan ik niet weten. Ik zie het in mijn omgeving waar je gewoon ziet dat de dame veel meer doet maar beweert dat het helemaal okay is, omdat hij wel eens een plankje ophangt. Hetzelfde geldt voor seksistische mannen: je kan als vrouw moeilijk Johan Derksen een eikel vinden om de kaarsverkrachting als je man er keihard om zit te lachen naast je. En het is ook best een slim op een bepaalde manier: je hoeft thuis niet de strijd aan te gaan en het is toch niet te bewijzen dat zo'n vrouw een ongelijkheidsmodel aan het verdedigen is omdat er geen beginnen aan is en hij "toch wel lief is en een leuke vader voor de kinderen". (en dat kan ook een keuze zijn natuurlijk) Mensen in zo'n positie willen voor zichzelf niet eens toegeven dat er sprake is van ongelijkheid dus zeker niet als een ander ze er op wijst. Sterker nog als je dat vermoeden uitspreekt ogv observatie ( dus niet over mensen hier, nogmaals) heb jij het gedaan.
Punt is vooral dat we ten eerste niet precies weten wat er achter de deur van een ander plaats vindt, maar óók niet wat een ander nou eigenlijk diep in z’n hart precies wel of niet wil. Mss maken we wel een ideaal plaatje wat wellicht toch net iets minder ideaal of realistisch is. Nog los van het feit dat ieder individu en iedere combinatie van individuen (koppels weer anders is). Ik ken ook best wel wat homo/lesbi stellen en daar is in geen van de gevallen sprake van enigszins 50/50. Allemaal andere redenen en wensen en situaties. Dat heeft dan niks met ‘de’ man of ‘de’ vrouw te maken. M.i. is er dus helemaal geen ideaal plaatje.
Happyapple schreef op 22-09-2024 om 07:25:
[..]
En toch vind ik dat laaste lastig als ze dan niet genoeg hulpouders vinden en een extra oproepje doen. Dan probeer ik als het enigszins kan toch maar iets te schuiven in mijn agenda, terwijl man inderdaad zijn schouders ophaalt als hij niet kan ivm werk. Maar is dat dan echt puur en man - vrouw verschil of zit dat meer in het karakter van een persoon? Ik vind het dan sneu voor de kinderen als het uitje niet door kan gaan. Maar soms worden er echt logistiek onmogelijk te combineren dingen gevraagd door school.
Ik denk dat dat in principe een karakter ding is, maar zou heel goed kunnen dat vrouwen daar gemiddeld veel meer en vaker last van hebben. En als dat zo is, dan zullen we toch echt moeten accepteren en mee moeten dealen.
bieb1963 schreef op 21-09-2024 om 20:33:
[..]
Kan. Maar blijft de vraag waarom je niet iets voor je partner zou willen doen. Ervan uitgaande dat je partner ook iets voor jou wil doen.
Ik zorg altijd dat de lunch voor mijn man klaar staat voordat hij naar zijn werk gaat. Natuurlijk kan hij dat ook zelf maar hij haalt ook wel eens de stofzuiger door het huis of gaat koken terwijl ik meer vrije tijd heb. Ik houd er niet van om alles met een schaartje te knippen.
Happyapple schreef op 22-09-2024 om 07:25:
[..]
En toch vind ik dat laaste lastig als ze dan niet genoeg hulpouders vinden en een extra oproepje doen. Dan probeer ik als het enigszins kan toch maar iets te schuiven in mijn agenda, terwijl man inderdaad zijn schouders ophaalt als hij niet kan ivm werk. Maar is dat dan echt puur en man - vrouw verschil of zit dat meer in het karakter van een persoon? Ik vind het dan sneu voor de kinderen als het uitje niet door kan gaan. Maar soms worden er echt logistiek onmogelijk te combineren dingen gevraagd door school.
Naar mijn idee komt dit door de cultuur waarin we leven. Waarin nog steeds van mannen verwacht wordt dat ze de kost verdienen en van vrouwen dat ze voor de kinderen zorgen. Dat zit diep.
Ik heb er zelf nooit last van gehad. As ik niet kon of niet wilde, dan haalde ik ook mijn schouders op.
Ik geloof dat ik de OP niet helemaal begrijp.
Collega X zegt: ik heb thuis een flinke taak waar ik echt geen zin in heb, maar het zal moeten
Collega Y zegt: Als jij er zo een hekel aan hebt, waarom doet je partner het dan niet?
Collega X: mijn partner heeft er ook een hekel aan. We hebben alle rottaken eerlijk verdeeld en dit is er één voor mij.
Lijkt mij een heel normaal gesprek. Jij maakt ervan dat het een vrouwentaak is omdat het strijken betreft en X een vrouw. Dat collega Y iets verkeerds gezegd heeft omdat ze suggereert dat een partner wellicht dingen kan doen waar de ander een hekel aan heeft. En dat X dat 'gepareerd' heeft door antwoord te geven op een vraag.
Jouw invulling hiervan duidt MI vooral op het nog denken in mannentaken en vrouwentaken. En jouw ergernis wanneer iemand suggereert dat een man een vrouwentaak zou kunnen doen, want dat is dan iemand die geëmancipeerd is. En echt grappig als iemand een geëmancipeerde vrouw de mond weet te snoeren. Dat vind ik eigenlijk vreemder dan het voorval van 2 collega's die kletsen over het huishouden.
SJSL schreef op 22-09-2024 om 09:29:
[..]
Naar mijn idee komt dit door de cultuur waarin we leven. Waarin nog steeds van mannen verwacht wordt dat ze de kost verdienen en van vrouwen dat ze voor de kinderen zorgen. Dat zit diep.
Ik heb er zelf nooit last van gehad. As ik niet kon of niet wilde, dan haalde ik ook mijn schouders op.
Cultuur en traditie spelen altijd een rol, maar daar kunnen we ons niet eeuwig achter blijven verschuilen. Daarbij leeft er nog altijd een generatie die anders is gewend en opgevoed en totdat die generatie er niet meer is. Worden we daarmee geconfronteerd. Maar dat verschuift natuurlijk wel degelijk. Werk je als vrouw ft, dan zullen er mensen zijn die daar iets van vinden. Maar werk je als vrouw beduidend minder, dan zijn er inmiddels ook heel wat mensen die dáár iets van vinden.
