Verwachting Stiefmoeder
Goedemiddag,
Ik ben George en heb een zoon van 6 jaar. Sinds een jaar of 3 heb ik een nieuwe relatie en woon inmiddels 2 jaar samen. Mijn zoon komt om het weekend en ik ga 1x in de week met hem naar zwemles. Tot mijn zoon's 3e jaar was ik alleen en had een soort gelijke omgangsregeling vanaf zijn geboorte (er is nooit sprake geweest van een vaste relatie).
Nu zorg ik in de weekende dat mijn zoon er is alleen voor hem, tenminste gevoelsmatig. Denk hierbij aan uit bed halen, douchen, broodje smeren, vermaken, naar bed brengen en een verhaaltje voorlezen etc. Mijn huidige vriendin doet eigenlijk nooit mee met bovenstaande zaken, slaapt uit, gaat een paar uur weg, komt thuis gaat boven lezen. Sporadisch doet ze weleens leuke dingen en helpt dan een klein beetje mee maar ik kan hier nooit hoogte van krijgen.
Voordat ik hier verder op in ga wil ik graag weten wat ik mag verwachten van haar, ik heb wel aangegeven dat ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Nu lees ik op internet dat er 3 soorten stiefmoeders zijn, betrokken bij dagelijks dingen, of alleen betrokken bij leuke dingen doen etc.
Alles is vanuit mij altijd helder geweest (dat mijn zoon belangrijk is)en ik ben een type die beide kanten wil bekijken omdat er meerdere kanten zijn. Vergeef me als ik teveel in een verwijtende sfeer zit, het zit mij gevoelsmatig gewoon niet lekker..aanleiding voor dit verhaal was een discussie dat zij voor mijn zoon zorgt als hij er is en ik mij daar niet helemaal in kon vinden...
maar blijft staan
Goergie,
Dat je op sommige kritische opmerkingen of vragen helemaal niet reageerten wij nog steeds niet duidelijk hebben waarom je deze vriendin dan wel aanhoudt, behalve dan dat je verwacht dat zij klein deel van de zorg op zich gaat nemen.En dan daarnaast een soort verlanglijstje van wie er wel en niet nog 'mag' reageren....
Je zoon en je vriendin
Ik heb niet alles gelezen, maar een aantal dingen die jij over je zoontje zegt triggerden me wel. Hij aarzelt blijkbaar om het huis binnen te gaan als je vriendin op de bank zit, stuurt kerstkaartjes met alleen jouw naam erop, hangt bij het afscheid erg aan jou...
Ik weet het niet Georgie, het klinkt alsof je zoontje zich op deze momenten niet heel erg veilig voelt.
Ergens anders zeg je dat je zoontje nu nog klein is, dat je nu nog een fijne jeugd met hem kan opbouwen (ik weet niet of je dit zo letterlijk gezegd hebt, maar ik interpreteer het even zo).
Met dat gevoel zou ik aan de gang gaan. Wat wil je precies in de relatie met je zoontje? Wat voor jeugd wil je hem geven? En hoe past jouw vriendin daarin? Het lijkt er namelijk op alsof die relaties zich niet heel erg laten verenigen. Je kent je vriendin nu drie jaar. Ik denk niet dat haar houding 'nog erg zal veranderen. Ze gaat niet ineens mee naar zwemles, broodjes smeren of 50 cent uit haar portemonnee ophoesten. Jouw zoon zat in het pakket van de relatie die ze destijds met jou is aangegaan. Ze heeft er niet voor gekozen en is ook blijkbaar niet van plan er intensief in te gaan investeren. Dat is althans de conclusie die ik uit jouw verhaal trek.
De vraag is dan: wat doe jij met de verschillende behoeften van jouw zoon en jouw vriendin?
Gesprek aangegaan?
Georgie, een aantal posters heeft jou geadviseerd om met jouw vriendin om de tafel te zitten en een goed gesprek aan te gaan. Waarom heb je het nog niet gedaan?
Ik vind het wel vreemd dat je na 3 jaar erachter komt dat jouw vriendin niet zoveel interesse heeft in jouw zoontje. Waarom heb je toen niet ingegrepen? Je ziet nu in dat ze best wel mee kan helpen met klusjes als naar zwemles, school brengen, zakgeld geven en voorlezen. Het zijn maar voorbeelden zei je, maar het zijn wel voorbeelden die met klusjes te maken hebben. Klusjes waaruit ook nog andere klusjes voortvloeien. En ik ben het eens met sprekers die je adviseren om eens echt leuke dingen met zijn drieën te doen. Daar valt niet "het naar zwemles brengen" onder, maar bijvoorbeeld een bezoek aan een speeltuin, dierentuin, of andere plaatsen waar jullie met elkaar lol kunnen hebben. De band kan dan tussen jouw vriendin en jouw zoon verstevigd worden, zodat de kans bestaat dat zij zich in kan zetten voor die klusjes (ondersteuning van jouw zorg voor het kind). Dit moet gewoon spontaan gebeuren.
Maar omdat dit al drie jaar duurt ben ik een beetje bang dat dit niet meer zal lukken. Belangstelling voor een kind kan je niet afdwingen. Het lijkt wel alsof jouw vriendin jou alleen wil "hebben" en jouw zoon op de koop toe neemt (tolereert), omdat hij er eenmaal is. Dat lees ik ook uit jouw posting waarin je vertelde dat je in jouw kantoor een speelplekje voor jouw zoon hebt gemaakt (niet in de buurt van jouw vriendin) en dat jouw vriendin het liefst geen mensen over de vloer wil. Daarom is het moeilijk voor haar om toch één mens in huis te tolereren, dat is in dat geval jouw zoon..
En jouw zoon voelt dit ook aan, hij is liever samen met zijn vader dan met jouw vriendin..
Jouw vriendin houdt zich teveel op de achtergrond, dat is zo erg dat jouw zoon haar ziet als een vreemde, waar hij een beetje bang voor is. Dat is wel logisch, gezien haar wisselende stemmingen waar jij het over had (ze kan volgens jou lief zijn, maar ineens kan ze erg bot en scherp reageren). Wat de biologische moeder (jouw ex) betreft vind ik wel dàt zij zich op de achtergrond moet houden. Zij heeft niets met jullie vroegere relatie te maken. Zij kan niet oordelen wat er tussen jullie is misgegaan. Het is bovendien de moeder van jouw zoon, die mag ze zeker niet uitschelden. Sterker nog, zij moet daar geen waarde-oordelen over uitspreken.
Maar ik blijft het vreemd vinden dat dit probleem al 3 jaar duurt. Veel te lang, dus. Ga met haar om de tafel zitten en bespreek alles met haar, wat je hier op het forum vertelt. Jij zit ermee en jouw zoontje ook. Dit is schadelijk voor jouw zoontje.
Goergie
Mijn punt is dat je het niet kunt afdwingen. Ik vind het moederschap al lastig genoeg voor mijn eigen kinderen. Ik ben van nature niet zo'n klein kind mens. Ik ga dagelijks mijn grenzen over omdat ik van mijn kinderen hou. Ik zou dat nooit niet doen bij de kinderen van anderen. Wat jij ziet als "gezellig een band opbouwen", ziet je vriendin misschien meer als "pff, geen zin in hoor". En ja, dan kun je willen wat je wilt, maar dat gaat waarschijnlijk niet veranderen tot ze zelf kinderen heeft.
Onder gezinsdingen versta ik dingen doen tegen mijn zin omdat mijn kinderen het leuk vinden. Ben elk jaar blij dat ze wat meer zelf kunnen 
De enige dingen die ik als ik eerlijk tegenover mezelf ben echt leuk vindt is legpuzzels, kinex en tv kijken met ze.
Misschien moet je het dus even omdraaien. Je moet eens kijken wat je vriendin uit zichzelf leuk vindt, en kijken waar je zoontje samen in past. Kun je niets verzinnen, dan gaat het denk ik niets worden. En als ouder zou ik dan toch voor mijn kind kiezen en gaan latten ofzo, zodat mijn kind niet elke keer geconfronteerd wordt met iemand die geen zin in hem heeft (hoe legitiem ik het ook vind).
Ik zie dat toch anders.
Je ontmoet een man en die blijkt een kind te hebben. Als je voor hem kiest krijg je het contact met zijn kind er gratis bij. Als hier iemand niet om gevraagd heeft is het het kind toch? Als je geen zin hebt in kinderen, het liefst geen inmenging in de relatie tussen vader en zoon, het kind liever negeert en er niet warm of koud van wordt als het wat angstig de kamer in stapt omdat jij er zit, dan zou ik als ouder niet samen willen wonen. Misschien ook liever niet latten. Dit kind is er niet tijdelijk, het is er voor altijd.
Ik zou zelf niet kunnen houden, laat staan samenwonen, met iemand die mij en mijn kind niet samen accepteert. Dan doe ik het liever alleen. Misschien met af en toe een losse scharrel die ik uit beeld van mijn kind zou houden.
Ik zou als vader ook geen kind op de wereld willen zetten met deze vrouw. Op welke plek staat dan mijn kind dat er al is en niet geaccepteerd wordt? Nog 10 treden lager? Mag het mee als we naar de dierentuin gaan of gaan we dat alleen doen als mijn kind bij zijn moeder is? En met vakanties? Aan een paal binden bij de tent? Alle aandacht naar de liefdesbaby?
Wat als dit kind over enige jaren vaker bij zijn vader zou willen zijn? Misschien zelfs wel wil komen wonen? Ik vind juist dat Goergie goed nadenkt over zijn huidige relatie en hoe hij samen de toekomst ziet.
@wil
Zo Wil, ik kan wel janken.Iets in je verhaal raakt mij..
@DC daar zit ook wat in.
Ik had trouwens een heel verhaal getyped met reacties maar mijn tablet liep vast, mijn reactie volgt nog..
Wil
Uit een recent draadje van stiefmoeders is me vooral duidelijk gebleven dat stiefmoeders wel (kunnen) zorgen en aandacht geven, maar dat het gevoel (vaak) uitblijft. Wat dat betreft is er dus altijd verschil tussen een stiefkind en een eigen kind. De stiefmoeders die daar reageerden waren over het algemeen opgelucht en meer ontspannen als het stiefkind er niet was en ze met hun 'eigen' gezin samen waren. Rot maar waar.
Ik ben het erg eens met Wil40
Neem je verantwoordelijkheid als vader.
Ho ho ho Katniss
Allereerst ben ik het niet eens met jouw samenvatting van dat draadje.
Ten tweede gíng dat draadje over de moeilijke kant van het stiefmoederschap. Als je op een onbewaakt ogenblik zo'n vraag stelt over het moederschap (of een relatie hebben hahaha) krijg je een net zo vreemd draadje qua items alleen zijn de reacties op elkaar relaxter omdat iedereen hier ouder is en meer van elkaar accepteert.
Ten derde riep de wijze waarop het draadje verliep weinig animo op om even openhartig verder te babbelen over de moeilijkheden en geneugten van het stiefmoederschap dus denk ik redelijk zeker te kunnen weten dat er genoeg stiefmoeders huiverig waren te reageren, ook al hadden ze een positiever beeld kunnen schetsen.
Dus ik vind het erg onverstandig om op basis van dat draadje (en zeker op basis van jouw curieuze samenvatting) een conclusie te trekken over 'de stiefmoeder'.
On topic; ik vind Wil haar posting erg treffend. Ik hoop en blijf hopen dat Goergie het gesprek aangaat met zijn vriendin en wanneer dat geen opties tot veranderen biedt voor zijn kind kiest en ergens anders een warm nest voor hem creëert. Daar wel bij vermeldend dat ik ook vooral hoop dat het beeld wat hier gecreëerd is wat eenzijdig is en de boel wat minder schrijnend dan ik nu denk.
Ely
Er waren inderdaad ook wel wat positievere verhalen, maar dat is niet wat blijft hangen. En de 'mindere momenten' kregen behoorlijk wat bijval. Maar goed, ik was door Georgie al weg gestuurd hier, dus ik denk dat ik me daar maar aan houd 
Wil40
Als het werkelijk zo is dat de vriendin/stiefmoeder geen zin heeft in kinderen, het kind negeert of niet accepteert etc, dan ben ik het met je eens. Maar we weten niet zeker of dat het geval is bij de vriendin van Georgie. De vriendin, haar persoonlijkheid, emoties, motieven en interesses blijven nog altijd geheel buiten beeld. We kennen alleen het beeld dat Georgie geschetst heeft en zullen nooit weten of er werkelijk desinteresse achter haar gedrag zit of iets anders (angst, onzekerheid, kritiek) want Georgie gaat er niet op in (maar misschien nog in zijn verloren gegane reactie?).
Nou, inderdaad!
Het zou zo maar eens kunnen dat vriendin geen zin in stiefkind heeft. Dat gebeurt wel vaker, zo gek is dat toch niet? Het klinkt alsof je nu pas tot de ontdekking komt dat die mogelijkheid aanwezig is. En nee, we kennen de gevoelens en mening van vriendin niet. De kans dat we die leren kennen is klein. De vraag is ook of dat veel zou toevoegen of helder maken, zelfs al zou ze hier ook haar verhaal doen. Ook die van zoon niet kennen we niet, trouwens, en daar hoor ik je helemaal niet over.
Wat droge feiten zijn ter sprake gekomen (terugdeinzen, zakgeld, ed) en de gevoelens en twijfels van George. Zoals altijd op OOL, eenzijdig maar ook eerlijk met nuance, twijfelend. Dezelfde eenzijdigheid heb je ook als iemand om een recept vraagt. Ik vraag me altijd af of ze het wel lusten, is het wel een goed idee, kan de kok het wel, hoe zit het met tijd en kosten? Ik weet zeker dat jij dat ook hebt. Ik wacht nog altijd op iemand die zegt dat het recept komt als alle eters laten weten of ze het lusten. En als die niet op OOl komen, is de oplossing de recept-vrager dit te verwijten.
En dat vind je nu pas een probleem, na 10 jaar(!) forumervaring?
Zondernaam
Het spijt me maar ik begrijp geen pepernoot van je recept vergelijking en je punt wat je probleem is na tien jaar forum ervaring. Kun je het verduidelijken?
afgewogen
Het heeft te maken met uitspraken als: "Ik zou als vader ook geen kind op de wereld willen zetten met deze vrouw. " Juist omdat we niet kunnen weten wat de visie en emoties van de vriendin werkelijk zijn, zou ik ik niet dit soort uitspraken doen of Georgie adviseren te breken met de vriendin. Het gaat me er natuurlijk (dacht dat dat wel duidelijk zou zijn) ook niet om dat WIJ moeten weten wat ze denkt en voelt, maar dat Georgie. Zelf zie ik genoeg quotes in zijn teksten die mogelijk toch een soort interesse van de vriendin aangeven, maar hij weet niet goed wat hij daarmee aan moet of hoe deze te interpreteren (zegt hij zelf een aantal keer, redelijk aan het begin nog). Daar zou ik het dan over hebben. Uiteindelijk, Georgie, zul je zelf moeten bepalen of a) de interesse er echt op geen enkele manier is en je dus inderdaad beter de vriendin de deur uit doet of b) er wel sprankjes zijn maar jullie elkaar verkeerd begrijpen of andere verwachtingen hebben, en er dus gepraat moet worden.
De recepten-analoog kan ook ik niet volgen.
Maar eigenlijk denk ik dat je, diep in je hart, al lang beslist hebt.
Liefde is geen recht; respect wel
Hoewel een ´foute´ man er zijn hand natuurlijk niet voor omdraait, is voor de meeste mannen het verbreken van een liefderelatie niet de makkelijkste klus om te klaren. Maanden, soms zelfs jaren, zien zij er tegenop.
Voor diegenen die diep in hun hart reikhalzend uitzien naar een begin van het nieuwe jaar, zonder hun tot last geworden levenspartner, krijgt de kwestie meer en meer urgentie naarmate de onvermijdelijke jaarwisseling naderbij komt. Al helemaal is er haast bij geboden, als het de bedoeling is de oude partner voor een nieuwe in te ruilen.
Het lijkt er inderdaad op dat Goergie zich opmaakt voor een breuk met zijn huidige vriendin. Mocht dit zo zijn, Goergie, dan heb ik op de valreep nog een goede raad voor je bij het in de praktijk brengen van dit goede voornemen.
In zijn Dreigroschenoper (Driestuiversopera) laat Bertolt Brecht twee geliefden elkaar een waarheid als een koe toezingen. Die luidt: ¨Die Liebe dauert, oder dauert nicht¨ (De liefde duurt voort, of niet). Verwijs desnoods naar dit lied, maar hou het vooral bij de kern: ik hou niet meer van jou.
Maak jezelf niet wijs, dat de aanval onder deze omstandigheden de beste verdediging is van jouw keuze. Om het netjes uit te maken, hoef je echt niet nauwgezet uiteen te gaan zetten, wat er in jouw ogen allemaal mankeert aan haar. Gun haar de kans om zonder al te grote kleerscheuren verder te gaan met haar leven.
Georgie
Ik hoop dat Georgie langdurig met zijn vriendin aan het praten is?
