Vernoemen kleinkind

Vernoemingen

Sommige vernoemingen zijn ook wel erg ver gezocht. Persoonlijk vind ik dat als je gaat vernoemen je ook echt de naam van die persoon moet gebruiken (of de versie voor het andere geslacht)

Zo ken ik een meisje met als tweede naam Nina die vernoemd is naar grootmoeder Ineke. Ja, dat had oma er zelf ook niet ingezien. Maar inderdaad in beide namen komteen i en een n voor.

Of als een geheel andere versie gebruikt van een naam die nauwelijks meer overeenkomt met de originele naam. Cato die vernoemd is naar oma Trijnie want Trijnie komt van Catherina en dat begint ook met Cat. Of een buitelandse versie die er nauwelijks op lijkt.

Dat vind ik altijd ergens wat beledigend. We willen oma wel vernoemen maar we vinden de naam eigenlijk maar niks dus we verzinnen maar wat en proberen dat naar oma te herleiden. zeker als het een tweede/derde naam is. Voor de eerste naam kan ik me wel voorstellen dat je een afgeleide verzint omdat je dan ook de roepnaam wil onderscheiden maar bij de tweede/derde naam ligt het er dan wel erg bovenop dat de ouders de naam van de grootouders eigenlijk gewoon niks vinden.

In dat geval zou ik maar gewoon helemaal niet vernoemen. Dat een paar letters overeenkomen of dat er ergens een vage connectie is maakt het nog niet dezelfde naam. Dat vind ik dan eigenlijk geen vernoeming. Als je de naam van oma/opa echt lelijk vindt dan zou ik gewoon helemaal niet vernoemen en zelf wat verzinnen.

Nee natuurlijk niet

Kaaskopje schreef: "Dus als ik jou goed begrijp sla je iedereen over behalve de vernoempjes en die krijgen meteen een groot cadeau waar iedereen mee moet spelen?"

Meen je dit nu serieus , of probeer je me belachelijk te maken? Nee natuurlijk niet. Want ik ben niet orthodox protestant, woon niet in de bijbelbelt,heb geen 10 kinderen, en ook geen 60 ooms en tanteszeggers.

Als ik andermans traditie of gebruiken probeer te begrijpen, of in een speciale situatie probeer te plaatsen, wil natuurlijk niet zeggen dat ik het zelf zo aanpak.

Ik draag ook geen hoofddoek, en ik heb ook geen huisdieren, ik kijk geen voetbal, ik handhaaf geen zondagsrust. Maar ik kan me best inleven in redenen waarom iemand andere keuzes maakt dan ik. Zonder daar verder een oordeel over te hebben.

Ik kan niet aan de indruk onttrekken dat dat jou een stuk lastiger afgaat. Dat je het vaak slecht, of raar vindt als iemand het anders aanpakt dan jij.

Kenfan

Jij schreef: Dus van de andere kant lijkt het mij ook plezieriger een grote Legodoos voor Vernoempje te krijgen - waarmee samengespeeld kan worden - dan een Mount Everest aan losse speeltjes waarin de praktijk de helft ligt te verstoffen.

Bedoelde je dan dat de andere kinderen wel eigen cadeaus krijgen? Waarom zou ik je belachelijk willen maken met mijn vraag? Ik heb niets tegen je)

Vernoemen

Mijn tweede kind is vernoemd maar haar zeer bijzondere overgrootoma. Omdat de klinker in de tweede lettergreep niet zo mooi klonk in de combinatie met de rest, hebben we die veranderd. Zeg maar Anna werd Anne. Mijn moeder vroeg voorzichtig of ik wel wist dat oma niet zo heette.

Ik heb nog steeds geen spijt dat we voor de andere versie zijn gegaan omdat het net wat pittiger klinkt ook al vind ik de 'echte' naam mooier. Dat Ineke en Nina snap ik wel. Een vriendin van me heeft als doopnaam Catharina, net als alle vrouwelijke familieleden. De één heeft als roepnaam Ineke en de ander Nienke. Ik vind dat niet zo ver gezocht, je weet immers waar het vandaan komt.

Haha Jannie,

Ik kan mij wel voorstellen dat als alle vrouwen een variant van die naam dragen, je in je vingers snijdt als je kind niet zo heet. Het is toch vaker om de erfenis te doen dan om de eer.

Erfenis?

Nee hoor, in die familie gewoonte en zelf wilde ik heel graag dat een naam voort bleef leven omdat de mensen heel bijzonder waren. Zo heeft oudste als tweede naam de naam van mijn bonusvader die zelf geen kinderen kon krijgen. Mijn dochter is 100 jaar na haar overgrootmoeder geboren dus ook daar ging het niet om de erfenis want oma leefde al een tijdje niet meer.

vernoemen

Ik heb eigenlijk niks met vernoemen. Gelet op de enorm veel voorkomende achternaam van onze kinderen, vonden wij het wel handig om ze twee namen mee te geven. Uit ervaring wisten we dat dat tot minder (adminstratieve) verwarring zou leiden. Mijn zoon heeft een tweede naam, die we gewoon mooi vonden. Maar toen ik in verwachting was van mijn dochter en zij eerste kleindochter - na 4 kleinzonen- van mijn moeder zou zijn, wilde ik haar toch wel vernoemen. Ook omdat ik de naam van mijn moeder mooie naam vind.
Wat goed uitkwam is dat mijn moeder en de vader van mijn dochter dezelfde naam (in v/m versie) hebben. Dus dochter is zowel naar haar oma als vader vernoemd.
En bijzondere is dat mijn dochter zowel duidelijke kenmerken van haar vader heeft als van haar oma.

Jannie,

De reactie sloeg meer op je vriendin omdat je aangaf dat alle vrouwlijke familieleden aan die naam werd gerelateerd.

Mijn moeder stamt van een oud hereboerfamilie. Toen haar moeder de eerste zoon niet volgens traditie naar de opa werd vernoemd, was het heibel in de familie. Noodgedwongen kreeg hij een extra naam in opdracht van de vader ( traditie en daarbij behorende extra's), maar zijn roepnaam bleef naar de wens van de moeder.

anders

Van een andere orde, maar iets waar ik altijd wel gemixte gevoelens over heb gehad: mijn oom en tante hebben hun 3e zoon vernoemd naar hun overleden 1e zoon, en dan echt dezelfde roepnaam...
Eerste zoon is jong overleden (wiegendood) en ik kon me niet over het gevoel heenzetten dat 3e zoon een soort van vervanger moest zijn voor 1e....(vooral dus omdat het dezelfde voornaam, roepnaam betrof)
Overigens is 3e zoon helaas ook niet volwassen mogen worden....

Zofia

Tja jij ziet het als vervanging maar dat is het dus niet:

In de loop van de eeuwen werd vernoeming een traditie die zo vanzelfsprekend was dat de namen van de kinderen bij het huwelijk als het ware al vaststonden. In veel families golden de volgende vernoemingeregels. De eerste zoon werd meestal naar de vader van de vader genoemd, de eerste dochter naar de moeder van de vader of de moeder, dat verschilde per streek en per plaats. Bij het tweede kind was over het algemeen 'de andere kant' aan de beurt: was vaderskant vernoemd, dan werd, afhankelijk van het geslacht van het kind, de naam van de vader of moeder van de moeder gegeven en andersom. Het derde en vierde kind kreeg gewoonlijk de naam van de grootouders die nog niet vernoemd waren; zonodig werd het geslacht van de naam veranderd (Cornelis > Cornelia, Jannetje > Jan). Bij de volgende kinderen kregen de tantes en ooms van het kind de eer; daarbij gold in het algemeen de regel dat wanneer de ouders van de vader voorgaan, ook de broers en zussen van de vader het eerst aan de beurt komen. Het kwam ook wel voor dat wanneer de grootouders van het kind vernoemd waren, de namen van de ouders of overgrootouders gegeven werden. Algemeen is de traditie dat overleden familieleden voorrang kregen bij vernoeming, anders gezegd 'dood gaat voor levend'. Wanneer in het gezin een kind overleed, werd de naam meestal aan het volgende kind of de volgende zoon/dochter gegeven.
http://www.meertens.knaw.nl/cms/nl/onderzoek

letter verschil

Een vriendin van mij had een dilemma met vernoemen: haar moeder heet Elisabeth en haar schoonmoeder Elizabeth (één letter verschil). Beide vrouwen wilden graag worden vernoemd. Het werd Elsbeth.
Op mijn werk kreeg één van de collega's een zoontje. Het kind werd Jumper genoemd. Op mijn voorzichtige vraag waar die naam vandaan kwam kreeg ik als antwoord: zijn oma heet Trui, maar dat vinden we zo ouderwets.
Mijn nichtje heet voluit Cornelia Johanna Petronella. Ze wordt Els genoemd. Daar snap ik dus helemaal niets van...

Hier de initialen vernoemd...

Bij man in de familie hadden de meeste stamhouders dezelfde voornamen...zeg maar 'Hendrik johannes'.

Toeknik zwanger was van oudste en onze favoriete jongensnaam met een H begon hebben we er tweede naam met een J bij gezocht. Toch weer een H.J. In de familie.

Dat werd door man'n moeder erg gewaardeerd, en zoon ( inmiddels 19) vindt het ook wel mooi dat hij de traditie zo een beetje in ere houdt zonder als Hendrik, Henk of Driek door het leven te hoeven gaan.....

Ingrid

Die Jumper....

Vind ik wel hilarisch trouwens!

( hebben ze broertje Spencer genoemd? Ik krijg opeens een deja vu vsn decthemagezinnetjesxwaar we het vroeger wel eens over hadden: Fleur, Iris en Roos. Mees en Arend. Dat genre. )

bewust anders vernoemd

Ik heb mijn kinderen heel bewust én in de 2e naam én met een alternatieve/iets meer 21e eeuwse naam vernoemd.

Voor mij een hele mooie balans tussen wel vernoemen maar kind ook een eigen identiteit geven. En het maakte het wel makkelijk om met 3 kinderen 4 grootouders vernoemd te hebben.

Wat wij hebben gedaan is meteen al de afkorting van de naam gebruiken. Kind dat naar opa Johannes is vernoemd heet dan bv Hans en kind dat naar Opa Cornelis is genoemd heet Coos. Derde kind is naar oma Anne en Oma Maria genoemd en heet Annemarie.

Tot nu toe zijn de opa's en oma's er erg blij mee

Hier beide kinderen vernoemd

Oudste, zoon, heeft de beide namen van zijn opa's. Man en ik vonden beide namen mooi, maar de voorletter van mijn vader in combi met onze achternaam is een bestaand woord, waar je je kind liever niet mee opzadelt. Dus roepnaam is de naam van mijn schoonvader geworden. en nee, mijn vader is daar echt niet jaloers op, die vond het al heel wat om vernoemd te worden.
Tweede, dochter, vonden we lastiger. De namen van de beide oma's vonden we echt niet bruikbaar als roepnaam. Bovendien waren de oma's zacht uitgedrukt geen fan van elkaar. Daarom hebben we besloten de namen van de oma's samen te voegen tot een, ook mooie, bestaande, tweede naam. Dus met een zelf verzonnen roepnaam. Iedereen tevreden .

En beide kinderen zijn zelf ook heel tevreden met hun eigen namen. Ze vinden het allebei heel mooi om vernoemd te zijn. Zoon kan zich de opa naar wie hij vernoemd is niet herinneren, die overleed toen hij 2 was. Maar zo blijft het lijntje naar de (familie)geschiedenis wel bestaan. Ik vind dat mooi.

Heb ook niet zoveel met vernoemen

Mijn nichtje is naar mij vernoemd. Dat werd mij verwachtingsvol gemeld, maar ik werd er niet warm of koud van eerlijk gezegd.

Zelf heb ik mijn dochter toch ook vernoemd. Mijn oudste heeft als tweede naam dezelfde naam als mijn overgrootoma, tante en broer. Het is dus wel een soort van familienaam en dochter werd toevallig geboren op de geboortedag van die overgrootoma en ik vind het gewoon een hele mooie naam.

Mijn moeder heeft mij ten strengste verboden haar te vernoemen omdat ze haar eigen naam niet mooi vindt. Heb ik mij ook keurig aan gehouden.

skik

Hier

Ik wilde niet vernoemen.
Man wilde wel graag vernoemen.

Ik vind vernoemen via de tweede naam slappe hap. Immers: dat zijn gewoon handige reservenamen die extra initialen opleveren. Niemand die deze namen ooit hoort.

Maar omdat mijn man het zo graag wilde, ben ik gaan kijken welke namen ik kon verzinnen als roepnaam in een vernoeming. De afspraak was dat we zouden vernoemen als ik namen kon verzinnen die we allebei mooi genoeg vonden. Uiteindelijk moest ik zelfs nog kiezen.

Allebei de kinderen zijn dus in hun roepnaam vernoemd. En echt herkenbaar vernoemd.
Op de meeting zal ik verklappen welke namen dat zijn

Tihama

Ik vind vernoemen via de tweede naam slappe hap. Immers: dat zijn gewoon handige reservenamen die extra initialen opleveren. Niemand die deze namen ooit hoort.===

En.... daar kunnen we (ouders die erg hun best op tweede en meer namen hebben gekozen) het mee doen Moet je per se een naam kiezen die andere mensen kunnen horen? Ik geloof dat mijn dochters het wel leuk vinden om drie en twee namen te hebben. Maar eerlijk is eerlijk, ik vond mijn enige voornaam wat karig en vond het leuk om mijn dochters met meer namen te bedelen.

Mijn zussen en ik hebben elk één voornaam en die begint bij ons alledrie met dezelfde drie leters. dat was handig met de post .

Ja, ik snap het wel

Ik snap wel wat Tihama bedoeld. Al heb ik het dus zelf ook zo gedaan. Ik heb mijn kinderen in de tweede/derde naam vernoemd en de eerste namen zelf uitgekozen, gewoon omdat ik dat mooie namen vond (en man uiteraard ook, al moeilijk genoeg om iets te vinden wat twee volwassenen mooi vinden). Maar het is natuurlijk inderdaad wel zo dat bijna niemand die namen die ooit hoort. Dus het is inderdaad een beetje flauw wat dat betreft.

Echt vernoemen is inderdaad je kind Hendrik Jan noemen als grootvader ook Hendrik Jan heeft. En dan kan de roepnaam wat aanpassen zodat er geen twee Henken rondlopen.

In de tweede naam vernoemen zoals ik heb gedaan is wat dat betreft ook niet helemaal vernoemen.

En de naam aanpassen naar een moderne versie in de tweede/derde naam vind ik persoonlijk nog minder vernoemen en dus ook nog eens wat beledigend (ja, we moeten moeder wel vernoemen maar die naam is zo lelijk hè, wat kunnen we daar nu eens van maken...)

Ik ken trouwens ook mensen die het precies andersom hebben gedaan. Eerste naam is vernoeming, tweede naam is zelf verzonnen. Tweede naam is de roepnaam. Maar dat lijkt me zo onhandig met diploma's en de post en dergelijke. Hoewel ik niet het idee heb dat die kinderen er zelf moeite mee hebben. Dat vind ik ook wel een leuke oplossing.

Grappig

Ik had ook maar één voornaam terwijl mijn broer en zus toch een andere roepnaam hebben dan hun 'doopnaam'.

Daarom kregen mijn zonen er drie, dus eigenlijk met dezelfde gedachte als kaaskopje. Dikke kans dat de kinderen van Tihama er weer meerdere krijgen

Het is toch een soort extra kadootje zo zie ik het en mijn kinderen vinden het wel leuk. Ook inderdaad geen bankafschriftenproblemen omdat ze wel dezelfde eerste voorletter hebben en het staat gewoon leuker later op officiële dingen want het is wel zo dat meerdere voorletters wel zichtbaar zijn op heel veel plekken.

Jaina

En de naam aanpassen naar een moderne versie in de tweede/derde naam vind ik persoonlijk nog minder vernoemen en dus ook nog eens wat beledigend (ja, we moeten moeder wel vernoemen maar die naam is zo lelijk hè, wat kunnen we daar nu eens van maken...) ===

Zo heb ik het nog nooit bekeken. Dal zal toch niet de reden zijn dat mijn moeder niet verder kwam dan een ontzettend zuinige 'oh', toen ik de uitleg over de tweede naam van mijn dochter gaf? Zo van 'nou ja zeg, was mijn naam niet mooi genoeg?' Aan de andere kant... het tweede deel van mijn voornaam kun je ook terugvoeren naar de tweede naam van mijn moeder. Geen idee of ze daar ooit zelf bij stilgestaan hebben trouwens.

slappe hap

Ik heb dus een kind op zo'n "slappe hap" wijze vernoemd. Mijn schoonzus vertelde mij dat mijn moeder echt ontroerd was toen ze hoorde hoe haar kleindochter heette. Mijn dochter heeft haar oma nauwelijks gekend omdat mijn moeder relatief jong overleed. Zij vindt het wel een mooi idee dat ze naar haar oma is vernoemd, ook al is dat de rest van de wereld niet bekend.

Makkelijk

Mijn kinderen hebben allebei drie namen. Die tweede en derde naam zijn ook vernoemingen. Dat vond ik dus echt makkelijk om te regelen, vandaar mijn opmerking. Je knalt het er gewoon achter. Het hoeft niet mooi of bijzonder te zijn, niemand hoort de naam ook. De combinatie van initialen moet gewoon een beetje fatsoenlijk blijven. Je hebt ook genoeg ruimte om iedereen blij te maken.

Ik vond het uitzoeken van een roepnaam/eerste naam die én duidelijk vernoemd was én nog steeds mooi en modern was écht een hele klus.
We hebben trouwens in de roepnaam vernoemd naar onze grootouders. In de tweede en derde naam hebben we onze ouders allevier vernoemd. Het was bijzonder dat onze ouders vooral ontroerd waren omdat we hún ouders (dus onze opa's en oma's) vernoemd hadden. De reden hiervoor was trouwens wel praktisch: mijn man en onze vaders heten allemaal hetzelfde. Dezelfde namen in 1 familie hadden we al genoeg.

Hier ook

Beide kinderen hebben 3 namen. Oudste heeft de roepnaam van mijn schoonmoeder met 1 letter anders (deze naam vond ik altijd al mooi), naam 2 is de naam van mijn overleden moeder die een klein beetje chiquer is gemaakt en naam 3 is een naam de we gewoon mooi vonden.
De jongste heeft als roepnaam een zelfgekozen naam en als naam 2 en 3 de roepnamen van zijn opa's. Nu is de roepnaam van mijn wijlen schoonvader best wel apart en grappig maar ach geen haan die daar naar kraait, zijn zusje heeft er regelmatig dikke lol over. Overigens geen traditie of druk vanuit de familie en ik heb ook nooit van mijn schoonmoeder vernomen of ze het nu leuk vindt of niet dat haar kleindochter dezelfde naam heeft.

1 naam, niet vernoemd

Ik heb 1 naam, ben niet vernoemd. Bevalt me erg goed. De kinderen hebben ook alleen een (roep)naam, zonder vernoemingen, dus de theorie gaat niet op...
Overigens was ik blij toen m'n zwager zijn zoon naar z'n vader vernoemde. Mijn man is ouder, en zou onze zoon volgens de traditie moeten vernoemen (want al zoveel generaties de oudste), maar ik was niet echt gelukkig met die naam. Nu is oma blij, want de oudste kleinzoon is vernoemd, en wij konden zelf een naam kiezen.

tijgeroog

Heeft jouw man ook maar 1 naam?

Vernoemen kan rare vormen aannemen

Mijn man en zijn broer heten hetzelfde, alleen omgekeerd. Dus man heet Iks-Ei en broer heet Ei-Iks.

Het zal ooit heus zijn nut wel gehad hebben om heel herkenbaar te vernoemen. Zo was het maar duidelijk dat je de zoon van Jan en de dochter van Dieuwertje was. Maar ik kan het toch wat inspiratieloos vinden als de complete lijn mannen in een familie naar opa zijn vernoemd. Opa Johannes, zoon Johan, kleinzoon Jan, baby van kleinzoon John. In de familie van mijn moeder weet ik dat het wel gedaan is. Er zijn meerdere Wim-men, maar de hoofdmoot is toch vrij origineel. Ik vind het ook best een verplichting. Als je het niet doet stel je nog iemand teleur ook. Maar goed, als het zonder bezwaar een traditie is in een familie, is er uiteraard helemaal niets op tegen.

Het is toch een soort extra kadootje

Aldus Triva en ja, zo voel ik dat geloof ik ook .

Ik heb ook maar één naam

Ik heb ook maar één naam, mijn broertje kreeg een 2e voornaam omdat we dezelfde voorletters hebben. En dus moest hij een extra voorletter, omdat het anders later zo lastig zou zijn. Zusje heeft weer een enkele naam. Geen van 3-en zijn we vernoemd. Bij mijn man werd juist elk kind voor zover mogelijk vernoemd, met allemaal dubbele namen. Man heeft zelfs dezelfde naam gekregen als zijn jong overleden oudere broer, wel met een andere 2e naam erbij. Onze zoons hebben we bewust niet vernoemd, maar wel allebei een dubbele naam gegeven. Niet te moeilijke gewoon Nederlandse namen, beetje bij elkaar passend, en internationaal ook nog uitspreekbaar. Mijn broer heeft zijn dochters wel (losjes) vernoemd naar beide oma's. De oma's vonden het toch wel erg leuk, ook al was het wel erg losjes en gemoderniseerd.