Verbazingwekkend/discriminatie? (lang)
Ik werd op het werk geconfronteerd met een ex-stagaire die zo'n ongeloofelijke verhaal had. Een turkse ex-stagaire voor de duidelijkheid.
En sindsdien maak ik me de hele tijd muizenissen over de maatschappij en is die de laatste tijd niet erg veranderd qua discriminatie en veel minder tolerant en veel meer vooringenomen.
Het verhaal is ong.zo.
Wij hadden zo'n 3 jaar geleden een stagaire. Beroepsopleiding, werd begeleid door mij, voor een beroep waar in het gehele land een ernstig tekort aan is. Hier in de regio valt het tekort nog wel mee...maar andere regio's schreeuwen al tijden moord en brand door het ernstige tekort en er worden zélfs medewerkers uit het buitenland gehaald en hier ' omgeschoold' (lees spoedcurcus ned. taal) om het tekort op te vangen. In de zorg. Héle goede stagaire, de beste die ik begeleid had in járen. Ze had hét in zich....of hoe zeg je dat. Van turkse afkomst, maar net zo hollands verder als jij en ik. Geen hoofddoekje, gewoon normaal netjes gekleed, spreekt/schrijft goed ned. wat geen wonder is want ze is hier geboren. Alleen haar vader is niet in ned. geboren (haar moeder wel, is ook van turkse afkomst). Toen ze bij ons stage liep was ze in haar laatste jaar. Na de stage, toen ze bijna gediplomeerd was (ging laatste jaar in) heeft ze op ons verzoek vakantiewerk bij ons gedaan. En dat gebeurd bijna nooit, zeker niet met nog niet gediplomeerden. Maar zij was zo goéd, dat we dat wel aandurfden. Wij hebben een redelijk grote invalpool en zelden écht gebrek aan vakantie-invalkrachten. Maar omdat ze zo goed was kreeg ze die vraag,ze is nog jong, erg flexibel, geen gezin waar rekening mee moet worden gehouden.
Ook dat vakantiewerk heeft ze naar tevredenheid gedaan.
Afijn, dat was het en ik dacht...die zien we nooit meer terug, die heeft zó vast werk. Want bij ons is inverband met inkrimping van een aantal locaties al 2 jaar een vacature-stop. Alle vacante vacatures worden ingevuld door collega's van andere locaties die dreigen hun baan te verliezen anders (allemaal 1 stichting).
Afgelopen zomer is zij nog benaderd om vakantiewerk te doen, maar zij had van een ander stage-adres een aanbod voor 3 maanden vakantiewerk en wij hadden maar 6 weken voor haar. Dus koos ze voor dat andere stageadres
Tot mijn leidinggevende een week of 2 geleden een aanbod kreeg van een re-intergratiebedrijf. Een ex-stagaire van mij en al 1,5 jaar werkloos! Gediplomeerd, en die en die (leidinggevende laat mij haar naam zien). Ik wist niet wat ik zag! Onze beste stagaire van de laatste jaren kan geen baan vinden????
En eigenlijk kon ik het nog steeds niet helemaal geloven tot ik haar van de week in levende lijve heb gezien. Ik bleef maar denken aan minstens een persoonsverwisseling omdat het mij zo onwaarschijnlijk overkwam dat juist zíj geen baan kon vinden. Maar ze was het! Echt!
Al 1,5 jaar werkeloos, een jonge vrouw, gediplomeerd in een vak waar véél gebrek aan beroepskrachten is, die erg goed in haar werk is. Ik heb haar cijferlijst gezien, prima cijfers, waar de praktijkvakken er zelfs nog uitspringen met 9's en 10-en! De hoogste praktijkeindcijfers van dát schooljaar. Waarvoor ze nog 'gehuldigd'is.
Volgens haar begeleidster (van het UWV) solliciteerd ze zich een ongeluk. Niet alleen in onze regio,maar ook daar vér buiten (waar de tekorten veel ernstiger zijn) en wordt ze nooit, nevver nooit op een gesprek uitgenodigd. Want vacatures zijn er zat. De enige 'werkervaring'die ze tot nu toe heeft opgedaan is die 2 vakantiebaantjes en wat dagen via het uitzendbureau (die ook zelden of nooit wat voor haar hebben). Ik was met stomheid geslagen.
Voelde me zelfs enigzins verantwoordelijk (ik ben toch óók de maatschappij?) schaamde me zelfs plaatsvervangend.
Dit kon toch niet wáár zijn?
En hoewel ik het niet hardop in het gesprek met haar en haar begeleidster gezegd heb, is de enige reden die ik kan bedenken voor haar moeilijke weg qua toegang tot de arbeidsmarkt haar naam. Zowel haar voornaam alsook haar achternaam is wel zó opvallend turks of desnoods marokkaans dat je gewoon wéét dat ze dat is. In het gesprek nam ze het zelf nogal 'luchtig' op,alsof ze het wel gewend was. Ze maakte zelfs nog een grapje dat ze serieus had overwogen om in een rood/wit/blauwe bikini te poseren bij een hollandse molen en daar een foto van op te sturen bij haar sollicitatiebrieven. Ik geloof dat dat grapje ook wel was omdat mijn leidinggevende en ik nog steeds waren bevangen door een ongeloof over deze situatie.
Wat gebeurd er in hemelsnaam met die sollicitatiebrieven? (Heb er 1 gezien, niks mis mee, ik heb véél slechtere gezien) Worden die door hoofden personeelszaken gewoon meteen aan de kant gelegd? Gewoonweg door haar naam??? Haar antecedenten en cijfers zijn tenslotte super...Ze heeft zelfs getuigschriften die er niet om liegen.
Hoe kan zoiets?
Is de maatschappij al zó verrot en vooringenomen dat het zo werkt?
Je ziet ik ben nog steeds boos/verbaasd ook.
In ieder geval komt ze tijdelijk met behoud van uitkering bij ons aan het werk. Maar nog steeds vindt ik het lastig te geloven.
Heeft iemand wel eens zoiets ervaren of meegemaakt?
groeten albana
Call centers
Wisten jullie dat bij veel call centers alle namen Nederlands gemaakt worden. Ik heb ook wel eens Maaike de Vries aan de telefoon gehad terwijl ik toch echt een Marokkaans accent hoorde. Echt zo triest. Bij een onderneming dat dat soort praktijken hanteert wil ik niets kopen.
Call center -2
Ik werk op een call canter ( in Schotland) en bij ons veranderen ook veel mensen hun naam in een "normale" Engelse naam, omdat je anders hun Franse/ Spaanse/ Italiaanse/ Duitse/ Turkse enz naam 5 x moeten spellen.
Adoptie
23 jaar geleden adopteerden wij onze zoon. Tijdens de voorbereidings gesprekken vernamen we dat sommige a.s ouders hun kinderen in ieder geval een Nederlandse naam wilden geven om evt discriminatie te voorkomen. Ik heb toen met verbazing zitten luisteren en je begrijpt, onze zoon heeft zijn "eigen" naam gehouden, het enige wat hij mee kon nemen uit zijn geboorteland.
Call centre 3
En bij een call centre waar ik heb gewerkt, werd gevraagd een pseudoniem te hanteren, omdat er personeelsleden persoonlijk bedreigd werden. En die mochten we toch helemaal zelf kiezen hoor. Maar dan kies je niets voor iets heel moeilijks, want je moet je gesprek in een gemiddeld aantal minuten afronden, en dan heb je geen zin om 10 keer je naam te herhalen...
Pelle
Uit "Nederlands-Indie" denk ik?
Andere ervaring
Ik werk bij een groot scholenbestuur en daar werken vele, vele allochtonen (in het onderwijs zelf, maar ook veel op kantoor bij de stichting zelf). Het is zelfs zo dat bij een lunch of hapje bij bijv. een pensionering er halal wordt gegeten. Best grappig (alhoewel ik dan ook stiekum weer denk: zo overdreven hoeft het nou ook niet, kan er naast dat halal ook gewoon een broodje ham geserveerd worden...). Maar goed, ik herken het uit mijn eigen werkomgeving zeker niet. Maar weet dat dat in het bedrijfsleven (waar ik ook lang gewerkt heb) zeker gebeurd: sollicitaties met buitenlandse namen worden terzijde gelegd. Ik verbaas me over de situatie in de zorg, alhoewel ik, na het lezen van oude mensjes met vastgeroeste denkbeelden, ik nu begrijp waar dat vandaan komt.
Gr. Bibi
We hadden het er toch over hoe demente ouderen ertegen aan kijke
Pelle en Reina, jullie hebben het helemaal bij het rechte eind. Maar ik denk niet dat de gemiddelde oudere, en zeker als ze dementerend zijn dat verschil écht helder ziet (jaha, die onderwijzeres, maar die is specialiste zeg maar). En buiten dat zijn uit die groep nogal wat gemende huwelijken ontstaan. Dus 'halfbloedjes' zoals ze dat vroeger noemden (ik herinner me nog dat dat woord mij toen ik kind was járen voor raadsels heeft gezet).En later weer kwartbloedjes of 3 kwart of weet ik wat. Allerlei kleuren dus eigenlijk. Je bent gewoon 'bruin' (oke getint, maar ouderen noemen het écht niet zo) of wit of iets ertussen. En dat verschil is écht zo duidelijk niet als het al 3 de of 4de generatie is. Waarom zou een turkse stagaire meteen bij binnenkomst 'herkenbaar' zijn als turkse? Welnee, die is gewoon 'bruin'of 'heeft een tintje', het verschil tussen een meisje dat een mix is van verschillende kleuren en rassen is echt niet overduidelijk. Haar naam zal hun ook weinig zeggen. Het gros weet die naam na 5 minuten al niet meer en noemt haar 'zuster'. Pas als mensen wat vertrouwder met haar worden (let op! dan heb je al een soort 'band' en mogen ze je graag..) zullen ze eens een keer informeren waar je vandaan komt, gezien je wat donkerder uiterlijk enneh..'ach hoe heet je ook al weer zuster? Je hebt ook zo'n moeilijke naam...die kan ik echt niet onthouden hoor.'
Ik maak wel eens mee dat mensen een 'zuster' bedoelen en dan wijzen op huidkleur of kleur haar of andere kenmerken omdat ze anders niet kunnen omschrijven wie ze bedoelen(naam kwijt). Je weet wel...'die met de grote oorbellen en dat rode haar' en zo wordt een gekleurde zuster omschreven als 'die donkere/bruine met dat zwarte haar'. Maar ik zie daar geen discriminatie in...want ik ben ook 'die witte met dat blonde haar, die altijd in d'r gewone kleren is'(draag geen uniform). Zo simpel is het. En ach dat klopt toch ook?
Daar is toch niks mis mee?
Hoofddoeken zijn wat minder geliefd bij onze bewoners. Daar hebben ze wel moeite mee. Vragen of ze dat 'moeten' van hun vader en zeggen dat het zonde is van hun mooie haar en dat je dat niet voor niks hebt gekregen enzo. Maar soms kunnen hoofddoekdragende meiden dat ook prachtig uitleggen. En aan de andere kant denk ik ook...(ze zeggen toch altijd dat het hun eigen keus is) dan moet je maar niet zo'n keus maken. Als ik een katholiek kruisje ga dragen (ben niet katholiek maar als voorbeeld) zou ik er ook w.s. wel eens een opmerking over krijgen. We hebben momenteel een meneer, érrug socialistisch die vreselijk de pest heeft aan élke kerkelijke stroming of uitingen ervan. Allemaal geldklopperij die kerken!
En ik bedoel hoe veel eeuwen zijn er al katholieken in nederland?
groeten albana
Albana
Het was totaal niet persoonlijk bedoeld, hoor, mijn opmerking over mensen die het bestaan van dit soort discriminatie ontkennen. Ik kom die mensen wel tegen, mensen die vinden dat het niet of nauwelijks kunnen vinden van werk, het steeds weer gepasseerd worden voor promotie binnen een bedrijf, stelselmatig als tweederangsfiguur worden afgeserveerd e.d. allemaal 'eigen schuld' is. Met andere woorden, er is nauwelijks meer racisme en al zeker geen institutionele discriminatie, die buitenlanders moeten eens ophouden met zeuren (uit hun slachtofferrol komen, bla je kent dat wel) en gewoon hard gaan werken.
Groetjes
Massi
En die katholieken
Droegen nog niet zo lang geleden ook sluiers en werkten allemaal in de zorg of het onderwijs.
Tirza
Albana
Ik denk niet dat je het effect dat het dragen van een kruis kan vergelijken met het effect van het dragen van een hoofddoek. Ik draag zelf vaak een kruisje en ik ben daar nog werkelijk bijna nooit zelfs maar op aangesproken. De keren dat iemand er naar vroeg ging het om andere christenen die dat het teken van herkenning aangrepen om een gesprek op te zetten. Dat gebeurd dus echt bijna nooit. Daarentegen wordt mijn schoonzusje met hoofddoek o straat regelmatig nagestaard en soms zelfs bespuugd en uitgescholden. Dat is niet dagelijks gelukkig maar de reacties die het oproept zijn toch anders dan die een kruisje oproept.
Maylise
Andere ervaring met naam e.d.
Ik heb een buitenlandse achternaam. Onmiskenbaar.
Daar ben ik reuzetrots op. Hij is niet van mijzelf maar van mijn man. Ik ben Nederlandse van origine, maar gebruik altijd mijn (buitenlandse) achternaam. Door de telefoon e.d. ziet men mij niet dus wordt er altijd afgegaan op mijn naam. Ik heb nooit problemen ermee gehad en nee, het is geen Spaanse of Franse of andere "gangbare" achternaam. Ik moet altijd spellen maar dat heb ik ervoor over. Mijn kinderen hebben internationale namen die goed bij onze achternaam passen, dus ook niet oerhollands. Vaak wordt gevraagd waar de naam vandaan komt omdat hij uit meerdere landen kan komen. Maar altijd positief.....tja, kun je zeggen jij bent een Nederlandse, voor jou is het anders, mijn man ziet er echter niet "hollands uit en ook hij en zijn familie hebben altijd prima kansen gehad.
Ik herken me wel in wat pelle zegt
Hoewel mensen Molukkers/Indische mensen misschien ook wel eens als zwartjes aanduidden, zijn ze niet zwart te noemen. Het is de oudste groep (denk ik) in Nederland van herkenbare buitenlanders. Deze groep wordt best goed geaccepteerd.
Als je het over echt zwarte mensen hebt (negers), dan kwamen die in mijn jeugd echt maar weinig voor. En ik denk dat dat in de achterhoek niet anders was. Ik weet nog hoe ik onder de indruk was als puber, toen ik voor het eerst heel dicht bij een neger zat. Dat is toch wat anders dan op tv of in de krant. Gelukkig ben ik er snel aan gewend 
De oudjes van Albana zullen waarschijnlijk anders reageren op een bruin indisch meisje dan op een heel donker meisje uit Nigeria.
Ik hoop Albana dat het jou lukt om te achterhalen waarom jouw stichting deze stagiaire nooit aangenomen heeft. En ik hoop ook dat ze zich schamen.
Ffzo
Ik hoop voor jou dat het met je kinderen ook zo gaat. In mijn eigen werk maakt het helemaal niet uit wat je afkomst is, maar ik heb vaak meegemaakt dat het wel uitmaakt, zeker als iemand een naam heeft die Turks of Marokkaans klinkt, helaas.
Reina
Wij hebben geen Marokaans of Turkse naam maar Oost/Europees. Mijn kinderen worden er tot op heden zeker niet op aangekeken. Om eerlijk te zijn verwacht ik dat ook niet in de toekomst. Natuurlijk worden er regelmatig vragen gesteld, maar meer uit interesse. Er zijn toch zoveel mensen met dit soort buitenlandse namen, zouden die dan allemaal gedicrimineerd worden. Moszkowicz (Bram) Krajicek (Richard) Simic (Tatjana), Malkovich (John, acteur) Simek (Martin) Jinek (Eva) Gerschtanowitz (Winston) noem maar op. Zou het wel eens aan hen willen vragen, ik dacht dat een buitenlandse achternaam in Nederland toch wel algemeen geaccepteerd was...was dat voor eenieder maar zo. Ik denk idd dat het dus toch meer voor de mensen telt over wie nu jij schrijft
De een wel, de ander niet
Buitenlandse achternamen en buitenlanders zijn in NL wel geaccepteerd, zolang ze maar een religie aanhangen die "wij" snappen/kennen. Dus geen islam.........
Een Francaise of Amerikaan wordt niet als buitenlander gezien, die zijn gewoon westers. Oost-Europees is ook gewoon een soort van ver-weg-westers. Maar Arabisch? Afrikaans? Mwah.
Tirza
Vlinder
Bij ons worden buitenlandse namen toch echt niet aangepast hoor. Wat ik wel meegemaakt heb is dat mijn oerhollandse dochter met een Noord-Nederlandse naam haar naam moest veranderen toen ze bij een callcenter werkte. Ze kon zich beter Vanessa noemen, dat bekte beter. Vanessa of all... denken ze dat er zo´n botox-pop aan de andere kant zit!
Ff zo
Oosteuropees is toch echt anders. Dat is interessant. Die hebben geen kleurtje en lijken genoeg op Nederlanders.
Mijn dochter ziet er Indisch uit. In ons dorp komt dat niet zoveel voor.
In de kleuterklas kreeg ze van een klasgenootje te horen dat ze niet bij klasgenootje mocht komen spelen. Van haar vader mocht het meisje niet met bruine kinderen spelen........
Ik weet bijna zeker dat vader het niet over mijn dochter had. Vader had het over Marokaanse en Turkse dorpsgenoten. Die zijn er veel meer.
Mijn ervaring...
Dochter en ik hebben ook allebei een exotische achternaam uit Zuidoost-Europa, terwijl we uit Duitsland komen. En onzere voornamen klinken ook allebei niet echt duits.
Discriminatie in negatieve zin heb ik eigentlijk nog niet meegemaakt - mensen zijn dan wel nieuwsgierig waar je vandaan komt, maar dat vindt ik niet erg.
Dochterlief heeft nogal baat van haar achternaam, omdat zij erg fanatiek met ballet bezig is en daar is zo'n naam natuurlijk erg handig - positieve discriminatie dus. Vindt ik helemaal niet erg in dit geval, want het heeft haar geholpen om haar afkomst te accepteren en er nu zelfst trots op te zijn.
Tegen discriminatie vanwege onzere naam zijn we in Duitsland veel meer aangelopen. Een vriendin zei zelfst tegen mij, dat ik dochter maar mijn meisjesnaam moest laten aannemen omdat anders geen enkele ouder zijn kinderen met haar zou laten spelen later...
En nog steeds krijg ik in Duitsland meer rare reacties op mijn naam dan hier in NL, maar da's mijn persoonlijke ervaring.
Ik maak er wel soms grappen over, dat ik met zo'n naam echt wel supergoede mascara moet gebruiken om aan het beeld van mij te voldoen, dat mensen door mijn naam van mij hebben...
Kaaskopje
Vanessa? Hoe komen ze daar nou op?
Bij het call center op mijn werk gebruikt ook iedereen zijn of haar eigen naam. Dat spellen valt volgens mij wel mee. Ik werk zelf op een klachten afdeling. Als wij klachten krijgen over het call center en iemand noemt een collega bij naam en toenaam dan staat een moeilijkere naam vaak fonetisch. Ook goed. Ik kan toch altijd wel achterhalen wie het geweest is en waar het gesprek overging. Er wordt gelukkig nooit geklaagd dat ze met zo'n buitenlander moesten praten dus dat valt dan weer ontzettend mee. Ik denk daarom ook dat het vaak onbekendheid is dat werkgevers geen mensen met een buitenlandse naam aan durven nemen. Ik kan mij ook niet voorstellen dat er echt mensen zijn die er moeite mee hebben om geholpen worden door iemand met een niet Nederlandse klinkende achternaam. Goed, de demente bejaarden daargelaten dan.
Balletmama
Ik raak de kluts een beetje kwijt. Jij en je dochter hebben een Oost-Europees klinkende voor- en achternaam. Bijvoorbeeld Balletmamuska en Jelena Simic. Voor zover ik weet is je dochter uit je vorige relatie/huwelijk. Ik zou dus begrijpen dat je dochter de naam van haar vader heeft en dus exotisch Oost-Europees klinkend. Maar jij draagt de naam van je ex toch niet meer? (Ik zit er vast helemaal naast, maar zoals gezegd snap ik het niet
)
Verwarrend
Naar de scheiding van mijn zuidoost-europeese ex had ik de keuze om of mijn meisjesnaam weer aan te nemen of mijn huwelijksnaam te houden.
Gezien dochterlief ook deze naam draagt, vond ik het gewoon het handigst om mijn exotische naam te houden.
Uiteraard heeft ex ook nog familie waar ik nog steeds erg goed mee kan en ik beschouw hun dus ook als familie, ook al niet in traditionele zin. Ik heb door dochter wel bloedsbanden met hun en het lijkt mij ook niet handig om deze te verloochenen.
Bijzonder
Ik had het dus wel goed Ik denk dat er heel wat gescheiden vrouwen zijn die de naam van hun ex-man liever kwijt dan rijk zijn, dus ik vind het wel bijzonder dat je ervoor gekozen hebt de naam aan te houden.
Nagevraagd
Ik ben het maar eens gaan navragen/erover gepraat met collega's, want ik begon al ernstig aan mezelf te twijfelen, na al die andere berichten of onze ouderen alhier zo zouden reageren.En ik weet dat ik ook wel een beetje bekend sta dat ik zulke opmerkingen niet zou 'pikken', ook onder de ouderen,dus misschien doen ze alleen niet bij mij? Eerst maar eens aan een personeellid mét hooddoek. Statige dame, werkt al zeker 15 jaar op onze locatie.Ze vondt mijn vraag nogal komisch...nee, ze merkte er zelden iets van. Soms vinden 'nieuwe bewoners' het vreemd, of meestal 'jammer' (van haar veronderstelde mooie haren) maar na een week zagen ze het al niet meer. Reacties als dat iemand met een hoofddoek niet bij hun hoeft te komen heeft ze nog nooit gehad of gehoord dat mensen dat aan collega's of leidingegevenden zeiden.
En toen later (aan de koffie, dat doen we op zaterdag na de dienst altijd) nog 's met andere collega's. Het verhaal van stagaire versteld. Stomme verbazing...sommigen wisten nog wie ze was en hetzelfde ongeloof bij hun als ik had. Maar iedereen was unaniem, het was onmogelijk dat dat gedaan zou worden (door wie dan ook) door opmerkingen van bewoners die moeite zouden hebben met mensen met een kleurtje. Want nog nooit hadden ze iets van dien aard meegemaakt en gehoord. En dat zijn toch allemaal collega's die ook stagires begeleiden en daar zijn meerdere malen ook stagaires met allerlei kleurtjes bij. 1 collega vond het ook te ridicuul voor woorden, dadelijk zouden we bewoners met kleurtjes nog moeten gaan weigeren (het moge duidelijk zijn die wonen ook bij ons).
Pfff opgelucht.
Ik zie het toch niet zo anders.
groeten albana
Pelle
Pelle schrijft:
'Ik snap dat die dementen nu geen verschil zien tussen de één met een kleurtje en de ander met een kleurtje. Mijn punt is dat je zo opgeeft over hoe fijn ze in de achterhoek met de eerste \'zwarten\' omgingen en hoe gewend ze daar aan zijn enzo maar ik vind dus niet dat je dat kunt vergelijken met hoe sommige mensen tegen Turken en Marokkanen aan kijken.'
Ik geef nergens over op...en zo fijn was het (als ik de verhalen wel eens hoor)in het begin allemaal helemaal niet. Buiten dat maak ik bezwaar tegen het gebruik van het woord 'zwarten', dat slaat werkelijk helemaal nergens op. Dat een demente bejaarde dat zegt álla, maar jij?
als een 'samenleven' zó lang duurt en in zulke grote getale, dan komt er vanzelf, zelfs als je het niet wil een moment dat iedereen daar aan 'gewend' is. Want je komt elkaar overal tegen. Bij de bakker, in de buurt, bij het plaatselijke jaarlijkse feest, aan de schoolpoort en op je werk. En dan verbroederd een gemeenschap vanzelf. Want dat gediscrimineer tegen mensen,waar je contine en overal mee geconfronteerd wordt is gewoonweg niet vol te houden. En ik denk ook dat op een gegeven moment 'bezwaren' (ze stinken, want ze eten zo raar, ze maken niet schoon) niet zijn vol te houden als iedereen ziet dat het niet klopt. Hoe kan je volhouden dat jouw gekleurde buurvrouw niet schoonmaakt als ze elke ochtend tegelijk met de rest van de buurt haar stoepje schrobt? Discrimineren is erg makkelijk als je ze amper ooit tegen komt (de groep die je discrimineerd), amper kent en soms zelfs nooit mee gepraat hebt.Héél vaak hebben mensen een oordeel alleen naar verhalen van anderen. Discrimineren is ook handig in moeilijke tijden. Dat jij geen werk hebt is de schuld van die gekleurde man die jouw baan heeft ingepikt.
Maar zoveel tientallen jaren is zó lang dat die gekleurde medelanders allang bij 'ons' horen. 1 van ons zijn ofzoiets. Dus ook voor mijn demente bejaarden die dat hele proces allang doorgemaakt hebben. Ik denk dat in vele steden/dorpen pas veel later gekleurde mensen zijn gekomen. En buiten dit kamp, hebben we ook nog een kamp met Hongaren gehad (daar waren toch ook wel enigzins best donker gekleurde mensen bij) en later nog een kamp met z.g. 'kampers' die laatsten zijn wel hardstikke blank, maar er is wel veel 'cultuurverschil'. Ja,ja veel ruimte in de achterhoek,dus daar bouwen we fijn een kampje en zetten die vluchtelingen er neer...Dat er daarna nog een vervolgverhaal komt is iets wat niet ingecalculeerd is.
Dan het grote verschil wat jij beweerd tussen marokkanen/turken en de andere gekleurde mensen.
Dat ze Turks of Marokkaans zijn staat niet op hun voorhoofd geschreven en zolang ze geen hoofddoek dragen zat het verschil tussen de een of ander de gemiddelde Nederlander amper opvallen. Pas als ze overduidelijk willen laten zien 'ik ben moslim' komen de grote problemen...En dat is (daar ben ik van overtuigd) allemaal door dat geprietpraat van jeweetwel. Maar dat krijgen onze demente bejaarden niet écht mee hoor. En als ze 'm al horen vinden ze hem eng, hij praat als Hitler.
En als laatste denk ik dat het grootste probleem 'm zit in de 'zwarte wijken' die overal ontstaan zijn. Onbekend (je woont er niet naast) maakt onbemind en het bevorderd een soort sub-cultuur in die wijk dus het staat ook intergratie in de weg.
ppff ben ik even blij, hier zijn geen 'zwarte wijken'. Daarvoor zijn al die gekleurde mensen over een te grote tijdsspanne binnen gekomen denk ik en teveel alle kanten opgevlogen. Er zijn wel mindere 'buurten' , lage huren, veel families die het niet écht gemaakt hebben. Maar daar wonen alle kleuren door elkaar. En zat blanken die in hetzelfde pakket zitten om het in de verste verte niet op 'zwarte wijken' te laten gelijken.
En ja ik ben er ook nog steeds van overtuigd dat die brieven van mijn stagaire aan de kant zijn gelegd om haar naam. Maar niet zoals hierboven gesuggereerd werd omdat gekleurde mensen niet goed zouden liggen bij onze dementerende bejaarden.
volgende week komt ze. En ze neemt de overzichten mee. En ik ken haar als zeer precies en nauwgezet, dus ik heb goede hoop dat ik daaruit kan filteren waar op welk moment die vacature was.
groeten albana
Kaaskopje...
Zo'n naam heeft niet alleen naadelen, maar ook een hooge entertainment-waarde. Zoek maar op Youtube "Marko Puskaric"...
Albana
Ik deel je onthutsdheid uit het eerste berichtje helemaal. Het kan zijn dat de stagiaire net de pech had dat er op dat moment overal vacaturestops zijn ingesteld (net als bij jullie). Dat overkwam ook een jongen Hollandse naam) die werktuigbouwkunde had gestudeerd, volgens iedereen dé garantie op een baan. Maar toen hij net klaar was had zijn stagebedrijf een vacaturestop en was er ook elders nies te vinden. Hij was tot zijn eigen verbazing een jaar werkloos en had daarna een baantje gevonden dat eigenlijk net niet bij zijn opleiding paste, maar goed, het was toch iets.
Wellicht kun je haar steunen en de afspraak maken, dat je een volgende sollicitatie samen doet, dat wil zeggen: zij doet wat ze altijd doet (brief schrijven etc.) en houdt je op de hoogte van het bedrijf en van de ractie. Als ze weer niet wordt uitgenodigd ga je zelf bellen met personeelszaken en vraag je om uitleg. Als die niet duidelijk is: melding maken bij meldpunt discriminatie.
Er is geen enkele goede grond om dit te accepteren.
Tsjor
Andere naam
"En ja ik ben er ook nog steeds van overtuigd dat die brieven van mijn stagaire aan de kant zijn gelegd om haar naam. Maar niet zoals hierboven gesuggereerd werd omdat gekleurde mensen niet goed zouden liggen bij onze dementerende bejaarden."
Dan schrijft ze volgende keer met een andere naam ?
Nee heeft ze toch al. Ja kan ze krijgen. Eventueel schrijft ze een brief onder een andere naam en een onder haar naam.
Ingeburgerd
Pelle ik vindt 'zwarte wijk' of 'zwarte klas' wel héél anders klinken dan alleen het gebruik van 'zwarte' of 'zwarten' om een persoon aan te duiden.
En misschien snap ik het wellicht écht niet. Het meisje waar ik op doel lijkt voor geen meter op het gemiddelde beeld dat op t.v. wel eens geschetst wordt over 'Turken' (door je weet wel) of 'Marokkanen'. Ze beantwoord dus dat 'beeld' niet qua uitstraling, insteresses, spraak/taal, kleding of wat dan ook. Ik kén persoonlijk trouwens helemaal geen mensen die aan dat beeld 100% voldoen. En ik ken zat gekleurde mensen van allerlei origine en daar zitten ook Turkse en Marokaanse mensen bij. Buiten die naam zie je dus niet van welke origine ze is. Idem met de andere mensen die ik van die origine ken. Er zijn er wel bij met hoofddoek maar verder voldoen ze nog steeds niet aan dat beeld.Ik vraag me zelfs af of ze wel bestaan.
groeten albana
Zelfversterkend
Albana:
"Al 1,5 jaar werkeloos,"
Ongetwijfeld discriminatie, maar dat wordt zelfversterkend doordat ze geen baan vind. Ze is nu niet alleen allochtoon, maar ook langdurig werkloos -en daar houden HRM-ers ook niet van.
Eigenlijk was indisch zijn toen net zoals turks nu
Toen de gekleurde mensen uit Nederlands Indie naar Nederland kwamen, werden ze opgevangen in kampen en pensions. Hier kwam een flink integratieproces aan te pas. Gezinnen werden beoordeeld of ze wel Nederlands genoeg werden. Criteria waren bijvoorbeeld het eten van aardappelen, het klaarmaken van eten zoals Nederlanders deden, het eten van brood bij het ontbijt en lunch, het meenemen van boterhammen naar school bij kinderen op het vo, het dragen van Nederlandse kleding.
De situatie was erg afhankelijk van degene die ging over het budget en over het verder plaatsen in woningen. Waar de een heel flexibel was, hadden anderen te maken met idiote regels en beperkingen.
Mijn schoonmoeder heeft dit met moeite bevestigd. Het is nog steeds not done om kritiek te leveren op deze tijd.
Ondertussen zijn de mensen uit Nederlands Indie goed geintegreerd in Nederland. Ze worden (bijna) volledig geaccepteerd.
Voor mensen uit Turkije en Marokko geldt dat nog niet. Ik hoop dat het wel gebeurt.
