Veilig Thuis, hulp

Mooi Flanagan

http://peuterspeelzaalkarbonkel.nl/

Er bestaan inderdaad antroposofische peuterspeelzalen. Zelfs met een Voorschoolmogelijkheid.

Helaas, wat de 'jeugdbeschermers' ook adviseren, de kans dat er een indicatie komt voor bekostigde voorschool is niet waarschijnlijk. Om de door jou genoemde redenen komt het kind van Liza en haar man daar niet voor in aanmerking.
Dat wordt dan gewone peuterspeelzaal.

Inderdaad handiger om je dan aan te melden bij een antroposofische peuterspeelzaal gezien de ideeën van Liza.
Mocht het toch zover komen. Voorlopig is Liza nog in Letland.

Annej

Volgens mij heb je je eigen draadje jeugdzorg. De laatste 20-25 posts worden wel heel algemeen.

nieuwe verzekering

in de toekomst... ik zou gewoon manier vinden om kind naar Letland brengen zodat zij zou normale medische hulp krijgen. Gewoon onze verzekering was in Nl dus lijkt me logisch dat had in NL ambulance gebeld... achteraf zeer spijt van. Tussendoor had ondekt, nieuwe verzekeringsysteem is ontstaan. Speciaal voor mensen degene in hele EU zorgverzekering willen. Iets voor ons dus. https://en.wikipedia.org/wiki/European_Health_Insurance_Card

Nee Liza

die Ehic (European Health Insurance Card) staat als het goed is op de achterkant van jouw eigen zorgpas. Dit zorgt ervoor dat je in andere EU-landen dan je verzekeringsland ook gewoon geholpen wordt als je ziek wordt.

Dus als je nu in Letland ziek wordt, of je dochter, kun je gewoon met je Nederlandse zorgpas worden geholpen.

Wat ik bedoel

Dit europese systeem bestaat al lang, en je doet daar dus ook via je eigen zorgverzekering aan mee. Ook nu.

Vraag niet te snel hulp

http://www.stichtingkog.info/media/KOGniewsbrief_20170603.pdf

Het advies in de laatste nieuwsbrief van de stichting KOG is om niet te snel hulp te vragen.

"Al een poos stond er een bezoek aan mr. Wagenaar gepland, maar de afstand, Groningen, weerhield Alice Jansen en Ada Busman hier steeds van. Gelukkig bleek mr. Wagenaar ook kantoor te houden in Laren. Een afspraak was gauw gemaakt en wij kregen de volgende adviezen van haar.Bijna alle beroepsbeoefenaren: artsen; school; de politie; het consultatiebureau, hebben te maken met een meldcode. Om het zekere voor het onzekere te
nemen wordt er veel gemeld. Stel er is iets aan de hand en ”ik”, beroepsbeoefenaar, heb niet gemeld. Dus liever de verantwoordelijkheid
doorschuiven.
Indien uw kind valt en een blauwe plek heeft, ga niet te snel naar een arts, indien het kind normaal reageert. Ga niet naar het consultatiebureau
en stel de afspraak uit tot de plek weg is. Nogmaals: ga wel naar een arts indien het kind suf is of anderszins niet normaal reageert. De gezondheid van het kind gaat voor de “vrees” voor jeugdzorg.
Ouders weten meestal goed hoe het met hun kind gaat. Als advocaat is dit advies best controversieel.
Echter: de realiteit.
Let wel: ik heb het hier over ouders die hun kind niet mishandelen. Gewoon een spelend kind dat valt omdat het te wild is, ongelukje etc. Zoals wij vroeger vaak onder de blauwe plekken zaten van het buiten spelen.
Ouders die mishandelen gaan meestal niet uit eigenbeweging naar een arts.
Bel bij een echtelijke ruzie niet te snel de politie. Die doet niets (want familierecht/civiel), behalve melden. Probeer mediation/relatietherapie, neem een time-out, de-escaleer. Als het echt gevaarlijk uit de hand loopt, dan wel 112.
Het is triest om deze tips te moeten geven. Maar “het melden” is volstrekt het doel voorbij geschoten.
Vraag niet te snel hulp aan instanties en probeer er eerst met vrienden en familie uit te komen. Kijk op internet: daar valt veel aan tips en raadgeving te vinden."

het gaat maar door...

Heb nu eindelijk een schrijfelijke verklaring gekrijgen van VT dat iemand mn brief had gelezen. Door ging het tragisch. Mijn man, hele zomer hard gewerkt, nu zonder ons daarbij (behalve onze vroolijke skype raports van bloemige tuin of zonnige strand en andere leuke plekken) had dat VT verklaring dus open gemaakt. Hij raakte zeer overspannen. Op eerste instantie dacht hij dat wat nou, en waarom heb je dat geschrijven. We had toch alles al so goed geregeld. Hij is dol op goedgeregelde zaken. Alles moet goed uit zien op formulier. En nou, mijn bezwaar, hij vond, het is vreselijk. Ook vond hij het verantwoordelijkheid niet echt bij gemak. Hij had dat brief niet geschrijven maar VT/ambtenaar wil bij ons het volgende keer in september op bezoek komen. Dus nu moet hij daar alleen zitten en deze man antoord geven. Voor waarom we weg zijn maar nu ook voor waarom hun vrouw een bezwaar heeft gemaakt. En blijkbaar hij heeft echt geen enkele zin in dat besprek. Echt, geen enkele zin. En wat verder komt. Danksvoor VT kunnen we nu genieten, in plaats van in skype praten over wat leuks we doen, praten we, wat moeten we eigenlijk dat VT ambtenaar zeggen als hij komt. Mijn man...Hij is zon tiep, hij wil heeeeeel erg met iedereen zeer goed omgaan. Lief zijn. Dus hij wil deze ambtenaar niet teleurstellen maar nu zijn dus we weg en mijn meningsuiting staat op tafel. Werd hij zeer emotioneel. Momenteel zit hij daar dus alleen. Ik/we zou graag daar ook zijn, maar het is gewoon niet veilig. Persoonlijk betrouw dat VT instantie zozeer dus zou echt niet verstandig vinden om naar Leiden nu gaan speciaal om dat ambtenaar te ontmoeten. Hij lijkte ook zeer hoge verwachtingen te hebben. Het laatste wens wat hij had, toen hij bij ons langs was, was "Ik wil bij mijn bezoek zeker duidelijk zien, dat jullie harmonisch samen zijn, zonder spanningen." Stel, we zou nu daar komen, ik zou nog mijn brief gaan beantwoorden... en dan zegt hij alweer: Nee, je bent niet goede moeder. Wat doe ik dan? In een hand zou ik graag daar zijn om mn man te ondersteunen, in andere hand, als dat ambtenaar me nog een keer bespot met beoordeeling: ongeschikt, levert het ook een probleem. Maar man heeft dus stress. Hij moet bijna non stop hele zomer werken en VT-ambtenaar af te wachten. Het is gewoon te veel voor hun. Ik zelf vind wel dat gelijk heb om bezwaar te maken. In andere hand, ik wil niet dat hij op een pan hele zomer zit om moelijke besprek af te wachten. Hij is ook bang, dat als ik heb te vrije meningsuitingen op een papier gezet, kunnen we nooit verhuizen en blijven voor altijd in een kleine huis. En hij had net veel gewerkt om dat te veranderen. Dus neem ik nu eigene bezwaar terug. Brieven gaan moren in post. Hopelijk krijgt mijn man een verklaring ook daarover, dat bezwaar is teruggenomen zodat hij kan van stres af. Dan in september, wanneer dat ambtenaar komt onze huis te onderzoeken, hoef hij niet voor mij te beantwoorden. Had tussendoor ook een kleine onderzoekje gedaan. Hoe zit in andere landen met veiligheid van een kleine kind/baby? Schijnt dat in Baltische landen in het algemeen een traditie is, dat moeder of een van de ouders voor kind persoonlijk zorgt tot kind 3 jaar oud is. Het is vaak als een mijnpaal genomen. Tot deze leeftijd is vooral moeder een mens degene echt 100 percent en volledig verantwoordelijk is voor de kind en haar ontwikkeling. Kan deze cultuurvershil een redenen zijn voor VT onderzoek? Bf. so veel nu heb gelezen, schijnt, dat in NL is het juist normaal om snel mogelijk kind af geven naar zorgprofessionals zodat vrouw kan terug gaan naar een werkpost. Ook heb niet gehoord, dat daar werkgevers zijn werknemer 3 jaar in rij ouderschapsverlof betalen voor ouders plus baan reserveren zoals in Baltische staten. Daar is een beeld van moeder/kind als een samenhorende beeld nog steeds aanwezig. Moeders overal op straatbeeld te zien, vandelend, spelend met eigene kleintjes. Klimmen in modder.(In NL, zou nogal een reactie zijn, waarom is je kind al niet in kinderdagverblijf?) Ook adviseert in Bltsch landen geen enkele officiele instantie, dat moeder eigene kind voor 3rde levensjaar zou kunnen aleen laten, iemand anders geven,of zou moeten af geven naar zorgprofessionals, los laten of kind "vrijheid gunnen" of wat dan ook waren formuleringen van VT. Vanzelfsprekend doen prive oppas ook taken zoals oppassen voor 1 jarige maar dat word als een uitzondering genoemb. "Special occasion." Expats doen dat. Persoonlijk ben nog steeds gewoon zzp/er maar met zeer veinig werkuren... doe gewoon opdrachten afhankelijk van, wanneer kleine slaapt. Net paar verhalen gepubliceerd dus kan ook niet zeggen dat helemaal niet werk. Het is tot nu toe geen andere gevallen zijn geweest waar we hebben een hulp of advies van ambulance nodig hebben gehad. We wonen in zeer natuurrijke gebied, elk dag naar de meer of zee of het bos. Ook doen dat andere dorpskinderen. Iedereen kent elkaar.Ook wat hier fantastisch is, ook oudere kinderen komen soms langs en spelen ook met kleine. Families zijn in het dorp vaak groot. Oudere zijn vaak gewend om even te zorgen voor kleintjes. Het zit so lief uit te zien.

de nieuwe probleem...

De nieuwe grote probleem... ik mis mijn man... iets samen doen, skype is wel fijn maar...en momemnteel we durven echt niet terug komen, voor VT ambtenaar is langs geweest, maar dat is pas in september!

Lijkt me duidelijk

Jij hebt een brief geschreven naar VT zonder dat je man daarvan wist.
Iedereen op dit fourm heeft je afgeraden om deze brief te schrijven, zelfs AnneJ!
Jij schrijft de brief ondanks alle adviezen..
Jouw brief is niet positief ontvangen (verrassing!)
En je man is niet blij met deze brief (natuurlijk niet, ik zou me verraden voelen als ouder, dat mijn partner zonder mijn medeweten deze brief stuurt)
En nu vind je dat VT rekening moet houden met een nieuwe brij aan gedachten over hoe het in andere landen gaat. En dat de moeder nou eenmaal het belangrijkst is als ouder.

Het lijkt me tijd dat jij rekening houdt met je man (en de vader van je kind) en je kind. En stopt met deze waanzin.

Liza

Ook hier heb je van verschillende mensen het advies gekregen om je bezwaarschrift niet op te sturen. Niet vanwege de vrijheid van meningsuiting, maar omdat je in de brief van alles door elkaar haalt.
Je hebt de brief toch opgestuurd. Blijkbaar ook zonder dat je man het wist. Nu laat je je man met de problemen zitten: jij gaat het gesprek niet aan over je eigen bezwaarschrift (NB!) Ik hoop dat de brief waarin je je bezwaarschrift terugtrekt kort en duidelijk is en dat het geaccepteerd wordt. Anders hoop ik dat je moedig genoeg bent om zelf het gesprek te voeren.
Jij bent verantwoordelijk voor de veiligheid van je kind, niet VT. Dus als je oprecht meende dat het goed was om die brief te schrijven, dan moet je ook daarvoor de verantwoordelijkheid nemen en het gesprek aangaan.
Verder blijf je een dorp vergelijken met een grote stad, romantisch, dat wel.
Bij ouderschapsverlof in Letland krijg je maar een zeer kleine uitkering. Het zou wel goed zijn als de werkgever je daarna terug zou moeten nemen, dat zou in Nederland ook wel mogen.
Wij hebben het plaatje van zorgende moeder en werkende vader inderdaad al lang achter ons gelaten. Dat is niet omdat we kinderen willen overgeven aan professionals. Maar vrouwen hebben vaak een goede opleiding gehad, willen vaak ook werken, en vrouwen en mannen delen de zorg voor kinderen en inkomen. Wij noemen dat 'emancipatie'. Een van de belangrijkste ontwikkelingen is, dat kinderen slechts een relatief korte periode van hun leven afhankelijk zijn van ouders en dat ouders daarvoor en daarna hun eigen leven zinvol moeten invullen. Het is inderdaad niet zo, dat vrouwen dat alleen maar moeten doen met zorg voor kinderen. Vrouwen nemen ook de verantwoordelijkheid op zich voor de zorg voor inkomen, woning etc. We doen dat samen, maken daar onderling afspraken over en zoeken de beste oplossing voor beiden en voor de kinderen.

Tsjor

Niet uitzonderlijk

Het is daarnaast niet uitzonderlijk dat er nog steeds veel vrouwen zijn die voor kortere of langere tijd, de verantwoordelijkheid voor de zorg voor hun kinderen zelf op zich nemen, zonder dagelijkse kinderopvang.
Ik zie nu dat er nog een nieuwe eis is bijgekomen, de afsluitbrief mag die naam dus niet hebben: "Ik wil bij mijn bezoek zeker duidelijk zien, dat jullie harmonisch samen zijn, zonder spanningen."
Je zou ze toch. Het is niet hun recht om te stoken in een relatie en het veroorzaakt verder alleen maar stress in de relatie.

Het meest eerlijk is dat je je man bericht dat jij het gesprek afhandelt, het gaat om jou kritiek. Je meldt vervolgens de medewerker van VT dat het om jou kritiek gaat en dat dat een persoonlijke zaak is waar je, ook in een relatie, een eigen mening over kunt hebben en niet met een mond praat.
Maar dat je bedoeling juist is dat de bemoeienis van VT met jou gezin stopt. Er is geen reden om dit verder te vervolgen. Als ouders heb je niets misdaan en de zorg voor je kind is dan ook een ouderlijke zaak en geen zaak van VT. Dat is mijn advies.
Het advies van de kinderrechter Quick-Schuit: waar geen wettelijk recht is laat je je niet dwingen.
Het kan niet zo zijn dat VT blijft zorgen voor onrust in je gezin en in je relatie. Dat moet stoppen. Dus hiermee zeg je het contact met VT op.

Onbegrijpelijk

Dat er nu weer gereageerd wordt alsof Liza hier fout bezig is. Ze is niet handig in de omgang met VT, maar dat is ook een slangenkuil.

AnneJ, dat kan toch niet?

Beste AnneJ, je schrijft: Het kan niet zo zijn dat VT blijft zorgen voor onrust in je gezin en in je relatie. Dat moet stoppen. Dus hiermee zeg je het contact met VT op.

Het hele probleem is toch dat je dat als "slachtoffer' niet kan opzeggen? Dat VT vindt dat ze zich met Liza's leven kunnen bemoeien ook al willen zij en haar man dat niet?

Het is een advies

Met de instelling van Liza, alles uitleggen, haar drijfveren uitleggen, geeft alleen voer voor nieuwe discussie en een moeras aan vervolgbezoeken.
Dat stop je niet meer. Dit is nu echt 'laaghangend fruit'. Gewone gezinnen, waar niet mishandeld wordt, waar men even flink kan gaan 'helpen' omdat men denkt dat een gezin daarmee geholpen is, maar niet heus.
Je komt zo alleen verder in het moeras.
Je vraagt vriendelijk om de bemoeienis te stoppen en dan mag VT beslissen of ze er een been in zien om het op te schalen naar de kinderbescherming. Schande als ze dat zouden doen. Maar dan komt er een onderzoek en dan kom je tenminste voor de kinderrechter die er wel een eind aan kan maken.
Ook geen garantie overigens.
Maar zoals het nu gaat gaat het van kwaad tot erger. En dreigt het gezin nog verder uit elkaar te vallen.

Zie daarover ook de nieuwsbrief van de stichting KOG. Ouders die zich laten intimideren.

Melden

Ik zou mezelf ook zo spoedig mogelijk melden bij de Letse ambassade in Nederland, vraag daar naar hulp van de Letse ambassadeur. Mogelijk dat die deze mensen kan terugfluiten.

http://www.mfa.gov.lv/en/netherlands

man, VT, Letland

Zou het een goed idee zijn als man in september met kind in Letland zit ("vakantie") en Lisa samen met een externe adviseur in NL het gesprek met VT afhandelt?

Sowieso lijkt me nu de simpelste oplossing voor deze warboel dat Liza, man en kind in Letland gaan wonen. Liza voelt zich sowieso niet fijn in NL, in Letland is een groter huis, Liza's vader heeft ondersteuning nodig, en beide werken online / vanuit huis (toch?).
Het is nu misschien te vroeg voor Liza om dit met haar man te bespreken, ik kan me goed voorstellen dat hij nu razend is, dat ze zonder overleg die brief heeft gestuurd...

Dus Liza, eerst dit conflict met man doorwerken, en dan samen met hem een oplossing bedenken voor kind/VT.

Bizar trouwens dat VT denkt er over te gaan dat de relatie tussen ouders "harmonieus" zou moeten zijn... uitgezonderd mishandeling of huiselijk geweld gaat ze dit niets aan. Er hoeft niet eens een relatie te zijn om een kind te krijgen en te verzorgen...

Niet handig is een risico, geen vergoeilijking

'Dat er nu weer gereageerd wordt alsof Liza hier fout bezig is. Ze is niet handig in de omgang met VT, maar dat is ook een slangenkuil.'
Het is ook haar taak als ouder om te zorgen dat het gedoe met VT is afgelopen. Dat had ze kunnen doen door naar adviezen te luisteren van ons, met haar man te bespreken wat ze zou doen etc. Maar ze stuurt een zeer warrige lange brief, waarmee ze alleen maar meer reacties oproept. Dat is haar ook gezegd, dat kon ze weten en toch is ze ermee doorgegaan. Niet één keer, maar zelfs twee keer. En ze heeft aangedrongen op een reactie. Nu krijgt ze een reactie en dan wil ze het haar man laten opknappen.
Ik hoop dat ze nu wel naar je advies luistert, AnneJ. Anders blijft het beeld hangen van een verwarde vrouw, die niet communiceert met haar man, niet naar adviezen luistert en met haar kind vertrokken is. Dat wekt argwaan en dat kun je bij VT niet gebruiken. Ze is zelf verantwoordelijk voor dat beeld. Zij kan het rechtzetten.

Tsjor

toch vraag ik me af, en Tsjor

Wat kan VT doen nu ze in Letland zit? Ook al heeft het kind de Nederlandse nationaliteit (vader is Nederlands), VT kan nu toch helemaal niks doen? Als Liza en kind er in september niet zijn en VT staat op de stoep, dan wordt er toch geen international opsporingsbevel uitgevaardigd?

En Tsjor, jij zegt heel optimistisch dat Liza het beeld dat VT van haar heeft kan rechtzetten, maar dat betwijfel ik. Ik denk dat ze in het echt net zo warrig praat als ze hier schrijft, geen direct antwoord geeft op vragen die VT haar stelt, maar bijv een verhandeling begint over hoe het onderwijs is Kameroen is geregeld. Mij lijkt het beter dat ze geen contact meer heeft met VT maar haar man dat laat doen.

Niet dat het uitmaakt wat ik denk, want zelfs goed onderbouwde adviezen van mensen met ervaring en kennis van zaken zoals jij en AnneJ slaat ze in de wind.

Vragen

Wat kan VT doen? Dat zijn inderdaad vragen, waar ik bang voor zou zijn. VT zal zich buigen over de vraag of, gegeven de situatie, het kind nu wel veilig is. Ze kunnen besluiten om de zaak voor te leggen aan de raad voor kinderbescherming en om een OTS vragen. Dat kan als het kind nog ingeschreven is in Nederland. Ze kunnen ook kijken naar de kwestie of er sprake is van internationale kinderontvoering en op basis daarvan maatregelen nemen. Ze kunnen de kinderbescherming van Letland inschakelen.
De kans dat VT de kwestie nu laat rusten is in elk geval veel kleiner geworden, ook al zou de man alleen het gesprek voeren. Het is een dilemma waarin ze geplaatst worden en dat dilemma zullen ze willen oplossen: je kunt teveel zien (zoals AnneJ steeds betoogt), maar je kunt ook te weinig zien (zoals in de zaak van Savannah). Het is knap lastig om daar afwegingen in te maken.
Liza zal inderdaad warrig antwoorden, maar hopelijk wordt dan toch duidelijk dat ze weet waar ze mee bezig is en de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van haar kind aankan, zeker nu ze de vader op grote afstand heeft gezet (liever verhaaltjes vertellen op skype is iets anders dan de verantwoordelijkheid delen, dat blijkt wel aangezien ze haar bezwaarschrift niet gedeeld heeft met haar man).
Het kan zijn dat het helpt als man rustig vertelt, dat Liza nogal geschrokken is van het bezoek van VT, dat ze naar Letland is gegaan om tot rust te komen, dat haar vader toen gevallen is en ze nu de zorg voor vader en kind op zich genomen heeft; dat beiden goed kontakt hebben en elkaar regelmatig zien en dat het goed gaat met het kind, eventueel met foto's onderbouwd. Maar of dat voldoende is....
Je mag hopen dat iemand bij VT het hele verhaal herneemt (waar ging het ook alweer over), de aanvankelijke zorgpunten nog eens bekijkt en bespreekt of de huidige oplossingen voldoende zijn; en daarmee de zaak afsluit. Maar dat er door het gedrag en de keuzes van Liza een toename van zorgpunten is gekomen is duidelijk.
Ik zou er hoofdpijn van krijgen als vader. Wat moet je doen? Je kind opgeven, verhuizen naar Letland, scheiden? Je vrouw neemt geen adviezen aan en communiceert niet, maar gaat haar eigen onnavolgbare gang. Wat moet je doen?

Tsjor

Communicatie- en cultuurprobleem

Ik kan me een cultuurverschil goed voorstellen. Ik had zelf al een cultuurshock toen we naar Duitsland, om de hoek, verhuisden. Letland / Nederland is een veel groter verschil... En als dan ook nog VT achter je aan komt... En dan de taal nog.

Jammer dat je die klacht hebt ingediend Liza. Ik maak me best zorgen. Ik denk dat jouw soort brieven zorgt voor een rood of knipperend vinkje... Terwijl er eigenlijk niets aan de hand zou hebben moeten zijn. Ambulancebroeder doet melding, er blijken na een bezoekje en gesprekken geen gevaren voor het kind te zijn, dus case closed. Zo zou het hebben moeten/kunnen gaan.

Wat ik zelf hier in dit draadje trouwens heel erg aandoenlijk van Liza vindt, is dat ze heel eerlijk is. Ze gebruikt Ouders Online eerder als een soort dagboek of notitieboek waarin ze haar gedachten en overwegingen noteert. Ze doet zichzelf niet beter voor, is ook eerlijk over stomme dingen... Ik heb ook de indruk dat ze onze reacties niet/nauwelijks leest, of liever, ik merk niet dat ze er in haar berichten op reageert.
Ik zou dat gesprek, als dat plaatsvindt, denk ik toch door man laten afhandelen, op de manier zoals tsjor beschrijft. Ik zou er ook iemand bij halen, een vriend of familielid. De man van Liza is nu al zenuwachtig voor dat gesprek, dus het zou fijn voor hem zijn als hij ondersteund wordt. Van tevoren goed doorspreken wat je gaat zeggen en hoe. En laat je niet verleiden om meer te zeggen. Eerlijk gezegd lijkt me niet dat Liza of haar man hiertoe in staat zijn.

Liza heb je niet iemand in je omgeving, een Nederlandse vriendin of zo, die jou kan helpen met brieven en gesprekken, en je man kan bijstaan in het gesprek?

verschil in opvoeding

"bezwaarschrijft niet opsturen"... zwart maken is zwart maken. Niemand heeft nog steeds duidelijke basis zelf gegeven, van welk lucht deze melding normaal, acceptabel of iets redelijks is. Of van welke hoek is normaal dat mensen in je huis dwingen zonder afspraak om te onderzoeken, of je wasmachine duur genoeg is en of je kind goed luistert. Of jullie idd. bostrvoeding nog geven. Doen of niet doen, het is nog steeds bizaar. (Van mijn ambnulance melding... had een twijfel, of zij had een kleine pot open gekrijgen. Verder wat? Dat. )Als iemand schreef over je sterke woorden zoals "je heeft geen opvoeding plan", "je laat je kind doen alles wat zij wil"...en dat schreeft een gast degene heeft met je bijna geen woord besproken omdag hij principieel communiceert alleen met puur nederlanders... (Hij vond mijn accent niet prettig en communiceerde bijna alleen met mijn man...) Afhankelijk van cultuur. We gaan eigene kind zo leren: als iemand je zwart maakt, of je familielid, staa je daar tegen niet ga met een hoofd knikken. Ik heb nu dat bezwaar terug genomen maar hetminst staat het al geregistreerd en als dat onzin langer duurt (momenteel wat is het, half jaar al?) dan ga dat opniew sturen.

Muur

@Mirreke, ik denk dat je met je constatering wat dagboek betreft, er niet ver naast zit.

@Liza, duidelijkheid of normaal zijn rekbare begrippen. De overheid wilt iets, verwoord het in een wet (kinderrechten) maar met zoveel ruimte dat de uitvoerders kunnen verschillen van interpretatie. Jij ziet het als zwart maken. De ene uitvoerder ziet het als een beschrijving van de thuissituatie, de ander valt er niet over. Dat verschil bestaat door de ruimte in de uirvoering van de wet. Net als de ene politieagent je een waarschuwing geeft voor fout parkeren zodat je ergens anders gaat staan en de ander een bon uitschrijft en niet te verwurmen is. Je hebt de verkeerde getroffen..
---
Aannames: ook in deze post doe je een stevige aanname. 'De 'gast?' communiceert principieel niet met jou omdat je puur geen Nederlandse bent??? ' Dat komt best discriminerend over. Zou het niet eerder te maken hebben met het feit dat je soms ook moeilijk te volgen bent?
Heus, het is knap en dapper dat je hele relazen kan opstellen. Alleen heb je meerdere keren het advies gekregen om de brieven door je man te laten opstellen. Die adviezen komen niet uit het niets.

Als lezer, moet ik sommige regels wel drie keer lezen om ze te begrijpen. Dit is het gevolg van verkeerde woordkeuze of onjuiste zinsbouw. Dat is te begrijpen want Nederlandse is je tweede taal. Maar het bemoeilijkt wel het volgen van de boodschap. Om te voorkomen dat die ' gast' je verhaal verkeerd begrijpt, verkiest hij een gesprek met de vader zodat gast geen verkeerde conclusie terkt uit de antwoorden van je man. Heel logisch gevolg, zou ik ook doen. Als ik met mijn slechthorende vader naar de huisarts ga, wordt het gesprek in no-time een gesprek tussen huisarts en de mantelzorger. Zo werkt dat nu eenmaal.

----
Opnieuw insturen? Heb je niet genoeg schijnwerpers op je? Probeer juist uit het licht van die schijnwerpers te blijven, want je bent in deze een eenling met daarnaast een handicap ( lettervaardigheid). Zie dat toch eens een keer in, al was het maar voor je kind.

---
Toch heb ik een licht vermoeden dat ik tegen een muur praat.

Korter

Liza, je had vooral eerst met je man moeten overleggen voordat je een bezwaarschrift had ingediend.
Mocht je nog een keer zoiets willen doen, hou het dan kort:

'Ik voelde me overvallen door uw onverwachte bezoek en ik maak bezwaar tegen uw beschrijving van mijn gezin. De bevindingen die beschreven staan zijn gebaseerd op korte observaties en korte gesprekken, niet onderbouwd en subjectief. Wilt u dit bezwaar toevoegen aan het dossier?

Dagboek of muur, het geeft in elk geval wel een communicatieprobleem aan dat verder gaat dan alleen de taalvaardigheid.

Tsjor

En,

Onderteken de brief met meneer en mevrouw, als blijk van eensgezindheid.

Ja jammer

Het is meer dan de taal inderdaad.

Een vraag, ik houd het kort: lees je de berichten met tips en adviezen?

Ze ruiken het..

Juist door kleine signalen, kan een instantie het vermoeden krijgen dat het gezin hun kind geen stabiliteit kan bieden. Suggestief, maar wel vaak hetgene waar ze op letten.
Signalen zoals ergelijke gezichtsuitdrukkingen op gezicht echtgenoot wanneer zijn vrouw in discussie gaat of het insturen van een brief wat alleen door haar ondertekend is of de lichaamstaal van moeder die gebeten reageert.

Bij een ontmoeting is het essentieel dat je geen stille signalen uitzendt. Net als een spel pokeren, en laat niet in je kaarten kijken.

Melding

Liza, de melding is niet redelijk. En bedreigend voor ouders en kinderen. Daar is inmiddels genoeg over bekend. Het probleem is juist dat steeds meer ouders en kinderen daar last van krijgen en dat het de macht van scholen en hulpverlening tegenover ouders en kinderen veel te groot maakt.
Andersom is het ook waar, is er echt sprake van kindermishandeling, dan is de melding ook een zwaktebod en de hulp onder de maat en beschadigend.
Dat gaan jij en ik niet oplossen. Gelukkig zijn er wel mensen hard aan het werk om er toch tegenwicht tegen te bieden.
En ouders laten zich ook teveel intimideren, je weet soms niet waar je goed aan doet, platliggen en slijmerig doen wat ze zeggen en dankbaar zijn, of je rug recht houden, niet meegaan in flauwekul, en dan maar wachten tot je voor de kinderrechter staat.
Het kan zonder advocaat. Maar er zijn gelukkig steeds meer advocaten deskundig en het is een investering in je veiligheid.
Vertrouw op jezelf en steun je man, je kind en je vader.
Ik snap die behoefte aan een woordenstroom, maar dat zou je zelf ook niet prettig vinden als je overstroomt wordt met woorden, dan wil je ook liever dat iemand zaken wat concreet samenvat en er niet allerlei emoties in meegeeft. Waar gaat het over? Wat is hier de vraag? Aan wie is je bericht gericht en wat wil je dat het oplevert? Houdt het kort en concreet.

Inzet loont

AnneJ: 'Liza, de melding is niet redelijk.' Hoe weet je dat? Was je erbij? Waarvoor zou ze nu nog een advocaat nodig hebben? Denk je dat ze wel naar die adviezen zal luisteren?

Ondertussen is het jaarbericht kinderrechten uitgekomen. Daarin staan enkele verbeteringen waar ik blij van word. Ik haal even twee opmerkingen naar voren uit de samenvatting die Trouw gaf:

'Tien jaar terug zaten er nog 3491 minderjarige verdachten in een justitiële jeugdinrichting, vorig jaar nog maar 1054. Zeven van de veertien justitiële jeugdinrichtingen zijn gesloten.' Tien jaar terug zaten 1200 kinderen die niets misdaan hadden, maar hulp nodig hadden nog in een justitiële jeugdinrichting. Tien jaar geleden is de wet op de gesloten jeugdzorg er gekomen, waardoor kinderen die intensieve hulp nodig hebben niet meer in een gevangenis worden geplaatst. Dat verklaart in elk geval een groot deel van het dalende aantal kinderen in gevangenissen en heeft ervoor gezorgd dat heel veel jeugdgevangenissen konden sluiten. De inzet van stichting Misplaatst voor deze kinderen was weergaloos en heeft gelukkig dus ook een positief effect gehad.

'Ook een beetje half/half: de veranderingen in de jeugdhulp. De duur van de ondertoezichtstelling is verkort met acht maanden. De kans op een uithuisplaatsing gehalveerd. Maar er blijven zorgen over de zorgvuldigheid waarmee de maatregelen worden opgelegd. En broertjes en zusjes kunnen (te) vaak niet samen worden geplaatst.' Let wel: de duur van een OTS is met 8 maanden verkort! De kans op een UHP is gehalveerd! In het rapport wordt als oorzaak hiervoor de invoering van de deltamethode genoemd.

Er zijn dus wel degelijk positieve veranderingen gaande en het heeft wel degelijk zin om je in te zetten voor verbeteringen van het systeem.

Overigens wordt de meldcode in het rapport gepresenteerd als iets positiefs als het gaat om rechten voor kinderen. Er zijn wel zorgen wat er gebeurt na een melding bij Veilig Thuis, maar de oplossing die gezocht wordt (meer multidisciplinaire aanpak) brengt volgens mij meer risico's met zich mee, namelijk dt er in een team van professionals gepraat wordt over 'zorgen', terwijl hooguit één persoon daadwerkelijk kontakt heeft gehad met het gezin; dat er een analyse uit komt die zorgen opstapelt (wie durft te zeggen dat er weinig aan de hand is?), met een analyse die door het team gedeeld wordt (welke individuele werker durft het aan om daarna een andere analyse te geven?) en dat je dus plotseling op meerdere terreinen genoteerd wordt als 'zorgelijk'. Ik hoop dat er dus ook aandacht komt voor het zorgvuldig afhandelen van een melding, waarbij aandacht is voor de schade die een dergelijke melding aanricht, emotioneel en psychisch bij de ouders, maar ook binnen het sociale netwerk. Ik zou willen dat daar ook protocollen voor worden ontwikkeld.

Er zijn nog genoeg punten over om je druk over te maken. Maar het laatste jaarbericht laat zien, dat het wel degelijk zin heeft om je in te zetten voor verbeteringen. 50% minder uithuisplaatsingen en 8 maanden kortere OTS, dat zijn geen kleinigheden.

Tsjor

Lees pagina 24 Tsjor

Er is altijd een heel gerommel met de cijfers en je blijft je maar afvragen wat er achter schuilgaat.

In de tabel op pagina 24 van het door jou genoemde jaarbericht zie je dat ten opzichte van het jaar daarvoor er juist een stijging is van het aantal OTS en UHP.

Aantal ‘unieke’ minderjarigen in de gesloten jeugdzorg - een toename van 2 procent

Aantal kinderen in de pleegzorg - een toename van 10 procent

Aantal eerste onder toezichtstellingen - een toename van 13 procent.

En het bericht dat zorgbehoevende jongeren niet langer geplaatst worden met jongeren met een strafmaatregel is alweer van een aantal jaren geleden.

Natuurlijk heeft het zin om je druk te maken. Echter zolang die meldcode niet van tafel is blijf je kwetsbaar voor machtsmisbruik.

Ik verwacht inderdaad nog wel wat verbeteringen van wetgeving en advocaten. Maar hopelijk ook van het verzet van ouders.