Veilig Thuis, hulp

Naief Tsjor

"Verstandiger is om je dan even achter de oren te krabben en te bedenken waarom men blijft aanhouden, wat er dan niet goed overgekomen is."

Helaas krijg je daar juist geen vinger achter. Het heeft vaak meer te maken met de beleving van de VT-ers en weinig met jezelf. Het is een moeras.

Ik kan me wel voorstellen dat er een soort onderhandelingssituatie ontstaat. Een soort alsof spelletje. Als jij dan serieus ingaat op een punt waarvan je denkt dat ze dat mogelijk niet goed begrepen hebben, kun je daar proberen wat recht te zetten en als men daartoe bereid is, omdat de subjectieve seinen toch op groen lijken te staan dan kan dit een eindspel worden of weer aanleiding geven tot verder gewroet. Of je gaat in op een quasi hulpverlening en doet daar enthousiast aan mee en bent dankbaar en daarna hebben ze je 'geholpen' en hebben ze het gevoel hun professionele plicht gedaan te hebben. Het gladde alenspel van Flanagan. Je hebt er geen vat op Tsjor. Je doet je best en je schat je kansen zo goed mogelijk in, en daarom is er geen standaard goed antwoord mogelijk maar stel je steeds je strategie bij, het liefst samen met een echte deskundige als een ondersteuner van de stichting KOG of een advokaat, want de scene kan per moment er anders voor staan.
En jij hebt echt geen zicht op de innerlijke dynamiek van die instantie.

Voeren

Deze mensen gaan met elkaar in vergadering en omdat ze zichzelf zeer serieus nemen wordt er gewikt en gewogen over subjectieve observaties en kan men elkaar gaan zitten opjuinen en versterken, afhankelijk van de kwaliteit en de persoonlijke volwassenheid of sensibiliteit van de betrokken medewerkers.
Nou, daar heb ik niet zon hoge pet van op.
En daar zit jij niet bij. Hoe kun je je daar nou tegen verdedigen en je afvragen wat er dan niet goed is overgekomen? Allemaal suggestie?

Ervaringen van ouders Tsjor

http://www.stichtingkog.info/publicaties/een-ijswoestijn/

"Jeugdzorg, jeugdhulpverlening, kinderbescherming, welke term maar in de mode is: het is een bedrijfstak met zijn eigen belangen (bijvoorbeeld: een tehuis dat niet een bepaalde bezettingsgraad heeft wordt gesloten). In die bedrijfstak is het verloop onder het personeel enorm, kunnen mensen soms niet omgaan met macht of zijn ze niet tegen hun taak opgewassen. Bovendien heerst er een cultuur van afschuw van feiten (“het gaat om de beleving”) en maakbaarheid van relaties. Misschien werken er veel mensen die graag “redden”, waardoor ze een hoop narigheid kunnen veroorzaken.

Er gebeuren regelmatig de raarste dingen: een onderzoeker is partijdig, feiten worden genegeerd of aangepast aan de wens van de rapporteur, iemand woorden worden verdraaid, informanten worden genoemd die niet benaderd zijn, conclusies van rapporten hebben weinig te maken met het rapport waar ze een conclusie uit moeten zijn of rapporten zijn suggestief en werken naar een conclusie toe die kennelijk van te voren al vaststond, de directeur schrijft u na een klachtenprocedure A en op de zitting zegt zijn vertegenwoordiger toch B, tussen datum post en datum poststempel liggen weken, post komt niet aan, stukken worden geweigerd of verdwijnen. Als het boven water komt, heet het allemaal “misverstand”. Kinderbeschermers lappen soms de wet en ook de uitspraak van de rechter aan hun laars."

"In Nederland loopt heel veel geweldig goed. Op dit terrein loopt te veel geweldig slecht. Zo slecht, dat wie het navertelt, uitlokt dat hij voor gek versleten wordt. Een normaal mens kan niet snappen dat officiële organisaties onder de ogen van de overheid soms zo slecht werken. In bedrijven worden mensen meestal ontslagen als ze hun werk slecht doen en slecht blijven doen. In het kinderbeschermingsbedrijf doet ongetwijfeld een deel van de mensen hun werk goed en worden misschien soms mensen die het slecht doen verwijderd. Maar er blijven te veel mensen die zich bedienen van intimidatie, manipulatie en zelfs leugens. Dit gaat maar door en brengt kinderen en ouders veel verdriet en ellende."

Gelukkig loopt het ook vaak met een sisser af. Maar je wil ook niet de indruk wekken dat als het niet met een sisser afloopt dat men het aan zichzelf te wijten heeft. Tenzij je natuurlijk van doen hebt met aantoonbare schadelijke feiten. Maar hier gaat het juist om primair normale ouders, niet verslaafd, niet verstandelijk beperkt, van goede wil, goed genoeg.

Overdosis

Sorry voor de overdosis. En ik heb er overigens veel waardering voor dat je dit soort problematiek met mensen bespreekt.

Back-up

@AnneJ, sorry als ik het er even bij haal, maar denk je dat de aanwezigheid van je vader ten tijde van het gesprek met de kinderrechter geen duit in het zakje heeft gedaan? Zijn aanwezigheid als vader, als steun en toeverlaat, ook gezien zijn beroep, zijn rust en kalmte kan voor de rechter een reden zijn geweest om in jouw voordeel te besluiten. Gevoelsmatig heeft vooral zijn beroep zwaar meegeteld. Hij kon je begeleiden/ ondersteunen in de opvoeding van je kinderen.

De aanwezigheid van een rustige partner/ouder, kalm en verstandig geeft vaker een positief uitslag. Die aanwezigheid haalt de vrees weg dat het daar thuis in de soep loopt. Dat ze op eigen kracht eruit komen. Daarom was het ook belangrijk dat Liza en haar man zichtbaar op één lijn stonden ipv de indruk dat ze tegenover elkaar stonden. Men let ook op lichaamstaal. Een man die tegen zijn vrouw zegt dat ze haar mond moet houden, al dan niet in aanwezigheid van de bezoekers, straalt snel een lichaamstaal uit van gespannenheid.
Het team maakte al een opmerking over de lichaamstaal van de moeder. De vraagstelling aan vader was juist om te peilen hoe hij zijn gezin kon aansturen. Als moeder en vader overkomen als een tweetal die elkaar niet steunen in opvattingen. Dat zaait vertwijfeling. Dat is net hetgene dat een contrast is met de steun die jij van je vader ontving. Je vader was je vrijbrief, in mijn ogen.

De mensen die langdurige conflicten hebben met een zorgteam, zijn voornamelijk de alleenstaande ouders. Ze gaan alleen de gesprekken aan en hebben niemand die voor hen pleit, geen ' toezichthouder', dus moet het VT dat maar doen in belang van de kinderen. De KOG adviseert ook om met een familielid naar een gesprek te gaan zodat je er fysiek niet alleen voor staat. Met zijn tweeën houdt in dat ook een kind een back-up heeft, een beschermer zodat VT niet nodig is.

Je kan het wel onrechtvaardig vinden of vastbijten in het fenomeen waarheidsbevinding. Op de bres komen tegen die onrechtvaardigheid.
Je kan iemand ook adviseren hoe de dans te ontspringen. Ik denk dat een gezin daar meer aan heeft.

(Jezelf verwijten als het niet met een sisser afloopt? Ik snap die gedachtegang niet. Als je je best doet om het tij te keren, hoe kan je dan jezelf iets verwijten? De fout die men zich zelf wel kan verwijten is het met oogkleppen lopen en waarschuwingen in de wind slaan.)

O Zeker Flanagan

MIsschien wel alleen maar te danken aan de aanwezigheid van mijn vader, wie zal het zeggen.
Het is dan ook zeker handig dat Liza een man meeneemt. En dan is het beslist onhandig dat Liza en haar partner niet op een lijn zitten.

Verwijten Flanagan

Als je er vanuit gaat dat als ouders transparant meewerken met VT, het advies van Tsjor, dat je ze het vertrouwen geeft dat ze er wel doorheen komen, alweer volgens Tsjor. Wat moet je dan als ouder als blijkt dat je er dan toch niet doorheen komt?
Heb je dan toch iets fout gedaan? En zo ziet de buitenwereld het wel en mensen kunnen het ook zichzelf verwijten. Daarom is het advies van Tsjor misschien wel fijn, mensen die VT vertrouwen kan ook medewerkers van VT triggeren om die wel goed te behandelen. Maar dan veronachtzaam je toch de interne dynamiek, de machtsverhoudingen en hoe mensen daarmee om kunnen gaan, en de belangen van dit soort organisaties.

Vertrouwen

Met transparant hoeft niet bedoeld te worden dat je ze vertrouwt. Er is een grijs gebied tussen wantrouwen en vertrouwen.

kind en vader

En intussen houdt Liza het kind moedwillig weg bij de vader. Dat vind ik afschuwelijk, voor het meisje en voor de vader.

Flauw Amsterdamse

Om te suggereren dat er sprake is van opzettelijke kwaadwilligheid bij Liza. Ze zit in deze situatie en maakt er het beste van. Inmiddels heeft ze ook de zorg voor haar eigen vader. En de situatie met VT is nog lang niet tot rust gekomen. Ik begrijp die behoefte niet om Liza zo te beschuldigen.

De waarheid is niet flauw

Het is wat er gebeurt. In ongeveer drie commentaren werd vrij nuchter verteld dat de relatie en de skyperelatie klaar waren, er werd al een kamer ingericht en eentje aangebouwd. Haar partner kan hoog of laag springen, Liza blijft daar, haar weg of de snelweg.
Daarmee houdt ze haar kind weg bij de vader.
Het Nederlands moet wel heel gebrekkig zijn wil dat iets anders betekenen dan wat er staat.

niks flauws aan

sterker nog, de situatie is ernstig, in mijn ogen. De relatie is ineens afgelopen, skypen lukt ook niet meer, er is nauwelijks/geen communicatie tussen Liza en haar man.

Liza heeft dochter meegenomen naar buitenland en is niet meer van plan om terug te keren. Ze keert niet meer terug om meerdere, al dan niet terechte redenen.
Dat Liza voor haar vader wil zorgen, prima, heel begrijpelijk. Ze kan dochter ook in Nederland laten, want vaders kunnen prima voor kinderen zorgen. Uit de berichten van Liza blijkt dat haar man heel erg ongelukkig met de situatie is. De man heeft het nakijken.

Ik begrijp de mildheid tov Liza helemaal niet.

Onrealistisch Amsterdamse

In de relatie tussen Liza en haar man is Liza de primaire verzorger van hun dochter. Bovendien wordt het gezin bedreigd door VT. Hoe realistisch is het dan om je kind thuis te laten? Dat is bochten wringen, opzettelijk niet willen begrijpen hoe VT de zaak voor Liza compliceert.
En dat de keuzes daarin aan Liza en haar man zijn en dat ze daar samen uit moeten komen. En dat de keuzes daarin niet eenvoudig zijn.
Hoe realistisch is het om te verwachten dat vader een ontvoeringszaak begint? Allemaal valse speculatie.

interpretatie

AnneJ, ik schrijf nergens dat de man een ontvoeringszaak begint. Dat is jouw interpretatie. Beter lezen aub.

Primaire verzorger: de man werkt thuis, en kan opvang regelen, net zoals zoveel werkenden dat doen.

Het gezin wordt niet bedreigd door VT.

De bedreiging door VT bestaat alleen in mijn perceptie en die van Liza. Wat een manier van discussiëren. Zo kun je alles naar je eigen hand zetten en wegredeneren. Ouders hoeven zich niet bedreigd te voelen door zon programma van VT. Ik verwacht toch wel enig inlevingsvermogen.

Vader

Liza voelt zich bedreigd, ok, dat begrijp ik. De VT situatie laat ik even los.
Ik vind namelijk dat er geen enkele reden zwaar genoeg weegt om dochter weg te halen en houden bij de vader. Vader is er heel ongelukkig onder, hij wil dit niet. En het mag ook niet.

En vervolgens

Is Liza de primaire verzorger. Dan spreekt het niet vanzelf om je kind bij vader te laten als je op familiebezoek gaat in eigen land, al helemaal niet omdat de familie je kind ook graag wil zien. En er mag zoveel niet.
En als Liza haar kind bij vader laat die niet gewend is om de hele verzorging op zich te nemen dan is ze weer egoistisch omdat ze lekker 'op vakantie' gaat en haar man met een dubbele taak laat zitten, want hij is de meerverdiener van het gezin. Dat is toch niet aan jou om te beoordelen?
Dit soort besluiten binnen een gezin gaan je niet aan. En dan heb je ook nog te maken met gezinnen waar de ouder het gezin achterlaat in het thuisland om economische redenen.
Gebrek aan sensitiviteit denk ik voor situaties. Alles willen meten aan een soort standaardnorm, pappa/mamma/kindje en daar tegenstrijdige eisen aan verbinden. Je gaat er niet over. En mensen maken daarin hun eigen keuzes.

En je wil niet dat zon organisatie als VT daar doorheen fietst. Zij gaan er ook niet over maar kunnen een geweldige indruk maken en situaties op scherp zetten. Met hun proefballonnetjes. En hun eigen 'hulp' zo belangrijk vinden dat ze bereid zijn om jou rechten met voeten te treden.

Familiebezoek?

Daar begon het mee, toen werd dat een vlucht, daarna weer een vakantie en nu blijft ze er, er wordt een kamer aangebouwd. Dus kan vader kiezen of delen.

Niet de vakantie

AnneJ, je weet best dat het niet om de vakantie gaat. Het gaat erom dat Liza eenzijdig (!) heeft besloten om niet meer terug te gaan ná de vakantie. Dat heet kinderontvoering. Want haar man wil niet dat Liza en dochter in moeders geboorteland blijven.
Wat haal je er toch weer allemaal bij, ik probeer het zuiver te houden.

Zuiver?

Je gezin wordt bedreigd door VT, je voelt je niet meer veilig, je man steunt je niet want die wil dat je een vloerkleed wordt en dat kun je niet, ook niet als toneelstukje, en dan ben je voor je gevoel veilig bij je eigen ouder en dan is het weer mis. Of het nu kinderontvoering is of niet, het is een drama en ik heb medelijden met iedereen maar ik geef het je te doen. Zou jij niet voor jezelf kiezen Amsterdamse? Je bent wel voorwaardelijk voor de zorg aan je kind en er zijn grenzen en opties.
De toekomst is helemaal nog niet zo duidelijk. Liza wikt en weegt en probeert het VT gedoe onder de knie te krijgen. En dat is misschien ook wel belangrijk zodat er dan weer wat rust komt, tenminste als het goed afloopt en men niet blijft aandringen, want dan durft ze op zijn minst mogelijk weer eens heen en weer met kind naar vader.

Bedreiging

Die kan ze ervaren maar die is er niet.
Haar man wil dat ze een vloerkleed wordt?

Als je rust adviseert moet je haar niet zo ophitsen om tegen VT te strijden. Je voedt haar angst.

Ach Target

Herhaling van zetten. Je zou die lui van VT zo graag buitenspel willen zetten, dan is de situatie tussen Liza, haar partner en haar kind pas 'zuiver'.
Maar ja, ze willen o zo graag 'helpen' en dat ouders dat als vernederend en bedreigend ervaren, en als het verlies van vanzelfsprekende burgerrechten op zelfbepaling, moeten ze toch gewoon niet doen?

Downplayen

De rol van de vader wordt wel erg gedownplayd, zo. Nu ineens is hij iemand die Liza niet steunt en wil dat Liza een vloerkleed wordt. wat een interpretatie weer. Het zou ook zo kunnen zijn dat de vader het heel goed op een rijtje heeft. Dat weet jij niet en ik ook niet. Ik oordeel daar niet over.
Liza wikt en weegt? De vader wordt echt volkomen buiten spel gezet. Ongelofelijk.

Internationale kinderontvoering haalt meestal alleen het nieuws als de vader het doet. Als de moeder het doet, is er beduidend minder ophef over. Ik vind dat veelzeggend.

Vader

Uit het verhaal kun je begrijpen dat Liza vaker in aanraking komt met instanties en neem me niet kwalijk dat ik dat zeer goed begrijp want zij wil het doen op een manier die echt niet wereldvreemd of mishandelend is maar waar een aantal ouders veel waarde aan hechten als opvoedingsstijl. Ekologisch, natuurlijk, attachment parenting, Kritisch prikken.
En dat is hun goed RECHT.
Dat ze daarmee hulpverleners irriteren komt omdat die daarmee een veel te grote broek aantrekken, zij gaan er niet over. Maar ze doen alsof ze er wel over gaan. En uiteindelijk wordt duidelijk dat ze dat nog kunnen waarmaken ook! Ze gaan thuis de lakens uitdelen!
En daar kan vader niet meer tegen. Dat er steeds gedoe ontstaat met hulpverleners. Door hulpverleners en omdat het voor Liza vanzelf spreekt dat ze als moeder rechten heeft. Denkt ze nog, dan.
Dus die hulpverleners zitten al lang te stoken in het gezin.

Volgens mij kan Lize er niet meer tegen dat vader anders denkt

dan zij en niet andersom. Ik heb nergens gelezen dat vader er niet meer tegen kan. Liza kan er niet meer tegen. Zij heeft de relatie beëindigd. Niet hij.

Liza vindt dat zij ALLE rechten heeft en vader geen rechten heeft. Nu heeft zij hun kind van vader afgepakt. Haar doel is nooit geweest om vader in zijn rol te laten. In haar ogen heeft de vader geen rol. Het is haar kind.

Het meest opvallende vind ik dat Liza in deze discussie suggereerde dat zij wel moest vluchten voor VT en naar haar eigen land moest gaan. Maar in het rapport van VT stond al genoemd dat Liza twee maanden naar haar eigen land zou gaan op familiebezoek. De reis was al gepland en was zeker niet het gevolg van het rapport.

Ik heb mijn twijfels over de oprechtheid van Liza. Ik geloof best dat alles gebeurd is zoals zij omschrijft, inclusief de kromme conclusies die daaruit voorkomen over de Nederlandse gewoonten.
Maar ik heb het idee dat de reacties die zij hier gegeven heeft, niet overeen komen met de werkelijke volgorde in de tijd.

Een overdosis inderdaad

Zowel voor de lezer als voor jezelf, want je moet er zoveel suggestieve dingen bijhalen en zoveel mensen van van alles en nog wat betichten, dat het jezelf vergiftigd. Je draait door.
'En dat is hun goed RECHT'. Nou, dat hebben ze uitgelegd en daarmee is het toch klaar?
'Ze gaan thuis de lakens uitdelen!' Hoe dan?
Wat is de konkrete bedreiging? De kwestie is afgesloten en ze komen nog twee keer langs om te kijken of alles goed gaat. Vervelend, ja. Maar als je ervan overtuigd bent dat je het goed doet, als je een paar kritische punten aanpakt die je zelf toch al wil aanpakken (zoals de rommelige en armoedig uitziende woning, eventueel een grotere woning (je hoeft niet in de randstad te blijven), dan is er toch geen probleem.
Het enige kritische punt dat overblijft is een stevig verschil van mening, waar het gaat over de mate waarin moeder betrokken is bij haar kind en de mate waarin het kind de ruimte krijgt om zichzelf te ontwikkelen in een grotere wereld. Dat wordt een kritisch punt omdat moeder op alle mogelijke manieren aangeeft dat ze de buitenwereld (inclusief haar man) niet vertrouwt. Misschien leert moeder om het kind wat meer los te laten en wat meer te vertrouwen op de buitenwereld, dat zou fijn zijn. Maar als ze zich nog verder inkapselt met haar kind in haar eigen gelijk en haar eigen wereldje, waar niemand meer bij kan, zelfs de vader niet, dan is het een risico voor het kind.
AnneJ, leg eens uit. Wat vind je ervan als jeugdzorg/kinderrechter een kind weghaalt bij moeder om subjectieve redenen? Afschuwelijk toch.
En wat vind je ervan als een moeder het kind weghaalt bij de vader, terwijl de vader geen enkele bedreiging vormt voor het kind? Dan is moeder plotseling een slachtoffer/held.

Tsjor

Niet aan de orde Tsjor

Iedereen maakt er zo zijn, haar, dingetje van. Jij vind bijvoorbeeld dat Liza tevee op haar kind zit. Volslagen onzin. Mag ze zelf weten.
Of ze de buitenwereld en haar man wel vertrouwt idem.
Wij horen ons niet met dit gezin te bemoeien en eventuele situaties zijn een zaak van Liza en haar man.
Eerlijk gezegd is dat ook mijn opvatting over kinderontvoering. Ik kan me goed voorstellen dat het gebeurt. Als je gaat scheiden is het soms echt moeilijk om dan alleen een bestaan op te bouwen in een ander land. Hoe ingewikkeld ook, ik heb me daar indertijd bij neergelegd. Mocht zich zoiets in mijn gezin voordoen dan zou ik dat accepteren en zelf proberen een bestaan op te bouwen in thuisland van ex of heen en weer reizen.
Dankzij Lawine. Die overigens ook meegewerkt hebben aan de expertise rondom kinderontvoering en een van de medewerkers is daar vast bij aangesteld. Maar ik zal die workshop niet vergeten. Je gaat er als ouders samen over en dat is een gevolg van de relatie die je bent aangegaan.
En natuurlijk kun je daar internationale rechtsregels over ontwikkelen, dat moet ook, en rechtzaken voeren, belangrijk. Maar primair probeer je er ook in die situatie samen uit te komen.

Psychologie van de koude grond Tsjor

Dat soort observaties/conclusies zijn zeer subjectief maar wel gebruikelijk in dat maatschappelijk werkers milieu. Ze moeten het blijkbaar toch een air van wetenschappelijkheid geven. Maar het is natuurlijk niet goed om zo dat soort zaken te 'stellen'. Opvoedingskwesties afdoen alsof ze zo hard zijn is quasiwetenschap. Als er een diagnose nodig is heb je een specialist nodig, geen buurvrouw of VT-er.
Het is gewoon psychologie van de koude grond.
Met helaas vaak grote consequenties want het klinkt zo fijn echt.