Veilig Thuis, hulp

XXL

Mijn peuter was op die leeftijd, een jaar en 9 maanden ook XXL van yoghurt met kindermeel. Dat werd snel minder toen hij meer ging bewegen doordat hij zich ontwikkelde en een grotere actieradius kreeg. Soms verzamelen ze wat reserve energie. We zijn helaas obsessief bezig met allerlei mogelijke risicos en uiteindelijk blijkt die obsessie te leiden tot meer slachtoffers.
Ik zeg altijd tegen mijn kinderen: we eten al gezond, we bewegen, laat je niet gek maken door een samenleving die obsessief met obesitas bezig is. Kijk maar naar Amerika. Dieten, excessief sporten, gezondheidsrages, en ondertussen steeds dikker worden en steeds meer eetstoornissen. Obsessief.
We praten elkaar problemen aan. Dat is pas ongezond.

Obsessief

Mijn kinderen neigen naar obsessies, dat heb je met autisme.
De therapeut van dochter heeft haar zichzelf laten wegen. Ik weet niet wat hem dan beweegt.
Dochter meldde dat ze zich van mij niet mag wegen. Dat mag ze komende week dan uitleggen waarom niet.

Arme man

Dat vind ik nou juist erg. Er komen bij mij onmiddelijk allerlei associaties uit mijn jeugd boven: wie een van deze kleinen, farizeeers, barmhartige samaritanen en de rest.
Als de buurvrouw vind dat jou platencollectie rommel is moet zij weten, maar als een officiele instantie dat vind voelt dat echt wel even anders aan.
De kunst is om je daar niet door uit het veld te laten slaan, zij deugen niet, wie zegt nou zoiets in een officiele functie, dat is toch een vorm van kleineren en pesten?
Mijn ex was nog het meest getroffen dat men beweerde dat zijn Nederlands nog niet veel voorstelde ondanks dat hij al lang in Nederland was. Alles word uitvergroot maar je krijgt wel een dreun uitgedeeld.
Alles wat jij belangrijk vind wordt beledigd, wat je goed doet word nog negatief voorgesteld.
Tot je zelf in die positie zit kun je je gewoon niet voorstellen hoe intimiderend en kleinerend dat is. En hoe je daar verdrietig van word.
Je wordt behandeld alsof je als kind een tekening heeft gemaakt en moeder vind die stom en gooit het meteen weg. De tranen springen in je ogen.
Die kleinzielige kleinering wil je nooit meer meemaken. Vooral omdat je niet, zoals ieder ander competente volwassenen, er je schouders over kunt ophalen. Het gebruikt als bouwsteen om jou als opvoeder te diskwalificeren. En dat voel je.
Je raakt verlamd. Je weet niet wat goed te doen om hier vanaf te komen. Maar je wil dit nooit meer meemaken.
Ex heeft zich een aantal jaren uit ons leven teruggetrokken.

Voortdurend is hier het probleem dat men dit ingrijpen van de jeugdbescherming bagatelliseert. Tot het jezelf een keer overkomt. Dan weet je dat schijnbare onbetekende zaken, beledigende vooroordelen, uitvergrote vlekjes, grote consequenties kunnen hebben.
Je bent daarna nooit meer een ontspannen moeder.

aan Anne J en n@nny

Wel mee eens. Zelf bij het geval zal proberen alle papierwerk wat in mijn hand komt openbaar maken. Alles. (Dus als ik heb dat hier niet gepubliceerd, dat ik heb dat niet...) Wat wel van afsluitbrieven had verwacht, iets induligence achtig. Een directe: "doe zo en we zijn tevreden met je en je houding." Anders loop ik het volgende keer in andere J.Zorg instantie binnen, ook daar zit een vrouw die mn zelfgemaakte jas of niet het best gunstig gebreide trui van kleine of mijn dialekt of bril of wat dan ook op basis van wat mens kan in so korte termijn zoals eerste 3 minuut zeggen: "deze vrouw is duidelijk kwaad bezig"... en daar ga ik alweer... We hebben nu so veel gepraatk daarover met man. Ik zeg, ik voel echt hulpeloos, omdat elk keer ik bij deze instanties binnen loop, verklaren ze me meteen als "ongeschikt." Man in andere hand doet alsof het conflict aan mij ligt en vraag me dat ik gewoon in de toekomst niet toe geef dat ik niet mee eens ben en "netjes doen en geven wat ze willen". "Dan laten ze ons met rust." Waar is garrantie daarvoor? Vraag ik. Hij schud dan altijd met hoofd en zegt, dat hij is moe en echt niet wil praten daarover. Het is altijd hetselfde plaat... Dan zegt hij nog: "Ik moet leren alles doen wat Jeugdzorg wil of vetrekken het land als ik niet regels kan volgen." En dan is het alweer uit. Discussie is over. We zijn zo daarover al 6 maanden of 1,8 maanden gediscussweerd. Nog steeds niet verder gekomen. In eigene woorden, hij is zeer moe en deze thema maakt hun uitgeput. Tussendoor geniet hier gewoon kleine aspecten van het leven. Dat je kind heeft speelmaatje gevonden. Dat tomaten zijn goedkoop. Dat je opdracht is af als je nog paar uur kan werken. Zon. Dat soort van dingen. Had een nogal bizare argumentatie vandaag gehoord. In het speeltuin. Het begeleister... Het kind is meertalig? Interessant? Hoe kan dat? Is het niet schadelijk voor haar? Ik vraag dan, hoe zo? Excuses voor indirecte vertaling, het klonk ongeveer zo: "Nou, als kind zelf ontwikkelt, het deel van haar identiteit is ook haar nationaliteit en loyaliteit aan het land. Als zij meertalig opgevoed is, kan zijn persoonlikheid in het war raken. Nationalistische opvoeding is een deel van gezonde identieit van het kind." Excuses voorhand als vertaling niet woord bij woord klopt. Hopelijk is gelukt om idee dichtbij origineel door geven. Het alles kan ook zinken in het poezie van allerdagelijks, het kwestie is, of deze onderwerpen aktueel zijn, hoe veel meer moedwers zijn ergens, ervaren hetselfde... Het kan niet zijn dat ze hebben me een uitzondering gemaakt...

Meertaligheid

Door onwetende omstanders wordt meertaligheid zelden begrepen laat staan goedgekeurd. Tenzij je in een samenleving leeft waar men vanzelfsprekend meerdere talen spreekt, dan is men dat gewend. Maar dat is niet zo in Letland en in Nederland. Hoewel je in Nederland nog de Friezen hebt met hun taal.
Ik zorg gewoon dat ik zelf wel op de hoogte ben en probeer toch een beetje pleitbezorger te zijn voor meertaligheid en openlijke stupiditeit zoveel mogelijk te negeren.
Als je een Nederlandse vader en Letse moeder hebt krijg je gewoon een dubbele erfenis mee! Zo moet je het zien.
En het heeft voordelen. Kinderen ontwikkelen zich met een breder begrip voor een grotere samenleving en kunnen daardoor ook bruggenbouwers zijn of in de internationale handel of diplomatie. Het geeft een grotere horizon.
Tenzij het ze natuurlijk lukt om je de grond in te trappen. Er is veel domheid in de wereld. Het is verstandig om te leren die te ontwijken en daarmee om te gaan. Daarin heeft je man wel gelijk.
Vooral domme mensen met macht zijn gevaarlijk, zie Donald Trump. Ze bestaan echter wel en je krijgt er mee te maken.
Daarom hoop je dat de wet aan je kant staat en dat je als burger beschermd bent, maar dat is niet in alle gevallen een zekerheid. Je kunt nog zoveel rechten hebben je moet ook nog zien dat je ze krijgt toebedeeld.

Mijn zoon heeft veel voordelen van zijn meertaligheid. Het heeft hem al veel gratis maaltijden bezorgd als bleek dat hij de taal sprak. Hij heeft vrienden met een diverse migrantenachtergrond en autochtone vrienden. Hij heeft geaccepteerd dat hij nou eenmaal anders en uniek is en dat is geen slechte positie. Hij werkt hard aan zijn sociale vaardigheden om daar goed mee om te gaan en niet voortdurend boos te worden om het onbegrip dat je dan onvermijdelijk ook tegenkomt maar rustig je eigen authentieke gang gaan.

Dat laatste

laat wel zien dat er ook in Letland gekken rondlopen die een mening moeten hebben over alles wat je doet. Loyaliteit aan het land via de taal? persoonlijkheid die in de war raakt door meertaligheid? Hoe verzint die begeleidster het! Ook in Letland wordt dus geoordeeld en bekrompen gedacht, maar dat is niet verbazend. Het zit in de mens. Alles wat afwijkt deugt niet. Gelukkig is niet iedereen zo.

Liza, is je man niet bereid het zo te doen als ik voorstelde? Meepraten met de instanties, maar ondertussen doen wat je zelf wil?

Mix

Er is vaak veel meer variatie in mensen hun achtergrond dan je spontaan bedenkt. Veel mensen hebben voorouders die ergens anders vandaan komen. Als je dat gaat uitzoeken zie je pas hoeveel variatie en diversiteit daarin bestaat.
Wij zijn ook al divers. Ik heb een Friese moeder en ex had ook Italiaanse voorouders naast zijn herkomstlandouders.
En als je verder kijkt zitten er misschien wel Franse hugenoten of Duitse Joodse mensen in mijn familie, er moet ook nog wat Iers of Schots inzitten.
In Letland heb je vast ook mensen die Russische wortels hebben of Duitse of Mongolische. Maar dat beseft men vaak niet.
In mijn familie stonden we er al tussenin. En soms denk je dan weleens dat het best fijn en close is om op te groeien in zon omgeving waar iedereen op elkaar lijkt en het met elkaar eens is. Maar dat is maar schijn.
Migratie is van alle tijden en juist gezond. Het zorgt voor een gezondere bevolkind en meer verspreiding van handel en ideeen en innovatie.
Dus laat ze je niets wijsmaken.

Koningshuis

Ons Koningshuis heeft wortels in Rusland, Duitsland en Engeland en misschien nog wel verder weg. Tegenwoordig ook uit Argentinie.
Jee, wat hebben mensen daar tegen geprotesteerd zeg!
Gewoon dom. Het is een hele gewone Hollandse familie. Met een diverse achtergrond. Met meerdere paspoorten en meerdere talen.
Die twijfelen echt niet aan hun identiteit.
Het word pas een dingetje als je weinig geld hebt en in een mindere buurt woont.
Ik hoop dat Maxima haar kinderen wel Spaans heeft geleerd zodat ze met hun familie kunnen spreken en zich wat makkelijker kunnen bewegen in het herkomstland van hun moeder.
Dat laten ze echter nooit zo snel merken omdat ze weten dat het commentaar dan niet van de lucht is. Ook over de paspoorten laten ze zich niet uit. Taboe.

Nee liza

Je bent niet de enige, niet de eerste en ook niet de laatste die geconfronteerd wordt met bizarre ideeën over meertaligheid.

Dat kan zowel in Nederland als in Letland, dat blijkt nu wel weer. En in Duitsland, waar wij ook het een en ander hebben meegemaakt.

Mensen zien meertaligheid vaak als een bedreiging. Omdat het anders is denk ik, en misschien ook wel omdat het hen confronteert met iets wat zij niet kunnen? Alsof het impliciet een verwijt is of zo?

Ik heb in ieder geval rare dingen meegemaakt en je moet dan ook stevig in je schoenen staan.

Wat ik trouwens ook herken, is het feit dat je ineens zo kwetsbaar bent als je net moeder bent geworden. Ik was ook wat ouder toen ik mijn eerste kind kreeg, en ik kan me nog goed herinneren hoezeer het me van mijn stuk bracht. Die enorme verantwoordelijkheid, maar ook de onvermoede kwetsbaarheden, onzekerheid over dingen die ik niet verwachtte. Dat ik inderdaad ongelooflijk uit het lood geslagen thuis kon komen van een bezoek aan het consultatiebureau. Terwijl ik gewoon een sterke, zelfverzekerde, goed onderlegde vrouw was, niet onzeker of zo.
Dus wat jij omschrijft zo voelde ik het soms ook. Dat iedereen commentaar denkt te mogen leveren. Dat je alles moet verdedigen: als je kind in een buggy zit of niet, op een klimrek mag of niet, iedereen vindt overal wat van.

Ik kan het me goed voorstellen dat je als nieuweling in een land goed kan gaan denken dat het aan jou ligt, als immigrant. Dat ze jou niet moeten, en je gewoontes en je taal...

Ik moest regelmatig alles verdedigen: dat ik borstvoeding gaf, dat ik zo lang borstvoeding gaf, dat ik de kinderen niet liet huilen, dat ze bij ons in bed sliepen, dat ik een draagdoek gebruikte ook toen jongste al drie was, als hij dat nodig had en ik dat zo aanvoelde.

Dat we niet streng waren of juist te streng, dat mijn kinderen iets van de straat mochten oprapen en in hun mond stoppen, dat ik daar niet hysterisch van werd, er was altijd wel iemand met commentaar... Bij mijn tweede was ik daar meer aan gewend.

Maar juist als het om je kinderen gaat komen dingen keihard binnen...Maar probeer niet de fout te maken dat allemaal aan Nederland te wijten. Misschien woon je net in een verkeerde wijk, heb je een man die zelf ook net te bedeesd is (zou allemaal niet mogen uitmaken hoor, begrijp me niet verkeerd), maar een beetje mondigheid is niet verkeerd.

In Duitsland begon dat eigenlijk allemaal een beetje opnieuw. Maar toen kon ik er echt niet meer mee zitten. Althans, meestal niet.

Onzekerheid als nieuwe ouder

Je komt er net achter dat je een van de zwaarste taken in je leven op je hebt genomen, ik vond het te vergelijken met een patient die ik weleens op mijn werk had gehad die 24 uur zorg nodig had. Echter je gaat niet na 8 uur naar huis.
En dan ben je ineens ook nog publiek bezit en onderhevig aan vaak tegenstrijdige meningen, want als het over kinderen gaat heeft iedereen een mening, en jijzelf ook, wat nu het beste is.

Staat er in de krant dat een maxicosi slecht is voor de ruggetjes dan hang je in de rails van de tram je evenwicht te bewaren en tevens je buggy met maxicose klem te houden, zijn ineens alle ogen op je gericht en hoor je vaag gemiespel op de achtergrond.

Bij de tweede gingen we gezellig uit met de afdeling van mijn werk. Dat bleek een voorstelling cabaret te zijn van twee jonge mannen die er een avondje stereotiep ouders bashen van bleken te maken. Lollig.
Ik zat midden in de zaal ingeklemd, anders was ik direct weggegaan. Ik werd er gewoon wat fysiek onwel van.

Je bent zelf wat kwetsbaarder emotioneel, ik kan sindsdien nog niet met droge ogen naar Bambi kijken, en dan zijn ineens alle ogen op je gericht.
Rustig terugkijken en je schouders over ophalen is het enige. Blijven lachen en een vriendelijk gesprekje houden zonder zware onderwerpen.

Kleding

Het is te achterlijk voor woorden, maar ik heb een periode bewust mijn werkkleding aangetrokken als ik met deze instanties te maken had. Altijd een jasje aan, nette schoenen en frisgewassen haar en accesoires.
Voor deze mensen, die jou niet kennen, is uiterlijk alles, beeldvorming.
Bovendien nam ik altijd iemand mee, ik ging vast niet meer alleen. Bij voorkeur een man, voor moeders heeft men blijkbaar toch heel weinig respect.
Ik ging er zelfs mijn werkmail voor misbruiken zodat ze zagen dat ik niet van de straat was.
Maar ja, in die industrie zitten gewoon veel domme mensen met teveel macht en subjectieve protocollen en daar kun je veel last van hebben.
Als je een goede huisarts hebt kunnen vinden is dat nog je beste bondgenoot. Maar je bent altijd voorzichtig.
Toch zijn er ook veel mensen, advocaten, rechters, en anderen die weten hoe dit werkt. Maar tot nu toe kan niemand er iets aan doen.

En inderdaad

Je best doen om te blijven genieten van de leuke dingen in het leven met je kind. Het gaat zo snel voorbij.

Induligence

Ik ken het woord niet maar het lijkt alsof je graag wat tips had gekregen: ' doe zo en dan zijn we tevreden'. Maar je doet al niet eens iets met de tips die je van ons krijgt. Je luistert ook niet naar de adviezen van je man.
Het maakt niet uit hoe oud je bent, met zinvolle tips kom je verder.

Verder hoef je niet op korte termijn een afsluitbrief te verwachten. Ze willen zeker zijn dat ze niet iets missen. Kijk niet vreemd op dat het 10 maanden gaat duren, dat zijn 10 lange maanden. Dat kan ik je wel vertellen. Zo grievend als het om een valse melding gaat. Daar zo werkt het. EN DAAROM kan je het beter klein houden en de tips en waarschuwingen van diversen nog eens nalezen en overwegen, in belang van je kind.

Dat vond ik ook zo storend aan je posting. Je schrijft hele ellen over jouw visie en de gebeurtenissen hier en in Letland, maar je reageert niet op de tips die de forummers met je delen om je te helpen.

Trouwens, in Nederland is er wel ruimte om een kind tweetalig op te voeden. Alleen moet een kind dan wel tweetalig worden opgevoed, dus niet hoofdzakelijk in de taal van moeder. Ik denk dat vt vreesde dat jouw dochter in een isolement dreigde te verzinken omdat ze mogelijk vonden dat er te weinig aandacht was voor de Nederlandse taal. Terecht of onterecht, wel logisch dat ze dit punt van bezorgdheid met je delen.

Net ernaast Flanagan

Je wil in deze situatie graag weten wat je moet doen om die lui van je nek te schudden. Wat moet je doen zodat je verder met rust gelaten wordt.
De rest van de tips is arbitrair, mag je over nadenken, hoeft niet, is je zaak.
Helaas bestaat 'de' tip om van de jeugdbescherming af te komen niet. Dat word ze ook vaak verweten. Niet aangeven wat men moet doen om te voldoen en dan maar doorgaan met graven. Ga je niet zelf ook nog een rondje graven.
De obsessie is met de niet geexpliciteerde subjectieve normen van het VT, CB, jeugdhulpverlening, jeugdgezondheidszorg die je in de problemen kunnen helpen. Wist je maar iets concreets dat je kunt doen en laten zodat je er van af bent.
Je hebt helemaal geen energie over om eens rustig na te denken of je het ook eens anders zou kunnen doen. Je bent aan het overleven.

Honing

In ieder geval is de gezegde :' met honing vang je meer bijen dan met azijn' ook hier het geval.

Bij je standpunt staan door je hakken stevig in het zand te steken in de hoop dat anderen om je heen lopen, lijkt mij naief. Als je de indruk wekt hen niet serieus te nemen ( schoonmaak), hulp ljkt te weigeren ( taal) en onvrede uit over het gedrag van anderen ( graffity), houden ze je in de smiezen.
Dat is de realiteit en daar heb je het mee te doen, hoe mooi anderen jouw idealitische denkbeelden ook vinden.

Leer wat meer mee te bewegen, handig voor alle hindernissen in je leven.
Een maatschappelijk werker leerde mijn kind te bewegen als een gladde aal. Dat is belangrijk als je alleen staat.
En als de storm voorbij is, kan je weer bewegen zoals je graag zou willen. Met je hakken in het zand maakt je alleen maar een makkelijk mikpunt. Net een boogschietersbord waarop men pijlen afvuurt en ernaar streeft de roos te raken.
Dat is mijn tip om van jeugdzorg af te komen, juist als dit nog niet geëxcaleerd is. Daarmee bedoel ik een ots.

Echtpaar

Een alleenstaande ouder scoort, maar een echtpaar dat elkaar niet lijken te steunen legt nog meer gewicht op het schaaltje. Wanneer een echtpaar ( al dan niet getrouwd) niet op één lijn lijken te liggen, is dat een stevige vink op een risicolijst van VT.
Hoe kan je voorkomen dat VT blijft controleren, door te laten zien dat je elkaar steunt en de ontwikkeling van je kind belangrijk vindt. Maar het laten zien dat je samen op één lijn zit, is van grote waarde. Dat is een maat voor de veiligheid van een kind.

Ja Flanagan

Jammer dat jij niet van jeugdzorg bent en het voor het zeggen had. Dan hadden we in elk geval harde criteria. Helaas is dat een illusie.
Anything goes. Dan zet je jezelf gezellig op een lijn maar dan is er weer wat anders. Want Liza is nou eenmaal raar. En dat geeft in de toekomst mogelijk een sociaal emotionele achterstand bij het kind.
Maak je maar geen illusies.

Criterium

De klacht was vervuiling, Liza heeft schoongemaakt. Bovendien bleek de klacht niet zwaar genoeg.
Dan adviezen geven als aanmelding peuterspeelzaal, die volgt Liza op.
En dan toch nog 2 keer plannen te komen? Daar is geen criterium voor hoe je daar af komt Flanagan.

Discussie

Liza heeft ook met haar man de discussie dat ze gewoon maar moet doen wat ze zeggen, zonder discussie, en dat werkt ook al niet voor haar. Dan heeft ze wel weer een verkeerd gebreid vest aan.
En ze heeft ook haar overtuigingen. Als het om je kind gaat heb je ook overtuigingen die je belangrijk vind voor haar ontwikkeling en gezondheid. Hopelijk kan ze leren ja zeggen, geen discussies, en dan toch haar eigen gang gaan. Dat komt nog het dichtste in de buurt. Maar dat lijkt me voor haar nog een hele toer.

AnneJ,

'Jammer dat je niet van jeugdzorg bent' en het voor het zeggen had.' Uhhh. Is de opmerking over één lijn tegen het zere been?

Wil je ontkennen dat het op één lijn liggen niet mee telt? Wij kunnen daarover van mening verschillen.
Wil je de schade beperkt houden, moet je aantonen een stabiel netwerk te hebben. Liefs met je partner, zo werkt dat In ieder geval hier. Een puntje dat Liza kan mee nemen in haar strijd met VT.

#411

Het scheelt als Liza inziet hoe te glibberen als een aal.

Mening Flanagan

Natuurlijk kunnen we van mening verschillen. Punt is dat je er denkt over te gaan, maar je gaat er niet meer over. VT en het wijkteam of wie ze ook maar ingezet hebben, hebben expliciete en niet expliciete criteria, in hun hoofd, waar je over aan het speculeren bent, maar je gaat er niet over.
Je kunt je wel in bochten wringen maar dat kan ook weer tegen je werken. Anything goes. Dat maakt het juist zo angstig.
En als het verhaal dan door gaat, na een jaar hebben ze weer wat nieuws, of ze gaan op de dreigende obesitas toer, anything goes, dan kunnen omstanders zeggen: zie je wel ze zaten niet op een lijn.
Criteria waar een normaal mens niet aan zou hoeven te voldoen.

En dan...

Wat ik zo erg vind is dat men niet ziet hoe schadelijk dit is om een gezin zo weg te drukken en de ouders machteloos te maken. Angstig, achterdochtig, geobsedeerd. Nee, je moet het maar normaal vinden dat er mensen in je gezin komen die zoveel macht hebben dat er ernstige consequenties kunnen volgen.
Dan is het een hele toer om kalm te blijven en je eigen leven zo goed mogelijk door te leven en vriendelijk glimlachend deze machtswellustelingen te ontvangen en dan ook nog dankbaar doen dat ze je zo goed helpen, terwijl de stress uit je oren komt.
Schadelijk. En als het dan uit de hand loopt, ouders zijn ook maar gewone mensen en die bezwijken ook nog weleens onder dit soort druk, dan ligt het natuurlijk ook weer aan de ouders.

Tips

@AnneJ, ik denk er niet over te gaan. Ik denk dat liza gebaat is aan tips, gezien de mogelijke gevolgen. Aan steun betuigen dat het allemaal zo onrechtvaardig is, is een troost en een steun in de rug maar het helpt haar niet verder.

En dan te bedenken dat de info actief of inactief opgeslagen wordt tot een kind meerderjarig is. De afsluitbrief is een illusie, helemaal geen vrijbrief. Verstandig om dan de tips niet te vergeten.

Flanagan het is nog erger

De info wordt minimaal bewaard tot de meerderjarigheid van het betreffende kind, maar er zijn veel mogelijkheden tot uitzondering:

http://www.bjzlimburg.nl/wp-content/uploads/2012/01/privacyreglement_bureau_jeugdzorg.pdf

Zie daarvoor

6. Bewaartermijnen en vernietiging

Artikel 18. Bewaren van persoonsgegevens

Dit document dateert van 2012. Er staat mij bij dat e.e.a. wellicht kan zijn aangepast met de invoering van de jeugdwet. Ik heb in mijn hoofd 17 jaar tot na het 18e jaar... Maar ik kan het nu even niet terugvinden.

Flanagan, even terug: je schreef ergens dat een goed en stabiel netwerk belangrijk is: maar als ik lees wat Liza schreef over de periode van haar zwangerschap, komt daar toch een super netwerk uit naar voren (moeder, zus, enz.).

Kijk: dat mag allemaal geen belemmering zijn: je blijft maar vinden dat Liza tips nodig heeft en dat die blijkbaar dwingend opgelegd zouden moeten mogen worden. Maar ik lees het anders: een eigengereide maar zeker niet domme vrouw die alles zelf uitzoekt en overal een eigen mening over vormt. Wat is daar nou mis mee? ik snap het echt niet. Het zou toch van de zotte zijn als we allemaal in een griezelig gelijke mal zouden moeten passen die een stabiele relatie, stabiele netwerken, Ikea-inrichting en HM-kleding vereist. (gechargeerd maar toch)

Er is niets mis met Liza. Daar komt het op neer. Maar omdat ze wat ze doet net even anders doet dan de gemiddelde moeder/vrouw/burger, valt ze op, en dat opvallen is blijkbaar weer net genoeg om VT het recht te geven zich in haar leven te mengen.

Dat is doodeng vind ik.

Weet je wat pas slecht is voor kinderen: scheiden! Maar omdat dat inmiddels al zo gewoon is dat ook de mensen met een ikea-inrichting dat doen, is dat toch een mindere flag voor VT en jeugdzorg. Stel dat dat nou een verplichte inmenging zou betekenen? Dat kan toch niet?

Het doel

Via de bijzondere scholen, ken ik meerdere mensen die hun kinderen opvoeden zoals Liza vooog heeft. Haar manier van opvoeden was nooit een punt geweest als dat potje schoonmaakmiddel niet speelde. Jammergenoeg is dat wel het geval en heb je als ouder de taak om de schade klein te houden, wat je er ook van vindt.
Als Liza erin slaagt de VT duidelijk te maken dat haar kind geen achterstand kent in ontwikkeling waarbij ze externe hulp nodig heeft of de leefomstandigheden geen 'gevaar' vormt voor het kind. Dan kan ze later verder met de wijze waarop ze haar kind wilt opvoeden.

Ookal had Liza een netwerk om zich heen ten tijde van de zwangerschap, tijdens het bezoek van VT werden andere signalen waargenomen. Dat was het meetpunt van dit onderzoek.

Ik snap jullie reacties op mijn post niet. Ik hoop dat Liza snel uit de picture van VT kan komen, dat willen jullie toch ook? Zodat ze daarna haar kind kan opvoeden met de waarden die zij haar kind wilt meegeven. Maar dat moet ze wel eerst deze fase door, hoe sneller hoe beter.
Tegen VT blijven schoppen, helpt haar m.i. niet.

Zelf verzinnen ook niet Flanagan

Jij kunt niet bedenken wat volgens jou gezonde verstand eisen zouden kunnen zijn van VT. Die hebben eigen subjectieve criteria.
Liza is vrijgepleit maar toch komt men nog twee keer kijken. Waarnaar? Weet jij het? Je denkt het te weten maar dat is alleen maar speculatie en helpt je niet. Omdat jij bedenkt dat een netwerk weleens voordelig zou kunnen zijn bijvoorbeeld. Liza heeft al aangegeven dat er een familiebijeenkomst was in het weekend vooraf het bezoek van VT. En dan kan men nog steeds denken dat Liza geen netwerk heeft? Anything goes.

Bewijzen

Hoe meer jij denkt te moeten bewijzen hoe meer men kan denken 'beet' te hebben en je kunt niet goedmaken wat men al in gang gezet heeft. Er zijn geen ontlastende bewijzen en er kunnen er steeds nieuwe fouten en falen bijgezocht worden, dus je beweegt zo min mogelijk.

Vlekjes

Wel nee, AnneJ. Ik denk het helemaal niet te weten. Ik geef aan waar Liza op kan letten, let wel KAN letten om zo te voorkomen dat tijdens een bezoek men mogelijk gaat vallen over een paar 'vlekjes'. En dan heb ik het niet over vlekjes in het kleed.
Kijk wat je kan doen, ook al is het maar voor even.

Eens wilde school en co, dat kind een cursus ging volgen. Daar waren we tegen. We kozen voor een andere cursus met een lange wachtlijst. Maar zo kon school en co ons niets maken. Na een verandereing van school en een prima rapport van de nieuwe meester, was de cursus van de baan. Dat is glibberen als een aal.
Een andere manier van aanpakken/ oplossen van een probleem waarbij je voorkomt even later voor een rechter te moeten verschijnen.