Veilig Thuis, hulp vol.2
Op 24 november 2017 heb ik ambulance gebeld. Onze 2 jagige meisje heeft tussen spullen een potje in handen gekrijgen. Blijkbaar heeft fabriek niet een veiligheids-voorschrijvingen gevolgd en de dop kwam zomaar los. Moment later was kamer vol van paarse bloem-achtige stof. Kaliumpermanganaat. Is het schadelijk? Heeft zij dat ook in momd gekrijgen? Kind afgespoelde zijn e gekonfroteerd met ambulance. Degene ingestapt in onze woning, ons naar het ziekenhuis gekomandeert. We zitten 1 nacht in het ziekenhuis. We krijgen van hetselfde ambulance-medewerker ons ook Veilig Thuis melding schreef. (Pas na binnen ons piep kleine appartementje geweest voelt hij dat onze huisje om 21.00 s avonds alarmerend onhygienisch uit ziet en hier moet ingegrepen worden.) "Afwas van 3 dagen op aanrecht, floer fiz, niet kinderveilig." Wordt de redenen ons mondelijks door VT medewerker aangegeven. Door andere medewerker van VT wordt gezegd: "Het is een standaarde controle, we bezoeken iedereen bij wie melding is gemaakt." Deze post "VT, Hulp!" was begonnen om te beschrijven, wat volgde deze verhaal en de VT melding. Wat betekende dat voor gezin. Hoe verkt het. Wat vragen ze. Waar letten ze op. Hoe lang duurt zon onderzoek (op bazis van een false melding.) Wat zijn consekwenties voor gezin en voor iemand degene melding heeft geschrijven. (Tot nu pas na 1 jaar onderzocht door VT, er zijn geen consequenties geweest voor ambulance-jonge degene tegen ons melding deed. Wel wij hebben een rij van voorscrijvingen van VT gekrijgen "wat we moeten volgen om onze kind hoogwaardige levensstandaarden te kunnen aanbieden". Er is ook sprake geweest over "Nederlandse normen en waarden" en twijfel, welliswaar ik als niet nederlander, "de buiterlandse moeder" simpelweg niet goed kan voor eigene kind zorgen.) De begin van de verhaal (geschrijven door ouders.nl bloggers door 2017 terug te lezen https://www.ouders.nl/forum/algemeen-ouderschap/veilig-thuis-hulp) Er is ook een steungroep geopend voor moeders degene van VT false melding heeft "gekrijgen." https://steungroep-vt-valsemelding.blogspot.nl De kern van kritiek van VT medewerkers degene zijn meerdere keer pas na melding bij ons langs geweest is... drugs-alcohol-kindermisbruik-tekort tijd voor kind of schulden? Nee... Wat vonden ze dan so erg, om herhalend op uur lange bezoek komen en 1 jaar en langer durende controle gaan vieren? Geen directe schrijftelijke aanwijzing hebben we niet gekrijgen. Mondelijks: "Nederlandse normen en waarden." Is er niet ineens meerdere "waarheiden" in het lucht momenteel? Is het niet toevallig so geweest, dat terwijl 1 van ons denken "wart" denken anderen "wit" en terwijl 1 van ons zijn opgevoed om te denken "dat is slecht" denken anderen juist "oh, uiteindelijk goed"? Zit het niet ook vast in een opvoeding? Waar we komen vandaan? Bijvoorbeeld, wat Veilig Thuis eisde, was, dat onze huis zou "vlekkeloos" zijn. (Super schone vloertapijt, geen afwas op aanrecht, mooie witte muren, goed opgeruimde vloer, geen rondslingerende speelgoed waarop je kan stappen of geen visuele chaos. Bij instappen in een huis moet het uit zien zoals een mooie interjeur-plaatje van PRAXIS of IKEA.) Goed belicht, minimalistisch, net opgeruimd. Wat echte leven met 2 jarige meisje is... degene echt een ondekker en handen aan levensgenieter is... is iets anders. Ook als ik zou dagen lang alleen bezig zijn met achter haar rennen... blijft het een vraag. Waarom zon hoge eis? Waarom moet onze huis als ideale IKEA afbeelding uit zien terwijl kind net in ondekkingsfaze zit? Door en voor controles van VT had ik moeten onze leefstijl dus flink aanpassen. Ik begon met poetsen en schoonmaak soms 7 uur, 10 uur s ochtends. We kochten nieuwe stofzuiger. De stofzuiger ging ALTIJD aan, elke dag, het minst 10 keer. Dat gaf enorme geluidsoverlast en zeker heeft onze kind meer beschadigd dan leven tewijl ik deze "hygieneterrorist" net vaak hoefte gebruiken. En in plaats van zelfgenaaide wasbare luiers begon ik wegwerpluiers te gebruiken. Als een rekentocht: in EU wordt elk jaar ca. 7 miljoen nieuwe baby-s geboren. Als kind wegwerpluier gerbuikt, heeft zij voor alle 4 groeifaze ca. 3000 van ze nodig. In totaal is het genoeg als afvalzakken, gevuld in hoogte van 2 hooibergen naastelkaar gezet. (Hooiberg, ouderwets manier om gemalen gras te stapelen en bewaren voor voeding van huisdieren.)Stofzuiger, gebruikt 3-5 keer per dag, in omgeving van 1 kamer appartement, naast drukke autoweg... ik denk oren van onze kind gaan daarvan nooit herstellen. En de schade is onmogelijk te meten omdat het is zelfs nog niet verklaarbaar dat het schadelijk is. (De komissie van VT degene op bezoek was bij ons deed speciaal opmerking: vloer MOET vlekkeloos zijn. En muren MOETEN schoon zijn. Geen kindertekeningen daarop.)Weer, afgestuudeerd als een beeldende kunstenaar en zelf-gestudeerd over motorische ontwikkeling van een kind weet ik, hoe cruciaal belangrijk is, dat kind zou van vroeg mogelijk bewegen. Zelf-stuurende stappen maken. Klimmen, springen, klauteren. Elk dag maximaal lichaamsbeweging af doen. En hoe tekenen en knutselen op een jonge leeftijd erg sterk verbonden zijn met lichaamsbeweging. Tekenen is bewegen. Schilderen is bewegen. Wat meer kind het doet dan beter. (Oeffenen van hand-oog contact. Oeffenen van overige lichaams-balans.)Wat zou parchtiger zijn om dat te oeffenen dan muren van je woonruimte? Estetisch afgezien, mischien zijn mensen degene iets anders op zijn muren willen zien hangen dan "krabbeltjes van je vastgeborenen" maar in ander hand, als er een optie is "je brengt je baby naar een kunst-cursus voor babys, zij tekent daar op muren en je betaalt 10 euros per les of je geeft je kind een waskrijt en je laat haar paar hoekjes vrij in je appartement, waar zij mag op een muur tekenen... waarom zou je gaan voor institutionele optie A. De cursus?" Terwijl kind dat thuis doen is efficienter. A. goedkoper, B. beter betrokkenheid C. minder endergie aan transport en reizen naar een kunstcursus, heen en weer. Onhygienisch? Echt? Stel, de controle van VT degene je huis komt chekken niet echt een kunstliefhebber is... maar als je zou bf in je woonkamer een kunstwerk van Picasso of Matisse hangen... zou ze niet gaan klagen? Terwijl als je je eigene kind iets laat op een muur tekenen wordt het gezien als ONHYGIENISCH en duidelijke kenmerk dat je NIET kan schoonmaak doen. Is het niet oneerlijk? En gelden dan deze "Nederlandse schoonmaakstandaarden" dan voor iedereen of alleen voor "buiterlands-afkomstige lage-klasses?" Had toevallig een interview van mijn oude universitaire leraar bekijken. Hij is momenteel 70 jaar oud. Met hun 2-de vrouw heeft zij 4 jarige kind. Als een kind degene in een gezin van kunstenaars-filmmakers , is hij al van vroeg van thuis alle technieken geleerd. Tekenen op muren hoort daar vanzelfsprekend bij. Van deze youtube clip kan 1 interview gezien worden, dat muren redelijk vol getekend zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=87-GvHzD-Og Geen schaamte. Geen sprake van onveiligheid van kind. De vrouw hoef niet VT controles overleven. Zij kan kind vrij laten op muren tekenen. Er slingert speelgoed vrijwel vaak op vloer. Ze krijgen mooie pakketjes met spulletjes van buiterland, best vaak en deze dame (in mijn leeftijd) word geinterviewd over zijn kunstwerk en zij hoef niet maand en maand en maand weer op nare interviews heen om zorgwerkers vertellen "hoe eet nu kind, hoe poept zij, heet zij nu goed stevige luier aan wat niet plas door laat... en hoe zit met inentingen... inentingen zijn niet verplicht maar toch... jullie moeten ze echt af... ze hebben wel bijwerkingen en er is een aluminium bij en autisme risico maar jullie moeten nu echt alle intentingen voor kind af laten geven... ". Doet erg denken, mischien is het echt ook een beetje verschil hoe in Nederlandse samenleving vrouw is gezien? (Volgens hetselfde vergelijking... in een land kan vrouw een filmmakier zijn degene ook moeder is, degene ook misschien wel soms ook overige normen en waarden volgt. Lijkt me, dat hier wonend moet ik ALLE normen en waarden volgen anders komen maatregelen zoals VT en zorgcircus... ten tweede... vrouw is vooral als moeder iemand dege alle deze normen en regels volgt. Kind op tijd naar diensten, services, scholingen, poetsingen en prikken stuurt en af haalt. Daarna ook inkomst levert. En oh, is deze mens toevallig kunstenaar of filmmaker? Who cares? Het is toch linkse hobby. Als zij maar 5x per dag stofzuigt en kind naar rijksvaccinatie-programma brengt op tijd.) De machtshoudingen tussen zorginstellingen en ouders zijn proportioneel buiten balans gevallen vind ik. Ouders zijn zeer gedwongen om voorscrijvingen gevolgen waarbij ze zelf geen enkele vrijheid hebben om inhoud te bepalen. Wat is "Nederlandse normen en waarden in peuter-zorg" zou ik nu beter willen uit vinden en leren kennen. In deze post zou ik proberen om te documenteren. Wat dat is. Hoe alles "moet". En hoe loopt VT onderzoek. We zijn nog steeds gevolgd door deze instantie. Ze hebben verklaard dat ze ons NIET beschuldigen in kindermishandeling. Wel heeft deze onderzoek ook nieuwsgierig gemaakt, hoe veel meer zon "losse onderzoeken" over ouders, op basis van false melding, word bewerkt? Hoe lang ze duren? Hoe veel ze kosten? Wat is meestal gevolg van deze onderzoeken voor gezin? Kind? (Zoals ik beschreef, er zijn schades, zoals bf. gedwongen 5x per dag stofzuigergebruik wat nu oren van kind heeft beschadigd, bij ons verhaal. )Of wat levert deze onderzoek op voor ouders? (Bij ons geval, per week minimum 5 uur vrijwilligerswerk, onderzoekend, wat zijn schade-s en bijwerkingen van vaccinaties. Onze kind heeft nu op gedwongen basis eerste 4 vaccines gekrijgen. Deze vaccinaties nu haar immuunsysteem beschadigd (het vordt haar of ons nooit nergens vergoed) en zal de bijmiddelen van deze complexvaccines (bevattend antibioticas, aluminium)ooit door dettox kunnen uitgewerkt worden van haar lichaam ? Wat zijn detox mogelikheiden voor kinderen degene al hebben vaccines gekrijgen. Wat zijn kosten van zon onderzoeken andere ouders? Slapeloze nachten, overbodige stress, extra kosten om nog mooiere stofzuiger aan te schaffen en huishoud spoelen met chemische wasmiddelen wat al onze natuur al lang niet tegen kan. Zou er een magische wand zijn waarmee deze Nederlandse normen en waarden van peuter-zorg ietsjes duurzaamer en mens en diervriendelijker te maken?
Tweetaligheid
Mirreke, als je je verdiept hebt in de ontwikkeling van tweetaligheid, dan weet je ook dat hoe jonger kinderen zijn, des te gemakkelijker ze een tweede taal erbij leren. dan weet je ook dat alleen een schoolaanbod vanaf het vierde (of vijfde, want dan is het pas verplicht) levensjaar al onmiddellijk een achterstand oplevert, die fors doorwerkt.
In Nederland is men gelukkig afgestapt van het advies, dat ouders de tweede taal met hun kinderen moeten spreken, omdat het taalaanbod van ouders in die tweede taal vaak te beperkt is, en omdat onderzoek heeft uitgewezen dat een brede opbouw in de eerste taal de ontwikkeling van de tweede taal beter maakt. Liza kon dus gewoon in haar eigen taal blijven spreken met haar kind, daar heeft niemand iets van gezegd. Maar voor het kind zelf is het wel beter als het op jonge leeftijd al kontakt maakt met de taal waarin het kind zal opgroeien (toen nog). Vandaar: voorschool.
Je eigen identiteit verander je inderdaad niet zomaar, maar als je verhuist naar een ander land weet je dat er aanpassingen komen, dat je ergens over gaat struikelen.Duitsland wordt geen Nederland, omdat er een Nederlands gezin is komen wonen. (Idem voor een Turks, Syrisch, Eritrees, Nigeriaans etc. gezin).
De vraag is: hoe ga je daar dan mee om? Jij stelt dat het land zich daar dan aan moet aanpassen, maar ik hoop dat je snapt dat het ondoenlijk is. Als jij jouw culturele identiteit niet kunt aanpassen aan het nieuwe land waarin je bent gaan wonen, hoe verwacht je dan dat de bewoners van dat nieuwe land hun culturele identiteit gaan aanpassen aan jou?
' Maar ik kan me zo goed voorstellen dat je je als ouder rot schrikt en maakt dat je wegkomt.' Dat kan. Je loopt tegen dingen aan die jij niet begrijpt, omdat je de cultuur niet kent en de achtergronden van die cultuur niet weet. Liza kent het verhaal van Savannah bijvoorbeeld niet. Of het verhaal van het omvangrijke seksueel misbruik in de kinderopvang. Allebei situaties, waarin een basis was van fundamenteel vertrouwen, waarbij het toch verschrikkelijk mis is gegaan. Dat heeft zijn impact gehad, die als een golfbeweging door de samenleving heen is gegaan: veel meer ingrijpen, daar weer kritiek op, andere organisatievorm (gemeentes), daar weer kritiek op etc.
Jouw voorstel voor een oplossing is: '.... en maakt dat je weg komt.'. Maar er is ook een andere manier om ermee om te gaan. Jij woont nog steeds in Duitsland,bijvoorbeeld. Je kunt op zoek gaan naar wat dan wel gebruikelijk is, de conventies en culturele identiteiten van het land waarin je woont. Je gaat ervan uit dat zij niet gek zijn en dat er dus wel een grond zit achter wat ze zeggen. Je onderzoekt je eigen mening en je eigen culturele identiteit: waar is die op gebaseerd? Je gaat in gesprek, waarbij je de mogelijkheid open houdt dat er verschillen van mening zijn, die .misschien wel, maar misschien ook niet overbrugbaar zijn. als het niet overbrugbaar is kijk je wat de kosten en baten zijn: je aanpassen of inderdaad weg gaan.
Bij Liza speelt dan nog een ander probleem: het kind heeft niet alleen een Letse moeder, maar ook een Nederlandse vader. Met andere woorden: het kind zal niet de culturele identiteit van moeder alleen kunnen overnemen, het kind zal 9zou) een bi-culturele identiteit gaan ontwikkelen, waarvan de contouren nauwelijks voorspelbaar zijn, omdat er niet zoveel kinderen zijn met een Letse en een Nederlandse achtergrond.
En ja, ik krijg altijd de kriebels van moeders die kinderen helemaal naar zichzelf toetrekken, Liza laat haar kind (vader is uitgeschakeld) opgroeien in haar verleden. Dat kan, dat moet ze zelf weten.
Persoonlijk (maar dat is een persoonlijke mening AnneJ, voordat je losgaat hierop), heb ik bijzonder veel waardering voor ouders die beseffen dat hun kinderen naar de toekomst gaan, dat de kinderen in die toekomst een ander leven zullen hebben, dat kinderen een bi-culturele identiteit zullen gaan ontwikkelen, waarbij er steeds weer, op allerlei gebieden, van alledaags tot ethisch gecompliceerd, vragen op het bord van het kind komen liggen en ouders steeds weer worstelen met de vraag wat hun bijdrage daarin kan zijn: waar liggen de kansen, waar liggen de grenzen, wat is onverteerbaar, wat is de prijs daarvan als je iets onverteerbaar vindt etc.
Persoonlijk denk ik, dat die kinderen veel kansen hebben om straks de toekomstdragers zullen worden, dan kinderen die mono-cultureel worden opgevoed (ook mijn eigen kinderen dus), omdat zij enerzijds een veel rijkere achtergrond hebben, de diepe ervaring hebben dat twee heel verschillende en tegenstrijdige culturen allebei waardevol en respectabel kunnen zijn, waardoor hun oordeelsvorming veel rijker kan zijn.
Persoonlijk zou ik mijn kind die kans gunnen, maar ik besef heel goed dat het sublieme vaardigheden van ouders vraagt. Ik zou er zelf in elk geval niet voor kiezen om mijn kinderen op te laten groeien in het dorp van mijn jeugd, hoezeer ik die jeugd en dat dorp ook romantiseer (elk woord uit het liedje van Sonneveld klopt helemaal).
Maar dat is een persoonlijke keuze.
Waarbij ik nog een keer wil aantekenen, dat het niet alleen gaat/ging om de culturele identiteit van Liza, de moeder. Het kind kind heeft ook een vader. Dat is de andere helft van het kind. En daar heb ik dan weer een wat principiëlere mening over.
Tsjor
Och, dat vergeet ik steeds
De man van Liza is geïndoctrineerd. Alleen voor andere culturen geldt zoiets als 'culturele identiteit'.
Ik vergeet dat steeds.
tsjor
Voorkomen
'In een enkel geval, soms bij toeval, soms door deze beschermingsindustrie, vaker nog door individuen die wel hun verantwoordelijkheid nemen, kun je een ernstige situatie voor een kind beëindigen, voorkomen is nog een hele ander zaak. Legitimeert dat dat je toenemende aantallen gezinnen in de stress legt, wat op zichzelf al een manier is om de zorg voor kinderen door ouders te ondermijnen of ongedaan te maken? Wat bijdraagt aan onveiligheid voor toenemende aantallen kinderen om ontworteld te raken in hun eigen gezin, en in pleeggezinnen en instellingen?'
Als je wil gaan voorkomen, dan zul je echt nog heel veel meer controles etc. moeten gaan invoeren.
En ik snap nog steeds niet waarom de mensen van de ambulance niet kunnen vallen onder 'individuen die hun verantwoordelijkheid nemen'. Ze hadden wel in de gaten waar de grenzen van hun verantwoordelijkheid lagen: eerst het kind snel naar het ziekenhuis brengen; en de vragen naar de situatie (waarom gif, rommelig huis etc.) aan een ander overlaten die daar beter voor zijn toegerust. je mag hopen dat iedereen dat doet en niet zelf voor ongrondwettelijke kinderrechter gaat spelen.
tsjor
Zin en onzin
'Men geeft aan Liza geen mishandelaar te vinden' Gelukkig is het je opgevallen dt deze conclusie al getrokken was. Het is dus niet zo, dat je bij een vraag onmiddellijk in ehet cirsus van jeugdbeschermers komt. De uitslag van een onderzoek kan ook zijn: hier is geen sprake van kindermishandeling.
'Maar dan toch voorstellen doen in het belang van het kind.' Gelukkig dat je hebt gezien dat het voorstellen waren.
'Zonder aan te geven dat je dit niet verplicht bent. Maar dat er wel consequenties zijn als je niet ingaat op de voorstellen.' En dit verzin je er dan weer bij. je was er niet bij bij dat gesprek. Liza heeft ook nergens melding gemaakt van dergelijke dreigingen. Maar je hebt dit nodig om je eigen verhaal overeind te houden.
Tsjor
tja Tsjor
De discussie blijft eindeloos want je blijft jezelf herhalen. Een ouder die met een vermoedelijk contact met wat giftigs hulp zoekt vind ik geen signaal. Dus waarom je dat nog laagdrempeliger zou willen vind ik juist meewerken aan de moloch die ons steeds meer in de weg gaat zitten.
Onder stress kun je niets, geld ook voor Liza. Eerst heb je veiligheid, dus waarom je zo blijft hameren op vader blijft hetzelfde. En het is wel erg democratisch om in commissie veiligheid te zoeken maar vader zal minder makkelijke weg gaan en gaat zich bovendien uit eigen angst en irritatie vanwege de inbreuk door VT aan zijn vrouw ergeren.
Bovendien kreeg haar vader een ongeluk. Dus kwam goed uit. Ga jij nog eens hameren op het belang van het kind op een vader dat zou hier prioriteit moeten hebben. Zo gaat dat niet. Het is geen ministerie.
Afijn, je blijft jezelf herhalen.
Natuurlijk zijn biculturele kinderen bruggenbouwers, maar wie zegt dat Liza en kind nooit meer naar Nederland komen. Allemaal interpretatie.
o ja, de voorschool
Need I say more. Je gaat er niet over, het helpt niet, het is aan Liza en haar man, niet aan de jeugdbescherming, maar het wordt toch dwingend aangeraden. Dat deugt niet.
O ja
Anderhalf bezoeken, gesprekken, voorstellen, controle of het gebeurt, interview bij de huisarts, geen afsluitbrief na een melding die een eindstip betekent.
Niet bedreigend. Vrijwillig. Dat is allemaal semantiek Tsjor.
Grappig
'Blijkbaar heeft het uitleggen wat dan wel je rechten zijn, hoe schamel ook, bij jou geruststellend en kalmerend en je bent er verder zonder kleerscheuren van af gekomen.'
Grappig. Het uitleggen van de rechten die je hebt (en dat is meer dan inzage in je dossier) is gebeurd door iemand die nu nog in het bestuur zit van stichting KOG, waar jij zo graag naar verwijst.
Grappig dat je het 'schamel' noemt. Je zegt nu dus eigenlijk: ga naar stichting KOG, dan weet je dat je verder niets meer eraan kunt doen, omdat je nauwelijks rechten hebt, de uitkomsten van een proces onzeker zijn en de kinderbeschemingsindustrie toch wel zijn ontwrichtende werk gaat doen.
En het heeft bij mij niet geruststellend en kalmerend gewerkt, eerder juist activerend.
Ik sta er dus anders in. in zulke gigantisch bedreigende situaties help ik mensen liever om de uitweg te vinden: je hebt ermee van doen, zorg dan eerst dat je goed weet waarmee je van doen hebt,w at je rechten zijn, neem de zorgen die geuit worden serieus (bagetelliseren of tekeer gaat helpt niet), weerleg ze met argumenten en onderbouwing waar mogelijk, als er zorgen blijven, zoek dan zelf naar oplossingen, zodat je kunt laten zien dat je eraan werkt en niet afhankelijk bent van de adviezen van jeugdzorgwerkers.
Gelukkig heeft dit in het verleden veel mensen geholpen.
Activisme, de kwestie van waarheidsvinding, het verknopen van allerlei instanties in onduidelijke samenwerkingsverbanden, de gevolgen van het overhevelen naar de gemeente, de grote problemen in de gesloten jeugdzorg, de toename van het aantal OTS-en en UHP's, dat zijn allemaal kwesties die ik in het verleden op een ander niveau aan de orde heb gesteld en waar nodig nog zal stellen.
Maar een individueel mens die zich in zo'n situatie bevindt heeft daar niet veel aan. Die moet adviezen krijgen: hoe kom ik hieruit. Nee garanties zijn er niet te geven, maar mijn (beperkte) ervaring is wel, dat met name het negeren of bagatelliseren van problemen of het 'kont-tegen-de-krib-gooien' op zo'n moment averechts werkt. Zorg eerst dat je eruit bent, dan kun je later, als je boven je eigen situatie uit bent gestegen, op een betere manier de hele toestand kritisch bekijken en je inzetten voor verbeteringen of veranderingen.
Tsjor
Anderhalf jaar dus
Anderhalf jaar die bezoekjes en Liza wil dat het ophoudt, maar dat gebeurt niet, want o, ze helpen zo graag, en voelen zich zo nuttig. Maar Liza weet niet wat ze doen als ze ze de toegang ontzegt. Ontken het maar eens Tjsor. Dat is semantiek.
Je wordt politiek correct gemaakt en ze stoppen pas als ze tevreden zijn, zich met oogkleppen op en een superioriteitsgevoel niet bewust van de schade die ze aanrichten. Nee dat Liza zelf. Liza maakt zichzelf bang, aangestuurd door mij. Want het is toch geen OTS?
Semantiek
Niet alleen ik blijf in herhaling vallen.
'Een ouder die met een vermoedelijk contact met wat giftigs hulp zoekt vind ik geen signaal.' Dat 'vermoedelijk wat giftigs' is dus een kind dat vergiftigd is met een onbekend middel.
Het enige serieuze signaal dat ik je tot nu toe heb zien noemen is de OTS zelf. Maar goed, dat is natuurlijk komisch.
Een kind dat voedsel steelt uit de koelkast van de buren op een camping is ook geen signaal.
Een kind dat stil is ook niet. Ze slaapt, zei de moeder en de gezinsvoogd ging niet kijken.
Ik daag je uit: wat zijn volgens jou dan de signalen op basis waarvan nader onderzoek mag worden ingesteld?
Tsjor
Niet doen Tsjor
Ook een oud liedje. Omdat er echt mishandelde kinderen zijn die we met subjectieve signalen proberen boven water te halen moeten we dat maar blijven doen, ook al vinden we ze niet en zetten met dit systeem het ouderschap onder beschadigende druk.
Je weet het als je het weet. Maar zelfs dan is het blijkbaar moeilijk om in te grijpen. Dus dan kun je er toch beter mee ophouden?
Je eigen pleidooi
'Dus waarom je dat nog laagdrempeliger zou willen vind ik juist meewerken aan de moloch die ons steeds meer in de weg gaat zitten.' Je eigen redenering was, dat de onderzoeken niet helpen om kindermishandeling te voorkomen. Als je je eigen redenering serieus neemt en je wil dat kindermishandeling wordt voorkomen (preventief), dan moeten er dus veel eerder en veel uitgebreider onderzoeken worden gestart. Dat is precies het mechanisme, waardoor alle deuren worden opengezet. Dat zijn de redeneringen die gaan over 'maar in de toekomst', terwijl niemand de toekomst kan voorspellen.
Ik zou dat dus niet willen, waarbij ik dus meenemen, dat 'voorkomen' een niet-haalbare doelstelling is. Wat op zich al pijnlijk genoeg is.
Tsjor
Onverdraagbaar
'Dus dan kun je er toch beter mee ophouden?' Dan laten we het jongetje in de kist zitten, laten we de kinderen opgesloten in de container, blijven de kindjes buiten staan in de sneeuw zonder schoenen aan.
En dat allemaal omdat ouders (volwassen mensen) de spanning van vragen niet aan zouden kunnen. Ik zet liever in op het laatste: ouders leren om goed om te gaan met die spanning, er geen relatieprobleem van te maken, zich niet te laten leiden door spookverhalen, wijzen op hun rechten etc.
Want iemand moet wel die kinderen uit die kist halen, eten geven, etc. En die iemand kan en mag niet zomaar de buurvrouw zijn op basis van wat zij vindt. Dat is dan toch een overheid die op basis van wetten in kan grijpen.
Tsjor
Interpretatie
'....maar wie zegt dat Liza en kind nooit meer naar Nederland komen. Allemaal interpretatie.' Nou ja, zo heel moeilijk is dat niet als je ziet wat Liza over Nederland schrijft en waar zij voor kiest. Maar mij maakt dat helemaal niet uit. Liza wil haar kind de gelukkige jeugd geven die ze zelf ook heeft gehad. Dat kan.
Tsjor
@161
" In een enkel geval, soms bij toeval, ................................. vaker nog door individuen die wel hun verantwoordelijkheid nemen, kun je een ernstige situatie voor een kind beëindigen, "
Heeft niets te maken met kinderen in een kist laten zitten.
Natuurlijk help je ouders om het systeem zo goed mogelijk te doorstaan. Het is er nou eenmaal. Maar ik zou dan toch niet aangeven dat het nou eenmaal prima is zo. Dat schend je rechtsgevoel. Hoezo prima. Mijn grondrechten worden hier overtreden, ik heb een wankel verweer, maar dit is hoe we het hebben ingericht en dat is goed?
Echt niet.
Flauw Tsjor
Aan alle kanten heeft Liza moeite gedaan om hier te integreren. Ze schrijft zelfs op een Nederlandstalig forum en haar opvattingen zijn echt niet uitheems. En er speelt altijd een element mee van je kind die prettige onbezorgde jeugd te willen geven die je zelf ook hebt gehad. Ook bij Nederlanders, zelfs die in den vreemde. Dat is toch echt te weinig onderbouwing om Liza te ondermijnen dat het komt door haar foute opvattingen over je kind naar vroeger transporteren, dat ze naar Letland is. Waarom wil je dat. Waarom wil je niet zien dat het voor haar gewoon compos mentis is om haar opties in haar situatie te benutten? Maar er verdachtmakingen onder leggen? Waarom wil je dat?
Emigratie
Liza heeft, met haar hang volgens jou naar het verleden, wel de stap gezet om naar Nederland te komen, daar een relatie aan te gaan, een gezin te stichten, met modern werk haar bestaan mogelijk gemaakt en zich ingezet voor haar situatie hier. Kleine foutjes, je belt eerst de huisarts maar dat mag er niet toe doen. Ouders verhuizen als ze hun omstandigheden kunnen verbeteren voor hun kinderen. Voor je veiligheid geldt dat nog wel een tandje meer. Dat zijn de opties die Liza heeft, dat is haar kleur, haar achtergrond, haar karakter.
Het is stoken om daar intrinsieke foute motivatie in te leggen omdat je haar niet begrijpt of omdat je vind dat ze het wel had moeten kunnen om dit soort bedreigende 'hulpverlening' van zich af te schudden met behoud van haar relatie.
Zo werkt het niet Tsjor. De jeugdbescherming is een split die het leven van mensen overhoop gooit en daar heb je geen opleiding voor gehad om dat maar te kunnen. Je doet je best en je neemt je eigen opties om daar onderuit te komen.
En ja, ik vind dat er een eind aan moet komen. Dat gebeurt niet, nu niet, hopelijk ooit. Moet eerst nog een graadje erger worden.
Wat we niet vinden
'.... ook al vinden we ze niet en zetten met dit systeem het ouderschap onder beschadigende druk.' Wat we niet vinden zijn de enorme aantallen die indertijd genoemd zijn in de aanloop van de verkiezingen, op bij de nieuw te vormen regering druk te leggen zodat er meer geld voor jeugdzorg zou komen. De 119.000. Die vinden we niet. en de gedachte dat we die wel zouden moeten vinden heeft inderdaad geleid tot allerlei nare effecten, zoals het scholen van mensen om signalen te herkennen.
Maar de verhalen uit de krant zijn wel realistische verhalen. Dat ze in de krant staan komt, omdat er een strafrechtelijke zaak van is gekomen en ouders veroordeeld zijn of mogelijk veroordeeld worden.
Is jouw pleidooi nu, dat alleen maar zaken waarbij het strafrecht een rol speelt en ouders dus ook mogelijk veroordeeld kunnen worden, dat daar eventueel ingegrepen mag worden en de kinderen OTS krijgen of zelfs UHP?
In het kader van waarheidsvinding is daar wel eens over gesproken. Peter Prinssen lijkt dat te suggereren: leg de waarheidsvinding (die noodzakelijk is) bij de politie neer, want die hebben daar ervaring mee. Nog afgezien van de enorme capacteitsuitbreiding die dat zou vragen bij de politie vraag ik me dan toch af of je dan niet het paard achter de wagen spant. Loop je dan niet het risico dat het ambulancepersoneel, overwegende wat ze hebben gezien en meegemaakt bij Liza, voor de keuze komen te staan, dat de politie ingeschakeld moet worden, omdat er wel een strafbaar feit zou kunnen zijn gepleegd (kind vergiftigen) en dat het onderzoek van de politie dan maar moet uitwijzen of het per ongeluk of moedwillig is gebeurd, waarna de rechter een uitspraak moet doen? Dan krijg je de politie op je dak en beland je in een strafproces. Ook daarvan is de uitkomst ingewis, er zijn wel eens mensen onschuldig veroordeeld.
Maar het zou ook kunnen zijn dat de politie besluit: dit is per ongeluk. En dat daarmee alles afgerond is.
Zou je dat willen?
Ik denk dat ouders dan nog veel meer zouden schrikken als ze de politie op de stoep krijgen.
Bovendien is er bij het omgaan met kinderen ook een gebied, waar je het strafrecht niet op los moet laten, maar wel alert moet zijn: gaat het hier wel goed met het kind? Ouders die verslaafd zijn bijvoorbeeld, aan alcohol en drugs. Om maar een evident voorbeeld te noemen. Het is niet strafbaar, maar zorgelijk kan het wel zijn.
Tsjor
Ik wist het
ik had nog zo geschreven dat het mijn persoonlijke mening was, maar ik wist dat je daarop los zou gaan:
'Dat is toch echt te weinig onderbouwing om Liza te ondermijnen dat het komt door haar foute opvattingen over je kind naar vroeger transporteren, dat ze naar Letland is..'
Dus: ik ondermijn Liza hier niet, ik vind het geen foute opvatting alleen heb ik persoonlijk wel een andere mening, ik heb Liza er regelmatig op aangesproken dat ze het verschil tussen stad en platteland steeds legt op het verschil tussen Letland en Nederland en haar regelmatig geadviseerd om eens een kijkje te nemen in wat hier genoemd wordt 'de rimboe'. Dat is alles buiten de randstad zeg maar. Daar is ze niet ontvankelijk voor, waardoor voor haar de nadelen van de stad samenvallen met de nadelen van Nederland en de voordelen van Letland samenvallen met de voordelen van het platteland. voor haar gevoel heeft ze daarin een keuze moeten maken.
Die keuze had ook anders kunnen zijn, de voor- en nadelen van de randstad tegenover de voor- en nadelen van het platteland in Nederland. Dan had ze platteland Nederland-platteland Letland kunnen vergelijken. Had gekund. Onverlet wat de uitkomst daarvan was geweest.
Tsjor
jeugdbescherming
Ik blijf het maar herhalen: er was bij Liza nog geen sprake van inzet van de raad voor kinderbescherming, nooit geweest, zou er ook nooit komen (tenzij VT nu de onbekende verblijfplaats van het kind en de moeder als alarmerend ziet).
'De jeugdbescherming is een split die het leven van mensen overhoop gooit en daar heb je geen opleiding voor gehad om dat maar te kunnen. Je doet je best en je neemt je eigen opties om daar onderuit te komen.'
Nee, je hebt er geen opleiding voor gehad. Daarom is het goed advies in te winnen als je in zo'n situatie terecht komt. Ik hoop wel dat KOG, net als vroeger bij mij, op een rustige manier uitlegt welke rechten je hebt, welke procedures er zijn, wat je zelf kunt doen om er zo snel mogelijk vanaf te komen.
'En ja, ik vind dat er een eind aan moet komen. Dat gebeurt niet, nu niet, hopelijk ooit. Moet eerst nog een graadje erger worden.' Ik kan je voorspellen dat er nooit een einde zal komen aan het bestaan van een of andere vorm van kinderbescherming door de overheid. Nederland heeft het verdrag van de rechten van het kind ondertekend. Dus jouw strijd zou ook betekenen dat Nederland zich daarvan terugtrekt. Dat zal niet gebeuren.
Tsjor
Semantiek
'" In een enkel geval, soms bij toeval, ................................. vaker nog door individuen die wel hun verantwoordelijkheid nemen, kun je een ernstige situatie voor een kind beëindigen, " Heeft niets te maken met kinderen in een kist laten zitten.'
Wel degelijk. Het lijkt alsof het zo evident is: 'je weet het als je het weet.' Maar hoe 'weet' de buurvrouw dat er iets ernstigs aan de hand is als het kind iets uit haar koelkast haalt? Hoe weet de ambulancemedewerker dat er niets aan de hand is als hij/zij een vergiftigd kind op de brancard de wagen in schuift?
Waarom is de buurvrouw 'iemand die haar verantwoordelijkheid neemt 'en de ambulancemedewerker 'iemand die functioneert als arm van kwalijke justitiële praktijken'?
Die vraag kun je niet beantwoorden op basis van de uitkomsten.
Tsjor
Inderdaad geen antwoord
Inderdaad Tsjor. Ik weet het niet, maar niemand weet het, want die signalering helpt ook al niet. Kan toch niet zo zijn dat we een beschadigend systeem maar in stand houden omdat we niets anders hebben waarmee we 'het' wel zouden weten?
Maar echte mishandeling wordt ontdekt, niet altijd, en de definitie blijft ook wel iets vaags houden.
En inderdaad het bestaat naast elkaar. Men tekent de verdragen die zich niet bezig houden met de schade aan ouders en kinderen. En er is een steeds sterkere (lobby) hoop ik om die zaak te keren.
En inderdaad, ik vraag me ook af wat er gebeurt als je mishandelingszaken naar de politie doet. Maar dan heb je het wel over echte zaken, strafbare zaken. En niet een kind dat per ongeluk kaliumpermanganaat heeft ingenomen. Waarvan niet eens zeker was of ze dat wel ingenomen heeft. Door een moeder die daar zelf mee komt.
Geen signaal, niet voor de ambulancebroeder en niet voor de buurvrouw.
Rustig kijken
Dramaverhalen Tsjor. Een kind dat hongerig iets uit jou koelkast haalt. Kan van alles zijn. Kun je best proberen even in de gaten te houden. Maar je hoeft er ook weer niet een drama verhaal van te maken. Kind kan in de groei zijn. Eigenwijs niet gegeten smorgens en ineens honger. Moeder moest nog boodschappen doen.
Het vermogen om van een mug een olifant te maken wordt ook nogal aangejaagd op deze manier.
Inderdaad
' je vind dat ze het wel had moeten kunnen om dit soort bedreigende 'hulpverlening' van zich af te schudden met behoud van haar relatie.'
Ik denk inderdaad dat ze tamelijk snel uit de situatie had kunnen komen, met behoud van haar relatie, als ze adviezen en tips die hier op het forum gegeven zijn en die haar man haar gaf had opgevolgd. En ik denk ook dat het niet schadelijk was geweest voor haar kind.
Tsjor
Precies
#204 Een dramaverhaal. Kind had van jou dus rustig weer in de kist mogen worden opgesloten en ondervoed mogen blijven.
Van mij krijg je hiervoor geen enkele steun AnneJ.Voor jou gaan de belangen van de heilige moeder boven die van het kind.
Tsjor
Tja Tsjor
Dan mogen al die ouders en kinderen mishandeld worden omdat er ook echt kinderen zijn die mishandeld worden en misschien wel in een kist opgesloten. En je maar in de illusie blijft dat je die wel kunt vinden met dit signaleringssysteem.
Dat vind ik dus niet. Daar hebben mijn kinderen en ikzelf dus nogal dramatisch last van gehad.
O pardon
Ook hun vader heeft zich daar ernstig bedreigd door gevoeld en zich anderhalf jaar teruggetrokken uit ons gezin. Maar goed de niet-relatie die wij hadden is hier niet door de jeugdbescherming kapot gemaakt. Dat heb ik dan toch maar goed gedaan, maar niet heus. Voor hetzelfde geld had ik met deze zeer moeilijke man een nog groter conflict gekregen.
Vertrouwen
Dan moeten we maar op de buurvrouw vertrouwen, die zich ondertussen van alles in haar hoofd gaat halen, als verklarende reden en zeker weet dat ze het kind niet over gaat geven aan de officiële kindermishandelingsinstellingen. Heeft ze toch weer een kind gered.
Er is geen algeheel dekkend signaleringssysteem te bedenken, maar als je niets opschrijft, dan blijven de onderbuikgevoelens over. Daar is ook al genoeg over gezegd. En als je wel alles sluitend wil opschrijven, dan zal elk kind in aanmerking komen.
Logaritmes, automatische voorspellers, combinaties van postcode, school, inkomen etc. dat zijn discriminerende peilers voor een signaleringssysteem. Kleurtjes geven etc. ja, daar heb ik me tegen verzet.
Maar dat iemand, of het nu de buurvrouw is of de ambulancemedewerker, een signaal moet kunnen afgeven, waarna onderzoek volgt (vragen), daar kan ik mee leven. Je leert er ook mee leven. Bij de tweede armbreuk ging het al wat gemakkelijker en gelukkig vond de verpleegkundige ook, dat kinderen moesten spelen, ook al leverde de skatebaan wel veel botbreuken op.
Dat je eigen situatie nogal een rol speelt in je inbreng had ik al begrepen AnneJ.
Tsjor
Nee hoor Tsjor
https://www.stombp.nl/feature/ervaringen/
Zelfs een bekend geval van MBP, mede verantwoordelijk voor de inmiddels ontstane hype rond pcf wat ook weer slachtoffers maakt is gered door een oplettende kinderarts.
''Pas op late leeftijd kwam er een alerte kinderarts en hij heeft uitgebreid onderzoek gedaan. Deze kinderarts was zo ontzettend aardig voor mij, dat was ik niet gewend. Deze kinderarts heeft ervoor gezorgd dat mijn veiligheid gegarandeerd werd. Misschien had ik vanuit mezelf eerder een signaal kunnen geven als een kinderarts met mij gepraat had."
De stiekeme gevallen vind je niet, dan per toeval. En de duidelijk gevallen wist soms ook al het hele dorp dat het niet deugde.
Niet nodig om daar nog weer eens een oneindig signalerend systeem op los te laten in de illusie dat dat tot meer ontdekkingen leidt. Het leidt tot slachtoffers. En ondermijnt het ouderschap.
Ik kan je echt niet volgen
Dat een kind opgenomen wordt met verschijnselen die niet goed verklaarbaar zijn is dan toch zo'n signaal? En dan blijkt er MBP achter te zitten.
Het volgende kind dat opgenomen zal worden met verschijnselen die niet goed verklaarbaar zijn krijgt ook zo'n gesprek van de aardige kinderarts. De ouders die erbij staan zullen zich misschien een hoedje schrikken; alsof zij het kind iets aan hebben gedaan; hoe durft zo'n arts dat te denken?!.
Het is bijna hetzelfde als het verhaal van Liza. Alleen de uitkomst is anders.
Als het hele dorp van alles weet, dan is het ernstig, dat iedereen wel roddelt, maar niemand iets doet.
Aangezien de meeste mensen in een stad wonen zullen er meer 'stiekeme' gevallen zijn. Totdat iemand iets ziet, waarvan je denkt: wat is daar aan de hand?
Tsjor
