Vaderschap

triva

Oh, wow. Dat heb ik even gemist.

Als dat al waar is natuurlijk en niet geroddel.

Tsjor.

"Maar na de zwangerschap heeft een vrouw nog een keuze, die een jongen niet heeft en dat is of ze het kindje houdt of niet. Dat kan betekenen dat ze kiest voor abortus. Dat niet willen is ook een keuze en die keuze heeft gevolgen. Ook financieel gezien. Daar zul je toch over na moeten denken.
Ik vind het te gemakkelijk om te bedenken dat vader moet betalen"

Ik heb het idee dat daar dus duidelijk de leeftijd van het meisje een rol in speelt. Wat kan het meisje zelf overzien en bedenken en wat is haar ingegeven door de volwassenen om haar heen. Eerst maar de uitslag van de test afwachten en dan verder kijken. Net zoals jij op komt voor de belangen van de vader zullen anderen dit doen voor de moeder.
"Je kunt dit niet alleen, je ouders hebben financieël ook niet veel, er is toch ook een vader?" Het meisje zelf heeft ook geen idee over haar toekomst en waar ze de luiers van moet kopen waarschijnlijk. Dit alles van te voren overdenken is misschien teveel gevraagd van een tienermoeder.

Tsjor.

Ik heb nergens gezegd dat de jongen oud genoeg is om overal verantwoordelijkheid voor te dragen en te betalen. Ik heb het over een bijdrage in de opvoeding.

Ook bedoel ik het niet "lief", gewoon realistisch. Ik vermoed dat een tiener de gevolgen van een ongewenste zwangerschap niet goed kan overzien. Menig volwassen vrouw kan dat al niet.
En de eerste periode is zeker niet de duurste, dure tijden komen in de toekomst. En wie zegt dat ze die eerste maanden "alleen" is doorgekomen? Dat hoop ik niet voor haar en het kind.

Tsjor

Het is een beetje mosterd na de maaltijd, maar ik nam vanmorgen voor het eerst de tijd om deze topic eens door te lezen.

Ik zie dat jij het ouderwets vindt om de natuur erbij te halen. Bij het doorlezen van de reacties zie ik dat o.a. Jaina de natuur genoemd heeft in verband met dat moeder de keus kan maken tussen kindje wel of niet laten komen. Mijn gedachte: daar heeft Jaina toch gelijk in? Dat is toch de natuur? Vader kan niet zwanger worden en kan in dat opzicht, voor hem helaas, geen keuze maken.

Tsjor, ik zie dat jij het eerlijker vindt als de bijdrage van de vader ook in de vorm van zorg, tijd en aandacht gegeven kan worden. Ik vind dat wel het minste ja. Alleen heb ik de indruk dat je daarmee af wilt zijn van een financieel aandeel in de zorg. Zo ja, dus als je dat vindt, vind ik dat wel wat te makkelijk. Als er geen geld is, is er geen geld en uiteraard is zorg, tijd en aandacht dan het mínste. Maar ik neem niet aan dat de moeder dan geld moet toegeven zodat vader kind kan verzorgen. Als de baby bij hem is, neemt hij sowieso de kosten voor zijn rekening en als de baby er bij gebaat is dat er meer geld op tafel komt bij de moeder, zal hij daar ook aan mee moeten werken, voor zover dat mogelijk is. Alles voor het kind. Je vertelt (of ik moet het gemist hebben) nergens hoe oud beide ouders zijn, maar wel dat de jongen een fulltime baan heeft. Dan gaat het als snel om een jongeman van boven de 18 jaar, want niet meer leerplichtig én een diploma op zak. Even los van dat ik heus wel snap dat hem dit nu min of meer opgedrongen wordt, hoop ik dat hij snapt dat het er wel bij hoort dat hij van zijn inkomen bij kan en ook moet dragen. Sneu dat hij daar zo jong al mee geconfronteerd wordt. Niet met terugwerkende kracht uiteraard. Ik hoop niet dat moeder dat verwacht.

Van Temet: 'Tsjor, de langzame opbouw is er gewoon omdat je een kind nou eenmaal niet met een volkomen vreemde meegeeft. Dus kind moet eerst aan vader wennen.'

Temet, dit is toch een drogreden! Een klein kindje, die moet ook plotsklaps ineens aan moeder wennen. En als ze getrouwd zijn aan vader en moeder, twee volkomen vreemden. Dan komen opa en oma nog boven het wiegje hangen, vervolgens de meisjes van de kinderopvang (elke dag een ander). En dan zou het kindje het moeilijk krijgen als degene die boven het wiegje komt te hangen plotseling de vader blijkt te zijn. Dat is toch echt een drogreden.===

Ik vind het deel over de ouders onzin Tsjor. Een pasgeboren kindje is zo klein, dat het daar allemaal nog niet bewust over na kan denken. Je vergeet dat een baby in de buik ook al het een en ander meekrijgt, de stem van de moeder en eventueel de vader en eenmaal geboren, de geur van moeder en vader ook snel leert herkennen als 'ha dat is mijn verzorger!'.
Om eerlijk te zijn stond het mij ook helemaal niet aan dat mijn schoonmoeder meteen met mijn oudste op schoot wilde zitten. Dat sloeg nergens op overigens. Ze had het beste voor met mijn dochter.

Wat kinderen en opvang betreft ga ik wel met je mee. Helaas kunnen ze in de opvang geen vaste gezichten aanbieden, dus moet een kind daarmee leren leven. Maar ik neem aan dat je een kleine baby niet mee naar huis geeft aan een opvangmedewerker. Ik kan me dus best voorstellen dat je als moeder zijnde een nog redelijk onbekende vader niet meteen met baby uitzwaait met het idee dat het vast wel goed zit.

Ook ouders die adopteren, krijgen een kind (als het goed is) niet plompverloren mee en hop in het vliegtuig. Er moet, hoe kort die paar weken ook zijn, eerst een band gekweekt worden.

Hoewel ik vind dat de beste basis is als beide ouders en families een baby omringen, denk ik dat voor héle kleine kinderen de schade meevalt als vader later toegevoegd wordt, of zelfs vervangen door een stiefvader. Kinderen die zich alles kunnen herinneren van voor hun tweede jaar, komen niet zo heel veel voor. Kinderen weten niet beter dan dat de situatie altijd zo geweest is als zij kennen.

Temet is altijd zo'n fijne bron als het om dit soort vragen gaat. Mooi dus dat je de benodigde antwoorden daar al van gekregen hebt. Maar wat mij wel van het hart moet, is dat je houding ten opzichte van het meisje wel erg gespeend lijkt te zijn van ieder (vrouwelijk) inlevingsvermogen. Hoe vals ze het ook gespeeld kan hebben, blijft het een meisje/jonge vrouw dat nog een heleboel kan en moet leren. Net als wij allemaal, toen we zo jong waren. Ik had op jonge leeftijd ook zwanger kunnen raken van iemand die ik amper had gekend, behalve van een leuke nacht. En, ja ik geef het maar toe, dan had het ook kunnen gebeuren, dat ik niet pertinent zeker was geweest van wie ik zwanger was geraakt. Moet je de mogelijke vaders dan met dat gegeven belasten voor je het uit kunt zoeken? Als ik jou goed begrijp waren er een stuk of vier potentiële kandidaten. Vier jongens dus die maandenlang in de rats hadden moeten zitten als ze het eerder had verteld. Ik weet het niet hoor... Dat ze er zo lang mee gewacht heeft ná de geboorte vind ik dan weer een ander verhaal, maar of ik dat persé slecht moet vinden, weet ik eigenlijk niet. Ik weet helemaal niets van de situatie.

Ava

Ja natuurlijk is onderhoudsplicht van deze tijd. En als hij de vader is, moet hij daar gewoon aan voldoen. Ik hoor je niet over dat de moeder (en haar familie) tot op heden (zwangerschap, geboorte tot op heden) de kosten alleen hebben gedragen.===

Dat is de keus van de moeder geweest, Ava. Ze had hem al een jaar eerder kunnen vertellen dat ze in verwachting was. Dat is geen verwijt van mijn kant, maar als je pas met zulk nieuws aankomt als kind de deur al bijna voor de nieuwbakken vader open kan doen, kun je pas vanaf dat punt over geld gaan praten.

- En moeder is helaas ook niet altijd meteen degene die het beste met een kind voor heeft. Dat blijkt al uit het feit dat ze maandenlang de (eerst aanstaande) geboorte van het kind verzwegen heeft voor de mogelijke vader.===

Je kunt van alles over de moeder zeggen, maar niet dat ze niet het beste met haar kind voor heeft. Ik gooi het op dat ze nog niet volwassen genoeg was/is om alles in alle wijsheid te kunnen overzien. En daarmee heeft ze in mijn ogen niet juist gehandeld, maar meer kun je er niet over zeggen. Je kent haar niet.

- Overigens, is deze jongen na het avontuurtje nog gaan informeren bij het meisje? Hoe het ermee ging? Of was het klaar en over, een streep op zijn bed en is hij haar glad vergeten? Zo van, ach dat is niet mijn probleem?===

Ik begrijp hieruit dat jij dat nog nooit hebt meegemaakt? Geen avontuurtjes, altijd braaf? Ik wel (tja... jong en uitgelaten toen ik op kamers was gaan wonen) en ik kreeg echt geen standaard nazorg van die avontuurtjes.

Triva

Ik vind het nog steeds oneerlijk dat de moeder kan kiezen voor wel of geen abortus maar dan vervolgens de vader wel de rekening geeft.===

Voor ik verkeerde conclusies trek: vind jij dat mannen ook mogen beslissen of er abortus plaatsvindt? Of bedoel je dat het niet eerlijk is dat vaders de consequenties aan hun broek krijgen, ook al willen ze die verantwoordelijkheid niet.

Diana

Ik kan me eerlijk gezegd geen erger bedrog voorstellen in een relatie tussen twee ouders dan waar dit meisje zich schuldig aan gemaakt heeft.===

Hoewel ik het ook niet wenselijk vind dat een meisje/vrouw pas na ruim een half jaar bij de mogelijke vader aanklopt, vind ik bedrog een te groot woord. Ze heeft hem niet bedrogen, ze heeft niets verteld. Ook daar kun je van alles over vinden, maar feit is dat ze het nu wel gedaan heeft. Er zijn ook vrouwen die het nooit vertellen en pas als kind 20 is met zoiets voor de dag komen. Of kind vertellen dat vader dood is, of dat ze geen contact hadden omdat vader een monster was, terwijl dat helemaal niet zo was, dát is bedrog.

Situatie

Zou het ook kunnen zijn dat het meisje nu een bepaalde gelijkenis ziet tussen het kindje en de mogelijke vader?
Ik kan mij voorstellen dat je het niet leuk vind als jonge moeder als je aan de wereld moet vertellen dat de vader 1 van de 3 ofzo is.

Daarbij vind ik ook dat de vader (of het nu deze jongen is of een andere) de mogelijkheid moet krijgen om echt een deel uit te maken in het leven van het kind. Vanwege de leeftijd van het kind, zal daar in ieder geval een periode overheen gaan. Zodra het zeker is dat hij de vader is, zou het bijvoorbeeld heel goed zijn als hij dagelijks zijn kind ziet. Eerst met de moeder erbij, dan dat moeder even een boodschap gaat doen en zo verder. Op die manier moet het mogelijk zijn dat het kind zodra het een jaar wordt gelijk door de vader en moeder verzorgt wordt.

Het financiële plaatje hangt m.i. van heel veel factoren af. Ik ben er geen voorstander van dat de vader alleen maar betaald en dat de jonge moeder dan thuisblijft om voor het kind te zorgen. Beter is om te zoeken naar een mogelijkheid dat beide jonge mensen kunnen gaan bouwen aan hun toekomst. Misschien dat zij een deeltijd opleiding kan gaan doen, waarbij ze 's avonds of in het weekend naar school gaat, zodat papa zonder dat het zijn baan kost voor het kind er is. Op het moment dat het kind dan naar school gaat, is de opleiding afgerond en is het makkelijker om te regelen dat beide ouders een fulltime baan hebben.

Verder is het van enorm groot belang dat beide jonge ouders een relatie gaan opbouwen. Ze zijn levenslang aan elkaar verbonden door het kind. Ze moeten wel een relatie hebben, een relatie als samen-ouder. Hij zal haar moeten vergeven dat zij de beslissing heeft genomen om hem een jaar lang in het ongewisse te laten (6 maanden zwangerschap en 6 maanden dat het kind al geboren is). Zij zal hem moeten vergeven dat hij moet wennen en wellicht boos is op haar omdat zij hem de keuze (wel of geen vader worden) heeft ontnomen.
Nu is het nog pril en onzeker. Over een paar jaar, indien zij gaan samenwerken, zal ook hij waarschijnlijk echt kunnen genieten van zijn kind. Zeker als zijn kind hem als vader ziet en hem op gelijke wijze vertrouwd als de moeder.

Ik hoop dat deze jonge mensen geholpen worden in het bouwen aan hun samen-ouder zijn. Als zij dat samen kunnen doen, dan is het betalen voor het kind veel makkelijker. Alimentatie is geen kijkgeld, maar betalen voor iemand waar je van houdt en waar je ook liefde van terug ontvangt is nu eenmaal makkelijker dan betalen voor kind dat je niet kent.

Kaaskopje

'Voor ik verkeerde conclusies trek: vind jij dat mannen ook mogen beslissen of er abortus plaatsvindt? Of bedoel je dat het niet eerlijk is dat vaders de consequenties aan hun broek krijgen, ook al willen ze die verantwoordelijkheid niet."

Niet beslissen, meisje houdt de keuze maar als je zo nodig als meisje een one-night stand zonder een baby wil moet je meer eisen dan alleen een condoom. Condoom dus en zelf iets doen. Het gaat te vaak mis met condoom. Daarbij beslist vaak de familie van het meisje ook nog eens mee en sta je daar als jongen en dus de as vader volledig buiten. We leven in 2016 en ik vind dat je als meisje je meer moet doen om een baby te voorkomen. Als je dan toch zwanger bent en de jongen wil een abortus vind ik gewoon niet dat die jongen dan moet betalen (als in verplicht). Meisje en familie kiest voor baby, nou dan ook betalen voor baby, gewoon omdat ik vind dat je meer moeite moet doen om de baby te voorkomen als meisje. Jongen kan een condoom gebruiken maar ik ben een groot voorstander van Double Dutch.

'Tsjor, ik zie dat jij het eerlijker vindt als de bijdrage van de vader ook in de vorm van zorg, tijd en aandacht gegeven kan worden. Ik vind dat wel het minste ja. Alleen heb ik de indruk dat je daarmee af wilt zijn van een financieel aandeel in de zorg. Zo ja, dus als je dat vindt, vind ik dat wel wat te makkelijk. Als er geen geld is, is er geen geld en uiteraard is zorg, tijd en aandacht dan het mínste. Maar ik neem niet aan dat de moeder dan geld moet toegeven zodat vader kind kan verzorgen. Als de baby bij hem is, neemt hij sowieso de kosten voor zijn rekening en als de baby er bij gebaat is dat er meer geld op tafel komt bij de moeder, zal hij daar ook aan mee moeten werken, voor zover dat mogelijk is. Alles voor het kind. Je vertelt (of ik moet het gemist hebben) nergens hoe oud beide ouders zijn, maar wel dat de jongen een fulltime baan heeft. Dan gaat het als snel om een jongeman van boven de 18 jaar, want niet meer leerplichtig én een diploma op zak.'

Als jongen 3,5 dag per week op de baby past met hulp van zijn ouders en kinderopvang hoeft hij alleen de luiers, voeding, een paar setjes kleding, bedje etc te betalen, behalve de luiers en de voeding haal je voor een prikkie bij de kringloop. Dat kan veel goedkoper zijn dan zomaar geld geven. Daarbij vind ik dus dat hij dit moet doen zodat het meisje 3,5 dag per week kan gebruiken voor werk en of opleiding. Jij zegt helemaal NIETS over wat de moeder moet gaan doen. Thuiszitten en op geld wachten? Als ik de moeder was van de jongen zou ik dus mijn zoon pas geld en tijd laten geven als moeder structureel met haar toekomst bezig is anders gooi je het in een bodemloze put want wat verdient een jongen van 18 nu met een fulltime baan: nog geen 700 euro per maand!

oja

'Wat kinderen en opvang betreft ga ik wel met je mee. Helaas kunnen ze in de opvang geen vaste gezichten aanbieden, dus moet een kind daarmee leren leven. Maar ik neem aan dat je een kleine baby niet mee naar huis geeft aan een opvangmedewerker. Ik kan me dus best voorstellen dat je als moeder zijnde een nog redelijk onbekende vader niet meteen met baby uitzwaait met het idee dat het vast wel goed zit.'

Als je een kind naar een gastouder brengt breng je het toch ook bij die vrouw thuis? Verder, maar dat heb ik al gezegd: het kind is al het half jaar voorbij en de periode van de grootste eenkennigheid komt nu en dat maakt dat ik geen voorstander ben van snelle opvang door vader maar als vader dat wil moet het wel kunnen. In plaats van betalen dus: 3.5 dag opvang en vader die DAN alles betaalt qua voeding, luiers etc.

'Ook ouders die adopteren, krijgen een kind (als het goed is) niet plompverloren mee en hop in het vliegtuig. Er moet, hoe kort die paar weken ook zijn, eerst een band gekweekt worden.'

Nou, toch wel, ik heb het vaak genoeg gezien: de papieren regelen kost vaak wel 1-2-3 wk en al die tijd zitten de nieuwbakken ouders met adoptiekind in een hotel of iets dergelijks. Het is dan niet de bedoeling dat kind weer terug gaat naar waar het vandaan kwam maar misschien zijn er verschillende methodes? Ik heb het bijv bij die 'kleine mensen' uit Amerika gezien met die moeder die arts is. Zij werd ziek en tot overmaat van ramp moest ze tijdens die periode naar huis en bleef haar man achter met hun geadopteerde zoon en nieuwe adoptiedochter en de oppas.

Vinden

Wat je vindt mag je houden
De wet is in ieder geval duidelijk. Vrouwen zijn baas in eigen buik, en als ze ervoor kiezen het kind te laten komen zijn beide ouders onderhoudsplichtig. Dat is in het belang van het kind.

Triva

Als ze tot een harmonieus co-ouderschap kunnen komen zou dat absoluut het beste zijn. Moeder moet zeker gestimuleerd worden om er wat van te maken dus co-ouderen geeft die ruimte. Mijn dochters hebben ook met jonge moeders in de klas gezeten. Dat ik er nog niets over gezegd heb, wil niet zeggen dat ik vind dat ze met een uitkering stil moet blijven staan.

Wat de gastouder betreft denk ik dat het altijd goed is om even een paar keer kennis te maken. Ik weet nog dat ik wel eens op kinderen gepast heb die mij amper kenden. Die oogjes met "ken ik jou?" vond ik wel sneu. Dus even investeren kan geen kwaad, als dat mogelijk is.

"Als ik de moeder was van de jongen zou ik dus mijn zoon pas geld en tijd laten geven als moeder structureel met haar toekomst bezig is anders gooi je het in een bodemloze put want wat verdient een jongen van 18 nu met een fulltime baan: nog geen 700 euro per maand!"

Ik snap waarom je dat zegt, maar voor zover ik weet is een jongen van 18 voor de wet volwassen en is het de kunst om op de achtergrond te blijven en mee te denken en niet voor te schrijven wat hij moet doen. Jij staat er strikt genomen buiten. (Ik zeg niet dat dat makkelijk is.) Jij bepaalt wel of je je huis openstelt voor de baby. Dat laatste is voor mij overigens nooit een probleem geweest. Natuurlijk staat de deur open.

Wat adoptie betreft heb je inderdaad wel gelijk dat zo'n kindje dan vaak al bij de nieuwe ouders is, maar voor de reis terug wordt ondernomen (heel veel indrukken voor zo'n kindje) is er toch al een basis gelegd.

Lange reactie trouwens op mijn kort gestelde vraag aan jou.

Kaaskopje

'Ik snap waarom je dat zegt, maar voor zover ik weet is een jongen van 18 voor de wet volwassen en is het de kunst om op de achtergrond te blijven en mee te denken en niet voor te schrijven wat hij moet doen. Jij staat er strikt genomen buiten. (Ik zeg niet dat dat makkelijk is.) Jij bepaalt wel of je je huis openstelt voor de baby. Dat laatste is voor mij overigens nooit een probleem geweest. Natuurlijk staat de deur open.'

Wat is dat nu weer? Alsof de ouders van het meisje zich er buiten houden, op de achtergrond blijven, niet mee denken en voorschrijven? Zo werkt dat natuurlijk niet. Als een kind van mij wat nog thuis woont vader (moeder wordt lastig maar dat bedoel ik ook) wordt heb ik daar toch wel degelijk mee te maken. Ik zal me niet bemoeien als moeder van de man met wel of geen abortus maar als mijn zoon wil gaan co-ouderen heb ik daar wel degelijk mee te maken en als er geld moet komen kan mijn kind dat waarschijnlijk niet betalen in zijn eentje. Deze jongeman werkt nog maar als dat niet zo is wordt dat toch wel lastig om het geld op tafel te krijgen dus JA daar bemoei ik mij mee en het verhaal vertelt niet veel over wat de jonge moeder doet aan studie of werk maar dat moet dus wel gestimuleerd worden. Kind kan dus hier komen zodat moeder aan de toekomst van mijn kleinkind kan werken want ik geloof dat in deze zaak het stel niet bij elkaar gaat komen/wonen.

Tsjor

Ik verspring niet verrassend. Ik vat alleen even samen wat in de wet staat. Als de ouders er samen uitkomen dat beide 50% zorgen en geen alimentatie betalen (wie van de twee dan ook), dan is dat ook prima.
Ik hoop voor het kind dat wordt vastgelegd wie zijn vader is, via erkenning of gerechtelijke vaststelling, en dat hij beide ouders leert kennen. Geld is bijzaak, maar het moet wel eerlijk geregeld worden. En stoppen met gezeur over dat hij geen keuze heeft gehad. Zo werkt het in Nederland, en het kind is er nu eenmaal.

Triva

Jouw leven zal er inderdaad door beïnvloed worden, maar jij kunt geen beslissingen meer nemen voor je kinderen. Behalve het huis uitzetten als het je niet aanstaat. Dat zou het laatste zijn wat ik zou doen. Sommige dingen neem ik voor lief, ook al heb ik er zelf last van.

Wat valt bij jou onder 'stimuleren'?
En hoezo denk je dat de ouders van de moeder 'voorschrijven'?

Ik denk ook niet dat vader en moeder in dit verhaal ooit een gezellige relatie zullen krijgen.

Tsjor

Als de moeder door een beter inkomen meer te besteden heeft dan de vader, dan ben ik ook van mening dat de moeder alimentatie kan betalen aan de vader. Maar dat lijkt me niet aan de orde in dit verhaal.

Dit meisje is ondertussen wel volwassen hoop ik. Ik vind ook dat haar manier van handelen geen schoonheidsprijs verdient. Maar van omkijken wordt niemand wijzer. Er moet nu gereageerd worden op de stand van zaken nu. De jongeman is vader en hij moet zijn aandeel hierin op zich nemen. Daarmee verleent hij haar geen gunst, maar hoort het bij zijn verplichtingen. En daar zijn kosten aan verbonden. Ik vind het sneu dat hem dit overkomt, maar daar verander je niets meer aan. Tenzij een dna test anders uitwijst. Tja, dan mag het meisje haar pijlen op iemand anders richten. Ik hoop voor het kindje dat het een gelukkig leven zal gaan leiden, dat is voor alles belangrijk.

Wat vind jij nu écht wat het meisje eigenlijk had moeten doen, zodra ze wist dat haar menstruatie voorlopig uit zou blijven? Wat had jij gedaan? Een antwoord weet ik al wel, jij bent een doorzetter en volgens mij ook een studiebol, dus waarschijnlijk had je daarmee al een betere basis gehad, maar verder?

Kaaskopje

KK schreef:
Dat is de keus van de moeder geweest, Ava. Ze had hem al een jaar eerder kunnen vertellen dat ze in verwachting was. Dat is geen verwijt van mijn kant, maar als je pas met zulk nieuws aankomt als kind de deur al bijna voor de nieuwbakken vader open kan doen, kun je pas vanaf dat punt over geld gaan praten.

Wat ik wil zeggen is dat het gelimiteerde keuzes zijn waar volwassenen al mee worstelen, laat staan jonge meisjes.

KK citeerde:
- En moeder is helaas ook niet altijd meteen degene die het beste met een kind voor heeft. Dat blijkt al uit het feit dat ze maandenlang de (eerst aanstaande) geboorte van het kind verzwegen heeft voor de mogelijke vader.===

Dit is een zin van Tjor als ik het goed heb.
Ik ben het met je eens dat een moeder die niet het beste voor haar kind voor heeft (met de "keuzes" die ze heeft, onder de gegeven situatie) niet voor de hand ligt. Ik wijt dat dan ook aan haar levenservaring en leeftijd. Bovendien, wat het beste is voor je kind daar heeft iedereen een andere mening over of andere ervaring, achtergrond waarmee dezelfde situatie anders wordt, afhankelijk van de hoofdpersonen.

KK schreef:
Ik begrijp hieruit dat jij dat nog nooit hebt meegemaakt? Geen avontuurtjes, altijd braaf? Ik wel (tja... jong en uitgelaten toen ik op kamers was gaan wonen) en ik kreeg echt geen standaard nazorg van die avontuurtjes.

Ik wil(de) hiermee zeggen dat de jongen de verantwoording niet alleen bij het meisje kan leggen en dat hij toch ook echt zelf keuzes heeft gehad in zijn gedrag. Als je daarop hamert bij het meisje en de jongen ontziet, krijg je mi een scheve situatie. Hij heeft zijn verantwoording maar het lijkt er op dat hem die vergeven wordt en die wordt het meisje wel aangerekend.

Ava

Als ik een citaat van Tsjor bij jou heb neergezet, sorry. Ik had een hele lap onder elkaar gezet en dacht netjes op naam hier weer geplakt te hebben.

We lijken het wel eens te zijn.

Tamtam

Tsjor, stel het kind is 6mnd oud en de jonge onervaren moeder komt bij het consultatiebureau en de dienstdoende arts vraagt hoe het met haar gaat, ook of ze financieel in staat is om voor haar kind te zorgen. Ze legt uit dat het moeilijk is, de luiers zijn wel ontzettend duur. Ze had zich vergist in de kosten.
De dienstdoende arts wijst haar op de sociale dienst. Eenmaal bij de sociale dienst, wordt gevraagd over de vader. Ze vertelt dat hij nu nog niet kan bijdragen maar dat hij over twee weken hoort of de sollicitatie succesvol is verlopen.
De instantie deelt haar mede dat de sociale dienst niet zomaar geld gaat geven; de vader heeft ook zo zijn plichten. Noodgedwongen, met steen in de buik, stapt ze op de mogelijke vader af. Het kind is ondertussen 7 mnd oud. Uitgekookt? Geen idee.

Jee Tsjor

Toch vind ik je reacties in deze draad nogal 'ontsjor's.

Ik lees helemaal niet in de reactie van Flanagan dat er, als een verborgen agenda, sprake is van partneralimentatie. Vergezocht hoor.

Nee hoor Tsjor

Kijk, Kaaskopje kan dat natuurlijk het beste zelf toelichten, maar ik kan me ook goed voorstellen juist dat moeder vader geld geeft voor luiers, speeltjes, bedjes, flessemelk, geeft niet wat een kind nodig heeft. Er kwam hier pas nog iemand voorbij, ben het even kwijt welk draadje, die de andere ouder altijd geld meegeeft voor reizen of iets extra's of zo.
Maar wordt al direct gerelativeerd, beiden zijn nog zonder inkomen van betekenis, hoewel we dat ook niet zeker weten.
Partneralimentatie zou ik niet eens opkomen, ze zijn nooit samengeweest.

Want moeder

krijgt wel de kinderbijslag en toeslagen/kortingen, die vader niet krijgt.

Zomaar?

@AnneJ, krijgt een moeder zomaar toeslagen etc.? Ook de pot van de sociale dienst wordt beschermd door de employee.
Wie zijn pasgeboren baby inschrijft in het bevolkinsregister, wordt geconfronteerd met de vraag wie de vader is. Dat is niet alleen voor de erkenning maar financieel gezien, ook voor het feit dat die man financieel verandwoordelijk gesteld kan worden (restricties) om te voorkomen dat de sociale dienst als enige, kan opdraaien voor zorgkosten.
Soms geeft een moeder aan dat de vader onbekend is, zo hoeft ze ook geen ouderschap te delen en haar leven vast te zitten aan die ene jongen.
Mogelijk is ze op een verkeerd been gezet. De sociale dienst trekt niet zomaar de portemonee open.

Te vergelijken met een reisverzekering; je start een verzekering en verliest onbedoeld je fototoestel. Dan moet je toch eerst een koopbon kunnen tonen, voor je de camera vergoed krijgt.
Of een werknemer met een jaarcontract wordt geconfronteerd met een stilzwijgend verlengen omdat de HR niet heeft opgelet maar dan alsnog wordt heengezonden, en zich daarna aanmeldt bij het GAK voor een werkeloosheidsuitkering. Dan wordt de man gewezen op het feit dat hij eerst met een ontslagbrief van zijn werkgever moet komen om in aanmerking te kunnen komen vooor een uitkering.
Heel veel (jonge) mensen zijn niet op de hoogte van de spelregels...

Het ' ik zou de mogelijke vaders wel inlichten' is zo gemakkelijk gedacht. We staan niet in haar schoenen. We weten niet wat daar thuis tegen het meisje is gezegd of wat ze later van de officiele instanties te horen heeft gekregen.
Ik denk wel dat het sceptische denken over de handelswijze van het meisje, het contact tussen de jonge ouders in de weg staat.

En..

De traceerbaarheid van de vader is ook in het belang van de studiefinanciering. Bij de aanvraag dient het inkomen van beide ouders getoest te kunnen worden op waarheid alvorens de overheid de hoogte van de steun kan vaststellen.

Een oud-klasgenoot vroeg een studiefinancering aan. Zijn vader moest het tekenen. Alleen wist hij niet waar de man was. Geen hanttekening of anders een doodverklaring, geen toekenning van zijn aanvraag....
Traceerbaarheid is waar het de overheid/sicisle dienst om gaat. Het ziet er naar uit dat dit is onderschat.

Aan het probleem ' wie, waar is de vader'? hangen meer haken en ogen dat de wijze waarop de binding tussen vader en kind tot stand dient te komen.