Vaderschap

Tsjor.

Je geeft aan dat er "geen band " tussen de ouders is. En dat ben ik niet met je eens. Ze hebben een levenslange band, ze zijn ouders geworden.
Emotioneel kan de vader daar nu niets mee, maar het feit blijft dat hij net zo verantwoordelijk is voor dit kind als de moeder.
De eerste levensbehoeftes zijn eten, kleding, medische zorg. Daar kan hij zijn steentje aan bijdragen. Naar vermogen, eerst de vaderschapstest afwachten en dan een nette "zakelijke" oplossing.
Als de vader mijn zoon zou zijn zou ik zeker stimuleren dat hij zijn financieële verantwoording neemt. Niet uit laten kleden, maar dit op een gerechtelijke manier keurig laten berekenen.
Mijn zoon zou niets kunnen betalen, zit nog op school, ik vermoed dat de kosten dan op ons bordje zouden komen. Ik zou alles uitmesten om te kijken of er "potjes" zijn voor een jonge moeder. Bijstand? Kindtoeslagen? En daarbij de bijdrage van de vader.

Het stel is nog jong, maar blijkbaar waren ze oud genoeg om sex te hebben. Wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten.

beiden de verantwoording

Als de jongen de helft van de tijdslast neemt, komen daar ook de kosten bij. Mits hij de vader blijkt. Dat snapt iedereen. Daarom niet te vroeg boos worden eer je dat weet.

Net als Vesper ben ik hoogst verbaasd over je reactie en denkwijze, het starre en verwijtende daarin, al heb ik dat eens eerder gezien, maar het blijft vreemd, zeker als het je eigen zoon niet zou zijn.

Als de jongen de vader blijkt dan zal hij niet alleen in tijd moeten bijdragen, maar ook in geld.
Dat hij geen band met haar heeft is onwaar.
Hij is met haar het bed in gedoken, dus hij zal haar gekend hebben neem ik aan? En iedereen weet inmiddels waar de babies vandaan komen op die leeftijd mag ik hopen.
Daarnaast zijn ze, zoals genoemd, ouders geworden.
Als ze samen ouders zijn geworden, want dat blijkt nu een vraag.
Daarom zullen ze, als ze ouders zijn, een band op gaan bouwen, of je het nu wilt of niet. Dat dat geen liefdesband is is totaal onbelangrijk.
Zij is een vreemde voor hem. Maar dat is omgekeerd ook zo en vanuit de baby dus ook.

tja...

Hoe berekenend en gemeen die moeder misschien ook is, de (mogelijke) vader was vast niet gedwongen seks met haar te hebben die niet of onvoldoende veilig was.

Tsjor

Ook als de zorg 50/50 verdeeld zou zijn dan kan er alsnog sprake zijn van alimentatie als de omstandigheden daar toe zijn. Dat staat er los van.
Verder heb ik al gezegd dat 50/50 bij een baby gewoon niet haalbaar is in de meeste omstandigheden nog afgezien van dat de gemiddelde jongeman daar helemaal niet op zit te wachten.
En 50/50 is sowieso weinig realistisch bij twee jonge mensen die elkaar nauwelijks kennen en elkaar helemaal niet leuk vinden. Misschien over een paar jaar als de baby ouder is en ze allebei volwassener zijn maar dat is een zorg voor dan.
Alimentatie is geen boete maar het feit blijft dat als je geen kindjes verwerkt je het ook niet hoeft te betalen. En natuurlijk is het de hoop dat de jongeman daarnaast ook gewoon een actieve rol zal spelen in het leven van zijn kind. En hoe die rol vormgegeven wordt is dan weer een andere vraag. Dat kan best op den duur via een co-ouderschap zijn maar dat zal in het begin niet in het belang van de baby zijn.

Het inzetten op een onderlinge band tussen de ouders en het opbouwen van die vertrouwensrelatie is het beste geschenk wat ze het kind kunnen geven. Daarom mag dat best langzaam gebeuren zodat alle partijen de tijd hebben aan elkaar te wennen. Als de ouders een band kunnen opbouwen van wederzijds vertrouwen en respect is dat veel belangrijker voor het kind dan of de zorg precies 50% is.

Vloeiende liefde

Het moet volgens Tjor om de liefde gaan maar dat kan niet omdat de moeder deze weg afgesneden heeft. Nee! schande!

Tjor, ik krijg stellig de indruk dat je aan het zoeken bent om niet te hoeven want je wilt eigenlijk niet.

Als het hoegenaamd zonodig over de liefde moet gaan, dan zet je alles in het teken daarvan en begin je niet over geld, over groepjes roddel-jongeren en hun o-zo belangrijk mening, afschuiven van verantwoordelijkheden etc.

Als het dit meisje was gegaan om het geld was ze veel sneller naar jullie toegekomen. Zeker als het een loeder was geweest, zoals jij zegt (dat anderen het zeggen (en die kunnen het weten)).

Ik hoop dat je zoon niet heeft gezegd dat hij pas betaald als hij de vader blijkt te zijn. Ik hoop dat hij heeft gezegd dat als hij de vader is, hij vanzelfsprekend zal bijdragen, financieel, emotioneel, moreel. Die laatste is nl wel een positieve insteek.

Het lijkt mij niet dat deze meid een wereld zwangerschap heeft gehad, een fijne kraamtijd en op een roze wolk heeft gezeten. Deze zwangerschap heeft eerder in het teken van zorgen gestaan.
Welke fijne dingen kan jij je nog herinneren van je zwangerschap (vanaf dat je het wist, tot het vertellen van je ouders, kleertjeskopen, kraamtijd)?

Nu kan je lopen miepen dat je dit niet had gewild maar het is niet meer terug te draaien. Dankzij je naïeve zoon. Richt jouw irritaties en opborrelende emoties zijn kant op, met hem in de hoofdrol.

Pas als mijn emoties zijn gaan liggen, kocht ik een verlaat kraamkado: een voor moeder en een voor dochter (niet te duur, niet goedkoop, iets moois, fijns en iets praktisch). En ik had een donderpreek met zoon met daarin iets over voorbehoedsmiddelen, uitkiezen van een (seks)partner, dat hij van zijn kant zorgt dat hij zich nooit meer negatief uitlaat over deze dame (hij wijst namelijk ook naar zichzelf, ook als hij de vader niet is) de jongerenkliek niet meer roddelt over haar. Hij moet nog jaren met haar door (als hij de vader is). In zijn opvoeding is kennelijk heel wat blijven liggen, dat met positieve woorden wordt verbloemd.

Ondertussen wachtte ik rustig op de uitslag van de DNA test. Is die positief, zou ik weer een preek met zoon hebben: welk plan heeft hij om te zorgen dat zijn kind het aan zo min mogelijk ontbreekt? Desnoods gaat hij vakkenvullen! Daarna zou ik gaan nadenken over hoe en op welke manier dit meisje in de familie zou verwelkomen en welke begeleiding deze jonge ouders (beiden!) nodig hebben om te zorgen dat de hoeveelheid drek beperkt wordt. En misschien is daar ook stuk begeleiding voor de ouders van de jonge ouders. Dan hebben deze jonge ouders misschien een kans om over 2 jaar samen een voorschool uit te zoeken, bijvoorbeeld.

Als dat zou betekenen dat ik, als de rest dat (niet) in huis heeft, die kar moest trekken, dan zou ik dat doen. Tenminste, als het je kleinkind blijkt te zijn en je wilt met dit kindje een relatie wilt, de liefde wilt laten vloeien, de feestdagen kunnen vieren, een tekening ontvangen, een dagje uit wil nemen, af en toe als oppas wilt fungeren.

maar

'En 50/50 is sowieso weinig realistisch bij twee jonge mensen die elkaar nauwelijks kennen en elkaar helemaal niet leuk vinden. Misschien over een paar jaar als de baby ouder is en ze allebei volwassener zijn maar dat is een zorg voor dan.'

Stel dat de jongeman toch die 50/50 zorg op zich wil nemen omdat hij bijv vier dagen wil gaan werken, de baby één dag door zijn moeder wil laten opvangen en zo los wil komen van de extra kosten. Dat moet toch kunnen? Moeder heeft ook een verantwoordelijkheid: school afmaken, een opleiding volgen en gaan werken en daar geeft hij haar dan een flinke voorsprong mee.

Ik vind het nog steeds oneerlijk dat de moeder kan kiezen voor wel of geen abortus maar dan vervolgens de vader wel de rekening geeft. Vader heeft in deze dus niets te kiezen alleen te betalen. In dit specifieke geval is vader (en zijn ouders/familie) er helemaal niet in betrokken en mag nu gaan betalen.

Overigens Tsjor, je hebt echt geen antwoord gegeven op mijn vraag (wat is het voordeel nu om het pas na zes maanden op te biechten) of bedoelde je met mijn antwoord dat ze niet wist WIE de vader was? Dat haalde ik niet uit je eerdere tekst waarin je zei dat ze niet wilde zeggen wie de vader was toen ze zwanger was en net bevallen. Hebben die andere jongemannen een vaderschapstest laten doen dan?

verantwoording

.... Dan hebben we het over twee mensen die ieder een eigen verantwoordelijkheid kunnen dragen. Waarbij een vader nog altijd de achterstand heeft, dat hij niet kan beslissen of het kindje geboren wordt als een meisje eenmaal zwanger is. Dat is inderdaad pech voor de jongen.

Je kan de natuur nu eenmaal niet veranderen. Gelukkig leven we niet onder een regime dat bepaalt of jij abortus moet laten doen. Maar juist dit zou toch DE motivatie moeten zijn om te zorgen dat jij, als vent, er alles aan doet en weet over voorbehoedsmiddelen. Of bedoelde je dat toen je zei dat hij naïef is? Als je hem nu niet wakker gaat schudden, weet ik het ook niet meer. Geen tijd meer voor naïviteit!

Je hebt je mond vol over verantwoording maar daarin schiet jouw zoon nog altijd tekort, zoals ik het zie.

Dat vader een achterstand heeft zou hebben onzin, vind ik: die is makkelijk in te halen (als hij echt wil). Een smoesje! Als hij een fijne vader wil zijn, is dat een verrijking in het leven van dit kindje. Wil hij dat niet, laat hem dan wegblijven. Het past hem niet de slachtofferrol aan te nemen. Ik word daar een beetje onpasselijk van. Dat het niet leuk is en hij wat anders had gewild, ja logisch, maar hij was er wel zelf bij. En hij heeft dus nooit meer naar dat meisje omgekeken.

Ik vroeg laatst zoon, bijna 11, tijdens een gesprekje over wat er gebeurt als je een man wordt (stem, borsthaar), die, toen ik een slokje uit zijn glas nam, bleeh zei, of hij zijn vinger zomaar in de mond van een vreemde zou stoppen (als dat mocht). Nee, natuurlijk niet! Waarom niet? Omdat je niet weet wat iemand heeft gegeten en gedaan. Goed, als je later ouder bent, geldt dat ook voor je piemel.

Nee

Nee, Tjor, dat is niet zelf verzonnen.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat als je op een dag hoort dat je x-maanden geleden (mogelijk) vader bent geworden van een kind, dat als een zeer onaangename boodschap overkomt. Zij is de boodschapper met het vervelende nieuws. Die werden in vroegere tijden radicaal onthoofd. Misschien komt de moeder nu het haar (en haar familie) financieel aan de lippen staat. Of misschien zit daar ook een vleug gunnen bij oid. Dat moet je niet uitsluiten. Een heel onhandige zet van haar. Ik zie dat eerder als een wanhoopsdaad. En sommige mensen herkennen wanhoop niet en zien het aan voor agressie of boosheid.

Ik ben bang dat hoe meer je tegen deze situatie aan gaat duwen of je tegen af gaat zetten, hoe meer weerstand je van haar kant zal krijgen. Dat is toch bijna bij elke situatie zo? Dus dat is zinloos. Natuurlijk, hij moet bijdragen. Is het minder dan de helft, gaat hij maar folders rondbrengen of vakkenvullen. Alimentatie is toch geen vetpot? Alsof je van kinderalimentatie naar de Bahama's kan. Ondertussen hoor ik jou er niet over dat zij tot nu toe alles gedaan en betaald heeft. Ik mis een groot stuk empathie richting deze dame.

Zorg ervoor dat het argument voor/tegen het een niet terecht komt in het argument voor/tegen het ander. Het maakt een gesprek overzichtelijker, je maakt ruimte in een gesprek. Zorgplicht is een plicht, een bezoekregeling is een recht en niet zozeer een plicht. Ik zou zeggen dat hij natuurlijk betaalt als hij de vader is en daar alles aan zou doen om een goede verzorging voor zijn kind mogelijk te maken (eerlijk gezegd denk ik niet dat het nodig is dit ook tegen de moeder te zeggen). Heeft hij het financieel moeilijk, kan je er over denken om bij te springen, maar niet zonder dat de borden door het huis vliegen (bij wijze van spreken) dat hij kennelijk wel een kind kan maken maar er niet voor kan zorgen.

En ondertussen zou ik inzake bezoek van het kind mij vragen opstellen en werken naar een sfeer van vertrouwen. Al komt ze 1 of 2x in de week een uurtje en is ze erbij (kan zij hem gelijk leren hoe zij de luier doet, flesje geeft op de manier die het kindje kent) wat uit kan groeien naar 2 uurtjes in de middag zodat zij even kan slapen, naar een ochtend. Als hij dat wil, natuurlijk.

Hoe dan ook, zorg dat je niet tegenover elkaar gaat staan. Dat is volkomen onnodig en leidt tot niets (positiefs in elk geval).

Wonderlijke reacties

Ik vind een aantal reacties schokkend. Boos en veroordelend naar de jongen.
Hoe moeiljjk dit meisje het ook vast gehad heeft/heeft, zij heeft de vader buitengesloten en het hem onmogelijk gemaakt zijn verantwoordelijkheid te nemen. En te wennen aan het vaderschap. En hem zeer kostbare tijd met zijn kind ontzegd.

Wat haar reden ook waren. Ja, de jongen had kunnen weten dat je van sex een kindje kunt krijgen. Hij wist niet dat zij zwanger was. Zij wel. En ze wist dat daar een vader aan vast zit.
Verdrietig voor haar, maar zeker ook voor hem. Hij kan die tijd nooit meer inhalen. Dat heeft zij bepaald.

Alimentatie

En de houding van tsjor krijgt weinig bijval. Dat snap ik niet. Steeds meer vaders nemen zorgtaken op zichzelf.
Het gaat om zorgen voor je kind. Alleen geld overmaken? Er zou ook op ool veel commentaar komen als de vaders zich er zo vanaf zouden maken!
Een aantal mensen ljkt dat prima te vinden. Veel begrip voor het meisje. De jongen moet je boeten door te betalen en mag gewoon aan de zijljjn geparkeerd worden.
Hij is net zo veel vader als dar zij moeder is.

Overigens heb ik geen advies nav de openingsvraag van tsjor.

ava

'Al komt ze 1 of 2x in de week een uurtje en is ze erbij (kan zij hem gelijk leren hoe zij de luier doet, flesje geeft op de manier die het kindje kent) wat uit kan groeien naar 2 uurtjes in de middag zodat zij even kan slapen, naar een ochtend. Als hij dat wil, natuurlijk. '

Hoe natuurlijk klinkt dat maar denk nu eens even verder... Blijkbaar is de relatie tussen die twee niet best en dan moet zij even gezellig langskomen en laten zien hoe je een luier verschoont? Dat kan iedereen die jongen voordoen toch? Verder: het kind is zes maanden, welke jonge vrouw gaat midden op de dag dan nog twee uurtjes naar bed? Laat haar naar school gaan en een opleiding volgen en werken!

Ava

Ava, Tsjor heeft nu al twee keer gezegd dat het NIET om haar zoon gaat. Iemand anders dus (verzin het maar: buurjongen, zoon van vrienden, iemand die ze beroepshalve kent, desnoods een neefje, maar dus NIET haar zoon!).

Veer

ik ben het wel met je eens maar Tsjor had toch wat anders kunnen beginnen denk ik.

Maar inderdaad: er is geen vader hier die er na een scheiding goed afkomt als hij zegt: ik betaal wel maar ga niet op dat kind passen of minder werken. Als deze jongen co-ouderschap als oplossing wil dan vind ik wel dat daar naar toe gewerkt moet worden maar dat kan wel een poos duren als ik lees wat Temet daar over zegt. Kind zit wel in een kritieke leeftijdsfase waar je kind niet zomaar dagen aan vreemden geeft.

Maar

Niemand zegt toch dat er geen contact moet zijn en alleen een financiële bijdrage? Ik heb nergens gezegd dat ik het geen goed plan vind dat deze jongeman ook bij de daadwerkelijke verzorging van het kind een rol gaat spelen. Alleen dat van de ene op de andere dag 50/50 te veel gevraagd zal zijn. Er zal eerst geïnvesteerd moeten worden in het opbouwen van een band met de baby maar ook een vertrouwensband tussen de beide ouders (die er nu blijkbaar van beide kanten niet is). Uiteraard moet ook de vader in staat worden gesteld zijn deel van de zorg te doen. Alleen of 100% co-ouderschap in deze situatie gelijk een optie is dat is weer een ander verhaal. Ik denk van niet omdat co-ouderschap sowieso alleen goed werkt als beide ouders in elk geval redelijk met elkaar kunnen overleggen (is nu althans niet het geval) en het kind een goede band heeft met beide ouders (is nu ook niet het geval) en bij babies ik co-ouderschap sowieso niet handig vindt. Maar het is natuurlijk niet uitgesloten dat de situatie uiteindelijk wel zo is dat co-ouderschap zal werken en dat is dan heel fijn.

En inderdaad de vrouw beslist of ze het kind krijgt. Dat is nu eenmaal de natuur. Gelukkig beslist de man ook of hij een kind krijgt. Hij kan er namelijk voor kiezen om a) geen seks te hebben of b) bij wel seks hebben dit beschermd te doen.

Opbouwen

Hier is de omgang ook later tot stand gekomen. Eerst kwam vader een paar keer langs. Daarna nam hij haar een paar uur mee. Vervolgens een dag bij hem thuis, nachtje erbij. 50/50 was wat mij betreft ook bespreekbaar geweest.

Jaina

' Hij kan er namelijk voor kiezen om a) geen seks te hebben of b) bij wel seks hebben dit beschermd te doen.'

Dat klopt maar dat heeft de vrouw ook! Daarbij kan de vrouw van alles zeggen: ik slik de pil bijv maar dat toch niet doen of niet goed of niet zorgvuldig. Daarbij kan het ook onbedoeld mis gaan met een condoom.

Een vrouw die geen kinderen wil moet toch echt meer doen dan alleen de man dwingen tot een condoom. Dat gaat vaak genoeg mis.

Triva

Natuurlijk, een ongelukje zit in een klein drupje. Er is nog altijd één echt veilige oplossing: geen seks hebben.
Doe je dat wel dan loop je altijd het risico op een zwangerschap met alle gevolgen van dien.
Ben je bereid om seks te hebben dan zul je ook bereid moeten zijn om de consequenties te aanvaarden.
Voor een man kan dat betekenen dat hij vader wordt wanneer hij dat niet wil, met een vrouw die hij niet (meer) wil. Dat is dan inderdaad heel erg balen.
Maar het is eenmaal zo. Je kan de natuur niet veranderen.

Uiteraard geldt dat ook voor de vrouw. Zij kan er ook voor kiezen om geen seks te hebben. Dan komen er ook geen kindjes. Is ze volwassen genoeg om seks te hebben dan zal ze ook volwassen genoeg moeten zijn om met de consequenties om te gaan en beslissingen te nemen.

Gelukkig

Dat Veer een reactie geschreven heeft, wel bijzonder dat zij de eerste was... Ik kan me eerlijk gezegd geen erger bedrog voorstellen in een relatie tussen twee ouders dan waar dit meisje zich schuldig aan gemaakt heeft. Tegelijkertijd kan ik hier wel verklaringen voor bedenken en kun je met medeogen naar de jonge moeder kijken, hoewel een dergelijke keuze natuurlijk mijlenver van goed en verantwoordelijk ouderschap afstaat. Ik zou de vader adviseren het nieuws eerst te laten bezinken en het onrecht en verdriet te laten bezinken. In het belang van het kind, maar ook in zijn eigen belang, zal hij ruimte moeten vinden om het de moeder te vergeven, ook als zij geen berouw toont. Hij mag hier best wat tijd voor nemen. Het is beter voor iedereen als de emoties wat gezakt zijn. Hij moet ook de tijd nemen om te kijken wat hij wil: de halve zorgtaak op zich nemen of op een andere manier zijn vaderrol vervullen. Alimentatie is in dat laatste geval onvermijdelijk en wat mij betreft ook terecht. Ik hoop dat de moeder wil meewerken aan het herstellen van een vorm van vertrouwen en dat de ouders na een tijdje, met wat ondersteuning, naar een gezamenlijk ouderschap kunnen toewerken. Ik hoop dat hij een hoop geduld op kan brengen om al die stappen rustig te kunnen doorlopen, want een 50/50 vaderschap zal er lange tijd niet

Veer/Diana

"Dat Veer een reactie geschreven heeft, wel bijzonder dat zij de eerste was..."

Ik denk dat iedereen hier begrijpt dat het een heel ellendige situatie is. Dat het heel vervelend is dat de jongen geen keuze heeft gehad, misschien had hij zich ontpopt als supervader.
Maar daarvoor is het nog steeds niet te laat.
Dat hij dingen gemist heeft is een feit, maar daar kun je lang en kort over praten, je haalt dat niet meer in.
Je moet van NU uit verder.
Dan kun je niet verwachten ineens 3 a 4 dagen voor een baby te gaan zorgen die hij niet kent en vooral : de baby kent hem niet, juist op een leeftijd waarop babies eenkennig worden.
Daarom: betalen, maar zeker ook het contact opbouwen en een flinke les voorlichting. Maar eerst maar eens afwachten of de jongen daadwerkelijk de vader is alvorens het meisje zwart te maken en de jongen de hand boven het hoofd te houden. Je maakt samen een baby.

Moeder heeft maanden de tijd gehad zich op de komst van de baby voor te bereiden en vervolgens een half jaar om de baby te leren kennen en te groeien in het moederschap. Het lijkt me onverstandig om van de vader te verwachten dat hij maar direct verder moet, zo werkt dat met mensen gewoon niet. Ik zou hem adviseren de tijd te nemen het nieuws te laten bezinken, ook om de scherpe kantjes eraf te halen. Hameren op voorlichting zou ik maar laten: vind ik net zoiets als een terminale longkankerpatient te wijzen op de gevaren van roken en is in dit geval teveel gebaseerd op aannames; we weten niet in hoeverre de jongen onverstandig is geweest. Zwartmaken lijkt me nooit verstandig, en niet in het belang van het kind.

Terug naar de 18de eeuw

Dat de vader niets verplicht zou zijn, klinkt uit eenzelfde tijd als dat meisje met uitdagende kleding vragen om verkracht te worden.

Je rept over de keuze van de vrouw. We hebben het hier over een meisje (zie je nu hoe je steeds het beeld van haar verandert?) dat misschien in eerste instantie niet wist dat ze zwanger was. Dat kan heel goed. Misschien wist het pas na de kritische termijn of had ze niet genoeg tijd om er goed over na te denken? Er zijn ook vrouwen die in paniek raken, niemand wat durven vertellen en hopen dat het vanzelf weggaat (miskraam). Of misschien hebben haar ouders haar altijd opgevoed dat ze echt niet zwanger bij ze aan hoeven te komen. Dan moet je geen seks hebben, maar dat is dus al gebeurd. En daar is wel iemand aan te pas gekomen.

Deze dame had waarschijnlijk een klein gelimiteerde set van parameters.

Ik kan mij toch niet voorstellen dat deze dame bewust zwanger is geworden om het geld en het in eerste instantie voor iedereen verzweeg. Als ze zo uitgekookt was, was ze wel zwanger geworden van iemand met meer geld en levenservaring.

Dit kindje is er nu eenmaal. Om nu nog te reppen over dat het geaborteerd had moeten worden, vind ik eigenlijk ongepast.

Ava

Jouw uitgangspunt is niet hetzelfde als dat van de topicstarter, dat maakt dat ik denk dat Tsjor weinig met de bijdrages kan. Je gist erop los en dwaalt daarmee ver af van de vraag om advies. Als je extra relevante informatie wil, moet je daarnaar vragen en niet van alles insinueren, dus bijvoorbeeld:

"Wat is de leeftijd van de moeder" ipv te insinueren dat Tsjor van een meisje een vrouw maakt om het beeld te vertroebelen.

"Wanneer wist de moeder wanneer ze zwanger was?"

"wordt het meisje thuis ondersteund?"

Enz. enz.

Verder verzin je zelf dat Tsjor zou vinden dat het kind geaborteerd zou moeten worden, dat komt namelijk nergens uit naar voren. En tenslotte, ik zou het geloofwaardiger vinden als je voor de vader ook wat milder zou zijn.

Ava

Als ik jouw logica volg is de man dus helemaal verantwoordelijk voor een zwangerschap want hij had maar een condoom moeten gebruiken en hij had maar moeten vragen of ze niet toevallig zwanger was geworden nadat de relatie uit was. Nu hij dat blijkbaar achterwege heeft gelaten kan een meisje nadat de baby geboren is aan komen kloppen met de mededeling " je bent vader geworden" en moet die jongen maar gelijk de knip trekken.

Volgens mij waren ze er allebei bij aanwezig. Als vrouw kan je ook voorkomen dat je zwanger wordt. Het meisje had ook een app kunnen sturen tijdens haar zwangerschap. Maar dat is niet gebeurd. Zij heeft niets van zich laten horen en nu nadat de baby is geboren heeft ze opeens contact opgenomen.

Wat een schok moet dat zijn voor die jongen. Hij is opeens vader zonder dat hij zich daarop kan voorbereiden. Het uitgangspunt zou toch nu eerst contact met de baby moeten zijn. Dat lijkt mij niet meer dan logisch. Daarna kunnen ze bespreken hoe ze verder willen/kunnen en of de jongen financieel kan en gaat bijdragen.

Ik zou als die kennis van Tsjor was eerst maar eens wachten op de bevestiging dat hij inderdaad de vader is en daarna op bezoek gaan. De vervolgstappen contact en eventueel een financiële ondersteuning komen dan wel weer. Ook dit meisje zal heus wel begrijpen dat ex vriend niet gelijk geld gaat overmaken en volgens mij heb ik ook nog nergens gelezen dat ze daarom gevraagd heeft.

mieke

'Volgens mij waren ze er allebei bij aanwezig. Als vrouw kan je ook voorkomen dat je zwanger wordt. Het meisje had ook een app kunnen sturen tijdens haar zwangerschap. Maar dat is niet gebeurd. Zij heeft niets van zich laten horen en nu nadat de baby is geboren heeft ze opeens contact opgenomen. '

Inmiddels is dit allemaal al verklaard, ze dacht dat ze zwanger was van een andere jongen (of van meerdere jongens als in: er komen er 3 of 4 in aanmerking) en blijkbaar zijn de andere gegadigden al weggestreept en nu komt ze uit op deze jongen.