Vaderschap

Niets doen

http://www.oudersenrugzak.nl/mag-een-vader-een-vaderschapstest-weigeren/

De 'vader' kan gewoon afwachten of moeder een vaderschapstest via de rechter laat afdwingen.

Overigens is het natuurlijk niet handig dat de jongen zich zo kwetsbaar heeft gedragen dat hij mogelijk wel de vader is. Als de moeder zo ver gaat dat ze die vaderschapstest laat afdwingen, dat is nog maar de vraag, is vader toch verantwoordelijk. 'Uitkleden' vind ik een onjuiste opmerking.
Het betekent wel dat vader een bijdrage in de opvoeding gaat betalen en dat is natuurlijk terecht.
Dat zou ik dan wel weer via de rechter laten vaststellen.

Als nu al duidelijk is dat de moeder ingewikkeld gaat doen, waarom denkt men dat eigenlijk? dan zou ik toch via de rechter een poging doen om een omgangsregeling te krijgen. Ik denk dat de vader hier nogal door overvallen is maar het is toch echt zijn eigen zaak wat hij een kind te bieden heeft aan omgang en wat hij daarin zou willen. Of je krijgt wat je vraagt is natuurlijk wat anders.

Wel heel erg treurig dat het zo moet gaan.

Onzelfstandige ouders

Als blijkt dat vader echt de vader is lijkt het me ook handig dat wederzijdse ouders bij elkaar komen, als dat mogelijk is, om te kijken hoe ze de veel te jonge ouders kunnen steunen. Ik zou in elk geval mijn steun aanbieden, want het is dan toch ook je kleinkind en je wil dat het goed gaat met een kind, ook al hebben de ouders zich onverantwoordelijk gedragen. Dat kan ook gewoon schaamte en jeugdige onervarenheid, verkeerde voorstelling van zaken, zijn.

hoe het zit

Als moeder wil dat vader betaalt kan ze twee dingen doen. Ze kan claimen dat hij de verwekker is en een alimentatieverzoek indienen en ze kan ook een gerechtelijke vaststelling vaderschap vragen en daarbij dan eveneens een alimentatieverzoek indienen. Het verschil tussen beide scenario's is dat bij toewijzing van het eerste verzoek de jongen alleen een betalingsverplichting heeft maar geen juridisch vader is.

Als de jongen wil erkennen kan hij dat vragen, wil moeder niet meewerken dan kan hij vervangende toestemming voor de erkenning vragen, en als die wordt toegewezen kan hij alsnog erkennen, is dan juridisch vader, en heeft dan ook recht op een omgangsregeling. In de praktijk worden beide verzoeken - die tot vervangende toestemming van de erkenning en die voor een omgangsregeling - gezamenlijk ingediend maar de tweede zal alleen worden toegewezen nadat de eerste is toegewezen (behalve als er al een sterke band is tussen man en kind, dat speelt hier niet).

In al deze gevallen geldt: als partijen er niet beiden zeker van zijn dat de man het kind heeft verwekt dan zal vaderschapsonderzoek worden bevolen.

Wat niet kan is dat de jongen een vordering indient voor een vaderschapsonderzoek (nou ja, procestechnisch kan dat wel, maar dat zal waarschijnlijk worden afgewezen). Hij moet dus zonodig stellen dat hij de verwekker is, dan komt dat onderzoek er wel, en dan ziet hij wel of hij gelijk had of niet.

Let op. Partijen kunnen zelf een onderzoek laten doen, daar heb je geen rechtbank voor nodig. Zo'n onderzoek kan relatief goedkoop, of duur. Die duurdere variant is het zgn rechtsgeldige vaderschapsonderzoek (meer waarborgen over de vaststelling van de identiteit van partijen etc, medisch-technisch is er vziw geen verschil). Als de rechtbank een onderzoek beveelt is dat altijd die variant, maar partijen kunnen onderling wel iets anders afspreken.

In een gerechtelijke procedure krijgt gewoonlijk degene die door de vaderschapstest in het ongelijk wordt gesteld de kosten ervan voor de kiezen.

Hoewel in juristenland de kreet "alimentatie is geen kijkgeld" wordt gebezigd, is wat jij vreest - wel betalen, geen contact - niet heel waarschijnlijk. Als hij zijn rechten als vader claimt dan krijgt hij die in principe ook. Ik heb hier op dit forum al eens eerder gezegd: het is soms een reden waarom vrouwen afzien van het indienen van een alimentatieverzoek, want dat wordt in veel gevallen beantwoord met een verzoek om omgang. En dat laatste verzoek maakt een grotere kans dan het eerste: van een kale kip kan je niet plukken, dus veel mensen die recht hebben op alimentatie krijgen het niet omdat er nu eenmaal niets te halen valt. Maar omgang moet in principe, zo vindt de wet, de rechtspraak en de Kinderbescherming, en alleen in zeer bijzondere omstandigheden wordt een dergelijk verzoek afgewezen.

Wel is het zo dat het traject naar een fatsoenlijke omgangsregeling bijzonder lang kan zijn, want zeker bij zeer jonge kinderen en al helemaal als er nooit eerder contact is geweest, wordt er heel geleidelijk opgebouwd.

Dit alles overziend is het meest praktische scenario dat partijen samen een vaderschapsonderzoek laten doen (de goedkope variant). Is de jongen niet de verwekker dan zijn ze klaar. Is hij het wel, dan ligt het voor de hand dat hij erkent, dat contact wordt opgebouwd, en dat alimentatie wordt afgesproken. Maar als dat allemaal niet lukt dan kan elk van beide partijen naar de rechter.

Meer info over vaderschapsonderzoek o.a. op de sites van Sanquin en Verilabs.

Groeten,

Temet

opbouw

Tsjor, de langzame opbouw is er gewoon omdat je een kind nou eenmaal niet met een volkomen vreemde meegeeft. Dus kind moet eerst aan vader wennen. Dat krijgt in de praktijk dan inderdaad gewoonlijk eerst de vorm van contact bij moeder thuis, daarna kan vader kind een paar uurtjes meenemen, en zo bouw je dat op. Inderdaad zie je nog wel eens dat moeders vaders hiermee de duimschroeven aandraaien - zodra de man iets doet wat haar onwelgevallig is, wordt de omgang teruggeschroefd - en ook heb je moeders die maar blijven roepen dat ze het niet vertrouwen en die om die reden nooit af willen van bezoek in eigen huis. Dat werkt natuurlijk uiteindelijk niet omdat a) vader zo niet vrij is in het contact en b) de narigheid tussen de exen als een soort wolk boven het contact tussen vader en kind dreigt te blijven hangen.

Rechters hebben met dit soort moeders uiteindelijk niet zo bar veel geduld. Ja, er moet langzaam opgebouwd worden in het belang van het kind (zie boven) en vooruit, moeder krijgt even de tijd om aan het idee te wennen, maar uiteindelijk moet vader wel de kans krijgen om te laten zien dat hij de zorg voor het kind aankan. Is er erg veel wantrouwen dan kan begeleiding via een omgangshuis soms zinvol zijn. Helaas niet gratis (waarom niet? Nou ja, dat is een beetje een stokpaardje van mij)

Maar opbouw zal er altijd zijn. Er kunnen best situaties zijn dat het ontbreken van enig contact tussen vader en kind geheel op het conto van moeder valt te schrijven, maar dat is nog geen reden om het kind plompverloren in het diepe te gooien, en dat geldt met name bij kleintjes. Kinderen die al wat ouder zijn en zich hun vader prima kunnen herinneren, ook al is er misschien al anderhalf jaar geen contact mee geweest, daarbij kunnen zaken heel anders gaan.

Groeten,

Temet

Tsjor

Tsjor, je kan hier principiële betogen ophangen over hoe bitter onrechtvaardig het allemaal is dat moeders dingen in de schoot geworpen krijgen die mannen niet zonder meer krijgen, maar dit is hoe het werkt: als er een klein kind is en vader heeft daar nooit of al heel lang geen contact mee gehad dan wordt omgang geleidelijk opgebouwd.

Het is niet zo dat vader moet laten zien dat hij voor het kind kan zorgen, maar ik bedoelde te zeggen dat argumenten van moeders in de trant van ér mag geen bezoek zonder toezicht komen want ik vertrouw hem niet' gepareerd worden met opmerkingen in de trant 'ja, hij krijgt ook niet de kans om te laten zien dat hij wel vertrouwd kan worden'. Overigens: zorgen van moeders over een suboptimaal opvoedingsklimaat bij vader (slecht eten, laat naar bed, onbeperkt gebruik van leeftijdsinadequate games etc) worden gewoonlijk door rechters en op de zitting aanwezige kinderbeschermers schouderophalend afgedaan als onbelangrijk, niet omdat er niets van zou kloppen/er geen bewijs voor is maar kennelijk met het idee dat vader dingen nu eenmaal op zijn eigen manier zou moeten kunnen doen, terwijl vergelijkbare suboptimale opvoeding in een standaard gezinsverband of door de moeder de aandacht van de jeugdbeschermers zou kunnen trekken. Over gelijkheid gesproken. Maar ik dwaal af.

Om antwoord op je vraag te geven: erkenning betekent niet meteen gezamenlijk gezag. Voor gezamenlijk gezag moeten beiden een verzoek indienen bij de rechtbank, dat gaat met een eenvoudig formulier, geheel schriftelijk, en kost niks.

Maar wat wil die jongen nou eigenlijk zelf? Volledige gelijkwaardigheid tov moeder en de helft van de zorg? Of is hij prima content met een redelijke omgangsregeling die zorgt dat hij zijn kind regelmatig ziet/bij zich heeft? Als dat laatste het geval is, wat mij vrij waarschijnlijk lijkt, dan zou mijn advies zijn om niet over gezamenlijk gezag te beginnen. Probeer die erkenning en die omgang in onderling overleg te regelen. Toen gezamenlijk gezag nog niet de standaard was na echtscheiding, maar wel kon worden aangevraagd, riep ik al 'als het kan, hoef je het niet te regelen, als je het moet regelen, kan het niet'. Het leek geweldig in theorie en had in de praktijk een hoop nadelen. Daar ben ik niet op teruggekomen. Als de verhouding tussen partijen niet geweldig is, valt van gezamenlijk gezag voor beide partijen weinig goeds te verwachten. En als een verwekker die nog moet erkennen en met wie moeder en kind niet hebben samengeleefd erom vraagt, terwijl het tussen partijen geen koek en ei is, dan komt het over als een bedreigende poging om invloed bij de moeder weg te halen. Kan je nog zo'n mooi betoog over gelijkheid houden, dat is hoe het werkt: moeder voelt zich in haar positie bedreigd. Dus: als de man in kwestie helemaal niet per se gezamenlijk gezag wil, en vooral belangrijk vindt dat er een fatsoenlijk contact is tussen hem en het kind, begin dan niet over gezag, regel erkenning en omgang en laat het daarbij. Dat gaat dan waarschijnlijk stukken sneller en soepeler en dat is voor alle partijen het beste.

Zou dan over enige tijd onverhoopt blijken dat het toch om wat voor reden dan ook beter is als dat gezamenlijk gezag er wel komt, dan kan een verzoek daartoe altijd nog bij de rechtbank worden ingediend.

Groeten,

Temet

Natuurlijk!

Ja natuurlijk is onderhoudsplicht van deze tijd. En als hij de vader is, moet hij daar gewoon aan voldoen. Ik hoor je niet over dat de moeder (en haar familie) tot op heden (zwangerschap, geboorte tot op heden) de kosten alleen hebben gedragen.

Bezoekregeling & onderhoudsplicht zijn twee verschillende dingen die je niet in het verlengde van elkaar mag gebruiken, imo.

Wat een onzin om je af te vragen of het wel van deze tijd is.

Andersom

Andersom is het ook zo: als de moeder langere tijd geen contact met het kind heeft gehad dan wordt het vaak ook rustig opgebouwd. Om het kind, de moeder, en de verzorgers/vader de tijd te geven om te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Dat komt natuurlijk alleen niet zo vaak voor omdat de natuur er nou eenmaal voor zorgt dat de moeder het kind moet dragen en baren. Maar als op latere leeftijd moeder/kind langere tijd van elkaar gescheiden zijn wordt het contact ook vaak weer rustig opgebouwd, zeker als het kind moeder niet meer kent.

Gelijkheid tussen vader en moeder is prima maar in het 1ste levensjaar is 100% gelijkheid vaak niet te doen: de moeder is degene die de zwangerschap/bevalling doorstaat, voor die tijd al een band met het kind heeft, lichamelijk moet herstellen en misschien ook borstvoeding geeft waardoor het kind en de moeder toch meer aan elkaar vast zitten (lichamelijk)

wennen

Als een baby boven het half jaar is is het sowieso lastiger om aan iemand anders te wennen. De eenkennigheidsfase zit op z'n top met negen maanden. Op die leeftijd kon ik mijn kinderen echt niet zomaar bij iemand op schoot zetten. Ik kon bij mijn moeder thuis nog niet eens de woonkamer uitlopen zonder dat mijn oudste ging huilen.

Ik vind jou wel weer erg hard Tsjor over het meegeven aan een onbekende, wat de achterliggende reden ook is. In mijn geval met mijn kinderen was dat een drama geworden.

En natuurlijk

moet de vader de gelegenheid krijgen om ook een belangrijke rol in het leven van het kind te spelen en natuurlijk moet er onderhoudsplicht zijn.
Of de moeder de vader bij de geboorte noemt is irrelevant. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom ze dat niet gelijk doet maar pas later.
En het feit blijft gewoon dat hij dan nog steeds de vader is. De naam wel of niet op het geboortecertificaat doet daar geen enkele afbreuk aan. Vaderschap is objectief vast te stellen en dat kan ook op een later tijdstip.

Triva

Ja dat ook inderdaad. Een pasgeboren baby heeft vaak veel minder voorkeur dan een oudere baby. Op die leeftijd kunnen ze heel eenkennig zijn en herkennen ze mensen. Bij mijn kinderen merkte ik ook dat de eerste weken/maanden het ze vaak echt niet uitmaakte wie ze vasthield en dat ze iedereen prima vonden, ook volkomen vreemden. Terwijl ze als ze wat ouder zijn wel echt hun voorkeuren hebben en inderdaad vaak periodes hebben dat ze eenkennig zijn.

Tsjor

Gaat het om jouw zoon?

Misvatting

Tjor, een klein kindje herkent de stem en geur van de moeder vanaf de geboorte. Een baby die na geboorte op de buik van de moeder wordt gelegd kan tijgerend de weg naar de tepels vinden (die qua geur iets weg hebben van het vruchtwater).

In dit geval was de vader niet betrokken tijdens de zwangerschap. Dat draai je niet meer terug. En misschien is het een groot gemis en verdriet (van beide kanten) maar het is wat het is, so be it. Moet je maar niet neuken (zonder condoom). Ieder heeft hierin 100% verantwoording en zo te zien, pakt zij de hare wel op.

Hij zal moeten werken aan een relatie met de moeder (een van vertrouwen) en het kindje. Maar zolang de vader verwijten maakt en en moeilijk doet (geld in ruil voor contact) dan komt het er niet van. Dat wekt namelijk geen vertrouwen. Ook niet bij mij en dan ben ik een buitenstaander.

Laat kind en ook de moeder aan de gedachte wennen. Bouw het langzaam op. Vertrouwen komt te voet, gaat te paard. Hij heeft het deels makkelijk: niet bevallen, geen hormonen, geen gebroken nachten, geen zorgen. Hij is fit! (of heeft hij teveel lopen feesten?). Hij zou dus op papier alles in huis kunnen hebben om zich volwassener op te stellen dan hij nu doet. Want als je verwijt dat zij zich niet volwassen gedraagt (terwijl ze zo jong is en nog thuis woont), moet hij het dus beter doen. Maar wat doet dit kleinzielige jochie? Zeuren over geld, zeuren dat het niet snel genoeg en goed genoeg is. Zeuren dat hij het zo wil en niet zo want het moet op zijn manier. Maar hij komt net kijken bij een situatie die al een paar maanden bestaat. Waarschijnlijk met ouders die daar achter staan. Dat zou wel heel jammer zijn (gemiste kans).

Oh, verrek, dat doen sommige volwassen kerels ook. Maar van hen is dat ook zo kinderachtig. Je hoort dit zelden over moeders, trouwens. Dit soort discussies zijn namelijk zelden in het belang van het kind.

Bovendien is het moederschap zelden vanaf de geboorte rationeel (en dus volwassen). Bijvoorbeeld: zonder al die hormonen zouden we rationeel zijn en onze baby's in de steek laten. Laten we die hormonen dankbaar zijn!

Temet: '...moeder krijgt even de tijd om aan het idee te wennen,' Daarin zit de echte reden, maar dat is geen volwassen gedachtegang. Een kind is niet het speeltje/poppetje/eigendom van moeder. En moeder is helaas ook niet altijd meteen degene die het beste met een kind voor heeft. Dat blijkt al uit het feit dat ze maandenlang de (eerst aanstaande) geboorte van het kind verzwegen heeft voor de mogelijke vader.

Temet, pot en ketel etc.. laat een rationeel (maar dan wel verstandig) persoon met de (voorlopig onbewezen) vader praten. Leg uit dat de situatie nu is zoals die is en dat verwijten (mbt geld, contact. 'rationaliteit' van de moeder), geen enkel nut hebben. Die dragen niet bij tot een vertrouwensband. En een vertrouwensband is per definitie irrationeel. Maar dat deze situatie wel aan het veranderen is en dat alles wat hij zegt een investering is die of bijdraagt aan een positieve wending of een negatieve. Kies zelf welke richting je wilt en bedenk bij elke zin die je wil zeggen waar het aan bijdraagt.

Tjor: Alle mensen zijn gelijk. Maar blijkbaar niet allemaal en niet in deze fundamentele kwestie.

Dat kan wel zijn, maar ze zijn allemaal verschillend.

Als ik even terug ga naar mijn eigen zwangerschap en de tijd erna. Ik had ook moeite om mijn (onhandige) man met de baby te laten. Hij was ook ook helemaal niet gevoelig voor het huilen en voor verschil in huiltjes (luier, honger ed).. ik heb daar als een havik rondgevlogen. Zo zorgt de natuur dat een jonkie de grootste kans maakt om het te redden in de wereld. En dat was maar goed ook. Hij is er wel beter in geworden (dmv oefening) en zeker naar mate de kinderen beter kunnen uiten wat ze (niet) willen, groeide het vertrouwen. Ik hoef het niet steeds te zeggen, ze kunnen het zelf ook (en dat is ook nodig). Toch zou ik hem nog altijd niet alleen laten met een baby. Hij is wel een lieverd, heeft heel veel goede kanten (die ik niet heb en terug zie in de kinderen), ik hou van hem maar baby's zijn niet zijn forte.

Dus, geef die jongen een schop onder z'n kont en zeg hem dat hij moet stoppen aan te pissen tegen de situatie. Accepteer de situatie, neem je verantwoordelijkheid en kijk hoe je de huidige situatie kan verbeteren naar een van vertrouwen. Je moet nog jaren met elkaar door (school, huwelijk, kleinkinderen). Dan ben je volwassen, namelijk.

en ik zou hem

je eigen advies geven dat je zelf vaak geeft bij bv gescheiden ouders die de situatie niet op de rit hebben: accepteren, anders krijg je een "vecht"situatie en je eigen reactie op de situatie veranderen.

Ik zou dus zeker zorgen dat er geen onmin komt met de moeder en alle drie de kans geven rustig te wennen.
En als je een kind verwekt moet je betalen, dat moest zij ook tot nu toe, hij heeft dus eigenlijk een achterstand op alle gebieden. Dat kan hij inhalen door te betalen en langzaam het contact op te bouwen.

En verder een nascholing "veilig vrijen doe je zo" en dat bedoel ik bloed serieus.

Tsjor

Wat was het belang van het meisje om het al die tijd geheim te houden en nu opeens wel te zeggen, denk jij?

Tsjor

Ik ken deze specifieke situatie natuurlijk niet en misschien heb je helemaal gelijk en is het meisje een uitgekookt loeder dat het juiste moment afwacht om de vader helemaal klaar te plukken. Dat kan natuurlijk. Ik zou het niet weten. Ik denk wel dat in de meeste gevallen de jonge ouders helemaal niet zo berekenend zijn. Een zwangerschap is vaak niet iets waar jonge meisjes op zitten te wachten en natuurlijk leidt dat tot paniek. Dat de vader pas later betrokken wordt is dan niet zo vreemd. Afhankelijk van de omstandigheden kan ik me ook voorstellen dat je de vader hier niet in kent of pas veel later. Het gaat tenslotte meestal niet om fijne, stabiele relaties. Overigens in veel gevallen loopt de (aanstaande) vader weg als hij van een zwangerschap op de hoogte wordt gebracht. Er zijn maar weinig jonge mannen die staan te juichen om 50% van de zorg op zich te nemen. De meeste jonge mannen willen dat helemaal niet en zijn al lang blij als ze zich er van af kunnen maken. Deze jongen is misschien de uitzondering en wil gelijk 50% van de zorg op zich nemen maar dat is echt een uitzondering.

Overigens is het niet zo dat er in geval van co-ouderschap per definitie geen alimentatie plicht bestaat. Het kan heel goed zijn dat er alsnog alimentatie moet worden betaald. Sowieso is de kans op co-ouderschap in deze situatie niet zo groot als de moeder dat echt niet wil. De baby is nog klein, de ouders hebben nooit een gezin gevormd en de baby heeft geen enkele band met de vader. Een omgangsregeling lijkt me in eerste instantie het meest haalbare. Ik begrijp overigens dat de vader zelf hier nog verder helemaal niet over heeft nagedacht en dat misschien helemaal niet wil. Bij een baby is 50% vaak ook helemaal niet haalbaar ivm borstvoeding en dergelijke.

In elk geval vind ik je hard oordelen over dit meisje. Wat misschien in dit specifieke geval terecht is maar de meeste gevallen die ik ken van jonge meisjes die zwanger zijn geworden gaat het niet om berekend gedrag maar gewoon om stom gedrag waar niet altijd even fraai mee wordt omgesprongen door alle emotie en paniek.

Van horen zeggen...

Tsjor, dat vind ik nu helemaal niets voor jou om conclusies over iemand te trekken op basis van wat 'vrienden zeggen'.
Wettelijk gezien is de verwekker van het kind onderhoudsplichtig. Ik begrijp wel dat hij eerst zeker wil weten dat hij de vader is. Daarna moet gewoon op basis van de richtlijnen bepaald worden hoeveel hij moet bijdragen in de kosten voor het onderhoud. De omgangsregeling kun je gewoon rustig opbouwen. Lijkt me een goed plan om het belang van het kind voorop te stellen, en niet allerlei verwijten over en weer tussen de ouders en allerlei randfiguren.

Geen relatie

Er zal niet snel een (jonge) moeder zijn die haar baby met iemand mee geeft waar zij geen vertrouwen in heeft. Jouw versie van een relatie is nogal kortzichtig. Hij zal niet hoeven investeren in een liefdesrelatie maar wel in een vertrouwensrelatie. Als hij contact met het kind wil hebben, is dat nogal belangrijk, ook voor later. Ook handig voor later.

Deze jongen hoeft het vaderschap niet te verdienen.. oh wat een kortzichtige gedachte. Hij is het of hij is het niet. En kennelijk is er wel kans op, anders was er ook geen twijfel, toch? Die test wijst hopelijk onomstotelijk vast of hij het is of niet. En als hij het is zal hij moeten bijdragen want baby's leven niet op lucht. Maar dat wil nog niet zeggen dat zij het kind ook zomaar mee zal geven. Als het om iemand gaat die discussies over geld inzet en dat knoopt aan contact (en bepalen hoe en wat) aar zou ik ook heel veel moeite mee hebben.

Ik heb het idee dat wat deze jongen wel niet allemaal van haar vindt, eigenlijk zelf laat zien. Bovendien, wat welk vriendengroepje nu vindt of niet. Ik vind dat je er veel bij haalt waarvan ik mij afvraag of het er toe doet. Je komt over alsof je het meisje zwart wil maken. Misschien is het wel terecht, is ze ook niet zo ok, maar bedenk wel dat zij de moeder van dit kindje is en dat zoiets een weerslag heeft op de toegang tot het kind en haar medewerking daartoe, nu en later, de gunfactor, vruchtbare samenwerking met de vader. Wie is er nu emotioneel? Ik vind dit nogal onvolwassen. Nouja, dan krijg ik maar weer het verwijt dat ik er zo weinig van snap. Volgens mij wil jij vooral iets in 1 stramien horen: ach gut, wat zielig voor die jongen en wat een hoer van een meid, het gemene loeder. Maar niet zo precies maar dan wel anders. Dan kan je inderdaad volhouden dat hij naïef en goedaardig was. Gos? Wist hij niet hoe condooms werken en waartoe ze dienen? En van wie kwam het voorstel, laten we het zonder doen? En wie stemde daarin? Gebeurde het per ongeluk? Ik stond onder de douche en voor ik het wist stond zij daar ook en toen... deed ik mijn ogen open en wat het gebeurd.

Als je verstandig bent, haal je zo snel mogelijk de angel uit het gif van de vriendenkring. Wat een geroddel. Waar of niet waar, je hebt er niets aan. Als het waar is wat ze zeggen, bevordert dat het contact niet met de moeder en als het niet waar is, ook niet. "Zou wel ergens op gestoeld zijn". Vast wel maar mogelijk niet op iets waar jij aan denkt: kijken ze soaps? roddelen ze onderling veel? sprake van veel fantasie? sprake van onzekere groep jonge mensen die dmv roddel een verbondenheid willen voelen? Of vertellen ze dat jou en deze jongen omdat jullie dat liever horen dan die andere meningen (in de groep)?

Lees over een paar weken je teksten nog eens en hopelijk zie je hoe erg je bezig bent de mening over dit meisje een bepaalde hoek op te duwen.

Vrezen/walgen/naief&goedaardig/niet volwassen&gemeen.
Hij was gewoon dom bezig en daar is een kind van gekomen. Heel stom en dom van 'm (en ook van haar). En als je een ruggengraat hebt, neem je de verantwoording op je. Eerst komen de zorgen en het harde werken en daarna kan je oogsten. Niet bij voorbaat al lopen miepen.

Laat nu eerst maar eens uitwijzen of hij de vader is voor je spontaan zelf in een achtbaar gaat zitten om vervolgens te klagen dat je zo misselijk wordt van die rot baan.

tja

Ik bedoel, zonder het te verpakken, dat als een vader naar voren brengt dat hij contact met zijn kind wil samen met een discussie over geld (ja, ik wil wel betalen maar dan wil ik het kind zus en zo, dan en dan, zien) mijn nekharen omhoog gaan en ik mijn hakken al in het zand voel gaan.

Dat komt over als een soort chantage, hoe begrijpelijk ook en aan zo iemand geef je je kind niet graag mee. Dan werk je daar niet aan mee.

In jouw verhalen komt dit meisje steeds naar voren. Misschien zit je nog volledig in de emoties en is het idee nog niet gedaald maar ik hoop dat je snel dit kindje als hoofdpersoon ziet. Wat is het beste voor dit kind? Dat alles in harmonie kan gaan, zo veel mogelijk.

Overigens, is deze jongen na het avontuurtje nog gaan informeren bij het meisje? Hoe het ermee ging? Of was het klaar en over, een streep op zijn bed en is hij haar glad vergeten? Zo van, ach dat is niet mijn probleem? Daar zijn ook woorden voor maar niet de woorden die jij noemt, naïef en goedaardig. Of begrijp ik het nu nog altijd niet? Het is duidelijk dat deze jongen twee kanten heeft. De vraag is of jij die wil zien. Zoiets kan confronterend zijn maar dat is niet de schuld van dit meisje of dit kindje.

Het komt over alsof je deze zoon niet voor vol ziet als in een jonge man met verantwoordelijkheden, plichten. Echter de dame in kwestie dicht je al die dingen (en meer) wel toe. Dat stuit mij tegen de borst. Ik heb zelf ook een zoon maar ik kan mij niet voorstellen dat ik in zp'n situatie zou volhouden hoe naïef hij wel niet is.

Tsjor

Nou dan was er dus een goede reden waarom ze niet eerder aan de bel trok. Ze weet helemaal niet zeker of hij de vader is. Het kan dus ook best iemand anders zijn. Dus kortom een vaderschap test en daarna verder zien. Misschien is er helemaal geen probleem en valt het allemaal reuze mee voor de jongeman in kwestie.

En nee babies leven niet van de lucht dus is het logisch dat de vader in de kosten bijdraagt vanaf het moment dat zeker is dat hij de vader is. Niemand verwacht dat die jongen gaat bijdragen voordat dit met zekerheid is vastgesteld maar daarna is het natuurlijk dat hij ook een bijdrage levert. Het is niet alsof de zwangerschap hem is overkomen. Hij had ook een condoom kunnen gebruiken en dan zou hij nu niet dit probleem hebben. Hij was er toch echt zelf bij.

En niemand zegt hier dat er geen omgang mag zijn met het kind, alleen dat in voorkomende gevallen de rechter meestal oplegt dit rustig op te bouwen, in belang van het kind. Het kind wat er ook bij gebaat is als de moeder en vader de kans krijgen om hun omgang met elkaar vorm te geven in alle rust.

lucht

Maar dat moet je je als moeder ook van te voren realiseren, zodra je merkt dat je zwanger bent.

De moeder had zich dat moeten realiseren, net zoals de vader dat moet. Helaas gebeurt dat niet (ik had ook geen idee dat kinderen zo veel geld konden kosten, hoewel ik wel wist dat het duur was).

Je hoeft niet slim of rijk, manieren te hebben of in 't bezit te zijn innerlijke beschaving, enige kennis van de wereld, om kinderen te krijgen. Gewoon iedereen die vruchtbaar is kan zwanger raken/bezwangerd worden. En als je jong bent, helemaal.

Het is te simpel om dat probleem op te lossen door vaders beurs.

Dat is wel cru, komend van de moeder van de aspirant vader die hem lijkt te ontheffen van enige verantwoording.
Maar ach, jij ziet het kind als een probleem. Dat is niet zielig maar triest. Misschien moet je er wel helemaal niets mee, want een kind dat zoiets mee krijgt. Misschien moet je dat de moeder zeggen: verwacht van ons niets want wij hebben werkelijk niets in huis. En dan kan je zoon het zelf oplossen. Misschien komt daar wel iets positief van?

Je weet niet of ze pas laat ontdekte dat ze zwanger was en doodsbang was het te vertellen, ondertussen nog altijd ongesteld werd etc.. Of misschien is zij ook voor abortus maar zou ze daar zelf nooit voor kiezen.

Hoe dan ook, het is niet alleen haar verantwoording maar die van elk, en dan niet 50, maar 100%.

Als zo'n "probleem" op te lossen was dan kost dat klauwen met geld: nanny's (24/7), kostschool, huishoudster, schoonmaakster, kok etc. Als zij die kosten niet naar voren brengt heeft hijvoor een beetje alimentatie iemand die zich uit de naad werkt voor de helft van zijn DNA. En dan nog intevreden zijn.