Trauma-vakantie

Wat mij stoort

In deze discussie is dat de problemen die kiki ondervond geen enkel oorzakelijk verband hadden met de plek en de omgeving die kiki had uitgezocht.
Die kinderen werden ziek. Dat had overal kunnen gebeuren, ook in een huisje op centerparks en ook op de camping. Daardoor werden ze vervelend. Zeer normaal denk ik voor zieke kinderen.
Die vriend was mee en had w.s. net zo vervelend de kinderen opgefokt is willekeurig elke vakantiebestemming die je maar kan bedenken als daar in Londen.
Dat was gewoon een 'foute inschatting' van kiki wat betreft die vriend. Dat had ze net zo goed fout ingeschat als ze ergens anders heen waren gegaan.
Dat vliegtuig missen door sneeuw kan overal gebeuren in de winter. Ik weet niet wie precies maar er loopt hier een enorm lang lijntje van mensen die door de sneeuw niet eens kranten kunnen bezorgen of op tijd op werk kunnen verschijnen en zelfs hun kinderen gaan brengen omdat ze vinden dat dat niet meer kan bij sneeuw....En van kiki verwachten jullie wel dat ze bij sneeuwval opeens het vliegveld op tijd bereikt? En als dat niet het geval is,is het een kwestie van eigen schuld?
Ze had ook een ander vervoermiddel kunnen kiezen naar een andere plek,maar die sneeuw had ook dát w.s. in de soep laten lopen. Of het nu de trein, de bus of een auto was of voor mij part op de fiets.
Die vergissing in vliegveld is geen groot raadsel...iedereen die vaak op Londen vliegt en dat een paar jaar terug ook al deed en vanaf die vliegvelden weet ondertussen dat ze in Engeland jarenlang Weeze en Dusseldorf hetzelfde noemden. Ergens in de kleine lettertjes stond dan dat het Weeze betrof...maar op matrixborden e.d. noemen ze het gewoon hetzelfde. Zelfs de servicedesk weten het verschil vaak niet. Het is mij bijna ook een keer overkomen. Ik werd omgeboekt ook i.v.m. sneeuwval naar Weeze i.p.v. Groningen. Ik bel man op (die ons zou ophalen) en zoals ze in Engelang overal zeiden noemde ik Dusseldorf. Want als de juffrouw van de omboekcentrale dat zo noemt, noem jij dat ook zo. We waren al aan het incheken en toen had ik eindelijk ook de inchekkaart en paperassen en las ze tijdens het wachten nog 's door en zie opeens 'Weeze' staan, wel klein afgedrukt en Dusseldorf erboven in 't groot...Huh? we zouden toch naar Dusseldorf? Wat moet dat weeze daar? Dat is toch een ander vliegveld. Niemand die het wist...Uiteindelijk toch man nog kunnen bellen, die nog niet weg was (we wonen niet zo ver van die vliegvelden). Omdat ik het zelf ook niet meer wist, heeft man het zelf moeten uitzoeken wáár we nu zouden landen, want in Londen kon niemand me dat vertellen....Die wisten niet eens dát er 2 vliegvelden waren daar. 1 informatiebalie beweerde zelfs dat het 'naast elkaar' lag, zo kort dat je het kon lopen. (klopt niet, is ong. 40 min. rijden met auto).
Kortom al die problemen waren dus niks eigen schuld dikke bult. Het waren gewoon onvoorziene omstandigheden die overal hadden gebeuren. Ook thuis. Ik denk dat kiki wel gelijk heeft met dat haar verwachtingen anders waren m.b.t. tot die vakantie. En dat alles liep nu in de soep....Thuis had ze w.s. minder plannen gehad en was misschien de boel ook in de soep gelopen met 2 zieke kinderen, maar dan had ze zich makkelijk aangepast aan de situatie. Nu omdat het vakantie is, je betaald hebt, je ervan wil genieten, ervaar je het heel anders.
gr. Albana

En wat is er avontuurlijk aan londen?

Het is gewoon een stad...zoals Amsterdam of Rotterdam of Berlijn of wat dan ook.
Niks avontuurlijks aan.
Dat het voor 2 kleine kinderen misschien niet zo leuk is in een stad...dát ben ik wel een beetje met iedereen eens. Maar dat is het net zo goed niet als je in welke willekeurig stad in ned. bent voor een dagje ofzo. Een stad is leuk voor pubers en volwassenen. Voor kleine kinderen niet. Maar er zijn massa's mensen die er wónen hoor...en die hebben ook kinderen. Dus een rampscenario of een voorzien drama lijkt het me nu ook weer niet.
groeten albana

Gewoon een stad

Albana:'Het is gewoon een stad...zoals Amsterdam of Rotterdam of Berlijn of wat dan ook. Niks avontuurlijks aan. "
Dat is helemaal waar. Er wonen zelfs peuters in die steden, dus dat kan ook het probleem niet zijn.
De kwestie is de volgende: Zelfs als je in zo'n stad woont, ga je niet voor ieders plezier mét kinderen 'uit'.
Kinderen van die leeftijd doe je geen plezier met dat soort uitstapjes. Thuis niet (ook al woon je in een stad), dus op vakantie ook niet, en al helemaal niet als ze ook nog ziek worden.
Ook nog: een volwassen vriend 24/7 om je heen hebben kan heel erg leuk zijn, maar je doet het niet voor het plezier van je (kleine)kinderen. Voor hen is dat helemaal niet plezierig, zelfs thuis niet, laat staan in een vreemde omgeving en/of als ze ziek zijn.
De verwachting hebben dat je kinderen gezeggelijk mee zullen hobbelen in dit volwassen plezier, ook als ze ziek zijn, is te hoog gegrepen.
Groet,
Miriam Lavell

Nee, precies

Nou dat is precies wat ik ook bedoel.
Misschien dat ze soms meehobbelen...want wij als volwassenen hebben toch ook wel een beetje recht op lol?
Maar zeker niet als ze ziek zijn....
Het feit dat je op vakantie bent en dus daar op dat moment en dus nú moet genieten (de verwachting dus) maakt dat het een ramp wordt. W.s de korte tijd ook nog. want als je langer daar was geweest waren ze wel weer opgeknapt w.s. en dan misschien wat gezeggelijker en meegaander.
Er waren dus 2 verkeerde 'verwachtingen' en het korte tijdsbestek oorzaak van de ramp.
1 de vriend
2 stad
Die 2 samen en die korte tijdsplanning deden 't 'm.
Ik vind het weinig avontuurlijk.....Vrij simpel zelfs. En als die kinderen niet ziek waren geworden en die vriend niet zo geklierd had was het misschien best erg leuk geworden. Er zijn trouwens in Londen ook best leuke dingen voor kinderen, zelfs voor kleine kinderen. Kindervoorstellingen bij de vleet en mooie parken met prachtige speeltoestellen, zo groot als bij ons 'pretparken' genoemd (a la Land van Jan Klaasen) en gratis toegankelijk. En indoorspeeltuinen ook zat.
Misschien wilde Kiki daar wel naartoe?
Als kiki dus haar hoge verwachtingen bijsteld komt 't goed.
Of het komt vanzelf goed...want over een paar jaar vinden haar kinderen in een Hotel in Londen geweldig!
groeten albana.

Er zeven dagen tussenuit

albana, in mijn beleving is het nog anders.
Vakantie is sowieso een volwassenpleziertje. Kinderen hebben helemaal geen behoefte aan 'zeven dagen iets heel anders'.
Kindervoorstellingen bij de vleet, maar alsjeblieft niet zeven dagen achter elkaar. 1 keer per jaar is voor die leeftijdsgroep al een opgave.
Even nadenken, schiet me een horror-uitje te binnen. Met twee vriendinnen, totaal 5 kinderen, de vriendinnen met de missie om bruin te worden.
Wat een stress zeg. Dat doe je toch niet voor je lol op dat handdoekje gaan liggen, je ogen dicht doen en je elke vijf minuten in opperste paniek afvragen waar dat kind is en uiteindelijk driftig uitroepen waarom dat kind niet gewoon blijft zitten 'ik heb toch ook recht op plezier'.
Ik kan er met mijn pet niet bij.
Groet,
Miriam Lavell

4-jarige in londen

Klopt volgens mij, een heel jong kind doe je vooral plezier met rust en speeltuintjes. Als jij zelf dan nog iets toeristisch ziet is dat mooi meegenomen. Wel kun je een hoop zien van een stad terwijl je van de ene speeltuin/speelweide naar de andere hobbelt. Met slecht weer is dat natuurlijk sowieso wat lastig. En met zieke kinderen in elk geval onmogelijk.
Wij hebben geen spijt gehad van onze trip met (o.a.) een 4-jarige naar Londen, hij wil zo snel mogelijk weer. Vooral de Tower Bridge vond hij mooi. En de raar uitgedoste soldaten van de Horse Guard. De grootste attractie was echter het bad in ons hotel. Want dat hebben we thuis niet. Maar 4 jaar (richting 5) is al wel iets anders dan dreumessen/peuters qua interesses.
Bewust zijn we niet naar het British Museum geweest (mijn grootste wens in Londen). Daar ga ik wel een keer op mezelf naartoe. Of met oudste zoon van 9, die doe ik daar een groot plezier mee.

Geen enkel probleem

Het gaat er niet om waar je heen gaat, het gaat erom dat je het tempo en de bezigheden steeds aan kinderen kunt aanpassen.
Wij zijn met zoon van 16 maanden naar Istanbul gegaan. Bij vrienden op bezoek. Kind in draagzak die hele stad doorgesjauwd. Dat kon met hem, hij sliep als hij dat nodig had, waar hij ook was en trouwens bij voorkeur in het geroesemoes van een restaurant.
We kozen de restaurants op de aanwezigheid van een bank of plek waar hij kon liggen.
Ik kan het me niet herinneren, maar we zijn ongetwijfeld ook hele dagen bij die vrienden thuis gebleven, of anders een van ons met kind.
Wat niet kan is aan het eind van de dag op kindertempo mét kinderen iets leuks voor volwassenen gaan doen onder het mom van 'we hebben de hele dag gedaan wat jullie leuk vonden, nu zijn wij aan de beurt'.
Kinderen hebben die rek niet. Als ze het niet trekken ben je aan de beurt om je aan te passen.
Groet,
Miriam Lavell

Guinevere (ot)

Zeker doen, dat museum is prachtig!!

Albana

gewoon het feit dat jij precies beschrijft wat er tijdens het vliegvelddebacle mis is gegaan stelt mij gerust Het betekent namelijk dat ik niet de enige muts ben die ten eerste niet eens wist dat er twee vliegvelden rondom Düsseldorf waren en ten tweede niet goed de ticket had gekeken. Ze noemen het ook gewoon beide Düsseldorf en daar zat de verwarring in.

Kijk en dat het niet handig was (hoewel ik echt niet wist dat Düsseldorf twee vliegvelden had) dat hoef je me niet te vertellen. Maar mag je dan niet meer balen?

Wij doen wel vaker stedentrips en ik denk echt niet Cobi dat het beyond ramptoerisme is. Ik ben met ze in New-York geweest en zijn door Florida getrokken en daar hebben ze het nog steeds over. En om eerlijk te zijn geloof ik niet dat er een peuter is die zelf op vakantie wil het zijn toch altijd de ouders die even lekker wegwillen en toch gaat heel Nederland ieder jaar weer op vakantie en of dat een centerparkshuisje is, een tent, een hotel of een caravan, een peuter is uit zijn eigen omgeving.

Steden met (mijn) kinderen zijn echt zo moeilijk niet, maar dan moeten ze niet ziek worden en de meest hotels hebben gewoon voorzieningen voor kinderen. En slapen in het hotel ging eigenlijk altijd wel prima op die ene keer na.

Ik had een idyllisch beeld van Londen rond de Kerstperiode en wij gaan altijd weg in december rond de Kerst en hebben al meer stedentripjes gedaan rond die periode. We hadden gewoon pech en daar mag ik best van balen.

P over het kennen van kinderen of een kind van 14 maanden, Ik ben het niet met je eens. Natuurlijk kan je het gedrag van peuters niet voorspellen. Maar mijn oudste van 4 heeft nog steeds grotendeels dezelfde karaktertrekken als toen hij peuter was. Hij durft nog steeds niets dat hij gevaarlijk vindt, hij is nog steeds erg gevoelig, je kan hem buitenshuis redelijk bijsturen en hem goed dingen uitleggen. Mijn man is ook zo (hoewel ik die natuurlijk buitenshuis niet meer bijstuur) dus ik herken heel veel bij hem.

Kaatje, ik ben het niet met je eens. Althans, maar het klinkt natuurlijk heel goed. Maar ik heb geen leuke vakantie als we een maand alleen in speeltuintjes en zwembaden bivakkeren. Ik geniet van nieuwe dingen, van nieuwe ervaringen. Een vakantie is geven en nemen, dus de ene dag speeltuintjes en parken of het zwembad bij je verblijf, de andere dag wat voor ons.

en inderdaad geen kinderloze vrienden meer mee op vakantie

Weeze-dusseldorf

Ja hoor, ik ken zeker drie personen die (bijna) op het verkeerde vliegveld stonden. Als je googled op vliegtickets komt vaak Dusseldorf naar voren, waar ze Weeze bedoelen...Heel fijn!

Zieke kinderen (thuis of op vakantie) is gewoon niet leuk. Ze worden er ook niet gezelliger op als je er mee moet trekken. Gevalletje pech!

Wij vinden steden goed te doen met kinderen en dan hangen we echt niet een halve dag in speeltuintjes. Dit jaar in Amsterdam en Rome geweest. Juist een stad is heerlijk afwisselend: terrasjes, pleinen, kerken, metro/tram, park boottochtje, museum, ijsje, straatartiesten, mooie gebouwen....

Weeze -dusseldorf

(Bijna) alleen Ryanair vliegt vanaf Weeze (Niederhein). Als je met een prijsvechter boekt, is het altijd opletten. Wij krijgen ook mensen op bezoek die enthousiast vertellen dat ze op Glasgow vliegen en als ze dan met Ryanair komen, weten we al genoeg: Prestwick dus, een uurtje rijden (ipv 15 min) voor ons :o) Als we dan in de auto zitten en meteen in de heuvels rijden en borden zien met Glasgow 35 mijl begint er iets te dagen.

Het gaat niet om dat hotel

"Ik vind een hotel al niet slim op deze leeftijd (of je moet minstens 3 slaapkamers hebben met het genoemde gezelschap), waar ga je zitten als de kinderen slapen?"
P, volgens mij denk je wat te beperkt. Een hotel hoeft helemaal geen probleem te zijn. Er zijn massa's mensen die met kleine kids in een hotelkamer gaan zitten. In menig kamer heb je trouwens meer ruimte dan in een tent of stacaravan, waar je 's avonds ook vrijwel naast je slapende kinderen een boek zit te lezen, en ook geen drie slaapkamers hebt.
Dat is pas een probleem als je er zelf een probleem van maakt. En niet met 'niet slim'.

Ik lees nergens dat Kiki "maar" 1 hotelkamer had...... ?

En ik lees ook nergens

Dat ik nu precies P. bedoel met die 'eindeloze uitleg' over vliegvelden en hoe ze die bedoelen in Engeland.
Tonny vond het een raadsel hoe kiki zich daarin kan vergissen en nog iemand anders vond het ook erg dom (nee, niet P!!!!), vandaar dat ik het de moeite waard vond om het raadsel uit de doeken te doen.
Dat kiki meer dan 1 kamer zou hebben gehad lijkt me een beetje onwaarschijnlijk. Je kan bij hotels voor weinig extra zo bedden op de kamer erbij laten zetten. Het kán wel 2 kamers, maar dan betaal je dubbel en je hebt meer lasten,want je moet de hele tijd heen en weer...
Je betaald voor je kind dan dus als volwassene.
Ik weet trouwens nog wel een paar superuitjes in Londen voor kleine kinderen. De speelgoedafdeling van Harrods en hoe heet die sjieke speelgoedwinkel in het centrum ook al weer waar je alles mag proberen........
groeten albana

Albana

Dat is Hamleys, in Regent Street,meen ik, vlakbij Piccadilly Circus. Dat vinden pubers ook nog leuk..

Kinderen in een stad

Kan natuurlijk best. Maar denk niet dat je daar een 14 maand oude dreumes een plezier meedoet. Die hobbelt gewoon mee. Maar een attractie verzinnen voor een kind van net 1 lijkt me volledig overbodig. Alle leuke dingen die in deze draad genoemd worden, zijn pas leuk als het kind iets ouder is. Kom op zeg, je gaat toch niet naar een theatervoorstelling of een speelgoedmuseum cq winkel voor een kind van net 1??
Zelfs voor een kind van 2,5 vind ik deze dingen flauwekul. Je gaat naar de stad voor jezelf. En dat de kinderen meehobbelen is meegenomen. Maar je moet geen dingen gaan verzinnen om te verantwoorden dat het toch echt heel leuk is in een vreemde wereldstad voor een kind onder de 4. Die maak je net zo blij met de wipkip op de hoek van je eigen straat of het speelparadijs in het naburige dorp.
Niet dat ik tegen een reis naar de stad met kinderen ben. Helemaal niet. Maar zeg dan niet dat het zo leuk is voor de kinderen en dat ze er nog steeds over hebben. Want ze zouden het ook hebben gehad over dat geweldige zwembad in centerparcs. En uiteindelijk zijn de herinneringen aan Florida echt wel verdwenen als ze 12 jaar zijn.

Mach

Ken je Hamleys in Londen? daar is een speciale afdeling met babyspeelgoed, en ze mogen alles uitproberen. Wat is daar nou niet leuk aan? Juist in Londen is er voor elk wat wils.

Albana

Nog even over de vliegvelden: Het is verwarrend, niet alleen voor Engelsen, op de website van bv Ryanair staat dus Dusseldorf en daarachter in kleine lettertjes:Weeze.
Ik vind het dus wel "een beetje dom" als je dit niet leest.

Hotelkamers: ik zit in de branche (keten met meer dan 2000 hotels )en in veel gevallen is het dus niet mogelijk om meer dan 1 extra bed op een kamer te zetten ivm brandvoorschriften. Bij "mijn" hotelketen hebben de meeste hotels een aantal kamers met een tussendeur en krijg je op de tweede kamer voor kinderen onder de 18, 50 % korting. Dus het kan wel en het wordt ook veel zo gedaan.

Fiorucci

Ja ik ken Hamleys in Londen. En natuurlijk is dat leuk. Maar om daarvoor met een baby naar Londen te gaan? Het is leuker voor de moeder dan voor het kind. Ben je toevallig in Londen moet je er zeker heengaan. Maar ik denk dat de baby net zo blij wordt van een speelgelegenheid bij Ikea.
Ga gerust met baby's naar een stad. Maar doe het voor jezelf, niet voor je baby.

Mach

Nee, maar ik denk dat ook niemand naar Londen gaat om een baby een lol te doen, dat bedoel ik ook niet. Maar als je toch gaat, is het een stad waar veel te vinden is voor alle leeftijden. Ik kwam deze zomer midden in een prachtige kleurige optocht terecht, dat vindt elk kind mooi, hoe jong ook.

Fio

Tuurlijk is londen leuk. En als je er moet zijn is het beslist geen straf!
Maar zelfs bij een kleurrijke optocht is het maar de vraag of je een kind van net 1 een plezier doet.
Wij hebben best veel gereisd met kleine kinderen. Ik heb veel familie in het buitenland. En ze hobbelden gewoon mee. Vaak was er dan natuurlijk ook familiebezoek aan gekoppeld, waardoor we verbleven in een gewoon huis. Maar ookgeregeld in hotels.
Mijn ervaring is dat het prima ging, maar op een vaste plek functioneren ze toch het best. Pas vanaf een jaar of 5werd het voor alle partijen een uitdaging om een nieuw buitenland te ontdekken.

Doen en laten

Dat je iets voor de kinderen 'niet hoeft te doen' wil niet zeggen dat je het om de kinderen moet laten. Als ik mijn hele vakantie rondom kind zou inrichten, zou ik waarschijnlijk beter thuis kunnen blijven. En dat wil ik niet, dus richt ik mijn vakantie zo in dat hij het *ook* leuk vind, en ik het niet zonde van de reis en de moeite vind om elders te doen wat ik thuis ook had kunnen doen en te laten waar ik die reis en die moeite voor heb gemaakt danwel gedaan.
Als u mij nog kunt volgen.
Dus dat Kiki met kinders naar Londen gaat, vnd ik niet stom of onbezonnen of een kwestie van te hoog gespannen verwachtingen. Ze had pech, en die pech kwam in die omstandigheden harder aan dan in andere. Dat is al.

Natuurlijk doen en laten

Maar kiki vroeg in haar eerste posting hoe ze ervoor kon zorgen dat de vakantie na haar horrorvakantie wel een succes zouden kunnen zijn. En ze vroeg heel expliciet of de verwachtingen dan waren bijgesteld
Het lijkt me dan logisch dat allerlei mensen dan reageren dat haar verwachtingen misschien niet realistisch waren met een 1 en een 2 jarige in winters Londen. En met allerlei tips om het de volgende keer wel een succes te laten zijn. Als je die tips vervolgens aan de kant schuift en blijft persisiteren in het ontkennen van je eigen onrealistische verwachtingen had je de vraag miet hoeven stellen.
En dat staat allemaal los van leven en laten leven.

Stadskind

Wij wonen in de stad. Toen kind 9 maanden was gingen wij voor het eerst op vakantie, naar het Franse platteland, een plaats die wij goed kennen. Thuis, in de stad, vond kind het altijd heel fijn om rond te rijden in de wandelwagen, over straten en door het park. Dus ik zag het al helemaal voor me: lekker wandelingen maken in Frankrijk met de wandelwagen! We hadden een goede wandelwagen en ik kende het gebied goed, misschien niet erg avontuurlijk maar ik zou zeker goede routes weten. Goh wat had ik daar zin in, lekker buiten flink wandelen, gezond, hoofd leeg, na een moeilijke bevalling en periode daarna.

Nou we waren het dorp nog niet uit of kind begon te huilen. Deed hij anders nooit bij het wandelen in de stad. Kon niet ontdekken wat er nou loos was (eten, drinken, warm, koud, etc. daar leek het niet aan te liggen). Door de velden, door de bossen: huilen. Tot we weer bij het dorp kwamen en de eerste huizen en auto's zagen: het huilen hield op. Nou, nog eens geprobeeerd, goed opgelet, en tja, het kwam er volgens mij toch echt op neer dat kind natuur niet leuk vond. Zolang we maar vaak langs huizen, auo's (tractors!) en dieren liepen, ging het wandelen goed. Maar bossen en velden – nee!

Ook bij het huisje liep het anders dan gepland. Het was aangenaam weer om buiten te zitten, niet te warm of te koud, nauwelijks wind, maar kind wilde het liefst binnen spelen. Ik denk dat het buiten toch te veel indrukken waren: de wijde lucht, het windje, de steentjes en planten, en vooral de licht hellende grond was lastig voor een kind dat net leerde kruipen en lopen. Wat wel handig was, was dat kind strikt op de deken/mat bleef, omdat het gras te veel aan de voeten kietelde. Maar we hebben toen veel binnen gezeten, die vakantie.

We zijn er veel vaker geweest daarna en iedere vakantie was heel anders. Dat vind ik het leuke, dat je op die manier ziet hoezeer het kind is veranderd in korte tijd.

Overigens doen we al van jongs af aan veel leuke dingen met kind in de stad, en dat gaat prima, zolang je wel rekening houdt met de behoeften en voorkeuren van kind. Maar het lijkt mij prima om kind aan al dan niet volwassen activiteiten te laten wennen. Alleen het kan dan niet op de manier die je zonder kind zou doen, natuurlijk....

Mach ot

De optocht was prachtig met veel mooie kleuren. Ook heel boeiend voor een eenjarige dus..)

Ergste vakantie ooit (lang)

2 en een half jaar geleden, met kinderen van toen 8j, 5j, 2j en 8 maanden: 3 weken op 3 verschillende Griekse eilanden. Op eiland 1 ontdekten we dat zoon van 2 een ernstige muggenallergie had. Dochter van 8 maanden deed niet anders dan alles in haar mond stoppen. Het hele strand graasde ze op, en ook hebben we eens een ca 4 cm lange kever van uit haar mond gevist, die bleek even later nog te leven! Dochter sliep die vakantie niet tot nauwelijks. Zoon met de muggenallergie ook niet. Het was er mooi en de oudsten vermaakten zich goed, maar voor ons was het best slopend.
Op weg naar eiland 2 moesten we een stuk in een taxi. Met z'n 6en paste niet in 1, dus gingen we in 2 taxi's. Ik met baby en zoon van 5, man met andere 2 kinderen + alle bagage. De andere taxi verdween al snel uit het zicht, terwijl ik dacht: wat ruik het hier raar. Dochter -die springend en stuiterend op mijn schoot ronddanste, ze was nogal hyper geworden- bleek gepoept te hebben, En hoe! Heel veel en heel dun en dat zat inmiddels overal. Op haar, op mij, op de bekleding van de auto, op het raam, op de stoel voor mij.... ARGH! Taxi laten stoppen en uitgestapt in de berm, echt in de middle of nowhere. En ik had dus helemaal niks bij me.Taxichauffeur reikte mij nog behulpzaam een flesje water aan, maar wat daar mee te beginnen? Gelukkig belde hij toen de andere taxi, die na een poosje terug kwam. Kind en auto schoongemaakt met luierdoekjes en mijzelf gauw half achter de autoportier verscholen omgekleed...
En toen nog eiland 3, waar 2 jarige zoon op de 1e dag koorts kreeg en de volgende avonds opeens bewusteloos raakte (achteraf bleek het om een koortsstuip te gaan). In paniek naar dokterspost gereden, daar ook grote paniek, in ambulance naar ziekenhuis aan andere kant van het eiland (uur rijden). Zoon werd meegenomen, ik weggestuurd. Vervolgens 30 meest slopende minuten uit mijn leven, ik ijsberend op de gang terwijl ik mijn zoon steeds hoorde huilen en gillen. Na een half uur kreeg ik hem met een infuus en grote spalk om zijn arm in mijn armen gedrukt, met een paar buisjes bloed en een briefje erbij. Die bleek ik zelf naar het lab te moeten brengen. Zoon heeft uiteindelijk 3 dagen in het zeer, zeer primitieve ziekenhuis gelegen. 1 van ons er steeds bij. Lastige was dat de andere kinderen niet op de afdeling mochten komen (en de baby kreeg nog borstvoeding wat het extra ingewikkeld maakte, die reisde steeds met de een mee heen en de ander mee terug) en we hadden maar 1 mobiel bij ons. In ziekenhuis was er voor de begeleidende ouder niets: geen eten geen drinken, geen bed, niks. Personeel sprak geen Engels (artsen ook nauwelijks tot niet), en was vreselijk onvriendelijk. Zoals men daar met kinderen omging, ik heb er nog nachtmerries van! Zoon bleef hoge koorts houden, maar raakte steeds meer uit zijn doen door de nare behandeling. Hij trok zich helemaal terug in zichzelf, maakte geen contact meer, met niemand. Op 3e dag besloten om hem tegen advies van de artsen in (die vonden dat hij moest blijven tot hij 24 uur koortsvrij was), mee te nemen naar ons vakantiehuis. Daarna moesten we nog een "fit to fly" verklaring halen bij een arts voor we weer naar huis zouden kunnen vliegen, maar zoon bleef tot de laatste dag koorts houden. Vol paracetamol toch maar de arts bezocht en gelukkig de verklaring gekregen. Nog nooit zo blij geweest om weer naar huis te gaan!
Wel fantastische hulp van reisagentschap, die op onze kinderen paste, een extra mobiel regelde, afspraak met arts voor fit to fly verklaring regelde enz. enz.
En hebben we onze reizen erop aangepast? Een beetje wel, we zijn sindsdien nog niet naar een land geweest waarvan we de taal helemaal niet spreken. En we hebben een uitgebreidere apotheek mee. Iets tegen koortsstuipen, en medicijnen tegen muggenallergie. Maar verder wordt het reizen sindsdien alleen maar elke vakantie makkelijker, want de kinderen worden steeds groter.

Irene

Wat een vreselijk naar verhaal!!! He bah, dat is echte horror/trauma.

Gelukkig liep het allemaal goed af!

Liora

Als ik nu naar de foto's van zoon in dat ziekenhuis kijk, krijg ik het nog weer benauwd. Overigens hebben wij wel het idee dat zoon er echt een trauma aan overgehouden heeft. Lastig te zeggen natuurlijk wat bij zijn karakter hoort en wat veroorzaakt is door toen, maar zoon is erg "schuw" en wantrouwend tegenover alles wat maar semi-vreemd is (en iemand die hij een paar maanden niet gezien heeft valt alweer onder vreemd voor hem). Wennen op de crèche is nooit meer gelukt, en wennen op school heeft eindeloos geduurd en nog is het soms moeilijk voor hem (hij is nu bijna 5), bijvoorbeeld als er weer een nieuw kindje bijkomt in de klas.
De eerste maanden toen we weer thuis waren, als er dan een vreemde volwassene in huis kwam verstopte hij zich echt helemaal, dan was hij echt bang. Je zag hem dan ook weer "in zichzelf" verdwijnen. Ik voel me nog steeds schuldig dat ik hem toen we in het ziekenhuis aankwamen alleen heb gelaten bij de artsen. Het ging toen allemaal zo snel, ik werd gedecideerd weggestuurd en dat doe je dan. Zo stom. Dat heb ik daarna ook niet meer gedaan, ondanks dat de artsen er steeds erg op aandrongen als ze bijv. bloed moesten prikken ofzo bij hem. Dan reageerder ze zeer geïrriteerd als ik er op stond om bij hem te blijven. Zeker een jaar lang daarna heeft zoon zich compleet aan mij vastgeklampt. Een hele tijd mocht zelfs mijn man amper bij hem in de buurt komen. Ach echt vreselijk als ik er allemaal weer aan denk. Ik hoop maar dat het met de jaren steeds verder weg zal slijten...

Voor kiki (onverantwoorde bestemmingen met kleine kinderen)

Ik heb ook een zeer slechte vakantie gehad met onze toenertijds peuter+kleuter. Om het allemaal nog een beetje erger te maken was ik alleen met 2 kleine kinderen ik denk zo'n 1,5 en 3,5 jaar In Haiti. Mijn man had cursus ergens in de Cariben. Dus gingen we een week met vrienden die in Haiti woonden naar Dominicaanse republiek. Enige probleem op deze vakantie was dat een nog een vriend en mee was en dat een kinderhater was. Maar na een leuke vakantie ging manlief naar Barbados en wij nog een weekje naar haiti. Wat een rotland. 10 meter naar de grens (is een eiland Haiti en DR)) reden we al in een gat. Achterklep kapot al al onze bagage op de grond. In Port au Prince bleek de electriciteit en water kapot. Dus daar zaten ik met 2 kleine kinderen in een superheet huis. In de tuin was een hond die ze eng vonden en stond het ondergrondse waterbassin over waar zoonlief zo in zou kunnen vallen. Overdag waren mijn vrienden werken en was alleen kinderhater thuis. Bussen reden niet, de taal sprak ik niet, de telefoon deed het niet om mijn vlucht zo snel mogelijk te verzetten. In huis was het bloedheet en waren veel steekmuggen en 2 moede verveelde kinderen. Op ons enige uitje naar het strand werden we gebeten door kwallen en kwamen we vast te zitten met de auto. Mijn vrienden veranderde van leuke mensen in tobbende moede types die om 10.00 uur naar bed moesten vanwege hun vermoeidheid. Mijn goodness wat was ik blij dat ik weer naar huis mocht. Op het vliegveld moest ik elke keer de wielen tegen mijn voorgangers rijden anders bleven de haitianen voordringen....... Gelukkig weer thuis in Ecuador op het vliegveld werd ik opgehaald door vrienden en besloot ik om nooit meer in haiti te komen.