toch tweede ?
Ik heb contact met een ouder van de basisschool waar mijn dochters ook op zitten. Zij is getrouwd en heeft een zoontje en inmiddels ook een dochtertje; wat mij achteraf zeer verbaasde.
Toen zij nog niet zwanger was van de tweede hoorde ik eerst via via en later ook van haarzelf dat zij en haar man het financieel heel moeilijk hadden en dat ze maar met moeite hun hoofd boven water kunnen houden. Zo lopen ze bij de voedselbank en is afhankelijk van derden (tweedehands kleding en spullen…eigenlijk alles).
Allemaal heel triest en ik had waardering voor het feit dat ze haar hoofd boven water hield met ook nog een zoontje van 7.
Tot mijn verbijstering gaf ze vorig jaar aan weer zwanger te zijn en inmiddels hebben ze een tweede; een dochter. Ook voor deze tweede zijn ze voor het overgrote deel afhankelijk van anderen. Ook ik zelf heb al veel gegeven qua babykleding etc. Ze krijgt verder een hoop van anderen.
Wat me wel opviel is dat zij aan de ene kant afhankelijk zijn van anderen en aan de andere kant zonder blikken of blozen geld uitgeven aan in mijn ogen zinloze dingen…zoals o.a. dure zonnebrillen van het merk "RayBan", iphones (voor allebei 1) en har nagels laten doen bij een nagelstyliste etc…(terwijl ze niets te makken hebben??). Niet dat ze dat niet mag doen van mij (moet ze zelf weten), maar dit zijn wel dingen die ik als eerste zou schrapen...
Toen kwam erbij dat ze ook commentaar had op een gekregen wandelwagen dat volgens haar niet het juiste merk was….ze wilde een echte Bugaboo wagen en niet zo'n 'stom prenataal ding' (haar eigen woorden) terwijl ze het allemaal gratis en voor niets krijgt.??? En maar blijven roepen dat zij niets hebben….waarom neemt ze überhaupt een tweede dan? Ik krijg hier een heel naar gevoel bij.
Ook vertelde ze me doodleuk dat als de kleertjes haar niet bevielen dat ze er dan iemand anders voor wist. Ik had haar echt dure merkkleding gegeven voor haar dochtertje en heb nog wat liggen, maar dat heb ik maar even opzij gelegd voor iemand die het echt wel wil en het niet alleen voor de doorverkoop aanneemt, want die sterke indruk heb ik nu van haar.
Ik heb het contact ook wat laten verwateren en blijf wat meer op afstand nu. Ik vind dit best erg want ik help graag anderen….maar als ik dan dit allemaal hoor van haar vindt ze het allemaal niet meer dan normaal dat ze alles maar krijgt van anderen en dat ze nog zeer hoge eisen daarbij heeft ook.
heel anders dan jij
dat is ze kennelijk. Ze heeft een heel ander gevoel bij geld, spullen en prioriteiten dan jij.
Afstand houden lijkt me wijs, want zo iemand verander je niet en ze is ook niet te 'helpen'.
Hoogstens eens een vriendelijke, verhelderende vraag stellen misschien.
Heeft ze een kind genomen?
Sorry hoor, maar dit zijn compleet jouw zaken niet. Jij kan en mag niet voor een ander bepalen of ze nog een tweede of misschien wel een derde of vierde kindje willen krijgen. En weet jij veel: misschien is ze ongepland zwanger geworden. En zij stelt kennelijk andere prioriteiten wat ze met haar geld wil doen dan jij, precies wat Bromvlieg al zegt. Overigens vind ik de bewoordingen "niet te veranderen en niet te helpen" toch ook overkomen alsof het slecht is dat ze is zoals ze is. Iedereen mag doen wat ie wil met het geld en misschien kunnen ze juist dit soort luxe dingen doen omdat je haar kleding geeft? In een vorig leven dacht ik ook zo als jij, maar door vriendschappen met mensen die het een stuk minder hebben dan ik en ook onder het bestaansminimum moeten rondkomen heb ik geleerd dat ze ZELF mogen bepalen wat ze met gegeven spullen en hun minimale geld doen en dat ik niet degene ben die daar commentaar op hoef te leveren. Ook al zouden mijn keuzes ook heel anders zijn. Dat noem ik respect en ik blijf ze steunen.
En je vraag is?
En wat wil je nu met dit hele verhaal vertellen?
Voor de rest ben ik het helemaal eens met Puck. Help dan niet.... Of bemoei je er niet mee.
discussie al eerder gevoerd
Een vergelijkbare discussie is hier al eens eerder gevoerd en ook toen waren de meningen zeer verdeeld.
Ik begrijp ook niet dat mensen roken (in mijn ogen een dure hobby), huisdieren hebben en eten halen bij de Voedselbank.
Ik denk dan van: stop met roken en ga van dat geld naar de supermarkt.
Marie
Je hoeft het ook niet te begrijpen, maar je kunt hun keuzes wel respecteren zonder te veroordelen.
Accepteren
eerder dan respecteren dan.
Sterk verhaal
Dat er mensen zijn die kinderen krijgen terwijl dat financieel misschien niet zo handig is weet ik. En dat is verder hun zaak.
Maar dat mensen dure zonnebrillen en iphones kopen, terwijl ze bij de voedselbank lopen geloof ik niet. Bij de voedselbank kom je niet zomaar.
eens met Marie
Ken ook iemand die zelfs in de schuldsanering zit…die dus doodleuk een pup koopt….alsof dat niets kost. Dat gaat er bij mij dus echt niet in. Die pup bleek ook nog eens een kruising te zijn van twee veschthonden en bleek van alles te mankeren. En dan doodleuk vragen: "leuk hé….Ehm..nou nee..eerder een zeer stomme beslissing".
Hoorde van mij schoonzus (hoofd kinderdagverblijf) over een ouder die een plaats bij kinderdagverblijf had via de sociale dienst en dus gesubsidieerd is. Doodleuk kwam die vrouw haar nieuwe nagels laten zien die ze voor een klein vermogen had laten oppimpen..dat is toch krom?! Somige mensen leggen inderdaad hun prioriteiten heel anders en die liggen zeker niet bij het welzijn van hun kinderen of dieren…Ja, ik heb dat maar te accepteren (ze doen maar), maar respecteren? Nee, sorry….
Of mensen die kapitalen besteden aan rookwaar en drank waarvan de kinderen op een matras op de grond liggen te slapen…want papa en mama hebben het niet zo breed….Nee, niet voor een fatsoenlijk bed, wel voor bier en rookwaar!
Ik kan hier echt kwaad over worden hoor en als je dan die opmerkingen hoort wanneer ze niet krijgen waar ze denken recht op te hebben…..dan denk ik: "Je moet je gewoon diep schamen".
Dandy Pearson
Ja, ik dacht dus ook dat dat niet kon…totdat ze er vrolijk mee begon te zwaaien…prima hoor…maar dan denk ik wel van…"Hier klopt volgens mij iets niet".
Puck: veroordelen
Er zit een verschil in veroordelen en gewoon de feiten benoemen wat Marie doet.
gewoon
Niet mee bezig zijn. Ik heb het zelfs meegemaakt bij mijn eigen broer. Hij screende de kinderkleertjes die ik hem gaf en keurde een aantal af; niet vanwege kwaliteit oid maar puur vanwege zijn eigen smaak. Voor mij was het toen klaar en heb 'm nooit meer iets gegeven, graag of niet. Hij kon ieder dubbeltje hard gebruiken, had de kleertjes ook door kunnen verkopen oid. Heb het zelf nooit echt krap gehad maar was altijd blij als mensen me kleertjes gaven. Tuurlijk zit er vaak een deel bij dat je niet zo mooi vindt maar dat ga ik niet gelijk aangeven, was er gewoon echt dankbaar voor.
Maar goed, moet broer idd helemaal zelf weten. Maar niet meer met mijn spullen.
Wat betreft kinderen: mensen krijgen overal en altijd kinderen, dat is onze aard!
Aantal kinderen
Als mensen aan kind 1 zijn begonnen, vind ik kind 2 geen discussiepunt. Die is gewoon welkom ook al zijn vader en moeder niet bepaald rijk. Maar die gedachte is gebaseerd op het persoonlijke idee dat het voor kinderen net even wat idealer is om een broer of zus te hebben. Ieder volgend kind is eigenlijk ook geen discussiepunt voor buitenstaanders, maar om eerlijk te zijn krab ik dan toch wel achter mijn oren als de ouders de kinderen amper kunnen kleden.
Wat het uitgavepatroon betreft: erger u niet, verwonder u slechts...
bijstand
Een van mijn kennissen doet dat ook. Altijd klagen dat ze in de bijstand zit en dit en dat echt niet kan betalen (medische kosten die moeten) maar vervolgens wel een buitensporige luxe auto rijdt en verre reisjes maakt. Ook de nagels komen voorbij enz. Ik weet dat ze geld krijgt van haar vader en daar hoef ik niks om te geven maar dan moet ze ook niet de hele tijd klagen over dingen die niet zo leuk zijn om te betalen. Belasing oid. Voor medische dingen klopt ze gerust bij haar zus aan.
Niet ergeren?
Nou kaaskopje, ik ken ook van redelijk dichtbij een gezin waar weing geld is. Mijniet ergeren maar slechts verwonderen ismoeilijk, heel moeilijk. Klagen ove de moeilijke financiële situatie, advies vragen hoe bepaalde zaken op te lossen, proberen geld te lenen (niet meer van mij) En als er daneens een financiële meevaller is (een schoonvader die met kerst grote bedragen uitdeelde) dit geld op een, in mijn ogen, volstrekt onverantwoorde manier uitgeven. Altijd klagen over de inhoud van het pakket van de voedselbank, maar van eenmeevaller gadgets kopen is in mijn ogen niet verstandig. Via Smartphone en tablet kan je leuke recepten googlen maar als de benodigde ingrediënten niet in het voedselbank pakket zitten heb je weinig aan de mooie foto van die heerlijke maaltijd en hoe vertel je dat aan 3 hongerige kinderen aan tafel?
eenmoeder
Klopt, Marie benoemt de feiten, maar jij veroordeelt wel degelijk: dat is toch krom? Stomme beslissing? je moet je schamen? Allemaal veroordelingen. En van mij mag je, je hebt net zoveel recht op jouw mening als ik op de mijne, maar ik vind het intolerant en niet getuigen van enig mededogen. Mogen mensen die weinig te besteden hebben dan helemaal niets leuks doen ofzo? Want dat kost geld en dat hebben ze te kort dus mogen ze niet aan luxe besteden.
Keuzes
Verhaal van eenmoeder toont typisch het maken van verkeerde financiële keuzes, in mijn ogen. In ons land mag gelukkig iedereen ieder zijn eigen keuzes maken. Maar dan wens ik niet op te draaien voor de gevolgen van die keuzes. In bovenstaand geval is dat heel makkelijk. Geen aandacht aan schenken, niet veroordelen, maar ook niet meer helpen.
Puck
"Mogen mensen die weinig te besteden hebben dan helemaal niets leuks doen ofzo? Want dat kost geld en dat hebben ze te kort dus mogen ze niet aan luxe besteden."
Nee, in zo'n situatie niet nee. Ze hebben het gewoonweg NIET, klaar. Als ik geen geld heb om een luxe vakantie te boeken, moet ik iets anders zoeken. Dan ga ik toch ook niet zeggen: Ik kom tekort, maar boek het toch want ik heb ook recht op luxe. De rest draait er maar voor op. Nee, dan is het gewoon einde verhaal, klaar. Maar omdat het het belastinggeld van anderen is, kan het kennelijk wel? Dat vind ik pas onzin.
Ik vind het tenenkrommend om te horen dat een moeder haar nagels voor een klein vermogen laat doen terwijl haar kind op een gesubsidieerde plek zit van een kdv omdat mevrouw het geld niet heeft.
Voor dat geld had ze dagen boodschappen kunnen doen of makkelijk een paar nieuwe schoenen voor haar kind kunnen kopen. Dus nee, krom of niet, ik vind dat niet kunnen nee.
In zo'n situatie vind ik dat puur egoïstisch, maar ja…het zijn toch de uw en mijn belastingcenten, toch?.
Je ziet wel vaker dat mensen in zulke situaties hele rare beslissingen nemen qua geld besteding. Verbaas me ook zo erg bij dat programma "geen cent te makken". Waar die mensen dan wel geld aan uitgeven en waar ze zogenaamd geen afstand van willen doen…." Het geld is er gewoonweg niet, dus geen luxe. Zo simpel is het gewoon.
toch niet zo simpel
Mijn overgrootmoeder, die leefde in een armoede die wij ons niet meer kunnen voorstellen (slechts de helft van haar vele kinderen werd volwassen), vond het geweldig om eens iets lekkers op tafel te zetten op bijzondere dagen. Als iemand dan opperde iets over te laten voor morgen, riep ze: "Welnee, morgen kan ik wel dood zijn!".
Ik denk dat sparen, iets opzij zetten voor grote uitgaven enzovoorts, moeilijk is voor de allerarmsten. Hun ervaring is dat er toch nooit geld is. Ze missen gewoon het overzicht en het geld dat er is, verdwijnt in een bodemloze put: huur, schulden enz. Dus waarom zou je meer geld in die bodemloze put gooien, in plaats van het er een keertje van te nemen voor die ene keer dat er eens een meevaller is? Wie weet of je zo'n kans ooit nog zult krijgen?
Zo werkt het natuurlijk niet bij iedereen die arm is, maar ik kan me de redenering best voorstellen. Er uit komen doen ze toch nooit, in hun ervaring, dus dan is dat ook geen doel meer om naar te streven.
probleem
Een rayban nepzonnebril heb je voor 5 euro las ik elders op dit forum.
Ik heb er wel moeite mee dat kinderen lijden onder het uitgavepatroon van de ouders die dus dingen kopen waar de kinderen niets aan hebben.
Ik snap het ook wel want inderdaad: als ze een meevaller hebben gaat dat in de bodemloze put van de diepe schulden maar koop dan alsjeblieft iets voor je kind in plaats van dure nagels of rookwaar.
Barvaux
Daar ben ik het mee eens!
Barvaux en Evanlyn
De zonnebril was een hele echte; evenals die iphone. Een vriendin was namelijk toevalig mee gegaan om het te kopen..vandaar.
Dit staat in schril contrast met wat Evanlyn vertelt. Iets lekkers op tafel zetten op bijzondere dagen vind ik wel even wat anders dan dure zonnebrillen of iphones kopen terwijl je het geld voor schoenen of kleding voor je kinderen kunt uitgeven.
Evanlyn
Wat jouw overgrootmoeder deed is geweldig natuurlijk. Af en toe iets extra's lekkers of fijns. Maar ze regelde dat wel van haar eigen centen. In het verhaal van eenmoeder bietst iemand van alles bij elkaar, is nog kritisch op wat ze krijgt en klaagt steen en been met iPhone in haar hand en rayban op haar hoofd dat ze het financieel niet redt en loopt ze bij de voedselbank. Dan maak je kn mijn ogen echt de verkeerde keuzes. Geld dat je niet hebt kan je niet uitgeven. Basta.
kunnen die nagels
niet ook gedaan zijn door iemand die proefpersonen nodig had, studie of examen. Dat hoor je van kappers ook wel eens.
Wat roken betreft: ik rook niet en vind het weggegooid geld maar kan me wel indenken dat als je al in stress zit ivm dit en dat dat je het er dan niet meer bij kunt hebben om te stoppen ( en het hangt van je vrienden af of die ook roken)
(be)sparen moeilijk voor de allerarmsten.
De allerarmsten komen niet toe aan sparen het geld dat er is gaat op aan ........... Dingen die nodig zijn om te leven maar soms ook aan uitgaven waar ik (altijd genoeg geld op de rekening) mij over verbaas en waar ik mij aan erger.
In real life sprak ik eens met iemand (juist klaar met schuldhulpverlening) over de situatie van onze gezamenlijke kennis die in een moeilijke financiële situatie zit.
ik verbaasde mij dat ze bij echt een goede aanbieding nooit royaal insloeg, dat doe ik wel.
Toen krrwg ik te horen dat de allerarmsten te arm zijn om van aanbiedingen te profiteren. Als er een week gegeten moet worden van 70 euro (inclusief shampoo, tandpasta en schoonmaakartikelen) dan heb je geen geld om die aanbieding van een 5-pack tandpasta te kopen.
Op de lange termijn ben je voordeliger uit maar mist de acute middelen om dat voordeel aan te schaffen. Ook als je in de schulphulpverlening zit kan je nog niet profiteren van die aanbiedingen.
Ik vind dat vreemd. Het aysteem houdt het maken van onverantwoorde keuzes in stand.
Lies
dat ligt er aan: ik wilde ook van aanbiedingen profiteren.
Daarom ga ik maar eens in de twee weken boodschappen doen.
Dan is mijn hoeveelheid geld verdubbeld en pak ik de voor mij belangrijkste aanbiedingen, waarmee ik het meeste kan besparen. (shampoo's, wasmiddelen, schoonmaakmiddelen enz.)
Dan mis ik misschien het dubbeltje korting op de sla, maar heb ik wel die grote aanbieding te pakken.
Anno
Ik heb zelf de ervaring niet. Het werd mij verteld dat het zo werkte en nam dat aan. Goed dat het jou wel lukt om van die aanbiedingen te profiteren.
Voor sommigen zal het drama zo groot zijn dat ze ook niet meer verder dan 1 week kunnen kijken, laat staan plannen.
Bodemloze put
Daarom was het zo schrijnend dat mensen door die fout bij de zorgtoeslag of iets dergelijks opeens 10x zoveel ontvingen: dat viel in de bodemloze put van schuldeisers en was voor een groot deel niet eens terug te krijgen door de belastingdienst: hoppekee, weer een schuldeiser er bij.
Ely
Dat artikel is nou precies wat ik bedoel, maar ik zou het nooit zo goed kunnen formuleren. Dankjewel!
Ik ben zelf ook nooit arm geweest, dus het is best lastig om het na te voelen. Tenminste, er zijn wel periodes geweest dat ik heel weinig geld had, maar toen had ik ook weinig behoeftes en voelde ik me dus niet arm. Het kostte me dus geen "bandbreedte". Maar ik vind het wel een belangwekkend probleem. Tenslotte kan iedereen arm worden, dus het is goed om voorbereid te zijn.
De dag van morgen
Als je arm bent is het heel erg ingewikkeld om verder te kijken dan morgen. En dus koop je die zonnebril, en boek je die reis. Zonder stil te staan bij het effect dat dat op de lange termijn heeft.
Waarom moet je trouwens overal dankbaar zijn als je arm bent? Dat is me een raadsel. Moet je overal enthousiast op reageren en ontvangst nemen? Voor de kinderkleren die je spuuglelijk vindt bijvoorbeeld? Veel mensen geven ook omdat ze zich er zelf beter door gaan voelen. Dat is niet perse onbaatzuchtig.
