toch tweede ?
Ik heb contact met een ouder van de basisschool waar mijn dochters ook op zitten. Zij is getrouwd en heeft een zoontje en inmiddels ook een dochtertje; wat mij achteraf zeer verbaasde.
Toen zij nog niet zwanger was van de tweede hoorde ik eerst via via en later ook van haarzelf dat zij en haar man het financieel heel moeilijk hadden en dat ze maar met moeite hun hoofd boven water kunnen houden. Zo lopen ze bij de voedselbank en is afhankelijk van derden (tweedehands kleding en spullen…eigenlijk alles).
Allemaal heel triest en ik had waardering voor het feit dat ze haar hoofd boven water hield met ook nog een zoontje van 7.
Tot mijn verbijstering gaf ze vorig jaar aan weer zwanger te zijn en inmiddels hebben ze een tweede; een dochter. Ook voor deze tweede zijn ze voor het overgrote deel afhankelijk van anderen. Ook ik zelf heb al veel gegeven qua babykleding etc. Ze krijgt verder een hoop van anderen.
Wat me wel opviel is dat zij aan de ene kant afhankelijk zijn van anderen en aan de andere kant zonder blikken of blozen geld uitgeven aan in mijn ogen zinloze dingen…zoals o.a. dure zonnebrillen van het merk "RayBan", iphones (voor allebei 1) en har nagels laten doen bij een nagelstyliste etc…(terwijl ze niets te makken hebben??). Niet dat ze dat niet mag doen van mij (moet ze zelf weten), maar dit zijn wel dingen die ik als eerste zou schrapen...
Toen kwam erbij dat ze ook commentaar had op een gekregen wandelwagen dat volgens haar niet het juiste merk was….ze wilde een echte Bugaboo wagen en niet zo'n 'stom prenataal ding' (haar eigen woorden) terwijl ze het allemaal gratis en voor niets krijgt.??? En maar blijven roepen dat zij niets hebben….waarom neemt ze überhaupt een tweede dan? Ik krijg hier een heel naar gevoel bij.
Ook vertelde ze me doodleuk dat als de kleertjes haar niet bevielen dat ze er dan iemand anders voor wist. Ik had haar echt dure merkkleding gegeven voor haar dochtertje en heb nog wat liggen, maar dat heb ik maar even opzij gelegd voor iemand die het echt wel wil en het niet alleen voor de doorverkoop aanneemt, want die sterke indruk heb ik nu van haar.
Ik heb het contact ook wat laten verwateren en blijf wat meer op afstand nu. Ik vind dit best erg want ik help graag anderen….maar als ik dan dit allemaal hoor van haar vindt ze het allemaal niet meer dan normaal dat ze alles maar krijgt van anderen en dat ze nog zeer hoge eisen daarbij heeft ook.
Swaen
Dat is ook een interessante met die kinderkleding want ik lees dat je niet mag weigeren maar wel mag doorverkopen terwijl ik in het verleden op dit forum ook wel eens heb gelezen dat je niet mag doorverkopen maar wel weigeren...
Kortom: hoe weet je wat je moet doen? Dat weet je als de gever je dat zegt. Dus zeg: "Kies maar uit wat je leuk vindt", of "Als je het niet meer wil hebben: geef het dan terug" of nog anders, maar wees niet boos als de ander er iets anders mee doet dan jij wil zonder dat je dat gezegd hebt.
Geen geld
Als je niet eens geld genoeg hebt om je kinderen te voeden, dan ben je niet in de positie erg kieskeurig te kunnen zijn over gekregen kleding voor de kinderen of kinderwagens (het is geen bugaboo). Ja, als je genoeg gekregen hebt om te kunnen kiezen dan kan het. Anders niet.
Swaen
Dankbaar is misschien een zwaar woord maar toch op zijn minst blij mee. Een winterjas is altijd beter dan geen winterjas met 6 graden onder nul. En als je zoontje dan uit school komt met een knol van een gat midden op zijn rug dan moet je als ouders nog iets opvoedends zeggen over zuinig zijn op je spullen, zeker als de gulle gever met je staat te praten. Een ach schatje dat kan gebeuren daar gingen mijn nekharen van overeind staan.
Hmm, LiesK
Dus als je iemand iets geeft, moet diegene zijn opvoedstijl aan de jouwe aanpassen? Geef mij dan maar niks.
Aanpassen?
Aanpassen nee, maar het gemak waaarmee hier dat gat werd aanvaard was in mijn ogen niet normaal. Ik leer mijn kinderen ook zuinig te zijn op hun jas en schoenen, of die jas nieuw is of van neefje gekregen, ze moeten er een hele winter mee doen. Zeker als ik moeite had met de eindjes aan elkaar knopen zouden mijn kinderen dat ook mee krijgen.
Hier worden niet alle kapotte spullen acuut vervangen, bewust met je spullen omgaan, er voorzichtig mee zijn kan alleen maar voordelen hebben voor later.
Verschillende opvoedstijlen
Twee belangrijke punten in mijn opvoeding:
1) kinderen moeten kunnen spelen, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor een moeder die ze afblaft om vlekken en / of scheuren in hun kleding. Dat geldt ook voor arme kindertjes.
2) roddelen (bijvoorbeeld over de financiële situatie van een kennis en haar gezin) is buitengewoon onfatsoenlijk. Als je je zo erg verveelt dat je toch dit soort neigingen hebt, ga dan wat anders doen.
Hamsteren
Hamsteren kun je alleen als je genoeg geld hebt om te hamsteren. Dat is inderdaad een pijnlijk punt als je van een weekbudget moet leven. Als je in de schuldhulpverlening zit bijvoorbeeld en je hebt ook budgetbeheer met de 'afspraak' (eenzijdig) dat je huishoudgeld per week krijgt, kun je zelden voordeel halen uit aanbiedingen en ben je in totaal dus duurder uit dan iemand die genoeg geld op de rekening heeft. Het dubbele aan die situatie is dat dat weekbudget ook een bescherming is tegen onverantwoorde uitgaven. Het is dus kiezen uit twee kwaden. Het is mooi dat dat soort hulp er is, zo moet je het wel zien vind ik, maar het kan moeilijk zijn om alles elke dag maar weer opgewekt te accepteren.
swaen
"Als je arm bent is het heel erg ingewikkeld om verder te kijken dan morgen. En dus koop je die zonnebril, en boek je die reis. Zonder stil te staan bij het effect dat dat op de lange termijn heeft."
Ja, voor sommige arme mensen dan. Want, Als je arm bent, wil dat nog niet zeggen dat je dan ineens niet meer na kan denken. Het vergt toch niet erg veel denkvermogen om te constateren dat een dure zonnebril of dure reis of iets dergelijks dan echt financieel niet niet kan.
"Waarom moet je trouwens overal dankbaar zijn als je arm bent? Dat is me een raadsel. Moet je overal enthousiast op reageren en ontvangst nemen? Voor de kinderkleren die je spuuglelijk vindt bijvoorbeeld? Veel mensen geven ook omdat ze zich er zelf beter door gaan voelen. Dat is niet perse onbaatzuchtig."
Als je via de sociale dienst een lijstje meekrijgt om samen met een medewerker van de sociale dienst spulletjes voor je baby in te kopen bij Prenatal, mag je inderdaad wel heel dankbaar zijn. Het zijn tenslotte uw en mijn belastingcenten waarvan dat bekostigd wordt. Heb je dat programma wel eens gezien waar een zwangere dame arrogant door de winkel liep en de medewerker liep uit te kafferen omdat ze zich aan de lijst moest houden en geen 2 dure badcape'jes mocht kopen, maar 1 van prenatal zelf etc….daar gaan mijn haren echt van overeind staan.
En ach, of die moeder op het schoolplein het nu vreselijk vindt of niet wat ik haar heb gegeven, dat deert mij niet zo. Ik geef gewoon niets meer nadat ze me had verteld dat ze dozen vol had liggen (nadat ze het had aangenomen overigens). En wat mezelf betreft, ik heb haar dat gegeven omdat ik haar gewon wilde helpen, niet om mijzelf er beter door te voelen. Ben ook niemand tegengekomen die zich beter voelt daardoor, maar het schijnt van wel blijkbaar.
snap LiesK wel
"Aanpassen nee, maar het gemak waarmee hier dat gat werd aanvaard was in mijn ogen niet normaal."
Ja, ik proef dat ook wel hier en daar. Je bedoelt de gemakzucht waarmee met de spullen wordt omgegaan.…want de ander zorgt toch wel voor vervanging. Alsof ze geen eigen verantwoording meer kennen en willen nemen, zoiets.
Nou
armoede schijnt inderdaad mensen dommer te maken:
www.sciencemag.org/content/341/6149/976
Ik vind dat eigenlijk niet zo'n gekke theorie. Geldzorgen voor veel stress en wie stress heeft kan minder goed nadenken.
Armoede is vaak een probleem wat meerdere generaties duurt. Het is heel lastig om uit te komen.
En inderdaad als je een enorme schuldenberg hebt dan zal je eerder geneigd zijn om een eventuele meevaller uit te geven aan iets wat op de korte termijn vreugde brengt.
Verder zijn er natuurlijk mensen die sowieso niet goed met geld om kunnen gaan en die zullen ook eerder geldproblemen hebben.
Eens met Nils
En verder vind ik het echt van de zotte dat iemand durft te oordelen over of iemand anders wel of niet recht heeft op een tweede kind. Dat vind ik echt een bizar uitgangspunt.
Ik zou zeggen: tel je zegeningen en let eens wat minder op een ander....
lastig
Ik vond dat mijn broer de kleertjes beter had kunnen door verkopen dan (een gedeelte) weigeren. Snap de reacties wel maar toch vind ik dat echt, of gewoon niet klagen over geen geld hebben. Wat hij met de kleertjes verder doet boeit me echt niet, ik vind ook niet dat hij dankbaar moet zijn oid, maar een beetje netjes reageren is toch wel handig, want nu krijgt hij ze niet meer. Dat geldt toch ook voor mij, als ik voor gekregen kleding ga bedanken zal ik het vast ook niet meer krijgen. Kinderkleding ligt voor veel mensen toch al wat emotioneler, afkraken mag maar graag achter mijn rug! (Soms bied ik ook kleren aan aan mensen die niet elke cent hard nodig hebben, dan heb ik geen moeite met een beleefde afwijzing)
Verder vind ik dat dit gedrag erg gekoppeld wordt nu aan weinig te besteden hebben en ik vraag me af of dat zo is. Ik ken ook iemand met dit soort gedrag die weliswaar nogal vindt dat ze arm is maar dat naar nederlandse maatstaven absoluut niet is. (misschien relatief in haar eigen kring) Ze kan enom zielig doen over geld en krijgt oa daardoor een hoop voor elkaar, en geeft geld uit aan zaken die ik nooit zou kunnen betalen, terwijl ik me rijk voel. (ben ik naar gemiddelde maatstaf niet maar ook niet arm) Het is toch ook een soort van verwend gedrag, al geloof ik direct dat het vaak ook onhandigheid/ onvermogen is.
Liesk
Ik heb de indruk dat je over ervaringen van persoonlijke aard praat. De schoonvader die veel geld weggeeft aan een onverantwoordelijk stel, de moeder die niet rap in jouw bijzijn pedagogisch verantwoord d'r vingertje richting kind priemt met 'Kind, verdorie, zo ga je niet met die jas om!' Ik zeef hier een beetje uit dat jij eigenlijk de controle wilt houden over weggegeven zaken, zoals geld of een jas. Jij schenkt met voorwaarden. Niet hardop uitgesproken misschien, maar in je denken wel.
Als jij wilt dat een door jou weggegeven kledingstuk niet stuk gaat moet je het niet weggeven.
Als (schoon)vader eigenlijk wil dat er verstandige zaken met zijn geld worden gekocht of betaald moet hij het met die opdracht weggeven. Doet hij dat niet, dan is het aan de ontvangers van het geld hoe het wordt uitgegeven. Al is het aan een tablet, fijn dat dat zomaar kan en sorry maar dat gaat jou niet aan.
Persoonlijk zou ik denk ik de helft verantwoord uitgegeven hebben en de helft puur aan dingen die je als luxe kunt zien (dat kan een ding zijn, maar ook een etentje bijvoorbeeld). Het is zo heerlijk om vanuit een situatie van 'geen geld voor leuke dingen' zomaar eens uit de band te kunnen springen. Zou het kunnen dat schoonvader dat begrijpt en jij iets minder?
Een moeder
Heb je dat programma wel eens gezien waar een zwangere dame arrogant door de winkel liep en de medewerker liep uit te kafferen omdat ze zich aan de lijst moest houden en geen 2 dure badcape'jes mocht kopen, maar 1 van prenatal zelf etc….daar gaan mijn haren echt van overeind staan. ===
Dat is een nare karaktertrek en niet speciaal voorbehouden aan ondankbare arme zwangere vrouwen. Het feit dat de vrouw arm is en zo reageert op een gift vergroot die nare karaktertrek wel uit, dat zeker. Dat gedrag zou mij hoe dan ook irriteren, van zowel rijk als arm.
arm, ziek en hulpbehoevend?
Is me al vaker opgevallen dat je dan juist extra goede sociale vaardigheden nodig hebt, die juist dan de neiging hebben om te wensen over te laten.
Gemakzucht
Zoals eenmoeder zegt in #40 in het geval van die jas erger ik mij aan de gemakzucht waarmee met dit soort zaken wordt omgegaan. De houding van ach dat kan gebeuren, en dan later weer klagen dat X geen jas heeft. Komt er weer iemand met een jas aan die eigen kinderen te klein is en dan begint het weer van voren af aan.
Een van de broertjes van X zit hier wel eens tussen de middag aan tafel, helemaal verbaasd dat hij 2 boterhammen krijgt en melk en fruit. Hij vertelt in zijn kinderlijke onschuld dat zijn ouders dat niet kunnen betalen, hij mag maar 1 boterham, alleen zijn broer mag er twee maar die is al 15.
Als ik zulke verhalen hoor, van de kinderen zelf, ben ik zeer verbaasd dat een gift van hun opa aan zijn ouders wordt besteed aan gadgets.
Ik kan dat niet zeggen tegen die moeder maar heb er wel een mening over, die ik hier deel.
kaaskopje
Klopt helemaal. Je zou dat programma eens helemaal in de herhaling moeten zien. Briesend liep die vrouw door de Prenatal heen en orders te geven aan de medewerker wat ze allemaal wilde. Medewerker moest natuurlijk op het lijstje letten en de kosten. De vrouw werd achteraf kort geïnterviewd. Ze vond de medewerkers van de sociale dienst maar een 'domme trut' want zij had ook recht op mooie spullen….(en dan nog 2 van elk artikel ook nog) en genoegen moest nemen met volgens haar 'goedkope troep' (alsof Prenatal goedkope troep verkoopt). Ze begreep kennelijk totaal niet dat ze op andermans kosten (u en ik) notabene gratis spullen voor haar baby mocht uitkiezen.
Ik had tegelijkertijd medelijden en diep heb respect voor die medewerker van de Sociale Dienst die met zulke mensen omgaan en heel kalm met een stalen gezicht uitlegde hoe het zat.
Maar inderdaad, rijk of niet je hebt mensen met heel nare karaktertrekken en alles maar als vanzelfsprekend nemen.
Nogmaals
Het behoorlijk onverantwoordelijk om, als je 1 kind al niet kan voeden, nog een kind te verwekken. Iedereen die vindt die dat je onbeperkt kinderen moet kunnen krijgen moet dat maar doen. Maar verwacht dan niet van mij dat ik vind dat we dat onbeperkt moeten subsidiëren.
LiesK
Ik begrijp je verbazing hoor en het klinkt ook echt als dat deze ouders rare keuzes maken maat realiseer je wel dat het niet per se 100% waar hoeft te zijn wat ventje zei. Kinderen, alle kinderen, hebben nou eenmaal de neiging hun eigen weergave van de werkelijkheid te geven, om watvoor reden dan ook.
Volwassenen ook trouwens 
Ely
Nou de gretigheid waarmee die boerhammen naar binnen gingen deed vermoeden dat er toch wel wat van wasr was. Misschien niet iedere dag maar echt wel meerdere keren per week.
Toch is dat wel goed om in je achterhoofd te hebben LiesK
Kinderen kunnen totaal hun eigen beleving van de werkelijkheid hebben.
Maar wat die gretigheid betreft kan het ook gewoon zijn dat hij jouw brood lekkerder vindt dan thuis. Ik vergeet nooit meer hoe een uitspraak van een vroegere vriendin bij ons onderuit ging. Haar dochter, ook bevriend met mijn dochter, at een keer bij ons. We aten boerenkool. Vriendin had gezegd dat ze álles met een flinke scheut appelmoes aten, omdat het er anders niet in ging. Ik heb de appelmoes niet op tafel gezet en het meisje heeft twee keer opgeschept.
Caesar
Bedenk je wel dat 'kind nummer zoveel' als een van de velen jouw AOW moet betalen?
Bovendien is een keurig gezin met genoeg geld op de rekening om 6 kinderen te kunnen bekostigen, geen garantie dat daar keurige kinderen uit voortkomen die de maatschappij nooit geld zullen kosten.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen
dat ik het verstandig vind om ongelimiteerd kinderen op de wereld te zetten als je amper geld hebt.
Geen tweede
Als je weinig geld hebt is het natuurlijk niet verstandig om er nog een kind bij te krijgen. Geld kan je maar één keer uitgeven. Het is verreweg het meest verstandige om je weinige inkomsten dan aan dat ene kind te besteden om dat kind een goede start in het leven te geven.
Wel is het krijgen van kinderen natuurlijk een hele fundamentele beslissing dus ik begrijp goed dat hierbij meer dan alleen geld een rol speelt.
Echter ik weet van meerdere mensen dat ze het deels om financiële redenen bij één kind hebben gelaten en ik begrijp dat heel goed. Je eerste verantwoordelijkheid is namelijk naar het kind wat je al hebt en niet naar het ideaal plaatje van het gezin wat je in je hoofd hebt.
Ik ook niet hoor
Maar de issue is hier een tweede kind. Ik vind het nogal erg hard om zelfs daar al een oordeel over te vellen.
Kaaskopje
We zijn het dus eens. Meer kinderen als je niet eens geld hebt om de eerste te kunnen voeden is onverstandig. Je andere opmerkingen zijn interessant maar verbreden de discussie behoorlijk 
Dat kindje
kan er ook niks aan doen en ik hoop dat het, net als alle kindjes, veel liefde zal krijgen. Ook van de kritische omgeving.
Wie zegt dat in jouw ogen onverantwoorde uitgaven van de ouders ten nadele van hun kinderen komt, dat deze mensen maar beter geen kinderen mogen krijgen? Alleen als je je zaakjes piekfijn in orde hebt (zoals jij)?
Mijntje
Wie zegt dat ik mijn zaakjes piekfijn in orde heb? Alleen ik val jou niet lastig met mijn eventuele problemen. Overigens lijkt het er erg sterk op dat de financiële problemen uit het verhaal van eenmoeder ten nadele komen van het kind. De ouders gaan naar de voedselbank. Dat betekent volgens mij dat ze niet in staat zijn zonder hulp hun kind te voeden. Met een iPhone in de hand en rayban op het hoofd, vind ik dat zeer, zeer kwalijk.
Caesar
Ja, ik vind dat ook bizar. Maar het is niet aan mij. Laat de voedingsbank/uitkeringsinstantie hier maar wat over zeggen. Het eerste jaar drinkt het kind toch gewoon aan de borst (mag ik hopen) dus is nog geen grote afnemer van de voedingsbank
Mijntje
Zelf zou ik dit gezin niet financieel meer bij staan (geld of goederen). Ook zou ik het erg vinden als belasting geld verbrast word aan iPhones en raybans terwijl een kind niet gevoed kan worden.
Overigens geef je ook gelijk een opzetje tot een BV discussie
